(Danganronpa Oc) Danganronpa V4 The end of killing game

ลำดับตอนที่ #42 : Chapter 3 Despair again ศพที่สอง (investigate)

   หลังจากที่ทุกคนต่างพากันแยกย้ายไปสืบสวน ฉันก็จับคู่กับไทโกะจังแล้วเริ่มทำการสืบสวนบ้าง ที่แรกที่เราสองคนไปก็คือห้องพัฒนาทักษะของชิโนฮาระจัง

-ห้องพัฒนาทักษะของสุดยอดนักเรียนมัธยมปลายนักวิ่ง-

มานามิ ไทโกะ : "อืม...ดูจากตรงลู่วิ่งแล้ว มันยังมีรอยเท้าของอัตสึโกะอยู่เลยนะ ไทโกะว่าเมื่อคืนเธอน่าจะมาซ้อมวิ่งที่นี่ก่อนจะถูกฆ่า"

เมกุมิ เรย์ : "จริงด้วย ฉันว่าเราควรจะจำเอาไว้นะ"

"รอยเท้าของชิโนฮาระ" ได้ถูกเพิ่มเขามาในกระสุนความจริงเรียบร้อยแล้ว

มานามิ ไทโกะ : "นี่ๆเรย์ ไทโกะเจอหลักฐานอีกแล้วล่ะ"

   ไทโกะจังวิ่งมาคว้ามือฉัน ก่อนจะพาวิ่งไปบริเวณนอกลู่วิ่ง และสิ่งที่ฉันเห็นก็คือ...ของในห้องพัฒนาทักษะถูกรื้อค้นจนเละเทะไปหมด นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย?

เมกุมิ เรย์ : "ทำไมสภาพห้องถึงเป็นแบบนี้ไปได้? ใครเป็นคนทำกันนะ? เพราะนี่ต้องไม่ใช่ฝีมือชิโนฮาระจังแน่ๆ" 

มานามิ ไทโกะ : "ไทโกะว่าน่าจะมีแค่ความเป็นไปได้เดียว..."

เมกุมิ เรย์ : "นี่คงเป็นฝีมือคนร้ายสินะ"

"ห้องพัฒนาทักษะ" ได้ถูกเพิ่มเขามาในกระสุนความจริงเรียบร้อยแล้ว

   ฉันกับไทโกะจังสำรวจห้องต่อไปเรื่อยๆ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีหลักฐานอื่นแล้วล่ะนะ  ไทโกะจังจึงเสนอว่าเราควรจะไปสอบถามทุกคนดู เผื่ออาจจะได้อะไรเพิ่มเติมบ้าง แต่ก่อนที่พวกเราจะได้ทำอะไร...เสียงร้องของใครหนึ่งก็ดังขึ้นมา

นานาเสะ มิโฮะ : "กรี๊ดดดดด!!!!!"

เมกุมิ  เรย์/มานามิ ไทโกะ : "มิโฮะ!!!"

   ฉันกับไทโกะจังรีบวิ่งไปทางต้นเสียงทันที! นี่มันเกิดอะไรขึ้นอีกกันแน่เนี่ย!? และเมื่อพวกเราไปถึง...สิ่งที่ฉันเห็นมันทำให้ฉันเข่าอ่อนจนทรุดลงไปนั่งกับพื้น...

คิโยชิ ทาคุมิ : "ทำใจดีๆไว้นะ! เธอจะต้องจะต้องไม่เป็นอะไร!"

อิซานากิ มาซาฮิโกะ : "ทำใจเถอะทาคุจัง...เลือดท่วมตัวขนาดนั้นน่ะคงไม่รอดหรอก"

คิโยชิ ทาคุมิ : "หุบปาก!!!"

อิซานากิ มาซาฮิโกะ : "เฮ้อ..."

คิโยชิ ทาคุมิ : "นี่! ตอบฉันสิ! ลืมตาขึ้นมา!..."

"อย่าตายนะ...ชิโอริ!!!"

.........................................................................................................................................................

ไรท์เตอร์ : (กว่าจะ)มาอัพต่อแล้วค่ะ คดีที่สามนี้รู้สึกว่าทาคุมิจะถูกทำร้ายจิตใจหนักมาก สงสารเขามากค่ะ ฮือ...T T 

แต่นายก็ต้องสู้ต่อไปนะ ทาคุมิ...//นั่งร้องไห้เป็นเพื่อน 

ปล. ช่วยแสดงความคิดเห็นกันมาด้วยนะคะ