คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 1 (Rewrite)
“ดูสิ ยังจะกล้ากลับมาอีกหรอนั่นหน่ะ”
“ทำไมจะไม่กล้าหล่ะ คนแบบนั้นจะไปรู้สึกรู้สาอะไร”
“นั่นสิ พ่อฉันบอกว่าไม่จำเป็นอย่าไปยุ่งเกี่ยวหรือแม้แต่พูดคุยกับยัยนั่น มันจะทำให้เราเสียหาย”
“ชู้วว เบาสิ เดี๋ยวยัยนั่นก็ได้ยินหรอก ฉันยังไม่อยากโดนสาบเหมือนแพทริกนะ”
เสียงเด็กผู้หญิง3คนนั้นซุบซิบกันเสียงดัง ซึ่งคนที่ตกเป็นเป้าของบนสนธนานั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ลาลิซ่า โรซิเออร์ แม่มดวัย15ปีที่ได้ยินเรื่องราวเหล่านี้มาบ่อยจนจำได้ขึ้นใจ เธอพยายามไม่ใส่ใจกับคำพูดร้ายกาจนั่น ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะไปแก้ไขความเข้าใจของคนเหล่านั้น เพราะเธอก็ไม่ใช่คนที่น่าคบค้าสมาคมด้วยจริงๆนั่นแหละ หญิงสาวถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย สิ่งเดียวที่เธอคิดตอนนี้คืออดทนไว้ก่อน เหลืออีกแค่ไม่ถึงสัปดาห์ก็จะปิดเทอมแล้ว เธอคุยกับพ่อไว้แล้วว่าจบปี2พ่อจะทำเรื่องย้ายโรงเรียนให้ รู้งี้ตอนอายุ11เธอน่าจะไม่เลือกเรียนโรงเรียนนี้ซะตั้งแต่ทีแรก อย่างน้อยก็ไม่ต้องเจอกับพวกงี่เง่าปัญญาอ่อนแบบพวกนี้ที่โรงเรียน
“คุณโรซิเออร์ มาพบฉันที่ห้องด้วย” ศาสตราจารย์ประจำบ้านเรียกเะข้าพบ แน่นอนว่าหลังจากนั้นก็ตามมาด้วยเสียงซุบซิบนินทาตามหลังมาอีกระลอกและคงระลอกใหญ่พอสมควร
“พ่อของคุณได้คุยกับฉันแล้วเรื่องมีความต้องการจะย้ายโรงเรียน แต่ฉันต้องถามเธอก่อนว่าเป็นความต้องการของตัวคุณด้วยหรือไม่” ศษสตราจารย์กล่าวเสียงเครียด
“ค่ะ เป็นความต้องการของหนูเอง”
“เธอพอจะบอกฉันได้ไหมว่าทำไม มีอะไรที่ไม่สบายใจรึเปล่า”
“มีแน่นอนค่ะ เยอะด้วย แต่อาจารย์ไม่ต้องใส่ใจมันหรอกค่ะ เพราะเดี๋ยวหนูก็จะไปแล้ว”
“คุณโรซิเออร์ ฉันรู้ว่าเธอต้องเจอกับอะไรบ้างตอนที่อยู่ที่นี่ แต่ถึงเธอจะย้ายไปอยู่ที่อื่น สิ่งที่เธอต้องเผชิญก็คงไม่ต่างจากที่นี่นักหรอก ฉันคิดว่าเธอน่าจะคิดทบทวนดูอีกสักหน่อย”
“ไม่จำเป็นหรอกค่ะ หนูคิดมาดีแล้ว ถึงที่ใหม่ที่หนูจะไปมันจะเป็นยังไง แต่หนูคิดว่ามันคงดีกว่าที่นี่ ขอโทษด้วยนะคะที่พูดแบบนี้ แต่หนูทนมามากพอแล้ว ถ้าหนูต้องทนต่อไปอีก หนูคิดว่าคงต้องมีใครสักคนต้องตายเพราะหนูแน่”
“คุณโรซิเออร์” อาจารย์ใหญ่น้ำเสียงตกใจ “เอาเถอะนะ ถ้าเธอยังยืนยันเช่นนั้นฉันก็คงขัดไม่ได้ นี่คือหนังสือส่งตัวของเธอ รายละเอียดปลีกย่อยอยู่ในนั้น อย่างไรก็ตาม ฉันขอให้เธอโชคดีที่ฮอกวอตส์”
ความคิดเห็น