นิยายรีบอร์นรักหลอกๆของกรรมการคุมกฎแต่จะโดนหลอกเองหรือเปล่า1827

ลำดับตอนที่ #18 : เผยความลับ

          ''สึนะคุงลูกพร้อมหรือยัง''เสียงนานะเอ่ยขึ้น

  'ผมพร้อมเเล้วครับไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นผมจะยอมรับมัน'สึนะเอ่ย

     ''ไม่ว่าลูกจะเป็นอะไรลูกยังมีเเม่นะลูกไปหาเค้าได้แล้ว''นานะยิ้มให้กำลังใจ

    'ครับผมไปก่อนนะ'สึนะเอ่ยก่อนเดินไปโรงเรียน

           ด้านฮิบาริ

   ณ โรงเรียนนามิโมริ

       ''ต้องบอกสึนะวันนี้เเหละไม่งั้นไม่สบายใจอย่างนี้เเล้วเราครวเริ่มอย่างไงดี ''ในความคิด

ฮิบาริ  ''ลองไปหามุคุโร่ดีกว่า''ฮิบาริพูดจบก็เดินออกจากห้องเพื่อไปหามุคุโร่ที่ห้องเรียน

     ระหว่างทาง  'เฮ้ยหลบเร็วคุณฮิบาริมา'เสียงนักเรียนพากันบอกเพื่อไม่ให้ใครโดนขยํ้า

 จากนั้นทุกคนพากันหลบอย่างรวดเร็ว   ฮิบาริเองก็รู้เเต่ไม่สนเพราะ(ใจท่านฮิไปหาหนูทูเเล้ว)

     ''นี่มุคุโร่แกมาคุยกับฉันหน่อยสิ''ฮิบาริพูดกับมุคุโร่

         'ได้สิครับ..หึ'มุคุโร่ยิ้มอย่างเจ้าเล์ห
       ท้งสองเดินออกมาจนอยู่ที่หลังโรงเรียน

    'คุณมีอะไรจะพูดกับผมเหรอ'มุคุโร่เปิดเรื่อง

 ''เเกรู้ดีจังเเฮะ''ฮิบาริเอ่ย

   'เเหมก็คุณคงยังคิดเรื่องเด็กนั้นอยู่สินะ''มุคุโร่เอ่ยอย่างรู้ทัน

      ''อื่ม..มันก็นะ''ฮิบาริอึกอักทีจะพูด

 'อย่างทีผมบอกไปแล้วไง..ทำตามหัวใจตัวเองสิ'มุคุโร่เอ่ย

     ''ได้ฉันจะเชื่อเเก''ฮิบาริเอ่ย

  'ถ้าคุณเข้าใจเเล้วก็ไปสิก่อนทีมันจะสายไป'มุคุโร่บอก

    ''อื่มขอบใจนะฉันไปก่อน''ฮิบาริเอ่ยก่อนเดินไปหาสึนะ

  0o0ตอนนี้หน้าของมุคุโร่เป็นงี้เพราะไม่เคยได้ยินคำว่าขอบใจจากฮิบาริเลย
 
      ทางด้านสึนะ

   'ต้องไปหาเคียวยะเเล้วเผื่อบอกความจริง'สึนะเอ่ย สึนะรีบตามหาเคียวยะ

      ทางด้านฮิบาริ

   ''สึนะอยู่ไหนนะ''ฮิบาริเอ่ย   ตุ้บ 'โอ้ย..เจ็บจัง'เสียงของสึนะ

''อ้าวสึนะเป็นอะไรมากไหม''เคียวยะถามอย่างเป็นห่วง

    'อ้อไม่เป็รไรแล้วครับเคียวยะ'สึนะบอก

       ''...สึนะฉันมีเรื่องจะบอก''เคียวยะเริ่มเปิดเรื่อง  สึนะได้ยิยก็เริ่มใจสั่น

   '..คือ..ผมก็มีเรื่องจะบอกเหมือนกันครับ'สึนะเอ่นสีหน้าเริ่มชืด

     ''นายจะพูดอะไรหรอก''เคียวยะถามเพื่อให้สึนะพูดก่อน
  
   'คือว่า..ผมว่าเคียวยะพูดก่อนดีกว่าครับ'สึนะให้เคียวยะพูดก่อน

  ''อื่ม..นีสึนะเราพูดพร้อมกันดีกว่า''เคียนวยะออกความเห็น

      'ครับ..คือว่าถ้าผม..คือ'สึนะไม่กล้าพูดต่อ

   ''นี่เรามาพูดพร้อมกันดีกว่า''เคียวยะเอ่ย

''(ทีผม)(ทีฉัน)เข้าใกล้คุณเพราะเกมทำโทษครับ''ทั้งสองเอ่ยออกมา สองคนทีต่างฝ่ายต่าง

  พูดออกมาก็อึ่งและตกใจสิ่งที่ออกจากปากของอีกฝ่ายนึง

    'เคียวยะพูดจริงเหรอครับ'สึนะถามอย่างช็อกๆ

 ''ครับ..ตอนเเรกฉันเข้ามาเพราะเกมทำโทษ''เคียวยะเอ่ยอย่างไม่คิดปิดบัง

    แปล็บๆหัวใจดวงน้อยของทั้งสองเหมือนมีมืดมากรีดทีหัวใจซํ้าเเล้วซํ้าเหล่าจนเเทบพัง

  'งี้นเหรอครับทีผ่านมาเเค่เรื่องหลอกลวงสินะ'สึนะเอ่ยออกมาทั้งนํ้าตา

    ''ใช่..ฉันอยากให้มันจบเสียที''เคียวยะเอ่ยอย่างชํ้าใจไม่น้อยทีรู้ว่าร่างบางหลอกตนมาตลอด

  มาแต่เคีนวยะหยุดคิดว่าทีผ่านมาตนเองก็หลอกร่างบางมาตลอดเหมือนกัน

     'สึนะทีผ่านมาฉันขอให้จบลงได้ไหม..ฉันขอเริ่มต้นใหม่..ที่ไม่มีความหลอกลวงได้ไหม..

  ฉันน่ะเริ่มรักนายจริงๆตั้งเเต่เราเริ่มรู้จักกัน..หัวใจทีด้านชาของฉันมันเปลื่ยนไปตั้งเเต่

    รู้จักกับนายความรู้สึกมันเปลื่ยนไป..ฉันรักนาย''เคียวยะเอ่ยความรู้สึกในใจออกมาทั้งหมด

  'เคียวยะ..อึก.หือ.เคียวยะผมก็รักเคียวยะตั้งเเต่เคียวยะเข้ามาในชีวิตผมรู้สึกดีรู้สึกรัก

   ผมรักเคียวยะ'สึนะนะเอ่ยออกมา    หัวใจทีโดนมีดกรีดจนชํ้าตอนนี้เหมือนมีอะไรช่วย

 เยียวยาหัวใจให้พองโตอีกครั้ง

    ''เราเริ่มต้นกันใหม่นะ''เคียวยะเอ่ยอย่างอ่อนโยน

 'ครับ'สึนะเอ่ยเเล้วกอดร่างสูงเเน่น
 
    ''ความรักทีเริ่มต้นด้วยการหลอกลวงก็ไม่ใช่ว่าจะผิดหวังซะหมด..แต่ถ้าพวกเรายังไม่พูด
   
  ออกมามันก็อาจทำร้ายความรักของเราให้พังลง''เคียวยะเอ่ยเเล้วลูบหัวร่างบาง

    ''ครับ..ผมดีใจทีสุดเอ่ยครับทีได้พูดออกไป'สึนะเอ่ย  ตอนนี้ทั้งสองคนหน้าเป็นเเบบนี้*////*

(ของไรต์->//<)

:-Daisy ✿