ได้สอบนะไม่ใช่สอบได้

กลับมาแล้ว หลังจากไปสอบมา เหอๆ

เหมือนจะได้สอบมากกว่า -*-

ข้อสอบยากเอาการ

ไอ้ที่อ่านไปไม่เห็นจะโผล่มา

อุส่าห์ฟิตเต็มเหนี่ยว ไมไม่ถามมาล่ะ

เอริคกิ๊กใครไรงี้ จะตอบให้ดู

ชักเคืองคนออกข้อสอบ ฮึ่มๆ

หลังจากกลับมาบ้าน ก็มีเรื่องเล่าอ่ะ

ตอนวันไปสอบ เขาห้ามเอาเครื่องมือสื่อสารเข้าห้องสอบ

อิทีนี้ ก็ปิดมือถือไว้บนห้อง

เผอิญ~ ที่บ้านโทรมา

ดั๊นมีคนรับสายซะงั้น -*-

งานเข้าเลย

ที่บ้านโวยใหญ่ เพราะอิตาคนรับสายดั๊นเป็นผู้ชายซะอีก

ซวยแล้ววววววววววววววววว

ส่วนตัวเฮา กลับแต๊ดแต๋กินชาบูชิ แอนด์ต่อด้วย ดูมัมมี่ที่เมเจอร์

ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวเล้ย ว่าที่บ้านร้อนเป็นไฟ

นั่งฮาอยู่ในโรงหนังนั่น

หนังจบประมาณ สองทุ่มครึ่ง แต๊ดแต๋ เดินดูของอีก

อ้าว ซวยยังไม่รู้ตัว

อะทีนี้ โทรกลับบ้าน โทรปุ๊บ หูชาเล้ย

สวดยับ จับได้ความว่า...

‘อยู่ไหน ทำอะไรที่ไหน โทรไปทำไมมีผู้ชายย โดนฉุดรึไง’

และก็ตามด้วย คำ ‘ด่าๆ’

ด่าหนำใจเลยนั่น

เล่าให้แฟนมินฟัง ดั๊นบอกมาว่า...

“ที่บ้านพี่ไม่ได้ดูหน้าตาพี่เลยนะ ใครมันจะกล้าฉุด”

จบข่าว

ทิ้งท้ายด้วยข้อความสั้นๆ

Kid ถึงพี่ริคจัง เฮ้อ~

เพลงหน้าไอดีไม่มีอะไรพิเศษ แค่ขำเมื่อนึกไปถึงหน้าพี่ริคกะหูพี่ริค ฮา

 

พี่ริคกะเพื่อนซี้พี่มิน หุหุ

ผาดโผน