คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : RELATE 02
ผมและเธอมาที่ทำงานของผมยามสายๆของวัน...
เธอสวมชุดลำลองสบายๆเพื่อสะดวกต่อการเปลี่ยนชุด
แต่ผมว่า ไม่ว่าเธอจะใส่ชุดนอนหรือยังไง เธอก็น่ารักอยู่ตลอดเวลาอยู่แล้วล่ะ
"หวัดดีคับพี่เถิงจิ้ง" ลูกน้องคนสนิทของผมหันมาโค้งให้เธออย่างคุ้นเคย
"ห้องเปลี่ยนเสื้อนางแบบไปทางไหนจ๊ะ"
"เห??? พี่จิ้งจะมาเป็นแบบให้เราจริงเหรอคับเนี่ย!!!"
"ทำไมล๊า พี่ไม่น่ารักพอเหรอ?" เธอทำหน้ามุ่ย เบะปากอย่างเอาแต่ใจ จนผมที่แอบมองเธออยู่ขณะสั่งงานให้ลูกน้องอยู่หัวเราะออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่
"แล้วเจ้านายเธอน่ะเป็นอะไรห๊ะ มาหัวเราะนางแบบ แบบนี้ใช้ได้ที่ไหนกัน?"
เธอพูดพลางหันมาแลบลิ้นใส่ผม ก่อนจะเดินเข้าห้องแต่งตัวไป
"คุณเถิงจิ้งนี่น่ารักดีนะคับ"
"อ่า..อืมๆ นั่นน่ะสินะ.."
"บก. ไม่คิดจะจีบเธอหรือคับ?"
"ห๊ะ ฮ่าๆ ไม่จีบหรอก" ผมหัวเราะพลางเดินไปจากที่ตรงนั้นอย่างอารมณ์ดี
ก็เพราะว่า เรารักกันแล้ว จะจีบไปทำไมล่ะคับ ใช่มั้ยล่ะ?....
ในบริษัทของผม ถ้าไม่ใช่ลูกน้องคนสนิทที่ทำงานอยู่ในระดับหัวหน้าแผนกต่างๆ ก็จะไม่รู้ความสัมพันธ์ของผมกับเธอ
ทุกคนจะมองแค่ว่า เธอนั้นสนิทกับผม เราเป็นเพื่อนที่สนิทกันมาก...เท่านั้นเอง....
งานถ่ายแบบจบลงไปด้วยดี
ผมทำอะไรผิดรึเปล่าคับ? เธอถึงได้จากผมไป?
ผมเปิดประตูตู้เย็นพลางลอบถอยหายใจเบาๆ
มันเงียบ...ถ้าในห้องๆหนึ่งที่เคยมีเสียงหัวเราะ เสียงแห่งความสุขอยู่ทุกวัน
เมื่อมันขาดหาย...ทุกอย่างก็แปรเปลี่ยนไป
เฮ้ออออ...ผมถามตัวเองเป็นรอบที่ล้าน ว่าทำไมเธอถึงจากผมไป
ไม่มีกระทั่งคำบอกลา แค่วันหนึ่ง เธอเดินจากผมไป...
ผมทำอะไรผิด? ผมไม่รู้ว่าเธอไปอยู่ที่ไหน
โทรไปหาเธอ เธอก็ตัดการติดต่อตลอดเวลา
ใครว่านางแบบหาตัวง่ายคับ? หาตัวยากมากกกก โดยเฉพาะเธอ
และยิ่งคนที่เธอไม่ต้องการพบ คนที่เธอต้องการหนีหน้าอย่างผมอีก...
พวกคุณอาจจะคิดว่าผมเวอร์ แต่ผมรู้สึกว่าผมอยู่ได้เพราะเธอจริงๆนะ
เธอเข้ามาทำให้ชีวิตทุกวันของผมมีความสุข ผมพอใจกับมัน และอยากจะเป็นแบบนั้นตลอดไป...
RRRRRRRRRRR
“ฮัลโหลครับ”
“วันนี้มีประชุมนะค่ะบก.”
เสียงเลขาคนสนิทของผมดังมาตามสาย ปลุกผมจากอาการง่วงงุนได้ชะงัก
“วันนี้????”
“ค่ะ อย่าบอกนะ ว่าบก.ลืมแล้ว...พี่เถิงจิ้งไม่ได้บอกไว้เหรอคะ?”
“เอ่อ...เค้ายุ่งๆน่ะ นี่ก็ไปทำงานที่อื่น ทำไมเหรอ?”
“เอ๊...ก็พี่เถิงจิ้งจะมาเป็นแบบให้เรานี่คะ? เค้าจะไม่บอกบก.ได้ไงล่ะ? เอ๊ะ หรืออาจจะอยากให้เซอร์ไพร์ก็ได้ หลินหลินขอโทษจริงๆค่ะ”
“เอ่อ..ไม่เป็นไรหรอก อาจจะเป็นอย่างนั้นล่ะมั้ง ฮ่าๆๆ” ผมเสหัวเราะเสริมไป ก่อนจะตัดบทว่าจะเตรียมตัวออกไปไม่นานนี้
จะได้เจอเธออย่างที่รอคอย ผมดีใจรึเปล่า?
จะได้รู้สาเหตุที่เธอหายไป ทิ้งผมให้อยู่เดียวดายเพียงลำพังซะที
แต่อีกใจหนึ่งของผมนั้น...กลัวเหลือเกิน............กลัวกับคำพูด
คำตอบข้อสงสัยของผมทั้งหมด จะทำให้ผมไม่มีแม้แต่สิทธิ์ที่จะคิดถึงเธอเลยสักนิดเดียว...ในวันต่อๆไป......
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
TALK : ติดตามกันต่อไป ในตอนหน้านะค่ะ คิดว่าจะให้จบภายใน4ตอนน่ะค่ะ
ประเด็นของเรื่อง ก็จะเฉลยในตอนจบเหมือนกัน...
แค่คำถามคำเดียว...แต่มันแสดงถึงหลายๆสิ่งหลายๆอย่าง
ทั้งยังสามารถกำหนดความสัมพันธ์ของคนเราได้อีกต่างหาก.......
ยังไงก็ติดตามกันนะค่ะ ^^ จะพยายามเอาลงก่อนสอบตรงค่ะ TTWTT
(เพราะตอนนั้นอาจจะไม่มีเวลาอีกนานพอสมควร...)
ขอบคุณที่ติดตามกันนะค่ะ...ยังไงก็ฝากเรื่องไว้ด้วยค่ะ
ความคิดเห็น