ลำดับตอนที่ #90
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #90 : บทที่แปดสิบสอง -- ของฝาก
บทที่แปดสิบสอง
เช้าวันเสาร์ที่สดใส...วันนี้เป็นวันสอบ NL ของรุ่นพี่ปีสาม พี่สนตื่นขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวตั้งแต่เช้าตรู่ เราจูบร่ำลาก่อนจากกันและเขาก็ไม่ลืมที่จะอวยพรให้รุ่นพี่โชคดีในการสอบครั้งนี้
เพราะวันนี้เป็นวันหยุดและเมื่อคืนอ่านหนังสือจนดึก เขาจึงตื่นเกือบเที่ยง ไม่นานพี่สนก็โทรมาบอกข่าวหลังจากที่ฝ่ายนั้นทำข้อสอบ Part ช่วงเช้าเสร็จไปเรียบร้อยแล้ว เห็นบ่นกระปอดกระแปดว่าข้อสอบยาก แต่ก็ดูเหมือนว่ารุ่นพี่จะไม่ได้กังวลสักเท่าไหร่นัก เพราะดูแนวโน้มแล้วคนอื่นก็บอกเช่นเดียวกัน
เขาออกไปหาอะไรกินข้างนอกเสร็จก็เกือบบ่ายสอง ตั้งใจว่าจะกลับมาอ่านหนังสือต่อจากเมื่อคืนสักหน่อย ขณะที่กำลังเดินเข้าหอพักอย่างสบายใจทันใดนั้นก็ถูกลุงยามเรียกเข้าซะก่อน
“ หนู ๆ อยู่ห้อง 517 ใช่มั้ย ? ” ลุงยามกวักมือหยอยๆ
“ ครับ ”
“ อ่ะ มีคนฝากของมาให้ ”
เขาทำหน้างง แต่ก็เดินเข้าไปหาแต่โดยดี “ ใครเหรอครับ ? ”
“ มี ‘ผู้ชายคนนึง’ ฝากมาให้น่ะ บอกว่าให้ห้อง 517 ” อีกฝ่ายยิ้มแฉ่ง “ และบอกมาอีกว่า...ต้องเลือกให้คน ‘ตัวเล็กๆ’ ไม่ใช่ตัวโตๆ ”
เขาขมวดคิ้ว “ ผู้ชายคนนั้น ลักษณะเป็นไงเหรอครับ ? ”
“ ก็...หน้าตาดี..ขาว..แล้วก็ใส่แว่นด้วย ”
...เขาพอจะรู้แล้วว่าเป็นใคร...!!
เขามองเข้าไปในถุงกระดาษ...มีโถแก้วอยู่สองโถที่ภายในมีขนมคุ๊กกี้บรรจุอยู่เต็ม ทันใดนั้นเขาเหลือบเห็นกระดาษสีขาวใบหนึ่งที่แนบมาด้วย จึงหยิบขึ้นมาอ่าน
‘ ...ขนมไว้กินเล่นนะครับ เห็นว่าช่วงนี้อ่านหนังสือหนัก...คิดถึงน้องณัฐนะครับ
Pete... ’
เขาปล่อยมือจากถุงกระดาษทันที เก็บไว้เพียงเศษกระดาษไว้ในกระเป๋าเพราะถ้าปล่อยให้ลุงยามได้เห็นข้อความนี้เข้า...เขาก็คิดไม่ออกเหมือนกันว่าจะถูกมองยังไง
“ เอ่อ คุณลุงครับ คือว่า ผมคงรับไว้ไม่ได้ แต่ถ้าคุณลุงไม่รังเกียจ... ” เขายัดใส่มือคนตรงหน้า
“ คุณลุงช่วยรับแทนผมได้มั้ยครับ ถือว่าเป็นของฝากจากผมละกัน ”
“ จะดีเหรอหนู ? ” ฝ่ายนั้นทำหน้างง
“ ดีสิครับ เพราะถ้าคุณลุงไม่รับไป ผมก็คงเอาไปคืนเจ้าตัวอยู่ดี ผมขอร้องล่ะ...คุณลุงรับไว้เถอะนะครับ ”
“ อ่ะ ๆ ก็ได้ ขอบใจมากนะ ” ฝ่ายนั้นยิ้มอย่างงงๆ
“ ขอบคุณมากเหมือนกันครับ ”
เขารีบเดินจากมาแล้วถอนหายใจยาว รู้สึกถึงลางสังหรณ์แปลกๆชอบกล พี่พีทต้องการจะทำอะไรกันแน่ !! ในเมื่อเขาพูดชัดเจนไปถึงขนาดนี้แล้วว่าไม่มีทางเป็นไปได้ แล้วจะมาทำอย่างนี้อีกทำไมกัน ?
แต่เรื่องที่สงสัยยังไม่หมดเพียงเท่านี้...แล้วพี่พีทรู้เบอร์ห้องของเราสองคนได้ยังไงกันนะ ? จะน่ากลัวเกินไปแล้ว
*******************************************
“ พี่สน เป็นไงบ้าง ?!! ” เขาทักอีกฝ่ายทันทีเมื่อรุ่นพี่กลับมาถึงห้องในตอนเย็น
พี่สนยิ้มตอบ “ ก็ไม่ได้เป็นไงหรอก ทำได้บ้างไม่ได้บ้าง เดี๋ยวค่อยรอฟังประกาศผลอีกทีละกัน ”
“ ทำไมพูดแบบนั้นล่ะ ? สรุปว่าหวังได้มั้ยเนี่ย ” เขานั่งข้างอีกฝ่ายบนโซฟา
รุ่นพี่มองหน้า “ แล้วคิดว่าหวังได้มั้ยล่ะ ? ”
เขาพยักหน้าแรงๆ “ ได้แน่นอนอยู่แล้ว !! ”
ฝ่ายนั้นหัวเราะแล้วขยี้หัวเขาอย่างเอ็นดู “ ฮ่ะ ๆ ๆ ”
“ พี่สนเหนื่อยมั้ย ? ”
“ เหนื่อยนิดหน่อย นั่งทำข้อสอบจนปวดหลังเลย เยอะเป็นบ้า มีตั้งสามร้อยข้อ เช้าร้อยห้าสิบข้อ บ่ายอีกร้อยห้าสิบข้อ ทำจนอ้วกแตก ฮ่ะ ๆ ”
“ งั้นนวดให้มั้ย ? ” เขายิ้มแฉ่ง
แล้วรุ่นพี่ก็โน้มตัวเข้ามาประคองใบหน้าของเขาไว้แล้ว..จูบทันที
“ พอได้เจอหน้าณัฐแล้ว กลับมาเหนื่อยๆก็หายเป็นปลิดทิ้งเลย ”
“ จริงเหรอ ? ” เขายิ้มเขินอาย
“ ล้อเล่น ”
“ อ้าว ! ” เขาหุบยิ้มทันที
“ ป่าวล้อเล่น พูดจริงงงง ฮ่ะ ๆ ”
“ พี่สนแกล้งอ่ะ ”
“ วันทั้งวันพี่คิดถึงณัฐจะแย่เลยรู้มั้ย ? ”
“ คิดถึงเค้าเหรอ ? ”
“ แน่นอน ”
เขาค่อยๆดึงเนกไทล์ของอีกฝ่ายเข้ามาใกล้จนจมูกแนบชิดกัน “ คิดถึงเหมือนกัน ”
“ คิดถึงแล้วทำไง ? ” รุ่นพี่กระซิบจนลมหายใจเป่ารดแก้ม
เขาค่อยๆเอียงใบหน้า และในจังหวะที่ริมฝีปากของเราทั้งสองกำลังจะสัมผัสกันนั้นเขาก็หยุด...และถอนตัวออกมาทันทีพร้อมกับยิ้มหวาน
“ เอาไว้ก่อนดีกว่า ฮ่า ๆ ”
“ อ้าว !! ”
“ แกล้งคืน ฮ่ะ ๆ...พี่สนอ่ะ ไปอาบน้ำได้แล้ว จะได้ไปกินข้าวกัน หิวข้าวแล้วนะ ” เขาเปลี่ยนเรื่อง
“ ขี้โกงนี่นา ”
“ ขี้โกงอะไร ? ฮะ ”
“ ไม่เป็นไร เดี๋ยวคืนนี้แกล้งคืน...แกล้งหลายรอบด้วย ” ฝ่ายนั้นยิ้มมุมปาก
เขาหน้าแดง “ แกล้งไร ? ไม่ต้องเลย ”
“ ฮ่ะ ๆ ๆ ไปอาบน้ำดีกว่า ”
เขาแอบสบถอีกฝ่ายตามหลัง...ไอ้พี่สนบ้า !!
พอรุ่นพี่อาบน้ำเสร็จ เขาจึงเตรียมตัวจะอาบน้ำบ้าง แต่ระหว่างที่กำลังจะถอดเสื้อผ้าเขาก็พบว่าในกระเป๋ากางเกงมีกระดาษใบหนึ่งที่ถูกพับไว้...แล้วเขาก็นึกออก !
กระดาษที่แนบมากับขนมคุ๊กกี้ที่พี่พีทเอามาให้แต่เขาไม่ได้รับไว้และมอบให้กับลุงยามแทน...เรื่องนี้จะบอกพี่สนให้รู้เรื่องดีมั้ยนะ ? เพราะถ้าพูดไปก็กลัวอีกฝ่ายจะอารมณ์เสียเปล่าๆเพราะมันไม่มีอะไรอยู่แล้ว แต่ในทางกลับกัน...ถ้าไม่บอกแล้วเกิดปัญหาขึ้นมา คงจะกลายเป็นเรื่องใหญ่มากกว่านี้แน่ๆ
เขาออกมาจากห้องนอนก็เห็นฝ่ายนั้นกำลังนั่งดูทีวีอยู่
“ พี่สน ? ”
“ หือ ? ” อีกฝ่ายหันมามอง
เขานั่งลงข้างหัน แล้วเอ่ยออกมาช้าๆ “ จำ ‘พี่พีท’ คนที่เคยบอกได้มั้ย ? ”
รุ่นพี่หน้าเคร่งขึ้นมาทันที “ ทำไมเหรอ ? ”
“ คือ...วันนี้พี่เค้าเอาขนมคุ๊กกี้มาให้ เอามาฝากไว้กับลุงยามข้างล่างหอ ”
“ ...................................... ”
“ พอณัฐลงไปตอนเที่ยงลุงยามก็เลยเอาให้ แต่ณัฐไม่ได้รับไว้หรอกนะ ก็เลยเอาให้ลุงยามแทน ”
“ ..................................... ”
“ เอ่อ...ณัฐจะบอกพี่สนเฉยๆน่ะ แต่ที่จริงมันก็ไม่มีอะไรหรอก ” เขาหลบตาเพราะรุ่นพี่ไม่พูดอะไรเลยสักคำ
“ เหรอ ? ”
“ ครับ ”
“ ....................................... ”
“ อืมม ดีแล้วล่ะที่บอก ” รุ่นพี่ลูบหัวเขาเบาๆทำให้รู้สึกใจชื้นขึ้นมาเล็กน้อย นึกว่าพี่สนจะโกรธซะแล้ว
“ พี่สนไม่โกรธนะ ”
“ ไม่โกรธ...แต่รู้สึกว่าต้องทำอะไรสักอย่าง ”
“ ทำอะไรเหรอ ? ”
ทันใดนั้น โทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะก็ส่งเสียงดังขึ้น บ่งบอกว่ามีข้อความเข้า...
เขาหวังจะหยิบขึ้นมาแต่ช้ากว่ารุ่นพี่ เพราะฝ่ายนั้นกดเปิดอ่านทันที !!
เราสองคนมองหน้ากัน เมื่อเห็นข้อความดังกล่าว...ลางสังหรณ์ไม่ผิดจริงๆ
‘ ทานขนมที่พี่ให้แล้วหรือยังเอ่ย...พี่คิดถึงน้องณัฐจังเลย ทำไรอยู่คับ ? ’
เขามองหน้าพี่สน “ พี่เค้าเอาเบอร์ณัฐมาจากไหนอ่ะ ? ไม่เคยให้นะ !! ”
“ ก็คงจะหามาจนได้แหละ ”
“ ทำไมพี่พีทถึงยังทำแบบนี้อยู่ ทั้งๆที่ณัฐก็พูดชัดเจนไปแล้ว ”
“ เฮ้อ... ” เขาถอนหายใจ แต่ไม่ทันไรรุ่นพี่กลับเอาโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออก...หาใครก็ไม่รู้ ?
เอ๊ะ !! หรือว่า... ไม่จริงนะ
“ ฮัลโหล...นั่นใครเหรอ ? ” พี่สนพูดเสียงเข้มกับปลายสาย เขาได้แต่กลั้นหายใจรอฟัง...พี่สนทำอะไรเนี่ย ? !!!
“ ถามว่าใคร !! ”
“ .......................... ”
“ พี่เป็นพี่ปีสี่ใช่มั้ย ? ”
“ .......................... ”
“ พี่ครับ ผมขอพูดตรงๆเลยนะพี่ ณัฐกำลังคบอยู่กับผม กรุณาอย่ามายุ่งกับณัฐอีก !! ”
ทันใดนั้นรุ่นพี่กดเปิดลำโพง เขาจึงได้ยินประโยคสนทนาด้วย
“ พี่ก็ต้องขอโทษด้วยจริงๆที่พี่คงตอบว่า ‘ไม่ได้’ เรื่องแบบนี้ปล่อยให้เจ้าตัวเป็นคนตัดสินใจเองดีกว่ามั้ย ? ”
“ ทำไมพี่ต้องมายุ่งกับแฟนคนอื่นด้วย ผมไม่เข้าใจ ”
“ พี่ชอบน้องณัฐ ”
“ แต่ณัฐเป็นของผม ”
“ อาจจะแค่ตอนนี้ก็ได้ อนาคตไม่มีใครรู้ ”
รุ่นพี่กัดฟันกรอด “ เฮอะ ถ้าพี่จะพูดอย่างนี้ งั้นพี่ก็เตรียมใจผิดหวังไว้ได้เลย ผมขอบอกเลยนะว่าพี่เสียเวลาเปล่า เพราะเรารักกันมากและไม่มีวันจะเลิกกันด้วย พี่จำใส่กะโหลกไว้เลยนะครับ ผมจะบอกแค่นี้แหละครับ ”
พี่สนกดปิดสายทันที !!
เราเงียบกันไปสักครู่หนึ่ง...เขามองหน้ารุ่นพี่แล้วจับมือเบาๆ “ พี่สน?...ไม่ต้องไปสนใจคนพรรค์นี้หรอก เสียอารมณ์เปล่าๆ ”
ฝ่ายนั้นหันกลับมา “ พี่เป็นห่วงณัฐมากกว่านะ ”
“ อื้มม...ณัฐรู้ แต่พี่เค้าไม่มีทางทำอะไรได้มากกว่านี้หรอก ”
รุ่นพี่โอบกอดเขาเบาๆ “ อุปสรรคนี่มีมาได้ตลอดเลยเนอะ ฮ่ะ ๆ ”
“ แต่เราก็ผ่านมาได้ทุกครั้งแหละ ”
“ อืม ใช่ ”
“ งั้นณัฐอาบน้ำก่อนนะ แล้วเราไปกินข้าวกัน ”
เขาโน้มตัวลงแล้วจูบอีกฝ่ายที่ริมฝีปากเบาๆ “ ห้ามเครียดด้วย ”
********************************
เช้าวันเสาร์ที่สดใส...วันนี้เป็นวันสอบ NL ของรุ่นพี่ปีสาม พี่สนตื่นขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวตั้งแต่เช้าตรู่ เราจูบร่ำลาก่อนจากกันและเขาก็ไม่ลืมที่จะอวยพรให้รุ่นพี่โชคดีในการสอบครั้งนี้
เพราะวันนี้เป็นวันหยุดและเมื่อคืนอ่านหนังสือจนดึก เขาจึงตื่นเกือบเที่ยง ไม่นานพี่สนก็โทรมาบอกข่าวหลังจากที่ฝ่ายนั้นทำข้อสอบ Part ช่วงเช้าเสร็จไปเรียบร้อยแล้ว เห็นบ่นกระปอดกระแปดว่าข้อสอบยาก แต่ก็ดูเหมือนว่ารุ่นพี่จะไม่ได้กังวลสักเท่าไหร่นัก เพราะดูแนวโน้มแล้วคนอื่นก็บอกเช่นเดียวกัน
เขาออกไปหาอะไรกินข้างนอกเสร็จก็เกือบบ่ายสอง ตั้งใจว่าจะกลับมาอ่านหนังสือต่อจากเมื่อคืนสักหน่อย ขณะที่กำลังเดินเข้าหอพักอย่างสบายใจทันใดนั้นก็ถูกลุงยามเรียกเข้าซะก่อน
“ หนู ๆ อยู่ห้อง 517 ใช่มั้ย ? ” ลุงยามกวักมือหยอยๆ
“ ครับ ”
“ อ่ะ มีคนฝากของมาให้ ”
เขาทำหน้างง แต่ก็เดินเข้าไปหาแต่โดยดี “ ใครเหรอครับ ? ”
“ มี ‘ผู้ชายคนนึง’ ฝากมาให้น่ะ บอกว่าให้ห้อง 517 ” อีกฝ่ายยิ้มแฉ่ง “ และบอกมาอีกว่า...ต้องเลือกให้คน ‘ตัวเล็กๆ’ ไม่ใช่ตัวโตๆ ”
เขาขมวดคิ้ว “ ผู้ชายคนนั้น ลักษณะเป็นไงเหรอครับ ? ”
“ ก็...หน้าตาดี..ขาว..แล้วก็ใส่แว่นด้วย ”
...เขาพอจะรู้แล้วว่าเป็นใคร...!!
เขามองเข้าไปในถุงกระดาษ...มีโถแก้วอยู่สองโถที่ภายในมีขนมคุ๊กกี้บรรจุอยู่เต็ม ทันใดนั้นเขาเหลือบเห็นกระดาษสีขาวใบหนึ่งที่แนบมาด้วย จึงหยิบขึ้นมาอ่าน
‘ ...ขนมไว้กินเล่นนะครับ เห็นว่าช่วงนี้อ่านหนังสือหนัก...คิดถึงน้องณัฐนะครับ
Pete... ’
เขาปล่อยมือจากถุงกระดาษทันที เก็บไว้เพียงเศษกระดาษไว้ในกระเป๋าเพราะถ้าปล่อยให้ลุงยามได้เห็นข้อความนี้เข้า...เขาก็คิดไม่ออกเหมือนกันว่าจะถูกมองยังไง
“ เอ่อ คุณลุงครับ คือว่า ผมคงรับไว้ไม่ได้ แต่ถ้าคุณลุงไม่รังเกียจ... ” เขายัดใส่มือคนตรงหน้า
“ คุณลุงช่วยรับแทนผมได้มั้ยครับ ถือว่าเป็นของฝากจากผมละกัน ”
“ จะดีเหรอหนู ? ” ฝ่ายนั้นทำหน้างง
“ ดีสิครับ เพราะถ้าคุณลุงไม่รับไป ผมก็คงเอาไปคืนเจ้าตัวอยู่ดี ผมขอร้องล่ะ...คุณลุงรับไว้เถอะนะครับ ”
“ อ่ะ ๆ ก็ได้ ขอบใจมากนะ ” ฝ่ายนั้นยิ้มอย่างงงๆ
“ ขอบคุณมากเหมือนกันครับ ”
เขารีบเดินจากมาแล้วถอนหายใจยาว รู้สึกถึงลางสังหรณ์แปลกๆชอบกล พี่พีทต้องการจะทำอะไรกันแน่ !! ในเมื่อเขาพูดชัดเจนไปถึงขนาดนี้แล้วว่าไม่มีทางเป็นไปได้ แล้วจะมาทำอย่างนี้อีกทำไมกัน ?
แต่เรื่องที่สงสัยยังไม่หมดเพียงเท่านี้...แล้วพี่พีทรู้เบอร์ห้องของเราสองคนได้ยังไงกันนะ ? จะน่ากลัวเกินไปแล้ว
*******************************************
“ พี่สน เป็นไงบ้าง ?!! ” เขาทักอีกฝ่ายทันทีเมื่อรุ่นพี่กลับมาถึงห้องในตอนเย็น
พี่สนยิ้มตอบ “ ก็ไม่ได้เป็นไงหรอก ทำได้บ้างไม่ได้บ้าง เดี๋ยวค่อยรอฟังประกาศผลอีกทีละกัน ”
“ ทำไมพูดแบบนั้นล่ะ ? สรุปว่าหวังได้มั้ยเนี่ย ” เขานั่งข้างอีกฝ่ายบนโซฟา
รุ่นพี่มองหน้า “ แล้วคิดว่าหวังได้มั้ยล่ะ ? ”
เขาพยักหน้าแรงๆ “ ได้แน่นอนอยู่แล้ว !! ”
ฝ่ายนั้นหัวเราะแล้วขยี้หัวเขาอย่างเอ็นดู “ ฮ่ะ ๆ ๆ ”
“ พี่สนเหนื่อยมั้ย ? ”
“ เหนื่อยนิดหน่อย นั่งทำข้อสอบจนปวดหลังเลย เยอะเป็นบ้า มีตั้งสามร้อยข้อ เช้าร้อยห้าสิบข้อ บ่ายอีกร้อยห้าสิบข้อ ทำจนอ้วกแตก ฮ่ะ ๆ ”
“ งั้นนวดให้มั้ย ? ” เขายิ้มแฉ่ง
แล้วรุ่นพี่ก็โน้มตัวเข้ามาประคองใบหน้าของเขาไว้แล้ว..จูบทันที
“ พอได้เจอหน้าณัฐแล้ว กลับมาเหนื่อยๆก็หายเป็นปลิดทิ้งเลย ”
“ จริงเหรอ ? ” เขายิ้มเขินอาย
“ ล้อเล่น ”
“ อ้าว ! ” เขาหุบยิ้มทันที
“ ป่าวล้อเล่น พูดจริงงงง ฮ่ะ ๆ ”
“ พี่สนแกล้งอ่ะ ”
“ วันทั้งวันพี่คิดถึงณัฐจะแย่เลยรู้มั้ย ? ”
“ คิดถึงเค้าเหรอ ? ”
“ แน่นอน ”
เขาค่อยๆดึงเนกไทล์ของอีกฝ่ายเข้ามาใกล้จนจมูกแนบชิดกัน “ คิดถึงเหมือนกัน ”
“ คิดถึงแล้วทำไง ? ” รุ่นพี่กระซิบจนลมหายใจเป่ารดแก้ม
เขาค่อยๆเอียงใบหน้า และในจังหวะที่ริมฝีปากของเราทั้งสองกำลังจะสัมผัสกันนั้นเขาก็หยุด...และถอนตัวออกมาทันทีพร้อมกับยิ้มหวาน
“ เอาไว้ก่อนดีกว่า ฮ่า ๆ ”
“ อ้าว !! ”
“ แกล้งคืน ฮ่ะ ๆ...พี่สนอ่ะ ไปอาบน้ำได้แล้ว จะได้ไปกินข้าวกัน หิวข้าวแล้วนะ ” เขาเปลี่ยนเรื่อง
“ ขี้โกงนี่นา ”
“ ขี้โกงอะไร ? ฮะ ”
“ ไม่เป็นไร เดี๋ยวคืนนี้แกล้งคืน...แกล้งหลายรอบด้วย ” ฝ่ายนั้นยิ้มมุมปาก
เขาหน้าแดง “ แกล้งไร ? ไม่ต้องเลย ”
“ ฮ่ะ ๆ ๆ ไปอาบน้ำดีกว่า ”
เขาแอบสบถอีกฝ่ายตามหลัง...ไอ้พี่สนบ้า !!
พอรุ่นพี่อาบน้ำเสร็จ เขาจึงเตรียมตัวจะอาบน้ำบ้าง แต่ระหว่างที่กำลังจะถอดเสื้อผ้าเขาก็พบว่าในกระเป๋ากางเกงมีกระดาษใบหนึ่งที่ถูกพับไว้...แล้วเขาก็นึกออก !
กระดาษที่แนบมากับขนมคุ๊กกี้ที่พี่พีทเอามาให้แต่เขาไม่ได้รับไว้และมอบให้กับลุงยามแทน...เรื่องนี้จะบอกพี่สนให้รู้เรื่องดีมั้ยนะ ? เพราะถ้าพูดไปก็กลัวอีกฝ่ายจะอารมณ์เสียเปล่าๆเพราะมันไม่มีอะไรอยู่แล้ว แต่ในทางกลับกัน...ถ้าไม่บอกแล้วเกิดปัญหาขึ้นมา คงจะกลายเป็นเรื่องใหญ่มากกว่านี้แน่ๆ
เขาออกมาจากห้องนอนก็เห็นฝ่ายนั้นกำลังนั่งดูทีวีอยู่
“ พี่สน ? ”
“ หือ ? ” อีกฝ่ายหันมามอง
เขานั่งลงข้างหัน แล้วเอ่ยออกมาช้าๆ “ จำ ‘พี่พีท’ คนที่เคยบอกได้มั้ย ? ”
รุ่นพี่หน้าเคร่งขึ้นมาทันที “ ทำไมเหรอ ? ”
“ คือ...วันนี้พี่เค้าเอาขนมคุ๊กกี้มาให้ เอามาฝากไว้กับลุงยามข้างล่างหอ ”
“ ...................................... ”
“ พอณัฐลงไปตอนเที่ยงลุงยามก็เลยเอาให้ แต่ณัฐไม่ได้รับไว้หรอกนะ ก็เลยเอาให้ลุงยามแทน ”
“ ..................................... ”
“ เอ่อ...ณัฐจะบอกพี่สนเฉยๆน่ะ แต่ที่จริงมันก็ไม่มีอะไรหรอก ” เขาหลบตาเพราะรุ่นพี่ไม่พูดอะไรเลยสักคำ
“ เหรอ ? ”
“ ครับ ”
“ ....................................... ”
“ อืมม ดีแล้วล่ะที่บอก ” รุ่นพี่ลูบหัวเขาเบาๆทำให้รู้สึกใจชื้นขึ้นมาเล็กน้อย นึกว่าพี่สนจะโกรธซะแล้ว
“ พี่สนไม่โกรธนะ ”
“ ไม่โกรธ...แต่รู้สึกว่าต้องทำอะไรสักอย่าง ”
“ ทำอะไรเหรอ ? ”
ทันใดนั้น โทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะก็ส่งเสียงดังขึ้น บ่งบอกว่ามีข้อความเข้า...
เขาหวังจะหยิบขึ้นมาแต่ช้ากว่ารุ่นพี่ เพราะฝ่ายนั้นกดเปิดอ่านทันที !!
เราสองคนมองหน้ากัน เมื่อเห็นข้อความดังกล่าว...ลางสังหรณ์ไม่ผิดจริงๆ
‘ ทานขนมที่พี่ให้แล้วหรือยังเอ่ย...พี่คิดถึงน้องณัฐจังเลย ทำไรอยู่คับ ? ’
เขามองหน้าพี่สน “ พี่เค้าเอาเบอร์ณัฐมาจากไหนอ่ะ ? ไม่เคยให้นะ !! ”
“ ก็คงจะหามาจนได้แหละ ”
“ ทำไมพี่พีทถึงยังทำแบบนี้อยู่ ทั้งๆที่ณัฐก็พูดชัดเจนไปแล้ว ”
“ เฮ้อ... ” เขาถอนหายใจ แต่ไม่ทันไรรุ่นพี่กลับเอาโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออก...หาใครก็ไม่รู้ ?
เอ๊ะ !! หรือว่า... ไม่จริงนะ
“ ฮัลโหล...นั่นใครเหรอ ? ” พี่สนพูดเสียงเข้มกับปลายสาย เขาได้แต่กลั้นหายใจรอฟัง...พี่สนทำอะไรเนี่ย ? !!!
“ ถามว่าใคร !! ”
“ .......................... ”
“ พี่เป็นพี่ปีสี่ใช่มั้ย ? ”
“ .......................... ”
“ พี่ครับ ผมขอพูดตรงๆเลยนะพี่ ณัฐกำลังคบอยู่กับผม กรุณาอย่ามายุ่งกับณัฐอีก !! ”
ทันใดนั้นรุ่นพี่กดเปิดลำโพง เขาจึงได้ยินประโยคสนทนาด้วย
“ พี่ก็ต้องขอโทษด้วยจริงๆที่พี่คงตอบว่า ‘ไม่ได้’ เรื่องแบบนี้ปล่อยให้เจ้าตัวเป็นคนตัดสินใจเองดีกว่ามั้ย ? ”
“ ทำไมพี่ต้องมายุ่งกับแฟนคนอื่นด้วย ผมไม่เข้าใจ ”
“ พี่ชอบน้องณัฐ ”
“ แต่ณัฐเป็นของผม ”
“ อาจจะแค่ตอนนี้ก็ได้ อนาคตไม่มีใครรู้ ”
รุ่นพี่กัดฟันกรอด “ เฮอะ ถ้าพี่จะพูดอย่างนี้ งั้นพี่ก็เตรียมใจผิดหวังไว้ได้เลย ผมขอบอกเลยนะว่าพี่เสียเวลาเปล่า เพราะเรารักกันมากและไม่มีวันจะเลิกกันด้วย พี่จำใส่กะโหลกไว้เลยนะครับ ผมจะบอกแค่นี้แหละครับ ”
พี่สนกดปิดสายทันที !!
เราเงียบกันไปสักครู่หนึ่ง...เขามองหน้ารุ่นพี่แล้วจับมือเบาๆ “ พี่สน?...ไม่ต้องไปสนใจคนพรรค์นี้หรอก เสียอารมณ์เปล่าๆ ”
ฝ่ายนั้นหันกลับมา “ พี่เป็นห่วงณัฐมากกว่านะ ”
“ อื้มม...ณัฐรู้ แต่พี่เค้าไม่มีทางทำอะไรได้มากกว่านี้หรอก ”
รุ่นพี่โอบกอดเขาเบาๆ “ อุปสรรคนี่มีมาได้ตลอดเลยเนอะ ฮ่ะ ๆ ”
“ แต่เราก็ผ่านมาได้ทุกครั้งแหละ ”
“ อืม ใช่ ”
“ งั้นณัฐอาบน้ำก่อนนะ แล้วเราไปกินข้าวกัน ”
เขาโน้มตัวลงแล้วจูบอีกฝ่ายที่ริมฝีปากเบาๆ “ ห้ามเครียดด้วย ”
********************************
ตอนนี้สั้นไปหน่อยนะ อ่านไปพลางๆเป็นน้ำจิ้มไปก่อน ><
คิดถึงทุกคนมากนะ ^________________^
ไว้เจอกันใหม่ตอนหน้านะค้าบบบบบ
ฝากเพจพี่สนกะน้องณัฐหน่อยนะ
http://www.facebook.com/pages/%E0%B8%9E%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B8%AA%E0%B8%99-%E0%B8%81%E0%B8%B0-%E0%B8%99%E0%B9%89%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B8%93%E0%B8%B1%E0%B8%90/215038251856960
แวะไปคุยกัน ทักทายกัน จิกหัวมาแต่งต่อได้ที่นี่เลยนะ ฮ่า ๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น