อยากบอกนายว่า "ไปตายซะน่อ!!!"

ลำดับตอนที่ #14 : บทที่ 12 เวลาคิดชื่อตอนจะใช้เวลานานกว่าเวลาแต่งเนื้อหาซะอีก

บทที่ 12 เวลาคิดชื่อตอนจะใช้เวลานานกว่าเวลาแต่งฟิคเนื้อหาซะอีก

 

   "อ่ะ...ลื้อ..." 
   คางุระหันไปมองคนที่อยู่ด้านหลัง ซึ่งเขาคนนั้นก็มองเธอเหมือนกัน 
   "นี่พวกแกทำอะไรกันเนี่ย"
   "อามายองเลอร์!" คางุระเรียกชื่อของผู้มาใหม่
   "นี่ยัยหมวยเลิกเรียกฉันว่ามายองเลอร์ซะทีเถอะ" ชายหนุ่มผมทรงวีเชฟเดินสูบบุหรี่เข้ามาในห้อง
   ฉับ!
  คมดาบเฉือนปลายบุหรี่จนขาดร่วงลงพื้นโดยฝีมือใครบางคน
   "ระวังหน่อยสิครับคุณฮิจิคาตะ เผอิญดาบของผมมันไม่ชอบกลิ่นบุหรี่น่ะ ดีไม่ดีมันอาจจะฟันคนสูบด้วยก็ได้นะครับ" เจ้าชายซาดิสม์จ่อดาบมาทางฮิจิคาตะพลางทำสีหน้าอำมหิต
   "แกแค่หาเรื่องฆ่าฉันไม่ใช่รึไง"  ฮิจิคาตะใช้มือข้างหนึ่งลดดาบโซโกะลง
   "ผมเปล่าน่ะครับ ที่ผมจะฆ่าไม่ใช่คุณ แต่เป็นยัยหมวยนั่นต่างหาก" โซโกะเก็บดาบเข้าฝัก
   "คิดว่าจะฆ่าอั้วได้ง่ายๆหรอน่อ" คางุระเดินเข้ามาใกล้ฮิจิคาตะแล้วใช้มือกดชายหนุ่มให้ลงเหมือนสัตว์สี่ขายืนโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว
  "อะไรของหล่อนเนี่ย ยัย...." เท้าข้างหนึ่งของคางุระยกขึ้นมาเหยียบบนหลังของฮิจิคาตะ
   "อั้วเป็นถึงราชินีแห่งคาบูกิโจวน่อ ใครก็ทำอะไรอั้วม่ายล่าย ว่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ"คางุระกอดอกพลางหัวเราะเสียงดังอย่างผู้มีอำนาจ
   "ราชินีที่ไหนเขาเหยียบหลังคนอื่นแล้วหัวเราะแบบนั้นมิทร..อุ๊บ!"
  คราวนี้เป็นหนุ่มสุดเอสที่ยกขาขึ้นมาเหยียบหัวท่านรองสุดโหด พลางใช้มือทั้งสองข้างล้วงกระเป๋ากางเกง
  "ราชินีงั้นหรอ งั้นเทพเจ้าแห่งคาบูกิโจวอย่างฉันก็คงต้องสั่งสอนราชินีอย่างเธอซะแล้วล่ะ!"
   "ทำได้ก็ลองดูสิน่อ"
  "อย่าร้องไห้หาแม่จ๋าทีหลังล่ะกัน"
   ทั้งสองส่งสายตาอาฆาตใส่กันอย่างไม่มีใครกลัวใคร   
   "นี่พวกแก จะเล่นราชาราชินีหรือเทพจงเทพเจ้าอะไรนั่นก็ไปเล่นที่อื่นที่ไม่ใช่บนตัวฉันจะได้มั้ย" ท่านรองผู้ถูกลืมโวยวายขึ้นหลังจากที่ทนเงียบอยู่นา  
   "อ้าว อามายองเลอร์ลื้อไปทำอะไรอยู่ตรงนั้นอ่ะน่อ" คางุระเอ่ยถาม
   "นั่นสิครับ คุณฮิจิคาตะ รึว่าจะมาให้ผมฟันคอ"
   เสียงชักดาบออกจากฝักของโซโกะทำให้ท่านรองผู้ถูกลืมรีบลุกพรวดขึ้นทำให้ทั้งรางุระและโซโกะเกือบเสียหลักล้ม
    "ว่าแต่เธอน่ะ..."
   ฮิจิคาตะลุกขึ้นยืนพลางหันไปมองที่คางุระ
  "ทำไมถึงมาอยู่ที่ห้องของโซโกะล่ะ"
    ห้องที่เคยมีเสียงถกเถียงกันของหนุ่มสาวสองคนตอนนี้กลับถูกแทนที่ด้วยความเงียบเมื่อชายผู้อาวุโสที่สุดตั้งคำถามขึ้น
   "ทำไมหรอน่อ ก็นี่มันห้องของอั้วนี่น่า" คางุระตอบด้วยความไร้เดียงสา
   "ห้องของฉันต่างหาก หล่อนแค่มาอาศัยเท่านั้น" โซโกะแย้งขึ้นทันควัน
   "ช่างมันเถอะน่อ ว่าแต่ลื้อมาทำอะไรในห้องอาตี๋นี่กัน อามายองเลอร์" คางุระหันไปถามคนตัวสูงที่ตอนนี้ยืนแข็งทื่อทำหน้าเหวอ
   "คุณฮิจิคาตะ ตายรึยังครับ" โซโกะเอ่ยถามเมื่อสังเกตุเห็นว่าเขาไม่พูดอะไรเลย
   "อามายองเลอร์ พูดอะไรบ้างสิน่อ" คางุระเขย่าตัวคนตัวสูงถี่ๆ 
   "หระ...หรือว่าสามวันที่ถูกกักบริเวณเนี่ย พวกแกสองคนอยู่ห้องด้วยกันงั้นหรอ?" เขาเอ่ยถามขึ้น
   โซโกะเห็นท่าทางของชายที่เขาไม่ชอบขี้หน้าดูแปลกๆไปจากที่เคยเป็น จึงรู้ว่าชายคนนั้นกำลังคิดอะไรอยู่ 
   โซโกะยักยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้นว่า
   "จะพูดให้ถูกคือนอนห้องเดียวกันต่างหากล่ะครับ" เขาจงใจเน้นตรงคำว่า 'นอน' เป็นพิเศษเพื่อยั่วคนตรงหน้า และก็ได้ผลเมื่อชายร่างสูงทำหน้าเหวอมากกว่าเดิม
   "แต่นอนคนละมุ...หวาาา" คางุระตั้งใจจะขยายความให้ชัดเจนแต่ก็ถูกฮิจิคาตะจับข้อไว้แล้วลากไปตรงประตู
   "ทำอะไรน่ะครับ คุณฮิจิคาตะ"
   โซโกะเอ่ยถามก่อนที่ฮิจิคาตะจะลากคางุระออกไปจากห้อง แต่สายตาของเขากลับมองไปที่ข้อมือของคางุระที่ถูกจับไว้โดยชายหนุ่มคนนั้นตลอด
   "ถามโง่ๆ ก็ให้ยัยนี่ไปอยู่ห้องอื่นไงล่ะ" ฮิจิคาตะพูดโดยที่ไม่หันมามองหลัง
   "หา...ทำไมอ่ะน่อ" คางุระเอ่ยถามด้วยความงุนงง
   "ถ้ามีคนรู้ว่าหล่อนอยู่ห้องเดียวกับโซโกะ คงตกเป็นขี้ปากของคนทั้งกองแน่"ชายหนุ่มยังคงพูดโดยที่ไม่หันมามองหน้าเธอ
   "ก็ช่างพวกนั้นสิครับ ถ้าใครพูดถึงก็สั่งคว้านท้องไปซะก็จบนี่ครับ" โซโกะเดินเข้ามาใกล้คนทั้งสองโดยที่สายตาไม่ละจากมือของทั้งสองคนตรงหน้า
   "มันจะไม่จบแค่นั้นน่ะสิ ถ้าไอ้หัวหงอกรู้คงอาละวาดไม่หยุดแน่ หมอนั่นหวงยัยนี่ยังกับเป็นลูกของตัวเอง" 
   "อากินจังน่ะหรอน่อ?" คางุระเลิ่กคิ้วขึ้นอย่างสงสัย
   "อ้อ! เกือบลืมไปเลย คุณคอนโด้ให้ฉันมาบอกนายว่าขอยกเลิกคำสั่งกักบริเวณนายกับยัยหมวยนี่ แล้วให้นายไปลาดตระเวณตรวจเมืองในช่วงบ่ายของวันนี้ด้วย อย่าอู้ล่ะ!!" 
   พูดจบฮิจิคาตะก็ลากคางุระออกจากห้องไปโดยที่ไม่สนคนข้างหลังที่ตอนนี้กำหมัดแน่นอย่างไม่รู้ตัว
  โซโกะหันหลังหมายจะกลับไปนอนต่อ แต่ก็ต้องชะงักเมื่อมีคนเดินเข้ามาในห้อง
   "มีอะไร ยามาซากิ?" โซโกะพูดโดยไม่หันไปมองเพราะเขารู้ว่าใครเข้ามา
   "อ่ะ..เอ่อ ท่านรองสั่งให้ผมมาเอาข้าวของของอาหมวยร้านรับจ้างไปไว้ที่ห้องอื่นน่ะครับ" ยามาซากิพูดพร้อมเดินมาเก็บของ
   "รีบๆเอาไปเลย ฉันเห็นแล้วรำคาญลูกตา"
   ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่เขาก็รู้ตัวเองดีว่าไม่ได้คิดอย่างที่พูด โซโกะนึกถึงตอนที่คางุระถูกลากออกไปจากห้องแล้วเกิดอารมณ์หงุดหงิดขึ้นมาอย่างลืมตัว





   ไม่ชอบใจเอาซะเลย