คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Chapter 13
_______________________________________________________
“คงจะมีรักจริงรออยู่ที่ดินแดนใดซักแห่ง คงมีใครซักคนรออยู่ตรงนั้น โว้โอวว~” เสียงร้องเพลงพร้อมกับเสียงกีต้าร์คลอมาจากกลุ่มชายหนุ่มที่นั่งล้อมกันเป็นวงกลมอยู่ริมชายหาด เฟรมเป็นคนดีดกีต้าร์ ส่วนต้นเป็นคนร้อง
ร่างเล็กของคชาชันเข่าขึ้นมา มือบางกอดขาตัวเองเอาไว้หลวมๆ ใบหน้าเปื้อนยิ้มหันไปมองคนโน้นที คนนี้ที เขามีความสุขที่ได้มาเที่ยวกับเพื่อนๆ ตั้งแต่จบมหาลัยมา เขาก็ไม่ค่อยได้ไปไหน เพราะต่างฝ่ายต่างทำงาน
เออใช่! ผมยังไม่ได้บอกพวกคุณใช่มั้ยว่าผมทำงานอะไร? ผมเป็นสถาปนิกครับ ผมออกแบบภายใน รายได้ค่อยข้างดี ส่วนเต๋า เขาทำธุรกิจส่วนตัว แต่ก็มีรับงานถ่ายโฆษณาหรือถ่ายเอ็มวีอยู่บ่อยๆ
แล้วทำไมผมสองคนถึงอยู่คอนเดียวกันนะเหรอ? มีเหตุผลอยู่3ข้อครับ หนึ่ง ที่ทำงานผมใกล้คอนโดมัน สอง ผมขี้เกียจเช่าคอนโด อยู่กับมันแหละ ประหยัดดี และข้อสาม!! อยู่บ้านมัน มันจ่ายทุกอย่างแม้กระทั่งค่าอาหาร สบายชิบ!
“คิดอะไรอยู่?” น้ำเสียงทุ้มกระซิบที่ข้างหู คชาหันมาจ้องหน้าคนที่นั่งข้างๆ ใบหน้าหล่อส่งรอยยิ้มอบอุ่นมาให้ พาลให้ร่างเล็กหน้าขึ้นสี
“ก็คิดไรเรื่อยเปื่อย ... ที่นี่ดาวสวยดีเนอะ” ใบหน้าหวานเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้ายามค่ำคืน ดาวระยิบระยับเต็มม่านฟ้า หากอยู่ในกรุงเทพ คงไม่มีวันได้เห็นเป็นแน่
“อืม สวย”
“เนอะ!” คชาหันกลับไปยังชายหนุ่ม แต่แล้วหน้าหวานก็ร้อนผะผ่าว ปลายจมูกของเขากับอีกฝ่ายแตะกันอยู่
“ดาวสวย แต่คชา สวยกว่า” คำพูดที่แผ่วเบา แต่กลับดังชัดเจนก้องอยู่ในหู ดวงตาคมของชายหนุ่มจ้องตาเขา แต่แล้วเขาเองก็เป็นฝ่ายหลบตา
“เฮ้ยๆๆๆ จะมากไปละ เข้าห้องเลยมั้ยพวกมึงอะ!” ไทด์ส่งเสียงแซวมา ทำให้ทั้งคู่ผละออกจากกัน
“พ่อมึงดิ!” ด่ากลับด้วยความเขินอาย =_=;;
“เฮ้ยๆ เล่นเกมส์กันปะ?” จู่ๆต้นก็เอ่ยขึ้น
“เกมส์ไรวะ?”
“เกมส์หมุนขวดเปิดใจ ถ้าปากขวดอยู่ที่ใคร ให้คนนั้นพูดความจริงว่าชอบใครอยู่ ถ้าไม่ตอบ มึงต้องแดกเหล้า1ขวด! แต่มีสิทธิ์ไม่ตอบแค่สองครั้ง”
“โห ... กูเลือกแดกเหล้าได้ปะวะ?” เฟรมพูดแล้วหัวเราะ มือหนาหยิบขวดน้ำเปล่ามาวางกลางวง
“เริ่มนะ!” ต้นเป็นคนหมุนขวด ขวดเปล่าที่หมุนอย่างรวดเร็วค่อยๆช้าลงจนมาหยุดที่หน้าเจมส์
“อ่าวเหี้ย ...” ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่อย่างเจมส์อุทานออกมาพร้อมกับหัวเราะ
“ไอ้เหี้ยเจมส์ มึงชอบใคร?” ต้นถามแล้วอมยิ้ม
“ชิบหายละกู” มือใหญ่ยกขึ้นมากุมหัวตัวเอง ดวงตาก็จ้องมองหน้าของคนถาม
“บอกมาเร็ว!” เฟรมเอ่ยเร่งเพื่อน เจมส์เม้มปากแน่น ดวงตายังคงจับจ้องอยู่ที่ต้น
“กู ... กูชอบมึงอะ” ร่างสูงเอ่ย รอยยิ้มบนใบหน้าต้นค่อยจางหายไป ร่างสูงเริ่มหน้าซีด เขากับต้นเป็นเพื่อนกันมานาน และเขาเองก็ชอบมันมาตั้งนานแล้ว แต่ไม่เคยจะบอกต้นเลย เขากลัวเสียเพื่อน เขากลัวเสียมันไป และเขาคิดว่า ... เขาคงจะเสียมันไปแล้วหลังจากที่เขาพูดออกไปเมื่อกี้
“...เมื่อไหร่?”ร่างเล็กของต้นเอ่ยถามเสียงเบา
“จำไม่ได้ แต่ว่าหลายปี” บรรยากาศแสนสนุกเงียบกริบลงทันที เอาแล้ว ... ไอ้ต้นจะว่าไงวะเนี่ย จะออกหัวหรือก้อย! ดวงตากลมของคชาจ้องเจมส์กับต้นสลับไปมา
“ทำไม ... ถึงชอบกูวะ?”
“เพราะ ...”
“…”
“เพราะ ... กูชอบมึง”
“ไอ้เหี้ย!!” ขวดพลาสติกถูกปาใส่หัวเจมส์ ใบหน้าของต้นขึ้นสีเรื่อ ร่างสูงอมยิ้มออกมาทันทีที่เห็นปฏิกิริยานั้น
สงสัย ... เขาอาจจะได้ ‘แฟน’ กลับมาแทนละมั้ง?
“พอๆๆ แม่งมดแทบขึ้น! ไอ้เหี้ยเจมส์หมุนขวดต่อดิ๊!” ไทด์แกล้งเอ่ยเสียงหงุดหงิด แล้วสั่งให้เพื่อนตัวสูงหมุนขวดต่อ ขวดน้ำหมุนไปหยุดตรงหน้าเต๋า ชายหนุ่มผิวขาวอมยิ้มขึ้นมาบางๆ
“กูชอบ ..”
“มึงไม่ต้องพูดไอ้เต๋า! กูรู้มึงชอบใคร” ต้นเอ่ยกลั้วหัวเราะ
“เอ้า ... แต่กูอยากบอก”
“เออเหี้ย จะพูดก็พูด”
“กูชอบคชา ชอบมาก ไม่ดิ รักเลยอะ” เต๋าพูดก่อนที่ขะยกมือขึ้นโอบไหล่แคบองคนข้างตัว แต่ดูเหมือนไอ้ตัวเล็กจะไม่ให้ความร่วมมือ มือบางยกขึ้นมาดันหัวของเขาแรงๆ
“ไอ้เชี่ย! ลามปาม!” แหม ... พูดจาไม่น่ารักเลยสิให้ตาย ...
“ลามปามเชี่ยไร?! ก็มึงแฟนกูอะ!” เต๋าโวยวาย มืออีกข้างยกขึ้นมาโอบรอบตัวคนตัวเล็ก ก่อนจะดึงอีกฝ่ายมานั่งตักอย่างไม่แคร์สายตาเพื่อนๆ
“โอ้ยพวกมึงเนี่ย! น่าหมั่นไส้วะ!”
“อิจฉากูละสิ?! มึงก็รับรักไอ้เจมส์มันดิ จะได้ไม่ต้องมาอิจฉากู” คชาแลบลิ้นใส่เพื่อนตัวเล็กแต่บรรยากาศก็เงียบทันที ชิบหาย ...เล่นของสูงละกู
“เฮ้ยๆๆๆ เต๋ามึงหมุนต่อดิ๊!” ร่างเล็กชี้นิ้วสั่งคนที่นั่งซ้อนหลังตัวเอง มือหนาเอื้อมมาหมุนขวด ขวดน้ำหยุดตรงหน้าต้น ชายหนุ่มร่างเล็กนั่งจ้องขวดแล้วเงยหน้าคนที่นั่งตรงข้ามตัวเอง
“ว่าไงต้น?” คชาจ้องแล้วอมยิ้มอย่างมีเลศนัย
“กูก็ชอบมึงวะเจมส์” พูดจบก็เม้มปาก หลบสายตาของคนตรงหน้า เจมส์อมยิ้มกว้าง แต่ยังไม่ทันที่เจมส์จะได้พูดอะไร ต้นก็จัดการหมุนขวดต่อ ขวดไปหยุดตรงหน้าไทด์
“ไอ้เหี้ยไทด์! ตกลงมึงชอบใคร?!” ต้นส่งเสียงดังขึ้นมา
“เออใช่! คราวก่อนมึงก็งุบงิบไม่บอกกู ตกลงว่าไง? ใครวะ?สวยปะ?” เฟรมถามแล้วจ้องหน้าเพื่อน
“พวกมึง ... จำหลินได้ปะวะ?” ไทด์เอ่ยขึ้นเบาๆ ทั้งกลุ่มมองหน้ากันอย่างงุนงง ในหัวพวกมันมีแต่คำว่า ‘หลินไหนวะ?’
“เด็กนิเทศอะนะ?” คชาที่มองเพื่อนไปมา เผื่อว่าเพื่อนจะจำได้ แต่พวกมันงงขนาดนี้สงสัยจะทำไม่ได้ โด่ ขี้กากจริงๆพวกมึงนี่ คชายังจำได้เลย!
“อ๋ออออ คนที่เป็นเจ้าแม่กิจกรรมอะนะ?!” ต้นเอ่ยถาม
“เออ คนนั้นแหละ”
“ไปชอบกันตอนไหนวะ?”
“เขาเป็นลูกค้าที่มาติดต่องานกับกู คุยกันไปคุยกันมาก็เลย ...นั่นแหละ!”
“เหยดดดด!! คบกันยังวะ?!”
“ดูๆกันอยู่”
“กูว่า .. ถึงตาไอ้คชาละ ไม่ต้องหมุนมันละ คชา! มึงชอบใคร?”เจมส์กันมาถามเพื่อนตัวเล็กที่นั่งอยู่บนตักเต๋า ก็พอจะรู้คำตอบนะ แต่อยากแซวมันให้เขินเล่นๆบ้าง
“เชี่ย! แล้วมายุ่งไรกะกูอะ? ขวดไม่ได้หมุนหากูซะหน่อย”
“ก็เขาพูดกับหมดแล้วใครชอบใคร มึงอะชอบใคร!”
“ไอ้เหี้ยเฟรมยังไม่ตอบเลย!!” ร่างเล็กโบ้ยด้วยการชี้นิ้วไปที่เพื่อนสนิทที่นั่งอยู่ตรงข้าม
“เออวะ ไอ้เหี้ยเฟรม มึงชอบใคร?”
“กู ...” เฟรมเงยหน้าขึ้นมองตาคชา ร่างเล็กจ้องตอบไม่หลบสายตา ขอร้อง ... อย่าพูดชื่อเขาออกมาเลยนะ ....
“ว่าไงวะเฟรม?”
“ .... คชา” เฟรมตัดสินใจพูดออกมา ในเมื่อเขากับคชามันเป็นไปไม่ได้ เขาก็อยากจะพูดออกมา เป็นครั้งสุดท้าย
“ชิบ ...” ต้นสบถออกมาเบาๆ คำพูดจากปากเฟรมมันเหนือกว่าที่เขาคิดเอาไว้ เขาเองก็พอจะรู้แหละว่ามันน่าจะคิดอะไรกับคชา แต่คชาก็มีไอ้เต๋าแล้ว ไม่คิดว่าเฟรมมันจะพูดออกมา มีเพียงแค่เจมส์ที่นั่งอึ้งอยู่คนเดียว
“เต๋า กูปวดหัว อยากไปนอนแล้ว” หลังจากทั้งวงนั่งเงียบ คชาก็เป็นฝ่ายเอ่ยทำลายความเงียบ เขาลุกขึ้นจากตักร่างสูงแล้วเดินไปยังบ้านพักทันที
“ชา รอด้วย!” เต๋ารีบลุกตามคนรักไป แต่แล้ว เฟรมก็ตะโกนตามหลังมา
“คชา!!! กูจะบอกมึงเป็นครั้งสุดท้าย!! กูรักมึง! ถึงมึงจะไม่รักกูก็ตาม! ไอ้เหี้ย! ได้ยินกูมั้ยคชา!!!”
“หุบปากมึงไป!” ร่างเล็กหยุดเดินแล้วตะโกนกลับไป นิ้วกลางถูกส่งไปยังเพื่อนสนิท ก่อนจะรีบจ้ำเดินเข้าห้องโดยมีร่างสูงตามไป
“เฟรม ... นั่งลงเหอะ” ต้นดึงมือเพื่อนให้นั่งลงมาตามเดิม
“กูแค่อยากบอกมันเป็นครั้งสุดท้ายเท่านั้นแหละ กูรู้ตัวเว้ยว่ามันไม่ได้คิดอะไรกับกู กูรู้นานแล้ว”
“มึงไม่เป็นไรนะ”
“ไม่วะ กูเป็น” มือหนายกมือขึ้นลูบหน้าลูบตาด้วยเอง ก่อนจะยิ้มออกมาเนือยๆ เฟรมขอตัวลุกกลับไปที่ห้อง ทำให้ที่ริมหาดเหลือเพียงแค่ต้น เจมส์ ไทด์
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“คชา ...” เสียงทุ้มเอ่ยเรียกคนรักที่นั่งเหม่ออยู่ริมหน้าต่างมาซักพักใหญ่ๆ
“ว่าไง?” เสียงที่ตอบกลับมาเลื่อนลอย ใบหน้าหวานจ้องมองออกไปยังชายหาดที่มืดมิด
“…” เต๋าไม่พูดอะไรต่อ เพียงแต่สวดกอดร่างเล็กเอาไว้หลวมๆทางด้านหลัง ใบหน้าหล่อซบลงที่ลาดไหล่แคบ คชารู้สึกได้ถึงแรงสั่นไหวที่ไหลของตนเอง เต๋า .... กำลังร้องไห้
“เต๋า ...”
“กูกลัวคชา ... กูกลัว ... กูกลัวจะเสียมึงไป กูไม่อยากให้เป็นแบบนั้นเลย ...” เสียงทุ้มเอ่ยอย่างแผ่วเบา
“...”
“กูรักมึงมาก แล้วกูก็กลัวจะเสียมึงไป” ชายหนุ่มพลิกตัวร่างบางให้หันมาจ้องหน้ากัน มือบางยกขึ้นปาดน้ำตาบนใบหน้าหล่อออกอย่างแผ่วเบา มือบางประคองใบหน้าหล่อเอาไว้ ริมฝีปากแดงยิ้มขึ้น ปลายเท้าเล็กเขย่งตัวขึ้น แล้วประกบริมฝีปากกับคนตรงหน้า
“บางที ... กูอาจจะพูดช้าไป แต่มึงยังจะรับฟังใช่มั้ยเต๋า?”
“ครับ”
“กูก็รักมึงนะ”
“ผมก็รักคุณ ..” เต๋าก้มลงประกบปากอีกครั้ง ริมฝีปากร้อนบดเบียดอยู่กับปากอิ่มแดง ชายหนุ่มดูดดึงริมฝีปากอีกฝ่ายจนบวมเจ่อ ลิ้นร้อนแทรกเข้าไปควานหาความหวานภายในโพรงปากนุ่ม ก่อนจะผละออก ริมฝีปากร้อนซุกไซร้ที่ซอกคอขาว คชาเอียงคอให้อีกฝ่ายสัมผัได้ถนัดขึ้น
ริมฝีปากร้อนดูดเบาๆจนเกิดรอย มือหนาแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวบาง ก่อนที่มันจะร่นลงไปอยู่ที่พื้น เต๋าจูบเบาๆที่หัวไหล่มน แล้วเงยหน้าขึ้นส่งยิ้มให้ร่างเล็ก มือบางของคชาปลดกระดุมเสื้อของร่างสูงออก นิ้วเล็กๆไล้ไปตามแผ่นอกหนา ก่อนที่มือบางจะยกขึ้นโน้มใบหน้าหล่อลงมาประกบจูบ
มือเล็กๆแสนซุกซน สาละวนอยู่ที่ขอบกางเกงร่างสูง มือหนาอุ้มคนร่างเล็กขึ้นแล้วตรงไปยังเตียงนอน
ต่อจากนี้ไป ... ก็ปล่อยให้เต๋าเป็นคนนำแล้วกัน ...
**********************************************************************************************************
ไม่รู้จะเวิ่นอะไร .. เอาเป็นว่าขอบคุณทุกคอมเม้นและกำลังใจคะ
ปล.จะเปิดเทอมแล้ว T^T
ความคิดเห็น