QCON
ดู Blog ทั้งหมด

ทางวิบาก

เขียนโดย QCON


     ข้าพเจ้า เป็นคนสบายๆ เรื่อยๆ ใช้ชีวิตผ่านๆพ้นๆไปโดยไม่เหน็ดเหนื่อย

     ที่ผ่านมา เคยสุข เคยทุกข์ เคยเศร้า เคยสราญเฮฮา เคยผิดหวัง เคยท้อ...


     แต่ไม่มีครั้งไหนที่ข้าพเจ้าเหน็ดเหนื่อยอิดโรยเช่นสัปดาห์นี้มาก่อนเลย...

    ฝนแห่งความยากแค้น โปรยเม็ดลงมาพร้อมวสันต์ฤดู ข้าพเจ้ามิแผกใจแม้แต่น้อย ด้วยประสบการณ์อันผ่าน16หนาวมา บอกแก่ข้าพเจ้าว่า เมฆจะค่อยๆกระจ่างลงในที่สุด...

   แต่หาเป็นเช่นนั้นไม่ ฟ้ากลับกัมปนาทกึกก้องด้วยโทสาแห่งผู้กำหนดสอน คลื่นสมุทรแห่งการทดสอบกระหน่ำกระแทกนาวาชีวิตข้าพเจ้าจนโอนเอนเจียนล่ม และแล้วอัสนีบาตแห่งงานก็ฟาดจนกระโดงเสาเรือข้าพเจ้าโค่นลง ต้นหนประสบการณ์ที่เคยผ่านมาหลายฝนหลายวิบากถึงกับเหงื่อตก ไม่เคยมีเคราะห์ซ้ำกรรมซัดที่ไหนที่เคยทำให้ข้าพเจ้าถ้อถอยถึงขนาดนี้

    เรื่องร้ายหลายเรื่องกองสุม ถ่วงน้ำหนักเรือให้จะจมลงก้นสาคร ข้าพเจ้าสงสัญญาณเรียกหาพวกพ้องร้องเอาความช่วยเหลือ หากแต่เขาเหล่านั้นก็ประสบชะตามิต่างจากข้าพเจ้า....

    มีคนบอกแก่ข้าพเจ้า หากเหนื่อยท้อจนแบกรับไม่ไหว... จงวาง...

     ข้าพเจ้าพยายามที่จะปฏิบัติตามคำนั้นหากแต่...


    
    หากข้าพเจ้าวางมันลง เกรงจะกระทบไปถึงมิตรข้าพเจ้าที่ฝ่าคลื่นมาด้วยกัน...

    จำต้องแบกต่อไป...

      ข้าพเจ้าเชื่อมั่น ในที่สุดแล้ว พายุคงค่อยทุเลา..

     ทุกๆคืน ข้าพเจ้าอธิษฐานขอความกล้าและกำลังในการจะดำเนินชีพต่อในวันรุ่ง....


           นี่คงเป็นการทดสอบแก่ข้าพเจ้ากระมัง..........

ความคิดเห็น

ร่อนเร่ พเนฯไป

สู้ๆท่านคิว

ถึงวันนี้มันจะเหนื่อยจนอยากปล่อยวาง แต่หากด้วยความพยายามแล้ว ซักวัน...คงจะเป็นวันที่ดีที่สุดที่รอคอยมาแสนนาน

ทำวันนี้ให้ดีก็พอ ยังมีสิ่งที่ต้องทำอีกเยอะ เมื่อถึง..คราปล่อยวาง วันนั้นทุกคนก็คงนิทรา อย่างมีความสุขภายใต้ผืนแผ่นดินอันเป็นที่รัก


PS.  แม่มดทำเรื่องใหญ่เรื่องหนึ่งที่เรามักไม่ใส่ใจ แต่บางครั้งน่าสงสัยเหมือนกัน-เวลามีใยแมงมุมระโยงระยางตามต้นไม้ในสวน แสดงว่าแม่มดไปที่นั่นตอนกลางคืน
Parkja
Parkja 8 ก.ค. 50 / 04:51


 บททดสอบว่าเจ้าจะมีแรงสู้กับปัญหาในวันต่อไปมากแค่ไหนมิใช่ การสวดอ้อนวอนจนย่ำรุ่ง


PS.  who say i can't