เพลง+เนื้อ

ถ้าความรู้สึกนี้ไม่ใช่รักก็คงดี.....
ถ้าความรู้สึกนี้เป็นแค่หลงก็คงดี.....
ถ้าความรู้สึกนี้เป็นเพียงแค่ปลื้มก็คงดี.....
ถ้าความรู้สึกนี้ไม่เกิดเพราะเธอก็คงดี.....
ถ้าความรู้สึกนี้ไม่เกิดกับผมก็คงดี.....
ผมคงไม่ต้องสับสนและเจ็บปวดอยู่อย่างนี้ร่ำไป.....
อุตส่าจะไม่คิดถึง ไยยังรำพึง พร่ำเพ้อถึงเธอ อยู่เสมอ.....
อุตส่าสังการให้ หัวใจหนีห่างจากเธอ ไยยังพบเจอ เธอทุกเวลา.....
พอเปลี่ยนใจ ขวนขวาย อยากพบเจอ ไยกลับไม่ได้เจอ เธออยู่หนใด.....

พูดไปก็เหมือนจะเศร้า คิดถึง ความรู้สึกเก่าๆ ที่เคยขวนขวาย
แต่ตอนนี้ มันแปรเปลี่ยน และกลับกลาย ทำให้ใจหาย เจ็บช้ำ ถึงทรวงใน

ถ้ารู้อย่างนี้...คงไม่คิดถึง
ถ้ารู้อย่างนี้...คงไม่คำนึงหา
ถ้ารู้อย่างนี้...คงไม่มองเธอในสายตา
ถ้ารู้อย่างนี้...คงไม่วิ่งวุ่นคอยตามหา
ถ้ารู้อย่างนี้...คงไม่ให้เวลาผ่านไปช้าๆ จนเปลี่ยนความรู้สึกที่มี
เพราะ...ลองล้อเล่นกับความรู้สึกของตัวเอง
จนใจเคว้ง จนใจรักก็ยังไม่รู้
ยังอุตส่า ดั้นดน คอยมองดู
ยังอุตส่า ดั้นดน จนรู้ชื่อเธอ

มาวันนี้ใจมันเลยเจ็บหนัก
ด้วยความรักที่ทำให้ช้ำชอก
เพราะดันรู้เป็นไปไม่ได้ที่จะบอก
คำว่าชอบให้เธอได้รับฟัง

รู้แต่แรก...คงไม่ทัก
รู้แต่แรก...คงไม่อยากรู้จัก อยากชิดใกล้
รู้แต่แรก...คงหนีห่างให้ไกลๆ
รู้แต่แรก...คงไม่ลองล้อเล้นกับหัวใจ ล้อเล่นกับตัวเอง

หวังว่า...ความรู้สึกนี้จะไม่ใช่รักนะ เพราะมันคงตัดได้ง่ายกว่านี้
ศิลปิน : โจอี้ บอย (Joey Boy)
อัลบั้ม : ร้ายก็รัก (EP)
เพลง : ร้ายก็รัก

ทุกๆครั้งที่เปิดดูละคร มีบางตอนที่ฉันเองไม่อาจมี
ในละครมีผู้ชายดี๊ดี คงเป็นใครคนที่เธอนั้นใฝ่ฝัน

*แต่กลับมาสู้ชีวิตจริงไม่มีให้อิงอะไร
ใครๆ ก็มองเราไม่ดี

**งั้นผู้ชายดีๆ คงมีแต่ในนิยาย
งั้นผู้ชายอย่างฉันก็ต้องเจ็บใจไปทุกราย
เพราะผู้ชายดีๆ นั้นมีแค่ในนิยาย
ฉันก็แค่ผู้ร้ายถึงรักแค่ไหนคงต้องตาย
สุดท้ายเค้าได้เธอไปครอง

ใครบอกว่าชีวิตเหมือนในละคร
ชีวิต ยิ่งกว่าละครอีก ฟังกันนะ ฟังล่ะวะ

ถึงร้ายก็รักนะ เกเรยังไงก็รักนะ
หน้าตาเป็นตัวกำหนดเทวดาเขียนบทยังไงกันวะ
อยากเกิดเป็นตัวพระ แต่เค้าลิขิตให้เป็นตัวร้าย
ใครจะรู้ว่าทศกัณฑ์รักนางสีดามากกว่าเท่าไหร่
ถึงร้ายก็รักจริงไม่ใช้สลิงไม่ใช้สตั้น
เหนื่อยใจก็เล่นโผนางเอกร้องโฮสั่งงานศพครั้น
อกหักมาทีไม่มีคนดูเห็นใจ
จะเปิดศึกชิงนางก็คงต้องแพ้เรื่อยไป
จะมองทางซ้ายจะมองทางขวา กูมันก็โกงนี่หว่า
มือถือดอกไม้ไว้หนวดไว้เคราคนหาว่าโจรป่า
โรมรันพันตูความรักของกูชักมัน
ขีดๆเขียนๆกันไป เฮ้ยเดี๋ยวกูเล่นไม่ทัน
จะรีบไปไหนสงครามยังไม่จบ กูยังต้องรบอีกครั้ง
มึงคิดว่ามึงรักเธอเท่าไหร่กูมากกว่าพันครั้ง
จะยอมตายพลีกายช่วยให้ละครขายดี
เกิดชาติหน้าฉันใดขอเป็นพระเอกสักที

(ซ้ำ **)

โลกของฉันมันต่างจากละคร
มันเป็นตอนที่ฉันเองต้องผิดหวัง
ความเป็นจริงที่ต้องเจออีกครั้ง
ความลำพังที่คู่กันกับตัวร้าย

(ซ้ำ *, **)

ผู้ร้ายก็ต้องลงไปกอง