แหม จู่ๆก็นึกถึงเพลงนี้ขึ้นมาอย่างชั่ววูบค่ะหมอเจ็บ นับเป็นอีกหนึ่งภาพยนตร์ที่เรานึกถึง และเป็นภาพยนตร์ที่เรียกเสียงหัวเราะได้อย่างมาก
เพราะตัวเอกอย่าง หมอพลาย และหมอถุน เป็นตัวเอกที่กวนสุดๆ จนลบภาพพจน์หมอเดิมๆที่เคยคิดไว้ค่ะ
เรื่องนี้ดัดแปลงมาจากหนังสือเรื่อง คนไข้ป่วนกับก๊วนหมอเปิ่น ของนายแพทย์ปิยพงษ์ สาครเย็น
ส่วนภาพยนตร์กำกับโดย สมภพ เวชชพิพัฒน์
ผู้เขียนเคยได้อ่านเรื่องนี้ตอนม.3 เห็นจะได้ เพราะเห็นว่าปกสวยดีค่ะ (แลดูเป็นคนรักการอ่าน...ตรงไหนวะเนี่ย) ฉบับนิยายกับภาพยนตร์ค่อนข้างต่างกันค่ะ ส่วนตัวว่าภาพยนตร์จะฮากว่า แต่หนังสือจะละเอียดกว่ามีการอธิบายศัพท์แพทย์ที่ผู้เขียนไม่อาจจะบรรลุได้ในขณะนั้นด้วยเรื่องราวคร่าวๆ
หมอเจ็บได้เล่าถึงนักศึกษาแพทย์เอกซ์เทิร์น (ซึ่งเป็นนักศึกษาแพทย์ปีสุดท้าย) ที่ต้องออกไปผจญภัยกับโลกนอกห้องเรียน เริ่มต้นเนื้อเรื่องจะเล่าถึงคนไม่ค่อยเต็มคนหนึ่งที่ร้องคาราโอเกะในท่าสยิวกิ้ว ซึ่งก็คือหมอพลาย พูดง่ายๆ พี่แกจะเป็นคนที่รักการร้องเพลงคาราโอเกะเอามากๆ จากนั้นคนที่ร้องคาราโอเกะต่อจากพี่แกจะเป็นลมชักไป แล้วก็เปิดตัวเรื่องด้วยคำว่า "เนี่ยนะหมอ"
แล้วเราจะได้เห็นภาพของหมอที่ถ่ายทอดจากนักศึกษาแพทย์ ตั้งแต่ออกวอร์ด ไปจนถึงการฝึกฝน และนิสัยของเพื่อนบางคน อาจารย์บางท่าน เข้าแก่นถึง ชีวิตของหมอ ที่ถ่ายทอดได้อย่างประทับใจ
หนังเรื่องนี้นอกจากแสดงให้เห็นถึงคำว่าหมอแล้ว ยังแสดงให้เห็นถึงมิตรภาพของหมอพลายและหมอถุนด้วยค่ะ สองคนนี้ นับว่าโชคดีมากๆที่ได้เป็นเพื่อนกัน ผู้เขียนแอบสะใจเล็กน้อย ตอนที่หมอนพต้องฉีกใบรายงานต่อหน้าเพื่อนๆทุกคน (ฉากก่อนรายงานวิจัย) และแอบสลดใจเล็กน้อยที่หมอถุนต้องโดนคว่ำบาตร โดยที่หมอพลายไม่ได้ถามถึงสาเหตุจากปากของหมอถุน 
ฉากที่ผู้เขียนประทับใจ เป็นฉากตอนวันปีใหม่วันแห่งอุบัติเหตุเราจะได้เห็นว่าเจอของจริงแล้วใครเป็นยังไงๆ เนื้อหาในหนังสือกับภาพที่เห็นจริงๆ มันแตกต่างกันอย่างไร
ฉากที่ต้องเลือกระหว่างช่วยชีวิตหลวงปู่กับสอบไฟนอล (ผู้เขียนนั่งถกกับน้องว่า ถ้าเป็นแกจะทิ้งการสอบไปมั้ยอ่ะ)
ฉากหมอถุนรักษาคนไข้ และอาจารย์หมอสั่งให้ลัดคิวคนไข้ทีเป็นโรคเครียด (เธอคนนี้เป็นหลานของคนใหญ่คนโตค่ะ) หมอถุนไม่ลัดคิวให้แน่นอน เพราะเขาไม่สนใจว่าใครจะใหญ่มาจากไหน
ฉากเสนองานวิจัย ตอนที่อาจารย์แม่พูดเกี่ยวกับภาพลักษณ์ของหมอ ว่า สิ่งที่หมอต้องรักษาจริงๆน่ะไม่ใช่ภาพลักษณ์ แต่เป็นคนไข้ต่างหาก
โครงเรื่องวิบัติของผู้เขียน
เนื่องจากผู้เขียนเรียนภาพยนตร์ดูหมอเจ็บก็เลยจินตนาการแผลงๆอยากทำนิเทศเจ็บมั่ง คงวิบัติไม่น้อย แต่ไม่เป็นไร สบายใจได้ 555555โครงเรื่องก็คงจะเอาตัวผู้เขียนเป็นที่ตั้ง
(สมมติว่าเป็นผู้เขียน) ดำเนินเรื่องไปเรื่อยๆ (ไปไวฮะพี่น้อง)
และจบลงด้วย การประกาศผลเกรดเทอมหนึ่ง
"F"
Economy
...
..
.
พร่องงงงงงงงงงงงส์เพราะฉะนั้น อย่าทำมันเลยฮะ นิเทศเจ็บเนี่ย -_-;;
ความคิดเห็น