เตะภูเขา เผากระท่อม ที่ต่างโลก

ลำดับตอนที่ #32 : เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด!! มหาภัยพิบัติถล่มอาซุส

' ฮ่าๆ เจ้าเห็นหน้ายัยเปี๊ยกนั้นมั้ย เหว๋อเลยตอนที่ข้าบอกว่าเป็นองค์ชาย'ลีโอที่หัวเราะก้องภายในใจ

'หึๆเล่นของสูงนะเจ้าหน้ะ ถ้าองค์ราชาแห่งอาซุสรู้เข้าคงยกกองทัพมาจับเจ้าไปประหารเป็นแน่" เทโอที่พูดแหย่กลับ แต่เจ้าตัวก็รู้ดีว่าลีโอคงไม่กลัวแน่ๆ

'จริงหรอ!!อิบอ๋ายแล้วไง ข้าควรจะทำยังไงดีหละทีนี้"ลีโอที่ทำสีหน้าตกใจกลัวสุดขีดพลางขอความคิดเห็นจากเทโอ

'เฮ้ย!!นี้กลัวจริงเร๊อะ??"

'ฮ่า ฮ่าๆ แล้วเจ้าคิดว่าจริงมั้ย'ลีโอที่ตอบก่อนจะยิ้มที่มุมปาก พามังกรทั้งสองขนลุกซู่ขึ้นมาทันที

'เอาเถอะ! ข้าเริ่มเบื่อที่นี้แล้วว่าจะกลับไปหาฟีน่าละ อีกอย่างช่วงนี้ข้ารู้สึกแปลกๆสังหรณ์ใจไม่ดียังไงไม่รู้'ลีโอที่กล่าวไปเพราะในใจของตนรู้สึกแปลกๆมาหลายวัน

'ข้าก็เหมือนกันกลัวว่าที่อาณาจักรจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นหน่ะสิ ข้าว่าเราออกเดินทางกลับกันเลยดีกว่าภารกิจค่อยไปส่งที่เมืองหลวงเซฟิรอสก็ได้' เทโอพูดจบก็แปลงร่างเป็นมังกรตัวใหญ่สีแดงทันที ก่อนที่ลีโอจะกระโดดขึ้นไปนั่งโดยมีสายตาที่ตกตะลึงของเหล่าผู้คนมากมายที่สันจรกันไปมาภายในเมือง ที่จู่ๆมีมังกรโผล่ออกมา ณ กลางเมืองก่อนจะบินหายลับฟ้าไป

ณ เมืองหลวงเซฟิรอส

ปึง

"ท่านแม่ทัพเครเซอร์ แย่แล้วครับ เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแล้ว" ทหารนายนึงเปิดประตูมาอย่างรุนแรงก่อนที่จะตะโกนขึ้นด้วยสีหน้าที่หวาดกลัวและตกใจ

"อะไรของเจ้า!!? มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นงั้นหรอ?"เครเซอร์ที่กำลังรับประทานอาหารกับฟีน่ากล่าวขึ้นด้วยท่าทีไม่พอใจ

"ปะ..ประตูทางทิศเหนือของเมืองหลวง มีทหารของเหล่าปีศาจและอสูรมากมายมองคร่าวๆแล้วประมาณห้าแสนตัว ทางเราจะป้องกันเอาไว้ไม่อยู่แล้วด้วยขอรับ"

"ห้ะ!!! เจ้าว่ายังไงนะ รีบขอกำลังเสริมและแจ้งแม่ทัพทั้ง 3ออกไปทันทีแล้ว เตรียมกองกำลังให้พร้อม เราจะเข้าปะทะกับพวกมัน"เครเซอร์กล่าวพร้อมกับเดินไปสวมชุดเกราะอย่างเต็มยศก่อนจะหันไปกล่าวกับฟีน่า

"ลูกอยู่นี้!! ห้ามไปไหน เข้าใจที่พ่อพูดนะ" เคร์เศอร์กล่าวด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

"มะ..ไม่หนูก็จะสู้ด้วย"ฟีน่ากล่าวด้วยท่าทีเป็นห่วงผู้เป็นพ่อ

"ถ้าเจ้ายังเห็นข้าเป็นพ่ออยู่ก็อย่าตามมา" เคร์เซอร์ที่พูดก่อนจะเดินออกไปด้วยความรวดเร็ว พร้อมกับฟีน่าที่วิ่งกลับไปหยิบไม้คทาที่ห้องออกมา

"ลีโอ..ข้ารักเจ้านะ."ฟีน่าพูดเสร็จก็ถือไม้คทาก่อนจะวิ่งตามหลัฝเครเซอร์ออกไปโดยที่ไม่ให้เครเซอร์รู้ตัว

ณ นอกประตูทางทิศเหนือ

กองทัพอสูรและเผ่าปีศาจได้เข้าโจมตีกองทหารของอาณาจักรอาซุสอย่างรุนแรง แต่ด้วยจำนวนของฝ่ายมนุษย์นั้นน้อยกว่าจึงทำให้เสียเปรียบเป็นอย่างมากและกำลังจะถูกตีแตก

"แฮกๆ ยังไม่หมดอีกหรอ !!" เสียงของอัศวินสาวผมเงินดวงตาสีแดงเพลิงในชุดเกราะสีเงินผ้าคลุมสีแดงกล่าว และกำลังถูกเผ่าปีศาจเข้าห้อมล้อมเป็นวงกลมอยู่ ซึ่งทำให้เหล่าทหารของเธอขวัญหนีตีฟ้อเป็นอย่างมากที่แม่ทัพของพวกเขากำลังถูกตอนจนมุมด้วยสภาพชุดเกราะที่ร่อแร่บวกกับเลือดที่โชกไปทั่วทั้งกาย

"ท่านแม่ทัพโดนล้อมอยู่!!เราควรจะทำยังไงดี?"ทหารนายนึงกล่าว

"บุกฝ่าเข้าไปช่วยท่านแม่ทัพเร็ว กำลังเสริมมั่วทำอะไรกันอยู่ว่ะ"ทหารอีกนายพูดพร้อมกับวิ่งถือดาบฟันฟ่าวงล้อมของศัตรูหวังที่จะเข้าไปช่วยแม่ทัพของตน แต่ก็ต้องสังเวยชีวิตให้กับสิ่งมีชีวิตเบื้องหน้า

ฉั๊วะ ฉั๊วะ

"อ๊ากกกก"

"มะ..ไม่นะพวกเจ้า!! ถอยไปไม่ต้องสนใจข้า" อาเซียที่ตะโกนออกไป แต่มันสายเกินไปแล้วร่างของทหารสองนายได้ถูกฟันขาดเป็นสองท่อนก่อนจะร้องออกมาอย่างโหยหวล

ตุบ

"เราพ้ายแล้ว" เสียงของแม่ทัพสาวพูดขึ้นพร้อมๆกับเข่าที่ทรุดลงและสายตาที่เลื่อนลอย ความรู้สึกที่เศร้าและผิดหวังกับทุกสิ่งทุกอย่างทั้งเกลียดตัวเองที่ไม่แข็งแกร่งพอที่จะสามารถปกป้องอาณาจักรของตนเอาไว้ได้ ความรู้สึกทุกอย่างที่ถาโถมเข้ามาเกินกว่าใจดวงน้อยๆของหญิงสาวคนนึงจะรับไหวพร้อมๆกับน้ำตาที่เริ่มไหลรินออกมาและยอมรับวาระสุดท้ายของชีวิต ก่อนจะมีเสียงใหญ่ที่หน้าเกรงขามดังก้องภายในใจของอาเซีย

"เจ้ามนุษย์!! สิ่งที่เจ้าต้องการคือพลังงั้นรึ" เสียงที่ดังก้องเอ่ยขึ้น ก่อนที่ท้องฟ้าจะมีเมฆสีดำทะมึนเข้าบดบังดวงอาทิตย์ ตามด้วยห่าฝนที่ตกลงมา

"นะ..นั้นใครหนะ?"อาเซียที่ตั้งสติได้ก่อนจะถามกลับไป

'เจ้าไม่ต้องรู้หรอก!! ข้าจะถามเจ้าอีกครั้ง เจ้าต้องการพลังที่จะสามารถกวาดล้างเจ้าพวกสิ่งมีชีวิตชั้นต่ำพวกนี้หรือไม่!!' เสียงปริศนากล่าวก้องภายในใจของอาเซีย ก่อนที่อาเซียจะหันไปมองคมดาบมากมายที่รายล้อมอยู่รอบตัว และเหล่าทหารคนสำคัญหลายนายที่ตกตายไป ก่อนที่หญิงสาวจะตะโกนออกไปดังก้องทั่วทั้งสมรภูมิ

"ข้าต้องการ!!"

'แม้มันอาจจะต้องแลกด้วยชีวิตของเจ้าหน้ะหรอ?!'

"ข้าไม่สน!! ต่อให้มันต้องแลกด้วยชีวิตของข้า ยังไงข้าก็ยังต้องการมัน"อาเซียที่ตอนนี้มีความหวังที่ถูกจุดขึ้นมาจากเสียงปริศนา แต่สิ่งที่เธอกำลังจะได้มันมาจะต้องแลกกับค่าตอบแทนที่เท่าเทียม

'ดี!! ดีมาก!! งั้นสิ่งสุดท้ายที่ข้าจะถาม เจ้าจะเอามันไปเพื่ออะไร?' เสียงปริศนากล่าว ก่อนที่อาเซียจะหลับตาก่อนจะนึกถึงผู้เป็นพ่อ และคำพูดของบิดาที่มักจะพูดกับเธอบ่อยๆ เวลาเธอสงสัยว่าจะแข็งแกร่งไปเพื่ออะไร และพ่อของเธอก็จะตอบกลับมาแบบเดิมทุกครั้ง คำตอบของพ่อเธอนั้นคือ...ก่อนที่หญิงสาวจะลืมตาขึ้น

"เพื่อปกป้องสิ่งสำคัญ และอาณาจักรอันเป็นที่รักของข้า ต่อให้ข้าตายข้าก็ไม่เสียดาย!!!!"สิ้นเสียงตะโกนของอาเซีย คมดาบล้อมกายของนางได้ฟาดฟันลงมานับสิบเล่ม

เปรี้ยง เปรี้ยง

ตู้ม ตู้ม

สายฟ้าฟาดผ่าลงมารอบๆตัวของอาเซีย ทำให้ทหารปีศาจสลายหายไป แต่หญิงสาวกับไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร ก่อนที่นางจะค่อยๆลุกขึ้นยืน

"จงเอ่ยนามของข้า!!"เสียงปริศนาที่ตอนแรกพูดกับอาเซียในใจแต่บัดนี้กับดังก้องไปทั่วสนามรบ สร้างความตกใจให้กับทหารทั้งฝ่ายมนุษย์และปีศาจเป็นอย่างมาก ก่อนที่อาเซียจะค่อยๆหลับตาลง......และเปิดเปลือกตาขึ้นดวงตาจากสีแดงเพลิงบัดนี้ได้ส่องแสงก่อนที่มันจะกลายเป็นสีน้ำเงินอมม่วง


.


.

'ข้าสังหรณ์ใจไม่ผิดจริงๆ ข้าสัมผัสถึงพลังของเผ่าปีศาจที่เมืองหลวงเซฟิรอสได้ไม่ผิดแน่'เทโอที่กล่าวก่อนนะบินพุ่งตรงกลับไปที่อาณาจักรอาซุส

'เร่งความเร็วหน่อยเทโอ!! ฟีน่ารอข้าก่อนนะ!!' ลีโอที่หมอบบนหลังของเทโอที่บินด้วยความเร็วสูง ก่อนจะมุ่งหน้าไปยังเมืองหลวงเซฟิรอส

ณ ประตูทางทิศเหนือ

"พวกเจ้ารีบลงไปช่วยกองทัพกองที่ 2 เร็วเข้า"เครเซอรที่มาถึงสนามรบพร้อมกับออกคำสั่งกับกองทหารของตนและกำลังเสริมจากอีกสองกองทัพที่แม่ทัพที่เหลือส่งมาช่วยในสงครามครั้งนี้ ก่อนที่ทหารกว่าหนึ่งแสนคนจะวิ่งออกไปทางประตูเมืองและเข้าปะทะกับทหารฝ่ายศัตรูทันที

เคร้งๆๆๆ ฉั๊วะๆๆๆ เฮ่ๆๆ

เสียงการต่อสู้ในสมรภูมิเกิดขึ้นอย่างดุเดือด ตามมาด้วยเสียงเฮลั่นของกองทหารที่สอง ที่กำลังเสริมมาถึงแล้ว ก่อนจะมีทหารนายนึงวิ่งมาเกาะที่ขาของเครเซอร์

"ทะ..ท่านแม่ทัพกองที่ 1 ได้โปรดช่วยแม่ทัพอาเซียของพวก ระ.."ยังไม่ทันจะพูดจบทหารนายนั้นก็ล้มลงเผยให้เห็นดาบที่ปักอยู่กลางหลัง ก่อนที่เครเซอร์จะกวาดสายตามองไปรอบๆสนามรบก็พบกับอาเซียที่กำลังนั่งคุกเข่ารอความตายโดยมีทหารเผ่าปีศาจกำลังยืนรายล้อมเป็นวงกลม ก่อนที่เครเซอร์จะวิ่งตรงไปทางอาเซียและชักดาบออกมาฟันศัตรูเพื่อฝ่าวงล้อม แต่ก่อนที่กำลังจะถึงวงล้อมของอาเซีย

เปรี้ยง

ตู้ม

สายฟ้าที่ฟาดผ่าลงมาทำลายทหารเผ่าปีศาจให้สลายหายไปพร้อมๆกับร่างของเครเซอร์ที่กระเด็น ออกมาจากแรงระเบิดของฟ้าผ่า ก่อนจะมีเสียงปริศนากึกก้องไปทั่วสมรภูมิสร้างความตกใจให้กับเคร์เซอร์เป็นอย่างมาก แต่เขาก็ได้พยุงร่างของตนลุกขึ้นก่อนที่จะจ้องมองไปยังอาเซียที่กำลังค่อยๆลุกขึ้น ก่อนจะลืมตาแล้วประกาศลั่นสนามรบ

"จักพรรดิมังกรฟ้า ราโอ!!"

เปรี้ยงงงง

สายฟ้าที่ฟาดผ่าลงมาที่ร่างของอัศวินสาวบัดนี้ได้ถูกหมอกควันปกคลุมไปทั่วบริเวณที่อาเซียยืนอยู่ ก่อนที่กลุ่มควันจะถูกสายลมพัดหายไป เผยให้เห็นชายหนุ่มผมสีน้ำเงิน ดวงตาสีม่วงอมฟ้า ที่อยู่ในชุดเกราะสีน้ำเงินดำอมม่วงมีเกล็ดสีน้ำเงินอยู่ทั่วทั้งแขนและขา มีปีกแล้วเขาที่ดูน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก ก่อนที่บุรุษครึ่งมังกรผู้นี้จะกล่าวออกมา

"เป็นคำตอบที่ดี ที่เหลือก็ขึ้นอยู่กับร่างกายของเจ้าแล้ว" ชายหนุ่มยืนมือออกไปข้างหน้า ก่อนที่จะมีแสงสีทองและมันสายฟ้าโผล่ออกมากลายเป็นคันธนู

มหาเวทย์คันศรจักพรรดิมังกรฟ้า

เกิดลูกศรสายฟ้าโผล่ออกมาก่อนที่เขาจะง้างคันศรออกมีสายฟ้าฟาดผ่าลงมาที่กายเขาอยู่หลายครั้ง

เปรี้ยง เปรี้ยง

"จงทำลายมัน โฮไรซอน"สิ้นเสียงของบุรุษคันศรสายฟ้าพุ่งผ่าออกไปกลางสมรภูมิ

บรึ้มมมมมม

เกิดการระเบิดครั้งใหญ่ขึ้นทหารปีศาจและสัตว์อสูรหายไปจากสนามรบเกือบครึ่งนึงของจำนวนในตอนแรก ก่อนที่บุรุษที่ปล่อยศรออกไปจะคุกเข่าลงข้างหนึ่ง

"แค่เวทย์บทเดียว ก็ไม่ไหวแล้วสินะร่างกายของเจ้า!! ข้าคงช่วยได้แค่นี้ อย่าพึ่งตายซ่ะหละนังหนู" สิ้นเสียงของชายหนุ่มก็เกิดสายฟ้าขึ้นลอบกายของเขาแต่สายฟ้านั้น ลอยกลับขึ้นไปบนฟากฟ้าและเมฆสีดำได้สลายหายไป พร้อมกับร่างของอาเซียที่ล้มหมดสติลง ก่อนที่เครเซอร์ที่นั่งดูสถานะการทั้งหมดด้วยความตกตะลึงก่อนจะตั้งสติได้แล้ววิ่งไปอุ้มแม่ทัพสาวออกจากสนามรบทันที...