ตื่นมาอีกทีก็กลายเป็นอีกคนไปซะแล้ว

ลำดับตอนที่ #28 : Part27:เรื่องราวสองปีที่ขาดหาย3

"เด็กคนนั้นหน้าตาดูคุ้นนะคะ"ราเซียที่ยังคงถูกกอบกุมมือมองภาพเบื้องหน้าที่เด็กน้อยเรือนผมสีดำกำลังคุยกับลูซิเฟลล่า

"ข้าคิดว่าเจ้าน่าจะเคยเจอเขานะ"ลูซิเฟลล่ายิ้มอกมาอย่างใจดี มองเด็กน้อยตัวเล็กที่เคยพบเมื่อครั้งอดีต

"สีตากับสีผม ถึงโครงหน้าจะเด็กความแพรวพราวก็ดูน้อยกว่าตอนนี้"ราเซียเริ่มงึมงัมกับตัวเอง

"....."ลูซิเฟลล่ายิ้มหวานรอคำพูดต่อไปของสาวเจ้า

"แม็กซิมัสเหรอคะ"

"ใช่แล้วล่ะ"

ความเงียบเข้าปกคลุมจากคำพูดของเด็กน้อยตรงหน้าลูซิเฟลล่าที่ยังคงส่งยิ้มให้แม้ในใจจะรู้สึก ห้ะ อยู่ก็ตาม

"ไปเรียนรู้มาจากไหน หืม~"ลูซิเฟลล่าบีบจมูกเด็กน้อยตรงหน้าด้วยควาหมั่นเขี้ยวในความน่ารัก

"!!!!"เหล่าลูกน้องต่างตกใจกับสิ่งที่นายของตนทำ พวกเขาคิดว่านายหญิงจะทำการดับสลายเด็กน้อยคนนี้เสียแล้ว

"ข้าเรียนรู้มาจากมารดา ท่านแม่กล่าวว่าแต่งงานกันไปเดี๋ยวก็รู้จักไม่ต้องคิดอะไรเยอะหากข้านั่นมีคู่หมั้นข้าก็จะได้ทำความรู้จักนางหลังจากพิธีหมั้นหมาย"เด็กน้อยเอ่ยตอบเสียงฉะฉาน

"งั้นเจ้าควรจะเรียนรู้ใหม่ซะ การรู้จักกันไม่จำเป็นต้องแต่งงานเพียงต่างฝ่ายต่างให้เกียรติกันสนทนากันด้วยความจริงใจเพียงเท่านี้เจ้าก็สามารถรู้จักคนคนนั้นได้แล้ว"ลูซิเฟลล่าเอ่ยบอก

"ไม่งั้นจะกลายเป็นว่าเจ้าต้องแต่งงานกับทุกคนเพื่อทำความรู้จักไม่ใช่เหรอ?"

"อืม ข้าก็ไม่ได้อยากแต่งงานกับใครเพื่อทำความรู้จักหรอก"เด็กน้อยพูดด้วยรอยยิ้ม

"ดีแล้วล่ะ"ลูซิเฟลล่าลูบศีรษะเด็กน้อยก่อนจะลุกยืนเต็ความสูงหลังจากย่อตัวคุยกับเด็กน้อยมาสักพัก

"แต่เรื่องที่ข้าอยากแต่งงานกับพี่สาวคือเรื่องจริงนะ ไม่ได้แค่อยากทำความรู้จัก"

"!!!!"บาปทั้งหกตกตะลึง มีชั่วแวบหนึ่งที่พวกเขาได้เห็นรอยยิ้มที่ไม่เหมาะสมกับวัยของเด็กตัวน้อย เด็กนี้อันตราย!พวกเขาสัมผัสได้!

"โอ้? แต่เจ้ายังเป็นเด็กน้อยอยู่เลยนะจะมาแต่งกับพี่สาวแสนสวยอย่างข้ามันคงจะเร็วไปเสียหน่อยมั้ง"ลูซิเฟลล่ายิ้มหวานมองเด็กน้อยตัวเล็กที่สายตาหมายมั่นจะแต่งงานกับตน

"แล้วหากข้าโตจนเป็นผู้ใหญ่ พี่สาวจะรับคำขอของข้าไหม?"เด็กน้อยเอ่ยถามคล้ายว่ากำลังตั้งเป้าหมายไว้ในใจ

"ถึงเจ้าจะโตขึ้น แต่เรื่องที่ข้าอายุเยอะมากกว่าก็ยังคงอยู่อีกอย่างนะข้าไม่อยากแต่งงานกับเด็กขี้แยหรอกอยากได้สามีมากกว่าน้องชายหรือลูก"รอยยิ้มที่หวานหยดแต่สัมผัสได้ถึงความกดดันทำเอาบาปทั้งห้าเหงื่อตก แดนนรกที่อยู่ภายนอกสั่นไหวพร้อมเสียงกรีดร้องที่ดังมากยิ่งขึ้น

"หากข้าเลิกร้องไห้พี่สาวจะแต่งงานกับข้าใช่ไหม"

"ก็เอาสิข้าจะให้โอกาสเด็กน้อยอย่างเจ้าแต่นอกจากเลิกร้องไห้เจ้าก็จะต้องแกร่งกล้าให้ได้มากกว่านี้"รอยยิ้มที่กลับมามาหวานและอ่อนโยนทุกอย่างในแดนนรกหวนคืนสู่ความปกติ

"สัญญาแล้วนะพี่สาว"

"ข้าสัญญาเจ้าเด็กน้อย"

"ชื่อของข้าคือแม็กซิมัส"

"ข้าลูซิเฟลล่า"

"ข้าของเรียกพี่สาวว่าลูซี่ได้ไหม"

"ตามใจเจ้า...."

บทสนทนาของทั้งสองเด่นชัดต่อหน้าบาปทั้งหกและลูกน้องสนิทของหญิงสาวผู้ปกครองแดนนรก นายหญิงที่กล้าท้าทายเช่นนั้นคงคิดว่าเด็กคนนี้ทำไม่ได้ไม่สินายหญิงไม่ได้มองจุดนี้เสียด้วยซ้ำเพียงแค่เล่นสนุกกับเด็กน้อยเพียงเท่านั้น

"ข้ามีคำถามนิดหน่อย..."

"อะไรเหรอ?"

"เจ้ามาที่นี่ได้อย่างไร"

นี่คือสิ่งที่นายหญิงควรถามอย่างแรกสุดเลยไม่ใช่หรือไง!? 

"ข้าโดนน้องชายต่างมารดาแกล้งนิดหน่อย ครั้งนี้เขาคงจะเล่นแรงเกินไปจนข้ามาอยู่ที่นี่"แม็กซิมัสเอ่ยบอกด้วยเสียงธรรมดาไม่ได้ฉุกคิดสักนิดว่านี่มันหาใช่เรื่องปกติทั่วไป

"เจ้าเป็นเด็กน้อยที่อ่อนแอเสียจริง โดนน้องชายแกล้งเนี่ยนะ!?"ลูซิเฟลล่าพูดอย่างไม่เชื่อหูมีอย่างที่ไหนน้องชายแกล้งพี่ชายจนมาโผล่แดนนรก

แต่จะว่าไปแล้วชื่อแม็กซิมัสสินะคุ้นๆเหมือนเคยได้ยินมาจากที่ไหน 

"ลูกชายคนโตของจอมมารคนปัจจุบันไงนายหญิง"เบลเฟกอลที่อ่านสีหน้าของนายหญิงเอ่ยออกมา 

เอาเขาจริงบาปอย่างเขาก็พึ่งจะนึกออกหลังจากเด็กน้อยแนะนำตัวทั้งที่เอกลักษณ์เด่นชัดขนาดนั้นทำไมเขาถึงพึ่งมานึกออกตอนแนะนำชื่อกัน 

"แต่เล่นมายันแดนนี่ได้แสดงว่าคงใช้กระจกข้ามดินแดนที่อยู่แดนปีศาจแน่ เอาล่ะข้าจะส่งเจ้ากลับ"ลูซิเฟลล่ายกแขนกางฝ่ามือทันใดนั้นกระจกทรงกลมโบราณก็ปรากฏออกจากพื้นดิน 

กระจกที่ดูเหมือนจะธรรมดาแต่แฝงไปด้วยไอพลังเวทย์ของทั้งสี่ดินแดนหลอมรวมกัน ลูว์ที่เป็นลูกน้องคนสนิทหมายจะจับมือเด็กน้อยเพื่อเข้าไปในกระจก 

แต่แม็กซิมัสที่รู้ทันวิ่งไปหลบด้านหลังของลูซิเฟลล่าที่เป็นคนเรียกกระจกข้ามดินแดน

"ข้าอยากให้พี่ลูซี่พาข้าไป"

"ให้ตายสิเจ้าเด็กนี่!!"ซันพูดขึ้นเสียงดังคล้ายว่ากำลังจะดุเด็กน้อยไม่สิดุแล้วต่างหาก

"อย่าดุเด็กสิซัน เดี๋ยวข้าไปส่งเอง"ลูซิเฟลล่าเอ่ยออกมารามืห้ามปราบบาปแห่งโทสะที่กำลังโกรธเด็กน้อย

"ท่านจะทิ้งงานไปเที่ยวแดนปีศาจสินะ"เบลเฟกอลพูดออกมากอดอกมองนายหญิงที่ตีเนียนหนีงานทั้งที่พุ่งกลับมาไม่นาน

"เจ้าก็อย่าเอาความจริงมาพูดสิ"ลูซิเฟลล่าเอ่ย

"พี่คนหน้าง่วงซึมจะไปกับพวกเราเหรอพี่ลูซี่"แม็กซิมัสเอ่ยถาม

เหล่าคนที่ได้ยินคำพูดของเด็กน้อยที่เรียกบาปเกียจคร้านเป็นชายง่วงซึมต่างกลั่นขำขึ้นมาพร้อมกันต่างจากลูซิเฟลล่าที่หลุดขำออกมาตรงๆเลย 

"ฮ่าๆเจ้าได้รับชื่อใหม่แล้วนะเบล"ลูซิเฟลล่ายิ้มขำหนักขึ้นกว่าเดิเมื่อเห็นใบหน้าที่ทะมึนทึงของลูกน้อยใช้เวลาสักพักกว่าจะหยุดหัวเราะ 

"เจ้าจะมาด้วยก็ได้นะ ถ้าคิดว่าเอาข้าอยู่"ลูซิเฟลล่าเอ่ยบอกก่อนจับมืของแม็กซิมัสเดินเข้าไปในกระจกหายวับไปจากแดนรก 

"ฝากดูนายหญิงด้วย"คำพูดของลูกน้องคนสนิททั้งสองที่ฝากฝั่งเบลเฟกอลพยักหน้ารับรู้ไม่ต่างจากอีกหลายคนที่ส่งแววตาให้กำลังใจ 

"ข้าจะรีบพานายหญิงกลับมา"เบลเฟกอลพูดจบก็เดินตามเข้าไปในกระจกทันที เมื่อเขาหายไปกระจกข้ามดินแดนก็หายไปเช่นกัน

"แล้วจากนั้นเป็นยังไงต่อเหรอคะ?"ราเซียเอ่ยถามขณะก้าวเดินตามคนที่กอบกุมมือ ตอนนี้เธอกำลังเดินในเส้นทางที่มืดสนิทราวกับว่าเป็นการปิดฉากเมื่อการแสดงจบลง

"อืม ก็ปกติดีทุกอย่างนะแต่ปัญหาคือการสืบราชบังลังก์ของแดนปีศาจ ข้าที่เป็นคนนอกไม่มีสิทธิ์เข้าไปยุ่งด้วยซ้ำแต่ว่า...."

"แต่ว่าคุณก็เข้าไปยุ่งเกี่ยวใช่ไหมคะ?"

"ให้ทำไงได้ล่ะ การรักษาสมดุลมันเป็นสิ่งสำคัญนะ"

"แล้วที่บอกว่าสี่ดินแดนจะบอกว่านับแดนนรกด้วยใช่ไหม แล้วที่ตอนนี้มันเหลือแค่สามเพราะการหลับไหลของบาปทั้งเจ็ด"

"อย่างที่เจ้าเข้าใจเลยล่ะ"

"สาเหตุการหลับไหลมันคืออะไรกันแน่คะ คงไม่ใช่ในแบบที่ฉันรู้แน่ๆ"

"เจ้าเฝ้าดูไปเรื่อยๆดีกว่าอย่าพึ่งข้ามฉากดีกว่านะ มันก็เหมือนการดูซีรีย์หากเจ้าข้ามเจ้าก็จะไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น"

"เข้าใจแล้วคุณลูซี่"

อัปเดตวันที่21/04/65

หายไปหลายวัน5555555คิดถึงเค้าม่ะ รู้นะคิดถึง ฮั่นแหน่~