My ghost นี่ผีหรือที่รัก?

ลำดับตอนที่ #39 : #จันทร์เจ้าเด็กผี:: 16[50 per.]

ประกาศจ้าาาา

ตอนนี้ไรท์มีเพจแล้ววว ไรท์จะแจ้งเกี่ยวกับการอัพนิยายที่เพจน้าา

FB PAGE: BBeatrizXX

จิ้มแล้วไปกดไลค์กดติดตามได้เลยยย ><

ตอนนี้ก็ไปติดตามนิยายต่อเลยจ้าา

"จันทร์เจ้า เธออยู่อยู่แวนี้ไหม? หรืออยู่ไหน? ทำไมเป็นงี้วะ?" ดาวเหนือเริ่มลนลานเมื่อตัวของจันทร์เจ้าสั่นไม่หยุด แน่นอนว่าไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับร่างบางที่กำลังหลับใหลนอกจากเขาสอง 'ตน' นี้

"อีกนานไหม?" เสียงจากไอร้อนที่ยืนอยู่มุมห้องถามเพื่อนร่วมโลกหลังความตายด้วยแววตานิ่งเรียบ แต่ความจริงเขาก็ห่วงคนตัวเล็กที่ 'ดวงวิญญาณ' ของเธอเพิ่งจะเข้าไปในร่างเมื่อกี้ไม่น้อยกว่าดาวเหนือเลยสักนิด ถ้าเรียงลำดับการเจอกันเขาได้เจอเด็กคนนั้นก่อนดาวเหนือ แน่นอนว่าต้องผูกพันธ์กว่าอยู่แล้ว แม้ช่วงหลังๆ จะไม่ค่อยได้เจอเธอเลยก็เถอะ แต่อีกฝ่ายก็เหมือนลูกเหมือนหลานตัวเล็กที่คอยกวนตลอดเวลานั่นแหละ ไม่แปลกที่เขาจะมายืนเป็นห่วงแบบนี้

"ไม่นาน เดี๋ยวก็เชื่อมได้แล้ว" คราวนี้เป็นเสียงจากไอเย็นที่ยืนอยู่ข้างเตียงว่าพร้อมกับวางมือบนอากาศก่อนจะลากฝ่ามือของตัวเองจากหัวไปจนถึงปลายเท้าของจันทร์เจ้าเพื่อแผ่ความเย็นให้คนตัวเล็กที่ตอนนี้กำลังพยายามทำใจให้สงบอยู่ 

ขั้นตอนในการกลบร่างมันไม่เยอะ เพียงแค่มันมีบางอย่างที่ต้องแลกก็เท่านั้นเอง...

'มาทำสัญญากันก่อน' เสียงเรียบนิ่งแต่ติดใจดีของ 'ลุงเทวดา' ของจันทร์เจ้าเอ่ยขึ้นพร้อมกับแบมือข้างหนึ่งไปที่หน้าจันทร์เจ้าก่อนจะบอกรายละเอียดสัญญาให้คนตัวเล็กที่กำลังยืนสะอื้นอยู่ฟัง

'หลังจากตื่นขึ้นจันทร์เจ้าจะจำอะไรไม่ได้...'

'!!!!!!' เพียงแค่เกริ่นขึ้นมาได้ไม่เท่าไหร่จันทร์เจ้าก็เบิกดวงตากลมโตที่ยังคงคลอไปด้วยน้ำตาของเธอกว้างเพราะไม่คิดว่าจะได้ยินในสิ่งตัวเธอเองไม่ทันได้เตรียมใจได้ยินนี้

ถึงก่อนหน้านั้นจะเคยพูดกับดาวเหนือเอาไว้แล้วเกี่ยวกับการเข้าร่างแล้งเธอลืมดาวเหนือ แต่เธอก็ไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่องจริง เธอไม่ได้เตรียมใจไว้ก่นเลยว่าจะต้องลืมพี่ดาวเหนือของเธอในตอนที่เธอฟื้นขึ้นมาแล้ว...

'ถะ ถ้าจันทร์เจ้าไม่อยากลืมล่ะ...' เสียงใสถามด้วยนำเสียงสั่นเครือ มือที่ตอนแรกกำลังจะเอื้อมไปแตะบนฝ่ามือของลุงเทวดาหยุดชะงักพร้อมกับเก็บไว้กลางลำตัวแล้วกำหมัดไว้แน่น 'จันทร์เจ้าไม่อยากลืมพี่ดาวเหนือนะ...'

'มันเป็นกฎ ลุงต้องทำตามกฎ'

'แล้วถ้าจันทร์เจ้าอยากจำพี่ดาวเหนือได้ล่ะคะ?'

'งั้นจันทร์เจ้าจะยอมแลกกับอายุขัยของจันทร์เจ้าไหม?' น้ำเสียงนุ่มถามพร้อมกับยื่นฝ่ามือลงไปลูบผมนุ่มสลวยของจันทร์เจ้าอย่างเบามือ เหตุการณ์ทุกอย่างอยู่ในสายตาของลุงยมบาลทั้งหมด แต่เรื่องนี้เขาก็คงช่วยไม่ได้... เขามีหน้าที่แค่พาดวงวิญญาณชั่วร้ายไปลงนรกแค่นั้น ไม่ได้มีหน้าที่ส่งคนกลับร่างหรือพาขึ้นสวรรค์อย่างเทวดาที่ยืนอยู่ตรงนั้น

'หมายความว่ายังไงคะ?'

'จันทร์เจ้าสามารถกลับไปมีชีวิตแบบจำทุกคนทุกเรื่องได้ แต่ว่าจันทร์เจ้าจะอยู่ได้ไม่นาน'

'......'

'หรืออีกแบบคือจันทร์เจ้าจะกลับไปแบบที่จำอะไรไม่ได้ แต่จันทร์จะอยู่ได้นานตามอายุขัยจริงๆ ที่จันทร์เจ้ามี'

'......'

'ข้อดีกับข้อเสียแน่ๆ แบบแรกจันทร์เจ้าจะทำได้ แต่จะได้ใช้ชีวิตกับพี่ดาวเหนือของจันทร์เจ้าแค่แปปเดียว แบบที่สองจันทร์เจ้าจำเรื่องราวช่วงที่เป็นกลุ่มก้อนวิญญาณไม่ได้ แม้แต่ความรู้สึกของจันทร์เจ้าที่มีในตอนนี้ก็จะจำไม่ได้ แต่อาจจะไปทำความรู้จักกันใหม่แล้วได้ใช้ชีวิตด้วยกันได้นานกว่าแบบแรก'

'......'

'ลุงมีให้แค่สองตัวเลือกและจันทร์เจ้าจะเป็นคนเลือกเส้นทางชีวิตหลังจากนี้ของจันทร์เจ้าเอง' เทวดาพูดจบทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบ คล้ายกับว่ามีเขตแบ่งโลกความเป็นจริงกับโลกหลังความตายเอาไว้เพื่อปิดกั้นไม่ให้เสียงข้างนอกเข้ามารบกวนการสนทนาของทั้งคู่

ความเงียบเริ่มก่อตัวขึ้นเรื่อยๆ ไม่ต่างจากหยดน้ำตาที่เริ่มเกาะกลุ่มกันที่ขอบตาของจันทร์เจ้าในตอนนี้เลย ยิ่งเงียบนาน ยิ่งสาวยิ่งกดดันและเครียดกับตัวเลือกมากขึ้น ทั้งๆ ที่มีให้เลือกแค่สองตัวเลือกเท่านั้น ทำไมเธอถึงเลือกไม่ได้เลยล่ะ...

'คิดดีๆ ค่อยๆ คิดค่อยๆ ตัดสินใจ' คราวนี้ยมบาลเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาบ้างเพราะเริ่มเห็นว่าหยาดน้ำใสๆ ได้ไหลตามแก้มนุ่มนิ่มของจันทร์เจ้าแล้ว

'จันทร์เจ้าเลือกไม่ได้... ฮึก ถ้าจันทร์เจ้าเข้าร่างแล้วเกลียดพี่ดาวเหนือจะทำยังไง พี่ดาวเหนือต้องไม่ชอบจันทร์เจ้าแน่ๆ เลย ฮึก' จันทร์เจ้าสะอื้นเสียงสั่น แต่ก็ยังคงพยายามควบคุมเสียงของตัวเองเอาไว้ให้ได้มากที่สุด 'แต่ถ้าจำพี่ดาวเหนือได้ ฮึก ก็จะอยู่ด้วยกันได้แค่แปปเดียวอีก'

'ไม่มีใครทำให้สิ่งที่ตัวเองต้องการได้ตลอดหรอกนะจันทร์เจ้า ลุงอยากให้จันทร์เจ้าเลือกดีๆ แล้วมีความสุขกับมัน แม้ว่าผลลัพธ์มันจะออกมาเป็นยังไงก็ตาม...' คราวนี้ฝ่ามือหนาผละออกจากเรือนผมของจันทร์เจ้าแล้วยื่นมาข้างหน้าของเธออีกครั้ง 'ถ้าคิดดีแล้วหรือพร้อมแล้วก็เลือกได้เลย...'

มือเล็กยกขึ้นเช็ดน้ำตาของตัวเองแล้วพยักหน้าตอบลุงเทวดาของเธฮก่อนจะวิ่งเข้าไปทั้งเทวดาและยมบาลแล้วกล่าวขอบคุณด้วน้ำเสียงใสแจ๋ว 'ขอบคุณที่ช่วยจันทร์เจ้าหลายๆ อย่างนะคะ ถ้ากลับเข้าร่างแล้วจันทร์เจ้าจะเป็นเด็กดี จะไม่ดื้อไม่ซน สัญญาค่ะ' เธอว่าแค่นั้นก่อนจะหลับตาลงแล้วพ่นลมหายใจออกมายาวเหยียดแล้ววางฝ่ามือลงมือของเทวดาก่อนจะยิ้มแล้วเอ่ยตัวเลือกของเธอออกไป

แม้เธอไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากเลือกตัวเลือกนี้

แม้เธอไม่รู้ว่าเข้าร่างแล้วเธอต้องใช้เวลานานแค่ไหนกว่าจะฟื้น

และแม้เธอจะไม่รู้ว่าพี่ดาวเหนือของเธอจะรอเหมือนที่เคยสัญญากันเอาไว้ไหม

แต่มีสิ่งเดียวที่เธอรู้ คือ เธอชอบพี่ดาวเหนือของเธอ...

แค่นั้นแหละ...

"เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว" ไอเย็นกล่าวก่อนจะเก็บมือลงข้างลำตัวแล้วปิดสมุดพกที่ใช้จดขั้นตอนพิธีกรรมต่างๆ เอาไว้แล้วหันไปมองไอร้อนที่ตอนนี้เริ่มจางลงไปแล้วสักพัก ก่อนจะถาม "จะไม่รอกลับพร้อมกันหรอ?"

"กลับพร้อมกันก็ใช่ว่าจะได้ไปโผล่ที่เดียวกัน" อีกฝ่ายตอบแบบนั้น แต่ก็ปรากฏตัวออกมาอีกครั้งแล้วมองเหตุการณ์ต่างๆ ในอีกภพที่คล้ายว่าจะเริ่มสงบลงแล้ว

เสียงไซเรนท์ดังขึ้นเป็นระยะๆ เสียงีเท้าที่กรูเข้ามาบริเวณนี้ เสียงคนที่พูดกันไปมาจนแยกไม่ออกว่าใครเป็นใคร ไปจนถึงเสียงของดาวเหนือที่คอยเรียกจันทร์เจ้าให้ฟื้นขึ้นมา ทำให้ยมบาลต้องหลับตาลงแล้วซึมซับเอาทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวเอาไว้

เหตุการณ์ที่วันหนึ่งเขาก็ต้องลืม...

"ครั้งนี้ไม่โผล่ที่เดียวกันก็ต้องมีสักครั้งที่ได้ร่วมงานกันจริงๆ จังๆ นั่นแหละ" เทวดาว่าก่อนจะเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าอีกฝ่าย "อีกไม่นานหรอก" เขาว่าแบบนั้นก่อนจะวาปหายไปพร้อมกันทั้งคู่

มีเพียงแค่เจ้าของไอเย็นเท่าน้นที่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต และเพราะแบบนั้นรอยยิ้มอบอุ่นของเขาถึงทำให้เจ้าของไอร้อนต้องยิ้มออกมาตามก่อนจะหายไปพร้อมกัน...

Talk

ให้ถึง 18 เม้นจะถึงมั้ย 555555

เม้นๆเดาดูว่าน้องเลือกอะไรรร

เม้นเยอะมาต่อเร็วเน้อ

#จันทร์เจ้าเด็กผี

1 เม้น = 1 กำลังใจน้า