My ghost นี่ผีหรือที่รัก?

ลำดับตอนที่ #22 : #จันทร์เจ้าเด็กผี:: 10[100 per.]

ประกาศจ้าาาา

ตอนนี้ไรท์มีเพจแล้ววว ไรท์จะแจ้งเกี่ยวกับการอัพนิยายที่เพจน้าา

FB PAGE: BBeatrizXX

จิ้มแล้วไปกดไลค์กดติดตามได้เลยยย ><

ตอนนี้ก็ไปติดตามนิยายต่อเลยจ้าา

       จากที่จะมาพาจันทร์เจ้ากลับคอนโด ตอนนี้กลายเป็นว่าผมได้แต่นั่งโง่ๆ อยู่กลางห้องพี่ชายของเธอแล้วมองที่ชั้นเก็บของสะสมที่จันทร์เจ้าไปหลบอยู่ข้างหลังด้วยใจที่ร้อน

       ร้อนมาก เดือดด้วย 

       เป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ที่ผมรู้สึกว่าอยากเข้าไปกระชากเธอน่ะ

       โคตร-อึด-อัด

       "จันทร์เจ้า ออกมานั่งนี่" ผมลังเลอยู่นานว่าควรพูดอะไรกับเธอก็ได้เรียกให้ร่างเล็กมานั่งกับตัวเอง แต่ก็รู้ๆ กันอยู่ว่าเธอไม่มาแน่นอน มีแค่การโผล่หน้าออกมาทุกครั้งที่ผมพูดเท่านั้น - -

       "โกรธฉันใช่มั๊ย?" ครั้งนี้ผมเลือกที่จะถามเธอแทนการเรียก ระหว่างที่ถามก็ค่อยๆขยับเข้าไปหาเธอทีละนิด

       "อื้ม..." เธอตอบเสียงเบา แต่เพราะห้องนี้มีแค่เสียงของผมกับเธอมันเลยดัง แต่เอาเข้าจริงๆมันมีเสียงของโทรทัศน์ด้วยนะ คงเพราะผมไม่ได้สนใจล่ะมั้งเลยไม่ได้ยินเสียงของมันเลย

       "โกรธเรื่องอะไร?" 

       "โกรธที่พี่เหนือพูดเสียงดังใส่" ครั้งนี้เสียงจันทร์เจ้าเริ่มดังขึ้นเมื่อระยะห่างของเราน้อยลง "จันทร์เจ้าขอโทษแล้วแต่พี่เหนือไม่ฟังจันทร์เจ้าเลยอ่ะ" เสียงของจันทร์เจ้าดูสลดมากจนผมรู้สึกได้ 

       มันไม่ชินเมื่อเธอมีลักษณอาการแบบนี้อ่ะ ปกติจันทร์เจ้าจะร่าเริงแล้วพอคนที่ร่าเริงมาสลดอ่ะมันน่าสงสาร 

       นึกภาพออกป่ะ?

       แล้วยิ่งตอนนี้ผมได้เห็นว่าเธอนั่งลงแล้วกอดเข่าแล้วตัวเองผมยิ่งรู้สึกผิดเข้าไปอีกทั้งๆที่ผมไม่ได้ผิดอะไรเลยแค่เป็นห่วงเธอแค่นั้น!!

       เออ ยอมรับว่าที่โมโห หงุดหงิด จนถึงขั้นตะคอกใส่จันทร์เจ้าอ่ะเพราะเป็นห่วง แต่จะไม่ให้ห่วงได้ไงวะในเมื่อสภาพเธอเป็นแบบนี้ เผื่อหลุดไปเข้าฝันไอ้บ้าหื่นกามมันต้องอันตรายดิ!

       จันทร์เจ้าไม่เข้าใจผมเลย...

       แล้วตอนนี้สิ่งที่ผมทำได้มีแค่บ่นให้เธอในใจแค่นั้น - -

       อยู่ภายในใจเป็นหมื่นล้านคำ แต่ผมเลือกที่จะพูดออกไปแค่คำเดียวเพื่อจบเรื่องราวทั้งหมดลง

       "ขอโทษ"

       "......"

       เป็นครั้งที่สองแล้ว ที่เราโกรธกันจนผมต้องเป็นฝ่ายขอโทษจันทร์เจ้าแบบนี้

       "ที่พูดเสียงดังใส่เพราะเป็นห่วง ขอโทษด้วยที่ไม่พูดออกไปตรงๆ" จากประสบการณ์โดยตรงของผมแล้ว พูดสิ่งที่คิดออกไปให้หมดเลยดีกว่า เก็บไว้ในใจนานๆ เดี๋ยวได้อกแตกตายกันพอดี

       "เป็นห่วงแล้วทำไมต้องเสียงดังด้วย?" จันทร์เจ้าเงยหน้าขึ้นมองผมแล้วถาม เป็นการสบตากันแปปเดียวก่อนที่เธอจะเป็นฝ่ายละสายตาไปก่อน

       "ก็...ก็ฉันเป็นคนแบบนี้ไง" ผมว่าก่อนจะนั่งลงข้างๆเธอแล้วเอียงหน้ามองอีกฝ่ายไปด้วย "หายโกรธกันนะ"

       "ค่ะ" จันทร์เจ้าว่าพร้อมพยักหน้าให้ผม แต่ก็ยังคงก้มหน้าไม่สบสายตากับผมอยู่ดี

       บทจะง่ายก็ง่าย บทจะต่อต้านก็ต่อต้าน...

       อืม เอาเถอะ

       "ถ้าหายโกรธแล้วงั้นกลับห้องกัน" ผมว่าก่อนจะลุกขึ้นแล้วยื่นมือไปตรงหน้าเธอ เด็กตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมองแล้วยื่นนิ้วก้อยเล็กๆของเธอมาให้ผมพร้อมกับกะพริบตาใส่ปริบๆ

       "สัญญากันก่อน" เอาอีกแล้ว...ครั้งก่อนก็สัญญาเรื่องหมอผีไป ครั้งนี้สัญญาอีกผมไม่มีเรื่องให้ขู่จันทร์เจ้าเลยนะ!!

       "ขอฟังก่อน" ผมต่อรอง แต่เมื่อพูดออกไปแบบนั้นเด็กผีก็ทำท่าเหมือนจะร้องไห้ออกมาอีก

       "ฮื้อ" 

       "เออๆๆ พูดมาๆ" เฮ้อ...ชีวิตไอ้ดาวเหนือ

       "ต่อไปจะไม่ดุแล้วก็ไม่ตะคอกใส่จันทร์เจ้านะ" ร่างเล็กว่าพร้อมกับส่งสายตาน่าสงสารมาให้ "มีอะไรให้บอกจันทร์เจ้าดีๆ ไม่เอาเสียงดังแล้วนะ"

       ดูรวมๆแล้ว...เหมือนเด็กนี่จะกลัวผมตอนเสียงดังไปเลย ภาพจำมันติดในหัวมั้งเลยเกิดอาการแบบนี้ ยิ่งกับเด็กแล้วด้วย 

       "เฮ้อ อืมๆ จะพูดดีๆ จะไม่เสียงดังแล้ว" ผมว่าก่อนจะยื่นนิ้วก้อยออกไปแล้วชนกับนิ้วก้อยของเธอก่อนจะสะบัดไปมาให้มันตัดกัน จากนั้นค่อยพูดขึ้นมาอีก "แต่เวลาบอกหรือเตือนอะไรให้รู้จักฟัง ผู้ชายน่ะไว้ใจได้แค่ฉันกับพี่ชายเธอแค่นั้น เข้าใจมั๊ย?" ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ขอใช้เวลานี้พูดเลยแล้วกัน

       "แล้วลุงยมกับลุงเทวดา..."

       "เออๆ กับสองคนนั้นด้วย" 

       "ลุงเจ้าที่..." ต่อรองเก่งไม่แพ้กันเลยทีเดียว - -

       "จันทร์เจ้า" 

       "ค่ะๆ เข้าใจแล้วค่ะ" เด็กผีรีบทำเป็นเข้าใจก่อนจะลุกขึ้นแล้วยิ้มให้ผม "สัญญากันแล้วนะ"

       "เดี๋ยว"

       "อะไรอีกอ่า..." จันทร์เจ้าชะงักลงพร้อมกับหุบยิ้มเมื่อผมรีบเบรคเธอเสียงเรียบ คิดว่าผมจะพูกดเแค่เรื่องผู้ชายหรอ...

       "เวลาจะไปไหนมาไหนให้บอก ไม่ใช่บอกแค่ว่าจะกลับคอนโดเอง บอกแค่นั้นฉันจะรู้มั๊ยว่าเธอไปไหนน่ะ"

       "ก็...จันทร์เจ้าลืม"

       "จำแล้วเก็บไปเป็นบทเรียน วันหลังถ้าทำผิดอีกฉันก็จะดุเพราะวันนี้ฉันเตือนไปหลายอย่างแล้ว" คนเรามันอยู่ด้วยกันโดยที่ไม่ดุหรือขึ้นเสียงใส่กันไม่ได้หรอก ยิ่งคู่นั้นเป็นผมที่หงุดหงิดบ่อยและจันทร์เจ้าที่ชอบเล่นซนยิ่งเป็นไปไม่ได้เลยจริงๆ

       "จันทร์เจ้าจะเชื่อฟังแล้วค่ะ จะทำตามที่พี่เหนือบอกทุกอย่างเลย"

       "ดี ถ้าโอเคแล้วงั้นก็กลับห้อง"

Talk1

มาแล้วจ้าาา ขอเม้นหน่อยน้า... เม้นๆๆๆกัน

#จันทร์เจ้าเด็กผี

1 เม้น = 1 กำลังใจน้า