The End Of QCON
เขียนโดย
QCON
มันเริ่มกันที่วาระแห่งความซวย...
เรียน รด. (เดี๋ยวนี้เขาเรียกอะไรนะ?จำไม่ได้)
ท่านแม่ก็คะยั้นคะยออยากให้เราเรียนจะได้ไม่ต้องไปฝึกหนักเกณฑ์ทหาร...
แต่เห็นทีมันจะเป็นอาถรรพ์ของตระกูลข้าพเจ้า เพราะทุกชั่วอายุคนของบุรุษเพศของบ้านข้าพเจ้านั้น ได้เป็นทหารเกณฑ์เสียทุกคนไป!!!
แลประดับเกียรติยศด้วยแผลรอยกระสุนลูกตะกั่ว!!!
ชะรอย ข้าพเจ้าคงไม่แคล้วพลาด รด. ได้ไปเป็นทหารเกณฑ์พลัดถิ่น...
แล้วไฉนเจ้าจึ่งมิฟิตเอาเล่า?
โอ้ละหนอ จะให้ทำอย่างไร ก็เมื่อวานก่อน ข้าพเจ้าซ้อมวิ่ง(หืดขึ้นเลย) จนปวดขา มิหนำซ้ำยังหวดซ้ายป่ายขวาเอาขาไปฟาดเสาซะนี่...
ทั้งเจ็บทั้งระบมยังไม่หาย ลางที แม้นถึงเพลาจะสอบคงวิ่งไม่ออกแน่แท้-*-
จะเล่นเส้นก็ไม่ได้เสียด้วย....
(อิจฉาเพื่อนโว้ยยยยย เล่นเส้นได้ ดีชะมัด)
ในที่สุดแล้วข้าพเจ้าก็บอกกับมารดาไปว่า ไม่ติดก็ช่างมันเหอะเนอะ...
อนาถแท้T^T
ประเดิมนัดสองด้วย วิญญาณเร่ร่อนไร้ที่สถิต...
ป่านฉะนี้แล้ว โรงเรียนคงเตรียมจัดเรือนเรียนรับรองผองเราไปสำเร็จแล้ว...
ป่านฉะนี้ อาจารย์คงได้เขียนกระดานสอนผองเราแล้ว...
ป่านฉะนี้แล้ว เราคงหฤหรรษ์กับการวาดกระดานเล่น จัดทัพปรับระบบห้องเรียนแล้ว... เราหมดห่วง..
ไม่จริงเล้ยเว้ยยย!!!
ป่านฉะนี้แล้ว ห้องเรายังคงมิมีให้สิงสถิต...
ป่านฉะนี้แล้วอาจารย์ท่านยังคงลำบากตรากตรำเฝ้าอธิบายจนเสียงแหบแห้ง ผองมิตรรวมทั้งเราต้องกรีฑาพลไปยึดไวท์บอร์ดมาไว้ในห้องพักชั่วคราว...
ป่านฉะนี้ ป้ายห้องก็หายไปไหนไม่รู้แล้ว....
เหอะๆ แต่เอาเถอะ ห้องพักชั่วคราวก็มีแอร์ละว้า ก้ากๆๆๆ
อนาถดีแท้-*-
พอดีกว่าเดี๋ยวจะเป็นอนาถบรม เหอะๆๆ
ไว้วันหลังจะมาเล่าใหม่ครับ วันนี้ท้อแท้จนไม่รู้จะเล่าอะไร ขอพระเจ้าสถิตกับท่านทุกคนครับ^^
แจ้ง Blog ไม่เหมาะสม
31 พ.ค. 50
164
3
ความคิดเห็น
=_= สอบ รด. มันไม่ได้ยากเย็นอะไรขนาดนั้น ยกเว้นตอนจ่ายตัง แพงชิบ -_-lll
PS. who say i can't
เรียนคอมอยุ่ หุหุ -.-+
me// เรื่องนิทานหายก็ไม่เป็นไรน้าเอาใหม่ได้
ป.ล.เข้ามาเพื่อบอก จะบอกที่ควิกแมสเสจก็ขี้เกียดล็อก
สู้ต่อไปจ้ะ คุณไม้คิว ฟิตๆเข้าใจ
จะได้เติบโตแข็งแรง สมชายชาญ
PS. P$:ฝากนิยายของเพื่อนหน่อย สนุกอย่างแรงอ่ะ >o< http://my.dek-d.com/writer/story/view.php?id=293421 Prank...ตลกร้ายของหนุ่มลูกครึ่งเกาหลี