ลำดับตอนที่ #15
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : What & why .. เพราะอะไรและทำไม? : 11
Ryeowook is my beloved brother.
ไม่ว่าใครก็ตามห้ามมาแตะต้องหรือทำร้ายน้องของผม...
ร่างสูงที่กำลังขับรถอยู่ที่ท้องถนนกว้างในเมืองหลวงของเกาหลี และแน่นอนการจราจรในเมืองหลวงค่อนข้างแน่นทีเดียวโดยเฉพาะช่วงเย็นๆ แต่เขาเองก็ใจเย็นอย่างมากเพราะมือหนาของเขาถูกกุมด้วยมือนิ่มๆของคนรักที่นั่งอยู่เคียงข้าง ต่อให้รถติดนานๆกว่านี้เขาเองก็คงไม่ใส่ใจเสียเท่าไหร่
เสียงสัญญาณโทรศัพย์ดังขึ้นบ่งบอกให้รู้ว่ามีคนส่งข้อความมา เขาเองก็ค่อยๆละมือออกหนามือนุ่มๆเพื่อกดดูข้อความที่ส่งมา
เยซอง :
ทงเฮมันคบกับเรียวอุค แล้วมันก็รู้เรื่องของฉันแล้ว .
ร่างสูงอ่านข้อความของเพื่อนสนิทของตัวเองก่อนจะเก็บโทรศัพย์นั้นลงไปอย่างเก่า มันเป็นเรื่องเดียวที่คยูฮยอนไม่อยากจะตอบเยซองเลยคือเรื่องของเรียวอุค ถึงแม้เขาจะไม่ได้พูดอะไรออกไปเหมือนกับว่าช่วยปกปิดเรื่องนี้แต่เขาทำไปเพราะไม่ต้องการให้ซองมินกับฮีชอลรู้เท่านั้นเอง ถึงแม้มันเวลาจะผ่านไปค่อนข้างนานแต่เขาเองก็ไม่สามารถหาคำตอบจากเยซองได้ว่าเพราะอะไรและทำไมเขาถึงต้องคอยทำร้ายเรียวอุคอยู่เสมอ อคติงั้นหรือ ... นานไปหรือป่าวสำหรับเรื่องนั้น ?
ผิดกับซองมินที่รักเรียวอุคยิ่งกว่าใครในโลกเสียด้วยซ้ำ และเขาเองก็ไม่อยากจะนึกภาพที่ซองมินรู้ความจริงทั้งหมด .... มันจริงหรือกับคำว่า 'ความลับไม่มีในโลก'
แล้วความจริงของเรื่องนี้ก็เริ่มจะใกล้เข้ามาทุกที...
"คิดอะไรอยู่หรือคยูฮยอน เงียบไปเลย"ซองมินเอ่ยถามในขณะที่คยูฮยอนเหม่อมองออกไปไกล
"ป่าวครับ..คิดอะไรเพลินๆนะ"ร่างสูงตอบมือหนาเอื้อมไปจับมือนุ่มนั้นอีกครั้งก่อนจะจุมพิตเบาๆ
"ซองมินครับ...ถ้าเรียวอุคโดนทำร้ายซองมินจะทำอย่างไร"
"มีอะไรเกิดขึ้นหรือคยูฮยอน!"ซองมินเอ่ยถามอย่างตื่นตระหนก
"ไม่ครับไม่มีอะไร ผมแค่อยากรู้นะครับ..ดูคุณรักเรียวอุคมาก"คยูฮยอนกล่าว
"ใช่ฉันรักตัวเล็กมาก ตัวเล็กนะช่างแสนดีและบริสุทธิ์ฉันจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายน้องชายที่น่ารักของฉันเด็ดขาดคยูฮยอน"
"ฉันจะฆ่าทุกคนที่ทำให้เรียวอุคร้องไห้ ไม่ว่ามันจะเป็นใครหน้าไหนก็ตาม..."
ร่างของคนตัวเล็กทรุดฮวบใบหน้าที่แสนหวานจมลงไปกองกับที่นอนนุ่มที่ขาวสะอาด ปล่อยน้ำตาแห่งความอ่อนแอออกมา เสียงสะอื้นดังจนคนฟังที่ยืนระงับอารมณ์ตัวเองอยู่ต้องเดินมาประคองหน้านั้นขึ้น ... น้ำตาของคิมเรียวอุค เขาไม่ชอบเอาเสียเลย ร่างสูงปาดมันออกช้าๆก่อนสวมกอดคนตรงหน้าด้วยความรักยิ่ง ....
"ผม..ฮึก...พาคุณมาลำบาก ผมทำคุณ..ฮือออ...ลำบาก"เสียงพูดปนสะอื้นของเรียวอุคเอ่ย
"คุณไม่ผิดนะครับ...เขาผิดที่ทำร้ายคุณ"ทงเฮตอบ
"เรียวอุค...มันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน....."
"ฮึก...สองปี ผม..ผมย้ายเข้ามาเพราะ....ฮือออออ...ผมอยากตาย..ฮึก"เรียวอุคดิ้นพล่านในอ้อมอกของทงเฮ เสียงร้องไห้กรีดร้องออกมาอย่างสุดทน ทงเฮเจ็บปวดกับภาพตรงหน้าที่ตัวเล็กของเขาต้องมาเจอกับสิ่งที่แสนจะเลวร้ายเช่นนี้ได้ เขากัดฟันอย่างอดกลั้นอยากจะฆ่าเยซองให้ตายเสียเดียวนี้!
"ตัวเล็กใจเย็นนะ อยู่นิ่งๆสิ!!"ทงเฮบอกและรวบข้อมือคนตัวเล็กไว้ และโอบเข้ามาสู่อ้อมอกแกร่งของเขาคนตัวเล็กยังคงร้องไห้โฮออกมาอย่างไม่หยุดหย่อน
"ร้องออกมาเถอะ..ต่อไปนี้คุณจะมีผม...ผมจะปกป้องคุณ"ทงเฮบอกและค่อยๆปาดน้ำตานั้นอีกครั้ง ความอบอุ่นที่แผ่ซ่านมาในหัวใจของคนตัวเล็กทำให้เสียงสะอื้นนั้นเบาลง ตลอดเวลาที่ผ่านมาทั้งชีวิตเขาเหน็บหนาวเหลือเกินแต่เขายังคงต้องอดทนอยู่ต่อไป ไม่มีใครรักเขานอกจากฮีชอลและซองมินที่แสนดีของเขา แต่ทุกครั้งที่ร้องไห้เขาก็บอกสองคนนั้นไม่ได้เลย และในตอนนี้ผู้ชายที่อบอุ่นคนนี้กำลังเช็ดน้ำตาและกอดเขาอยู่ .... เพราะอะไรกัน .........
"ผมรักคุณครับเรียวอุค...รักคุณคนเดียว"
"ทงเฮ..."
"ครับที่รัก?"
"คุณเป็นของผมใช่ไหม..."
"ใช่แล้วครับ ผมเป็นของตัวเล็กคนเดียว.."
"ผมอยากเป็นของคุณ...ของคุณคนเดียวทงเฮ"
ทงเฮจ้องมองดวงตากลมที่ยังบอบช้ำไปด้วยน้ำตา ดวงตาที่แสนเศร้านั้นมุ่งมั่นกับสิ่งที่พูดออกมาก่อนที่นิ้วเรียวจะไล้เบาๆไปที่แก้มของทงเฮ
"กอดผมนะครับทงเฮ..."
แดดยามเช้าส่องเข้ามาทำให้ร่างสูงต้องลืมตาขึ้นมา เพราะชินกับการตื่นนอนเช้าๆ ทงเฮสูดกลิ่นหอมจากผมน้อยๆของคนในอ้อมกอดอย่างกับดูดอกไม้ในยามเช้าอย่างไรอย่างนั้น ก่อนจะค่อยๆผละออกจากอ้อมกอดของคนตัวเล็กเบาๆ เพื่อไปอาบน้ำเตรียมตัวทำอากาศเช้าให้คนตัวเล็กทาน
ร่างสูงอาบน้ำชำระร่างกายและสวมเสื้อกล้ามสีดำกับกางเกงวอร์มธรรมดาเพื่อจะลงไปเพียงทำอาหารเช้าเท่านั้น ผมที่เปียกชื้นๆนั้นเช็ดเบาๆอย่างไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก
"ทงเฮ...อื้อ จะไปไหนนะ"เรียวอุคเอ่ยขึ้นทั้งๆที่ยังงัวเงีย
"เดียวผมทำอาหารเช้าให้นะครับคนดี นอนพักเถอะตัวเล็กคงเหนื่อยมาก^^"
"เหนื่อยเพราะใครละ?"
"ก็ใครขอละครับ^^"
"ทงเฮ! คนบ้าๆๆๆๆ"เรียวอุคทุบอกคนตรงหน้าเบาๆ ทั้งอาย ทั้งไม่รู้จะสู้หน้ายังไง คนบ้าพูดอะไรออกมานะ เขินหมดเลย
"ฮิฮิ...ล้อเล่นนะครับตัวเล็ก"ทงเฮคว้ามือเล็กๆนั้นก่อนจะรวบมากอดไว้ มีความสุขเหลือเกินเขามีความสุขเหลือเกินที่ได้กอดคนตรงหน้า ....
"ไปเลยนะ ไม่คุยด้วยแล้ว"เรียวอุคทำแก้มป่องด้วยอาการงอน
"ไปทำอาหารนะ...แล้วเดี๋ยวจะมาง้อนะครับ^^"ทงเฮบอกก่อนจะจุ้บเบาๆที่แก้มป่องๆนั้น ก่อนจะเดินออกจากห้องนอนที่แสนสุขนั้นมาสู่บรรยากาศในบ้านเสียงเงียบสงบ เหมือนออกมาจากอีกโลกหนึ่งเลย ทงเฮรีบก้าวลงบรรไดอย่างรวดเร็วไม่อยากจะเจอเจ้าของบ้านให้มันเสียอารมณ์นัก !!
ห้องครัวเงียบๆนั้น มีคนทำอะไรบางอย่างอยู่ ทงเฮค่อยๆก้าวเท้าเข้าไปพบกับบุคคลที่เขาไม่อยากเจอแต่เขาเองก็ไม่อยากจะมีเรื่องกับใครหรอกนะในวันนี้ ทงเฮได้แต่เดินผ่านไปราวกับคนตรงหน้าเป็นเพียงฝุ่นที่ไร้ค่า....
"เป็นอย่างไรบ้างละรสชาติเมียของฉัน..."คำพูดที่ร้ายกาจเอ่ยออกมาทำให้สายตาของทงเฮเปลี่ยนแววด้วยอารมณ์ที่พุ่งปรีี้ดอย่างห้ามไม่ได้!!!
"มันคงแตกต่างกันนะ...คำว่าฝืนใจยอมกับยอมนะ! อ๋อลืมไปคุณคงไม่มีวันเข้าใจหรอกนะ!"
"มาแอบเป็นชู้กับเมียคนอื่นแบบนี้ไม่อายหรือลีทงเฮ!!!!"
"ผมหรือคุณกันแน่ครับที่เป็นชู้!"รอยยิ้มของผู้ชนะกระตุกขึ้นอย่างท้าทายคนตรงหน้า
อย่าได้อยู่ร่วมโลกกันอีกเลยลีทงเฮ!
ผั๊วะ!!!!
TBC....
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยแก้ NC หลายรอบมากๆ หวังว่าจะโอเคนะคะ TT-TT
ไม่ไหวแล้ว เยซองกับทงเฮ โอ้ยยยยยยยย !!!
ผั๊วะ !!!!????????????????????? ใครต่อยใคร อ้ายTOT
เอิ่มมมแค่สองคนก็แย่ละนะ ถ้ามีอีกคนเข้ามาจะเกิดอะไรขึ้น ( ? )
COMING SOON,
'ผมอยากเจอคุณบ้างได้ไหมครับเรียวอุค...'
'พี่เยซอง ตอบผมมาว่าเมื่อกี้พี่ทำอะไรตัวเล็ก!!!!!!'
ฝากฟิคเรื่องใหม่ไว้กับทุกคนด้วยนะคะ
http://writer.dek-d.com/Kikusung/story/view.php?id=782884
เสียงสัญญาณโทรศัพย์ดังขึ้นบ่งบอกให้รู้ว่ามีคนส่งข้อความมา เขาเองก็ค่อยๆละมือออกหนามือนุ่มๆเพื่อกดดูข้อความที่ส่งมา
เยซอง :
ทงเฮมันคบกับเรียวอุค แล้วมันก็รู้เรื่องของฉันแล้ว .
ร่างสูงอ่านข้อความของเพื่อนสนิทของตัวเองก่อนจะเก็บโทรศัพย์นั้นลงไปอย่างเก่า มันเป็นเรื่องเดียวที่คยูฮยอนไม่อยากจะตอบเยซองเลยคือเรื่องของเรียวอุค ถึงแม้เขาจะไม่ได้พูดอะไรออกไปเหมือนกับว่าช่วยปกปิดเรื่องนี้แต่เขาทำไปเพราะไม่ต้องการให้ซองมินกับฮีชอลรู้เท่านั้นเอง ถึงแม้มันเวลาจะผ่านไปค่อนข้างนานแต่เขาเองก็ไม่สามารถหาคำตอบจากเยซองได้ว่าเพราะอะไรและทำไมเขาถึงต้องคอยทำร้ายเรียวอุคอยู่เสมอ อคติงั้นหรือ ... นานไปหรือป่าวสำหรับเรื่องนั้น ?
ผิดกับซองมินที่รักเรียวอุคยิ่งกว่าใครในโลกเสียด้วยซ้ำ และเขาเองก็ไม่อยากจะนึกภาพที่ซองมินรู้ความจริงทั้งหมด .... มันจริงหรือกับคำว่า 'ความลับไม่มีในโลก'
แล้วความจริงของเรื่องนี้ก็เริ่มจะใกล้เข้ามาทุกที...
"คิดอะไรอยู่หรือคยูฮยอน เงียบไปเลย"ซองมินเอ่ยถามในขณะที่คยูฮยอนเหม่อมองออกไปไกล
"ป่าวครับ..คิดอะไรเพลินๆนะ"ร่างสูงตอบมือหนาเอื้อมไปจับมือนุ่มนั้นอีกครั้งก่อนจะจุมพิตเบาๆ
"ซองมินครับ...ถ้าเรียวอุคโดนทำร้ายซองมินจะทำอย่างไร"
"มีอะไรเกิดขึ้นหรือคยูฮยอน!"ซองมินเอ่ยถามอย่างตื่นตระหนก
"ไม่ครับไม่มีอะไร ผมแค่อยากรู้นะครับ..ดูคุณรักเรียวอุคมาก"คยูฮยอนกล่าว
"ใช่ฉันรักตัวเล็กมาก ตัวเล็กนะช่างแสนดีและบริสุทธิ์ฉันจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายน้องชายที่น่ารักของฉันเด็ดขาดคยูฮยอน"
"ฉันจะฆ่าทุกคนที่ทำให้เรียวอุคร้องไห้ ไม่ว่ามันจะเป็นใครหน้าไหนก็ตาม..."
ร่างของคนตัวเล็กทรุดฮวบใบหน้าที่แสนหวานจมลงไปกองกับที่นอนนุ่มที่ขาวสะอาด ปล่อยน้ำตาแห่งความอ่อนแอออกมา เสียงสะอื้นดังจนคนฟังที่ยืนระงับอารมณ์ตัวเองอยู่ต้องเดินมาประคองหน้านั้นขึ้น ... น้ำตาของคิมเรียวอุค เขาไม่ชอบเอาเสียเลย ร่างสูงปาดมันออกช้าๆก่อนสวมกอดคนตรงหน้าด้วยความรักยิ่ง ....
"ผม..ฮึก...พาคุณมาลำบาก ผมทำคุณ..ฮือออ...ลำบาก"เสียงพูดปนสะอื้นของเรียวอุคเอ่ย
"คุณไม่ผิดนะครับ...เขาผิดที่ทำร้ายคุณ"ทงเฮตอบ
"เรียวอุค...มันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน....."
"ฮึก...สองปี ผม..ผมย้ายเข้ามาเพราะ....ฮือออออ...ผมอยากตาย..ฮึก"เรียวอุคดิ้นพล่านในอ้อมอกของทงเฮ เสียงร้องไห้กรีดร้องออกมาอย่างสุดทน ทงเฮเจ็บปวดกับภาพตรงหน้าที่ตัวเล็กของเขาต้องมาเจอกับสิ่งที่แสนจะเลวร้ายเช่นนี้ได้ เขากัดฟันอย่างอดกลั้นอยากจะฆ่าเยซองให้ตายเสียเดียวนี้!
"ตัวเล็กใจเย็นนะ อยู่นิ่งๆสิ!!"ทงเฮบอกและรวบข้อมือคนตัวเล็กไว้ และโอบเข้ามาสู่อ้อมอกแกร่งของเขาคนตัวเล็กยังคงร้องไห้โฮออกมาอย่างไม่หยุดหย่อน
"ร้องออกมาเถอะ..ต่อไปนี้คุณจะมีผม...ผมจะปกป้องคุณ"ทงเฮบอกและค่อยๆปาดน้ำตานั้นอีกครั้ง ความอบอุ่นที่แผ่ซ่านมาในหัวใจของคนตัวเล็กทำให้เสียงสะอื้นนั้นเบาลง ตลอดเวลาที่ผ่านมาทั้งชีวิตเขาเหน็บหนาวเหลือเกินแต่เขายังคงต้องอดทนอยู่ต่อไป ไม่มีใครรักเขานอกจากฮีชอลและซองมินที่แสนดีของเขา แต่ทุกครั้งที่ร้องไห้เขาก็บอกสองคนนั้นไม่ได้เลย และในตอนนี้ผู้ชายที่อบอุ่นคนนี้กำลังเช็ดน้ำตาและกอดเขาอยู่ .... เพราะอะไรกัน .........
"ผมรักคุณครับเรียวอุค...รักคุณคนเดียว"
"ทงเฮ..."
"ครับที่รัก?"
"คุณเป็นของผมใช่ไหม..."
"ใช่แล้วครับ ผมเป็นของตัวเล็กคนเดียว.."
"ผมอยากเป็นของคุณ...ของคุณคนเดียวทงเฮ"
ทงเฮจ้องมองดวงตากลมที่ยังบอบช้ำไปด้วยน้ำตา ดวงตาที่แสนเศร้านั้นมุ่งมั่นกับสิ่งที่พูดออกมาก่อนที่นิ้วเรียวจะไล้เบาๆไปที่แก้มของทงเฮ
"กอดผมนะครับทงเฮ..."
แดดยามเช้าส่องเข้ามาทำให้ร่างสูงต้องลืมตาขึ้นมา เพราะชินกับการตื่นนอนเช้าๆ ทงเฮสูดกลิ่นหอมจากผมน้อยๆของคนในอ้อมกอดอย่างกับดูดอกไม้ในยามเช้าอย่างไรอย่างนั้น ก่อนจะค่อยๆผละออกจากอ้อมกอดของคนตัวเล็กเบาๆ เพื่อไปอาบน้ำเตรียมตัวทำอากาศเช้าให้คนตัวเล็กทาน
ร่างสูงอาบน้ำชำระร่างกายและสวมเสื้อกล้ามสีดำกับกางเกงวอร์มธรรมดาเพื่อจะลงไปเพียงทำอาหารเช้าเท่านั้น ผมที่เปียกชื้นๆนั้นเช็ดเบาๆอย่างไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก
"ทงเฮ...อื้อ จะไปไหนนะ"เรียวอุคเอ่ยขึ้นทั้งๆที่ยังงัวเงีย
"เดียวผมทำอาหารเช้าให้นะครับคนดี นอนพักเถอะตัวเล็กคงเหนื่อยมาก^^"
"เหนื่อยเพราะใครละ?"
"ก็ใครขอละครับ^^"
"ทงเฮ! คนบ้าๆๆๆๆ"เรียวอุคทุบอกคนตรงหน้าเบาๆ ทั้งอาย ทั้งไม่รู้จะสู้หน้ายังไง คนบ้าพูดอะไรออกมานะ เขินหมดเลย
"ฮิฮิ...ล้อเล่นนะครับตัวเล็ก"ทงเฮคว้ามือเล็กๆนั้นก่อนจะรวบมากอดไว้ มีความสุขเหลือเกินเขามีความสุขเหลือเกินที่ได้กอดคนตรงหน้า ....
"ไปเลยนะ ไม่คุยด้วยแล้ว"เรียวอุคทำแก้มป่องด้วยอาการงอน
"ไปทำอาหารนะ...แล้วเดี๋ยวจะมาง้อนะครับ^^"ทงเฮบอกก่อนจะจุ้บเบาๆที่แก้มป่องๆนั้น ก่อนจะเดินออกจากห้องนอนที่แสนสุขนั้นมาสู่บรรยากาศในบ้านเสียงเงียบสงบ เหมือนออกมาจากอีกโลกหนึ่งเลย ทงเฮรีบก้าวลงบรรไดอย่างรวดเร็วไม่อยากจะเจอเจ้าของบ้านให้มันเสียอารมณ์นัก !!
ห้องครัวเงียบๆนั้น มีคนทำอะไรบางอย่างอยู่ ทงเฮค่อยๆก้าวเท้าเข้าไปพบกับบุคคลที่เขาไม่อยากเจอแต่เขาเองก็ไม่อยากจะมีเรื่องกับใครหรอกนะในวันนี้ ทงเฮได้แต่เดินผ่านไปราวกับคนตรงหน้าเป็นเพียงฝุ่นที่ไร้ค่า....
"เป็นอย่างไรบ้างละรสชาติเมียของฉัน..."คำพูดที่ร้ายกาจเอ่ยออกมาทำให้สายตาของทงเฮเปลี่ยนแววด้วยอารมณ์ที่พุ่งปรีี้ดอย่างห้ามไม่ได้!!!
"มันคงแตกต่างกันนะ...คำว่าฝืนใจยอมกับยอมนะ! อ๋อลืมไปคุณคงไม่มีวันเข้าใจหรอกนะ!"
"มาแอบเป็นชู้กับเมียคนอื่นแบบนี้ไม่อายหรือลีทงเฮ!!!!"
"ผมหรือคุณกันแน่ครับที่เป็นชู้!"รอยยิ้มของผู้ชนะกระตุกขึ้นอย่างท้าทายคนตรงหน้า
อย่าได้อยู่ร่วมโลกกันอีกเลยลีทงเฮ!
ผั๊วะ!!!!
TBC....
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยแก้ NC หลายรอบมากๆ หวังว่าจะโอเคนะคะ TT-TT
ไม่ไหวแล้ว เยซองกับทงเฮ โอ้ยยยยยยยย !!!
ผั๊วะ !!!!????????????????????? ใครต่อยใคร อ้ายTOT
เอิ่มมมแค่สองคนก็แย่ละนะ ถ้ามีอีกคนเข้ามาจะเกิดอะไรขึ้น ( ? )
COMING SOON,
'ผมอยากเจอคุณบ้างได้ไหมครับเรียวอุค...'
'พี่เยซอง ตอบผมมาว่าเมื่อกี้พี่ทำอะไรตัวเล็ก!!!!!!'
ฝากฟิคเรื่องใหม่ไว้กับทุกคนด้วยนะคะ
http://writer.dek-d.com/Kikusung/story/view.php?id=782884
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น