ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Baramos Fiction] The Story Of Us

    ลำดับตอนที่ #18 : วันวาเลนไทน์

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 465
      1
      25 ธ.ค. 52


    "เฟริน ตื่นได้และ......"เสียงของครี้ดขาดหายไปเมื่อในห้องมีแต่ความว่างเปล่า

    "ไอ้เฟรินมันหายไปไหนของมันวะ"ครี้ดบ่นขณะที่เดินไปยังห้องอาหาร

    "อ้าว ท่านจ้าว สวัสดีครับ"ท่านจ้าวเอวิเดสยิ้มให้เล็กน้อยก่อนจะก้มหน้าลงรับประทานอาหารของตนต่อ พร้อมทั้งเพื่อนๆคนอื่นๆบนโต๊ะอาหารด้วย ส่วนคิลกับโรนั้น นั่งเล่นหมากรุกกันอยู่

    "ท่านจ้วครับ เห็นเฟรินมั้ยครับ"ดวงตาสีนิลขลับเป็นประกาย ก่อนที่ท่านจ้าวเอวิเดสจะตอบด้วยน้ำเสียงสนุกสนานว่า

    "เฟลิโอน่าเค้าไปทำธุระ ออกไปตั้งแต่เช้าแล้วละ"หน้าของทุกคนงง แล้วก็เต็มไปด้วยเครื่องหมาย คำถาม คำถาม คำถาม และ คำถาม

    "เอ่อ ถามคิลกับโรสิ พวกเขารู้"ท่านจ้าวเอวิเดสโบ้ยไปทางคิลกับโรที่กำลังเล่นหมากรุกกันอย่างเมามันส์

    "เฮ้ คิล โร พวกนายรู้มั้ยว่าเฟรินหายไปไหน"เจคถาม คิลเงยหน้าขึ้นมาจากกระดานตามด้วยโร

    "อ้อ เฟรินอะหรอ มันไปทำธระสำคัญอะ สำคัญมากๆ"คิลพูดพลางยิ้มอย่างมีเลศนัย

    "กับคนสำคัญ"โรต่อให้คิลก่อนจะพูดกับคิล

    "รุกฆาต"คิลเบิกตากว้าง มองกระดานหมากรุกแล้วเงยหน้าขึ้นมามองโรที่กำลังจิบชาอย่างสบายใจอย่างเคียดแค้น

    "คนสำคัญ ???"หน้าทุกคนเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถามมากขึ้น ก่อนที่ซีบิลจะพูดขึ้นมาว่า

    "เอ๊ะ คุณคาโลก็หายไปด้วยนี่ครับ"ทุกคนหันมามองหน้ากันโดยไม่ได้นัดหมายก่อนจะยิ้มกริ่ม








    "ว้าวว คาโล ไปเข้าร้านนั้นกัน"เฟรินชี้ไปที่ร้านน้ำชาเล็กๆร้านนึง คาโลพยักหน้าเล็กน้อยก่อนเฟรินจะพา(ลาก)คาโลร้านนั้น

    "เอาเค้กช็อคโกแลตหนึ่งที่คะ"เฟรินสั่งเสียงใส

    "ของผมเอาแค่ชาก็พอครับ"คาโลพูด

    "ได้คะ"พยักหน้างานหญิงสาวจดลงไปในกระดาษแล้วก็เดินหายไป เฟรินนั่งเท้าคางแล้วมองหน้าคาโล

    "มองหน้าฉันทำไมหรอ"คาโลถาม เฟรินยกมือขึ้นปิดปากระหว่างหัวเราะน้อยๆ

    "เปล่า แต่หน้านายมันตลกดี"ว่าแล้วเฟรินก็หัวเราะดังกว่าเดิม  คาโลขมวดคิ้วผูกเป็นปม

    "นั่น อีกและ นายชอบทำหน้าแบบนี้อะ"เฟรินชี้หน้าคาโลแล้วส่ายหน้าไปมาอย่างขัดใจ

    "นี่ๆ มาฉันช่วย"เฟรินชะโงกข้ามโต๊ะ แล้วยื่นนิ้วชี้สองข้างวางที่มุมปากของคาโลแล้วทำลักษณะให้ยิ้ม

    "ยังงี้สิ นายยิ้มแล้วดีออก"เฟรินยิ้มอย่างสดใส จนคาโลอดยิ้มออกมาจริงๆไม่ได้

    "อะ เค้กมาแล้ว"เฟรินยิ้มกว้างแล้วหยิบเค้กมาด้านหน้าตัวเอง แล้วเริ่มตักกินอย่างเอร็ดอร่อย ส่วนคาโลก็นั่งจิบชาช้าๆ

    "คาโล กินเค้กหน่อยมะ"เฟรินถาม คาโลส่ายหน้าน้อยๆ แล้วจิบชาต่อ

    "เอาน่า อร่อยนะ"เฟรินพูดกลั้วหัวเราะ เพราะรู้ว่าคาโลไม่ค่อยชอบเค้กเท่าไร   

    "ไม่เอาละ เธอก็รู้นิว่าฉันไม่ค่อยชอบเค้ก"คาโลมองอย่างรู้ทัน แต่เฟรินกลับยิ้มกว้างมากขึ้น

    "เอาน่า ลองชิมดูซิ"ว่าจบเฟรินก็ตักเค้กมาแล้วยื่น(ยัด)เข้าปากคาโล คาโลรีบกลืนเค้กแล้วทำสีหน้ากลืนไม่เข้า คายไม่ออก

    "ฮ่าๆๆๆ ต้องอย่างนี้ซิ นายจะได้ทำหน้าอื่นได้บ้าง นอกจากหน้าเครียดๆอย่างนั่น"เฟรินหัวเราะ ส่วนคาโลทำสีหน้าคาดโทษแม่ตัวดีของเขา

    "ดูสิ คู่นั้นเขาน่ารักจัง"เสียงกระซุบกระซิบดังไปทั่ว จนเฟรินหน้าแดงแล้วรีบก้มหน้าก้มตากินเค้ก ส่วนคาโลก็หัวเราะอย่างเบาที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้


    "คาโล ลองไปเล่นเกมนั้นกันมั้ย"เฟรินชี้ไปทางร้านเกมที่มีคนเข้าแถวยาวพอสมควร

    "ตามใจเธอสิ"เฟรินยิ้มกว้างแล้วเดินตรงไปที่ร้านนั้น พร้อมทั้งคาโล

    "นี่ครับ คุณหนู"ลุงเจ้าของร้านยื่นห่วงให้สิบอัน เฟรินยิ้มให้ก่อนจะรับห่วงมา แล้วเหวี่ยงไปคล้องขวดอย่างสวยงาม

    "คาโล ลองดูหน่อยมั้ย"คาโลยักไหล่ประมาณ ยังไงก็ได้ เฟรินจึงยื่นห่วงให้ คาโลเหวี่ยงห่วงไปพลาดจากขวดเพียงเล็กน้อย

    "ไม่เป็นไร ลองเอาใหม่สิ"เฟรินพูดให้กำลังใจก่อนจะส่งห่วงอีกอันให้ คาโลรับมาแล้วเหวี่ยงอีกที ห่วงก็ไปคล้องขวดอย่างสวยงาม

    "เย้ ได้แล้ว"เฟรินตบมือรัวๆให้อย่างดีใจ ก่อนทั้งสองจะเล่นเกมนั้นกันอย่างสนุกสนาน และเดินไปเล่นอีกหลายๆเกมมากมาย

    "เฟริน รอตรงนี่แปปนะ เดี๋ยวฉันมา"คาโลพูดสั่ง เฟรินพยักหน้าเล็กน้อยอย่างงงๆ คาโลหายไปท่ามกลางฝูงชน และซักพัก เขาก็กลับมา

    "ไปไหนมาอะ"เฟรินถาม คาโลส่ายหน้ายิ้มๆ

    "บอกไม่ได้ เป็นความลับ"เฟรินทำหน้ามุ่ย แล้วเกาะแขนเริ่มอ้อน

    "น้าๆๆๆ คาโล บอกหน่อยน้า"เฟรินมองสายตาอ้อนวอนสุดขีด คาโลถอนหายใจน้อยๆ

    "เดี๋ยวค่อยบอกนะ"เฟรินหน้ามุ่ยอีกรอบ แต่แล้วก็ยิ้มขึ้นมาอีกรอบ

    "อย่าลืมแล้วกัน"คาโลพยักหน้า แล้วยื่นนิ้วก้อยมา เฟรินยื่นนิ้วก้อยมาเกี่ยวด้วย แล้วทั้งสองก็เดินเที่ยวงานนี้กันต่อ.......

    สวนสาธารณะ

    "เฮ้ออ วันนี้สนุกจัง"เฟรินว่าขนาดเอาหัวพิงไหล่ของคาโลใต้ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง

    "อืม"คาโลตอบสั้นๆ ก่อนจะสะกอดเรียกเฟริน เฟรินเงยหน้าขึ้นมามอง พลางทำหน้าถามประมาณว่า มีอะไร คาโลยิ้มให้ก่อนจะดันเฟรินให้ลุกขึ้นนั่งดี แล้วดีดนิ้วทีนึง ก็ปรากฏ มงกุฏดอกไม้

    "สวยจังเลย"เฟรินอุทาน มงกุฏดอกไม้ร้อยด้วยดอกทิวลิปสีแดง ดอกลิลลี่ ดอกไอวี่ ดอกกุหลาบสีต่างๆ แม้จะดูไม่เข้ากัน แต่มงกุฏดอกไม้นี่ก็ดูกลมกลืนกันอย่างประหลาด คาโลสวมมงกุฏเข้าที่ศรีษะของเฟรินที่ยังอึ้งไม่หาย แล้วคาโลก็ดึงกุหลาบสีแดงเข้มเหมือนไวน์แดงออกมาดอกหนึ่ง แล้วพูดว่า

    "รู้มั้ยว่า ความหมายของดอกไม้ดอกนี้คืออะไร"เฟรินส่ายหน้าน้อยๆพลางเอียงคอมองอย่างสงสัย คาโลยิ้มน้อยๆก่อนจะตอบ

    "มันมีความหมายว่า เธอช่างสวยเหลือเกิน"เฟรินหน้าแดงก่ำแล้วก้มหน้าหลบใบหน้าคมคายของชายหนุ่มที่ส่งยิ้มอันชวนให้แทบจะละลาย 

    "Happy valentine นะ"คาโลพูด เฟรินพยักหน้ารับแล้วพูดเสียงเบาว่า

    "อือ นายก็เหมือนกัน"คาโลเชยคางของเฟรินขึ้นมาแล้วโน้มตัวลงไปประทับจูบอย่างช้าๆและนุ่มนวล เฟรินรับสัมผัสนั่นอย่างไม่ปฏิเสธ ท่ามกลางเหล่าบรรดาแมกไม้พืชพรรณ รวมทั้งดวงอาทิตย์ยามตกดิน ที่ดูงดงามราวกับจะเป็นใจให้พวกเขาเหลือเกิน พร้อมกับคำเบาๆที่ชายหนุ่มกระซิบข้างๆหูหญิงสาวอย่างอ่อนหวาน

    "ความรักของฉัน ไม่จำเป็นต้องมีเฉพาะวันวาเลนไทน์นี้ เพราะฉัน..รักเธอทุกวัน และ ทุกเวลา"





    ความหมายดอกไม้

    ดอกทิวลิปสีแดง : 'อยากให้โลกรู้ว่าฉันรักเธอ'
    ดอกลิลลี่ : 'เธอเป็นรักแรกของฉันนะ คนดี'
    ดอกไอวี่ : แทนความซื่อสัตย์และมั่นคงในรัก 
    ดอกกุหลาบสีชมพู : แทนความงามและความอ่อนโยน
    ดอกกุหลาบสีขาว : 'ฉันรักเธอด้วยใจบริสุทธิ์ ไม่หวังสิ่งใดตอบแทน'
    กุหลาบบานสีแดง : 'ฉันรักเธอเข้าแล้ว'

    _________________________________________________________________________________________'

    เฮลโหล ท่านผู้อ่านทั้งหลายยย วันนี้อุตส่าห์ไปเปิดเน็ตหาความหมายของดอกไม้เลย จะได้โรแมนติกหน่อย  *0* ตอนนี้ก็สั้นไปอีกแล้ว ขอโทษมากก ช่วงนี้ยุ่งมากๆเลย ต้องอ่านหนังสือเตรียมสอบ ทำการบ้าน ยุ่งไปหมดเลยย เลยพยายามเจียดเวลามาอัพให้ได้มากที่สุด แล้วก็ตอนนี้เริ่มตันๆแล้วอะ ใช้งานสมองมากไปหน่อย ใครมีไอเดียช่วยเสนอแนะก็บอกกันได้นะ ว่าอยากได้ตอนแบบไหน เพราะว่าไม่งั้นก็คงนานหน่อยกว่าจะคิดเนื้อเรื่องได้ แต่จะพยายามคะ สู้ๆๆ !! สุดท้ายก็ขอขอบคุณทุกคอมเม้นนะคะที่ทำให้น้ำฮึดสู้ต่อไปได้ :)

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×