จอมใจจอมทัพ

ลำดับตอนที่ #1 : พระเพลิงกับกาลเวลา

     = ขอแจ้งให้ทราบว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นโดยใช้จินตนาการไม่ได้ยึดกับประวัติศาสตร์ของอียิปซ์โดยตรง

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

      แสงแดดตอนสายของวันใหม่ในอียิปซ์ส่องแสงระยิบระยับล้อกับผืนกับพื้นทรายสีทองที่เว้งว้างกว้างใหญ่เกินประมาณ   แม่น้ำไนล์ไหลเอื่อยระรินเรื่อยผ่านมานับพันปียังคงทำหน้าที่อย่างไม่มีวันจบ  วิหารโบราญในหลายพันปีก่อนยังคงความงดงามและทรงความศักดิ์สิทธิ์แห่งพิธีกรรมที่ยิ่งใหญ่เนินนาน  สายตาที่ทอดแลวิหารโบราณที่หน้าพิศมัยยังคงจับจ้องอย่างสำรวจตรวจตราและชื่นชมถึงความเก่าแก่และศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้แม้ทุกอย่างจะดูเลือนลาง  



      ร่างโปร่งสมส่วนกับเป้ใบโตก้าวย่างสำรวจตามใจโดยไม่สนใจว่าบริเวณนั้นจะเปลี่ยว  ร้างผู้คน  ไม่มีผู้เยี่ยมชมคนอื่นๆ นอกจากเธอเพียงผู้เดียว  เธอก้าวย้างต่อไปอย่างไม่สนใจจนไปหยุดยืนในห้องกว้างที่ในสมัยโบราณน่าจะเป็นห้องบูชาเทพเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดในอียิปซ์ \"วิหารสุริยเทพ\"



      ในบริเวณห้องกว้างมีแท่นบูชายกพื้นสูงอยู่เบื้องหน้ารูปปั้นที่สูงเกือบเท่าความสูงของห้องนั้น  แม้นไม่บอกก็พอเดาได้ว่ารูปปั้นนี้คือ \"รา\" เป็นแน่  นอกจากนั้นยังมีรูปปั้นเทพเจ้าองค์อื่นๆ อยู่รายล้อมบริเวณรอบห้องกว้างนั้น



      \"รา\"  สุริยเทพผู้ยิ่งใหญ่  เป็นทุกสิ่งทุกอย่างที่ชาวอียิปซ์นับถือ  ยิ่งใหญ่เหนือเทพใดในอียิปซ์  เป็นเทพบิดาแห่งองค์ฟาโรห์ผู้ยืนยง



       สายตาของเธอยังจับจ้องอยู่กับรูปปั้นโบราณที่พุพังแต่ยังมีร่องรอยของความศักดิ์สิทธิ์อย่างศรัทรา แต่กระนั้นสำนึกแห่งเธอก็รู้ซึ้งถึงผู้ไม่ประสงค์ดีที่ก้าวย่างตามมาตั้งแต่เธอเดินเข้าสู่ตัววิหารแห่งนี้



       ชายชาวอาหรับ  3  คน  แม้นจะไม่สูงใหญ่ราวกับนักรับบี้ก็ตามแต่ด้วยจำนวนที่มากกว่าอีกฝ่ายที่เป็นหญิงแล้วน่าจะทำให้เธอต้องมีอันตรายได้



       \" มีธุระอะไรกับฉัน \"  เธอเอ่ยถามด้วยเสียงที่ราบเรียบโดยไม่หันไปมองอีกฝ่าย



       ไม่มีเสียงตอบใดๆ  ชายทั้งสามพยักหน้าให้กันแล้วเดินเข้ามาล้อมเธอไว้ก่อนแสยะยิ้มอย่างหื่นกระหายในทรัพย์สินที่เธอนำติดตัวมา  พร้อมทั้งใช้สายตาลามเลียไปตามร่างสูงอย่างพอใจ



       ผิวขาวผ่องละเอียดที่ได้รับมาจากเชื้อสายชาวจีนของคุณพ่อ  ดวงหน้ายาวเรียว  ดวงตากลมโตน่ารักแต่แฝงแววแห่งความดื้อรั้น  และปากเล็กบางที่ได้รับถ่ายทอดมาจากคุณแม่ชาวไทย  ผมยาวที่ถูกถักเป็นเปียยาวเกือบถึงสะโพก  ไม่ว่าชายใดได้เห็นก็ต้องยอมรับว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าคนนี้  สวย  หวานน่ารักสมหญิง  มีเพียงความสูง  174  ซม. เท่านั้นที่ทำให้เธอไม่แตกต่างจากชายชาวอาหรับทั้ง  3  คนที่ยืนล้อมเธออยู่



       ชายที่ยืนอยู่ด้านหลังเธอพุ่งตัวเข้ามาหมายรวบร่างสูงโปร่ง  เธอหันกลับไปพร้อมโยนเป้ใบโตใส่ชายคนนั้นอย่างแรง  เป็นผลให้ร่างหนาที่กระแทกกับเป้ล้มคว่ำไป  ชายอีกสองคนเห็นเพื่อนของเขาเสียท่าจึงหมายเข้าช่วย  ชายคนหนึ่งรัดร่างเธอด้วยแขนที่แข็งแรงจากด้านหลัง  ส่วนชายอีกคนเดินเข้าหาหมายจะหยุดการเคลื่อนไหวของร่างโปร่ง  แต่มันช้าไปแล้วสำหรับเธอ !



      เธอใช้ศอกกระแทกสีข้างชายคนที่โอบรัดเธออย่างว่องไว  มันส่งผลให้ร่างหนาด้านหลังเธอจุกจนคลายวงแขนออกจากร่างโปร่ง  ก่อนที่เธอจะหมุนตัวใช้เท้ากระแทกท้องชายอีกคนที่ย่างเท้าเข้ามาหาเธอ  ความแรงส่งให้ชายคนนั้นกระเด็นไปกระแทกพื้นจนจุกลุกไม่ขึ้น



      เธอหันไปมองรอบด้านก่อนจะเดินไปเก็บเป้ที่ตกอยู่กลางห้องกว้างขึ้นปัดฝุ่นผงที่เปื้อนเป้ของเธออย่างเบื่อหน่าย  



      \" พวกนายโง่เองที่เลือกมาตอแยกับฉัน ฉันผิดไหมเนี้ยที่ไม่ได้บอกพวกแกว่าฉันฝึกศิลปะป้องกันตัวของจีนหลายอย่าง \" เธอบ่นก่อนจะหันกลับไปหารูปปั้นศักดิ์สิทธิ์แต่มีอายุมานานนับพันปี



      \" ขอโทษที่ทำให้วิหารของท่านวุ่นวาย \"  เธอกล่าวก่อนโค้งให้รูปปั้นโบราณอย่างสุภาพและนอบน้อม  ก่อนเงยหน้าขึ้นมองเทพเจ้าผู้ยิ่งใหญ่อีกครั้ง  และนั้นคือภาพสุดท้ายที่เธอเห็นก่อนที่จะปวดแปล๊บที่ต้นคออย่างแรง