คนเรา... บางทีชอบหนีความจริง
ไม่อยากที่จะเผชิญหน้า ไม่อยากที่จะเห็น แต่สุดท้าย... ก็ไม่อาจปฏิเสธได้...
นับวัน โลกดูเหมือนจะหาความสุขได้ยากทุกที ในเมืองที่พลุกพล่าน ผู้คนก็เหินห่าง
แทบไม่ต้องอธิบายเลยว่า เพราะอย่างนั้น ทำไมบางคนที่ถึงแม้จะเป็นผู้ใหญ่แล้วยังอ่านหนังสือนิทานภาพ นิยาย และการ์ตูน...
เพราะที่อีกโลกหนึ่งในห้วงคิดของเรา แม้จะบงการไม่ได้ทุกสิ่ง แต่มันดูมีความสุขกว่า...
ผมเป็นคนนึงล่ะขอรับ ที่มักมีอารมณืวูบไหวไปตามภาพที่ฉายบนจอ ภาพยนตร์หลายเรื่องทำให้ผมต้องหลั่งน้ำตาให้กับความประทับใจ แต่ดูยังไม่มีการ์ตูนเรื่องไหนที่ทำให้ผมน้ำตาคลอได้เท่า "โดราเอมอน"
เรื่องของการลาจาก... ถึงแม้จะจากลา แต่ไม่ได้ลาลับไป...
ทุกครั้ง มิตรภาพจะถูกจารึกลงในความทรงจำ...
นานทีเดียว นับจากอาจารย์ ฟูจิโกะ เอฟ ฟูจิโอะ ได้อำลาเวทีที่อลหม่านดังโลกใบนี้ไป หลายต่อหลายงานเขียนของอาจารย์ที่ถูกขยายเรื่องราวและถ่ายทอดลงบนแผ่นฟิล์ม
และเมื่อไม่นานมานี้ ที่ญี่ปุ่นเองก็มีการนำมา "รีเมค" ภาพยนตร์เหล่านั้นใหม่ให้แจ่มจรัสยิ่งกว่าเดิม
ได้ยินเสียงอื้ออึงจากบางคนเหมือนกันขอรับที่ว่า "ของเก่าดีอยู่แล้ว จะเอามาทำใหม่ทำไท" "เอาเวลาว่างไปทำภาคใหม่ไป๊" "มันไม่คลาสสิกเท่าของเก่าร้อกกก" ฯลฯ
แต่ผมคิดนะขอรับ ว่า เรื่องราวเหล่านี้ถึงแม้จะรีเมค แต่มันไม่ได้ทำให้คุณค่าด้อยลงหรอก...
ไม่ได้ดีขึ้น ไม่ได้แย่ลง แต่ "ทำไว้ให้คงเดิม"
การรีเมคมันจะช่วยทำให้โดราเอมอนเป็นการ์ตูนที่ยืนยงต่อไปเสียอีก เพราะมีการปรับภาพใหม่ เพิ่มเสียงดนตรี คนพากษ์ใหม่(แต่ของไทยใช้คนเดิม และผมก็จดจำเสียงนี้เป็นเสียงมาตรฐานไปเสียแล้ว:P) และฉากใหม่ โดยพยายามทำให้มีการเปลี่ยนแปลงน้อยที่สุด และสามารถสู้การ์ตูนยุคใหม่ๆมาได้สบายๆ
แต่สำหรับท่านที่ยังรักภาพแบบเก่าดูไปก็ไม่ผิดอะไรนะขอรับ เรื่องแบบนี้มัน นานาจิตตัง นั่นละขอรับ
ที่ญี่ปุ่นทำ ฉายในไทยก็ถัดจากพี่ญุ่นเขาปีนึง ตกราวๆเดือนตุลาฯละมังขอรับ(ปิดเทอมพอดี กะไว้แหงๆ) ออกแผ่นก็ราวๆอีกปีนึง = =" ช้าไปนิดแต่ก็... รักกันจริงไม่ทิ้งกันอยู่แล้ว~
ปี 2006 ไดโนเสาร์ของโนบิตะ เอาเรื่องแรกที่เคยทำเป็นจอหนังของชุดโดราเอมอนมารีเมคเลยนะขอรับ...
ตอนนี้ทำได้ซึ้งมาก ไม่รู้ว่าใครจะซึ้งที่ไหนบ้างนะขอรับ (โดยมากคงเป็นตอนลาจากกันครั้งสุดท้ายของโนบิตะกับพีซึเกะ) แต่โดยตัวคิวคอนเองแล้ว ตอนแรกที่ซึ้งเลยก็คือ ตอนที่พ่อโนบิตะเข้ามาในห้องไต่ถามว่า "เป็นอะไรล่ะลูก หือ?" หลังจากโนบิตะ(ที่มุดตัวอยู่ในที่นอนเห็นชัดๆว่ามีปัญหา-(ฟักไข่))ตอบว่านิดหน่อย แทนที่จะเค้นเอาความ พ่อของเขากลับไม่ต่อคำ มองอย่างเห็นใจและเข้าใจ ที่โต๊ะหนังสือมีหนังสือค้นคว้าเรื่องราวไดโนเสาร์อยู่ เท่านี้ดูเหมือนตัวพ่อโนบิตะเองก็จะเข้าใจเรื่องราวแล้ว "พ่อเองก็เคยบ้าเรื่องไดโนเสาร์เหมือนกัน เที่ยวขุดโน่นขุดนี่ไปเรื่อย แต่ไม่เจออะไรเลย แถมโดนตาแก่ใจยักษ์ดุเข้าอีกต่างหาก... พ่อไม่รู้หรอกนะ แต่ว่าลูกคงมีเหตุผลอะไรบางอย่างแน่ๆ" น้ำเสียงนั้นเข้าใจในตัวลูกมาก ตอนนี้ละที่ผมน้ำตาคลอเลย "อย่าทำให้แม่เขาหนักใจมากไปละกัน"
ปี2007 ฉายในไทย 2008 ตัวกระผมเองเพิ่งได้แผ่นมาปี 2009(?) ตะลุยแดนปีศาจกับ7ผู้วิเศษ
ตอนนี้ตัวกระผมเองเห็นว่าคงเน้นหนักไปในเนื้อเรื่อง แต่ก็สนุกดีขอรับ ประทับใจแต่อีกแบบกับ2006นะ เพราะเรื่องนี้คิวคอนไม่มอบน้ำตาให้(หัวเราะ) แต่ก็ถือว่าดีทีเดียวขอรับ~
ปี2008 ซึ่งน่าจะเข้าฉายในไทยปีนี้...
ภาคใหม่!? ใช่แล้ว ภาคใหม่ล่าสุดเลยทีเดียว หลังจากรีเมคมาสองตอน ทางผู้จัดทำ(บริษัทอะไรน้อ จำบ่คล่อง)ก็จับเอาตอนย่อยมาขยายยาวอย่างทุกที เรื่องของคีโบ ต้นไม้ที่โนบิตะช่วยให้มีชีวิต ไม่รู้ว่าเนื้อเรื่องยังไง แต่น่าจะซึ้งกินใจพอดูขอรับกระพ้ม!
และปี2009ที่จะเข้าสยาม2010!
แอบแวบไปมาดู ในที่สุดก็(เพิ่ง)รู้ว่าทางญี่ปุ่นเขาทำมาแล้ว!
โนบิตะกับนักบุกเบิกอวกาศ! เรื่องของมิตรภาพที่มิติอวกาศไม่อาจขวางกั้น ดูแล้วก็น่าประทับใจอีกนั่นล่ะ!
แทบรอไม่ไหวที่จะได้ดู แทบรอไม่ไหวที่จะเห็นของปี2010เลยละขอรับ>w<
โดรนาเอมอนไม่ใช่เรื่องของเด็กหรือผู้ใหญ่ แต่ดูได้ทุกคน มาดูโดราเอมอนด้วยกันเถอะขอรับ!
ความคิดเห็น