ลำดับตอนที่ #32
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #32 : ชั่วโมง พักผ่อนที่ไม่เหมือนการพักผ่อน (3)
มาแว้ววววววว ตอนใหม่ ตอนหน้าเป็นตอนสุดท้ายแล้วนะคะ แต่ก็ไม่ต้องกล้วนะคะ มีภาคสองค่ะ ไม่พูดพร่ำทำเพลงไปดูตอนนี้กันเบย โก้
ด้านโรงแรม xxx ด้านหลังโรงแรม
ไรท์บรรยาย
"ถึงอย่างงั้นก็เถอะ..."คุราฮาชิพูดพลางเหงื่อตกเนื่องจากความสูงของหน้าผาที่ต้องขึ้นนั้นสูงมาก
"มันก็ยากไปหน่อยมั้ง"โอคาจิมะพูดต่อ
"ความสูงขนาดนี้ได้ตกลงมาตายก่อนแน่"อาจารย์บิทส์พูดพร้อมหันหน้าไปบอกอาจารย์คาราสึมาที่หิ้วอาจารย์โคโระที่อยู่ในโหมด'ป้องกันสมบูรณ์แบบ'
'ไม่ไหวจริงๆด้วยสินะ'อาจารย์คาราสึมะพูดพลางหลับตานึกแผนอื่น.....
"นางิสะคุง คายาโนะ ขอโทษน-...."ในตอนที่อาจารย์คาราสึมะตัดสินใจจึงจะประกาศแผนต่อไปแต่ก็ไม่ทัน นักเรียนห้องของเขากำลังปีนหน้าผาโรงแรมโดยที่ไม่ลำบากมากนัก
"หน้าผาแค่นี้น่ะ ปีนได้อยู่แล้ว"อิโซงาอิพูดพลางปีนหน้าผาที่สูงชัน
"นั้นสินะ"ฮายามิเห็นด้วย ในตอนนี้อาจารย์บิทส์และอาจารย์คาราสึมะต่างตกใจในการตัดสินใจของนักเรียนห้อง E
"ไอ้พวกทุเรศน่ะ มันต้องชดใช้ให้สาสม!"เทราซากะพูดทั้งกำหมัดแน่น
"อย่างที่เฟ็นนะครับ พวกเขาไม่ใช่นักเรียนธรรมดา แต่เป็นกองกำลังพิเศษที่อยู่ภายใต้การดูแลของคุณต่างหากครับ"อาจารย์โคโระที่ไม่พูดนานก็เปิดปากพูด
'อย่าลืมชั้นนะคะ'ริทสึโมบายพูดพลางชูสองนิ้ว
"เข้าใจแล้ว....ฟังให้ดี เป้าหมายของพวกเราคือชั้นบนสุดของโรงแรมเป็นภารกิจต่อเนื่องตั้งแต่การลอบเข้าไปจนถึงการบุกจู่โจม! ให้ใช้สัญญาณมือในการสื่อสาร เป้าหมายในครั้งนี้ต่างจากทุกที ให้เวลาจำแผนที่ 3 นาที และเริ่มภารกิจในเวลา 21 นาฬิกา 50 นาที!"อาจารย์คาราสึมะที่ตัดสินใจได้แล้วก็เริ่มสั่งการให้กับนักเรียนห้อง E
"รับทราบ!!!!!!"นักเรียนห้อง E ขานรับอย่างพร้อมเพรียง
ด้านคารุมะ ข้างในโรงแรม xxx ในผับ
คารุมะบรรยาย
'ต้องอยู่ในสภาพนี้ถึงตอนไหนเนี้ยยยย'ผมคิดพลางขยี้ผมปลอมอย่างหัวเสีย
"เอ๊ะ! ด้านหลังที่เป็นภูเขานนั้นมัน...."ผมพูดพร้อมเพ่งสายตามองภูเขาด้านหลังโรงแรม แล้วผมก็เห็นพวกนางิสะคุงกำลังทำอะไรก็ไม่รู้เหมือนจะวางแผนอะไรอยู่ด้วยแหะ....อย่าบอกนะว่าจะบุกเข้าโรงแรมน่ะ!!! แล้ว....พวกนางิสะคุงจะบุกเข้ามาโดยไม่มีเหตุผลงั้นเหรอ....
'งั้นถ้าพวกนางิสะคุงจะบุกไปข้างบน งั้นนางิสะคุงต้องผ่านตรงนี้ไป งั้นเราก็ไปสมทบกับนางิสะคุงได้สินะ!!'ผมคิดพลางๆ วางแผนไปด้วย
"หึ รุกฆาตแล้วมั้ง...."ผมพูดออกมาแล้วยิ้มมุมปาก แล้วกลับไปทำงานต่อ
ด้านนักเรียนห้อง E หลังจากปีนหน้าผาเสร็จ
ไรท์บรรยาย
ทันทีที่ถึงที่หมายพวกนางิสะก็ไปหลบมุมทันที แล้วเริ่มดูเส้นทางที่จะไปได้ แล้วเริ่มเคลื่อนไหวอย่างระมัดระวัง และก็สามารถไปได้อย่างสบายเนื่องจากอาจารย์บิทส์ช่วยเป็นนกต่อให้
โรงแรม xxx ทางเดินชั้น 3
"เจ้าคารุมะคงหลับสบายใจแล้วมั้งเนี้ย!"เทราซากะพูด
"ตอนนี้เราผ่านการตรวจตราอย่างเข้มงวดได้แล้ว จากนี้ก็สามารถแสร้งตัวเป็นแขได้แล้วล่ะ"อาจารย์คาราสึมะพูดแล้วเดินนำหน้าไป โดยที่เขาไม่รู้ศัตรูตัวต่อไปเลย....
ด้านคารุมะ ด้านในผับของโรงแรม xxx
"ฮัด...เช้ย!!!! สงสัยจะไม่สบายแหะ"คารุมะพูดแล้วเอาทิชชู่มาเช็ด
'สงสัยพวกนางิสะคุงคงผ่านด่านได้แล้ว ใกล้ถึงเราแล้วมั้งเนี้ย'คารุมะคิดพลางล้างจานที่ห้องครัว
ด้านพวกนางิสะ ทางเดินห้องโถงชั้น 3
ตอนนี้พวกนางิสะกำลังเดินไป โดยที่ยังไม่ถูกทำร้ายใดๆ แต่ก็พบเจอกับ.....
"งั้นพวกผมว่าล่วงหน้าเลยละกัน"เทราซากะพูดแล้ววิ่งนำทันทีโดยไม่ฟังเสียงของอาจารย์คาราสึมะเนื่องจากยังไม่มีใครมาสู้ แต่....ก็เจอกับศัตรูที่เทราซากะยังไม่รู้สึกตัว แต่ก็ยังมีบุคคลคนหนึ่งรู้ถึงความอันตรายนั้น
"เทราซากะคุง หมอนั้นอันตรายน!!!!!"ฟูวะที่เห็นบุคคลที่เดินมาก็ตะโกนบอกเทราซากะทันที แต่ดูเหมือนว่าเทราซากะจะรู้ตัวช้าไป และอาจารย์คาราสึมะก็วิ่งไปผลักพวกเทราซากะให้ห่างจากบุคคลนั้นทันที
*ฟู่วววว!!!*
เสียงการปล่อยแก๊สดังไปทั่วห้องโถงโดยฝีมือบุคคลข้างหน้าโดยอาจารย์คาราสึมะเผลอสูดกลิ่นเข้าไป
"อาจารย์คาราสึมะ!!!"คายาโนะตะโกนออกไปอย่างตกใจ และอาจารย์คาราสึมะก็ถอยออหมาจากกลุ่มควันสีม่วง(กลุ่มควันแห่งเกย์//โดนเตะกบาล)
"ทำไมถึงรู้ล่ะ"บุคคลที่เป็นศัตรูได้ถามออกไป
"ก็ลุงเป็นคนเสิร์ฟเครื่องดื่มเซอร์วิสตอนที่พวกเรามาโรงแรมไม่ใช่เหรอ???"ฟูวะถามแล้วก้าวเดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าว
" "เอ๊ะ!!!" "นักเรียนห้อง E ก็รื้นฟื้นความทรงจำเมื่อตอนนั้นทันที
"การที่คนแบบนี้นมาอยู่ในที่แบบนี้มันน่าสงสัยชัดๆ"ฟูวะอธิบาย
"จ จริงด้วย"สึกายะเห็นด้วย
แล้วก็เกิดกาต่อสู้กันแต่ศัตรูตรงหน้าก็น็อคเอาง่ายโดยที่โดนการโจมตีไปแค่ครั้งเดียว โดยที่อิโซงาอิต้องพยุงอาจารย์คาราสึมะไว้ และขณะเดินไปที่ต่อไป...
"แหม รู้สึกว่าเป็นวันหยุดฤดูร้อนหน่อยนะครับ"อาจารย์โคโระก็ได้พูดอย่างไม่มีเหตุผลจึงถูกโดนทำโทษไปโดยปริยาย
ด้านคารุมะ ที่อยู่ทางบันไดไประเบียงชมวิวชั้น 5
คารุมะบรรยาย
"ตอนนี้พวกนางิสะคุงคงจะใกล้ถึงแล้ว...งั้นเราก็ไปสมทบเลยดีกว่า"ผมพูดแล้วรียเดินไปโดยที่ผมนั้นก็เป็นจุดสนใจและอาหารตาของพวกผู้ชายไปด้วย....
'โอ้ยเดินลำบากแท้!!!!!'ผมตอนนี้หงุดหงิดมากเนื่องจากผมต้องใส่สั้นสูงในการเดินสลับวิ่ง
ระเบียงชมวิวชั้น 5
'เหนื่อยสุดๆ!!!'ผมคิดแล้วค่อยเดินไปก็เจอกับนักลอบสังหาร 'กริบ' กำลังเผชิญกับพวกเพื่อนของผม โดยที่กริบก็พูดแล้วลงท้ายด้วย'นึ'อีกต่างหาก จนผมต้องแอบไปหัวเราะในใจ และตอนนี้ผมก็ลากเอาอาวุธที่ผมทำเองมาด้วยและผมก็ได้ยินคำๆนึง....
"น่าผิดหวังนึ ในเมื่อคนที่อยากสู้อยู่ในสภาพแบบนั้น ชั้นก็ไม่อยากสู้แล้วล่ะนึ จะให้ฆ่าอยู่คนเดียวก็ยุ่งยากนึ เรียกพวกให้มาฆ่าทุกคนดีกว่านึ"กริบพูดอย่างงั้นแล้วนำวิทยุมาเพื่อเรียก จังหวะนั้นผมก็รีบดิ่งไปแล้วใช้อาวุธเหวี่ยงใส่วิทยุจนอหลกทันที! และตอนนี้ผมก็ยังไม่ได้เปลี่ยนชุดเลยด้วย...พวกนางิสะคุงจำผมได้ป่ะเนี่ย....
และผ่านไปประมาณ 20 นาที ผมก็จัดการกริบได้สำเร็จและพวกเทราซากะคุงก็จัดการมัดกริบเสร็จเรียบร้อย....
"น นี่เธอ ทำอะไรน่ะ!!! ถ้าไม่ระวังอย่างจะตายได้นะ!!!!"อาจารย์คาราสึมะพูดด้วยความตกใจ
"ค คุณทำอะไรน่ะ คนนั้นคื-"คิมูระจะพูดแต่ก็โดนผมที่รู้ขัดก่อน
"ชั้นรู้แล้วล่ะ...นักฆ่าสินะ"ผมพูดแล้วยิ้มมุมปาก น่าจะรู้แล้วล่ะว่าเป็นผม
"ทั้งๆที่รู้แล้วเนี่ยนะ เธอสู้น่ะอันตรายเกินไปนะ"อิโซงาอิพูดเสริม อย่าบอกนะว่ายังไม่รู้น่ะะะะ!
"นี่...พวกนายยังไม่รู้งั้นเหรอ"ผมพูดด้วยท่าทีหงุดหงิด
"เรื่องอะไรหรอ อ้อ!! คงเป็นเรื่องความสวยสินะ ชั้นรู้แล้ว"โยชิดะพูด ไม่ใช่โว้ยยยยยย
"เห้อ.... โดนเพื่อนลืมงั้นเหรอ..."ผมพูดด้วยท่าทีสลด
"นั้นสินะครับ คุณนี้โชคไม่ดีเลย"อาจารย์โคโระพูดด้วยใบหน้าแทบสีเขียว
"อ อาจารย์รู้หรอครับว่าคนตรงหน้าเป็นใคร"นางิสะคุงพูดด้วยใบหน้าตกใจ
"นุรุฟุฟุ แน่นอนครับ คุณก็เอาวิกผมออกสิครับทุกคนเข้าไม่รู้นะครับ"อาจารย์โคโระพูด
" "วิก???" "พวกนางิสะคุงงงใหญ่เลยแหะ
"อ๊ะ!!! นั้นสินะ ลืมไปเลย"ผมพูดแล้วค่อยเอาวิกผมสีน้ำเงินออก ปรากฎให้เห็นขึ้นผมสีแดงสตอเบอรรี่ แล้วตอนนั้นทุกคนเข้าก็รู้ทันที...
" "คารุม้าาาา!!!!!" "ทุกคนตะโกนเสียงดังและกระโดดเข้าหาผมอย่างแรง โอ้ยยยกว่าจะรู้
"โอ้ย!! ใจเย็นว้อยยยยย"ผมพูด
"ก ก็คารุมะหายไปนี่น่า"คุราฮาชิพูดแล้วกอดคารุมะแน่นและปล่อนโฮ่ออกมา
"ข เข้าใจแล้วน้า!"คารุมะพูดแล้วปลอบ
"แล้วทำไมถึงอยู่ในเสื้อแบบนั่นล่ะ คารุมะ??"อิโซงาอิพูดพลางชี้ไปที่เสื้อผ้า
"อ้อ มีเหตุจำเป็นนิดหน่อยน่ะ"จะให้ผมพูดได้ไงเล่าาาาา และได้เวลาของผมในการแกล้งกริบแล้วล่ะ ผมคิดแล้วทำวิธีต่างๆ เช่นบีบวาซาบิเจ้าจมูกของกริบและเมื่อจัดการเสร็จพวกเราก็เดินทางไปที่ต่อไปทันที.....
โอ้ววววว คารุจังไปสมทบกับเพื่อนแย้วววว ตอนต่อไปจะเป็นตอนสุดท้ายและเป็นการบแกความรู้สึกของคารุจังในแบบไรท์นะคะ สปอยแค่นะคะ
See you
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น