ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 02 100%
"อ้าวแบมแบม สวัสี"
"ส..สวัสีรับยอแ"
ยอแล่าวสวัสีทันทีที่เห็นผม ึ่ผมรีบเินว่าปิ ผมลัวรับ สยอเมื่ออนีสามยัไม่หาย โรลัวเลย55555 และผม็หันไปถามยอแที่เินรมาหาผม
"ยอแะไปไหนหรอ"
"อ๋อ เราำลัไปเอาระเป๋านะ เราลืมไว้ที่สวนนั่เล่นน่ะ"
"..ั้น เอ่อ เราไป่อนนะ"
ผมเินแยับยอแมาหลัาผมุยันเสร็ เินมาเรื่อยๆและในที่สุ็ถึห้อ และถ้าถามถึมาร์ละ็เาบอเียวมาเพราะะไปทำธุระ ผม็ไม่ไ้อยาะถามอะไรมามายและผมไม่ใ่นี้ื้อ้วยสิ ผมเปิประูไป็เอผู้หิสามนนัุ่ยัน พอผมเินถึที่นั่ัวเอและวาอ อยู่ีๆผู้หิสามนนั้น็เินรมาหาผม มีมีัเอร์และปาาเมิสีำ
ปึ!
"โอ้ย!!!"
ผมรีบลุึ้นาเ้าอี้นมันล้ม แทนที่ผมะวิ่หนีไ้ทัน็โนผู้หิสอนับแนทั้สอ้าอผมและลาไป้านหน้านที่ถือมีและปาาเมิ หิสาวนนั้นยิ้มร้ายนน่าลัว
"ป..ปล่อย!! ปล่อยเรานะ!!!!"
ผมิ้นสะบัแนให้แรที่สุแ่มัน็ไม่ไหวเพราะผมไม่มีแรและลัวสิ่อรหน้าที่สุ และมันเยเิับีวิอผมในอนเ็ๆ
"ไ ไอี้แย ที่แท้็อบเสียน้ำาให้นนู้นนนี้"
"เราไม่ไ้ทำ! อ้า!"
เานนั้นัารรีที่แนอผมอย่าแร ผมน้ำาไหลเ็มหน้าผมับเหือเ็มใบหน้าเ่นัน
ึ๋! ึ๋! ึ๋!
เสียหยอเลือทำให้ผมเริ่มสิไม่อยู่ับัว และเา็ัารแะระุมผมและเริ่มรีที่หน้าออผมเป็นแนวนอน
"อ้า!!!!"
"หึ สมน้ำหน้า! อีึ้สำออย! อ่อยเาไปทั่ว!!"
"เราเปล่านะ ร..เราไม่เยอ่อยใรนะ!!"
ผมล่าวเสียสั่นแ่็ัในเวลาเียวัน และผม็เริ่มหน้ามืนผมทนไม่ไหว
"แบมแบม!"
เสียอมาร์เป็นเสียสุท้าย่อนที่ผมะสลบไปในที่สุ ทุอย่ามันมื ผมลัวและมีเสียบาอย่าทีูุ่้นมาสำหรับผมแ่ำไม่ไ้และผม็รู้สึปลอภัยในเวลาเียวัน เป็นเสียทุ้มและั้อราวับเาอยู่้าายผม
'แบม ไม่้อลัวเียวพี่ะัารให้เอนะ'
40%
ใสื่อับเ้าายน้ำแ็
(พาร์ทมาร์)
ผมวิ่รไปหาแบมแบมและยร่าเาึ้นมาให้อ้อมแน ผมเห็นเลือที่แนและหน้าออเา สัพัอยู่ๆผมเา็เปลียนาน้ำาลสวยเาามามารสะท้อนอแสอาทิย์เป็นสีาวราวับหิมะใน่วหน้าหนาว าอแบมเปิึ้นมันเป็นสีแสวยามราวับสัว์ป่า
"แบม! เป็นอะไรมั้ย!?"
"หืม~ ที่แท้็รัแนอ่อนแออย่าน้อัน น่าสสารัที่มารัแน้อัน"
อยู่ีๆแบม็ลุึ้นพร้อมเอ่ยเสียเย็นนน่านลุ ร่าบาเินไปหานที่ทำร้ายร่าายเหมือนนลืมเ็บ ่อนะบีบออเาโยใ้แรไม่เยอะมาแ่็พอทำให้หายใไม่ออ
"แบม!! หยุนะเาเป็นผู้หิ!!!"
"ันไม่ใ่แบม! หุบปาไปะ!!"
แบมแบมเริ่มบีบอหิสาวนนั้นแรึ้นนผมทนไม่ไหว เินรไปหาแบมแบมที่เป็นใรไม่รู้และัารีที่ท้ายทอยนสลบ
"..แ่ๆ รี๊ ม--ไม่อยู่แล้ววววว!!"
ทันทีที่แบมแบมสลบนา็รีใส่หูผมและหนีไป ผมไม่สนหรอแ่มันแสบหูิบหาย เสียโรแหลมเลย เสียนหรือนหวีวะ แ่่ามันสนสภาพ้านหน้า่อนเว้ย ผมมอภาพ้านหน้า สีผมอแบมแบมเริ่มเปลียนเป็นสีน้ำาลอีรั้ ผมสสัยทำไมสีผมับสีาถึเปลี่ยน? นิสัย็เปลียนไป้วย
ใสื่อับเ้าายน้ำแ็
['เอาเ็หมายเล01เ้าไปในแท่นน้ำทลอ']
['ปล่อยนะ! ปล่อยผม!! พวุเป็นใร!!!']
['อย่าเอาน้อแบมอผมไปนะ เอาืนมาไอพวั่ว!!']
ผมยืนมอเ็ที่อายุราวๆวัยแปวบับเ้าวบ พี่น้อสอน ำลัิ้นอยู่อ้อมแนและมือเ็มไปามร่าาย ายุาว
'เ็นนั่น นั้นมันผมนิ'
'ใ่แล้วแบม'
'นั้นใร!'
'ใเย็นสิ มันยัไม่ถึเวลาแบม ื่นไ้แล้วนะ'
['ปล่อย ไม่! ใร็ไ้่วย้วย พี่แ----!!!']
เ็ที่อยู่ในวามฝันอผมะโนเรียื่อพี่าย แ่ผมไม่ไ้ยินื่อเลย เห็นแ่ภาพน่าลัวอายุาวที่เอาไว้ใ้ในานทลอผม่อนะสะุ้ื่น
"ไม่! พี่!! แฮ่ๆๆๆ"
"แบมเป็นอะไร!"
โรม!
"เฮือ! อย่ามายุ่ับผมนะ โอ้ย เ็บ!!"
ผมิ้นามืออมาร์ที่มาับแนผม แล้วพอนึถึในฝัน ผม็รู้สึลัวัวสั่นนรีบลุไปหน่อย เียเลย เลือเริ่มไหลนิๆาแผลผม
"แบม เป็นอะไร"
"อย่ามายุ่ับผมนะ มาร์็เหมือนนที่อยู่ในฝันอผม! ผมะไม่เื่อใใรนอาพี่!!"
"แบมใเย็นหน่อยสิันไม่ไ้ะทำร้ายใร!!"
มาร์อผมแน่นนผมรู้สึเ็บนร้อไม่ออ มันรู้สึปวใและรู้สึเียวาย และารที่ผมอยู่ในอ้อมออมาร์แบบนี้ทำให้ผมร้อไห้อย่าหนั
ผ่านไปประมาหนึ่ั่วโมแล้วที่ผมร้อไห้แบบสายน้ำ ผมรู้สึ่วนิๆเหนื่อยาารร้อไห้ มาร์็เยหน้าึ้นมามอผม ใบหน้าที่แสนริันั้นทำให้ผมหลบสายาอเา
''แบมแบม พี่นายเป็นใร''
''ผม..ำไม่ไ้''
'บอเาไปสิแบม อย่าลัวเลยถ้าเาอยารู้'
"เฮือ"
ผมสะุ้ที่อยู่ๆ็มีเสียบาอย่าัเ้ามาให้หัว ผมหันสายหันวามอามเสีย็รับรู้อย่าที่ผมิในอนแร
เพียแ่ผมปิาและลืมาอี ภาพที่อยู่เบื้อหน้า็ลายเป็นสีำสนิทอีรั้ ผมยืนในที่มืๆ มันน่านลุเหลือเิน
ใสื่อับเ้าายน้ำแ็
(พาร์ทมาร์)
อยู่ๆเ็น้อยที่อยู่รหน้าผม็สะุ้ัเฮือแบมแบมหัน้ายหันวาเหมือนหาใรสัน ็ะถอนหายใพลาหลับา และมันน่่าทึ่ว่านั้น ที่สีผมอเาเปลียนเป็นสีาวอีรั้
"ันื่อแบบอม านทลอวิาามิหมายเล01และ02 ไ้โปร่วยแบมแบมที"
แบมแบมที่อนนี้ลายเป็นแบบอม็ลืมา น้ำาอเาไหลลมา้านึหลัาพูบ ผมะลึับสิ่ที่เาพูออมา ใบหน้าหวานสีผมาว นัยาสีแานที่ายแววถึวามเศร้าอย่าัเนนั้นิาอผมไม่หยุ
80%
"ันและน้ออันเป็นหนูทลอที่โนับมาทำารทลอราวับยะ ันและน้อโนทลอเี่ยวับวิาามินันาย และน้อันเป็นนที่รอ ันไม่สามารถไปไหนห่าาแบมแบมไ้มานั แบมแบมน่ะ.. โนทลอนเือบาย มันทรมานะ แ่น้อันทรมามาว่า น้อันเป็นนอ่อนแอ! ันเป็นห่วเาที่เาโนทำร้ายร่าายน้อออมาวบุมร่าายเา เามัะเป็นส่วนเินอเพื่อนและโนแล้เสมอ ไ้โปร่วยแบมแบมที!!! ่วยเป็นเพื่อนที่ีทีเถอะ ให้น้ออันไ้มีวามสุบ้าันอร้อ!!!!"
แบบอมพูพลาเย่าแนผม ระหว่าที่เาพูถึานทลอัวเา็สั่น้วย และเา็ปล่อยมือและลุออาเียหันหลัให้ผม่อนะหันมาหาผม
"ันน่ะนะ ันมัะเรียนศิลปะป้อันัว่าาน้อันที่ินนมและูัน้อม และันมัะลอบ่านที่แล้น้อันเสมออนนี้สัว์ป่าอย่า็ันถึเวลาามล่าแล้วละ"
ผมมอภาพรหน้า เายิ้มร้าย่อนะวิ่ออห้อไป
"เฮ้ย เียวสิแบบอม ามล่าอะไรอแฟระห๊ะ เป็นเสือรึไ"
ผมรีบวิ่ามไป็พบวามันหายไปแล้วรับท่านผู้ม โอ้โห นี้พี่แบมแบมหรอ
ถ้าะฝาัวเป็นลูเยนีู้ะายมั้ยเนี้ย
ผมวิ่ามวามรู้สึมาสัพัแล้ว และำลัวิ่ามเสียรี้อผู้หิ ผมเลี้ยววา็พบผู้หิลุ่มที่ทำร่าายแบมแบมับแ็สันที่ถือเ็มอยู่ในมือและพบร่าบาที่นอนสลบอยู่
"แบบอม!"
"ยัไม่ายหรอเว้ยมาร์ แ่สลบ"
"เอออบใ ไม่ั้นแบม่าพวผู้หิายแน่"
"นนี้ใรวะ"
ผมัารอุ้มแบมแบมึ้นมา ัวเาเบาอยู่นะ แ็สันน่ะเพื่อนสนิทผมแ่มันอยาเป็นหมอ ผมเลยให้เามาเป็นหมอประำระูลผม เา็ยินยอมเพราะรู้ัันมานานแล้ว
"แบมแบมน่ะ เียวเล่าให้ฟั"
"ุมาร์!"
เสียยอแัึ้น ผมหันไปมอามเสีย ็พบายัวเล็ๆน่ารัๆำลัวิ่มาอย่าเร่รีบ
"ุมาร์ แบมแบมละ"
"สลบไปแล้ว"
"ทำไมละ!"
"เรื่อมันยาว ่ามันเถอะ"
ผมยัมุ่มั่นเิน่อไป อนนี้มหาลัยเลิาบเรียนันหมแล้ว ผมึัารโทรเรียยูยอมน้อายผมมารับแบมแบมและับบ้านผมัน หลัายอแโผล่ึ้นแ็สัน็ทำัวเียบผิปิ เาเป็นนพูมาแ่พอร่าเล็โผล่มา็เียบลอเลย
ใสื่อับเ้าายน้ำแ็
100%
เอาละ เป็นเรื่อที่หน้าิามนะ่ะ เรื่อราวะเป็นอย่าไร และแบมแบมในอีเยโนทำอะไร มาูัน่ะ ^^
อย่าลืม
อมเม้นใ้ล่าอฟิและิาม NC มาร์แบม นะร้าาาาาาาา อิอิ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น