ลำดับตอนที่ #89
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #89 : บทที่แปดสิบเอ็ด -- Valentine's day
บทที่แปดสิบเอ็ด
บรรยากาศภายในห้องเรียนในเช้าวันนี้ดูคึกคักแตกต่างจากทุกวัน ทั้งๆที่ช่วงนี้เป็นช่วงใกล้สอบแต่ทุกคนกลับดูสดใสร่าเริงมากกว่าปกติโดยเฉพาะกลุ่มหญิงสาว มีเพื่อนผู้หญิงบางคนถูกเพื่อนในกลุ่มแซวจนเขินอายเมื่อถูกถามถึงช่อดอกไม้ช่อโตในมือ บางคนเตรียมของขวัญชิ้นพิเศษเพื่อมามอบให้กับคนพิเศษ
“ สวัสดี แฮปปี้วาเลนไทน์เดย์นะจ้ะ ”
หญิงสาวใส่แว่นหัวหน้าชั้นปีส่งเสียงทักทายณัฐด้วยความเป็นมิตรขณะสวนกันที่ทางเดิน เขาได้แต่ยิ้มกว้างกลับคืนเพราะเธอเดินผ่านอย่างรวดเร็วแทบไม่รอคำตอบจากเขาด้วยซ้ำ
ใช่แล้ว วันนี้คือวันวาเลนไทน์ !!
เป็นวันพิเศษของใครหลายคนที่กำลังมีความรัก ไม่ว่าจะเป็นคู่รักหรือแม้แต่การแอบรักก็ตาม บรรยากาศที่แตกต่างไปจากเดิมของวันนี้ทำให้เขารู้สึกสดชื่นขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เขาแอบอมยิ้มเล็กน้อยเมื่อมองภาพเหล่านั้น
ร่างเพรียวหย่อนตัวลงนั่งที่เก้าอี้ประจำของตัวเอง และไม่นานแพรก็เดินมาถึง...
“ สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะณัฐ !! ” แพรยิ้มร่าพร้อมกับยื่นช็อกโกแลตกล่องเล็กน่ารักมาให้
“ โห มีของขวัญให้ด้วยเหรอ ? ” เขายื่นมือออกไปรับทันที
“ แพรทำเองเลยนะจะบอกให้ เอ่อ...กล่องอาจจะสวยแต่ข้างในลองชิมดูเอาเองนะ ไม่รับประกัน ฮ่า ๆ
“ ขอบคุณมากนะ ”
“ ว่าแต่ว่า...วันนี้เพื่อนดูคึกคักดีเนอะ ” เธอกล่าว
“ ใช่ เห็นหลายคนมาเช้ากว่าปกติ ”
เธอหันไปมองซ้ายขวา “ อ้าว นั่นมีคนถือช่อดอกไม้ด้วย นี่ให้ของขวัญกันแล้วเหรอเนี่ย ? ”
“ คงงั้นมั้ง ก็เมดเรามีคู่รักหลายคู่นี่นา ”
“ อืมม..ก็จริงแหละ แต่.. ”
ไม่ทันไรแพรก็หันมาทางเขาทันที พร้อมกับยิ้มอย่างมีเลศนัย
“ แล้ว...พี่สนให้ของขวัญอะไรณัฐเหรอ ? ”
“ ก็ไม่ได้ให้อะไร ”
“ ไม่เชื่อ ”
“ จริงๆ ” เขายืนยัน
“ จริงเหรอ ? ” เธอทำหน้านิ่ว
“ ฮ่ะ ๆ ๆ ยังไม่ได้ให้น่ะ พี่สนบอกว่าจะเซอร์ไพรส์ ” เขาพูดพลางอมยิ้มแล้วสักพักไอ้จัมโบ้ก็มาถึงและเดินมานั่งข้างกัน
พอแพรเห็นดังนั้น จึงหยิบช็อกโกแลตอีกกล่องจากในกระเป๋ายื่นให้จัมโบ้ทันที
“ สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะ !! ”
ไอ้จัมโบ้ทำตาลุกวาวทันที “ โห !!...ของขวัญวันวาเลนไทน์ ‘ในรอบ 18 ปี’ ”
“ ‘รอบ 18 ปี’...สรุปคือ..ครั้งแรกว่างั้น ? ”
“ ใช่ ! ฮ่า ๆ ๆ ”
“ กำลังจะบอกอยู่พอดีว่าเกลียดเทศกาลวันวาเลนไทน์ว่ะ เพื่อนจะสวีทอะไรกันนักกันหนาวะ อิจฉา เอ้ย !! หมั่นไส้ชิบหาย ” มันพูดพลางทำหน้าเหนื่อยหน่าย
“ งั้นแกก็หาแฟนซะสิ ” แพรบอก
“ ถ้าหาได้ คงไม่มานั่งบ่นตรงนี้หรอก ”
“ ฮ่ะ ๆ แล้วแกไม่ชอบใครบ้างเลยเหรอ ? ” เขาถามบ้าง เพราะตั้งแต่ที่มันบอกว่าชอบ ‘แก้ม’ตั้งแต่ตอนนั้น ก็ไม่เห็นว่ามันจะชอบใครอีกเลย
จัมโบ้ส่ายหน้าเบาๆ “ ยังเลยว่ะ ”
เขามองหน้าเพื่อน “ ........................... ”
และในจังหวะที่แพรหันไปทักทายกับเพื่อนผู้หญิงอีกคน เขาก็รีบกระซิบถามทันที
“ หรือยังชอบแก้มอยู่ ? ”
“ เห้ย !! ไม่ได้ชอบแล้ว ” มันส่ายหัว ตอบอย่างชัดเจน
“ เหรอ ? อืมม โอเค ”
“ แค่ยังไม่ได้รู้สึกชอบใครเป็นพิเศษก็เท่านั้น จะถามทำไมเนี่ย ? ”
“ อ้าว ก็ถามดูเฉยๆไม่ได้หรือไง ? ”
“ เออ ถ้ามีแล้วจะบอกละกัน ”
“ มึงต้องบอกนะ ”
“ เออ !! ”
เพราะว่าเขาก็อยากจะให้เพื่อนมีความรักสักทีนี่นา...
ในระหว่างที่กำลังคุยกับเพื่อนอยู่ทันใดนั้นก็มีเพื่อนผู้ชายคนหนึ่งเดินมาสะกิดหลังเขาเบาๆ
“ ณัฐ ๆ ”
เขาหันไปมองด้วยความสงสัย “ อะไรเหรอ ? ”
“ มีคนมาเรียกแน่ะ อยู่นอกห้อง ”
“ ............................... ”
เขาทำหน้างง “ ใครอ่ะ ? ”
“ ไม่รู้เหมือนกัน ” พูดแค่นั้นอีกฝ่ายก็เดินกลับทันที
เขารู้สึกแปลกใจหันออกไปมอง...มีคนมาหาเขางั้นเหรอ ? ใครนะ
“ พี่สนหรือเปล่า ? ” แพรขยิบตาให้
“ นั่นสินะ อาจจะใช่ก็ได้ ”
“ คู่รัก...จะเซอร์ไพรส์อีกคู่ล่ะสิเนี่ย ” ไอ้จัมโบ้ถอนหายใจ
เขาหัวเราะส่ายหัวให้เพื่อน ลุกออกจากที่นั่งแล้วเดินไปยังหลังห้องทันที
ระหว่างทางก็แอบลุ้นอยู่ในใจว่าคนที่มารออยู่ข้างนอกอาจจะเป็นพี่สนจริงๆก็ได้ เพราะเมื่อคืนหลังจากที่เรากินอาหารเย็นกันเสร็จ เขาก็เอ่ยถึงประเด็นวันวาเลนไทน์ที่กำลังจะมาถึงเพราะว่าได้เตรียมของขวัญพิเศษไว้ให้รุ่นพี่ ส่วนอีกฝ่ายนั้นก็บอกว่ามีของขวัญจะเซอร์ไพรส์เหมือนกัน พอได้ยินดังนั้นเขาก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที...อยากรู้เหมือนกันว่า ‘เซอร์ไพรส์’ ของพี่สนจะเป็นอะไร ?
เขาเผยยิ้มด้วยใจระทึกเมื่อก้าวพ้นประตูห้อง แต่แล้วก็ต้องชะงักเท้าทันทีด้วยความผิดหวังเมื่อเห็นหน้าของใครคนหนึ่ง !
ณัฐกระพริบตาถี่ๆน่ารักน่าชังด้วยความสงสัย เมื่อเห็นชายที่เขาไม่รู้จักยืนอยู่ต่อหน้าพร้อมกับถือช่อดอกไม้ช่อใหญ่ในมือ
“ สวัสดีครับ น้องณัฐ ”
เขายืนมองชายหน้าตี๋ ผิวขาวใสตัดกับแว่นกรอบสีดำทรงเหลี่ยม ร่างสูงชะลูดหุ่นกำลังดีเข้ากับชุดลำลองชุดเท่...รู้สึกคุ้นๆหน้าแฮะ
“ อาจารย์คงยังไม่สอนหรอกนะ ” ชายตรงหน้าถาม
“ เอ่อ...ยังครับ ”
แล้วฝ่ายนั้นก็ยื่นช่อดอกไม้ช่อโตมาให้
“ สุขสันต์วันแห่งความรักนะครับ ”
“ ขะ ขอบคุณครับ ” เขายื่นมือออกไปรับตามมารยาท ในใจก็รู้สึกงงๆเล็กน้อย คนๆนี้เป็นใครกันนะ ?
“ เอ่อ...พี่ ?? ”
ฝ่ายนั้นส่งยิ้มหวานมาให้จนตาหยี “ พี่ชื่อ ‘พีท’ ครับ อยู่ปี 4 ”
เขากำลังประมวลความคิด...อ๋อ เพราะเป็นรุ่นพี่นี่เอง มิน่าล่ะถึงรู้สึกคุ้นๆหน้า พี่คนนี้ชื่อพี่พีท เป็นรุ่นพี่ปี 4 ที่เป็น ‘ผู้ชาย’ และกำลังเอาช่อดอกไม้มาให้เขาใน ‘วันวาเลนไทน์’
เอ่อ...เรื่องแบบนี้ คงไม่ใช่เรื่องธรรมดาแน่ แปลกๆ...รู้สึกสังหรณ์ใจชอบกล
แต่ยังไม่ทันจะได้เตรียมตัวเตรียมใจ เขาก็ต้องได้ยินประโยคที่เกือบทำเอากระอัก !!!
“ พี่ชอบน้องณัฐนะครับ ”
“ ................................... ” เขาตะลึงจนตาค้าง
“ พี่ขอจีบนะ ? ” ตามมาอีกประโยคจนเขาต้องรีบพูดอะไรสักอย่าง
“ เอ่อ !! พี่ครับ คือว่า... ”
“ ขอบคุณมากนะครับ ที่เอาดอกไม้มาให้ แต่ว่าผม... ” เขายื่นดอกไม้ให้คืน
“ ผมคงจะรับไว้ไม่ได้ ”
แต่อีกฝ่ายกลับยื่นนิ่งไม่เปลี่ยนสีหน้าเปื้อนยิ้มนั้นแม้แต่น้อย
“ พี่รู้ครับ พี่ไม่ได้ขอโอกาส พี่แค่ ‘อยากบอก’ เท่านั้นเอง ”
“ แล้วดอกไม้นี่ก็เหมือนกัน พี่อยากให้...แต่ไม่รับคืนหรอกนะ ”
“ แต่พี่ครับ คือว่า...ผมคงให้พี่จีบไม่ได้ ”
“ ...................................... ”
“ ...................................... ”
“ ผมมีคนรักแล้วครับ ” เขากลั้นใจบอกออกไป
ฝ่ายนั้นเผยยิ้ม “ น้องสน น่ะเหรอ ? ”
เขาสบตากับอีกฝ่าย ตรึกตรองในใจสักพักก่อนที่จะตัดสินใจบอกความจริงออกไป เพราะไหนๆก็คงรู้กันทั้งคณะแล้วมั้ง...ว่าพวกเขากำลังคบกันอยู่
“ ครับ ”
“ พี่รู้แล้ว ”
“ ................................ ” ณัฐขมวดคิ้ว เพราะยิ่งรู้สึกงงไปกันใหญ่
“ พี่รู้แล้ว...แล้วทำไม ?? ”
“ แต่พี่ไม่สนใจ !! ”
“ อ้าว ?? ” เขาเผลออุทานออกมาเบาๆ
ฝ่ายนั้นเผยยิ้มมุมปาก เคลื่อนตัวเข้ามาใกล้จนได้กลิ่นหอมลอยปะทะจมูก
“ ฮ่ะ ๆ ๆ ก็ณัฐน่ารักขนาดนี้ จะให้น้องสนครอบครองคนเดียวได้ยังไง...จริงมั้ย ? ”
“ .................................... ”
“ พี่จะแย่งณัฐมาให้ได้ ” ฝ่ายนั้นพูดชัดเจนด้วยสีหน้าจริงจัง ส่วนเขาก็ได้แต่ยืนนิ่งด้วยความตกใจ
“ เตรียมตัว..เตรียมใจไว้ให้ดีนะครับ วันนี้พี่ตั้งใจมาบอกเรื่องนี้แหละ พี่ไปก่อนนะ ส่วนน้องณัฐก็รีบกลับเข้าห้องเรียนเถอะ ”
“ แล้วค่อยคุยกันนะครับ ”
แล้วพี่พีทก็เดินจากไป ทิ้งให้เขาได้แต่ยืนอึ้งอยู่คนเดียว
**********************************************
...พักเที่ยงกลางวัน...
“ หา !! พี่พีทน่ะเหรอ ? ” แพรตะโกนเสียงดังลั่นเมื่อเขายอมบอกแต่โดยดีว่าใครเป็นคนเอาดอกไม้ช่อโตมาให้เมื่อเช้า
เธอหันมองซ้ายขวาก่อนที่จะลดเสียงลง
“ พี่พีท ปี 4 อ่ะนะ ไม่ใช่สิ กำลังจะขึ้นปี 5 ใช่มั้ย ? เพราะคงกำลังปิดเทอมอยู่ ”
“ อืมม คงงั้นแหละมั้ง ขาวๆ ตี๋ๆ ใส่แว่นอ่ะ ”
“ นั่นแหละใช่เลย !! ” แพรตีหน้าเครียด
“ ทำไมเหรอ ? ” เขาและไอ้จัมโบ้ถามออกมาพร้อมกัน ก็แปลกใจที่เห็นแพรทำหน้าเคร่งเครียดขนาดนั้นน่ะสิ
“ นี่พวกแกไม่เคยได้ยินชื่อเสียงของพี่พีทเหรอ ? ”
เขากับไอ้จัมโบ้มองหน้ากัน ก่อนที่จะส่ายหัวแรงๆเป็นคำตอบ นี่แพรคนที่รู้เรื่องของคนอื่นเกือบทุกเรื่องกำลังจะบอกอะไรพวกเขากันแน่เนี่ย ?
“ เฮ้อ... ” แพรเกาหัวยิกๆก่อนที่จะเริ่มเล่าให้ฟัง
“ พี่พีทอ่ะนะ ได้ยินชื่อเสียง ไม่ใช่สิ ชื่อเสียมาตั้งนานแล้ว ได้ข่าวว่า...เป็นเสือตัวพ่อเลย พี่แกประกาศตัวมาตั้งนานแล้วว่าเป็นเกย์ !! ”
“ เหรอ ? ”
“ และเป็นเกย์ที่หน้าตาดีมากด้วย ก็เลยมีคู่ควงไม่ซ้ำหน้าเลยน่ะสิ ”
เธอยื่นหน้าเข้ามาใกล้แล้วกระซิบเสียงต่ำ “ แพรได้ยินชื่อเสียงของพี่พีทไม่ค่อยดีเท่าไหร่น่ะ...คือว่า...”
“ .................................. ” เขารอฟังอย่างตั้งใจ
“ คือ...พี่เค้าเป็นพวก ‘ฟันไปทั่ว’ น่ะรู้มั้ย ? กิ๊กของพี่แกมีแทบจะทุกชั้นปี...เล่นตั้งแต่รุ่นพี่ยันรุ่นน้องเลยมั้ง ”
“ อี๋ ขยะแขยงว่ะ ” จัมโบ้ทำหน้าสยดสยอง
“ ขนาดนั้นเลยเหรอ ? ” เขาถามย้ำ
“ เฮ้อ...ก็แค่ได้ยินมาอ่ะนะ ไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่า แต่นี่แน่ๆ... ” เธอหันมาจ้องหน้าเขาเขม็ง
“ พี่คนนี้ไม่น่าไว้ใจเลยสักนิด ณัฐต้องห้ามยุ่งด้วยนะรู้มั้ย ?!! ”
“ แพรไม่ต้องห่วงหรอก ไม่ว่าพี่พีทหรือว่าใครก็ตาม...ณัฐก็ไม่เล่นด้วยทั้งนั้นแหละ ”
เธอถอนหายใจแล้วเผยยิ้มออกมาทันที “ ต้องอย่างนี้สิเพื่อนเรา ”
“ แล้วทำไมพี่พีทต้องมาเล็งณัฐด้วย นี่ไม่รู้เหรอ...ว่าณัฐกำลังคบกับพี่สนอยู่น่ะ ? ” เธอสงสัย
“ รู้สิ แต่พี่แกบอกว่า ‘ไม่สน’ ”
“ หมายความว่าไงไม่สน จะมาแย่งงั้นสิ !! ”
“ คงงั้นมั้ง ”
“ โห !! เปิดตัวแรง ”
“ แล้วถ้าพี่สนรู้เรื่องจะว่าไงเนี่ย ? ”
“ ............................................ ” เขามองหน้าอีกฝ่าย
“ แล้วณัฐจะบอกหรือเปล่า ? ” เธอถามย้ำ
พอแพรพูดดังนั้น สายตาของเขาก็บังเอิญหันไปเห็นพี่สนที่อยู่ทางเดินอีกฝั่งเข้าพอดี ฝ่ายนั้นกำลังพูดคุยหัวเราะสนุกสนานกับกลุ่มเพื่อน เขาสังเกตเห็นรุ่นพี่ถือถุงกระดาษในมือพร้อมกับดอกกุหลาบสีแดงอีกสองสามดอกภายในถุง
มีคนให้ของขวัญวันวาเลนไทน์พี่สนด้วยเหรอเนี่ย ?
ว่าแต่...เขากับพี่สนยังไม่ได้แลกของขวัญกันเลย คิดไปคิดมาแล้วก็รู้สึกเสียดาย...เขาอุตส่าห์เตรียมของขวัญไว้ตั้งหลายวัน ดันปล่อยให้คนอื่นชิงให้พี่สนก่อนซะงั้น บ้าจริงๆเลยเรา...
“ อืมม...ก็คงบอกแหละ ”
ได้แต่หวังว่าพี่สนก็คงจะบอกเขาเหมือนกัน ว่าได้ของขวัญจากใครมาบ้าง ?
***********************************
พอตกเย็นหลังจากเลิกเรียน เขาก็รีบกลับมาที่ห้องพักทันทีเพราะใจเอาแต่จดจ่ออยู่กับเรื่องวันวาเลนไทน์มาทั้งวัน แต่แล้วเขาก็ต้องผิดหวังเมื่อไม่เห็นรุ่นพี่อยู่ในห้อง เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาอีกฝ่าย ก็ไม่มีสัญญาณตอบรับ
พี่สนหายไปไหนนะ ?
เขาจึงตัดสินใจออกจากห้องเพื่อซื้อกับข้าวมาเตรียมมื้อค่ำ เพราะไม่เหลืออาหารสดในตู้เย็นแล้ว
ร่างเพรียวเดินทอดน่องด้วยใจที่ล่องลอยไปตามแผงร้านอาหารที่คุ้นเคย ท่ามกลางเหล่านักศึกษาที่มีจุดหมายเดียวกัน และระหว่างที่กำลังเดินเลือกร้านอยู่นั้นอยู่ดีๆก็มีเสียงรียกดังทางด้านหลังดึงเขาออกมาจากภวังค์ทันที !!
“ น้องณัฐครับ ?! ”
เขาหันไปมองก็เห็นชายคนหนึ่ง...คนที่พึ่งเจอกันไปเมื่อเช้านี่เอง !!
“ พี่พีท ? ”
ฝ่ายนั้นเผยยิ้มหวาน “ ดีใจจัง...จำชื่อพี่ได้ด้วยเหรอเนี่ย ? ”
“ อ้าว...ก็พี่พึ่งบอกผมไปเมื่อเช้านี่นา ผมไม่ได้สมองเสื่อมนะครับ ” เขาพูดติดตลก
“ ฮ่ะ ๆ ๆ นั่นสินะ...แล้วนี่มาซื้อกับข้าวเหรอครับ ? ”
“ ครับ ” สายตาเขาก็มองหาร้านโปรดที่ซื้อเป็นประจำ
“ ไม่น่าเชื่อว่าจะมาเจอณัฐที่นี่ บังเอิญจังเลยนะ ”
เขาไม่ตอบ แล้วหยุดยืนที่ร้านๆหนึ่ง
“ ป้าครับ เอาหมูผัดเปรี้ยวหวาน ไข่ตุ๋น กะเพราไข่เยี่ยวม้า แล้วก็ข้าวสวยสองถุงนะครับ ” หลังจากสั่งเสร็จ เขาก็มานั่งรอที่โต๊ะ
“ ซื้อเยอะขนาดนี้ คงไม่ได้กินคนเดียวใช่มั้ย ? ”
เขามองอีกฝ่าย “ ใช่ครับ ”
“ แล้วน้องสนล่ะ ทำไมไม่ได้มาด้วยกัน ? ” ในใจก็นึกว่า..พี่พีทจะอยากรู้ทำไมเนี่ย ? แต่เขาคงต้องบอกไปตามจริง
“ สงสัยคงยังไม่กลับมาจากติว NL น่ะครับ ”
“ อ้อ !! ใช่สินะ ปิดเทอมปีสาม ต้องเตรียมตัวสอบ NL แต่ทำไม..? ” ฝ่ายนั้นเหลือบมามองเขาแวบหนึ่ง ก่อนที่จะหยุดพูดไป
“ น้องณัฐเป็นแฟนที่ดีจังเลยนะ ซื้อกับข้าวไว้รอแฟน น่าอิจฉาน้องสน ”
“ .................................... ”
“ แต่น้องสน น่าจะใส่ใจแฟนมากกว่านี้ ”
“ พี่สนเป็นคนรักที่ดีมากครับ ” เขาตอบออกไปอย่างรวดเร็ว
“ ถ้าดีจริง...แล้ววันวาเลนไทน์อย่างนี้ ทำไมถึงปล่อยให้แฟนมาเดินคนเดียวอย่างนี้ล่ะ ? ”
“ เดี๋ยวก็คงกลับมาครับ ”
ฝ่ายนั้นสบตาเขาแน่นิ่ง “ น้องณัฐ...มั่นคงดีจังนะ ”
“ ครับ ”
“ งั้นดูท่าแล้ว...พี่ก็ไม่มีหวังเลยน่ะสิ ”
เขาไม่ตอบ เพราะเชื่อว่าอีกฝ่ายน่าจะรู้คำตอบดีอยู่แล้ว
ไม่นาน อาหารที่ถูกสั่งก็เสร็จจนครบ เขาจ่ายเงินแล้วเดินออกมาจากร้านนั้นทันทีโดยไม่รออีกฝ่ายแม้แต่น้อย
“ พี่ช่วยถือนะ ” พี่พีทยังคงตามตอแยไม่เลิก
“ อ้อ ไม่เป็นไรครับ ผมถือเองได้ ไม่หนัก ”
“ ถ้างั้น...พี่เดินไปส่งแทนละกัน เราเดินมาจากหอใช่มั้ยล่ะ ? ”
เขามองตาฝ่ายนั้น ด้วยความแปลกใจ “ พี่ไม่ต้องไปส่งหรอกครับ ขอบคุณมาก ”
“ กลัวน้องสนเห็นเหรอ ? ” อีกฝ่ายถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“ ไม่หรอกครับ แค่กลัวพี่ ‘เสียเวลาเปล่า’ ” เขาพูดแฝงความนัย
“ ....................................... ” พี่พีทเงียบไปสักพัก ก่อนจะเผยยิ้มมุมปาก
“ พี่ไม่ทำอะไรหรอก แค่อยากเดินไปคุยไปด้วยเท่านั้นเอง ”
เขาไม่รู้จะบอกฝ่ายนั้นยังไงดี แต่ก็ไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ จึงเลือกที่จะเดินต่อไปทั้งอย่างนั้น ระหว่างทางเขาเผลอยกข้อมือดูนาฬิกา...หกโมงกว่าแล้ว ทำไมพี่สนไม่โทรบอกกันบ้างนะว่ากลับมาแล้วหรือยัง ?
“ วันนี้วันวาเลนไทน์ คงมีนัดฉลองกับแฟนสินะ ”
“ ไม่ได้ฉลองอะไรกันหรอกครับ แค่กินข้าวด้วยกันเฉยๆ ”
“ แต่ดูเหมือนเรากำลังร้อนใจนะ มีอะไรหรือเปล่า ? ”
“ เปล่าครับ ? ”
“ ไม่ต้องห่วงหรอก เดี๋ยวก็คงกลับมา ”
เขาหันไปมอง ก็เห็นฝ่ายนั้นยิ้มตอบกลับมาให้..เพียงชั่ววินาทีที่รู้สึกถึงความอ่อนโยนจากสายตาเมื่อครู่
“ ครับ ”
เมื่อเดินมาถึงด้านล่างหอ เขาก็หันมาบอกอีกฝ่าย
“ ขอบคุณนะครับ ที่เดินมาส่ง ”
“ ไม่เป็นไรหรอกครับ ”
เขาโค้งหัวให้อีกฝ่ายตามธรรมเนียมของรุ่นน้องที่เคารพรุ่นพี่ ก่อนที่จะหันกลับหลังแล้วเดินเข้าหอไป
แต่แล้ว...
“ น้องณัฐครับ !! ” เขาหันกลับไปมอง
“ .............................................. ”
พี่พีทเผยยิ้มหวาน “ พี่รู้สึกว่า...พอได้รู้จักกันแล้ว พี่ยิ่งชอบณัฐมากกว่าเดิมอีก ”
“ เอ่อ... ” เขาทำตัวไม่ถูกเมื่อได้ยินประโยคเหล่านั้น ทำได้เพียงโค้งหัวให้อีกรอบแล้วเดินกลับหลังออกมาทันที
หลังจากแยกจากกันแล้ว เขาก็ต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่ให้กับตัวเองครั้งหนึ่ง เฮ้อ...ทำไมต้องมายุ่งกับเขาด้วยนะ ขนาดบอกไปชัดเจนว่ามีแฟนแล้ว แต่ก็ดูเหมือนว่าจะไม่สะทกสะท้านเลยสักนิด คนอะไรเนี่ย ?!!
เขาไขกุญแจเข้าไปในห้อง กวาดสายตามองจนทั่วก็ไม่พบวี่แววของพี่สนเลยสักนิด
“ พี่สนก็อีกคน หายไปไหนทำไมยังไม่กลับมานะ รู้หรือเปล่าว่าแฟนกำลังโดนตามจีบอยู่เนี่ย !! ” เขาสบถเสียงเบาๆ แล้ววางอาหารไว้ในห้องครัวด้วยความหงุดหงิด
ร่างเพรียวออกมานั่งดูโทรทัศน์รออีกฝ่ายอย่างใจจดใจจ่อ นั่งไม่ถึงสามสิบนาที ไม่นานเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น เขารีบเดินไปเปิดประตูทันทีด้วยใจระทึก
“ พี่สน...หายไปไหนมา ? ” เขาถามทันทีเมื่อเห็นหน้ารุ่นพี่
ฝ่ายนั้นไม่ตอบ หันหลังไปปิดประตูแล้วหันมาจ้องหน้าเขาเขม็ง
“ ..................................... ” อะไรกัน ? สายตาแบบนี้ !!
“ ใครกันแน่...ที่หายไป ? ” น้ำเสียงรุ่นพี่เย็นชาเหลือเกิน
ร่างเพรียวคิ้วขมวด “ เลิกเรียนณัฐก็กลับมานี่เลยนะ แต่ไม่เจอพี่สน ณัฐก็เลยออกไปซื้อกับข้าว ”
“ เหรอ...แล้วออกไปกับใคร ? ”
...หรือว่าคนที่พี่สนพูดถึง...จะเป็นพี่พีท ? นี่พี่สนเห็นด้วยเหรอเนี่ย ?!!
“ ไม่รู้จัก ”
“ ไม่รู้จัก แล้วไปด้วยกันได้ไง ? ” ฝ่ายนั้นสวนขึ้นมาทันที
พอได้ยินแบบนี้เขาก็เริ่มจะรู้สึกหงุดหงิดรุ่นพี่ขึ้นมาบ้างแล้ว เขาต่างหากที่ควรจะเป็นฝ่ายซักถามละเอียดแบบนี้เพราะพี่สนปล่อยให้เขารอคอยด้วยความกระวนกระวายใจตั้งนานสองนาน
“ แล้วพี่สนล่ะ ? หายไปไหนมา ยังไม่บอกณัฐเลย ”
“ ณัฐ !! ตอบคำถามพี่ก่อน ” ฝ่ายนั้นพูดเสียงขรึมจนเขาเริ่มหวั่นใจ
เขาถอนหายใจยาว “ พี่คนนั้นชื่อพี่พีท พึ่งรู้จักเมื่อเช้าเนี่ยแหละ พี่เขาเอาดอกกุหลาบช่อนั้น !...” เขาชี้มือไปที่ดอกไม้ช่อโตบนโซฟา “....มาให้”
พี่สนขมวดคิ้ว จ้องหน้าเขาเขม็ง “ มาจีบเหรอ ?! ”
“ คงใช่ ” เขาตอบน้ำเสียงราบเรียบ
“ แล้วรับมาทำไม ? ทำไมไม่คืนเขาไป ”
“ ณัฐปฏิเสธไปแล้ว แต่...พี่เขาไม่รับคืนเอง ”
“ แล้วตอนเย็นทำไมถึงมาเจอกันอีก ”
“ พี่สน ! ณัฐไม่ได้อยากเจอนะ พี่เขามาเอง ” เขาเริ่มขึ้นเสียงบ้าง
รุ่นพี่ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ “ แล้วก็ปล่อยให้ตามมาส่งถึงหอเนี่ยนะ ”
“ พี่สน ? ทำไมต้องโกรธกันถึงขนาดนี้ด้วย ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“ ณัฐไม่ได้ทำอะไรผิด ณัฐบอกพี่เขาไปหมดทุกอย่างแล้ว...ดอกไม้นี่ก็ปฏิเสธไปแล้ว บอกว่าตอนนี้กำลังคบกับพี่สนและเราก็รักกันดี บอกแค่นี้...ยังไม่พออีกเหรอ ?!! ” เขาพูดน้ำตาคลอเบ้า
รุ่นพี่ดึงร่างของเขาเข้าไปกอดทันที “ ณัฐ ? ”
“ ณัฐรอพี่สนตั้งนาน พอมาถึงก็มาโกรธกัน ทำไมถึงทำแบบนี้ ”
“ พี่เป็นห่วงณัฐมากนะรู้ไหม ? ”
“ ถามกันดีๆก็ได้ ณัฐก็ตั้งใจว่าจะบอกพี่สนอยู่แล้ว ไม่ปิดบังหรอก”
“ พี่ขอโทษ... ”
“ ทำไมถึงต้องโกรธกันถึงขนาดนี้ด้วย...ณัฐไม่เข้าใจ ”
รุ่นพี่คลายกอดแล้วเช็ดน้ำตาบนแก้มให้เขาอย่างเบามือ
“ ณัฐ...พี่เชื่อใจณัฐนะ ”
“ ................................. ”
“ แต่พี่ไม่เชื่อใจคนอื่น...โดยเฉพาะผู้ชายคนนั้น ” รุ่นพี่เว้นเสียง
“ พี่สนรู้จักพี่พีทเหรอ ? ”
“ ก็เคยได้ยินมาบ้าง...ข่าวคาวโลกีย์ ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ”
“ ยังไงณัฐก็ไม่มีทางไปรักคนอื่นหรอก พี่สนไม่เชื่อเหรอ ? ”
“ พี่รู้...ว่าณัฐไม่มีทางเล่นด้วยแน่นอน แต่พี่แค่กลัว... ”
“ กลัวอะไร ? ”
รุ่นพี่ไม่ตอบแต่กลับสบถเสียงในลำคอแทน
“ เฮ้อ...เป็นเรื่องซวยที่ณัฐดันไปถูกตาต้องใจไอ้เกย์นั่นจนได้ ! ”
“ ต่อไปนี้ก็ระวังมันไว้หน่อยก็ดี อย่าเข้าใกล้ ไม่ต้องไปพูดด้วย ถ้าไม่ได้อยู่กับพี่...ไปไหนก็ให้ไปกับกลุ่มเพื่อนตลอดนะ เข้าใจไหม ? ”
“ มากเกินไปหรือเปล่า ? พี่เขาไม่ได้มาทำอะไรณัฐซะหน่อย แล้ว ‘มัน’ที่พี่สนพูดถึงก็เป็น ‘รุ่นพี่’ เราเลยนะ ”
“ จะรุ่นพี่ รุ่นน้องก็ไม่สน ! ใครคิดมาแหยมกับณัฐ พี่ถือว่าเป็นศัตรูหมด ”
“ ทำเป็นพูดไปเหอะ ”
“ อ้าว ก็พูดจริง ”
เขายืนกอดอก ชั่งใจอยู่สักพักก่อนที่จะตัดสินใจถาม ถึงตาเขาบ้างแล้ว...
“ ตอนกลางวันณัฐเห็นพี่สนถือดอกกุหลาบด้วย...ใครให้มาเหรอ ? ”
พี่สนหัวเราะออกมาทันที “ ฮ่ะ ๆ เพื่อนคนนึงให้มาน่ะ เป็นกระเทย ให้กันเล่นๆเฉยๆ ไม่มีอะไร ”
“ จริงนะ ? ”
“ แล้วก็มีช็อกโกแลตอีกกล่องจากใครไม่รู้ด้วย รู้แค่ว่า...เป็นผู้หญิง ”
เขาคิ้วขมวด “ ได้มายังไง ? ”
“ เพื่อนฝากมา จะทิ้งก็เสียดาย ก็เลยจะเอามากินด้วยกัน ”
เขาก็พอจะรู้อยู่หรอกว่าพี่สนเป็นคนมีเสน่ห์ ก็คงจะมีคนแอบชอบอยู่ทั่วคณะนั่นแหละ เขาไม่สนหรอก ว่าอีกฝ่ายจะได้ของขวัญมาเยอะแค่ไหน เพียงแค่พี่สนต้องบอกเขา ‘ทั้งหมด’ เท่านั้นเอง
“ แล้วมีอะไรจะบอกอีกหรือเปล่า ? ”
“ ไม่มีครับ หมดแล้ว ”
เขาเชิดหน้า “ แต่...เมื่อกี้พี่สนยังไม่ได้บอกณัฐเลยนะว่าหายไปไหนมา ? ”
“ อ๋อ ” ฝ่ายนั้นเผยยิ้มมุมปาก “ ไปเดินเล่นในเมืองมา ”
เขาทำหน้าสงสัย “ เดินเล่นเหรอ ? ”
“ อื้มม เอาเถอะ พี่หิวข้าวแล้ว เรากินข้าวกันเถอะนะ ” ฝ่ายนั้นรีบเปลี่ยนเรื่อง แต่เขาไม่ยอม
“ ไม่ต้องเลย กลับมาตอนไหนทำไมไม่บอก แอบเห็นพีพีท ทำไมไม่เข้ามาหาล่ะ ”
“ ก็พี่กลับมา ก็เห็นไอ้หน้าตี๋นั่นเดินมาส่งณัฐที่ล่างหอน่ะสิ ก็เลยรอดูทีท่าอยู่ในรถก่อน สำหรับณัฐน่ะไม่มีอะไรหรอกพี่รู้ แต่อีกคน...พี่ไม่เชื่อใจมันเลยสักนิด ”
“ แล้วอยู่ดีๆก็มาโกรธกันเป็นฟืนเป็นไฟ ”
“ พี่ขอโทษษษ ยกโทษให้พี่นะ หึงมากไปนิดเดียวเอง ”
“ ................................ ”
“ ................................ ”
“ ดีกันนะ ” อีกฝ่ายยกนิ้วก้อยขึ้นมาตรงหน้า
เขาทำหน้าบูด แต่ก็ยอมยกนิ้วขึ้นมาเกี่ยวแต่โดยดี “ ดีก็ได้ ”
“ ที่รัก...พี่หิวข้าวแล้วอ่า ” พี่สนลูบท้องตัวเองป้อยๆ
“ อืมม...ณัฐพึ่งซื้อมาเมื่อกี้นี่แหละ คงยังอุ่นๆอยู่ งั้นรอแป๊บนะ เดี๋ยวไปเตรียมมาให้ ”
“ ค้าบบบ ” รุ่นพี่ยิ้มแป้น เขาได้แต่ส่ายหัวให้ เมื่อกี้ยังโกรธเป็นฟืนเป็นไฟอยู่เลย ทีตอนนี้ล่ะทำเป็นอารมณ์ดี เชอะ..ไอ้พี่สนบ้า
แต่ในขณะที่กำลังเทอาหารอยู่นั้น อยู่ๆพี่สนก็เข้ามากอดเขาทางด้านหลังและหอมแก้มฟอดใหญ่
“ อื้ออ ”
“ หอมจัง ” ฝ่ายนั้นเข้ามาคลอเคลียข้างๆแก้ม
“ ณัฐยังไม่ได้อาบน้ำเลยนะ ”
“ ฮ่ะ ๆ ตัวณัฐหอมตลอด ให้พี่หอมทั้งวันยังได้เลย ”
เขาแอบอมยิ้ม “ บ้า...จะมาหอมทั้งวันได้ไง แก้มช้ำกันพอดี ”
ฝ่ายนั้นเว้นช่วงไปสักพัก ก่อนที่จะเอ่ยประโยคหนึ่งออกมา
“ พี่หวงเรามากเลยนะ รู้หรือป่าว ? ”
เขาหันไปมองอีกฝ่าย “ รู้ ”
“ ไม่อยากให้คนอื่นมอง ไม่อยากให้คนอื่นแตะต้อง อยากเก็บไว้แค่คนเดียว ”
“ พี่สนก็พูดเกินไป ยังไงก็เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว ”
“ แต่พี่ไม่อยากให้คนอื่นมายุ่ง ”
“ แค่เรายังรักกันดี ก็ไม่มีใครทำอะไรได้หรอก พี่สนอย่าถอดใจก่อนละกัน ”
“ ถอดใจอะไร ? ”
เขาแอบอมยิ้ม “ ถอดใจรักณัฐก่อนไง ? ”
“ ไม่มีทางเป็นไปได้อยู่แล้ว ”
เขายิ้มกว้าง ก่อนที่จะหอมแก้มฝ่ายนั้นกลับคืน
“ ณัฐก็ไม่หมดรักพี่สนก่อนเหมือนกันแหละ ”
“ พี่สนไม่ต้องห่วงหรอก เรื่องพี่พีทมันไม่มีอะไร ณัฐไม่มีทางเปลี่ยนใจรักคนอื่นนอกจากพี่สนแน่นอน ”
เราสบตาหวานซึ้งกันอยู่สักพัก พี่สนก็โน้มหน้าเข้ามาใกล้จนลมหายใจเป่ารดแก้ม
“ ที่รัก หลับตาหน่อยสิ ”
เขาเอียงคอทำหน้างง “ ทำไมเหรอ ? ”
“ เหอะน่า ”
ถึงแม้จะไม่เข้าใจแต่สุดท้ายก็ยอมหลับตาลงแต่โดยดี ฝ่ายนั้นจับไหล่เขาให้หันมาเผชิญหน้า แล้วไม่นานอีกฝ่ายก็บอกให้ลืมตาได้ สิ่งแรกที่เห็นคือ ‘สร้อยเส้นหนึ่ง’ ที่รุ่นพี่ถืออยู่ตรงหน้า
เขายิ้มออกมาทันที “ อะไรเหรอ ? ”
“ ของขวัญวันวาเลนไทน์ ” ฝ่ายนั้นยิ้มหวานพร้อมกับชู ‘สร้อยที่ร้อยแหวนเงินวงหนึ่ง’ ขึ้นสูง
“ แหวนเหรอ ? ” เขายิ้มไม่หุบด้วยความดีใจ เนี่ยเหรอสิ่งที่รุ่นพี่บอกว่าจะเซอร์ไพรส์เราในวันพิเศษนี้
“ ใช่...เป็น ‘แหวนคู่’ ”
เขาตาโต “ แล้วอีกวงล่ะ ? ”
ฝ่ายนั้นหยิบแหวนขึ้นมาอีกวง ที่มีขนาดใหญ่กว่า “ นี่คือของพี่ ”
พี่สนถือแหวนทั้งสองวงไว้ในมือ ก่อนที่จะหยิบอันใหญ่ให้เขาได้ดู
“ พี่สั่งทำ ณัฐลองอ่านข้างในดูสิ ”
เขามองแหวนสีเงินวงใหญ่ในมือ ก็เห็นตัวหนังสือลายกระหวัดสวยงามเขียนไว้ว่า... You are mine… และนั่นยิ่งทำให้เขายิ้มกว้างจนแก้มแทบปริ
“ ทั้งสองวงเขียนไว้เหมือนกัน ”
พี่สนยิ้มให้อย่างพอใจเมื่อเห็นปฏิกิริยาของเขา “ พี่ใส่ให้นะครับ ”
ร่างเพรียวหยักหน้าด้วยความเขินอาย
“ พี่เตรียมสร้อยมาด้วยเพราะไม่แน่ใจว่าณัฐอยากใส่ที่นิ้วหรือเปล่า เพราะถ้าไม่ใส่จะได้เก็บไว้กับตัวได้ ไม่หาย ”
“ ใส่ที่นิ้วก็ได้ ทำไมเหรอ ? ”
“ อ้าว ก็พี่นึกว่าณัฐจะไม่กล้าใส่น่ะสิ ”
เขาแอบอมยิ้มรู้สึกดีใจที่พี่สนเป็นห่วงความรู้สึก “ ก็ไม่เห็นเป็นอะไรเลยนี่นา แค่เราใส่นิ้วอื่นที่ไม่ใช่นิ้วนางข้างซ้าย คนก็ไม่สังเกตหรอก ”
“ ใส่ได้จริงเหรอ ? ”
“ อื้มม ” เขาหยักหน้าด้วยความมั่นใจ
รุ่นพี่จึงถอดแหวนจากสร้อยแล้วเปลี่ยนมาใส่ที่นิ้วนางข้างขวาให้เขาอย่างบรรจง พร้อมกับสายตาที่สื่อความหมายว่าช่างรักเขามากมายเหลือเกิน ร่างเพรียวยืดตัวกอดลำคอฝ่ายนั้นแล้วจูบที่ริมฝีปากเบาๆเป็นการขอบคุณ
“ พี่สน...ขอบคุณมากนะครับ ”
เขาอมยิ้มหวานแล้วจึงหยิบแหวนอีกวงมาใส่ให้รุ่นพี่ที่นิ้วข้างเดียวกันบ้าง
“ พี่สนก็เป็นของณัฐเหมือนกันนะ ”
“ ครับ ”
“ ที่กลับมาช้าเพราะเกี่ยวกับของขวัญชิ้นนี้หรือเปล่า ? ” เขาถามอีกฝ่ายขึ้นมาทันทีเมื่อนึกขึ้นได้
“ ฮ่ะ ๆ ๆ จะว่าอย่างนั้นก็ได้ หลังจากติวเสร็จพี่ก็แวะไปเอาแหวนที่สั่งทำไว้ แต่เค้ายังทำไม่เสร็จก็เลยต้องนั่งรอตั้งนาน ”
“ แล้ว...คิดยังไงถึงให้แหวนล่ะ ? ” เขามองแหวนสีเงินที่มีขนาดเหมาะกับนิ้วนางของเขาพอดี
“ ก็อยากให้มีของแทนใจระหว่างเราติดตัวไว้ อีกอย่าง...” รุ่นพี่บีบแก้มทั้งสองข้างของเขาเบาๆ
“ จะได้เป็นเครื่องหมายว่ามีเจ้าของแล้ว เข้าใจมั้ย ? ”
“ อื้อออ ” เขาได้แต่ลูบแก้มตัวเองป้อยๆ
หยอกล้อกันเล่นสักพักก็ได้ยินเสียงท้องร้องของใครคนใดคนหนึ่ง เราหัวเราะออกมาพร้อมกันแล้วจึงย้ายร่างมานั่งกินอาหารเย็นที่โต๊ะเตี้ยหน้าทีวีฉลองวันวาเลนไทน์ที่แสนธรรมดาด้วยกันเพียงลำพังสองคน
เขากินไปก็มองแหวนที่นิ้วของเราทั้งคู่พลันให้ความรู้สึกตื่นเต้นดีใจแปลกๆ ถึงแม้ว่าเราทั้งสองฝ่ายจะตกลงสวมที่นิ้วนางข้างขวาแต่เราก็ทราบกันดีว่าหมายความว่าอย่างไร...เพราะนี่คือ ‘แหวนแทนใจ’ ของเราทั้งสองคน ให้ความรู้สึกคล้ายๆกับ...การหมั้นกันยังไงยังงั้นเลย พูดไปแล้วก็รู้สึกเขินแฮะ
พี่สนซื้อแหวนคู่...ทำไมถึงโรแมนติกอย่างนี้น้า ?
“ ณัฐ ? ” รุ่นพี่เรียกเขาขณะกินข้าว
“ ครับ ”
“ อะแฮ่มๆ...ลืมอะไรไปหรือเปล่า ? ” ฝ่ายนั้นแกล้งกระแอม
“ ลืมอะไรเหรอ ? ”
“ ไม่ได้ลืมเตรียมอะไรมาแน่นะ ”
เขาพอนึกออกแล้วว่าพี่สนกำลังพูดถึงอะไร จึงแกล้งตีหน้าซื่อ
“ ไม่นิ ”
แล้วฝ่ายนั้นก็ทำหน้าบูด “ ไม่มีก็ไม่มี พี่ก็ไม่ได้หวังอะไรมากมายหรอก ก็แค่แฟนกันอ่ะนะ สัญญาว่าจะเตรียมของขวัญมาให้กัน แต่พอตอนนี้กลับ... ”
เขาหัวเราะรีบยกไม้ยกมือทันที “ ฮ่ะ ๆ พอแล้วพี่สน พอ ๆ อย่าพึ่งน้อยใจไปนะ ณัฐเตรียมมาหรอกน่า ”
รุ่นพี่แอบอมยิ้ม “ ไหนล่ะ ? ”
เขาจึงเดินเข้าไปในห้องเพื่อหยิบ ‘สมุดเล่มหนึ่ง’ ออกมาจากกระเป๋าเรียน แล้วออกมานั่งข้างๆอีกฝ่ายยื่นให้พร้อมรอยยิ้มกว้าง
“ สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะครับ...ที่รัก ” พูดออกมาด้วยใบหน้าร้อนผ่าว
รุ่นพี่มองสมุดเล่มสีดำด้วยความอยากรู้ เพียงเปิดหน้าแรกก็เห็นใบหน้าของตัวเองอยู่ในนั้น แล้วร่างสูงก็ยิ้มกว้างออกมาทันที
ในสมุดเล่มนี้เขาวาดขึ้นเองทั้งหมด แต่ละหน้ากระดาษเป็นภาพของพี่สนในแต่ละอิริยาบถที่แตกต่างกัน ทั้งแอบวาดตอนที่เผลอหรือแม้แต่วาดตามจินตนาการเวลาที่นึกถึงใบหน้าของอีกฝ่าย ทั้งภาพยิ้มที่แสนมีเสน่ห์ ภาพหัวเราะ หรือแม้แต่ภาพตอนที่หลับ เขาใช้เวลาในการลงมือเก็บสะสมนานประมาณหนึ่งเดือนโดยที่ไม่ให้อีกฝ่ายรู้ ตั้งใจว่าจะทำเป็นของขวัญให้ในสักวัน แต่ช่วงวันวาเลนไทน์มาถึงเข้าพอดี เขาจึงเร่งมือทำสมุดเล่มนี้ให้เสร็จทันเวลาที่กำหนด เพื่อที่จะมอบให้กับพี่สน...คนที่เป็นเจ้าของสมุดเล่มนี้แต่เพียงผู้เดียว
“ ณัฐวาดเองหมดทั้งเล่มนี้เลยเหรอ ? ” รุ่นพี่ถามด้วยอาการตกตะลึง
“ ใช่ครับ... 22 ภาพ ”
“ ทำได้ไง สุดยอด ทำนานมั้ย ? ”
“ ก็นานเหมือนกันครับ แต่ที่นานเพราะต้องวาดตอนที่พี่สนไม่อยู่เนี่ยแหละ ไม่งั้นก็แอบวาดตอนทีเผลอ ” เขาอมยิ้ม
“ แล้วพี่สนชอบมั้ย ? ”
รุ่นพี่โน้มตัวเข้ามาจูบเบาๆ “ ขอบคุณมากนะที่รัก...พี่ชอบมาก ไม่คิดว่าณัฐจะทำให้ขนาดนี้ ”
“ ณัฐตั้งใจอยากทำให้พี่สน เพราะเรื่องของเราเริ่มต้นมาจากการวาดภาพนี่นา ” เขานึกไปถึงตอนที่เขาวาดภาพรุ่นพี่บนเวทีในงานเฟรชชี่ไนท์คืนนั้น
“ ผิดแล้ว...เรื่องเราเริ่มมาตั้งแต่ตอนที่พี่แอบถ่ายภาพณัฐต่างหาก ”
“ ฮ่ะ ๆ ๆ นั่นสินะ ”
หลังกินอาหารเสร็จ เขากับรุ่นพี่ก็แยกย้ายกันอ่านหนังสือ ถึงแม้ว่าจะเป็นวันวาเลนไทน์ที่แสนพิเศษแต่ก็ถือว่าใกล้ช่วงสอบด้วยกันทั้งคู่ แต่พออ่านไปได้ประมาณสามชั่วโมงเขาก็เริ่มเหนื่อยล้า จึงหาอะไรกินในตู้เย็น และไม่ลืมที่จะเอาน้ำเย็นๆมาให้รุ่นพี่ด้วย
“ พี่สน เหนื่อยมั้ย ? ” เขายื่นแก้วน้ำให้อีกฝ่ายที่กำลังทำหน้าเคร่งเครียดภายใต้โคมไฟ
“ ไม่เท่าไหร่หรอก ” แล้วฝ่ายนั้นก็ปิดหนังสือเก็บทันที
“ อ้าว ไม่อ่านต่อแล้วเหรอ ? ”
“ ไม่อ่ะ แค่ทวนเรื่องที่ไปติวมาก็พอ อ่านไปเยอะๆก็จำไม่ได้หรอก ”
เขายิ้มแล้วส่ายหัว วินาทีต่อมารุ่นพี่ก็ดึงร่างของเขาให้ไปนั่งตักทันที
“ แล้วเราล่ะ อ่านถึงไหนแล้ว ? ”
“ กำลังจะจบแล้วแหละ เหลืออีกนิดหน่อย ”
“ อ่านหนังสือเยอะขนาดนี้ จะเอาเกียรตินิยมเหรอค้าบบบ ” ฝ่ายนั้นแซว
“ ถ้าได้ก็ดี ฮ่ะ ๆ ๆ ”
“ โห...เป็นปีหนึ่งที่ไฟแรงสูงมาก ”
“ ไม่ใช่เสาไฟฟ้านะ ”
ฝ่ายนั้นเข้ามากอดร่างแล้วซุกหัวออดอ้อน “ เราพักกันเถอะ เหนื่อยแล้ว ”
“ พึ่งสี่ทุ่มเอง จะนอนแล้วเหรอ ? ”
“ อืมม อยากนอนแล้ว... ” แล้วมือของรุ่นพี่ก็เข้ามาซุกไซ้หน้าท้องของเขาเบาๆ “ นอนด้วยกัน ”
“ อ๊ะ ๆ มือนี่หมายความว่าไง ? ”
“ ก็หมายความอย่างที่คิดน่ะแหละ ” พูดแล้วก็โน้มตัวเข้ามาจูบ ริมฝีปากนิ่มรับสัมผัสที่แสนหวานจากอีกฝ่ายแล้วร่างกายเขาก็เริ่มระทวยในทันใด
จูบกันสักพักพี่สนก็อุ้มร่างของเขาไว้ในอ้อมกอดและออกเดินโดยที่ยังไม่ผละจูบ หลังจากนั้นจึงค่อยๆวางร่างเขาบนเตียงอย่างเบามือ นัวเนียกันอยู่นานเสื้อผ้าของเราทั้งคู่ก็ถูกถอดออกทีละชิ้นๆจนร่างกายเปลือยเปล่า พร้อมกับความต้องการที่ทะลักล้น
บทรักได้เริ่มต้นขึ้นอย่างอ่อนโยนและเร่าร้อนสลับกันไป ทั้งสองร่างพ่นลมหายใจเป็นจังหวะสอดประสานกัน ได้ยินเพียงเสียงบอกรักที่กระซิบข้างหูว่าจะรักกันไปเนิ่นนานแสนนาน...
เป็นวันวาเลนไทน์ที่ให้ความรู้สึก...อบอุ่นดีจังเลย...
**************************************
บรรยากาศภายในห้องเรียนในเช้าวันนี้ดูคึกคักแตกต่างจากทุกวัน ทั้งๆที่ช่วงนี้เป็นช่วงใกล้สอบแต่ทุกคนกลับดูสดใสร่าเริงมากกว่าปกติโดยเฉพาะกลุ่มหญิงสาว มีเพื่อนผู้หญิงบางคนถูกเพื่อนในกลุ่มแซวจนเขินอายเมื่อถูกถามถึงช่อดอกไม้ช่อโตในมือ บางคนเตรียมของขวัญชิ้นพิเศษเพื่อมามอบให้กับคนพิเศษ
“ สวัสดี แฮปปี้วาเลนไทน์เดย์นะจ้ะ ”
หญิงสาวใส่แว่นหัวหน้าชั้นปีส่งเสียงทักทายณัฐด้วยความเป็นมิตรขณะสวนกันที่ทางเดิน เขาได้แต่ยิ้มกว้างกลับคืนเพราะเธอเดินผ่านอย่างรวดเร็วแทบไม่รอคำตอบจากเขาด้วยซ้ำ
ใช่แล้ว วันนี้คือวันวาเลนไทน์ !!
เป็นวันพิเศษของใครหลายคนที่กำลังมีความรัก ไม่ว่าจะเป็นคู่รักหรือแม้แต่การแอบรักก็ตาม บรรยากาศที่แตกต่างไปจากเดิมของวันนี้ทำให้เขารู้สึกสดชื่นขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เขาแอบอมยิ้มเล็กน้อยเมื่อมองภาพเหล่านั้น
ร่างเพรียวหย่อนตัวลงนั่งที่เก้าอี้ประจำของตัวเอง และไม่นานแพรก็เดินมาถึง...
“ สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะณัฐ !! ” แพรยิ้มร่าพร้อมกับยื่นช็อกโกแลตกล่องเล็กน่ารักมาให้
“ โห มีของขวัญให้ด้วยเหรอ ? ” เขายื่นมือออกไปรับทันที
“ แพรทำเองเลยนะจะบอกให้ เอ่อ...กล่องอาจจะสวยแต่ข้างในลองชิมดูเอาเองนะ ไม่รับประกัน ฮ่า ๆ
“ ขอบคุณมากนะ ”
“ ว่าแต่ว่า...วันนี้เพื่อนดูคึกคักดีเนอะ ” เธอกล่าว
“ ใช่ เห็นหลายคนมาเช้ากว่าปกติ ”
เธอหันไปมองซ้ายขวา “ อ้าว นั่นมีคนถือช่อดอกไม้ด้วย นี่ให้ของขวัญกันแล้วเหรอเนี่ย ? ”
“ คงงั้นมั้ง ก็เมดเรามีคู่รักหลายคู่นี่นา ”
“ อืมม..ก็จริงแหละ แต่.. ”
ไม่ทันไรแพรก็หันมาทางเขาทันที พร้อมกับยิ้มอย่างมีเลศนัย
“ แล้ว...พี่สนให้ของขวัญอะไรณัฐเหรอ ? ”
“ ก็ไม่ได้ให้อะไร ”
“ ไม่เชื่อ ”
“ จริงๆ ” เขายืนยัน
“ จริงเหรอ ? ” เธอทำหน้านิ่ว
“ ฮ่ะ ๆ ๆ ยังไม่ได้ให้น่ะ พี่สนบอกว่าจะเซอร์ไพรส์ ” เขาพูดพลางอมยิ้มแล้วสักพักไอ้จัมโบ้ก็มาถึงและเดินมานั่งข้างกัน
พอแพรเห็นดังนั้น จึงหยิบช็อกโกแลตอีกกล่องจากในกระเป๋ายื่นให้จัมโบ้ทันที
“ สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะ !! ”
ไอ้จัมโบ้ทำตาลุกวาวทันที “ โห !!...ของขวัญวันวาเลนไทน์ ‘ในรอบ 18 ปี’ ”
“ ‘รอบ 18 ปี’...สรุปคือ..ครั้งแรกว่างั้น ? ”
“ ใช่ ! ฮ่า ๆ ๆ ”
“ กำลังจะบอกอยู่พอดีว่าเกลียดเทศกาลวันวาเลนไทน์ว่ะ เพื่อนจะสวีทอะไรกันนักกันหนาวะ อิจฉา เอ้ย !! หมั่นไส้ชิบหาย ” มันพูดพลางทำหน้าเหนื่อยหน่าย
“ งั้นแกก็หาแฟนซะสิ ” แพรบอก
“ ถ้าหาได้ คงไม่มานั่งบ่นตรงนี้หรอก ”
“ ฮ่ะ ๆ แล้วแกไม่ชอบใครบ้างเลยเหรอ ? ” เขาถามบ้าง เพราะตั้งแต่ที่มันบอกว่าชอบ ‘แก้ม’ตั้งแต่ตอนนั้น ก็ไม่เห็นว่ามันจะชอบใครอีกเลย
จัมโบ้ส่ายหน้าเบาๆ “ ยังเลยว่ะ ”
เขามองหน้าเพื่อน “ ........................... ”
และในจังหวะที่แพรหันไปทักทายกับเพื่อนผู้หญิงอีกคน เขาก็รีบกระซิบถามทันที
“ หรือยังชอบแก้มอยู่ ? ”
“ เห้ย !! ไม่ได้ชอบแล้ว ” มันส่ายหัว ตอบอย่างชัดเจน
“ เหรอ ? อืมม โอเค ”
“ แค่ยังไม่ได้รู้สึกชอบใครเป็นพิเศษก็เท่านั้น จะถามทำไมเนี่ย ? ”
“ อ้าว ก็ถามดูเฉยๆไม่ได้หรือไง ? ”
“ เออ ถ้ามีแล้วจะบอกละกัน ”
“ มึงต้องบอกนะ ”
“ เออ !! ”
เพราะว่าเขาก็อยากจะให้เพื่อนมีความรักสักทีนี่นา...
ในระหว่างที่กำลังคุยกับเพื่อนอยู่ทันใดนั้นก็มีเพื่อนผู้ชายคนหนึ่งเดินมาสะกิดหลังเขาเบาๆ
“ ณัฐ ๆ ”
เขาหันไปมองด้วยความสงสัย “ อะไรเหรอ ? ”
“ มีคนมาเรียกแน่ะ อยู่นอกห้อง ”
“ ............................... ”
เขาทำหน้างง “ ใครอ่ะ ? ”
“ ไม่รู้เหมือนกัน ” พูดแค่นั้นอีกฝ่ายก็เดินกลับทันที
เขารู้สึกแปลกใจหันออกไปมอง...มีคนมาหาเขางั้นเหรอ ? ใครนะ
“ พี่สนหรือเปล่า ? ” แพรขยิบตาให้
“ นั่นสินะ อาจจะใช่ก็ได้ ”
“ คู่รัก...จะเซอร์ไพรส์อีกคู่ล่ะสิเนี่ย ” ไอ้จัมโบ้ถอนหายใจ
เขาหัวเราะส่ายหัวให้เพื่อน ลุกออกจากที่นั่งแล้วเดินไปยังหลังห้องทันที
ระหว่างทางก็แอบลุ้นอยู่ในใจว่าคนที่มารออยู่ข้างนอกอาจจะเป็นพี่สนจริงๆก็ได้ เพราะเมื่อคืนหลังจากที่เรากินอาหารเย็นกันเสร็จ เขาก็เอ่ยถึงประเด็นวันวาเลนไทน์ที่กำลังจะมาถึงเพราะว่าได้เตรียมของขวัญพิเศษไว้ให้รุ่นพี่ ส่วนอีกฝ่ายนั้นก็บอกว่ามีของขวัญจะเซอร์ไพรส์เหมือนกัน พอได้ยินดังนั้นเขาก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที...อยากรู้เหมือนกันว่า ‘เซอร์ไพรส์’ ของพี่สนจะเป็นอะไร ?
เขาเผยยิ้มด้วยใจระทึกเมื่อก้าวพ้นประตูห้อง แต่แล้วก็ต้องชะงักเท้าทันทีด้วยความผิดหวังเมื่อเห็นหน้าของใครคนหนึ่ง !
ณัฐกระพริบตาถี่ๆน่ารักน่าชังด้วยความสงสัย เมื่อเห็นชายที่เขาไม่รู้จักยืนอยู่ต่อหน้าพร้อมกับถือช่อดอกไม้ช่อใหญ่ในมือ
“ สวัสดีครับ น้องณัฐ ”
เขายืนมองชายหน้าตี๋ ผิวขาวใสตัดกับแว่นกรอบสีดำทรงเหลี่ยม ร่างสูงชะลูดหุ่นกำลังดีเข้ากับชุดลำลองชุดเท่...รู้สึกคุ้นๆหน้าแฮะ
“ อาจารย์คงยังไม่สอนหรอกนะ ” ชายตรงหน้าถาม
“ เอ่อ...ยังครับ ”
แล้วฝ่ายนั้นก็ยื่นช่อดอกไม้ช่อโตมาให้
“ สุขสันต์วันแห่งความรักนะครับ ”
“ ขะ ขอบคุณครับ ” เขายื่นมือออกไปรับตามมารยาท ในใจก็รู้สึกงงๆเล็กน้อย คนๆนี้เป็นใครกันนะ ?
“ เอ่อ...พี่ ?? ”
ฝ่ายนั้นส่งยิ้มหวานมาให้จนตาหยี “ พี่ชื่อ ‘พีท’ ครับ อยู่ปี 4 ”
เขากำลังประมวลความคิด...อ๋อ เพราะเป็นรุ่นพี่นี่เอง มิน่าล่ะถึงรู้สึกคุ้นๆหน้า พี่คนนี้ชื่อพี่พีท เป็นรุ่นพี่ปี 4 ที่เป็น ‘ผู้ชาย’ และกำลังเอาช่อดอกไม้มาให้เขาใน ‘วันวาเลนไทน์’
เอ่อ...เรื่องแบบนี้ คงไม่ใช่เรื่องธรรมดาแน่ แปลกๆ...รู้สึกสังหรณ์ใจชอบกล
แต่ยังไม่ทันจะได้เตรียมตัวเตรียมใจ เขาก็ต้องได้ยินประโยคที่เกือบทำเอากระอัก !!!
“ พี่ชอบน้องณัฐนะครับ ”
“ ................................... ” เขาตะลึงจนตาค้าง
“ พี่ขอจีบนะ ? ” ตามมาอีกประโยคจนเขาต้องรีบพูดอะไรสักอย่าง
“ เอ่อ !! พี่ครับ คือว่า... ”
“ ขอบคุณมากนะครับ ที่เอาดอกไม้มาให้ แต่ว่าผม... ” เขายื่นดอกไม้ให้คืน
“ ผมคงจะรับไว้ไม่ได้ ”
แต่อีกฝ่ายกลับยื่นนิ่งไม่เปลี่ยนสีหน้าเปื้อนยิ้มนั้นแม้แต่น้อย
“ พี่รู้ครับ พี่ไม่ได้ขอโอกาส พี่แค่ ‘อยากบอก’ เท่านั้นเอง ”
“ แล้วดอกไม้นี่ก็เหมือนกัน พี่อยากให้...แต่ไม่รับคืนหรอกนะ ”
“ แต่พี่ครับ คือว่า...ผมคงให้พี่จีบไม่ได้ ”
“ ...................................... ”
“ ...................................... ”
“ ผมมีคนรักแล้วครับ ” เขากลั้นใจบอกออกไป
ฝ่ายนั้นเผยยิ้ม “ น้องสน น่ะเหรอ ? ”
เขาสบตากับอีกฝ่าย ตรึกตรองในใจสักพักก่อนที่จะตัดสินใจบอกความจริงออกไป เพราะไหนๆก็คงรู้กันทั้งคณะแล้วมั้ง...ว่าพวกเขากำลังคบกันอยู่
“ ครับ ”
“ พี่รู้แล้ว ”
“ ................................ ” ณัฐขมวดคิ้ว เพราะยิ่งรู้สึกงงไปกันใหญ่
“ พี่รู้แล้ว...แล้วทำไม ?? ”
“ แต่พี่ไม่สนใจ !! ”
“ อ้าว ?? ” เขาเผลออุทานออกมาเบาๆ
ฝ่ายนั้นเผยยิ้มมุมปาก เคลื่อนตัวเข้ามาใกล้จนได้กลิ่นหอมลอยปะทะจมูก
“ ฮ่ะ ๆ ๆ ก็ณัฐน่ารักขนาดนี้ จะให้น้องสนครอบครองคนเดียวได้ยังไง...จริงมั้ย ? ”
“ .................................... ”
“ พี่จะแย่งณัฐมาให้ได้ ” ฝ่ายนั้นพูดชัดเจนด้วยสีหน้าจริงจัง ส่วนเขาก็ได้แต่ยืนนิ่งด้วยความตกใจ
“ เตรียมตัว..เตรียมใจไว้ให้ดีนะครับ วันนี้พี่ตั้งใจมาบอกเรื่องนี้แหละ พี่ไปก่อนนะ ส่วนน้องณัฐก็รีบกลับเข้าห้องเรียนเถอะ ”
“ แล้วค่อยคุยกันนะครับ ”
แล้วพี่พีทก็เดินจากไป ทิ้งให้เขาได้แต่ยืนอึ้งอยู่คนเดียว
**********************************************
...พักเที่ยงกลางวัน...
“ หา !! พี่พีทน่ะเหรอ ? ” แพรตะโกนเสียงดังลั่นเมื่อเขายอมบอกแต่โดยดีว่าใครเป็นคนเอาดอกไม้ช่อโตมาให้เมื่อเช้า
เธอหันมองซ้ายขวาก่อนที่จะลดเสียงลง
“ พี่พีท ปี 4 อ่ะนะ ไม่ใช่สิ กำลังจะขึ้นปี 5 ใช่มั้ย ? เพราะคงกำลังปิดเทอมอยู่ ”
“ อืมม คงงั้นแหละมั้ง ขาวๆ ตี๋ๆ ใส่แว่นอ่ะ ”
“ นั่นแหละใช่เลย !! ” แพรตีหน้าเครียด
“ ทำไมเหรอ ? ” เขาและไอ้จัมโบ้ถามออกมาพร้อมกัน ก็แปลกใจที่เห็นแพรทำหน้าเคร่งเครียดขนาดนั้นน่ะสิ
“ นี่พวกแกไม่เคยได้ยินชื่อเสียงของพี่พีทเหรอ ? ”
เขากับไอ้จัมโบ้มองหน้ากัน ก่อนที่จะส่ายหัวแรงๆเป็นคำตอบ นี่แพรคนที่รู้เรื่องของคนอื่นเกือบทุกเรื่องกำลังจะบอกอะไรพวกเขากันแน่เนี่ย ?
“ เฮ้อ... ” แพรเกาหัวยิกๆก่อนที่จะเริ่มเล่าให้ฟัง
“ พี่พีทอ่ะนะ ได้ยินชื่อเสียง ไม่ใช่สิ ชื่อเสียมาตั้งนานแล้ว ได้ข่าวว่า...เป็นเสือตัวพ่อเลย พี่แกประกาศตัวมาตั้งนานแล้วว่าเป็นเกย์ !! ”
“ เหรอ ? ”
“ และเป็นเกย์ที่หน้าตาดีมากด้วย ก็เลยมีคู่ควงไม่ซ้ำหน้าเลยน่ะสิ ”
เธอยื่นหน้าเข้ามาใกล้แล้วกระซิบเสียงต่ำ “ แพรได้ยินชื่อเสียงของพี่พีทไม่ค่อยดีเท่าไหร่น่ะ...คือว่า...”
“ .................................. ” เขารอฟังอย่างตั้งใจ
“ คือ...พี่เค้าเป็นพวก ‘ฟันไปทั่ว’ น่ะรู้มั้ย ? กิ๊กของพี่แกมีแทบจะทุกชั้นปี...เล่นตั้งแต่รุ่นพี่ยันรุ่นน้องเลยมั้ง ”
“ อี๋ ขยะแขยงว่ะ ” จัมโบ้ทำหน้าสยดสยอง
“ ขนาดนั้นเลยเหรอ ? ” เขาถามย้ำ
“ เฮ้อ...ก็แค่ได้ยินมาอ่ะนะ ไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่า แต่นี่แน่ๆ... ” เธอหันมาจ้องหน้าเขาเขม็ง
“ พี่คนนี้ไม่น่าไว้ใจเลยสักนิด ณัฐต้องห้ามยุ่งด้วยนะรู้มั้ย ?!! ”
“ แพรไม่ต้องห่วงหรอก ไม่ว่าพี่พีทหรือว่าใครก็ตาม...ณัฐก็ไม่เล่นด้วยทั้งนั้นแหละ ”
เธอถอนหายใจแล้วเผยยิ้มออกมาทันที “ ต้องอย่างนี้สิเพื่อนเรา ”
“ แล้วทำไมพี่พีทต้องมาเล็งณัฐด้วย นี่ไม่รู้เหรอ...ว่าณัฐกำลังคบกับพี่สนอยู่น่ะ ? ” เธอสงสัย
“ รู้สิ แต่พี่แกบอกว่า ‘ไม่สน’ ”
“ หมายความว่าไงไม่สน จะมาแย่งงั้นสิ !! ”
“ คงงั้นมั้ง ”
“ โห !! เปิดตัวแรง ”
“ แล้วถ้าพี่สนรู้เรื่องจะว่าไงเนี่ย ? ”
“ ............................................ ” เขามองหน้าอีกฝ่าย
“ แล้วณัฐจะบอกหรือเปล่า ? ” เธอถามย้ำ
พอแพรพูดดังนั้น สายตาของเขาก็บังเอิญหันไปเห็นพี่สนที่อยู่ทางเดินอีกฝั่งเข้าพอดี ฝ่ายนั้นกำลังพูดคุยหัวเราะสนุกสนานกับกลุ่มเพื่อน เขาสังเกตเห็นรุ่นพี่ถือถุงกระดาษในมือพร้อมกับดอกกุหลาบสีแดงอีกสองสามดอกภายในถุง
มีคนให้ของขวัญวันวาเลนไทน์พี่สนด้วยเหรอเนี่ย ?
ว่าแต่...เขากับพี่สนยังไม่ได้แลกของขวัญกันเลย คิดไปคิดมาแล้วก็รู้สึกเสียดาย...เขาอุตส่าห์เตรียมของขวัญไว้ตั้งหลายวัน ดันปล่อยให้คนอื่นชิงให้พี่สนก่อนซะงั้น บ้าจริงๆเลยเรา...
“ อืมม...ก็คงบอกแหละ ”
ได้แต่หวังว่าพี่สนก็คงจะบอกเขาเหมือนกัน ว่าได้ของขวัญจากใครมาบ้าง ?
***********************************
พอตกเย็นหลังจากเลิกเรียน เขาก็รีบกลับมาที่ห้องพักทันทีเพราะใจเอาแต่จดจ่ออยู่กับเรื่องวันวาเลนไทน์มาทั้งวัน แต่แล้วเขาก็ต้องผิดหวังเมื่อไม่เห็นรุ่นพี่อยู่ในห้อง เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาอีกฝ่าย ก็ไม่มีสัญญาณตอบรับ
พี่สนหายไปไหนนะ ?
เขาจึงตัดสินใจออกจากห้องเพื่อซื้อกับข้าวมาเตรียมมื้อค่ำ เพราะไม่เหลืออาหารสดในตู้เย็นแล้ว
ร่างเพรียวเดินทอดน่องด้วยใจที่ล่องลอยไปตามแผงร้านอาหารที่คุ้นเคย ท่ามกลางเหล่านักศึกษาที่มีจุดหมายเดียวกัน และระหว่างที่กำลังเดินเลือกร้านอยู่นั้นอยู่ดีๆก็มีเสียงรียกดังทางด้านหลังดึงเขาออกมาจากภวังค์ทันที !!
“ น้องณัฐครับ ?! ”
เขาหันไปมองก็เห็นชายคนหนึ่ง...คนที่พึ่งเจอกันไปเมื่อเช้านี่เอง !!
“ พี่พีท ? ”
ฝ่ายนั้นเผยยิ้มหวาน “ ดีใจจัง...จำชื่อพี่ได้ด้วยเหรอเนี่ย ? ”
“ อ้าว...ก็พี่พึ่งบอกผมไปเมื่อเช้านี่นา ผมไม่ได้สมองเสื่อมนะครับ ” เขาพูดติดตลก
“ ฮ่ะ ๆ ๆ นั่นสินะ...แล้วนี่มาซื้อกับข้าวเหรอครับ ? ”
“ ครับ ” สายตาเขาก็มองหาร้านโปรดที่ซื้อเป็นประจำ
“ ไม่น่าเชื่อว่าจะมาเจอณัฐที่นี่ บังเอิญจังเลยนะ ”
เขาไม่ตอบ แล้วหยุดยืนที่ร้านๆหนึ่ง
“ ป้าครับ เอาหมูผัดเปรี้ยวหวาน ไข่ตุ๋น กะเพราไข่เยี่ยวม้า แล้วก็ข้าวสวยสองถุงนะครับ ” หลังจากสั่งเสร็จ เขาก็มานั่งรอที่โต๊ะ
“ ซื้อเยอะขนาดนี้ คงไม่ได้กินคนเดียวใช่มั้ย ? ”
เขามองอีกฝ่าย “ ใช่ครับ ”
“ แล้วน้องสนล่ะ ทำไมไม่ได้มาด้วยกัน ? ” ในใจก็นึกว่า..พี่พีทจะอยากรู้ทำไมเนี่ย ? แต่เขาคงต้องบอกไปตามจริง
“ สงสัยคงยังไม่กลับมาจากติว NL น่ะครับ ”
“ อ้อ !! ใช่สินะ ปิดเทอมปีสาม ต้องเตรียมตัวสอบ NL แต่ทำไม..? ” ฝ่ายนั้นเหลือบมามองเขาแวบหนึ่ง ก่อนที่จะหยุดพูดไป
“ น้องณัฐเป็นแฟนที่ดีจังเลยนะ ซื้อกับข้าวไว้รอแฟน น่าอิจฉาน้องสน ”
“ .................................... ”
“ แต่น้องสน น่าจะใส่ใจแฟนมากกว่านี้ ”
“ พี่สนเป็นคนรักที่ดีมากครับ ” เขาตอบออกไปอย่างรวดเร็ว
“ ถ้าดีจริง...แล้ววันวาเลนไทน์อย่างนี้ ทำไมถึงปล่อยให้แฟนมาเดินคนเดียวอย่างนี้ล่ะ ? ”
“ เดี๋ยวก็คงกลับมาครับ ”
ฝ่ายนั้นสบตาเขาแน่นิ่ง “ น้องณัฐ...มั่นคงดีจังนะ ”
“ ครับ ”
“ งั้นดูท่าแล้ว...พี่ก็ไม่มีหวังเลยน่ะสิ ”
เขาไม่ตอบ เพราะเชื่อว่าอีกฝ่ายน่าจะรู้คำตอบดีอยู่แล้ว
ไม่นาน อาหารที่ถูกสั่งก็เสร็จจนครบ เขาจ่ายเงินแล้วเดินออกมาจากร้านนั้นทันทีโดยไม่รออีกฝ่ายแม้แต่น้อย
“ พี่ช่วยถือนะ ” พี่พีทยังคงตามตอแยไม่เลิก
“ อ้อ ไม่เป็นไรครับ ผมถือเองได้ ไม่หนัก ”
“ ถ้างั้น...พี่เดินไปส่งแทนละกัน เราเดินมาจากหอใช่มั้ยล่ะ ? ”
เขามองตาฝ่ายนั้น ด้วยความแปลกใจ “ พี่ไม่ต้องไปส่งหรอกครับ ขอบคุณมาก ”
“ กลัวน้องสนเห็นเหรอ ? ” อีกฝ่ายถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“ ไม่หรอกครับ แค่กลัวพี่ ‘เสียเวลาเปล่า’ ” เขาพูดแฝงความนัย
“ ....................................... ” พี่พีทเงียบไปสักพัก ก่อนจะเผยยิ้มมุมปาก
“ พี่ไม่ทำอะไรหรอก แค่อยากเดินไปคุยไปด้วยเท่านั้นเอง ”
เขาไม่รู้จะบอกฝ่ายนั้นยังไงดี แต่ก็ไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ จึงเลือกที่จะเดินต่อไปทั้งอย่างนั้น ระหว่างทางเขาเผลอยกข้อมือดูนาฬิกา...หกโมงกว่าแล้ว ทำไมพี่สนไม่โทรบอกกันบ้างนะว่ากลับมาแล้วหรือยัง ?
“ วันนี้วันวาเลนไทน์ คงมีนัดฉลองกับแฟนสินะ ”
“ ไม่ได้ฉลองอะไรกันหรอกครับ แค่กินข้าวด้วยกันเฉยๆ ”
“ แต่ดูเหมือนเรากำลังร้อนใจนะ มีอะไรหรือเปล่า ? ”
“ เปล่าครับ ? ”
“ ไม่ต้องห่วงหรอก เดี๋ยวก็คงกลับมา ”
เขาหันไปมอง ก็เห็นฝ่ายนั้นยิ้มตอบกลับมาให้..เพียงชั่ววินาทีที่รู้สึกถึงความอ่อนโยนจากสายตาเมื่อครู่
“ ครับ ”
เมื่อเดินมาถึงด้านล่างหอ เขาก็หันมาบอกอีกฝ่าย
“ ขอบคุณนะครับ ที่เดินมาส่ง ”
“ ไม่เป็นไรหรอกครับ ”
เขาโค้งหัวให้อีกฝ่ายตามธรรมเนียมของรุ่นน้องที่เคารพรุ่นพี่ ก่อนที่จะหันกลับหลังแล้วเดินเข้าหอไป
แต่แล้ว...
“ น้องณัฐครับ !! ” เขาหันกลับไปมอง
“ .............................................. ”
พี่พีทเผยยิ้มหวาน “ พี่รู้สึกว่า...พอได้รู้จักกันแล้ว พี่ยิ่งชอบณัฐมากกว่าเดิมอีก ”
“ เอ่อ... ” เขาทำตัวไม่ถูกเมื่อได้ยินประโยคเหล่านั้น ทำได้เพียงโค้งหัวให้อีกรอบแล้วเดินกลับหลังออกมาทันที
หลังจากแยกจากกันแล้ว เขาก็ต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่ให้กับตัวเองครั้งหนึ่ง เฮ้อ...ทำไมต้องมายุ่งกับเขาด้วยนะ ขนาดบอกไปชัดเจนว่ามีแฟนแล้ว แต่ก็ดูเหมือนว่าจะไม่สะทกสะท้านเลยสักนิด คนอะไรเนี่ย ?!!
เขาไขกุญแจเข้าไปในห้อง กวาดสายตามองจนทั่วก็ไม่พบวี่แววของพี่สนเลยสักนิด
“ พี่สนก็อีกคน หายไปไหนทำไมยังไม่กลับมานะ รู้หรือเปล่าว่าแฟนกำลังโดนตามจีบอยู่เนี่ย !! ” เขาสบถเสียงเบาๆ แล้ววางอาหารไว้ในห้องครัวด้วยความหงุดหงิด
ร่างเพรียวออกมานั่งดูโทรทัศน์รออีกฝ่ายอย่างใจจดใจจ่อ นั่งไม่ถึงสามสิบนาที ไม่นานเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น เขารีบเดินไปเปิดประตูทันทีด้วยใจระทึก
“ พี่สน...หายไปไหนมา ? ” เขาถามทันทีเมื่อเห็นหน้ารุ่นพี่
ฝ่ายนั้นไม่ตอบ หันหลังไปปิดประตูแล้วหันมาจ้องหน้าเขาเขม็ง
“ ..................................... ” อะไรกัน ? สายตาแบบนี้ !!
“ ใครกันแน่...ที่หายไป ? ” น้ำเสียงรุ่นพี่เย็นชาเหลือเกิน
ร่างเพรียวคิ้วขมวด “ เลิกเรียนณัฐก็กลับมานี่เลยนะ แต่ไม่เจอพี่สน ณัฐก็เลยออกไปซื้อกับข้าว ”
“ เหรอ...แล้วออกไปกับใคร ? ”
...หรือว่าคนที่พี่สนพูดถึง...จะเป็นพี่พีท ? นี่พี่สนเห็นด้วยเหรอเนี่ย ?!!
“ ไม่รู้จัก ”
“ ไม่รู้จัก แล้วไปด้วยกันได้ไง ? ” ฝ่ายนั้นสวนขึ้นมาทันที
พอได้ยินแบบนี้เขาก็เริ่มจะรู้สึกหงุดหงิดรุ่นพี่ขึ้นมาบ้างแล้ว เขาต่างหากที่ควรจะเป็นฝ่ายซักถามละเอียดแบบนี้เพราะพี่สนปล่อยให้เขารอคอยด้วยความกระวนกระวายใจตั้งนานสองนาน
“ แล้วพี่สนล่ะ ? หายไปไหนมา ยังไม่บอกณัฐเลย ”
“ ณัฐ !! ตอบคำถามพี่ก่อน ” ฝ่ายนั้นพูดเสียงขรึมจนเขาเริ่มหวั่นใจ
เขาถอนหายใจยาว “ พี่คนนั้นชื่อพี่พีท พึ่งรู้จักเมื่อเช้าเนี่ยแหละ พี่เขาเอาดอกกุหลาบช่อนั้น !...” เขาชี้มือไปที่ดอกไม้ช่อโตบนโซฟา “....มาให้”
พี่สนขมวดคิ้ว จ้องหน้าเขาเขม็ง “ มาจีบเหรอ ?! ”
“ คงใช่ ” เขาตอบน้ำเสียงราบเรียบ
“ แล้วรับมาทำไม ? ทำไมไม่คืนเขาไป ”
“ ณัฐปฏิเสธไปแล้ว แต่...พี่เขาไม่รับคืนเอง ”
“ แล้วตอนเย็นทำไมถึงมาเจอกันอีก ”
“ พี่สน ! ณัฐไม่ได้อยากเจอนะ พี่เขามาเอง ” เขาเริ่มขึ้นเสียงบ้าง
รุ่นพี่ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ “ แล้วก็ปล่อยให้ตามมาส่งถึงหอเนี่ยนะ ”
“ พี่สน ? ทำไมต้องโกรธกันถึงขนาดนี้ด้วย ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“ ณัฐไม่ได้ทำอะไรผิด ณัฐบอกพี่เขาไปหมดทุกอย่างแล้ว...ดอกไม้นี่ก็ปฏิเสธไปแล้ว บอกว่าตอนนี้กำลังคบกับพี่สนและเราก็รักกันดี บอกแค่นี้...ยังไม่พออีกเหรอ ?!! ” เขาพูดน้ำตาคลอเบ้า
รุ่นพี่ดึงร่างของเขาเข้าไปกอดทันที “ ณัฐ ? ”
“ ณัฐรอพี่สนตั้งนาน พอมาถึงก็มาโกรธกัน ทำไมถึงทำแบบนี้ ”
“ พี่เป็นห่วงณัฐมากนะรู้ไหม ? ”
“ ถามกันดีๆก็ได้ ณัฐก็ตั้งใจว่าจะบอกพี่สนอยู่แล้ว ไม่ปิดบังหรอก”
“ พี่ขอโทษ... ”
“ ทำไมถึงต้องโกรธกันถึงขนาดนี้ด้วย...ณัฐไม่เข้าใจ ”
รุ่นพี่คลายกอดแล้วเช็ดน้ำตาบนแก้มให้เขาอย่างเบามือ
“ ณัฐ...พี่เชื่อใจณัฐนะ ”
“ ................................. ”
“ แต่พี่ไม่เชื่อใจคนอื่น...โดยเฉพาะผู้ชายคนนั้น ” รุ่นพี่เว้นเสียง
“ พี่สนรู้จักพี่พีทเหรอ ? ”
“ ก็เคยได้ยินมาบ้าง...ข่าวคาวโลกีย์ ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ”
“ ยังไงณัฐก็ไม่มีทางไปรักคนอื่นหรอก พี่สนไม่เชื่อเหรอ ? ”
“ พี่รู้...ว่าณัฐไม่มีทางเล่นด้วยแน่นอน แต่พี่แค่กลัว... ”
“ กลัวอะไร ? ”
รุ่นพี่ไม่ตอบแต่กลับสบถเสียงในลำคอแทน
“ เฮ้อ...เป็นเรื่องซวยที่ณัฐดันไปถูกตาต้องใจไอ้เกย์นั่นจนได้ ! ”
“ ต่อไปนี้ก็ระวังมันไว้หน่อยก็ดี อย่าเข้าใกล้ ไม่ต้องไปพูดด้วย ถ้าไม่ได้อยู่กับพี่...ไปไหนก็ให้ไปกับกลุ่มเพื่อนตลอดนะ เข้าใจไหม ? ”
“ มากเกินไปหรือเปล่า ? พี่เขาไม่ได้มาทำอะไรณัฐซะหน่อย แล้ว ‘มัน’ที่พี่สนพูดถึงก็เป็น ‘รุ่นพี่’ เราเลยนะ ”
“ จะรุ่นพี่ รุ่นน้องก็ไม่สน ! ใครคิดมาแหยมกับณัฐ พี่ถือว่าเป็นศัตรูหมด ”
“ ทำเป็นพูดไปเหอะ ”
“ อ้าว ก็พูดจริง ”
เขายืนกอดอก ชั่งใจอยู่สักพักก่อนที่จะตัดสินใจถาม ถึงตาเขาบ้างแล้ว...
“ ตอนกลางวันณัฐเห็นพี่สนถือดอกกุหลาบด้วย...ใครให้มาเหรอ ? ”
พี่สนหัวเราะออกมาทันที “ ฮ่ะ ๆ เพื่อนคนนึงให้มาน่ะ เป็นกระเทย ให้กันเล่นๆเฉยๆ ไม่มีอะไร ”
“ จริงนะ ? ”
“ แล้วก็มีช็อกโกแลตอีกกล่องจากใครไม่รู้ด้วย รู้แค่ว่า...เป็นผู้หญิง ”
เขาคิ้วขมวด “ ได้มายังไง ? ”
“ เพื่อนฝากมา จะทิ้งก็เสียดาย ก็เลยจะเอามากินด้วยกัน ”
เขาก็พอจะรู้อยู่หรอกว่าพี่สนเป็นคนมีเสน่ห์ ก็คงจะมีคนแอบชอบอยู่ทั่วคณะนั่นแหละ เขาไม่สนหรอก ว่าอีกฝ่ายจะได้ของขวัญมาเยอะแค่ไหน เพียงแค่พี่สนต้องบอกเขา ‘ทั้งหมด’ เท่านั้นเอง
“ แล้วมีอะไรจะบอกอีกหรือเปล่า ? ”
“ ไม่มีครับ หมดแล้ว ”
เขาเชิดหน้า “ แต่...เมื่อกี้พี่สนยังไม่ได้บอกณัฐเลยนะว่าหายไปไหนมา ? ”
“ อ๋อ ” ฝ่ายนั้นเผยยิ้มมุมปาก “ ไปเดินเล่นในเมืองมา ”
เขาทำหน้าสงสัย “ เดินเล่นเหรอ ? ”
“ อื้มม เอาเถอะ พี่หิวข้าวแล้ว เรากินข้าวกันเถอะนะ ” ฝ่ายนั้นรีบเปลี่ยนเรื่อง แต่เขาไม่ยอม
“ ไม่ต้องเลย กลับมาตอนไหนทำไมไม่บอก แอบเห็นพีพีท ทำไมไม่เข้ามาหาล่ะ ”
“ ก็พี่กลับมา ก็เห็นไอ้หน้าตี๋นั่นเดินมาส่งณัฐที่ล่างหอน่ะสิ ก็เลยรอดูทีท่าอยู่ในรถก่อน สำหรับณัฐน่ะไม่มีอะไรหรอกพี่รู้ แต่อีกคน...พี่ไม่เชื่อใจมันเลยสักนิด ”
“ แล้วอยู่ดีๆก็มาโกรธกันเป็นฟืนเป็นไฟ ”
“ พี่ขอโทษษษ ยกโทษให้พี่นะ หึงมากไปนิดเดียวเอง ”
“ ................................ ”
“ ................................ ”
“ ดีกันนะ ” อีกฝ่ายยกนิ้วก้อยขึ้นมาตรงหน้า
เขาทำหน้าบูด แต่ก็ยอมยกนิ้วขึ้นมาเกี่ยวแต่โดยดี “ ดีก็ได้ ”
“ ที่รัก...พี่หิวข้าวแล้วอ่า ” พี่สนลูบท้องตัวเองป้อยๆ
“ อืมม...ณัฐพึ่งซื้อมาเมื่อกี้นี่แหละ คงยังอุ่นๆอยู่ งั้นรอแป๊บนะ เดี๋ยวไปเตรียมมาให้ ”
“ ค้าบบบ ” รุ่นพี่ยิ้มแป้น เขาได้แต่ส่ายหัวให้ เมื่อกี้ยังโกรธเป็นฟืนเป็นไฟอยู่เลย ทีตอนนี้ล่ะทำเป็นอารมณ์ดี เชอะ..ไอ้พี่สนบ้า
แต่ในขณะที่กำลังเทอาหารอยู่นั้น อยู่ๆพี่สนก็เข้ามากอดเขาทางด้านหลังและหอมแก้มฟอดใหญ่
“ อื้ออ ”
“ หอมจัง ” ฝ่ายนั้นเข้ามาคลอเคลียข้างๆแก้ม
“ ณัฐยังไม่ได้อาบน้ำเลยนะ ”
“ ฮ่ะ ๆ ตัวณัฐหอมตลอด ให้พี่หอมทั้งวันยังได้เลย ”
เขาแอบอมยิ้ม “ บ้า...จะมาหอมทั้งวันได้ไง แก้มช้ำกันพอดี ”
ฝ่ายนั้นเว้นช่วงไปสักพัก ก่อนที่จะเอ่ยประโยคหนึ่งออกมา
“ พี่หวงเรามากเลยนะ รู้หรือป่าว ? ”
เขาหันไปมองอีกฝ่าย “ รู้ ”
“ ไม่อยากให้คนอื่นมอง ไม่อยากให้คนอื่นแตะต้อง อยากเก็บไว้แค่คนเดียว ”
“ พี่สนก็พูดเกินไป ยังไงก็เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว ”
“ แต่พี่ไม่อยากให้คนอื่นมายุ่ง ”
“ แค่เรายังรักกันดี ก็ไม่มีใครทำอะไรได้หรอก พี่สนอย่าถอดใจก่อนละกัน ”
“ ถอดใจอะไร ? ”
เขาแอบอมยิ้ม “ ถอดใจรักณัฐก่อนไง ? ”
“ ไม่มีทางเป็นไปได้อยู่แล้ว ”
เขายิ้มกว้าง ก่อนที่จะหอมแก้มฝ่ายนั้นกลับคืน
“ ณัฐก็ไม่หมดรักพี่สนก่อนเหมือนกันแหละ ”
“ พี่สนไม่ต้องห่วงหรอก เรื่องพี่พีทมันไม่มีอะไร ณัฐไม่มีทางเปลี่ยนใจรักคนอื่นนอกจากพี่สนแน่นอน ”
เราสบตาหวานซึ้งกันอยู่สักพัก พี่สนก็โน้มหน้าเข้ามาใกล้จนลมหายใจเป่ารดแก้ม
“ ที่รัก หลับตาหน่อยสิ ”
เขาเอียงคอทำหน้างง “ ทำไมเหรอ ? ”
“ เหอะน่า ”
ถึงแม้จะไม่เข้าใจแต่สุดท้ายก็ยอมหลับตาลงแต่โดยดี ฝ่ายนั้นจับไหล่เขาให้หันมาเผชิญหน้า แล้วไม่นานอีกฝ่ายก็บอกให้ลืมตาได้ สิ่งแรกที่เห็นคือ ‘สร้อยเส้นหนึ่ง’ ที่รุ่นพี่ถืออยู่ตรงหน้า
เขายิ้มออกมาทันที “ อะไรเหรอ ? ”
“ ของขวัญวันวาเลนไทน์ ” ฝ่ายนั้นยิ้มหวานพร้อมกับชู ‘สร้อยที่ร้อยแหวนเงินวงหนึ่ง’ ขึ้นสูง
“ แหวนเหรอ ? ” เขายิ้มไม่หุบด้วยความดีใจ เนี่ยเหรอสิ่งที่รุ่นพี่บอกว่าจะเซอร์ไพรส์เราในวันพิเศษนี้
“ ใช่...เป็น ‘แหวนคู่’ ”
เขาตาโต “ แล้วอีกวงล่ะ ? ”
ฝ่ายนั้นหยิบแหวนขึ้นมาอีกวง ที่มีขนาดใหญ่กว่า “ นี่คือของพี่ ”
พี่สนถือแหวนทั้งสองวงไว้ในมือ ก่อนที่จะหยิบอันใหญ่ให้เขาได้ดู
“ พี่สั่งทำ ณัฐลองอ่านข้างในดูสิ ”
เขามองแหวนสีเงินวงใหญ่ในมือ ก็เห็นตัวหนังสือลายกระหวัดสวยงามเขียนไว้ว่า... You are mine… และนั่นยิ่งทำให้เขายิ้มกว้างจนแก้มแทบปริ
“ ทั้งสองวงเขียนไว้เหมือนกัน ”
พี่สนยิ้มให้อย่างพอใจเมื่อเห็นปฏิกิริยาของเขา “ พี่ใส่ให้นะครับ ”
ร่างเพรียวหยักหน้าด้วยความเขินอาย
“ พี่เตรียมสร้อยมาด้วยเพราะไม่แน่ใจว่าณัฐอยากใส่ที่นิ้วหรือเปล่า เพราะถ้าไม่ใส่จะได้เก็บไว้กับตัวได้ ไม่หาย ”
“ ใส่ที่นิ้วก็ได้ ทำไมเหรอ ? ”
“ อ้าว ก็พี่นึกว่าณัฐจะไม่กล้าใส่น่ะสิ ”
เขาแอบอมยิ้มรู้สึกดีใจที่พี่สนเป็นห่วงความรู้สึก “ ก็ไม่เห็นเป็นอะไรเลยนี่นา แค่เราใส่นิ้วอื่นที่ไม่ใช่นิ้วนางข้างซ้าย คนก็ไม่สังเกตหรอก ”
“ ใส่ได้จริงเหรอ ? ”
“ อื้มม ” เขาหยักหน้าด้วยความมั่นใจ
รุ่นพี่จึงถอดแหวนจากสร้อยแล้วเปลี่ยนมาใส่ที่นิ้วนางข้างขวาให้เขาอย่างบรรจง พร้อมกับสายตาที่สื่อความหมายว่าช่างรักเขามากมายเหลือเกิน ร่างเพรียวยืดตัวกอดลำคอฝ่ายนั้นแล้วจูบที่ริมฝีปากเบาๆเป็นการขอบคุณ
“ พี่สน...ขอบคุณมากนะครับ ”
เขาอมยิ้มหวานแล้วจึงหยิบแหวนอีกวงมาใส่ให้รุ่นพี่ที่นิ้วข้างเดียวกันบ้าง
“ พี่สนก็เป็นของณัฐเหมือนกันนะ ”
“ ครับ ”
“ ที่กลับมาช้าเพราะเกี่ยวกับของขวัญชิ้นนี้หรือเปล่า ? ” เขาถามอีกฝ่ายขึ้นมาทันทีเมื่อนึกขึ้นได้
“ ฮ่ะ ๆ ๆ จะว่าอย่างนั้นก็ได้ หลังจากติวเสร็จพี่ก็แวะไปเอาแหวนที่สั่งทำไว้ แต่เค้ายังทำไม่เสร็จก็เลยต้องนั่งรอตั้งนาน ”
“ แล้ว...คิดยังไงถึงให้แหวนล่ะ ? ” เขามองแหวนสีเงินที่มีขนาดเหมาะกับนิ้วนางของเขาพอดี
“ ก็อยากให้มีของแทนใจระหว่างเราติดตัวไว้ อีกอย่าง...” รุ่นพี่บีบแก้มทั้งสองข้างของเขาเบาๆ
“ จะได้เป็นเครื่องหมายว่ามีเจ้าของแล้ว เข้าใจมั้ย ? ”
“ อื้อออ ” เขาได้แต่ลูบแก้มตัวเองป้อยๆ
หยอกล้อกันเล่นสักพักก็ได้ยินเสียงท้องร้องของใครคนใดคนหนึ่ง เราหัวเราะออกมาพร้อมกันแล้วจึงย้ายร่างมานั่งกินอาหารเย็นที่โต๊ะเตี้ยหน้าทีวีฉลองวันวาเลนไทน์ที่แสนธรรมดาด้วยกันเพียงลำพังสองคน
เขากินไปก็มองแหวนที่นิ้วของเราทั้งคู่พลันให้ความรู้สึกตื่นเต้นดีใจแปลกๆ ถึงแม้ว่าเราทั้งสองฝ่ายจะตกลงสวมที่นิ้วนางข้างขวาแต่เราก็ทราบกันดีว่าหมายความว่าอย่างไร...เพราะนี่คือ ‘แหวนแทนใจ’ ของเราทั้งสองคน ให้ความรู้สึกคล้ายๆกับ...การหมั้นกันยังไงยังงั้นเลย พูดไปแล้วก็รู้สึกเขินแฮะ
พี่สนซื้อแหวนคู่...ทำไมถึงโรแมนติกอย่างนี้น้า ?
“ ณัฐ ? ” รุ่นพี่เรียกเขาขณะกินข้าว
“ ครับ ”
“ อะแฮ่มๆ...ลืมอะไรไปหรือเปล่า ? ” ฝ่ายนั้นแกล้งกระแอม
“ ลืมอะไรเหรอ ? ”
“ ไม่ได้ลืมเตรียมอะไรมาแน่นะ ”
เขาพอนึกออกแล้วว่าพี่สนกำลังพูดถึงอะไร จึงแกล้งตีหน้าซื่อ
“ ไม่นิ ”
แล้วฝ่ายนั้นก็ทำหน้าบูด “ ไม่มีก็ไม่มี พี่ก็ไม่ได้หวังอะไรมากมายหรอก ก็แค่แฟนกันอ่ะนะ สัญญาว่าจะเตรียมของขวัญมาให้กัน แต่พอตอนนี้กลับ... ”
เขาหัวเราะรีบยกไม้ยกมือทันที “ ฮ่ะ ๆ พอแล้วพี่สน พอ ๆ อย่าพึ่งน้อยใจไปนะ ณัฐเตรียมมาหรอกน่า ”
รุ่นพี่แอบอมยิ้ม “ ไหนล่ะ ? ”
เขาจึงเดินเข้าไปในห้องเพื่อหยิบ ‘สมุดเล่มหนึ่ง’ ออกมาจากกระเป๋าเรียน แล้วออกมานั่งข้างๆอีกฝ่ายยื่นให้พร้อมรอยยิ้มกว้าง
“ สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะครับ...ที่รัก ” พูดออกมาด้วยใบหน้าร้อนผ่าว
รุ่นพี่มองสมุดเล่มสีดำด้วยความอยากรู้ เพียงเปิดหน้าแรกก็เห็นใบหน้าของตัวเองอยู่ในนั้น แล้วร่างสูงก็ยิ้มกว้างออกมาทันที
ในสมุดเล่มนี้เขาวาดขึ้นเองทั้งหมด แต่ละหน้ากระดาษเป็นภาพของพี่สนในแต่ละอิริยาบถที่แตกต่างกัน ทั้งแอบวาดตอนที่เผลอหรือแม้แต่วาดตามจินตนาการเวลาที่นึกถึงใบหน้าของอีกฝ่าย ทั้งภาพยิ้มที่แสนมีเสน่ห์ ภาพหัวเราะ หรือแม้แต่ภาพตอนที่หลับ เขาใช้เวลาในการลงมือเก็บสะสมนานประมาณหนึ่งเดือนโดยที่ไม่ให้อีกฝ่ายรู้ ตั้งใจว่าจะทำเป็นของขวัญให้ในสักวัน แต่ช่วงวันวาเลนไทน์มาถึงเข้าพอดี เขาจึงเร่งมือทำสมุดเล่มนี้ให้เสร็จทันเวลาที่กำหนด เพื่อที่จะมอบให้กับพี่สน...คนที่เป็นเจ้าของสมุดเล่มนี้แต่เพียงผู้เดียว
“ ณัฐวาดเองหมดทั้งเล่มนี้เลยเหรอ ? ” รุ่นพี่ถามด้วยอาการตกตะลึง
“ ใช่ครับ... 22 ภาพ ”
“ ทำได้ไง สุดยอด ทำนานมั้ย ? ”
“ ก็นานเหมือนกันครับ แต่ที่นานเพราะต้องวาดตอนที่พี่สนไม่อยู่เนี่ยแหละ ไม่งั้นก็แอบวาดตอนทีเผลอ ” เขาอมยิ้ม
“ แล้วพี่สนชอบมั้ย ? ”
รุ่นพี่โน้มตัวเข้ามาจูบเบาๆ “ ขอบคุณมากนะที่รัก...พี่ชอบมาก ไม่คิดว่าณัฐจะทำให้ขนาดนี้ ”
“ ณัฐตั้งใจอยากทำให้พี่สน เพราะเรื่องของเราเริ่มต้นมาจากการวาดภาพนี่นา ” เขานึกไปถึงตอนที่เขาวาดภาพรุ่นพี่บนเวทีในงานเฟรชชี่ไนท์คืนนั้น
“ ผิดแล้ว...เรื่องเราเริ่มมาตั้งแต่ตอนที่พี่แอบถ่ายภาพณัฐต่างหาก ”
“ ฮ่ะ ๆ ๆ นั่นสินะ ”
หลังกินอาหารเสร็จ เขากับรุ่นพี่ก็แยกย้ายกันอ่านหนังสือ ถึงแม้ว่าจะเป็นวันวาเลนไทน์ที่แสนพิเศษแต่ก็ถือว่าใกล้ช่วงสอบด้วยกันทั้งคู่ แต่พออ่านไปได้ประมาณสามชั่วโมงเขาก็เริ่มเหนื่อยล้า จึงหาอะไรกินในตู้เย็น และไม่ลืมที่จะเอาน้ำเย็นๆมาให้รุ่นพี่ด้วย
“ พี่สน เหนื่อยมั้ย ? ” เขายื่นแก้วน้ำให้อีกฝ่ายที่กำลังทำหน้าเคร่งเครียดภายใต้โคมไฟ
“ ไม่เท่าไหร่หรอก ” แล้วฝ่ายนั้นก็ปิดหนังสือเก็บทันที
“ อ้าว ไม่อ่านต่อแล้วเหรอ ? ”
“ ไม่อ่ะ แค่ทวนเรื่องที่ไปติวมาก็พอ อ่านไปเยอะๆก็จำไม่ได้หรอก ”
เขายิ้มแล้วส่ายหัว วินาทีต่อมารุ่นพี่ก็ดึงร่างของเขาให้ไปนั่งตักทันที
“ แล้วเราล่ะ อ่านถึงไหนแล้ว ? ”
“ กำลังจะจบแล้วแหละ เหลืออีกนิดหน่อย ”
“ อ่านหนังสือเยอะขนาดนี้ จะเอาเกียรตินิยมเหรอค้าบบบ ” ฝ่ายนั้นแซว
“ ถ้าได้ก็ดี ฮ่ะ ๆ ๆ ”
“ โห...เป็นปีหนึ่งที่ไฟแรงสูงมาก ”
“ ไม่ใช่เสาไฟฟ้านะ ”
ฝ่ายนั้นเข้ามากอดร่างแล้วซุกหัวออดอ้อน “ เราพักกันเถอะ เหนื่อยแล้ว ”
“ พึ่งสี่ทุ่มเอง จะนอนแล้วเหรอ ? ”
“ อืมม อยากนอนแล้ว... ” แล้วมือของรุ่นพี่ก็เข้ามาซุกไซ้หน้าท้องของเขาเบาๆ “ นอนด้วยกัน ”
“ อ๊ะ ๆ มือนี่หมายความว่าไง ? ”
“ ก็หมายความอย่างที่คิดน่ะแหละ ” พูดแล้วก็โน้มตัวเข้ามาจูบ ริมฝีปากนิ่มรับสัมผัสที่แสนหวานจากอีกฝ่ายแล้วร่างกายเขาก็เริ่มระทวยในทันใด
จูบกันสักพักพี่สนก็อุ้มร่างของเขาไว้ในอ้อมกอดและออกเดินโดยที่ยังไม่ผละจูบ หลังจากนั้นจึงค่อยๆวางร่างเขาบนเตียงอย่างเบามือ นัวเนียกันอยู่นานเสื้อผ้าของเราทั้งคู่ก็ถูกถอดออกทีละชิ้นๆจนร่างกายเปลือยเปล่า พร้อมกับความต้องการที่ทะลักล้น
บทรักได้เริ่มต้นขึ้นอย่างอ่อนโยนและเร่าร้อนสลับกันไป ทั้งสองร่างพ่นลมหายใจเป็นจังหวะสอดประสานกัน ได้ยินเพียงเสียงบอกรักที่กระซิบข้างหูว่าจะรักกันไปเนิ่นนานแสนนาน...
เป็นวันวาเลนไทน์ที่ให้ความรู้สึก...อบอุ่นดีจังเลย...
**************************************
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น