Guardian of Dragon เทพกระบี่มังกรจอมราชันย์

ลำดับตอนที่ #22 : บทที่ 22 เจ้าพวกมนุษย์โสโครก

บทที่ 22 เจ้าพวกมนุษย์โสโครก

การประจันหน้าของชายชุดดำกับศิษย์หลักของสำนักมังกรใต้หล้าตกอยู่ในสายตาของคนที่มารวมตัวกันอยู่รอบบึงมรกต

“ข้าว่าชายลึกลับคนนั้นหาเรื่องใส่ตัวแล้วล่ะ”

“ถึงจะมีความสามารถแค่ไหน แต่การหยิบฉวยไข่มุกมายามากมายเช่นนั้นต่อหน้าคนของสำนักมังกรใต้หล้า มันเป็นการหักหน้ากันเกินไป”

“สำนักมังกรใต้หล้าไม่ปล่อยชายคนนั้นไปง่ายๆแน่”

จินหลงยังคงยืนนิ่งเงียบงันจ้องมองไปยังกลุ่มศิษย์หลักของสำนักมังกรใต้หล้า

“ส่งไข่มุกมายาที่เจ้ามีทั้งหมดมาซะ!”

หนึ่งในศิษย์หลักของสำนักมังกรใต้หล้าพูดขึ้นด้วยเสียงเกรี้ยวกราด ที่จริงแล้วทางสำนักมังกรใต้หล้าของพวกเขามีคำสั่งให้มาเก็บรวบรวมไข่มุกมายา โดยการเก็บรวบรวมสิ่งล้ำค่าในครั้งนี้ ทางสำนักมังกรใต้หล้าอนุญาตแต่เพียงศิษย์หลักที่มีความสนใจในการค้นหาสิ่งล้ำค่าในป่ามรกตแต่เพียงเท่านั้นและสำนักมังกรใต้หล้าจะไม่รับประกันชีวิตหากต้องการสิ่งล้ำค่าก็ต้องแลกกับการรับผิดชอบชีวิตตนเองให้ได้ และศิษย์คนใดก็ตามที่เข้ามาในป่ามรกตหากพบเจอหรือสามารถเก็บรวบรวมสิ่งล้ำค่าต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นไข่มุกมายาหรือสิ่งที่ล้ำค่ากว่านั้น สิ่งเหล่านั้นจะตกเป็นของบุคคลที่เก็บรวบรวมได้แต่เพียงผู้เดียว โดยมิต้องส่งสิ่งล้ำค่าพวกนั้นให้แก่สำนักมังกรใต้หล้าแม้แต่น้อย แต่มีอีกกฎหนึ่งที่สำคัญสำหรับผู้ที่จะเดินทางเข้าป่ามรกตในครั้งนี้ คือห้ามทำร้ายหรือแย่งชิงจากบุคคลตระกูลอื่นอย่างเด็ดขาด!

แต่กฎข้อบังคับเหล่านี้คนภายนอกหารู้ไม่ พวกเขาจึงเกรงกลัวและไม่กล้าลงมือทำร้ายคนของสำนักมังกรใต้หล้า แท้จริงแล้วศิษย์หลักของสำนักมังกรใต้หล้าเดินทางเข้าป่ามรกตเพียงแค่หวังสร้างความเพลิดเพลินเพียงเท่านั้น แต่เมื่อพวกเขาเห็นสมบัติล้ำค่ามากมายโดยเฉพาะไข่มุกมายา พวกเขาทุกคนต่างตกอยู่ในภวังค์แห่งความโลภ!

แม้สำนักมังกรใต้หล้าจะได้ชื่อว่าเป็นสำนักอันดับหนึ่ง ศิษย์ภายในสำนักนั้นมีมากมาย ทั้งหมดล้วนเปี่ยมไปด้วยพรสวรรค์ ยิ่งบุคคลที่ได้ชื่อว่าเป็นศิษย์หลักของสำนักมังกรใต้หล้าพวกเขายิ่งเปี่ยมไปด้วยพรสวรรค์ แต่เมื่อศิษย์หลักของสำนักมังกรใต้หล้าได้มาเจอกับไข่มุกมายา สมบัติล้ำค่าที่ขึ้นชื่อเรื่องความพิศวง มันไม่ง่ายเลยที่พวกเขาจะสามารถไล่ตามความเร็วของไข่มุกมายา พวกมันมีทั้งความว่องไวและยังมีความสามารถล่องหนหายตัวได้อีก  ศิษย์หลักหลายคนสามารถรวบรวมไข่มุกมายาได้เพียงเล็กน้อย และยังมีศิษย์อีกหลายคนที่ไม่สามารถแม้แต่จะสัมผัสถูกมันได้เลยแม้แต่น้อย

ตอนแรกพวกเขาแค่ต้องการความตื่นเต้นสนุกหนานเพียงเท่านั้น แต่ยิ่งพวกเขาเห็นไข่มุกมายาที่มีมากมายนับไม่ถ้วน พวกเขาจึงบังเกิดความโลภขึ้น อีกทั้งไข่มุกมายาพวกนี้ยังไปกระตุ้นต่อมความทะนงตนของพวกศิษย์หลักจากสำนักมังกรใต้หล้า คิดดูสิมันจะน่าอับอายถึงเพียงใด พวกเขามักได้รับคำชื่นชมจากบุคคลภายนอกว่าเป็นบุคคลที่มีความสามารถเปี่ยมไปด้วยพรสวรรค์ เป็นที่นับหน้าถือตาจากผู้คนมากมายรวมถึงคนรุ่นราวคราวเดียวกัน อีกทั้งตระกูลน้อยใหญ่ในเมืองแมกไม้แห่งนี้ยังต้องให้ความยำเกรง หากพวกเขาไม่สามารถจะไล่ตามจับไข่มุกมายาพวกนี้ได้! มันจะน่าอับอายถึงเพียงใด! พวกเขาเป็นถึงศิษย์หลักของสำนักมังกรใต้หล้าเชียวนะ!

ระหว่างที่ศิษย์หลักกำลังไล่ล่าไข่มุกมายากันอย่างผ่อนคลาย เนื่องจากไม่มีผู้ใดกล้ามาขวางทางหรือแย่งชิงไข่มุกมายากับพวกเขา ในใจของพวกเขาราวกับกระโดดโลดเต้นเป็นลิงโลด มันเต็มเปี่ยมไปด้วยความภาคภูมิใจ พวกเขาหลายคนแสยะยิ้มมุมปากด้วยความทะนงตน

ฮึ! พวกเจ้าทำถูกแล้ว! ที่ไม่มาขวางทางพวกข้า!

หากพวกเจ้าทำตัวดีเช่นนี้ พวกข้าก็จะไม่ทำอะไรพวกเจ้าเช่นกัน !

ศิษย์หลักจากสำนักมังกรใต้หล้าส่วนใหญ่นั้นล้วนแล้วแต่มีความคิดเช่นนี้ พวกเขาทั้งหมดล้วนหยิ่งในศักดิ์ศรีและมีความเชื่อมั่นในตัวเองสูง! เหยียดคนที่อ่อนด้อยและต่ำกว่า

แต่แล้วระหว่างที่พวกเขากำลังเริงร่ากับสมบัติมากมายที่อยู่เบื้องหน้ากลับปรากฏชายชุดดำที่กำลังไล่ล่าตามไข่มุกมายา พุ่งทะยานผ่านหน้าพวกเขาไป! การกระทำทั้งหมดของจินหลงตกอยู่ในสายตาของคนจากสำนักมังกรใต้หล้า ยิ่งไปกว่านั้นการเคลื่อนไหวของจินหลงทั้งหมดได้ดึงดูดความสนใจทุกคนในบริเวณยิ่งกว่าพวกเขาที่เป็นศิษย์หลักของสำนักมังกรใต้หล้า

มันกล้าดียังไง!

ศิษย์หลักจากสำนักมังกรใต้หล้าหลายคนเริ่มเกิดความไม่พอใจ พวกเขาไล่ตามจินหลงไปทันที หมายมั่นจะแย่งชิงไข่มุกมายา แต่เมื่อพวกเขาเข้าใกล้ชายชุดดำ ชายคนนั้นจะเปลี่ยนเป้าหมายไปที่ไข่มุกมายาเม็ดอื่นทันที

เฮอะ! มันกำลังหลีกเลี่ยงข้าสินะ นับว่าจะมีความเฉลียวฉลาดอยู่บ้าง!

เหตุการณ์ยังคงดำเนินไปอย่างเรื่อยเฉื่อย ที่สำคัญคือไข่มุกมายาถูกชายตรงหน้าเก็บรวบรวมไปหลายร้อยเม็ด มันเป็นจำนวนมากยิ่งกว่าพวกเขาหลายเท่ายิ่งนัก มันใช้วิธีใดในการเก็บรวบรวมไข่มุกมายากัน การเคลื่อนไหวแปลกๆนั้น เมื่อไข่มุกมายาถูกสยบด้วยกระบี่จากมือข้างขวา มือข้างซ้ายก็ทำการคว้าจับและเก็บมันไป ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วเป็นจังหวะแลดูง่ายดายยิ่งกว่าปลอกกล้วยเข้าปาก 

มันเก็บรวบรวมไข่มุกมายาได้มากมายเพียงใดกัน! ข้าไม่ปล่อยมันไปแน่!

นั่นคือสิ่งที่ศิษย์หลักจากสำนักมังกรใต้หล้าคิดและพวกเขาได้จับตาดูจินหลงเป็นระยะเวลาช่วงหนึ่ง จนสุดท้ายพวกเขาไม่สามารถหยุดยืนดูอยู่เฉยๆได้ ไข่มุกมายาพวกนั้น มันสมควรเป็นของพวกเขา! เหมือนทุกคนจากสำนักมังกรใต้หล้ามีความเห็นพ้องต้องกัน พวกเขาจึงเข้าล้อมจินหลง เพื่อหวังจะฉกฉวยไข่มุกมายาจากจินหลง แม้มันจะผิดข้อตกลงกับทางสำนักมังกรใต้หล้า แต่ถ้าหากพวกเขาไม่พูดแล้วทางสำนักจะรู้เรื่องนี้ได้อย่างไรกันเล่า !

คนของสำนักมังกรใต้หล้าเหตุใดจึงได้ไร้ยางอายเช่นนี้ กล้าเข้ามาปล้นข้าต่อหน้าต่อตาผู้คนมากมายเช่นนี้

            “คิดไม่ถึงเลยว่า ศิษย์จากสำนักมังกรใต้หล้าจะกล้าทำตัวไร้ยางอายไร้เกียรติเช่นนี้”

            จินหลงกล่าวออกไปด้วยเสียงที่เคร่งขรึม จินหลงไม่พอใจคนพวกนี้อย่างมาก แต่เนื่องจากคนจากสำนักมังกรใต้หล้ามีจำนวนคนที่มากกว่าและยิ่งไปกว่านั้นการบ่มเพาะพลังของพวกเขาแต่ละคนก็สูงกว่าจินหลง จินหลงจึงทำได้เพียงตอบกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบ มันคงไม่ดีแน่ถ้าเขาจะปลดปล่อยอารมณ์เกรี้ยวกราดและเข้าปะทะ เพราะฝ่ายที่จะเสียเปรียบต้องเป็นตัวเขาเองอย่างแน่นอน

            “เจ้ารู้หรือไม่ว่าเจ้าพูดอะไรออกมา! เจ้ากล้าดูถูกพวกข้าเช่นนั้นรึ!”

            “ข้าแค่พูดความจริง พวกท่านเป็นถึงศิษย์หลักของสำนักมังกรใต้หล้าอันทรงเกียรติ แต่พวกท่านกลับเข้ารุมล้อมคนที่มีการบ่มเพาะพลังลมปราณที่อ่อนด้อยกว่าตน ทั้งยังใช้คนมากมายเพื่อหวังฉกฉวยไข่มุกมายาไปจากข้า!”

            “ฮ่าๆ เจ้าพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า ไข่มุกมายาพวกนี้มันต้องตกเป็นของพวกข้าทันทีที่พวกข้ามาเหยียบที่บึงมรกตแห่งนี้แล้ว! แต่เจ้ายังบังอาจมาแย่งพวกข้าเก็บรวบรวมไข่มุกมายาพวกนี้อีก เจ้าไม่เห็นพวกข้าอยู่ในสายตาเลยรึ!”

“ไข่มุกมายาพวกนี้ข้าล้วนเป็นผู้เก็บรวบรวมทั้งหมด ส่วนไข่มุกมายาเม็ดไหนที่พวกท่านหมายปองข้าก็ถอยห่างจากพวกมันอย่างรวดเร็วทันที มันก็น่าจะแสดงให้เห็นแล้วว่าข้านั้นไม่ได้ต้องการแย่งไข่มุกมายาจากพวกท่าน!”

“เจ้ารู้หรือเปล่า การที่เจ้าไล่ตามไข่มุกมายาพวกนั้น มันขวางทางพวกข้า! ทำให้พวกข้าไม่สามารถไล่ตามพวกมันได้ เพราะฉะนั้นเจ้าต้องรับผิดชอบ”

“ข้าต้องรับผิดชอบอันใด”

 “ใช่! เจ้าต้องรับผิดชอบด้วยการส่งไข่มุกมายาที่เจ้ามีทั้งหมดมาให้พวกข้าเดี๋ยวนี้!” ศิษย์หลักของสำนักมังกรใต้หล้า กล่าวออกมาด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ และแสยะยิ้มทันทีที่มันพูดจบ

ถึงข้าจะพูดอะไรไปก็ไม่ประโยชน์ พวกมันมาเพื่อปล้นเอาไข่มุกมายาจากข้าโดยอ้างเหตุและผลอันไร้สาระนั่น เฮอะ! ฝันไปเถอะว่าพวกเจ้าจะได้ไข่มุกมายาจากข้า!

จินหลงพุ่งขึ้นด้านบนอย่างรวดเร็ว และรีบทะยานตัวเพื่อหลบหนีออกจากบึงมรกตทันทีโดยไม่ฟังพวกคนจากสำนักมังกรใต้หล้าที่ตะโกนไล่หลังเขามา

“หากเจ้ายอมมอบไข่มุกมายามา พวกข้าจะละเว้นชีวิตเจ้า!”

ศิษย์หลักสำนักมังกรใต้หล้ากว่าสิบคนพุ่งตามจินหลงที่เหาะเหินไปบนอากาศ แน่นอนว่าความเร็วของพวกเขามากมายกว่าจินหลงยิ่งนัก การบ่มเพาะพลังแต่แตกต่างกันมันเริ่มแสดงออกมาให้เห็น! ไม่นานจินหลงก็ถูกห้อมล้อมโดยคนของสำนักมังกรใต้หล้า!

“ข้าเตือนเจ้าแล้วนะ!”

ศิษย์หลักคนหนึ่งฟาดกระบี่มาทางจินหลงอย่างรุนแรง จินหลงหมุนตัวค้างในอากาศแล้วตวัดกระบี่ในมือวาดเป็นวงกลมก่อนจะแทงกระหนำออกไปด้านหน้า ราวกับฝนห่าลูกธนูที่พุ่งรวดเร็วปานสายฟ้า มันเข้าปะทะกับคมกระบี่ที่ถูกฟาดฟันมาทางจินหลง ฝ่ามือที่ถือกระบี่ของอีกฝ่ายถูกกระบี่จินหลงกระหนำแทงจนมือของมันถูกฟันขาดไปพร้อมกับกระบี่ที่อยู่ในมือทันที

อ๊ากกกก

“มือ มือข้าาาาาาาาา”

เสียงร้องโหยหวนดังออกมาจากชายที่สูญเสียมือจากการปะทะกำจินหลง ดังก้องไปทั่วบริเวณ หลังจากถูกท่ากระบี่ที่พุ่งมาราวกับห่าฝนลูกธนูจนเสียมือไปพร้อมกับเลือดที่พุ่งกระฉูดออกมา ชายคนนั้นก็ทรุดตัวลงนั่งคุกเข่าร้องโอดโอยด้วยความน่าสมเพศ

การต่อสู้ยังคงดำเนินไปอย่างดุเดือด วิชากระบี่ของจินหลงนั้นเป็นเลิศยิ่ง หากใครหันคมกระบี่เข้าฟาดฟันด้วยวิชากระบี่แล้วล่ะก็ช่างเป็นเรื่องง่ายดายยิ่งนักที่จะป้องกันมัน และไม่วายที่จะถูกจินหลงฟาดฟันกระบี่ใส่จนได้รับบาดเจ็บสาหัดกลับไป!

ทันใดนั้นเกิดลูกไฟเพลิงพุ่งเข้าใส่จินหลงอย่างฉับพลัน! จินหลงรีบกระโดดหลบก่อนจะใช้กระบี่พุ่งเข้าหาชายคนที่ใช้พลังเพลิง หากแต่จังหวะที่จินหลงหมายจะฟาดกระบี่ไปที่ชายตรงหน้า เกิดประกายแสงสีเหลืองจากทางด้านซ้าย เมื่อจินหลงหันสายตาไปประกายแสงสีเหลืองก็พุ่งใส่เขา! มันเป็นแส้สีเหลืองที่เกิดจากธาตุอัสนี มันเข้ารัดขาทั้งสองข้างของจินหลงก่อนจะฟาดตัวจินหลงให้ตกลงไปกระแทกกับพื้นดิน!

ตึง!

เสียงดังกระแทกดังสนั่น

 ด้านขวาของจินหลงปรากฏชายคนหนึ่งพุ่งเข้ามา พร้อมใช้เท้าเตะอัดไปที่สีข้างของจินหลงที่ยังคงนอนคว่ำหน้าอยู่อย่างรุนแรงจนร่างกายของจินหลงลอยคว้างไปในอากาศก่อนจะไปกระแทกกับต้นไม้อย่างรุนแรง

อัก!

จินหลงกระอักเลือดออกมากองใหญ่ เขาพยายามจะลุกขึ้น แต่บัดนี้แส้สายฟ้ายังคงรัดข้อเท้าทั้งสองของจินหลงอยู่ ข้อเท้าของจินหลงถูกรัดจนเกิดเป็นรอยไหม้ราวกับถูกความร้อนของไฟและกระแสไฟฟ้าช็อต

กลุ่มคนของสำนักมังกรใต้หล้าทะยานตามมาหยุดตรงหน้าจินหลง ก่อนจะใช้เท้ากระทืบลงบนศรีษะของจินหลงจนจมดิน!

“ไง! ยังจะปากดีอีกหรือไม่! ส่งวงแหวนมิติของเจ้ามาให้ข้า!”

ชายผู้ใช้แส้สายฟ้าใช้มือจิกหัวจินหลงขึ้นมาจากพื้น แม้จะมีผ้าคลุมสีดำปกปิดใบหน้าของจินหลงอยู่ แต่บัดนี้ใต้ผ้าคลุมสีดำเริ่มเปียกชุ่มไปด้วยเลือดที่ไหลรินออกมาตามบริเวณใบหน้า และท่าทางการขยับตัวของจินหลงทำให้รู้ว่า เขาน่าจะกระดูกหักจากการถูกโจมตีที่หนักหน่วงที่ผ่านมา แต่ถึงแม้จินหลงจะบาดเจ็บถึงเพียงใด เขาก็ได้แต่กัดฟันไว้และไม่ส่งเสียงร้องอันใดออกมา และได้แต่กัดฟันกั้นความโกรธเกรี้ยวไว้

“ตัดแขนทั้งสองข้างของมัน แล้วเอาวงแหวนมิติของมันมา!”

กลุ่มคนจากสำนักมังกรใต้หล้ากดตัวจินหลงให้นอนลงกับพื้นก่อนจะกระชากแขนจินหลงให้กางออก พวกมันพร้อมที่จะตัดแขนทั้งสองของจินหลงแล้ว!

            ตู้มมมมมมมม!

            ก่อนที่กระบี่จะถูกฟาดฟันมาที่แขนของจินหลง พลันเกิดระเบิดขึ้นที่กลางบึงมรกตอย่างรุนแรง มีร่างของชายชุดฟ้าเหล่าศิษย์ของสำนักมังกรใต้หล้า รวมทั้งเศษซากกลุ่มก้อนเนื้อที่แหลกละเอียดจากแรงระเบิดลอยกระเด็นขึ้นมาจากใต้บึงมรกต พวกเขาคืออีกกลุ่มคนของสำนักมังกรใต้หล้าที่ลงไปใต้บึงมรกตเพื่อเก็บรวบรวมหยกศิลานั่นเอง

ภาพชวนสยองปรากฏแก่สายตาทุกคนที่อยู่รอบบึงมรกต ทั้งคนที่กระเด็นลอยคนมาหลายคนกลายเป็นกลุ่มก้อนเนื้อไร้ชีวิต บางคนราวกับถูกฟาดฟันจากคมกระบี่จนขาดเป็นชิ้นๆ เศษละอองรวมทั้งเกล็ดเนื้อพุ่งกระจายจนสาดกระเซ็นไปทั่วริมบึงมรกต บัดนี้บึงมรกตที่เคยมีสีเขียวสวยใสกลับกลายเป็นสีแดงฉานของเลือด ก้อนเนื้อ และชิ้นส่วนร่างกายล่องลอยเกลื่อนบึงมรกต! กลิ่นไอแห่งความตายแผ่กระจายไปทั่วบริเวณ คนที่รอดชีวิตล้วนแต่ได้รับบาดเจ็บสาหัดด้วยกันทุกคน! และทั้งหมดนั่นคือคนของสำนักมังกรใต้หล้าทั้งสิ้น!

“ศิษย์พี่หลิงหยุน!”

หลายคนจากสำนักมังกรใต้หล้าตะโกนด้วยความตกใจ พวกเขาส่งเสียงเรียกไปยังชายหนุ่มที่กระเด็นขึ้นมาจากใต้บึงเช่นกัน! เขาคือคนเดียวกับที่ช่วยชีวิตจินหลงก่อนหน้านี้นั่นเอง หากแต่เขาคนนั้นแลดูจะเป็นคนเดียวที่เหลือรอดครบสามสิบสองเพียงผู้เดียว แต่ใบหน้ากลับซีดเซียว และกระอักเลือดออกมาไม่หยุด ตามร่างกายล้วนมีบาดแผลราวกับถูกคมกระบี่นับร้อยนับพันเชือดเฉือน !

ศิษย์หลักสำนักมังกรใต้หล้าละมือจากจินหลงทันที พวกเขารีบพุ่งไปหาหลิงหยุน แต่ยังไม่ทันที่จะไปถึง หลิงหยุนกลับตะโกนขึ้นมาด้วยเสียงดั่งลั่น!

“อย่าเข้ามา! ทุกคนจงรีบหนีออกจากป่ามรกตแห่งนี้เร็วเข้า! รีบไปซะ!”

“นี่มันอะไรกัน”

“เกิดอะไรขึ้น!”

“ไม่รู้สิ! แต่พวกเราต้องออกจากที่นี่!”

“เร็ว! รีบออกจากที่นี่ตามคำสั่งศิษย์พี่หลิงหยุน!”

“ทำตามที่เจ้าหนุ่มนั่นบอก! รีบออกจากที่นี่!”

หลังจากเกิดความสับสนทั้งจากคนของสำนักมังกรใต้หล้า และคนจากทุกตระกูลที่รวมตัวกันอยู่ พวกเขาต่างเห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้ามันหน้าหวาดหวั่น ไม่แม้แต่น้ำในบึงมรกตที่ถูกสาดกระเซ็นไปด้วยสีแดงฉานของเลือด บริเวณรอบบึงผืนดินผืนหญ้า ต้นไม้น้อยใหญ่เองก็ถูกชโลมไปด้วยหยาดเลือดเช่นกัน! ข้างใต้บึงจะต้องมีอะไรอยู่เป็นแน่! ต้องรีบหนี!

            พรึ่บ!

ยังไม่ทันที่ทุกคนจะขยับกายเคลื่อนย้ายออกจากป่ามรกต พลันเกิดแสงสีขาวส่องสว่างจ้าส่องสว่างจากบึงมรกต ก่อนจะกระจายไปทั่วบริเวณ แสงนั้นจ้าแสบตาจนทุกคนไม่สามารถลืมตาได้ ทำให้พวกเขาต้องหยุดชะงักกับที่

“เจ้าพวกมนุษย์โสโครก! พวกเจ้ากล้าบุกรุกที่ของข้า!!”

เสียงดังสนั่นด้วยความโกรธเกรี้ยวพุ่งเข้าเสียดแทงทุกโสตประสาท มันดังลั่นไปทั่วผืนป่า เป็นเสียงที่คำรามทุ้มต่ำที่คำรามออกมาบ่งบอกได้ถึงความโกรธเกรี้ยว! มันเป็นเสียงที่ดังอย่างกับผุดออกมาจากขุมนรกอเวจี เสียงแบบนี้มันต้องไม่ใช่เสียงของมนุษย์เป็นแน่!