ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : กอบกู้อาณาจักร:อัทเทรอู
"หวัดดี ข้า อัทเทรอู" เด็กชายอายุ 12 พูดเบาๆกับตัวเอง พลางนึกถึงวันเวลาที่เขาได้ตามหาผู้ช่วยชีวิตอาณาจักรจากความว่างเปล่า ที่ไม่มีจินตนาการใดๆมาสรรค์สร้างเรื่องราว ในอาณาจักรจินตนาการเเห่งนี้ ขณะนี้ในอาณาจักรดูมีชีวิตชีวามีสีสันขึ้นมา เมื่อผู้ช่วยชีวิตได้ก้าวเข้ามา ณ ที่เเห่งนี้ ทว่าที่นี่ยังขาดสิ่งใดสิ่งหนึ่งที่ไม่มีใครรู้
"เป็นเพราะขาดผู้นั้นหรือเปล่านะ ผู้ที่จะนำพาความรักมาสู่อาณาจักรเเห่งนี้ตามคำทำนาย ก็คนที่นี่ไร้หัวใจนี่นา"เด็กชายพรานผิวเขียวพูดกับตนเอง พลางส่ายผมเปียสีกรมท่าไปมา
อัทเทรอูนอนครุ่นคิดอยู่นาน จนกระทั่งถึงเวลาเย็น สายลมพัดโชยเบาๆไล้หน้ามนของเด็กชาย
"มันคืออะไรน้า......"เสียงล้อเลียนเสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากพงไม้
"อัทเทรอู ถึงเวลาไปชมการประลองแล้ว เดี๋ยวจะไม่ทันการณ์ เจ้าน่ะ เป็นบุคคลสำคัญมิใช่หรือ หากเจ้าไม่ไป งานประลองจะเริ่มไม่ได้"เจ้าของเสียงจากพงไม้เริ่ม
อัทเทรอูเงยหน้าขึ้นสบตาผู้ที่พูดด้วย เขาเห็นเด็กชายวัยเดียวกับเขา หากเเต่มีกายสีขาวซีด ตาสีเขียว เเต่งกายด้วยชุดญี่ปุ่นโบราณ
"ข้ากำลังจะไปหาเจ้าอยู่พอดี ว่าแต่เราจะไปกันได้หรือยัง มังกรขาวฮาคุ"อัทเทรอูถาม
"แน่นอนสหาย การประลองหาผู้อารักขาคุ้มครองผู้ช่วยชีวิตสำคัญยิ่งนัก ไปกันได้เแล้วเดี๋ยวท่านผู้เฒ่าจะโกรธ"
ทั้งสองเดินไปยังลานประลองด้วยความสง่างาม ผ่านบันใดเวียน สะพาน และในที่สุดก็มาถึงหน้ามุขของพระราชวัง
"โอ้ อัทเทรอู ข้ากำลังรอท่านอยู่พอดี เชิญนั่งก่อน อาณาจักรของข้าท่ามกลางทะเลสาบสีม่วง เป็นอย่างไรบ้าง"ชายชราวัย107ปีนามว่าควอว์โคแบตถาม
"สวยงามอลังการมากเลยขอรับ"อัทเทรอูตอบ
เมืองที่ท่านผู้เฒ่าพูดถึง คือเมืองอมาร์แก๊นท์ หรือเมืองเงิน ที่ที่ประชากรใช้สอยทุกสิ่งอย่างจากเงิน แม้แต่เสื้อผ้า ก็ทำจากเส้นเงินเนื้อดี เมืองอมาร์แก๊นท์เป็นเมืองลอยน้ำ คล้ายเรือสำราญขนาดใหญ่ หากถูกสลักเสลาลวดลายบนเรือเงินเนื้อดี แต่ที่น่าแปลกใจยิ่งกว่าคือเมืองแห่งนี้ลอยบนทะเลสาบโมรู หรือทะเลสาบน้ำตาสีม่วง ซึ่งเป็นน้ำที่มีความเป็นด่างสูง เรือไม้หรือเหล็กธรรมดาจะแตกเป็นเสี่ยงๆทันทีเมื่อโดนน้ำสีม่วงนี้
"โปรดเงียบหน่อยเถิด การประลองกำลังจะเริ่มแล้ว อ้อ ข้าลืมของไว้ข้างล่าง เดี๋ยวจะขึ้นมา"ฮาคุกล่าวอย่างรีบด่วน ว่าแล้วเด็กชายพุ่งตัวลงด้านล่างราวกับนักดิ่งพสุธา พร้อมกับกลายร่างเป็นมังกรบินจากไป
"การประลองครั้งนี้ ข้าว่าน่าสนใจมาก เนื่องจากมีหลายสายพันธ์ุทั่วอาณาจักรมารวมตัวกัน แม้กระทั่งมนุษย์ที่อพยพมาที่นี่ครั้งโบราณก็มาด้วย แต่มนุษย์ไม่มีทางชนะแน่นอน"ผู้เฒ่าควอว์โคแบ็ต ประมุขแห่งเมืองเงินกล่าว
"ทำไมล่ะท่าน"ฮาคุผู้ซึ่งเพิ่งกลับมาถามอย่างเคืองนิดๆ เพราะเขาเคยพบกับมนุษย์ที่ได้หลงเข้ามา เขารู้สึกว่ามนุษย์ก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรนัก
"เพราะว่าครั้งนี้ข้าห้ามไม่ให้นำอาวุธยุโธปกรณ์ล้ำสมัยมาน่ะซี มีแต่พ่อมดเท่านั้นแหละที่มีสิทธิ์" ผู้เฒ่าตอบ
"โธ่ ฮาคุ คงไม่มีมนุษย์ผู้ใดอยากมาแน่ ในเมื่อพวกเขาก็สูญเสียความสามารถในการรักผู้อื่นและแต่งเรื่องราวไปแล้ว แต่ข้าและเจ้าได้ดื่มน้ำแห่งชีวิตจึงรักผู้อื่นได้ อีกอย่างพวกนั้นก็ไม่ใส่ใจชาวจินตนาการอยู่แล้ว ถ้าที่นี่หายไปพวกเขาก็อพยพไปที่อื่นได้ แถมยังรุกล้ำอาณาเขตเรามาเรื่อยๆอีก"อัทเทรอูว่า
"ก็จริง แต่มนุษย์ก็ไม่ได้เลวร้ายทุกคนนี่นา อ้อ เจ้าอย่าลืมสัญญานะ"ฮาคุพูดอย่างสงบ
"แน่นอน"อัทเทรอูตอบ และมองหน้ามิตรน้อยอย่างรู้กัน
...............................................................................................................................
มาคุยกันหน่อยน้า
เนื่องจากที่บอกไปว่าโดนมรสุมการบ้าน ไรต์จึงขออัพนิดหน่อยๆเเบบค้างๆคาๆ แต่ไรต์มีคำถามพิเศษเดาๆมาถาม
1)โรส แม่ของรินอายุเท่าไหร่ เดาเล่นๆนะจ๊ะเอ๋
2)ให้ทายว่าไรต์แต่งฟิคจากเรื่องอะไรบ้างแล้ว
3)สำคัญมากๆ รีดเดอร์อยากให้มีฟิคจากเรื่องไรบ้าง เช่น โซฟี//จากเรื่องปราสาทของฮาวล์ เขียนอย่างนี้น้า หรือ อาสึนะ//จากซอรด อาร์ต ออนไลน์
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น