ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ผู้ต้องสงสัยที่คาดไม่ถึง
วันต่อมาหลังเลิกเรียน มัยและเมไปที่ห้องทำงานของชมรมหนังสือพิมพ์ด้วยกัน เพื่อที่เมจะได้ไปเอาข้อมูลจากแฟ้มของเธอ และมัยก็จะมาสมัครชมรมด้วย หลังจากฟังนาโม้ถึงสรรพคุณของธัญเมื่อวันก่อนแล้ว เธอก็คิดว่าคงเลือกไม่ผิด แถมธัญก็ยังบอกว่ามีข้อมูล ( เจาะลึก ) เรื่องคดีของแพร มันเป็นทางเลือกแกมบังคับนิดหน่อย
พวกเธอเดินมาถึงห้องของชมรมจนได้ ถึงเวลาจะผ่านมานานพอควรแล้วแต่มัยก็ยังเป็นจุดสนใจอยู่ แถมไม่มีนาที่ทำตัวเป็นผู้จัดการอยู่ด้วย ทำให้มัยถูกรุมล้อมจนเหนื่อยแทบแย่
\" ถึงแล้วล่ะ หวังวาพี่ธัญคงอยู่นะ พี่เขาคงดีใจแย่ ที่มีสมาชิกใหม่ ฮิ ฮิ \" เมพูดแล้วหัวเราะคิกคัก มัยทำเป็นไม่สนใจ
ทันใดที่พวกเธอเปิดประตูเข้าไปนั่นเอง เสียงกระพือของกระดาษจำนวนนับไม่ถ้วน สมาชิกสักสิบกว่าคนของชมรมเอาแต่เดินเพ่นพ่านไปทั่วห้องบ้าง พูดโทรศัพท์บ้าง จดอะไรบางอย่างในสมุดบ้าง บางคนก็ตั้งหน้าตั้งตาพิมพ์บทความอยู่ บางคนก็รื้อค้นเอกสารอย่างเอาเป็นเอาตาย นี่ถ้ามัยไม่เคยเห็นธัญมาก่อนละก็ เธอคงตกใจแย่ ก็ที่นี่เหมือนเป็นในสำนักงานของนักหนังสือพิมพ์ชัดๆ มัยค่อยๆพยายามมองหาธัญท่ามกลางความสับสนวุ่นวายเหล่านั้น
\" นั่นไงมัย พี่ธัญอยู่นั่นแน่ะ \" อีกครั้งหนึ่งที่เสียงของเมปลุกมัยจากภวังค์ เธอมองตามทิศทางการชี้ของเมไป เห็นธัญกำลังอะไรสักอย่างที่คล้ายๆกับการถอดข้อความจากเทป มัยสงสัยว่านั่นจะเป็นเทปที่ใช้สัมภาษณ์เธอเมื่อวานรึเปล่า
\" พี่ธัญ !! หนูมีข่าวดีมาบอกนะ !!! \" เมตะโกนผ่านเสียงของความสับสนวุ่นวายนั้น ธัญเงยหน้าขึ้น เธอยิ้มแล้วก็ถอดหูฟังออกเมื่อเห็นมัยยืนอยู่ใกล้ๆ
\" ว่าไงเด็กๆ แล้วมัย..มาวันนี้มาให้คำตอบพี่ใช่ม้า รู้นะ ข่าวดีที่ว่าคือ..\" ธัญลากเสียงแล้วหันมาทางเมที่รอท่าอยู่
\" มัยจะเข้าชมรมหนังสือพิมพ์อันแสนสนุกสนานของเราค่ะ \" เมพูดต่อด้วยเสียงที่ดังพอควร และก็ได้ผลเกินคาด เพียงแค่ประโยคนี้ประโยคเดียวก็ทำให้ความวุ่นวายรอบๆตัวเปลี่ยนเป็นความชะงักงันไป หลังจากนั้นสักครู่ทุกคนจึงพากันหัวเราะอย่างยินดี และก็กรูมามัยกันใหญ่ แล้วก็พากันสวมกอดมัยจนเธอแทบล้ม
\" อ๊ะ !! นี่มันอะไรกับคะ เดี๋ยวๆ ! อุ๊ย !! \" ในที่สุดมัยก็ถูกกลืนหายไปกันกลุ่มคนย่อมๆ อย่างไม่มีทางขัดขืน เมหัวเราะแล้วตรงเข้าไปกอดมัยอีกคน
\" พิธีต้อนรับน้องใหม่น่ะมัย \" เธอหัวเราะขำท่าทางของมัยจนเหนื่อย ขณะที่คนอื่นๆเริ่มผละออกจากมัย ทุกคนต่างพากันพูดว่า \' ยินดีต้อนรับจ้ะ !! \' บ้างก็ \' ขอลายเซ็นหน่อยสิ !! คุณนักสืบ \' บางคนก็เอาแต่ \' ดีจังเลยๆๆ \'
\" ต้อนรับอบอุ่นเหลือเกินนะ \" มัยพูดแกมประชดนิดนึง
\" และโอกาสพิเศษสำหรับเด็กใหม่ ในฐานะประธานชมรมอันน่าสนุกสนานของเรา ฉันขอแต่งตั้งให้เมเป็นผู้ช่วยในงานนักสืบของมัยนะจ๊ะ เอ้าทุกคนปรบมือหน่อย เย้....\" ธัญบอกอย่างร่าเริง ส่วนมัยทำหน้าแปลกๆ
\" และตามคำเรียกร้องนะ ฉันขอมอบหน้าที่สืบคดีนี้มอบให้แก่มัย ยอดนักสืบ !! \" ธัญพูดด้วยสีหน้าเอางานเอาการจนมัยชักเขิน
\" เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลานะ เม เธอช่วยค้นข้อมูลเรื่องนี้ให้มัยด้วยนะ อยู่แถวๆนั้นแหละ \" ธัญชี้ไปที่เอกสารกองพะเนินนั่น แล้วหันไปจัดการงานของเธอต่อ เมพามัยเดินแหวกกองเอกสารไป หลังจากนั้นก็เป็นช่วงที่จะใช้เวลาที่มีในการค้นหาแฟ้มของเมอย่างเอาเป็นเอาตาย พอเมเจอแฟ้มของตัวเองเธฮก็จัดการงัดมันขึ้นมาแล้วจูงมัยที่มอมแมมออกมาด้วยกัน
\" ฉันว่ามันคงจะเป็นการดีกว่านะถ้าเราเอาไปอ่านที่ห้องน่ะ ดูท่าทางมัยจะไม่ค่อยชอบห้องชมรมนะ \" เมพูดแล้วหัวเราะเบาๆ ขณะที่มัยกำลังปัดฝุ่นออกจากเสื้อและหยิบแมงมุมตัวหนึ่งออกจากผม
\" นี่ไงๆ เจอแล้ว เรื่อง \' แฟ้มคดีอื้อฉาวในคณะกรรมการนักเรียน \' เอ้า ! มัย เอาไปดูซะให้หายอยากเลย \" เมยื่นกระดาษปึกหนึ่งออกมาจากแฟ้มที่หนาเป็นนิ้วๆของเธอให้มัยที่รับไปดูอย่างรวดเร็ว
\" กรรมการนักเรียนระดับมัธยมมี 20 คนแค่นี้เหรอ \" มัยพูดขึ้นมาลอยๆมากกว่าจะถาม เพราะดูท่าทางเธอไม่รอคำตอบของเมก็เปิดดูหน้าต่อไปและต่อๆไปอีกเรื่อยๆด้วยความเร็วอันน่าทึ่ง เมมองอย่างตื่นตาตื่นใจ นี่คงเป็นความสามารถพิเศษอีกอย่างของมัยกระมัง หลังจากนั้นประมาณ 20 นาที มัยก็อ่านเอกสารกว่า 50 แผ่นเสร็จ ดูท่าทางจะเข้าใจทะลุปรุโปร่งซะด้วย เมนั่งสังเกตการณ์เงียบๆ ขณะที่มัยเอากระดาษแผ่นหนึ่งมาเขียนอะไรขยุกขยิก โยงนั่นโยงนี่
\" เอาล่ะ ข้อมูลของเธอเป็นข้อมูลที่น่าสนใจมาก ในบรรดากรรมการนักเรียน 19 คนไม่รวมพี่ฟางแล้ว ตามความคิดฉันนะจากการปะติดปะต่อข้อมูลพวกนี้แล้วคนอื่นๆที่ไม่มีหลักฐานอ้างอิงที่อยู่ชัดเจนก็มีอีก 4 คน นับว่าเป็นจำนวนที่พอดีแล้วนะ ไม่มากไม่น้อยเกินไป แล้ว...เธอรู้จักกับทั้ง 4 คนนี้ไหม และก็รู้จักมากน้อยแค่ไหน \" มัยยื่นกระดาษแผ่นนั้นให้เมดู เมไล่สายตาดูแล้วก็ชะงักสักครู่ เธอมองหน้ามัยอย่างสงสัยแต่แล้วก็คิดว่าเชื่อในความคิดมัยก่อนดีกว่า
\" คนแรกนี่ชื่อเล่นว่าพี่ฝ้าย เป็นเหรัญญิกของคณะกรรมการนักเรียน จากที่ฉันเคยเห็นมานะก็เป็นคนที่เรียนเก่งมากๆเลยได้เกรดเฉลี่ย 4.00 เกือบทุกเทอมเลย และก็เป็นนักกรีฑาของโรงเรียนด้วย แต่เสียอย่างเดียวขี้เหนียวไปนิด ถ้าไม่อย่างนั้นคงไม่ได้เป็นเหรัญญิกหรอก คนที่สองเป็นหญิงแกร่งหนึ่งในฝ่ายควบคุมความประพฤติของนักเรียนพวกเราเรียกกันว่าพี่เจน แต่ชื่อจริงชื่อเจนจิรานะ เป็นคนที่ค่อนข้างเข้มงวดนิดหนึ่ง ในโรงเรียนเนี่ยคนที่ฉันเห็นแต่งชุดถูกระเบียบเป๊ะก็พี่เจนนี่แหละ อ้อๆพี่เขาเป็นตัวเต็งประธานนักเรียนด้วยนะแต่แพ้พี่นกไป 5 คะแนน คนที่สามพี่ออมเป็นฝ่ายกิจกรรมนักเรียน เป็นคนช่วยประสานงานกับงานกิจกรรมต่างๆของโรงเรียนน่ะ พี่เขาเป็นเพื่อนสนิทกับพี่ฟางด้วย และก็คนสุดท้าย...ฉันว่าเธอคงจะรู้จักแล้วมั้ง... \" เมลังเลที่จะพูดแต่มัยก็ยังนิ่งเหมือนจะบังคับให้เธอพูด
\" แล้วเป็นใครล่ะ ว่ามาสิ ฉันชักจะจำไม่ได้ว่าเขียนอะไรลงในกระดาษแผ่นนั้นน่ะ \" มัยพูดแกมบังคับอีกแล้ว เมกลืนน้ำลาย
\" ก็ได้ !! ผู้ต้องสงสัยคนสุดท้ายก็คือพี่นกประธานนักเรียน..\"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น