เตะภูเขา เผากระท่อม ที่ต่างโลก

ลำดับตอนที่ #16 : เริ่มต้นชีวิตในรั่วโรงเรียน

ณ ร้านอาหารแห่งหนึ่งใจกลางเมืองหลวง เซฟิรอส

ง่ำๆๆๆๆ

อึกๆๆๆ

"พี่ชายๆ ข้าขอแบบนี้อีก 5 ชุด ไวๆเลย อ้อ..เก็บตังจากเจ้าหน้าดุตรงนี้นะ" ชายหนุ่มที่กำลังสวาปามอาหารอย่างเมามันส์ก่อนจะสั่งอาหารเพิ่มจากชายหลังเคาว์เตอร์และชี้ให้เก็บตังกับเทโอที่ตอนนี้กำลังเอามือเท้าคางนั้งจ้องเด็กหนุ่มที่กำลังกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อยด้วยสีหน้าที่ตะลึงนิดๆ

'เหมือนกันจริงๆ สีผม สีตา สีผิว โครงหน้า และก็ไอ้นิสัยกินจุนี้' เทโอที่ทำสีหน้าหน่ายๆ ก่อนจะสั่งเบียร์มาดื่มซักแก้ว

"เห้ มังกรนี้กินเบียร์ด้วยหรอ" ลีโอที่เห็นพนักงานเอาเบียร์มาเสริฟ ก่อนจะหันไปถามเทโอ

"อ้าว เจ้าคิดว่ามังกรกินไม่ได้นอนไม่เป็นหรือไง" เทโอที่ตอบลีโอไป

"ป๊าว พี่ชายขออีกชุด" ลีโอที่ตอบเสียงสูงก่อนจะหันไปสั่งอาหารอีกชุด ซึ่งเทโอที่ตอนนี้ได้แต่เอามือกุมขมับด้วยความเหนื่อยใจ

"ว่าแต่เจ้าหนู เจ้าชื่ออะไร?"เทโอที่เป็นฝ่ายถามชายหนุ่มที่ตอนนี้กำลังยัดอาหารชุดสุดท้ายเข้าปากไปอย่างรวดเร็ว ก่อนที่ชายหนุ่มจะตอบไปว่า

"ข้าชื่อ ลีโอเฉยๆ และก็ไม่ต้องเติมเจ้าหนูเข้าไปด้วย เข้าใจนะเจ้าจิงเหลนแดง" เทโอที่เบิ้กตากว้างพร้อมกับตะลึงกับคำตอบของลีโอ

'เหมือนกันจริงๆสินะ..อยากรู้จังว่าถ้ายัยนั้นมาเจอจะมีสีหน้ายังไง' เทโอที่กำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่ในใจก่อนจะนึกถึงผู้หญิงคนนึ่งขึ้นมา

"ว่าแต่ข้าสอบผ่านแล้ว ข้าต้องทำยังไงต่อถึงจะเข้าเรียนได้" ลีโอถามพร้อมจ้องมองไปทางเทโอที่ยกเบียร์ขึ้นซดรวดเดียวหมดแก้ว

"ไม่ต้องทำอะไร เจ้าก็แค่เตรียมตัวมาเรียนในเช้าของวันพรุ่งนี้ ว่าแต่เจ้าใช้เวทย์มนต์ไม่ได้เลยหรอถึงมาเข้าทางประตูหลัง"เทโอถามไปด้วยความสงสัย

"ก็ตามนั้นข้าใช้เวทย์มนต์ไม่ได้ ไม่สิ จะพูดให้ถูกคือ ข้าไม่มีพลังเวทย์เลยต่างหาก"ลีโอที่ตอบไปด้วยเสียงเรียบๆ ซึ่งเทโอก็ยังมีคำถามอยู่อีกมากมายเรื่องเกี่ยวกับพลังของชายหนุ่มแต่ก็ต้องเก็บไว้เพราะไม่อยากก้าวกายความเป็นส่วนตัวของลีโอ

"เจ้าหน่ะ สนใจมาทำพันธะสัญญากับข้ามั้ย" เทโอถามพร้อมกับจ้องมองไปยังลีโอ

"ห้ะ ทำพันธะสัญญา กับเจ้าอ่ะนะ ไม่อะ ข้าไม่สน"ลีโอที่ตอบไปอย่างไม่ได้ใส่ใจอะไร

"อ่อหรอ" เทโอตอบไปอย่างสั้นๆ ก่อนที่เทโอจะเดินไปจ่ายตังและทั้งสอง ก็แยกจากกันตรงหน้าร้านอาหาร ซึ่งเทโอก็กำชับลีโอไว้ว่าพรุ่งนี้ตอนเช้าให้มาให้ทันปฐมนิเทศด้วย ลีโอที่พยักหน้ารัวรู้ก่อนจะเดินไปหาที่พักสำหรับคืนนี้ และก็ได้ที่พักในราคาไม่แพงซึ่งเจ้าตัวก็จัดการเข้าพักแค่คืนเดียวเพราะเห็นเจ้าเทโอมันบอกไว้ว่าที่โรงเรียนมีหอพักอยู่ หลังจากนั้นชายหนุ่มก็เข้านอนและผลอยหลับไป

เช้าวันรุ่งขึ้น

แฮกๆ

เสียงของชายหนุ่มที่กำลังหอบเหนื่อยจากการวิ่งซึ่งตอนนี้ชายหนุ่มกำลังพบกับปัญหาที่เกิดขึ้นบ่อยๆกับตนเอง

"หลงทางอีกแล้วโว้ยยยยย" ลีโอที่วิ่งไปเรื่อยๆเพื่อหาไปโรงเรียนก่อนจะเห็นหอคอยใหญ่ๆซึ่งเขาก็จำได้ว่ามันคือหอของโรงเรียนเวทย์มนต์เรซันก่อนที่ชายหนุ่มจะออกแรงวิ่งแบบสุดชีวิต

"ปลดผนึกพลัง 1%"

ฟริ้ววววว

ลีโอวิ่งออกไปด้วยความเร็วสูงก่อนจะหยุดอยู่ที่ประตูทางเข้าแล้วค่อยๆก้าวเดินเข้าไปในโรงเรียนอย่างช้าๆ

'เอ๊ ตรงไหนน้า~"ลีโอที่กำลังเดินมองซ้ายมองขวา ก่อนที่สายตาจะไปสะดุดกับเทโอที่กำลังยืนโบกไม้โบกมืออยู่หน้าอาคารหลังใหญ่

"เจ้าบ้า! วันแรกก็สายเลย ปฐมนิเทศนักเรียนใหม่กำลังจะเริ่ม นักเรียนใหม่ก็ถยอยเข้าไปข้างในกันหมดแล้ว เจ้ามัวไปมุดหัวอยู่ที่ไหนมา" เทโอที่ตอนนี้ได้ร่ายบทเวทย์เอ้ยบ่นใส่ลีโอทีกำลังยืนฟังอยู่อย่างละเหี่ยใจ

"หนวกหูน่า ข้าก็แค่หลงทาง"ลีโอที่ตะโกนออกไปด้วยความรำคาญ

"เอาเถอะ เจ้ารีบเข้าไปได้แล้ว ยัยนั้น เอ๊ย ผ.อ.กำลังจะกล่าวเปิดภาคเรียนแล้ว"เมื่อเทโอพูดจบลีโอก็เดินเข้าไปในอาคารทันทีเผยให้เห็นนักเรียนประมาณ 100 คน กำลังยืนเบียดเสียดกันอยู่ซึ่งลีโอก็ได้เดินเข้าไปยืนอยู่ท้ายสุด ก่อนที่จะมีสาวเอลฟ์ผมสั้นสีเขียว หูยาวภูเขาใหญ่ เดินขึ้นไปบนเวที ก่อนจะร่ายเวทย์อะไรซักอย่าง และเสียงของเธอก็ดังไปทั่วอาคารและมีบรรดาคนที่ยืนอยู่ด้านหลังของเธอซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นอาจารย์ของโรงเรียนเวทย์มนต์แห่งนี้

"ขอต้อนรับสมาชิกนักเรียนใหม่แห่งโรงเรียนเวทย์มนต์เรซันทุกคน เราเป็นผู้อำนวยการของโรงเรียนเวทย์มนต์เรซัน แห่งนี้มีนามว่า อาเลีย ซึ่งปีนี้มีนักเรียนที่ผ่านการทดสอบเพียง 100 คนและเป็นปีแรกที่ทางเรารับนักเรียนที่ไม่มีพลังเวทย์เข้ามาเข้าเรียน ซึ่งมีผู้ผ่านการทดสอบเพียงคนเดียว"สิ้นเสียงประกาศของเอลฟ์สาวดังขึ้นสร้างความแปลกใจให้กับนักเรียนทั้งหลายทันที ก่อนที่เธอจะกล่าวต่อ

"ซึ่งคนที่เป็นผู้ทดสอบก็คือผู้มีทักษะการต่อสู้เป็นอันดับ 1 ของโรงเรียนเรา ทางเรายินดีที่จะ....." เสียงของหญิงสาวที่หยุดลงกระทันหันเพราะสายตาของเธอไปสะดุดที่ชายหนุ่มผมดำดวงตาสีดำ ผิวคลำ หน้าตาหล่อเหลา ก่อนที่ร่างกายของเธอจะก้าวขาออกไปโดยอัตโนมัติ

"ซะ..เซฟิรอส" เสียงของหญิงสาวกล่าวอย่างแผ่วเบาพร้อมมือที่ยื่นออกไปทางลีโอ และเริ่มมีน้ำใสๆไหลออกมาอาบที่ใบหน้า ก่อนที่จะมีหนึ่งในอาจารย์เรียกเธอเพื่อคืนสติ เมื่อเธอเห็นดังนั้นจึงปาดน้ำตาพร้อมกับกล่าวต่อ

"อะแหม ทางเรายินดีที่จะมอบความรู้ให้แก่พวกเจ้า เพื่อเป็นพลังให้อาณาจักรอาซุสของเราในภายภาคหน้า ขอจบการปฐมนิเทศแต่เพียงเท่านี้" พูดจบเธอก็เดินลงจากเวทีไปโดยที่สายตายังจับจ้องไปที่ชายหนุ่ม ลีโอทีเอียงคอด้วยความสงสัย เพราะสายตาของหญิงสาวที่จับจ้องมาทางเขานั้นมีแต่ความเศร้าและก็ความดีใจผสมปนเปกันอยู่ ก่อนที่จะมีเสียงชายหนุ่มที่เรียกให้หญิงสาวหลุดออกจากภวังค์อีกครั้ง

"เหมือนล้ะสิท่า เหตุผลหลักๆที่ข้ารับเจ้าหนูนั้นมาก็เพราะหน้าตามันเหมือนกับเจ้าบ้านั้น ก็แค่นั้นแหละนะ ถึงแม้หน้าตาจะเหมือนเพียงใด แต่ไร้พลังเวทย์ก็ไม่ต่างจากสวะดีๆนี้เอง"

"อะ อืม" เทโอที่พูดขึ้นก่อน ที่อาเลียจะตอบไป พร้อมกับน้ำตาที่คลอออกมาจากตา เพราะใบหน้าของลีโอนั้นเหมือนกับคนรักเก่าของตนอย่างกับแกะ ซึ่งสาเหตุที่เทโอปิดบังเรื่องพลังของลีโอก็เพราะเจ้าตัวเป็นฝ่ายขอร้องเอาไว้

"เจ้าคงไม่คิดจะเอาเจ้าหนูนั้นมาแทนที่เจ้าบ้านั้นหรอกนะ" เทโอที่ถามมาเลียไปแต่เธอไม่ได้ตอบอะไรก่อนจะวิ่งปาดน้ำตาออกไป

"อ๊ะ!ต่อไป เป็นการกล่าวปิดพิธีปฐมนิเทศ ขอเชิญ ฟีน่า บลอน์ ขึ้นมากล่าวปิดพิธีด้วย" สิ้นเสียงของอาจารย์สาว ได้มีหญิงสาวผมสีทองเดินขึ้นมาในชุดกระโปรงยาวสีขาว ก่อนจะกล่าวปิดพิธี

'หืมมม ยัยผู้หญิงปากปีจอนั้นนี่หว่า'ลีโอที่จ้องมองไปทางหญิงสาวด้วยใบหน้าที่ไม่สบอารมณ์ ก่อนที่หญิงสาวจะกล่าวปิดพิธี

"ถ้างั้นเราขอกล่าวจบพิธีปฐมนิเทศแต่เพียงเท่านี้"

แปะๆ

สิ้นเสียงปรบมือนักเรียนก็ทยอยออกไปเข้าห้องตามชั้นเรียนของตัวเอง ซึ่งลีโอที่ตอนนี้ถูกส่งให้ไปอยู่ห้อง A หรือห้องที่รวมอัจฉริยะเอาไว้ ซึ่งก็สร้างความไม่พอใจกับเพื่อนๆในห้องที่มีเจ้าสวะโผล่มาอยู่ร่วมห้องด้วย แต่ลีโอก็ไม่ได้สนใจนั่งๆนอนอยู่บนโต๊ะของตน ซึ่งห้องก็ถูกแบ่งออกเป็น A-E ห้องละ 20 คน และฟีน่าก็เป็นหนึ่งในคนที่ได้อยู่ห้อง A

"นี่เจ้าคนอ่อนแอ เจ้าออกไปจากห้องเรียนแห่งนี้เลยนะ ที่นี้ไม่เหมาะกับคนอย่างเจ้า" เสียงใสๆของฟีน่ากล่าว แต่ก็ไม่ได้มีเสียงขานตอบจากลีโอแต่อย่างใด กลับกันชายหนุ่มกลับฟุบหน้าลงนอนกับโต๊ะเรียนโดยไม่สนใจเสียงด่าถอที่ด่าไล่หลังมาเป็นระยะๆ

"เงียบและกลับไปนั่งที่" เสียงขอสาวเอลฟ์ผมเขียวอกสะบึมดัง ขึ้นก่อนที่จะเดินเข้ามาในห้องเรียนพร้อมกล่าว ซึ่งทำให้ตอนนี้ฟีน่าที่กำลังแสดงสีหน้าไม่พอใจก่อนจะเดินกลับไปนั่งที่ของตัวเองแต่โดยดี

"เอาหล่ะ จากนี้อาจารย์จะมาเป็นอาจารย์ประจำชั้นที่ห้อง A แห่งนี้ใครมีคำถามอะไรสงสัยสามารถมาปรึกษาอาจารย์ได้"อาเลียที่กล่าวแนะนำตัวเองก่อนจะไปยืนหน้าชั้นเรียน

"เอาหล่ะเราจะมาแนะนำตัวกัน"อาเลียกล่าว ก่อนที่นักเรียนจะลุกขึ้นแนะนำตัวตามลำดับ จนมาถึงฟีน่า ฟีน่าลุกขึ้นก่อนจะกล่าว

"เราชื่อ ฟีน่า บลอน์ บุตรตรีแห่ง บาเลน์ บลอน์ ความฝันของเราอยากจะเป็นมหาจอมเวทย์คนที่ 2 ของอาณาจักรอาซุสแห่งนี้ และตามหาจักพรรดิ์มังกรแดง เพื่อที่จะทำพันธะสัญญาเหมือนกับท่านมหาผู้กล้าในตำนาน เซฟิรอส" หลังจากฟีน่ากล่าวจบ นักเรียนทุกคนก็ปรบมือและไม่มีใครหัวเราะเยาะเพราะเป็นที่รู้กันดีว่าฟีน่า ได้ไปถึงระดับปราชณ์เวทย์ด้วยอายุเพียง19 ปี จึงทำให้เธอมีแนวโน้มว่าจะไปถึงมหาจอมเวทย์ได้ภายในเวลาไม่ถึง 10 ปี

"คนต่อไป"มาเลียกล่าวก่อนจะจ้องมองไปยังลีโอที่กำลังนอนหลับคาโต๊ะอยู่

"เธอตรงนั้นหนะ!!"มาเลียตะโกนก่อนที่ลีโอจะค่อยๆเงยหน้าพร้อมเช็ดน้ำลายที่มุมปาก

"ลุกขึ้น แนะนำตัว"สิ้นเสียงมาเลีย ลีโอค่อยๆลุกขึ้น

"ชื่อลีโอ ชอบกินเนื้อ แต่ขามังกรขอทีเถอะจะไม่กลับไปกินอีกแล้ว" สิ้นเสียงการแนะนำตัวของชายหนุ่มผมดำ สร้างเสียงหัวเราะให้กับเพื่อนๆทั่วทั้งห้อง

"มันบอกว่าเคยกินขามังกรหว่ะ55555 ขี้โม้ชะมัด" A

"จะโม้ก็ให้มันน้อยๆหน่อยเจ้าสวะ"B

"อย่าว่าแต่ขามังกรเลย ขาจิ้งเหลนเจ้าหากินให้ได้ก่อนเถอะ"C

"เจ้าคนอ่อนแอ โกหกหลอกลวง"ฟีน่า

"เงียบ"

"เจ้าว่าเจ้าเคยกินขาของมังกรหรอ"ลีโอไม่ได้ตอบเพียงแต่หันมายักคิ้วให้อาเลียหนึ่งครั้ง

"แล้วความฝันของเจ้าหล่ะ"อาเลียถามแต่คำตอบของชายหนุ่มทำให้หญิงสาวเบิ้กตากว้างก่อนจะเห็นภาพซ้อนทับของชายหนุ่มในชุดสีดำสนิทกับชายหนุ่มสวมเกราะสีทองในผ้าคลุมสีแดง

"ของแบบนั้นข้าไม่มีหรอก แค่ใช้ชีวิตที่เหลือให้มีความสุขที่สุดก็พอ ปลายทางจะเป็นยังไงก็ช่างเพราะชีวิตมนุษย์หนะมัน..สั้น เจ้าที่อยู่มา 2000 ปี คงไม่เข้าใจหรอกนะ อาเลีย" ลีโอที่พูดจบ อาเลียก็ได้เดินตรงมาใกล้ๆเข้าก่อนที่จะยืนมือออกไปที่จะสัมผัส...

โป๊ก

"โอ้ย"

"เรียกว่าอาจารย์สิ เจ้าเด็กปีนเกลี่ยว"อาเลียที่โบกเข้าไปที่หัวของลีโออย่างรุนแรงก่อนจะเดินไปยังหน้าชั้นเรียน

"โถ้ มันเจ็บนะยาย"ลีโอที่เอามือลูบหัวปอยๆเพราะปิดผนึกพลังไว้ที่ 0.50% บ่นขึ้น

"เรียกใครว่ายายนะ ลีโอ"

"ปะ ป่าวครับ" อาเลียที่ได้ยินเสียงของลีโอแววๆก่อนที่จะถามลีโอ ชายหนุ่มเห็นท่าไม่ดีเลยรีบปฏิเสธไป

ตกเย็นถึงเวลาเลิกเรียน ลีโอที่เดินคอตกมาแต่ไกล ทำสีหน้าเบื่อโลกแบบสุดๆ ซึ่งตลอดเวลาทั้งวันที่เขาพยายามจะหาเพื่อนให้ได้ซักคน แต่พอได้เข้าไปคุยกับใครก็มีแต่สายตารังเกียจ บางคนถึงกับด่าทอว่าเขาเป็นสวะ จึงทำให้เขาตัดความคิดเรื่องการหาเพื่อนจากสถานที่แห่งนี้ไปได้เลย

"เป็นอะไรเจ้าหนู ทำไมเดินคอตกหน้าไม่รับโลกแบบนั้นเล่า" เทโอที่เห็นลีโอเดินออกมาก่อนจะเปิดประเด็นถาม

"ยุ่งน่า เจ้าจิ้งเหลนแดง" ลีโอที่ตอบไปอย่างหน่ายๆ

"เห็นมาเลีย เล่าให้ข้าฟังว่าตอนแนะนำตัวเจ้าบอกว่าเจ้าเคยกินขาของมังกรด้วย 55555 เจ้านี้มันขี้โม้ชะมัด" เทโอที่ยังคงเดินตามพร้อมกระเซ้าเย้าแหย่ลีโอเป็นระยะๆ

"หึๆ ให้ขาลองหักขาเจ้ามากินซักข้างมั้ยหล่ะ" ลีโอที่หันไปสแยะยิ้มอย่างชั่วร้ายใส่เทโอ ซึ้งถึงคำพูดนั้นจะเป็นการล้อคืนกับเทโอไป แต่เจ้าตัวหาได้รู้สึกแบบนั้นไม่ มีเหงื่อมากมายผุดขึ้นมาบนใบหน้าของเทโอและความรู้สึกหนาวเย็นที่สันหลัง

"เห้ยๆ เจ้าข้าเอ่ยใครก็ได้ช่วยข้าด้วย เด็กปีศาจจะกินข้า5555" เทโอที่รู้สึกว่าตนคงคิดมากไปเองจึงได้กลับมากวนต..น ลีโอไปตลอดทาง

"นี้ เทโอ" ลีโอที่หันไปเรียกเทโอที่ตอนนี้เดินขึ้นมาอยู่ข้างๆกับตัวเขา

"หื้ม อะไรของเจ้าจู่ๆก็ทำมาเป็นเรียกชื่อ"เทโอที่ตอนนี้รู้สึกแปลกๆที่ลีโอเรียกชื่อปกตืจะเรียกว่า เจ้าจิ้งเหลนแดงซะเป็นส่วนใหญ่ก็อดสงสัยไม่ได้

"พวกเจ้ามีกันอีกกี่ตัวหรอ" ลีโอที่ถามไปอย่างเสียงเรียบๆ

"พวกหรอ พวกไหน พวกอะไร" เทโอที่ไม่เข้าใจในคำถามของลีโอถามกลับ

"ก็พวก ราชามังกร หน่ะสิ คงใช่ว่ามีเจ้าเพียงตัวเดียวใช่มั้ย" ลีโอที่เริ่มอดใจไม่ไหวกับความซื่อบื่อของไอ้จิ้งเหลนแดง พูดขึ้น

"ใช่ นอกจากข้าก็มีอยู่อีก 4 ตัวหน่ะ"

"จักพรรดิ์นีมังกรแห่งวารี มิว

ราชามังกรแห่งวายุ พีนิค

ราชามังกรแห่งปฐพี ซีน่อน

และข้าจักพรรดิมังกรแดง เทโอ

และตัวสุดท้ายแต่ไม่ท้ายสุด ราชามังกรดำ แบล็คโบน ให้ตัวนี้อันตรายเลยจะบอกให้เมื่อ 1000 ปี ที่แล้วมันเล่นทำลายอาณาจักรไป 3 อาณาจักรภายในเวลาปีเดียว แต่สุดท้ายก็โดนคนรู้จักของข้าใช้เสาแห่งอาเทมิทผนึกไว้ในถ้ำชั่วนิรันดร์ไปแล้ว ถึงเมื่อเดือนก่อนข้าจะสัมผัสถึงพลังของเจ้านั้นได้ แต่ก็สัมผัสได้แค่ไม่นานและก็จางหายไป ข้าเลยคิดว่าข้าคงคิดไปเอง"ลีโอที่ฟังเทโอเล่ามาอย่างละเอียดก่อนจะมั่นใจว่าไม่ผิดตัวแน่

"ไอ้ตัวนี้แหละ ที่ข้ากินขามันเข้าไป" สิ้นเสียงของลีโอ เทโอที่ได้ยินดังนั้นก็เงียบไปก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมาลั่นไปทั่วบริเวณนั้น

"กร๊ากกก55555 นี้เจ้าถามข้าเพื่อจะหาเรื่องมาโม้ต่อสินะ จะแต่งเรื่องทั้งทีก็ให้มันเนียนๆหน่อย เจ้านั้นหน่ะนะ แข็งแกร่งกว่าข้าประมาณ 3 เท่าด้วยซ้ำ ถ้าเจ้ากินขาของเจ้านั้นจริงๆ หละก็ ขายอมตัดขาของข้าให้เจ้าไปกินด้วยเลย แถมแขนให้อีกสองข้างเลยด้วยเอ้า กร๊ากก5555 "เทโอที่หัวเราะลั่นก่อนที่ร้อยยิ้มที่ชั่วร้ายจะโผล่ออกมาจากใบหน้าของลีโอทันที

"ปลดผนึกพลัง 3%"

ตู้ม

อั่ค

"จะ เจ้าจะทำอะไรข้า" ลีโอที่ปลดปล่อยพลังก่อนที่พื้นดินจะแตกและแยกออก ก่อนจะวาปไปทางด้านหลังของเทโอด้วยความรวดเร็วก่อนจะเอามือขึ้นมาล็อคคอ ของจักพรรดิ์มังกรแดงที่ยืนอยู่ และค่อยๆยืนใบหน้าเข้าไปและกระซิบที่ใบหู

"ถ้าเจ้าอยากที่จะรู้เจ้าก็ลองไปที่ ป่าเดธวูท ดูสิแล้วเจ้าจะรู้ว่าข้ากินขาของเจ้าจิ้งเหลนตัวสีดำนั้นจริงมั้ย แต่เอ๊ะ... ต่อให้ไปเจ้าก็คงไม่เจอ อยากรู้มั้ยว่าเพราะอะไร....."เทโอกลืนน้ำลายดังเอือกหน้าถอดสีทันทีกับคำพูดของชายหนุ่มที่ล็อคคอเขาอยู่ด้านหลัง ก่อนเขาจะพูดต่อว่า

" เพราะเจ้าเสาสีต้นที่หน้าตาดูโง่ๆนั้น กับ ถ้ำที่มันใช้กักขังเจ้าจิ้งเหลนดำ ถูกข้าถีบหายไปแล้วหน้ะสิ..ข้าก็ออมพลังไม่เก่งด้วยหน้ะสิ เห้ออ หึๆ" สิ้นเสียงของลีโอ เทโอที่กำลังกระวนกระวายกับเรื่องที่ลีโอเล่า เพราะสิ่งที่ลีโอเล่านั้น ก็เป็นไปตามสิ่งที่เขาได้เป็นผู้เห็นเหตุการณ์ในตอนที่เซฟิรอสผนึกราชามังกรดำเอาไว้ในถ้ำจริงๆแถมเสาก็ยังใช้สี่ต้น และสถานที่ที่แสนจะอันตราย...ก็เป็นสถานที่เดียวกับชายหนุ่มที่เล่า เล่าให้เขาฟัง

กร็อบ

อ๊ากกกกก

"มาเลียช่วยข้าด้วยยยยยยยย "สิ้นเสียงกระดูกขาที่ลีโอได้ทำการหักมันด้วยการเตะ ก่อนจะมีเสียงร้องของเทโอที่ตอนนี้น้ำตาเล็ดออกมาด้วยความหวาดกลัวก่อนจะตะโกนขอความช่วบเหลือจากมาเลีย

พลัก!!

"5555ร้องเสียงหลงเป็นจิ้งเหลนไปได้โอ๋ๆ ไม่ร้องนะไม่ร้อง ใช้เวทย์มนต์รักษาได้ใช้มั้ย โทษทีมันมือไปหน่อย"ลีโอที่หัวเราะก่อนจะพลักเทโอออกไปและ กำลังสนุกกับการได้แกล้งมังกรตรงหน้าอย่างเมามันส์

"ฮือออ ไม่ตลกนะเว้ย ตะกี้นึกว่าจะโดนกินจริงๆซะแล้ว ฮีลิ่ง.." เทโอที่ตบมุกกับไปก่อนจะใช่ฮีลลิ่งและลุกขึ้นมา ก่อนจะทำสีหน้าจริงจังและหันไปถามลีโอทันที

"ถ้าเจ้าฆ่าเจ้าแบล็คโบนไปแล้ว แล้วแกนอสูรของมันหล่ะ" เทโอที่ทำสีหน้าจริงจังและกล่าว

"หืม ข้าไม่พบนะ คงสลายไปพร้อมๆกับร่างของมันไปแล้วละมั้ง" ลีโอที่กล่าวไปอย่างหน่ายๆก่อนจะหันหน้ากลับไปเดินต่อ

"เป็นไปไม่ได้หรอก ถึงเจ้าจะฆ่ามันได้จริงๆ แต่แกนอสูรของพวกราชามังกรอย่างพวกข้านั้นมี สมบัติของพระเจ้าอยู่ทั้งสิ้น ต่อให้เป็นมหาเวทย์ก็ทำลายได้แค่ผนึกไม่อาจที่จะทำลายสมบัติทิ้งได้"เทโอได้เล่าออกไปด้วยน้ำเสียงจริงจัง

"ถ้างั้นก็คงกระเด็นไปที่ไหนซักแห่งแล้วแหละมั้ง เพราะพลังของลูกถีบข้า พลังทำลายล้างมันลากยาวจากป่าเดธวูธไปจนถึงกำแพงเมืองเครรอสเลยนะ" ลีโอที่พยักคิ้วพลางโอ้อวดพลังของตน

"ห๋า !!ข่าวที่กำแพงเมืองเครอสที่แข็งแกร่งมีบาเลียเวทย์มนต์ของมหาผู้กล้ากางอยู่ ถูกพลังของเจ้าทำลายแตกเองหรอเนี้ย" ลีโอที่เหงื่อตกด้วยความรู้สึกผิดจากเหตุการณ์ที่เทโอเล่าให้ฟัง

"หนวกหูน่า ข้าก็แค่กะพลังของข้าไม่ถูก" ลีโอพยักไหล่ ก่อนจะแยกจากเทโอและเดินตรงเข้าไปในหอพัก ซึ่งห้องพักของเขาดูๆไปก็ถือว่าโอเค ก่อนที่จะจัดแจงตัวเองและเข้านอน.

ณ ฐานทัพของหัวเมืองเครอส

ได้ปรากฏวงเวทย์ขนาดใหญ่อยู่ภายในห้องโถงและมีก้อนหินขนาดใหญ่สีดำอยู่ตรงกลาง ก่อนจะมีนักเวทย์ยืนร่ายเวทย์อยู่รอบๆ

"ขอร่ายเวทย์ ทวยเทพที่ถูกกักขังและผนึกข้าขอวิงวอนโทสะของท่านเพื่อปลดผนึกศาสตร์วุทธแห่งพระเจ้า.."สิ้นเสียงร่ายเวทย์ของมหาเวทย์ชุดดำ เกิดแสงพวยพุ่งเข้าไปในก่อนผนึก

เปรี้ยะ

เปรี้ยะ

เพล้งงง!!

เสียงผลึกที่แตกออกเผยให้เห็นชุดเกราะสีดำส่วนออก แผ่ไอแห่งความมืดออกมาอย่ารุนแรง โดยมีสายตาของแม่ทัพสาวอาเซียยืนมองอยู่ ณ ชั้น 2 ของห้องโถง

"แล้วเราจะได้เห็นดีกัน อาณาจักรโคเนีย ฮ่า ฮ่า"
หญิงสาวหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง

.
.
.
.

ไรต์:อิอิซ่า555+ จบไปอีกตอนหลังจากนี้เนื้อเรื่องะกลับมาอืดและมีความน่าเบื่อกับรั่วโรงเรียนอีก 2 ปีเต็มๆ อย่างพึ่งรีบติดตามกันเน้อ ขนาดไรต์ที่ติดพล็อตเรื่องยังเบื่อเลย -3-