คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เปิดตัว(ว่าที่)แฟน
“ว๊ากกกก~!!!”
“0.0!!! เฮ่ยๆๆ”
คันคุโร่กระโดดหลบได้อย่างเฉียดฉิว ญาติผู้น้องสุดเลิฟถอดเม็งออก(หมวกป้องกัน) เผยให้เห็นหน้าคาที่น่ารักเหมือนกบฎภาคใต้ -__=lll
“ทำไรของเธอนะ!!! ฉันเพิ่งดั้ง 2 เองน้า~ToT”
“=__=+ แล้วไง?”
“จะฆ่าฉันรึง๊ายยยย เค้าจะฟ้องลุงงงงง~!!!!”
หมอนั่นเบ้ปาก ทำหน้าเหมือนหมาแด๊กแฟ๊บ ก่อนจะขว้างไม้เคนโด้ทิ้งแล้ววิ่งร้องไห้ออกจากห้องชมรมไป กรรม ชุดก็ไม่ถอด-__- ยังกะชุดนักบินอวการเลยนะนั่น อิผอมๆแบบฉันก็ดูมีเนื้อมีหนังขึ้น แต่แอบอ้วนแบบหมอนั่นยังกะโอ่งแน่ะ=o=+
งอนเหรอ ไปไกลๆเลยชิ่วๆ -0- ไม่สนแกหรอก เชอะ!
“ช่วยแยกเรื่องส่วนตัวออกไปบ้างได้ไหม”
ไอ้ประธานชมรมเดินลิ่วตรงมาที่ฉัน แล้วบ่นเหมือนรอโอกาสนี้มานานแสนนานงั้นแหละ เนจิเสยผมยาวของตัวเองไปด้านหลังก่อนเริ่มสวดอีกสองบท(นี่กะจะให้ตูตรัสรู้เลยใช่ป่ะ) -__=+
คิดว่าหล่อนักรึไงย๊า~!!! เป็นพรีเซนเต้อโฆษนาซันซิ้วรึไง เสยผมหาป้าแกสิ อย่างแกเป็นได้อย่างมากก็แค่พรีเซนเต้อยากำจัดขนรักแร้เท่านั้นแหละ-0- แล้วเป็นบ้าอะไรถึงมาไว้ผมยาวเหมือนชิกะมารุของฉัน! เห็นแล้วอยากกระชากหนังหัวให้เลือดพุ่งออกมาเหลือเกิน รมณ์เสียโว้ยยยยยยยยยยยยยยย~!!!!!
ย้อนกลับไปเมื่อ 1 ชั่วโมงก่อน
“ชิกะมารุ~~~~~”
“=___=ตัวน่ารำคาญมาแล้ว...”
หมับ!
ตะครุบเหยื่อเรียบร้อย โวะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ชิกะมารุถอนหายใจก่อนจะแกะมือฉันออก ก็ยอมให้แกะแต่โดยดี เบื่อแล้ว มีแต่กอดๆ วันหลังจะวิ่งมาคิสบ้าง>///< (ต้องเครี๊ยมกันให้ดี ไม่งั้นฟันหน้าอาจหักได้)
“วันนี้เราจะไปเดทกันที่ไหนดี!?”
“ไม่ใช่เดทสักหน่อย นัดทำงานต่างหาก”
“เหมือนๆกันแหละน้า>___<”
“-___-++”
จริงๆก็รู้ว่ามันโคตรจะต่างกันโดยสิ้นเชิง แต่ทำไมละ!?
“ไปห้องสมุดดีไหม หรือว่าจะไปนั่งข้างสนามบอลดี หรือ-“
“นี่เทมาริ วันนี้ฉันไม่ว่างหรอกนะ”
“อะไรนะ!!”
“=__-^ จะตระโกนทำไมเล่า”
“ไม่ว่างเหรออออออออTT[ ]TT”
“ไม่ว่าง-0-”
“ทำไมไม่ว่าง>O<!!? ญาติป่วย พี่ชายเสีย หรือเมียคลอดลูกTOT!! อะไรก๊านนนน~!!! ใครบังอาจมาพรากเวลาเดทอันสำคัญของฉัน แม่จะเสียบให้ไส้ทะลักเลยTOTo”
“เออ...=__=++ โทษทีที่ทำลายจังหวะการจินตนาการของเธอ แต่ฉันต้องไปแล้ว”
“ไม่น้า~~~~~!!!”
และแล้วมันก็กลายเป็นโศกนาฎกรรม เรื่องเศร้าเคล้าโลกี(ไม่ใช่ละ-_-+) ชายเจ้าสุดหล่อหันหลังแล้วเดินจากเจ้าหญิงผู้งดงามไปไม่เหลียวกลับมาอีกเลย...โอ้มายปริ๊นTOT
กลับสู่โลกแห่งความเป็นจริง(ที่แสนโหดร้าย ไอ้ประธานชมรมมันยังไม่เลิกบ่น-__-lll ให้ตายสิ นี่เขียนมาเกือบ 1 หน้าแล้วนะเฟ้ย พอเห้อ)
“..เข้าใจไหม”
นี่เทมาริ วันนี้ฉันไม่ว่างหรอกนะ
“…………”
นี่เทมาริ วันนี้ฉันไม่ว่างหรอกนะ
“ฉันถามว่าเข้าใจรึเปล่า”
นี่เทมาริ วันนี้ฉันไม่ว่างหรอกนะ
“ม่ายยยยยย T[ ]T~!!!”
“O__O”
“เฮ่ย ดูสิ ประธานทำเทมาริจังร้องไห้ด้วยละ-0-“
“เอ่อวะ คนไรไม่รู้ ชั๊ว~ชั่ว!”
“>O< ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยน้า”
“แก้ตัวแบบนั้นใครจะไปเชื่อวะ”
“หยุดร้องนะเทมาริ ไม่งั้นฉันจะร้องตามอีกคนละเนี่ยTT^TTo”
“โฮๆ TOT ชิกะมารุใจร้ายยยย”
“ดูดิ ร้องใหญ่เลยอ่ะ น่าสงสารเน๊อะ”
“เง้ออออTOT กรรมเวรอะไรของตูเนี่ย นี่เธอ จะไปไหนก็ไปเลย ขอร้องละ เลิกร้องไห้สักทีเถอะ”
“=__= จริงเปล่า?”
“จริงTTOTT”
“^O^ รุ่นพี่ใจดี!!”
ว่าแล้วก็กระดี้กระด้าวิ่งไปเปลี่ยนเสื้อผ้าทันที โฮ่ะๆ^O^ สวรรค์เป็นใจให้นางมารร้ายออกล่าเหยื่ออีกแล้ว>__< ชิกะมารุของฉันอยู่ไหน~!! อย่าให้เจอ แม่จะตะครุบจับทำสามี๊ซะให้เข็ด(หื่นวุ้ย)
และด้วยความฉลาดหลักแหลมของฉัน(โดยเฉพาะเรื่องผู้ชาย) ทำให้ฉันคาดการ์ณได้ว่า ชิกะมารุน่าจะอยู่ที่ห้องชมรม(อ๋อ ก็แน่ละ นี่มันคาบชมรมนี่ยะ แม้แต่หมาก็เดาออก)
โอ๊ะ อยู่นั่นเองชิก้าจัง กำลังเล่นหมากรุกเสียด้วย กรี๊สสสส เท่ห์สะบัดกระชากมดลูก รู้สึกว่าเขาจะเป็นประธานชมรมด้วยสิ อ๊ายยยยยย เป็นปลื้ม ทำไมอิประธานชมรมเคนโด้ถึงไม่ใช่แบบนี้บ้างน้าTT^TTo ผมยาวเหมือนกันแท้ๆเชียว
แสงที่ลอดช่องหน้าต่างห้องเข้ามา สาดส่องไปที่ชิกะมารุเหมือนสปอตไลท์ โอ้ว์+_+ หล่อเลิศประเสริฐศรีอะไรเยี่ยงนี้ ดูๆไปเหมือนชิกะมารุส่องแสงได้เหมือนกันแหะ-__-;;; เข้าไปทักดีกว่า(ก็มาเพื่อสิ่งนี้ไม่ใช่รึ)
“ชิกะ-“
“ชิกะมารุคุง~~~>O< เก่งจังเลย อ๊ายยยยย”
จู่ๆนังชะนีที่ไหนก็ไม่รู้วิ่งกระดี้กระด้ากระโดดเข้ากอดคอชิกะมารุหน้าตาเฉย อ๊ากกกกกกกกก ยัยหน้าเน่านี่ ไร้ยางอายที่สุด กระโดดกอดผู้ชายแบบนี้ได้ไง ฉอดๆๆๆๆ(ไม่เคยดูตัวเองเลยนะยะหล่อน)
และแล้วจากนิยายโรแมนติกคอมมิวดี้ ก็แปรเปลี่ยนกลายเป็นนิยายฆาตกรรมโดยไม่รู้ตัว โอ้ไม่นะ นู๋ยังไม่ได้ฆ่าใคร สักหน่อยน้องโคจัง(โคนัน)ก็ต้องมาสืบคดีแน่เลย อ๊ายยยย ฉันปลื้มโคโกโล่มานานแล้ว กรี๊สสสส ท่าลุงนอนมีเสน่ห์มากค่า! หนูให้ 5 ดาวแบบไก่เลย>___< (ตกลงนี่มันแฟนฟิคเรื่องอะไรวะเนี่ย)
ลืมไปว่ากำลังโกรธอยู่ เอ้า! โกรธโว้ยยยยยยยยยย!!!!!!!!
“ชิกะมารุ!!!!”
เจ้าของชื่อสะดุ้งโหย่ง
“ยัยนี่เป็นใคร!!?”
“-__-lll เออคือ...”
“ฉันต่างหากละที่ต้องถามว่าเธอเป็นใคร อ๋อจริงสิ เธอคงจะเป็นยัยหน้าด้านที่มาบอกรักชิก้าจังเมื่ออาทิตย์ก่อนละสินะ ยัยเทมาริหนอนหนังสือ”
ชิกะมารุมองซ้ายมองขวาพรางยิ้มแหยๆ ก่อนจะเรียกรุ่นน้องเก็บกระดานหมากรุกออกพ้นทาง เปิดทางให้หมากัดกันดีๆนี่เอง -__-++
“อันที่จริงต้องพูดว่า เทมาริ ดาวเด่นปี 2 มีดีทั้งมันสมองและหน้าตา ส่วนเธอ ยัยหน้าเละสมองเมล็ดถั่วสินะ ยินดีที่ได้รู้จักและ...ออกไปจากชิกะมารุของฉันก่อนสิโว้ยยยย!!!!!”
บังอาจมาแตะต้องสุดที่รักของฉันได้หน้าตาเฉย ยัยบ้าเอ้ย!!! หล่อนคงจะเอาเสนียดราคีคาวมาติดชิกะมารุของฉันไปแล้วแน่เลยTOT ชิกะมารุของช้านนนนน~!!! แล้วภรรยาจะพาไปอาบน้ำมนต์เจ็ดวัดล้างซวยน้า
“อะไรยะ!! ชิกะมารุไปเป็นของเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ ยียขี้ตู่ตัดพัด”
ผิดรึไงที่ตูขี้ร้อน-O-^^ ถ้าพกแอร์คอนดิชั่นติดกระเป๋าได้คงเย็นไม่ใช่น้อย เอ่อผิดประเด็นแหะ
“เอ่อ!!! เป็นนะเซ่! ถ้าไม่รู้ก็จงรู้ไว้ซะ ว่าเขาเป็นแฟนฉัน!!!”
“แฟนO_O?!!! จริงรึเปล่าชิกะมารุ!?”
“-___-;(โยนขี้มาให้ตูเสียแล้วสิ)”
“จริงรึเปล่า!!!”
สายตาทุกคู่ในห้องชมรมหมากรุกต่างจับจ้องมาที่เหตุการณ์(อันน่าอนาถ ศึกชิงผู้ชาย)ที่เกิดขึ้นเป็นตาเดียว ฉันส่งสายตาปริบๆน้ำตาคลอเป้าไปอย่างน่าสงสาร แต่เขาไม่แม้แต่เหลียวมองเลยแม้แต่นิด...
“ไม่ใช่ ไม่ได้เป็นแฟนกัน”
เพร้ง!!! หน้าแตก แตกไปพร้อมกับหัวใจ แง้ๆๆๆๆๆๆๆTOT คนใจร้าย ทำร้ายจิตใจกันอย่างแรง ผู้ชายเฮงซวย ไอ้หัวทรงสัปปะรด!!! ฉันเก-...รักแก!!! โฮๆๆๆ ก็ไม่ได้เกลียดจริงๆนี่หว่า เป็นคนซื่อตรงกับหัวใจเสียด้วยสิ>__<
“เห็นไหมละ ยัยคนขี้โกหกเอ้ย!”
“แต่ว่านะ ถ้าจะมีใครมีสิทธิ์เป็นแฟนฉันละก็ คงเป็นเธอคนนี้ละมั้ง-0-”
“อะไรนะ!!!!”
“0__0”
“O.o”
“0///0 ชิกะ..”
พระเจ้าช่วยกล้วยเน่า>O< ไม่เคยคิดไม่เคยฝันว่าชิกะมารุจะพูดเข้าข้างฉันขนาดนี้ อ๊ายยยยยยยย สมกับเป็นผู้ชายที่ฉันแอบชอบมานาน กรี๊สๆๆๆๆๆๆ
หลังจากนั้นยัยหน้าเน่าก็วิ่งแจ้นออกจากห้องไป -__-;; นังบ้า มาทำให้เขาร้าวฉานแล้วจากไป นี่คนเขียนเอาแกเข้ามาทำบ้าอะไรเนี่ย(โทษเทยะ-0-*) กลับสู่สภาวะปกติสุข โดยเฉพาะฉัน สุขกว่าใคร^____^ ยิ้มจนเหงือกจะแห้งอยู่แล้ว –O-;
“ยัยนั่นน่ารำคาญชะมัด ...แล้วเธอละ มามีธุระอะไรห๊ะ?”
ชิกะมารุหันมาถาม พรางหยิบกระดานหมากรุกกลับมาไว้บนโต๊ะ
“ไม่มี แค่คิดถึง>O<”
“ไร้สาระ-__-+”
ปากหมาแบบนี้มันน่าจับปล้ำเหลือเกิน อ๊ายยยยย>O<
“นี่แล้วตกลงเรื่องของเราละ เอาไง”
“เรื่องอะไรของเธอ”
“ไม่พูดได้ไหม ฉันก็เขิลเป็นเหมือนกันนะ ก็เดทตอนเย็นไง!!!>O<”
“-__-+(นี่มันเขิลหรอกหรือนี่) บอกว่าไม่ใช่เดทไงละ เธอนี่ พูดอะไรเคยเข้าหัวรึเปล่านะ ก็ไม่ได้โง่ไม่ใช่เหรอ”
“ไม่เคยได้ยินเหรอไง ความรักทำให้คนปัญญาอ่อน>O</”
“ไม่เคย-O-+”
ฉันก็ไม่เคยเหมือนกัน!^O^;
“ตอนเย็นนายจะไปไหน ธุระสำคัญมากเลยเหรอ สำคัญมากว่าฉันเลยเหรอ”
ทำตาปริบๆ หว่านเสน่ห์เข้าไว้ อิอิ
“แค่แมวที่บ้านปวดอึก็สำคัญกว่าเธอเยอะ”
“นี่นาย!!!”
ใครจะไปนึกว่านางเอกอย่างฉัน ลุกขึ้นกระชากคอเสื้อพระเอกซะงั้น หนอย พูดจากวนโอ้ยนักนะ เดี๋ยวแม่ก็จับจูบซะนี่ โอ้ย ไม่ได้ๆ จะมาทำตัวเป็นยัยกุ้ยข้างถนน เป็นยัยผู้หญิงบ้าพลังแบบนี้ได้ยังไง หายใจเข้าลึกๆ~~~
“ปล่อยได้สักที เธอนี่แรงเยอะเหมือนกันนะ น่าจะเข้าชมรมยกน้ำหนัก”
“-___-lll ไม่จำเป็นหรอก ฉันมีชมรมเคนโด้อยู่แล้ว”
“อ๋อเหรอ ชอบจังนะไอ้เรื่องพวกนี้เนี่ย-0-+”
“ไม่ต้องมาเหน็บแนมกันเลย! T^To”
ชิกะมารุหัวเราะเบาๆตามประสาผู้ชายหน้าตาดี (อ๊ายยยยยย)
“เล่นกันสักเกมไหม”
“ฮ่ะ? หมากรุกนะเหรอ”
“อื้ม อยากรู้ไม่ใช่เหรอ ว่าฉันจะไปไหนตอนเย็น”
“ยะ อยากรู้สิ>O<!! จะบอกเหรอ”
“บอก ถ้าเล่นชนะฉันนะ”
-__-llll แล้วฉันจะเอาอะไรไปชนะประธานชมรมหมากรุกได้เล่า บัดโถ่
“เชอะ นายเองก็ชอบเหมือนกันนะ การพนันเนี่ย”
“-__- แล้วจะเล่นไหม”
“เล่น!!>O</”
และเหมือนจะรู้ผลตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แพ้แล้วแพ้อีก T^To ฮือๆ ฉันเกลียดหมากรุกฉิบเป๋ง งานนี้อดรู้อีกตามเคยสินะ โฮๆ ชีวิตมันชั่งยากเย็นเหลือเกินTOT/
“T^To อะ อีกรอบนะ”
ก็เค้าอยากรู้จริงๆนี่นา ชิกะมารุถอนหายใจยกมือขึ้นเท้าคางมองฉัน -///- นี่ หล่อเกินไปแล้วนะยะ
“พอเถอะ เล่นไปก็เท่านั้นแหละ อยากรู้ขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ก็ใช่นะเซ่!TOT”
“-___-llll เฮ้ออออ เธอนี่น้า”
เขาว่าอย่างอ่อนแรงก่อนจะยื่นมือมาลูบหัวฉันเบาๆ ไม่ทันที่จะได้เขิลมือก็ถูกดึงกลับไปแล้ว -__-+
“จริงๆแล้วเย็นนี้นะ ฉันมีนัดดูตัวนะ-0-”
“0[ ]0ดูตัว!!!!!”
อกอิแป้นจะแตก ดูตัวอะไรย๊า~~!!!! มีฉันอยู่แล้วทั้งคน ไม่เจงงงงงงงงงงงงงง~!!!!!!!!!!
คะ! ขอโทษคะ นานๆลงที เป็นตอนที่ไร้แก่นสารที่สุด จริงๆแล้วมันก็ไร้แก่นสารทั้งเรื่องนั่นแหละ ผู้อ่านเลยไร้แก่นสารไปด้วย-__-lll บ้าจริงๆ อ่านๆแก้เครียดนะคะ (แต่อาจเครียดเพิ่มเพราะมันไม่อัพ)
ความคิดเห็น