ตื่นมาอีกทีก็กลายเป็นอีกคนไปซะแล้ว

ลำดับตอนที่ #29 : Part 28:เรื่องราวสองปีที่ขาดหาย4

"ไอเรื่องรับตำแหน่งอะไรนั่นทำไมมันถึงได้วุ่นวายขนาดนี้นะ"ลูซิเฟลล่าที่นั่งอยู่บนบัลลังก์หรือก็คือที่ทำงานบ่นอุบ เพราะรายชื่อคนที่อยู่แดนนรกยอดมันเพิ่มแบบก้าวกระโดดแถมเผ่าส่วนใหญ่ที่มารับการลงทัณฑ์ก็คือเผ่าปีศาจ 

ซึ่งมันน่าเบื่อ เจ้าพวกปีศาจมันกรีดร้องไม่สะใจเหมือนพวกเผ่ามนุษย์หนิ 

"มันก็เรื่องธรรมดาเวลามีการเปลี่ยนผ่าน อีกอย่างนะเรื่องที่ลูกต้องฆ่าพ่อเพื่อสืบทอดตำแหน่งก็ธรรมดาพวกเราเห็นมาหลายพันปีแล้ว"คนที่อยู่คุยกับลูกซิเฟลล่ายังคงเป็นเบลเฟกอลคนเดิม เพิ่มเติมคือการเอางานมาทำที่แดนนรกของลูซิเฟลล่า

"แต่พี่น้องก็ต้องฆ่ากันก่อนถึงจะสามารถไปฆ่าพ่อเพื่อชิงตำแหน่งจอมมารได้"ลูซิเฟลล่าเอ่ยบอกคลี่เอกสารรายงานที่เพิ่มขึ้นอย่างไม่หยุดหย่อน 

"ไม่รู้จักสิ่งที่เรียกว่าสงครามประสาทหรือไง เอะอะใช่แต่กำลังกันพวกเผ่าปีศาจทั่วไปเนี่ยทำไมโง่นักนะ"ลูซิเฟลล่าบ่นงืมงัม

"พวกเขาก็แค่ทำตามสั่งคนที่มีตำแหน่งสูงกว่าไงครับก็เหมือนกับพวกผมที่เชื่อฟังนายหญิงยอมทำตามคำสั่งแบบไม่มีข้อขัดแย้ง"เบลเฟกอล

"ไม่เหมือนกันสักหน่อย....แต่เห็นแม็กซิมัสพูดว่าจะไม่ฆ่าน้องตัวเองนะเขาน่ะใจดีจริงๆ"ลูซิเฟลล่าเอ่ยชมเด็กน้อยที่เคยเจอเมื่อหลายปีก่อนตอนนี้เขาคงจะเปลี่ยนไปมากเพราะผ่านพิธีบรรลุนิติภาวะแล้ว

"นั่นมันคือภาพลวงหลอกจอมปลอมครับนายหญิงมองไม่ออกเหรอ"เบลเฟกอลเอ่ยเตือนสติผู้เป็นนายที่มีแววคลั่งรักสูงแบบไม่รู้ตัวแม้ยังไม่เจอตัวจริงตั้งแต่เมื่อหลายปีก่อนก็ตาม

แต่เห็นว่าส่งจดหมายกันทุกอาทิตย์เลยล่ะนะตลอดหลายปีที่ผ่านมา 

"มองออกสิแต่เลือกจะปิดตาสักข้างไง ถ้าเขาส่งจดหมายจะให้ช่วยเหลืออะไรล่ะก็ข้าพร้อมจะช่วยเลย"ลูซิเฟลล่าเอ่ยบอกสักพักจดหมายบางอย่างก็โผล่ขึ้นมากลางโต๊ะทำงาน

พูดถึงก็โผล่เลยนะ เบลเฟกอลมองจดหมายนิ่งมองนายหญิงที่กำลังเปิดซองจดหมายและตั้งใจอ่านเนื้อความ 

"เขาไม่อยากฆ่าน้องชายจริงด้วย ฮ่าๆเอาเป็นว่าข้าจะช่วยสักหน่อย"

"นายหญิงการแทรกแซงการรับตำแหน่งจอมมารเผ่าปีศาจหาใช่เรื่องที่ควรกระทำ"เบลเฟกอลเอ่ยเตือน

"คิดว่าข้าสนหรือไงกัน"ลูซิเฟลล่าแย้ยิ้มตอบทิ้งงานเรียกกระจกข้ามดินแดนเพื่อไปที่เผ่าปีศาจ

"ให้ตายสิ"เบลเฟกอลที่ไม่สามารถห้ามปรามได้รีบก้าวเดินเข้าไปในกระจกติดตามนายหญิงแสนเอาแต่ใจ 

"ไหนว่ารักษาสมดุลไงคะ คุณลูซี่ทำตามใจตัวเองชัดๆ"ราเซียเอ่ยออกมามองหญิงสาวที่ยืนอยู่ด้านข้าง 

"ข้าก็ต้องมีช่วงวัยที่เอาแตใจบ้างสิ"

"แต่คุณอายุตั้งหลายพันปีใช่ไหมคะ?"

"ฮ่า ใช่ๆ"

"แล้วอะไรทำให้คุณสุขุมเหมือนตอนนี้เหรอคะ"

"ไม่รู้สิมันมีหลายๆเรื่องเกิดขึ้นน่ะ"

"ข้าจัดการเรื่องกฏเกณฑ์ฆ่าล้างแย่งชิงตำแหน่งให้เจ้าแล้วนะ แต่เรื่องที่เจ้ายังต้องฆ่าบิดาตนเองยังไม่เปลี่ยนแปลงเพราะมันค่อนข้างจะยุ่งยาก"ลูซิเฟลล่าที่เดินขนาบข้างกับชายร่างสูงรูปร่างหล่อเหลาอย่างรัชทายาทเผ่าปีศาจ เขาเปลี่ยนไปมากจริงๆแค่ไม่เจอหน้ากันห้าสิบปีเองเปลี่ยนไปจนน่าตกใจ 

"ท่านช่วยข้าขนาดนี้ก็ไม่รู้จะขอบคุณยังไงแล้ว"แม็กซิมัสที่ร่างกายสูงและโตขึ้นเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงทุ้มแสนอบอุ่น 

"อืม"

"แล้วอยากให้ข้าตอบแทนอะไรท่านในเรื่องที่ช่วยเหลือข้าล่ะ"

"ยังไม่มีหรือไม่เจ้าก็ตอบแทนข้าแล้ว---เจ้าจ้องหน้าข้าทำไม"ลูซิเฟลล่าเอ่ยออกมาเมื่อรู้สึกได้ถึงสายตาที่มองมาของเจ้าเด็กน้อยตัวสูง

"ก็แค่คิดว่าท่านงดงามมากขึ้นหรือเปล่า"

"เห้~เจ้าเด็กนี่คิดจีบข้าเหรอ"ลูซิเฟลล่าเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงยียวนพร้อมรอยยิ้มแต่ด้วยสายตาและท่าทางที่มีของแม็กซิมัสทำให้ต้องหยุดยิ้ม

"เอาจริงเหรอ?"ลูซิเฟลล่าพูดขึ้นเอ่ยถามแม็กซิมัส ถึงแม้ว่าในใจลึกๆจะแอบดีใจก็ตามที 

"ข้าคิดว่าเจ้าพูดตามประสาเด็กเจอหญิงสาวงดงามเสียอีก"

"ข้าไม่เคยบอกท่านนะว่าข้าพูดเล่น ข้าน่ะจะแต่งงานกับท่านเพียงคนเดียว"

"เห้ย? ไอเด็กน้อยเจ้าข้ามขั้นไปหน่อยไหม"ลูซิเฟลล่าพูดแก้เขินทำทรงเหมือนไม่ใจเต้นแรงทั้งที่หน้าขึ้นสีแดงระเรื่อ

"แต่ถ้าการข้ามขั้นทำให้อะไรๆมันเร็วขึ้นข้าคิดว่า..."

ฝ่ามือหนาของแม็กซิมัสยื่นเข้าเกลี่ยเรือนผมสีดำที่กำลังปลิวไสวก่อนกอบกุมไว้อย่างเบามือเข้าก้มศีรษะลงเล็กน้อยดอมดมกลิ่นหอมหวานที่แผ่ขยายจากหญิงสาวตรงหน้า

"ก็ดีไม่น้อย...."

"!?"ลูซิเฟลล่านิ่งค้างราวกับไม่เคยพบเจอเรื่องราวเหล่านี้ นางน่ะมีอายุหลายพันปีเรื่องมีคนมาจีบเป็นเรื่องปกติแต่คนที่ทำให้ใจเต้นแรงก็พึ่งจะมีคนแรกเนี่ยแหละ

แม็กซิมัสไอ้เด็กนี่!? ลูซิเฟลล่าก้าวถอยหลังเพื่อตั้งหลักทำใจ

"ข้าจะรุกจีบท่านแล้วนะเตรียม--"

"เงียบไปเลย!"

"คุณเหมือนสาวน้อยแรกแย้มเลย"ราเซียเอ่ยแซวยิ้มขบขันเริงร่า 

"ก็เหมือนเจ้าตอนเขินนั้นแหละ"

"เห้~"

"แล้วเรื่องที่แม็กซิมัสตามจีบเป็นไงต่อเหรอคะ?"

"ก็ขยันหยอดทุกวันน่ะสิ"

"ข้าคิดถึงท่านนะ ไม่มาหากันบ้างเลย"เสียงของแม็กซิมัสที่ส่งผ่านการติดต่อทำเอาลูซิเฟลล่าคิ้วกระตุกตอนทำงาน 

"ไม่มีงานทำหรือไง?"ลูซิเฟลล่าเอ่ยถาม

"ก็มีแต่ข้าอยากเห็นหน้าท่านมากกว่า"

"....."

"เอาจริงๆนายหญิงไม่ต้องรับก็ได้ไม่ก็ตัดการติดต่อตอนนี้เลย..."เบลเฟกอลเอ่ยแนะนำก่อนก้มหน้าทำงานต่อ

"มีเสียงผู้ชายคนอื่นนอกจากข้าด้วย น้อยใจนะ~พี่ลูซี่"

"อึก--"ลูซิเฟลล่าถึงขั้นกับสะอึกกับคำพูดราวกับว่าถูกสามีจับได้ว่ามีชายอื่นซุกซ่อนไว้ 

"ท่านเสียอาการนะ"แม็กซิมัสแย้มยิ้มเริงร่า

"ไปทำงานไป๊!"ลูซิเฟลล่าตะโกนเสียงดังพร้อมการตัดการติดต่อในทันทีแถมตอนนี้แดนนรกก็กำลังสั่นไหวเพราะเสียงตะโกนเมื่อสักครู่

"นายหญิงท่านอาการหนักนะ"เบลเฟกอลเอ่ยออกมา นายหญิงทำเอาเขานึกถึงตอนที่ตนเคยเป็นคนรักกับอลิซใหม่ๆ 

"ข้าไม่ได้อาการหนักซะหน่อย!"

"เห้อ"

ตึง! เสียงประตูเปิดเสียงดังพร้อมลูกน้องคนสนิทสองคนที่วิ่งเข้ามา

"นายหญิง!? ดอกไม้มันบานในแดนนรกอีกแล้วนะรอบนี้ต้นใหญ่ขึ้นด้วย!!"ลูว์ตะโกนบอกเสียงดัง

"........"

อัปเดตวันที่21/04/65

แม็กซิมัสสมัยแพรวพราว555