คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำจ้า~~.....
บทนำ
บรื๊น ๆ~
โอ๊ย~ วันนี้มันวันไรกันฟ๊! เมื่อคืนเผลอเล่นแชทกับเพื่อนในเฟสบุ๊คดึกไปหน่อย (แค่ตี 2 เองน๊!-_-) ดันเผลอตื่นสายซะนี่ ก่ะจะทำสถิติมาโรงเรียนเช้าให้ได้ 1 อาทิตย์ซะหน่อย (เช้า=ก่อนเข้าเรียน 15 นาที^^) แต่ก็ต้องมาสายอีกแล้ว ชีวิตยัย “อริซ” คนนี้จะมาเช้ากับเขาได้มั่งไหมเนี่ย!
~อีกไกลแค่ไหนจนกว่าฉันจะใกล้บอกที อีกไกลแค่ไหนจนกว่าเธอจะรักฉันเสียที* ~
ฉันสะดุ้งจากจากความคิดทันที เมื่อได้ยินเสียงเรียกเข้า..
“Hi~”
[นี่ยัยอริซแกอยู่ไหนเนี่ย!]
“ฉันอยู่บนรถ~”
[รีบมาเลย นี่มันใกล้เวลาเข้าเรียนแล้วน่ะ นี่ก็จะเรียนจบแล้วเมื่อไหร่แกจะมาเช้าๆกับเขาบ้างฮ่ะะ!]
“โหแก ฉันมัวแต่หาสมุดการบ้านอยู่อ่ะ ~-~”
[ไม่ใช่แกมัวแต่เล่นแชทอยู่หรอกหรอฮ่ะ! เมื่อคืนฉันเห็นแก on ซะดึกดื่น -_-]
“นึด ๆ หน่อยๆ น่า ยัยนัท แกบ่นยิ่งกว่าแม่ฉันอีก รู้ตัวป่ะ! -3-“
[อ๊ายยยย นั่นปากหรอย่ะ! เอาเถอะ มาให้ไวเลยน่ะแก]
“ฮ่าๆ อือ ถึงหน้าโรงเรียนแล้ว แค่นี้ก่อนน่ะ แล้วเจอกันย่ะ”
[อืมๆ] ... ติ๊ด~
“ลุงค่ะจอดตรงนี้ก็พอเดี๋ยวหนูเดินไปเองค่ะ”ฉันหันไปบอกลุงแดง ซึ่งเป็นคนขับรถประจำตระกูลของฉัน
“ครับ คุณหนู”แล้วลุงแกก็เลี้ยวไปจอดริมพุ่มไม้แถวนั้นซึ่งเป็นที่ประจำของฉันเอง ^^
ที่เหลือก็ตาฉันแล้ว มาโรงเรียนป่านนี้ประตูโรงเรียนก็ต้องปิดเป็นธรรมดา ซึ่งเรื่องแค่นี้มันไม่คะนามือฉันคนนี้หรอก >< พึ่บๆพับ~ ... ตึง! ตึกๆๆๆ
(*เพลงไกลแค่ไหนคือใกล้ ของ Jamezpat)
@ ม.6 ห้อง 1 โรงเรียน SNY
พรึ่บ ~.. ตึง!
“ฉิวเฉียดน่ะแก วันนี้เกือบโดนเจ๊สมหมายเล่นงานแล้วไหมล่ะ”
ยัยนัทหันมาพูดกับฉันในขณะที่เพื่อนในห้องส่วนใหญ่หันมายิ้มและทักทายฉันยกเว้นก็แต่พวกผู้หญิงบางกลุ่มอ่ะน่ะโอเค ทุกคนคงงงว่าฉันเป็นใคร?? .. บอกให้ก็ได้ (ใครถามเธอย่ะ:ไรเตอร์) ฉันมีชื่อว่า อริซ หรือ อริสรา เทพวรบดิน เป็นลูกครึ่งไทย-อเมริกา แม่เป็นคนอเมริกา ส่วนพ่อเป็นคนไทยบ้านของฉันเปิดร้านเพชรซึ่งมีกิจการ มากกว่า 10 แห่งทั่วโลก และยังติดอันดับ 1 ใน 5 เพชรชั้นนำของโลกอีกด้วย ไม่พูดถึงความร่ำรวยกันดีกว่า แล้วสาเหตุที่พวกผู้หญิง (เกือบ) ทั้งห้องหรือทั้งโรงเรียน? ไม่ชอบขี้หน้าฉันเนี่ยคงเป็นเพราะตำแหน่งดาวโรงเรียน .. ที่ฉันไม่อยากเป็นสักนิด!! อยากรู้เหมือนกันว่าใครมันไปลงชื่อฉัน แม่จะจับทุ่มซะนี่ -- เหตุผลที่ได้ตำแหน่งนี้คงจะเป็นบอดี้ที่แสนจะเพอเฟ็กของฉัน(ไม่ค่อยหลงตัวเองเลย-_-) ใบหน้าเรียวได้รูป ดวงตากลมโตสีม่วงที่ลึกลับน่าค้นหา จมูกโด่งรั้นบ่งบอกนิสัยของเจ้าตัว ริมฝีปากสีกุหลาบที่แลดูบอบบางแต่กลับอวบอิ่ม เส้นผมสีดำสนิท สีผิวสีน้ำผึ้ง ความสูง 165 ซม. ความจริง Mummy ให้ฉันแต่งหน้าและปล่อยผมมาให้เริดกว่านี้ แต่ฉันไม่อยากเหมือนผู้หญิงที่นี่ แต่งหน้าเหมือนกับว่ากลัวคนอื่นไม่รู้งั้นแหละ โป๊ะมาซะหนาเตอะ! (เธอเป็นนางเอกรึป่าวเนี่ย?:ไรเตอร์) ฉันเลยแต่งหน้ามาอ่อนๆ และมัดผมมาโรงเรียนทุกวัน ยัยพวกนี้ก็ยังจะมา (ตาม) อิจฉาฉันอยู่ได้ -_-+
“วันนี้แกเข้ามายังไงล่ะ?”ยัยนัทถามฉันในขณะที่มือยังกด โท’ศัพท์เล่นอยู่
“ก็ใช้วิธี...กระโดดข้ามกำแพงมาไง เตี้ยแค่นี้เอง ^_<”
“อีกแล้วหรอย่ะ วันก่อนแกก็มุดพุ่มไม้มา วันนู้นแกก็ปีนต้นไม้ข้างรั่ว ซักวันคงตกลงมาแข้งขาหักอ่ะ -_-“
“ก็มันท้าทายดี…”
“เอาเข้าไป แกนี่น้า ระวังเถอะในอนาคตแกอาจเจออะไรที่ท้าทายเข้าจริงๆจะยุ่ง”
“ก็ดีน่ะ^^ แหม~ ฉันชอบอะไรที่ท้าทายซะด้วยสิ”
“ย่ะ! แม่สวยเก่ง “
ฉันอาจจะลืมเล่าไปนิด(เยอะเลยแหละ :ไรเตอร์) เพื่อนในกลุ่มของฉันมี 4 คน คนที่สนิทที่สุด คือ นัท หรือ ณัฐชา พัชรวรกุล บ้านยัยนี่เปิดบริษัทนำเข้าเฟอร์นิเจอร์ทั่วโลก สูง 162 ซม. ใบหน้าเรียวรูปไข่ ผมสีน้ำตาลเข้ม ตาสีดำ จมูกเล็กๆ ริมฝีปากสีพีซน่าจุ๊บ รูปร่างเธอถึงจะไม่ระหงราวนางแบบแต่อกอันอวบอิ่มนั่นทำให้หลายๆคนอิจฉาเธอเลยล่ะ
“เออนี่ แล้วยัยแฝดรัน เรย์หายไหนอีกล่ะ?”
“ไปหาข้อมูลที่ต้องทำรายงานที่ห้องสมุดน่ะ นั่นไงพูดถึงก็มาพอดีเลย”
“ตายยากแฮะ*0*”
“นินทาอะไรพวกเราอยู่ฮ่ะ!”สมกับที่เป็นฝาแฝดกันจริงๆ ขนาดพูดยังพร้อมกันเลย --‘
สองคนนี้คือเพื่อนในกลุ่มฉัน แฝดผู้พี่ รันเวย์ หรือ เดือนแรม กาญจนพัศต์ แฝดผู้น้อง เรย์น่า หรือ รินลดา กาญจนพัศต์ ทั้งสองคนมีใบหน้าเรียว ผมสีบรอนด์ ดวงตาสีน้ำตาลส้ม จมูกเล็กๆ ริมฝีปากสีชมพูอันบอบบาง และรูปร่างอันน่าทะนุทนอม สูง 164 ซม. ทั้ง 2 คน เหมือนกันมากๆจนแยกแทบไม่ออก ยกเว้นลักษณะผม ฟ้าจะผมตรง ส่วนเฟิร์นจะดัดผมเป็นลอน บ้านของพวกเธอทำธุรกิจโรงแรมซึ่งเป็นโรงแรมที่มีสาขาถึง 25 แห่งทั่วโลก (กลุ่มฉันจะเว่อร์ไปไหน! -_-)
“ป๊าวว ฉันก็แค่ถามหาพวกแกแค่นั้นเอง”
“แล้วไป เดี๋ยวแม่พัดให้หาเองเลยข้อมูลพวกนี้”ยัยรันบ่น
“อาจารย์ก็จริงๆเลย ให้เด็กทำรายงานไรไม่รู้จะจบอยู่แล้วยังหางานมาให้ทำอีก -_- ” ยัยนัทก็อีกคน
“ว่าแต่วันนี้แกก็มาสายอีกตามเคย คราวนี้เข้ามาทางไหนล่ะ? ”ยัยเรย์หันมาถามฉัน
“วันนี้น่ะหรอ ทางกำแพงไง --“ยัยนัทตอบเองเฉยเลย เฮ้ยยยัยนัทแย่งบทฉันอ่ะ (หมั่นไส้นางเอก:ไรเตอร์)
“เอาอีกแล้ว?” ยัยเรย์ =_=
“เมื่อไหร่แกจะเลิกทำตัวเกินหญิงเนี่ย” ยัยรัน
“ก็คนมันเก่ง ทำไงได้ ^___^”
“มุขนี้ตลอดอ่ะ! ><”ทั้งสามสามัคคีพูดพร้อมกัน เอิ่ม... (ยัยนัทแกไปเป็นฝาแฝดกับเขาตั้งแต่เมื่อไหร่?) -_-‘
...ก่อนที่เจ๊หมายจะเข้ามาสอน 2 นาที...
“คืนนี้ประมาณ 5 ทุ่ม ‘เหยื่อ’ รายใหม่จะไปที่ K ผับ ข้อมูลและรูปจะส่งเมล์ไป เหยื่อรายนี้ร้ายมากเพราะฉะนั้น.. ยัยอริซงานนี้เหมาะกับแก ยัยนัทแกไปกับยัยอริซ ฉันและยัยเรย์จะหาข้อมูลเอง ที่นี้ทุกคนคงรู้น่ะว่าต้องทำยังไง?^^+” ยัยรันหันมาถามและยิ้มเย็น..
“แน่นอน” ยัยเรย์ยิ้มกว้าง :D...
“ของกล้วยๆ” ยัยนัทยิ้มหวาน :)
“งานนี้สนุกแน่ หึ” ฉัน... ^--+^
ความคิดเห็น