[เล่าเรื่อง] ชีวิตรันทดของเด็กปีหนึ่ง ตอนเศรษฐศาสตร์ทำพิษ

เพื่อนคนนี้ชื่อ แจน แต่เราสามารถเรียกมันว่่าฉ่องได้ 

อิแจนมาขอให้ผู้เขียนติวเศรษฐศาสตร์ให้มันก่อนลงสู่สนามรบ

ซึ่งสำหรับเศรษฐศาสตร์แล้ว ที่ที่ผู้เขียนเรียนอยู่ นับว่ายากชิบหาย เอาอะไรมาสอนตรูนักหนาตั้งสามร้อยกว่าเฟรม จำไม่หวั่นไม่ไหว แล้วอีกอย่างผู้เขียนไม่ได้ชอบเรียนวิชานี้เล้ย   แต่ก็ต้องเรียน 

ตอนติวให้อิแจน ผู้เขียนก็พยายามติว ยกมาให้เห็นภาพทำไมแต่ละหัวข้อถึงได้เชื่อมต่อกัน (ทำไมเนื้อหามันน้อยกว่าของตรูฟระ)

อธิบายหลายรอบจนมันบรรลุ อ้อ อย่างนี้นี่เอง มันขอบคุณผู้เขียนเป็นการใหญ่

จนกระทั่งวันสอบของอิแจนเป็นอย่างไร ก็ไม่รู้ว่ะ ผู้เขียนไม่ได้ไปถาม 

แต่ตอนประกาศคะแนนสิฟระ! ผู้เขียนก็ได้ปลากินเป็นตัวแรกของชีวิต(เอฟสราดดด) แล้วก็ร้องโอดโอยกับเพื่อนร่วมชั้นไปหลายสิบชีวิต เหยดดดดดดดดดดด  (ยืมอีโมมาหน่อยนะจ่า T^T) นั่งเศร้าไปหลายวัน บ้านก็น้ำท่วม โปรเจคก็ไม่รู้จะส่งทางไหน เกรดก็ติดเอฟ เจริญ!! 

ตอนนี้ผู้เขียนปลงแล้ว ก็มันทำอะไรไม่ได้นี่หว่า เอาเป็นว่า เรียนใหม่กับน้องๆปีหน้าแล้วกัน

ชีวิตในมหาลัยดูเหมือนสบายก็จริง แต่เข้ามาเรียนไม่ได้สบายเลยว่ะ งานก็สั่งอาทิตย์ต่ออาทิตย์จะส่งไม่ส่งก็ได้ ไม่มีใครทวง (ยกเว้นดรออิ้ง อาจารย์เขาเตือนๆอยู่ว่าให้ส่งนะ ไม่ส่งก็ไปเรียนใหม่กับน้องปีหน้าจร้า) 

อาจเป็นเพราะผู้เขียนแบ่งเวลาไม่ดีเอง เพราะปีหนึ่งกิจกรรมเยอะชิบหอย รับน้องก็ปาไปเกือบสองทุ่ม เรียนก็ยันวันเสาร์ วันอาทิตย์ก็ต้องมาขวิดคอมกราฟ จันทร์ถึงศุกร์ก็ต้องเรียน (หรือตรูมัวแต่ดูคลิปที่โหลดมาฟระ)

ทำให้รู้สึกอิจฉาน้องๆมัธยมบ้างบางครั้ง เขาถึงว่าจบออกมาแล้วจะคิดถึงที่เก่าๆ ย้อนเวลากลับไปก็ไม่ได้

กรรมแท้ๆ!