คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : เปิดตำนานบทที่ 6 :: ป้อมอัศวิน ( 100% )
เปิดตำนานบทที่ 6 :: ป้อมอัศวิน
หลังจากวันนั้น คิงบาโรเสด็จกลับคาโนวาล เหลือแต่เจ้าชายคาโลที่เป็นอาคันตุกะพิเศษของบารามอส พร้อมๆกับการสถาปนาเจ้าหญิงเฟลิโอน่าเป็นเจ้าหญิงและเจ้าฟ้าหญิงแห่งบารามอส ซึ่งทำเอาเฟลิโอน่าบ่นไปหลายรอบ และแน่นอน คาโลคือผู้ที่เฟลิโอน่ามาบ่นด้วย....
"เจ้าฟ้าหญิง 2 แผ่นดิน ฉันถามจริงๆเถอะ ถ้าเกิดพ่อกับท่านตาอยากให้ฉันขึ้นครองราชย์พร้อมกัน คงไม่เกิดสงครามบารามอส-เดมอส ตีกันตายเหรอไง ถึงเดมอสจะมีเพริตัส และบารามอสจะมีเจ้าชายยูริซิสก็เถอะ!"
"แสดงว่าเธอไม่อยากขึ้นครองราชย์.."
"นี่....คาโล ตำแหน่งคิงจะเอาไว้หนักหัวทำไมล่ะ"
"เธอควรจะรู้ตัวนะว่าเธอเป็นถึงเจ้าหญิง และมีหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ" คาโลเอ่ยปราม
"รู้น่า..." เฟลิโอน่าตอบ แต่ฉันไม่ชอบนิ มีน้องตั้ง 2 คน พ่อนะพ่อ ไม่ชอบเป็นคิงคนเดียวไม่พอ ต้องมาลากลูกสาวไปเป็นไปด้วย จริงๆเลย"
คาโลได้แต่ถอนหายใจ.......
ส่วนเจ้าชายชามัลผู้เป็นพระอัยกา กับเจ้าชายยูริซิส ซึ่งเธอไม่รู้ว่าควรเรียกว่าจะนับเป็นพระเชษฐา หรือว่าพระมาตุลาดีก็หายวับไปราวกับจงใจ แต่พระเจ้าตาบอกว่า ยังไงก็คงได้เจอที่โรงเรียนพระราชาแน่นอน.....
สงสัยคงจะไม่ชอบขี้หน้าเธอ......
วันนี้เอเดินเบิร์กคึกคักกว่าปกติเนื่องจากเป็นวันเปิดเรียนของโรงเรียนพระราชา นักเรียนใหม่ยืนต่อแถวลงทะเบียนอยู่ด้านหน้าเป็นแถวยาว บางคนดูดีใจอย่างเห็นได้ชัด แต่ในขณะที่บางคนทำสีหน้าเบื่อหน่าย ขณะที่นักเรียนเก่าพากันเข้าไปในโรงเรียน รถม้าเทียมด้วยสัตว์ชนิดต่างๆมากมาย
แต่ความสนใจทั้งหมดในตอนนี้ถูกเบือนไปยังราชรถสีขาวสะอาดตาของบารามอส ที่ทั้งรถ ม้า หรือแม้แต่เสื้อผ้าของผู้บังคับเป็นสีขาวทั้งสิ้น ราชรถของพระราชวงศ์แห่งบารามอสจอด ณ บริเวณกว้างแถบหน้าโรงเรียนที่ราวกับทุกคนเปิดทางให้ เฟลิโอน่ากับไฮคิงก้าวออกมา ตามด้วยเจ้าชายแห่งคาโนวาลที่มีสีหน้าเรียบเฉย...
"หลานไปลงทะเบียนเถอะ ตามีธุระจะคุยกับเจ้าชายชามัลหรือมหาปราชญ์เลโมธี" ไฮคิงตรัสพลางกอดพระนัดดาของตนเอง แล้วเสด็จเข้าไปในโรงเรียนพร้อมกับลาเวน องครักษ์อันดับหนึ่งแห่งบารามอส
"คาโล!"
เสียงหวานๆดังมาแต่ไกล พร้อมกับการปรากฏตัวของหญิงสาวร่างงาม ร่างบางในชุดนักเรียนพระราชา แต่ท่าทางแสดงออกถึงการเป็นเจ้าหญิง ผมสีม่วงถูกทักเป็นระเบียบเรียบร้อย นัยน์ตาหวานสีดำ
"เรนอน.."
คาโลเอ่ยทวนชื่อของหญิงสาว เรนอนยิ้มก่อนหันมาทางเฟลิโอน่า พลางทำหน้าฉงน
"คุณ......"
"เฟลิโอน่าค่ะ" เฟลิโอน่าเอ่ยพร้อมกับรอยยิ้มที่เป็นมิตร ทำให้เรนอนยิ้มตอบ
"เรนอน ธีน็อทค่ะ ญาติของคุณคาโล"
คนนี้นี่เอง.....ที่คาโลพูดถึง.......
น่าทะนุถนอม น่าปกป้องจริงๆ................
"เรนอนลงทะเบียนยัง ฉันกับเฟลิโอน่าจะไปลงทะเบียน...." คาโลเอ่ยถามขึ้นมา
"เรียบร้อยแล้วค่ะ ไว้เจอกันนะคะคุณเฟลิโอน่า...." เรนอนส่งยิ้มที่เป็นมิตรมาให้ ซึ่งเฟลิโอน่าเองก็ยิ้มตอบเช่นกัน ….. พลางนึกในใจ.........
สมกับเป็นเจ้าหญิงจริงๆ..........
"นายว่านายจะได้อยู่หอไหน..."
เฟลิโอน่าเอ่ยถามท่ามกลางความเงียบของคาโล แต่บุคคลตรงหน้ายังไม่ทันตอบ เฟลิโอน่าก็เอ่ยตอบคำถามเอง
"เจ้าชายผู้สูงศักดิ์อย่างนายคงไม่พ้นปราสาทขุนนาง..."
"คนอย่างเธอมากกว่า...."
เสียงโต้ตอบจากเจ้าชายผู้สูงศักดิ์
"ให้มันจริงเถอะ.........คนอย่างฉันเนี่ยนะ......"
"แล้วไง.....เจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์สองแผ่นดิน"
"แล้วเราจะได้รู้กัน" คำตอบจากเฟลิโอน่า พร้อมกับการประกาศชื่อเรียก
"คาโล วาเนบลี เดอะ ปรินซ์ ออฟ คาโนวาล"
คาโลได้แต่ส่งสายตาเย็นมาให้เฟลิโอน่า ก่อนเดินไปด้านหน้าประตูใหญ่ของโรงเรียนพระราชา ผู้คนมากมายจ้องมองอย่างสนใจ และมหาปราชญ์เลโมธีก็ประกาศ
"ป้อมอัศวิน"
เจ้าชายแห่งคาโนวาลส่งตาสายตาเย็นเยียบมาให้เธอ ก่อนเดินหายเข้าไปหลังประตูบานใหญ่
"สมกับเป็นพ่อมดปีศาจแห่งดินแดนนักรบ เจ้าชายแห่งคาโนวาล"
เสียงดังมาจากด้านหลังของเธอ เมื่อหันกลับไปมองก็พบกับบุรุษผอมแห้ง นัยน์ตาสีเขียวมรกตลึกลับ ผมสีชา กับเสื้อผ้าที่เก่าแสนเก่า ที่แย้มรอยยิ้มกว้าง พลางเอ่ย
"เจ้าหญิงแห่งเดมอสและบารามอส"
เด็กหนุ่มคนนั้นแยมรอยยิ้มขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนเอ่ยต่อ
"เป็นเกียรติอย่างมากที่ได้คุยกับเจ้าหญิง 2 ดินแดน"
"ไม่ต้องมาเป็นกงเป็นเกียรติอะไรนักหรอกน่า....." เฟลิโอน่าเอ่ยปัด พลางทอดสายตามองเด็กหนุ่มตรงหน้า กับความรู้สึกที่บังเกิดขึ้นมาจากสายเลือด พลางเอ่ย
"นาย......."
"โร เซวาเรส เดอะ เบกการ์ ออฟ ทริสทอร์"
"เดอะ เบกการ์........เดอะ เบกการ์........" เฟลิโอน่าร้องเป็นเพลง ก่อนจะหันไปกระซิบคนที่สมอ้างตนเองเป็นขอทาน "เดอะ เบกการ์ หรือ เดอะ ปรินซ์ กันแน่..... หืม เจ้าชายแห่งทริสทอร์"
แต่ เดอะ เบกการ์ ขยับรอยยิ้ม
"มาเอาอะไรยัดเยียดกระหม่อมเป็นเจ้าชาย เจ้าหญิง...."
"จากสายเลือด" เฟลิโอน่าตอบพร้อมรอยยิ้ม "สายเลือดราชวงศ์ทริสทอร์ นายอาจจะโกหกใครต่อใครก็ได้ แต่โกหกกับเจ้าหญิงแห่งเดมอสไม่ได้หรอกนะ เจ้าชาย....."
เฟลิโอน่าขยับรอยยิ้มก่อนเดินจากไปเมื่อได้ยินการประกาศชื่อต่อมา.....
"เฟลิโอน่า เกรเดเวล เดอะ ปรินเซส ออฟ บารามอส แอนด์ เดมอส..."
การปรากฏตัวของเฟลิโอน่าเรียกความเงียบบังเกิดขึ้นโดยรอบ เมื่อผู้คนให้ความสนใจกับตัวของเธอมากกว่านีกเรียนใหม่คนอื่นๆ จนเฟลิโอน่ายิ้มหวาน แล้วเอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบ
"ไม่ต้องเงียบก็ได้ค่ะ.........มันอึดอัด"
แต่นั่นกลับทำให้สรรพสิ่งต่างๆโดยรอบเงียบยิ่งกว่าเดิมเสียอีก ในขณะที่ฝบหน้าอ่อนหวานของเฟลิโอน่ายังยิ้มเช่นเคย.....
หน้าหวานๆกับรูปร่างบอบบางดูตรงข้ามกับฝีมือของเธอโดยสิ้นเชิง ช่างร้ายกาจนัก เจ้าหญิง 2 ดินแดนจากเดมอส.........
"อยากอยู่หอไหนงั้นหรือ เฟลิโอน่า" มหาปราชญ์เลโมธีเอ่ยขัดขึ้นกับความเงียบ
"ตราบใดที่มันเป็นโรงเรียนพระราชา อยู่หอไหนก็เป็นนักเรียนโรงเรียนนี้ค่ะ"
"เดี๋ยวเธอก็รู้ถึงความสำคัญของแต่ละหอเอง ยินดีด้วยที่สามารถลิขิตชีวิตของตัวเองได้" มหาปราชญ์เลโมธีส่งยิ้มอ่อนโยนมาให้
"ขอบคุณค่ะ"
มหาปราชญ์เลโมธียิ้มรับ ก่อนประกาศ
"ป้อมอัศวิน!"
เฟลิโอน่ายิ้มรับคำประกาศ ก่อนที่เสียงโห่ร้องของกองทัพมังกรสีแดงจะดังสนั่นหวั่นไหว ชวนให้ฮึกเหิมกว่ากองทัพอื่นๆ และเบื้องหน้าของเธอตอนนี้ คือบุรุษที่เธอเคยเห็นตอนที่เข้าไปทดสอบกับมหาปราชญ์เลโมธี
"ยินดีต้อนรับสู่ป้อมอัศวิน เจ้าหญิงเฟลิโอน่า"
ผู้พูดเป็นชายหนุ่มร่างใหญ่ ผมและนัยน์ตาสีไพลิน ใบหน้าดูดี ท่วงท่าสง่าองอาจซึ่งดูแวบแรกก็รู้ว่าน่าจะเป็นเจ้าชายเมืองใดเมืองหนึ่งแน่นอน และดูท่าทางน่าจะเป็นคนสำคัญของป้อม เนื่องจากเครื่องประดับที่บ่งบอกถึงยศที่มีมากมาย กับการที่มาต้อนรับเด็กปีหนึ่งเช่นนี้
"ท่าน....."
"โรเวน ฮาเวิร์ด เดอะ ปรินซ์ ออฟ เจมิไน"
"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"
"เช่นกัน ป้อมอัศวินยินดีมากที่ได้คนเก่งอย่างเธอมาอยู่ด้วย"
"ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ...." เฟลิโอน่าเอ่ยปัดเสียงเบา
"เธอมีความสามารถมากมายนะ ยินดีต้อนรับอีกครั้ง ไว้เราค่อยคุยกันอีก" โรเวนเอ่ยตัดบท พลางส่งผ้าคลุมแถบสีแดงให้เธอ ซึ่งเฟลิโอน่ารับมาไว้แล้วยิ้มอ่อนหวาน
"ขอบคุณค่ะ"
เฟลิโอน่าถอนสายบัว ก่อนจะรับผ้าคลุมมาสวม แล้วเดินเข้าไปด้านหลังประตูบานใหญ่ของโรงเรียนพระราชา พร้อมกับเสียงโห่ร้องอีกครั้งของกองทัพมังกรแห่งป้อมอัศวิน.....
โดยมีสายตาของบุคคลบางคนมองตามไปเบื้องหลัง.......
"ป้อมอัศวินตั้งอยู่ทางด้านตะวันออกของปราสาทเอดินเบิร์ก มีธงสีแดงและดาบสีน้ำเงินเป็นสัญลักษณ์ สัตว์ประจำป้อมอัศวินคือมังกร และจำเอาไว้ให้ดี อย่าเดินหลงไปที่แผ่นดินประชาชน ปราดชการปราชญ์ หรือปราสาทขุนนางโดยเด็ดขาด"
เสียงของรุ่นพี่อธิบายไปเรื่อยๆขณะเดินนำเด็กป้อมอัศวินปีหนึ่งเดินชมหอ เสียงพูดคุยจ้อกแจ้กจอแจดังระหว่างเดินมองไปๆรอบๆป้อม บางคนเริ่มทำความรู้จักกัน ในขณะที่เฟลิโอน่าคุยกับเรนอนและสาวๆในป้อมอัศวินอย่างเพลิดเพลิน
"ได้ยินว่าคุณเฟลิโอน่าเก่งดาบมากเลยนิคะ"
"ไม่หรอกค่ะ" เฟลิโอน่าหัวเราะ "ฝีมือดาบของฉันยังเก่งสู้ใครหลายๆคนในเอเดนไม่ได้หรอก"
"แต่ฝีมือดาบเธอเก่งมากเลยนะ" เสียงมาจากแองจี้ หรือ แองเจลีน่า โรมานอฟ แม่มดสาวจากวิทช์ "ฉันเห็นฝีมือดาบของเธอแล้วนะตอนที่อยู่เอดินเบิร์ก สุดยอดมากเลย"
"ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก..."
"แต่เธอกล้ามากเลยนะเนี่ย ไปสู้กับเจ้าชายคาโลได้อย่างไม่เกรงกลัวเลย ฉันล่ะนับถือจริงๆ" อีก 1 สาวขัดขึ้นมา พอเห็นสีหน้าสงสัยของเฟลิโอน่าจึงแนะนำตัว " มาทิลด้า ซิลเวอร์ เดอะ ปรินเซส ออฟ อเมซอน จ้ะ"
"หืม ทำไมล่ะ.."เสียงของเฟลิโอน่าบ่งบอกถึงความสงสัย
"คาโนวาลน่ะเป็นดินแดนนักรบ ถ้าเกิดเธอไปฆ่าเจ้าชายเมืองเค้าตายนี่คงไม่เกิดสงครามคาโนวาล - บารามอส หรือกับเดมอสแย่หรอกหรือ ?"
หากแต่เฟลิโอน่ากลับหัวเราะ
"ตลกร้ายจริงๆ..." เฟลิโอน่าตอบ "ถ้าให้ถามความคิดของฉันนะ พระเจ้าตากับท่านพ่อเกลียดสงครามจะตาย" เฟลิโอน่ายิ้ม "แล้วกษัตริย์บาโรแห่งคาโนวาลฉันก็เจอมาแล้วด้วย ไม่เห็นท่านจะว่าอะไรเลย แล้วที่พูดอย่างนี้ ระวังเจ้าชายเมืองนักรบมาจัดการเอานะจ๊ะ แล้วจะกลายเป็นสงครามคาโนวาล - อเมซอนแทน"
มาทิลด้าหัวเราะ
"สุดยอดจริงๆ คิดได้ไงเนี่ย เฟลิโอน่า..."
"คุณเฟลิโอน่าเคยเจอท่านลุงบาโรมาแล้วเหรอคะ " เรอนอนถามอย่างสนใจ
"จ้ะ ไม่เห็นท่านจะว่อะไรเลยแม้แต่นิดเดียว"เฟลิโอน่าตอบ พลางเอ่ยถามสิ่งที่สงสัย "ว่าแต่...เรนอนคะ คทาของคาโลน่ะ ใครให้มางั้นหรือ ชื่อมันคุ้นมากๆเลย.."
"คทาอัคราวารีน่ะเหรอคะ ? ฉันก็ไม่แน่ใจหรอกค่ะ รู้สึกท่านลุงบาโรกับท่านป้าคารินมอบให้ตอนคาโลอายุได้ขวบนึงมั้งคะ.."เรนอนตอบ
"ทำไมมันถึงคุ้นล่ะค่ะ..."
"หัตถาทิวา อัคราวารี..."
เสียงจากขอทานแห่งทริสทอร์ที่มายืนด้านหลังพวกเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ทราบ ที่เผยรอยยิ้มปริศนา
"หมายความว่าอะไร โร เซวาเรส" เฟลิโอน่าถาม
"ลองถามที่มาจากผู้สร้างคทาขึ้นมาสิ...แล้วจะรู้" โรตอบ "เอวิเดส อลิเซีย เกรเดเวล คิงและควีนแห่งเดมอส กับ คาริน วาเนบลี จอมภูติแห่งสโนว์แลนด์ หรืออีกนัยนึงก็ควีนแห่งคาโนวาลแหล่ะ...."
"นายอย่ามาเล่นลิ้น โร เซวาเรส"
ดาบสีใสพิสุทธิ์ราวกับแก้วที่ดูท่าทางเปราะบางถูกพาดลำคอของจักรพรรดิขอทานที่บัดนี้คอเริ่มมีเลือดไหลซึม แม้ว่าเจ้าตัวยังยิ้มอยู่ก็ตามที....
"ดาบนราบดีจันทรา ดาบที่ดัดแปลงจากดาบผ่าปฐพี 1 ใน 9 ดาบดีโบราณ ถือได้ว่าเป็นดาบสุดยอดในตำนาน เป็นดาบที่ได้พลังจากเทพจันทรา อาบแสงจันทร์นับพันหมื่นราตรี เชื่อกันว่าเป็นดาบที่มีปีศาจสิงสถิตอยู่ด้านใน ซึ่งอยากรู้คงต้องถามเจ้าของ เป็นดาบที่ได้ชื่อว่าลงอาคมจากจอมเวทย์เยอะที่สุด และมีความเชื่อว่าเป็นดาบที่จ้าวเพลงดาบในตำนานแห่งเดมอสเท่านั้นที่สามารถใช้ได้....."
เฟลิโอน่าเริ่มเส้นอารมณ์กระตุกเมื่อขอทานผู้รอบรู้เบื้องหน้านำดาบของเธอมาสาธยายคุณสมบัติซะถี่ยิบ มือที่จับดาบเตรียมจะตวัดคอเจ้าคนรอบรู้ให้คอหลุด โดยที่เริ่มได้รับความสนใจจากคนรอบข้างมากขึ้นทุกที แต่ทว่าเจ้าชายแห่งคาโนวาลเดินมาห้ามไว้เสียก่อน...
"อย่ามีเรื่องกับใครในตอนนี้ เธอก็รู้ว่าฆ่าคนในเอดินเบิร์กมันผิดกฎ"
"อย่ามายุ่งอะไรไม่เข้าเรื่อง คาโล วาเนบลี.." เฟลิโอน่าตอบเสียงเครียด "ดูสิ...ทริสทอร์กับเดมอส ใครกันแน่ที่จะชนะ..."
"พอก่อนน่า เฟลิโอน่า ฉันเชื่อว่ามีพวกเราหลายๆคนคงอยากเข้าห้องนอนแล้วล่ะ....หยุดทะเลาะกันก่อน...."
เจ้าชาย โรเวน ฮาเวิร์ด....
ทุกอิริยาบถของเขายังคงดูงามสง่า น่านับถือสมเป็นเจ้าชาย หากแต่ว่าในนัยน์ตาสีไพลินมีแววตาบางอย่างที่ทำให้เธอต้องยอมสงบศึกครั้งนี้.....
"ค่ะ..."
"กฎของป้อมอัศวิน ห้ามต่อสู้กันเองในป้อม ยกแว้นแต่ว่านายโร เซวาเรส อยากได้ตำแหน่งหัวหน้าชั้นปีแล้วมาท้าสู้กับเธอล่ะว่าไปอย่าง....."
"หัวหน้าชั้นปี ?" เฟลิโอน่าทวนคำ
"เฟลิโอน่า เกรเดเวล คาโล วาเนบลี คิลมัส ฟีลมัส พวกเธอคือคนที่สอบได้คะแนนมากที่สุดของป้อมอัศวินปีหนึ่ง ซึ่งได้รับดำรงตำแหน่งหัวหน้าชั้นปี โดยต้องรับคำท้าสู้จากนักเรียนคนอื่นในชั้นปีอย่างเลี่ยงไม่ได้ และผู้ที่ชนะเท่านั้นที่จะได้มีสิทธิ์อยู่ห้องหัวหน้าชั้นปีต่อ..." โรเวนเอ่ย ก่อนส่งกุญแจให้คาโล ก่อนที่จะเอ่ยประโยคถัดมา...
"เดี๋ยวคาโลกับเฟลิโอน่าขึ้นไปหาฉันที่ห้องปี 5 ด้วยนะ ฉันมีเรื่องของอนาคตของป้อมจะต้องคุยกับพวกเธอ.....สักเล็กน้อย....."
To Be Continued.....
--------------------------------- 100 % ---------------------------------
โอ้ว เยส จบตอนแล้วขอรับ >O<
ล่อมาตั้งนาน เหนื่อยแทบตาย เฮ้อ ~~~
โทษทีค่ะที่เมื่อวานไม่ได้อัพ วันนี้ล่อเอาจบตอนแล้วนะคะ
ส่วนภาคพิเศษ อ่า.......อาจจะประมาณอาทิตย์หน้า หรือเดือนเมษาเลยนะคะ
เพราะว่าเราเองก็จะไปญี่ปุ่นช่วงกลางๆเดือนนี้ >O<
ส่วนชื่อ....อายุของเรา.......
เอาเป็นว่า เรียก เมอเฟร์ วิกะจัง หรือ วิ้งค์ ( ชื่อจริง ) ก็ได้ ^^
แล้วก็อีกอย่าง....อย่าเรียกพี่เด็ดขาด....เพราะอายุก็แค่......
ถามคนอื่นเอาดีกว่าค่ะ ( คนที่รู้น่ะมีอยู่แน่ๆ ก๊ากกักๆ )
แล้วจะมาต่อตอนต่อไปให้ค้า ^O^
ฮักหลายๆ
เมอเฟร์ ( วิกะจัง )
------------------------------- 75 % ---------------------------------------
แอบมาได้นิดๆหน่อยๆค่ะ แม่กับน้องมีเรื่องกัน กลัวตัวเองโดนลูกหลงไปด้วย [ มานั่งเล่นคอมแต่เช้า ] เลยมาแค่นี้ก่อน
ส่วนเรื่องอีมล์ แอดกันมาได้ค่า แอดมาได้เลย >O<
ไว้จะมาต่อให้ค้า รักคนอ่านน้า จุ๊บๆ
เมอเฟร์ ( วิกะจัง )
ปล. 1 เรนอนผมสีม่วง ตาสีดำค่ะ ส่วนคิลผมสีดำ ตาสีม่วงค่ะ [คู่นี้จะสลับกัน]
ปล. 2 ตามตอนที่แล้วค่ะ อ่านแล้วช่วยคอมเม้นท์หน่อยนะคะ มันไม่มีกำลังใจเลย เมื่อมีคนอ่าน แต่ไม่มีคนเม้นท์ เหมือนกับว่าคนอ่านไม่ให้ความสำคัญกับเรื่องของเราเลย
---------------------------- 60 % --------------------------------
มานิดหน่อยค่ะ ^^ แม่ดุ = ="
-----------------------------------50 % ---------------------------------------
วันนี้มาเพิ่มให้ค่ะ เป็น 50 %
เมื่อเช้าไปงานหมั้นของญาติมา มีอะไรมาบ่นมากมาย
เริ่มแรก ชุดไปงาน เหมือนสาวๆยุค 70 - -*
[เสื้อสีชมพูเปิดไหล่ กระโปรงบานลายดอกไม้สีชมพู ]
แถมด้วยรองเท้าส้นสูง อ๊ากกกกกกกกกกกกก
ไอส้นสูงเนี่ยแหล่ะตัวดี เมื่อยมาก จะถอดก็ถอดไม่ได้ ต้องปั้นหน้าคุณหนู เดินเรียบร้อย [ไม่เรียบร้อยก็ล้มน่ะสิ]
กลับบ้านมา เมื่อยมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แต่โรงแรมเค้าแบบว่าหรูมาก >O< โต๊ะจีนโต๊ะละหมื่น O[]O
40 โต๊ะ !!!
นี่ขนาดแค่งานหมั้นนะเนี่ย >O< งานแต่งจะขนาดไหน.......
และงานแต่ง ข้าพเจ้าเห็นชุดที่ตัวต้องใส่ ชุดแซ็กสีเขียว [กรี๊ด~ เกลียดสีนี้] แถมตรงคอเปิดกว้าง >//<
และที่สำคัญที่สุด เค้าจะให้ข้าพเจ้าไปจูงเจ้าสาวขึ้นเวที
อ๊ากกกกกกกก กรรมไรของเราฟร้า T^T
เอาเป็นว่า เลิกบ่นดีก่า....คงเบื่อกันก่อนแน่ๆ
แล้วไว้จะมาอัพใหม่ค้า ^O^ แต่ว่าเย็นนี้คงไม่ได้ จะไปงานแต่งต่ออีก [มันจะแต่งกี่คู่กันเนี่ย วันนี้....] ส่วนพรุ่งนี้จะไปสมัครเรียนให้น้อง น้องจะขึ้นม.1 ค่ะ ^^
ถ้าเป็นพรุ่งนี้ อาจจะบ่ายๆนะคะ ^^ [แต่ไม่แน่นอน อาจจะไปสมัครหลายที่]
ไว้เจอกันค่ะ ^^
เมอเฟร์(วิกะ)
ปล.1 ชื่อของเรา เรียกเมอเฟร์ หรือวิกะจังก็ได้ ^O^ ส่วนชื่อจริงๆ แอดเมล์มาแล้วจะบอกค่ะ ^^
ปล.2 ตามตอนที่แล้วค่ะ อ่านแล้วช่วยคอมเม้นท์หน่อยนะคะ มันไม่มีกำลังใจเลย เมื่อมีคนอ่าน แต่ไม่มีคนเม้นท์ เหมือนกับว่าคนอ่านไม่ให้ความสำคัญกับเรื่องของเราเลย
------------------------------ 15 % -----------------------------
โทษทีค่ะ มาได้แค่ 15% ^^"
แต่ก็มาอัพตามสัญญาน้าค้า >O<
เดี๋ยวไปเรียนฟลุทและ ไว้เจอกันน้า
ถ้า....เป็นไปได้ จะมาอัพให้ตอนเย็นอีกรอบนะคะ
( ถ้าเป็นไปได้นะคะ ไม่สัญญา )
รักคนอ่านมากๆค่ะ
เมอเฟร์ ( วิกะ )
ปล. ตามตอนที่แล้วค่ะ อ่านแล้วช่วยคอมเม้นท์หน่อยนะคะ มันไม่มีกำลังใจเลย เมื่อมีคนอ่าน แต่ไม่มีคนเม้นท์ เหมือนกับว่าคนอ่านไม่ให้ความสำคัญกับเรื่องของเราเลย
ความคิดเห็น