เอาไงดีเกิดใหม่เป็นเจ้าหญิงแห่งบริทาเนีย

ลำดับตอนที่ #20 : ตอนที่ 20 ชนเผ่าเอลฟ์

[หมายเหตุ ตอนนี้ผมเปลี่ยนมาใช้ ฟอนต์ FreesiaUPC แล้วนะครับเห็นฟอนต์มันสวยดี]

"ที่นี้ซินะ ดินแดนของพวกเอลฟ์น่ะ ใช้เวลาเดินทางตั้ง 3 วันโชคดีนะที่ให้พวกโกเล็มช่วยจับม้าไปขายน่ะเลยได้เงินพร้อมกับม้ามาฟรีๆง่ายๆเลยด้วย"ฉันพูดพึมพลำกับตัวเองพร้อมกับขี่ม้าเข้าไปในป่าในเขตแดนของพวกเอลฟ์

"ที่นี้มัน... ป่าร้างกันรึไงนะ? โล่งโจ้งไปหมดเลยถึงจะเป็นป่าแต่มันไม่แน่จะโล่งขนาดนี้นี้นา~?"ฉันพูดต่อ แต่ถึงขนาดจะโล่งถึงขนาดนนี้แต่ก็รู้สึกได้เลยว่ามีพวกเอลฟ์ซ่อนตัวอยู่ใกล้ๆฉันหล่ะนะ...

"ออกมาเถอะนะ คุณเอลฟ์ฉันน่ะ ไม่ใช่คนไม่ดีหรอกนะ... แต่ฉันต้องการพลังของพวกคุณแค่นั้นเองค่ะ"

"กะ... โกหก!!! แกต้องมีอะไรบางอย่างแอบแฝงเอาไว้แน่ๆ!!!"

"อ้าว~ คุณเอลฟ์ออกมาด้วยหล่ะ ดีใจจัง~"ฉันพูดขึ้นมาหลังจากที่มีสาวเอลฟ์คนหนึ่งที่โผล่ออกมาจากในพุ่มไม้ แต่ว่า... ไหงถึงออกมาง่ายๆแบบนี้หล่ะ?

"เฮ้ย!!! ยัยราฟทาเรีย!!! ออกมาจากที่ซ่อนทำไมฟะเนี่ย!!"

"โอ๊ย!!! อะไรของนายหล่ะ!!! ฉันอยากจะออกมาก็เรื่้องของฉัน!!! นายไม่ต้องมาเสือกเลยน่า!!!"เมื่อเอลฟ์สาวโผล่ออกมาแล้วหมอนั้นก็ทำการเขกหัวของเอลฟ์สาวในทันทีก่อนที่เธอจะสวนกลับไปเอ่อ~ ทะเลาะกันอยู่หรอเนี่ย...

"อะ... เอ่อ~..."

"อะไรกันหล่ะย๊ะ/ฟ๊ะ!!!"เมื่อฉันกำลังจะเข้าไปขัดจังหวะ ก็โดนทางนั้นว่ามาในทันทีก่อนที่ทั้งสองคนนั้นจะทะเลาะกันต่อไป อืม~ คงไม่มีเอลฟ์ซ่อนอยู่แล้วซินะ.... งั้นก็... ไปหาราชาไม่ก็ราชินีของพวกเอลฟ์เพื่อเริ่มเจรจาเลยหล่ะกันนะ~

"ฮะ... เฮ้!!! เจ้าคนแปลกหน้าแกจะไปไหนน่ะ!!!"

"เฮือก!!! ตะ.... ตกใจหมดเลย~ เอ่อ... พอดีฉันเดินทางมาเจรจากับพวกคุณชาวเอลฟ์น่ะค่ะ ฮะๆ"

"หืม~ งั้นหรอกหรอ~ ถ้างั้นก็ตามชั้นมาได้เลย แต่ว่าชั้นขอดาบที่เหน็บอยู่ที่เอวได้ไหมเพื่อความปอดภัยน่ะ"หลังจากที่ฉันได้คุยกับเอลฟ์สาวคนนั้นจบแล้ว เอลฟ์สาวและพักพวกก็ได้พาฉันไปยังหมู่บ้านของพวกเขาก่อนที่เอลฟ์สาวที่พาฉันมาจะขอดาบที่ฉันพกติดตัวมาริดเอาไว้ก่อน

"เอาหล่ะ... องค์ราชินีได้อนุญาติให้เจ้าเข้าไปเข้าเฝ้าแล้วนะ ทำตัวดีๆหน่อยหล่ะ"

"อืม~ ได้ซิฉันเป็นแค่คนที่มาเจรจาจะไปตีตัวเทียบเท่ากับองค์ราชินีทำไมกันหล่ะฮิๆ"เมื่อฉันพูดจบ เอลฟ์สาวคนนั้นก็พาฉันเข้าไปในท้องพระโรงของหมู่บ้านเอลฟ์ในทันที หลังจากนั้นฉันก็ได้มาเข้าเฝ้าต่อหน้าพระพักข์

"ฉันมีนามว่า ทาเนเรีย อาร์ส บริทาเนียค่ะ เป็นเจ้าหญิงแห่งอาณาจักรบริทาเนียค่ะและ... ท่านคือ?"

"เจ้าคือเชื้อพระวงศ์ของบริทาเนียงั้นหรอ!? แปลกๆจริงๆที่เชื้อพระวงศ์อย่างเจ้าจะมาทำงานเจรจาเอาเป็นว่าเรียกข้าว่าฟารีสหล่ะกันนะ ราชินีฟารีส"เมื่อฉันและองค์ราชินีได้แนะนำชื่อของตัวเองให้ทั้งสองฝ่ายได้รับรู้แล้ว ฉันก็เปิดการเจรจาในทันที

"เนื่องจากที่ฉันได้แพ้พ่ายที่เดียโบลฉันก็ได้สูญเสียความทรงจำไปและเพิ่งจะฟื้นสติได้เพียงแค่ 2 วันเองค่ะ"

"หืม~ เสียความทรงจำงั้นหรอ... แต่ตอนนี้เจ้ายังไม่ทราบซินะว่าตอนนี้อาณาจักรของเจ้ากำลังอยู่ในอันตรายน่ะ"เมื่อฉันพูดจบองค์ราชินีก็ได้เล่าถึงสถาณะการตอนนี้ของบริทาเนียแต่เรื่องนั้นฉันได้รู้อยู่ก่อนแล้วจึงได้พูดบอกกับองค์ราชินีฟารีสไปว่า

"รู้ค่ะ แต่ว่ากองทัพมังกรของพวกดราฟราเกซิสแข็งแกร่งเกินไปค่ะ ก่อนที่จะกลับไปฉันเองก็อยากจะได้กองทัพไปช่วยอาณาจักรของตัวเองค่ะ"

"หืม~ งั้นหรอ... แต่ว่า... มันต้องมีข้อแลกเปลี่ยนนะข้าถึงจะสามารถให้เจ้ายืมทหารได้น่ะ"

"ข้อ... แลกเปลี่ยนงั้น... หรอค่ะ? มันคืออะไรกันค่ะสิ่งที่ท่านต้องการ"เมื่อองค์ราชินีพูดจบฉันก้เอะใจกับสิ่งที่องค์ราชินีฟารีสต้องการ ชีวิตงั้นหรอ? อาณาเขตงั้นหรอ? อิสระภาพงั้นหรอ? หรือว่าจะเป็นการให้บริทาเนียเป็นพันธิมิตร?

"สิ่งที่ข้าต้องการก็คือชีวิตของเจ้านั้นหล่ะสาวน้อย"

"เอ๊ะ!? ท่านจะเอาชีวิตของฉันงั้นหรอค่ะ...? เรื่องนั้นคงจะไม่ได้หรอกมั้งค่ะ~"

"หืม~? ทำไมถึงไม่ได้หล่ะ แต่ว่าตอนนี้ชีวิตของเจ้าก็อยู่ในกำมือของข้าแล้วนะ"หลังจากที่ฉันพุดจบ องค์ราชินีราฟีสก็สงสัยขึ้นมาในทันทีและสีหน้าที่สงสัยของท่าน

"ถ้าท่านเอาชีวิตฉันแล้วท่านไม่คิดงั้นหรอค่ะว่า ท่านพี่ของฉันจะล้างแค้นให้น่ะค่ะ แต่ก็เอาเถอะถ้าองค์ราชินีต้องการแบบนั้นฉันก็ยอมมอบชีวิตให้ค่ะ แต่ว่าท่านจะไม่ได้พบกับความสงบสุขที่แท้จริงหรอกนะค่ะ"

"หมายความว่าไงกันแน่ที่ว่า... ความสงบสุขที่แท้จริงน่ะ"เมื่อฉันพูดจบแล้วองค์ราชินีฟารีสก็สงสัยขึ้นมากเข้าไปอีกจนท่านต้องเอ๋ยปากถามฉันขึ้นมา

"ฉันต้องการจะทำลายกองทัพดราฟราเกซิสปกครองเหล่ามังกร ทำลายกองทัพจักรวรรดิให้สิ้นซากและจะทำการผนวกดินแดนเอลฟ์และคนเคราะเข้ามาไว้ในดินแดนของบริทาเนียหลังจากนั้นฉันก็จะดำเนินนโยบายกำแพงเมืองที่จะยาวตั้งแต่ตะวันตกจรดใต้เพื่อเป็นกำแพงป้องกันไม่ให้ทหารของฝ่ายศัตรูได้รุกรานดินแดนของพวกเราบริทาเนียถ้าให้พูดง่ายๆก็คือพวกเราจะสร้างกำแพงที่ว่านั้นตรงพรมแดนของพวกดราฟราเกซิสที่ติดกับจักรววรดิถ้าพวกเราชนะพวกดราฟราเกซิสแล้วค่ะ และนี้คือแผนการที่ฉันวางไว้ว่าจะต้องทำให้สำเร็จภายในเวลา 10 ปีค่ะ"

"อย่างงี้นี้เองซินะ... ฮะๆเอางั้นก็ได้ชั้นในฐาณะองค์ราชินีของเอลฟ์ขอมอบกำลังพล 3 หมื่นให้แก่เจ้าหญิงทาเนเรียแต่จะมีเงื่อนไขหนึ่งนั้นคือถึงดินแดนของพวกเราจะอยู่ในอาณาเขตของพวกเจ้าแต่พวกเรายังเป็นไทอยู่ได้ไหมหล่ะ?"

"เรื่องนั้นฉันขอให้สัตย์สาบานว่าจะทำให้คำขอของท่านเป็นจริงให้ได้เลยค่ะ"เมื่อพูดจบแล้วองค์ราชินีก็ได้ลุกขึ้นจากบังลังค์ก่อนที่ท่านจะเดินมาหาฉันและจับฉันลุกขึ้นมาก่อนที่ท่านจะยื่นมือมาให้ฉันจับ ฉันก็เลยเอามือข้างขวาของฉันไปจับมือขององค์ราชินีก่อนที่จะใช้มือซ้ายไปจับด้านบนของมือทั้งสองของฉันและองค์ราชินีพร้อมกับพูดขึ้นมาว่า

"ขอให้พวกเราได้มีสันติต่อกันค่ะ"

"เช่นกันองค์หญิงเอาหล่ะเราจะพาท่านไปดูกองทัพของเรา"เมื่อราชินีฟารีสพูดจบท่านก็พาฉันไปดูกองทัพของท่านในทันทีและหลังจากนั้นองค์ราชินีก็พาฉันมาที่ค่ายทหารของชนเผ่าเอลฟ์

"ว้าว!!! นี้คือ... กองทัพเอลฟ์งั้นหรอค่ะเนี่ย~ องอาจเกียงไกรจริงๆเลยค่ะ.... แต่ว่าพวกคุณจะสามารถเอาชนะพวกมังกรได้ไหมค่ะ?"

"ไม่หรอกพวกเราชนะมังกรไม่ได้แต่มีพวกหนึ่งที่สามารถเอาชนะมังกรด้วยอาวุธที่น่าพิศวงอยู่อ่ะนะ"

"ที่ว่านั้น... คนเคราะซินะค่ะ..."เมื่อพูดจบองค์ราชินีก็เอ้าอึงไปซักพักหนึ่ง ก็พอเจ้าใจนั้นหล่ะนะ เพราะพวกนั้นเป็นพวกช่างและนักรบที่องอาจเกรียงไกรมากกว่าเอลฟ์ความสามารถทางช่างก็สูงมากทีเดียว พวกนั้นคือพวกที่ฉันต้องการมากกว่าเอลฟ์แต่พวกคนเคราะไม่มีพลังเวทย์

"เอาเถอะค่ะๆ~ งั้นฉันขอดูฝีมือของกองทัพเอลฟ์ทั้ง 3 หมื่นให้ได้เห็นเป็นขวัญตาได้ไหมค่ะ?"

"ได้ซิ~ เอาหล่ะเอลฟ์ทั้งหลายจงแสดงฝีมือของพวกเจ้าให้ เจ้าหญิงแห่งบริทาเนียได้โยมโฉมกันหน่อย!!!"เมื่อองค์ราชินีฟารีสพูดจบเหล่าทหารเอลฟ์ทั้ง 3 หมื่นก็แสดงฝีมือของตนเองให้ฉันได้เห็นความคล่องแคล่วในการต่อสู้ระยะประชิด ดาบหอก มีดสั้นการใช้โล่ก็อยู่ในระดับสูง การใช้ธนูก็เหมือนกันพร้อมกับการโจมตีด้วยเวทย์ก็ด้วย อืมๆ~ ถือว่าใช้ได้เลยนะ

"เอ่อ... นี้เธอ... แล้วดาบของฉันหล่ะ?"

"อย่าเรียกว่าเธอซิ ชั้นเองก็มีชื่อเหมือนกันนะ ชั้นมีชื่อราฟทาเรียเอ้านี้!!! ดาบของเธอย๊ะ!!!"เมื่อราฟทาเรียพูดจบเธอก็คืนดาบของฉันมา แต่เธอก็ให้มาด้วยความไม่เต็มใจนัก... เอ๋~? นี้ฉันทำอะไรผิดไปงั้นหรอ...?

"ต้องขอโทษด้วยหล่ะกันนะ ยัยราฟทาเรียก็เป็นแบบนี้นั้นหล่ะ ช่างเป็นลูกสาวที่ดื้อลั้นจริงๆเลยนะเจ้าเนี่ย..."

"อ่า~... งั้นหรอค่ะ ฮะๆ..."ไม่รู้เมาก่อนเลยนะว่าเอลฟ์สาวคนนี้จะเป็นองค์หญิงของราชินีราฟีสน่ะ ช่างเป็นเด็กสาวชาวเอลฟ์ที่ฮ้าวเสียจริงๆนะเนี่ย ฮะๆ

"แล้ว... เจ้าจะทำยังไงต่อไปหล่ะ... ถ้าเกิดว่าเจ้าเอาชนะพวกดราฟราเกซิสได้แล้วน่ะ..."

"ก็... โจมตีพวกบิสคร้อตตี้นั้นหล่ะค่ะ เอาจริงๆฉันเองก็ไม่อยากจะโจมตีพวกเขาหรอกนะค่ะ แต่มันจำเป็นต้องจัดการแล้วน่ะค่ะ.."

"หมายความว่ายังไงกันแน่?"

"เรื่องมันเป็นแบบนี้ค่ะ"หลังจากที่ฉันพูดจบประโยคแล้วฉันก็ทำการเล่าเรื่องทุกอย่างให้กับองค์ราชินีฟารีสได้ฟัง ก่อนที่ฉันจะชักดาบออกมาและดูดาบของฉันและค่อยๆขัดต่อไปพร้อมกับเล่าเรื่องต่อในทันที

.

..

...

"ออ... เรื่องมันเป็นแบบนี้เองซินะ... เอาเถอะๆมันก็เป็นเรื่องภายในหล่ะนะข้าไม่ค่อยสนใจหรอก แต่ว่าราฟทาเรีย!!! ข้าจะให้เจ้าเดินทัพไปพร้อมกับองค์หญิงทาเนเรียและเข้าสู่สงครามเพื่อช่วยบริทาเนีย การที่ข้าส่งเจ้าไปสู่สนามรบเพื่อฝึกให้เจ้าเติบโตเป็นผู้นำที่ดี!!!"เมื่อพูดจบราฟทาเรียก็พยักหน้าเหมือนจะโอเคแต่เธอนั้นไม่ค่อยอยากจะเข้าไปรบเลยแม้แต่น้อย

"เอาหล่ะ... ถ้างั้นฉันขอพากองทัพของท่านไปยังดินแดนของคนเคราะเลยได้ไหมค่ะ...?"

"หืม~!? ทำไมถึงต้องเป็นดินแดนของพวกคนเคราะหล่ะ?"

"เพื่อนำกองทัพคนเคราะไปช่วยบริทาเนียอีกแรงค่ะ"เมื่อพูดจบแล้วองค์ราชินีก็ไม่ได้ว่าอะไรแต่กับสั่งให้ทหารทั้งหมดของท่านทำตาามคำสั่งของฉันหลังจากนี้เป็นต้นไปก่อนที่จะมีเอลฟ์คนหนึ่งนำม้ามาให้กับฉัน

"ขอบคุณมากนะ เอาหล่ะราฟทาเรียท่านก็ไปกันได้แล้วนะ"

"ค่ะๆ~ ไปก็ได้ค่ะๆ"เมื่อราฟทาเรียพูดจบพวกเราก็เดินทัพกันในทันทีและฉันก็มุ่งหน้าไปที่ดินแดนของคนเคราะในทันที