คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : หื่นนัก..รักซะเลย !* [19] ,, คู่หวานกับนังผีเปรต>
19 *
หลังจากที่ดงแฮฟังเรื่องราวของอิทึกและคังอินจบก็เข้าใจทุกๆอย่างหลังจากนั้นก็ตามมาที่บ้านของคิบอม
ซ่า ซ่า ซ่า ~ เสียงน้ำกระทบกับพื้นเพราะคิบอมกำลังอาบน้ำอยู่
ดงแฮซึ่งอาบน้ำเสร็จแล้วนั่งคิดเหตุการณ์ในอนาคตไปเรื่อยเปื่อย
หากวันหนึ่งเขาและคิบอมต้องจากกันคิบอมจะลืมเขาหรือปล่าว?
ดงแฮนับตาครุ่นคิด
"ด๊อง!"คิบอมเดินมาจับไหล่ของดงแฮ ดงแฮกระดุ้งด้วยความตกใจ
"อุ้ย!ผมตกใจนะ"ดงแฮหันไป แต่ยิ่งตกใจนักกว่าเมื่อพบคนตรงหน้าเปลือยอกปล่าวๆๆ >//<
"ก็พี่เรียกหลายรอบไม่หันมานี่ - -"คิบอมพูดพลางเช็ดผม
ดงแฮกระพริบตาปริบๆไม่คิดเลยว่าพอถอดแว่นออกจะหล่อได้ขนาดนี้ OoO!!
"มีไรเหรอ?"คิบอมถามเพราะเห็นดงแฮจ้องหน้าอยู่นาน
"ปล่าวนี่ พี่ก็ดูดีนี่พอถอดแว่นออก"ดงแฮบอกแล้วหันหน้าไปทางอื่น
"หล่อใช่ไหมละ ^^"คิบอมพูดแล้วเดินมาโอบคนตรงหน้า แล้วซุกไซร้ซอกคอคนตรงหน้า
"พี่บอมไม่เอาน้า >//<"
"วันนี้ไม่มีอิทึกมาขัดหรอกนะ หึหึ"
นั้นสิ .. วันนั้นเขารอดมาได้แล้ววันนี้ละ ?
"อื้ออ"ดงแฮร้องออกมาจากแรงจูบของคิบอม
"พะพี่บอม ผมไม่พร้อมอย่านะ >////<"
"อ่ะ พี่ไม่ไหวแล้วดงแฮ !"
"แว๊ก ก ก ก >O<"ดงแฮกระโดดที่เดียวถึงประตูห้องพร้อมชูกำปั้นขึ้น
"พี่เข้ามาผมจะ . . ."
"จะอะไรด๊อง?"
"ฮือๆๆผมกลัวแล้ว อย่านะ"
"โอ๋ๆด๊องน้อยพี่ขอโทด"คิบอมพูดแล้วเดินไปกอดดงแฮ ดงแฮซุกหน้าลงกับอกของคิบอมแล้วปล่อยโฮ
เด็กจังดงแฮแต่ไม่เป็นไร ไว้ให้นายพร้อม
พี่จะสอนให้นายโตเป็นผู้ใหญ่เอง !
อัพเพิ่มจ้ะ = ))
ดงแฮสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึกด้วยความตกใจ รีบเอาผ้าห่มออกจากตัวและถอนใจหายอย่างโล่งอก คิดว่าระหว่างหลับพี่บอมจะลักหลับเขาเสียแล้ว -*- แต่คิบอมเป็นคนที่รักษาสัณญาจริงๆเขาไม่ได้แตะต้องดงแฮแม้แต่น้อย ดงแฮหันไปมองคนข้างๆที่หลับตาพริ้มกำลังฝันหวานไม่รู้เรื่องรู้ราวอยู่ น่ารักมากๆสำหรับในความคิดของดงแฮ
จึงอดใจไม่ไหวที่จะจุ๊บแก้มนุ่มๆนั้น แล้วล้มตัวนอนลงไป
“หาวววว -0-!”ดงแฮหาวฟอดใหญ่
“ตื่นและเหรอด๊อง?”เสียงทุ้มเอ่ยดงแฮขยี้ตาและรู้สึกเหมือนมีอะไรหนักๆมาทับไว้
>.< O_o OoO!!!
“แอ๊กกกกพี่บอมทำอะไรผมนะT^T”ดงแฮร้องโวยวายยกใหญ่แล้วผลักคิบอมตกเตียงแล้วคว้าหมอนข้างมาตีใหญ่ - -
“ด๊องๆใจเยนสิ - - ”คิบอมเอ่ยแล้วรวบแขนของดงแฮไว้
“นี่พี่คิดจะลักหลับผมเร๊อะ!?”ดงแฮถามแล้วพยายามสะบัดแขนของตัวเองออก
“ใครกันแน่ที่จะลักหลับพี่ม่ะคืนนี้ ??”คิบอมพูดแล้วยิ้มที่มุมปาก ดงแฮนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนได้เลยหน้าแดงแจ๋ =///=
“ม่ะคืนพี่ยังไม่หลับเหร๋อ??”ดงแฮถามตาโต
“เล่นหอมไม่หยุดก็ต้องรู้สึกตัวสิ๊ ^^”คิบอมเอ่ยอย่างกวนๆ ดงแฮไม่ตอบอะไรได้แต่เบือนหน้าหนี
“ไว้ค่อยงอนที่หลังละกัน ไปอาบน้ำไป ~”คิบอมสั่งแล้วเดินออกจากห้องไป
โท่เว้ย!!ดงแฮเกือบแล้วไหมละ - - ว่าแต่ม่ะคืนนี้รู้ได้ไงเนี่ย คิดว่าหลับปุ๋ยไปแล้วเสียอีก
หน้าแตกจริงๆเรา แง้ๆๆๆ T^T
“นี่ฮยอกแจ กินเข้าไปสิ๊”ฮันเกิงดุฮยอกแจที่นั่งเล่นกับซีเรียลในถ้วยนั้น
“ผมไม่หิวอ่ะ-O-!”ฮยอกแจบอก
“ไม่หิวก็ต้องกินเข้าไปฮยอก นี่มันสายแล้วนะ!”ฮันเกิงบ่น
“สายก็ไปเลยสิ ไม่อยากกินนี่ - -”ฮยอกแจบอก
“ไม่ได้!กินเข้าไป หรือจะให้พี่ป้อน...”ฮันเกิงแล้วกระซิบที่หูฮยอกแจ
“ทางปาก!!!”
ฮยอกแจตาโตแล้วเบ้ปากแต่ก็ยอมกินโดยดี ทนๆกินไปที่กว่าโดนป้อนทางปากนะแถมเกินฮันเกิงมีอามร์จับเขาปล้ำขึ้นมาทำไงละ ??
“ดีมากกกกกกกก”ฮันเกิงลากเสียงยาวแล้วเดินไปหยิบหนังสือ หลังจากที่ฮยอกแจทานหมดก็เดินจูงมือกันออกมา
“วันนี้อากาศดีจัง ^^”ฮยอกแจเอ่ยเบาๆ
“ใช่ๆดูดอกไม้สิ สวยมากเลย”ฮันเกิงบอกพลางเด็ดดอกไม้สีสวยนั้นขึ้นมาแล้วยื่นให้ฮยอกแจ
“ฮิๆขอบคุณครับ”ฮยอกแจบอกแล้วสูดความหอมของมัน
“สวยเหมือนฮยอกแจเลยรู้ไหม”ฮันเกิงบอกแล้วจุ๊บลงบนแก้มใสๆสีแดงระเรื่อนั้น
“บ้าเหรอ >//<”ฮยอกแจบอกแล้วส่งยิ้มหวานๆให้ฮันเกิง เขาพึ่งรักกันไม่กี่วันเท่านั้นแต่ดูเหมือนเรารักกันมานานเหลือเกินนะเนี่ย ^^
ณ โรงเรียน ..
ซองมินใช้เวลาช่วงเช้าเกือบทั้งหมดเพื่อดูหนังสือ อ่าน และ อ่าน อ่าน อ่าน
ท่อง และ ท่อง ท่อง ท่อง -*-
“ซองมินครับ สนใจผมหน่อยสิ๊ T^T”คยูฮยอนท้วง
“มีอะไรเหรอลัคกี้ ?”ซองมินเอ่ยถาม
“กี้อยากให้ซองมินสนใจกี้หน่อย YOY”คยูฮยอนพยายามอ้อน (กี้?แรดจิง55)
“นี่ชั้นอ่านหนังสือยู่ใกล้สอบแล้วนะ”ซองมินบอกแต่สายตายังไม่ละออกจากหนังสืออยู่ดี
“งั้น ผมสร้างอารมณ์ให้มินดีก่า ฮิๆ ^^”คยูฮยอนพูดจบก็หอมคอเนียนๆของซองมินจนซองมินสะดุ้งแล้วหันกลับมาค้อน
“คยูฮยอน!นี่มันโรงเรียนนะ -*-”ซองมินเอ่ยอารมณ์เริ่มเสีย หูยยยน่าจับเชือด - -
“ก็ซองมินไม่สนใจผมเลยต้องทำแบบนี้ไง ^^”คยูฮยอนแล้วโอบเอวซองมินพลางทำปากจุ๊บๆ
“นี่ ไว้ที่หลังได้ไหม?ชั้นอ่านหนังสืออยู่แล้วที่นี่มันก็โรงเรียน คนเยอะแยะ”ซองมินบอกพลางมองไปรอบๆ
“ก็ด้ายยยยยย แต่เป็นที่อื่นงั้นเย็นนี้ไปบ้านผมนะๆๆๆๆ”คยูฮยอนพูดพลางขำคิกคัก
“อย่ามาหื่นนะ ! - -”โห่ ~ ให้ตายสิไอ่เราก้พูดปัดๆไปงั้น -*-
“ไม่รู้ๆๆ ซองมินพูดเอง ^^”คยูฮยอนแล้วเหลือบไปเห็นคิบอมที่เดินมากับดงแฮ
“เดี๋ยวผมไปหาพี่คิบอมก่อนน๊า แล้วตอนเย็นเจอกันนะครับ จุ๊บ~ ^^”คยูฮยอนแล้วจุ๊บแก้มซองมินแล้ววิ่งไปหาคิบอมก่อนที่ซองมินจะโวยวาย
หึ่ยย!ฉวยโอกาศ แต่ก็น่ารักนะ ^^
“ไงซองมินยิ้มไรหร๋อ?”ดงแฮถามอย่างรู้ทัน
“อ่อไม่มีไรหรอกแหะๆ -*-”ซองมินบอกแล้วเกาหัวแก้เขิน
“หวานกานจางง ~”ดงแฮแซวเล่นแล้วขำอย่างน่ารัก
“ไม่เท่านายกับพี่บอมหรอก ^^”ซองมินแซวกลับ
“ไม่หรอก .. ช่วงนี้พี่บอมเริ่มหื่นๆไงไม่รู้สิ -*-”ดงแฮเล่า
“ฮ่ะๆก็นะอย่างเนี่ยแหละไม่เหมือนคยูฮยอนหื่นตั้งแต่รู้จักแล้วละ”ซองมินบอกพลางขำ
“แต่ชั้นกลัวจัง ..”ดงแฮเอ่ยเบาๆ แล้วหันไปมองคิบอม สายตาคนอื่นอาจจะดูว่าเขา เงียบเรียบร้อย อ่อนโยน บอบบาง แต่จริงๆแล้วเขาดูแข็งแกร็งมากที่เดียว แรงก็เยอะหากเขาต้องการดงแฮมาจริงๆแล้วจะขัดขืนอย่างไรละ ??
ดงแฮหน้าแดงเมื่อนึกถึงตอนที่เห็นหุ่นฟิตๆของคิบอม -///-
“ถ้านายไม่พร้อมก็บอกเขาสิ ชั้นว่าพี่บอมใจดีแบบนี้น่าจะเข้าใจ”ซองมินพูดพลางอ่านหนังสือต่อ ดงแฮพยักหน้าเบาๆแล้วหยิบนิตรสารเล่มใหม่ขึ้นมาอ่าน
เยซองประคองเรียววุคตลอดทางเข้าโรงเรียนอย่างอ่อนโยน ทำให้เป็นที่สนใจของใครหลายๆคน
“พวกเขามองเราทำไมฮะ?”เรียววุคถาม
“เขาเห็นพี่หล่อไง ^ ^”เยซองบอกขำๆ
“จริงๆเหรอฮะ เขาจะเกลียดผมไหม?”เรียววุคตอบอย่างซื่อๆ แต่เยซองกลับชอบในความน่ารักของคนตรงหน้า
“พี่ล้อเล่น เขามองเพราะเราเป็นคู่ที่น่ารักต่างหากละเรียวจัง”เยซองบอกแล้วหอมแก้มเรียววุค
“อ่ะ ..คนมองใหญ่แล้วนะพี่เยซอง”เรียววุคพูดแล้วก้มหน้าหนีเขาไม่ชอบให้คนมามองเขาเยอะๆแบบนี้
“ครับๆป่ะ ขึ้นห้องกันพี่ไปส่ง”เยซองบอกแล้วโอบเอวคนตัวเล็กขึ้นไปชั้นบน
ระหว่างทางขึ้นห้องเรียน ..
“พี่เยซองไม่เอาน่า เด๋วใครมาเห็นเข้า >//<”เรียววุคบอกพลางดันอกคนตรงหน้าที่พยายามมาหอมแก้มเขา
“ไม่มีใครหรอกมีแค่เรา2คนน๊าเรียวจัง ^^”เยซองบอก
“แหมมมม ไงเรียววุค!”เสียงแหลมที่คุ้นเคยเอ่ยขึ้น เยซองหน้าเบ้ทันทีที่เห็นคนตรงหน้า
“จับผู้ชายไม่ได้อีกเหรอ ลิลลี่?”เยซองถามแล้วโอบคนตัวเล็กแน่นขึ้น
หากเทอมาด่าว่าคนรักของเขาอีก เขาจะไม่ให้เกียติเทอจริงๆด้วย !
“กรี๊ดดด ถึงจะจับไม่ได้ก็ไม่เคยไม่มั่วจะใครย่ะ!!”ลิลลี่แฝดเสียง
เรียววุคหน้าแดง เขามั่วเหรอ ? เขาปล่าวแต่ถึงยังไงเขาก็เคยมีอะไรกับเยซอง ..
“ผมปล่าวนะ”เรียววุคตอบเบาๆ
“แหมม ซื่อๆอย่างนายไม่คิดเลยนะว่าจะร่านกี่คนแล้วละ?”ลิลลี่พูดพลางแสยะยิ้ม
“หุบปากนะลิลลี่ เรียววุคไม่ได้มั่วกับใครทั้งนั้น!”เยซองบอก
“อย่าไปปกป้องมันเลยค่ะ พี่เยซองมันจะมั่วกะใครเขาไปทั่วแล้ววันนั้นมันก็ยั่วพี่ใช่ไหมพี่อย่าไปปกป้องมันเลย”ลิลลี่บอก
“เรียววุคไม่มั่วกับใคร เรียวเป็นของพี่คนเดียวจำไว้อย่ามาทำตัวน่ารังเกียจแบบนี้!!!”เยซองบอกแล้วจ้องหน้าลิลลี่อย่างอาฆาต “ไม่งั้นอย่าหาว่าชั้นทำร้ายผู้หญิง!”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”ลิลลี่กรีดลั่น
“โอ๊ยย!ใครโวยวายว่ะนั้น-*-”ดงแฮที่ขึ้นตึกมาบ่น
“เห้ยย ยัยผีทะเลยังไม่ตายเหรอแก - -”ดงแฮบอก
“แกสิ!!สามีแกไปไหนแล้วละโดนใครลากไปละ ห๊า??”ลิลลี่หาเรื่อง
“ชั้นไง ?ม่ะวานลากไปทั้งคืน !! ไม่ต้องห่วงหรอกนะชั้นเป็นเมียมันจัดกานเองได้ ขอบใจย่ะๆ ^^ แล้วเทอนะหาสามีคุมความประพฤติได้แล้วนะหล่อนไม่ไช่เที่ยวมาระราน ปั๋วชาวบ้าน!!”ดงแฮด่าลิลลี่แทบไม่หายใจ
“กรี๊ดด แกชั้นจะฆ่าแก”ลิลลี่เดินปรี่เข้าจะตบดงแฮ
“เห้ยยย ไรว้ะ ”ฮีซอลเดินผ่านมากับซีวอนตกใจที่เห็นลิลลี่ตบดงแฮ
เพี้ยยะ~!!เสียงตบลั่น
“เมิงง~อีผีเปรตตบเพื่อนกรูตายยยยยยยย”ฮีซอลปรี่จะเข้าตบลิลลี่แต่ก็ชะงัก
“กรูตบเมิงแระเสนียดติดวะ นี่ดีกว่า!”ฮีซอลถอดรองเท้าและปาใส่หน้าลิลลี่
“กรี๊ดดดดด TOT”ลิลลี่ร้องลั่น
“หยุดนะๆๆพอแล้วๆ”เรียววุครีบเข้ามาห้าม
“ไช่ๆซินจ๋าพอเหอะน๊า~~”ซีวอนมาห้ามคนรักของเขายกใหญ่
“แก๊ ชั้นจะฟ้องอาจารย์”ลิลลี่บอก
“ลองดิ๊!!กรูจะยกพวกรุมยำตรีนส์เมิงงง”ฮีซอลด่าและชี้หน้าลิลลี่ที่วิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว
“เกลียดจริงๆวุ้ย!”ดงแฮบ่น
“ขอโทดนะ”เรียววุคเอ่ยเบาๆ
“เรียวจังไม่ผิดนี่ สมควรแล้วนะกับผู้หญิงแบบนี้นะ”เยซองบอกพลางลูบแก้มคนรักเบาๆ
“นั้นสิมันมาด่าเรียววุคก่อนนะ ยอมมันได้ไง!?”ดงแฮบอก
“มันด่าไรเรียวจัง?ห๊าา”ฮีซอลถามพลางทำหน้าโหดใส่
“ซินใจเย็นสิจ้ะ ม่ะกี้ก็มากพอแล้วน้ะไปเรียนเถอะ”ซีวอนบอก
“พวกน้องๆก็เข้าห้องเรียนได้แล้วนะ นี่สายแล้ว ^ ^”ซีวอนบอกแล้วยิ้มๆ
แล้วเดินไปกับเยซอง ส่วนอีก 3 คนที่เหลือก็เดินเข้าห้องเรียนของตนด้วยอารมร์ที่ไม่
ค่อยดีนัก -*- หลังจากผ่านศึกมา =O=!!
โปรดติดตามตอนต่อไป .. ^^
--------------------------------------------------------
มาอัพแร๊วว ว ว ^^ ฮิๆช่วงนี้อัพบ่อยจัง อิอิรักคนเม้นกะคนอ่านนี่
วู๊วๆๆๆ คนเม้นเยอะ 123 แหน๊ะ !~
ดีใจๆจางงง ขอบคุนน๊าค่า
จะขยันมาอัพบ่อยๆน๊า ^^
ใกล้ปีไหม่แล้วกะคริสมาศ ~!
มีความสุกมากๆนะค่ะ
บ๊าย บาย ค่า ~~
= ))
ความคิดเห็น