คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Dream™ - 2 ( 100% )
'วันนี้ฟ้าจะถล่มรึป่าว?'
นี่คือความคิดของโอเซฮุนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะตัวเดิมทุกๆเช้าเพื่อที่จะรอเพื่อนสนิทมาทำงาน แบคฮยอนมาถึงที่ทำงานก่อนเวลาเริ่มตั้งสิบนาที! นั้นถือว่าดีมากแล้ว ~_~ ปกติกว่าเขาจะมาถึงก็เฉียดเวลาทำงานมากแล้ว สองนาทีบ้างสามนาทีบ้างนั้นมันก็ขึ้นอยู่กับเวลาในการตื่นนอนของเขา..
แน่นอนว่าหลังจากเวลา 5 โมงเป๊ะผมจะลุกออกจากโต๊ะทำงานทันทีเพื่อที่จะไปรับแฟนของผมตอน 6 โมงเย็นทุกวัน แต่ก่อนไปผมก็ไม่ลืมที่จะบอกลาเพื่อนสุดที่รัก
"เห้ย นอกจากวันนี้ฟ้าจะถล่มแล้วน้ำก็ท่วมอีกหรอวะ?!"
"อะไรของมึงไอ้ฮุน"
"ก็มึงกำลังจะกลับบ้านในเวลา 5 โมงเป๊ะไงเพื่อน ฮ่าๆ"
"กูมีธุระเว้ย! อีกอย่าง.." ท้ายประโยคแบคฮยอนกวักมือเรียกผมให้ยื่นหูมาใกล้ๆ
"..กูไม่รู้จะอ้างอะไรกับท่านประธานและ.."
"ฮ่าๆ กูว่าแล้ว ว่าแต่มึงจะไปกับกูป่าว? วันนี้วันศุกร์แล้วไปดิ้งกันหน่อยมะ?"
"ไม่เอาอะ กูอยากนอนมึงไปจู๋จี๋กับแฟนมึงเหอะ"
"โอ๋ ไม่งอนนะจ่ะ ฮ่าๆ แต่พรุ่งนี้ตอนเย็นอย่าลืมที่นัดไปกินข้าวกันนะเว้ย!" ผมยื่นมือสองข้างไปแนบแก้มของมันแล้วบีบไปมา
"เออๆกูไม่ลืมหรอก รีบไปเหอะ เดี๋ยวกูจะซวย" แบคฮยอนลากผมออกมาจากแผนกแล้วเดินตรงไปลงลิฟท์ทันที
ผมกับแบคฮยอนแยกกันในลิฟท์เพราะรถของผมจอดรถอยู่ชั้น 3 แต่สำหรับมันที่มาสายต้องไปจอดรถชั้น 5 นู้น ผมเดินตรงไปที่รถ BMW Z4 สีขาวแล้วรีบยัดตัวเข้าไปในรถเพราะกลัวว่าระหว่างทางรถจะติด
Rrrr… Rrrr…
ระหว่างทางโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้น ผมยิ้มออกทันทีเมื่อเห็นชื่อของคนที่โทรเข้ามา
‘MY BOO ♥’
“ฮัลโหล เค้ากำลังไป~”
(ฮุนมาเจอกันที่ห้าง Aa เลยนะ พี่ที่ทำงานเค้าจะมาอยู่แล้วเค้าเลยมาส่ง)
“พี่นี่ผู้หญิงหรือผู้ชายนิ?!”
(ผู้ชาย =_=)
“ฮือออ แต่จะว่าไปผู้หญิงหรือผู้ชายก็ไม่น่าไว้ใจทั้งนั้นแหละ”
(รีบๆมาเหอะหน่า พี่เค้ามีแฟนแล้ว)
“โอเค รอแปปนึงจะถึงแล้ว จุ้บ~”
ผมกดวางสายแล้วโยนโทรศัพท์ไปที่เบาะข้างคนขับ
ผมเดินมาถึงหน้าร้านอาหารที่นัดไว้แล้วมาผ่านกระจกใส เห็นคนตัวเล็กกำลังโบกมือไปมาให้ผม ผมพยักหน้าเบาๆแล้วเดินเข้าไปนั่งตรงเขา
“มาช้าจังนะ” คนที่นั่งตรงข้ามผมทำหน้างอใส่ผม
“หาที่จอดรถยากหน่ะ ยิ่งวันศุกร์คนยิ่งเยอะ” ผมยิ้มกว้างหวังให้คนตรงหน้ายิ้มออกมาเหมือนกันกับผม
“อืมม เค้าสั่งอาหารไว้ให้แล้วนะ เดี๋ยวก็คงจะมา” เป็นไปตามที่คิด เขายิ้มกว้างกลับมาให้ผม
"วันนี้อยากดูหนังอะไรดี? วันนี้วันครบรอบ 4 เดือนของเรานิ~"
"หนังผีมะตัวเอง"
"คุณ'ลู่หาน'ครับ วันครบรอบนะครับ ไม่ใช่วันฮาโลวีน"
"แล้วจะดูหนังไรอะ หนังรักไม่เอานะพึ่งดูไปเอง"
"อืออ... หนังแอคชั่นแล้วกัน ตัวเองก็ชอบดูนิ"
ระหว่างที่เซฮุนพูดเป็นจังหวะเดียวกับที่อาหารที่ลู่หานสั่งวางเสิร์ฟตรงหน้าทีละจานๆ
"โอเคงั้นตามนั้น กินข้าวแล้วค่อยไปกัน" ลู่หานตักกับข้าวสองสามอย่างใส่ลงไปในจานของเซฮุน
.
.
.
'ลู่หาน'
ลู่หานเป็นคนจีน เกิดในกรุงปักกิ่งแต่ย้ายมาเรียนที่ประเทศเกาหลีเพื่อที่จะฝึกภาษาและมาเยี่ยมเพื่อนของเขา ธรรมชาติของประเทศเกาหลีทำให้เขาติดใจไม่ยอมกลับบ้านไปทำงานที่ปักกิ่ง
ความสัมพันธ์ : แฟนโอเซฮุน ♥
END SEHUN PART
หลังจากที่แบคฮยอนกินข้าวเสร็จแล้ว เขาก็ขับรถลากสังขารตัวเองกลับมาจนถึงห้อง เขาโยนของทุกอย่างลงโซฟาเหมือนทุกวันแต่วันนี้เขารีบวิ่งเข้าไปอาบน้ำทันที
19.30 น
"วันนี้ขอนอนเร็วสักวันเถอะ" แบคฮยอนเอนตัวลงบนเตียงอย่างสบายใจ
'แน่ใจหรอว่าแค่อยากนอนเร็วแบคฮยอน..?'
DREAM PART ★彡
ภาพทุกอย่างเปลี่ยนเป็นสีขาวอีกครั้ง เขาค่อยๆลืมตาในความฝันขึ้นอีกครั้ง แต่ทว่า
"เฮ้ยย!" แบคฮยอนร้องเสียงหลง เมื่ออยู่ๆชานยอลก็ชะโงกหน้ามาจ้องเขา หน้าทั้งสองคนห่างกันไม่ถึง 10 เซนด้วยซ้ำ
"มาแล้วหรอ? วันนี้มาเร็วจัง" ชานยอลค่อยๆถอยตัวลงไปนั่งที่เก้าอี้ตัวเดิม
"อะ..อืมม พอดีง่วงๆหน่ะ"
"หิวไหม?"
"ห้ะ..?! ในฝันมีของกินด้วยหรอ?"
"มีสิ งั้นไปคุยกันในห้องครัวเดี๋ยวทำอะไรให้กิน" แบคฮยอนเดินตามชานยอลเข้าไปในครัวๆทั้งๆที่ความจริงแล้วเขาพึ่งกินข้าวมาแท้ๆ ว่าแต่แล้วเขาจะอิ่มหรอ..? 'มันก็แค่ความฝันนิ'
"มันจะอิ่มแค่ในฝันเท่านั้น ตอนที่นายตื่นไปนายจะไม่รู้สึกอะไร" ชานยอลหันมาบอกแบคฮยอนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะกลมๆขนาดเล็ก ก่อนที่เขาจะลงมือทำอาหาร
"นายนี่อ่านความคิดฉันได้หรอเนี่ย -_- ระหว่างนี้นายก็เล่าเรื่องของนายให้ฉันฟังสิ เวลามันน้อยนะ" นายนี่อ่านความคิดฉันได้หรอเนี่ย
“ฉันเป็นเจ้าของบริษัท PCY จำกัด ไม่รู้ว่าคุณจะรู้จักรึป่าว?”
“คุ้นๆแหะ”
“บริษัทผมออกจะดังนะ คุณไปอยู่หลังเขาหรอเนี่ย”
“นี่จะกวนประสาทฉันหรอ! แต่มันคิดไม่ออกจริงๆนิ นายพูดต่อสิๆ”
“ก็แค่นี้แหละ”
“ข้อมูลแค่นี้อ่านะ? แล้วฉันจะช่วยนายได้ยังไง?”
“ผมว่าคุณน่าจะช่วยผมได้นะ ไม่งั้นทำไมผมติดต่อกับคุณได้หล่ะ?”
“ตรรกะอะไรของนายเนี่ย -_-”
“แต่คุณก็คุ้นๆชื่อบริษัทผมนิ! อะ” ชานยอลวางจานสปาเก็ตตี้ตรงหน้าแบคฮยอน
“ขอบใจน๊า” แบคฮยอนยื่นมือทั้งสองข้างไปรับช้อนส้อมจากชานยอลแล้วลงมือกินทันที
“เดี๋ยวออกไปรอข้างนอกนะ กินเสร็จแล้วตามออกไปคิดซะว่านี่เป็นค่ามัดจำที่คุณช่วยผมแล้วกันนะ”
“อื้ออ” แบคฮยอนเงยหน้าขึ้นมาตอบแล้วก็ยิ้มให้ทั้งๆที่เส้นสปาเก็ตตี้ยังอยู่ที่ปาก
ชานยอลมีรู้สึกหัวใจของเขาเต้นไม่เป็นจังหวะเมื่อเห็นรอยยิ้มนั้นของแบคฮยอน เพราะเขาแทบจะไม่เคยเห็นรอยยิ้มชองแบคฮยอนแบบนั้นเลย
---------------------------------------------- 50 % ----------------------------------------------------------
แบคฮยอนม้วนเส้นสปาเกตตี้คำสุดท้ายเข้าปากอย่างมีความสุขก่อนจะรวบช้อนส้อมเข้าหากันแล้ววางไว้ที่กลางจาน เขานั่งพิงกับพนักเก้าอี้แล้วเอามือบางๆลูบท้องไปมาราวกับบอกว่า 'อิ่มจางง~'
แบคฮยอนลุกเก้าอี้อย่างเชื่องช้าแล้วเดินกลับไปที่ห้องนอนแต่เขากลับไม่เจอชานยอล
'อ๊ะ มีประตูตรงนั้นด้วย'
แบคฮยอนเหลือบเห็นประตูบานนึงที่มุมห้อง ถ้าไม่สังเกตดีๆก็จะไม่เห็นประตูบานนี้เพราะว่ามันถูกทาสีให้กลมกลืนไปกับสีของผนัง
ขาสั้นก้าวฉับๆตรงไปที่ประตูบานนั้น แต่ในขณะที่เขากำลังจะเปิดมัน...
Well you done done me and you bet I felt it
คุณทำให้ผมรัก และผมก็รักคุณเข้าอย่างจัง
จู่ๆเสียงกีต้าร์โปร่งคลอกับเสียงร้องของใครบางคนก็ดังมาจากที่ไหนสักที่ สามารถเรียกความสนใจจากคนตัวเล็กให้ละสายตาออกจากประตูบานนั้นได้เป็นอย่างดี
แบคฮยอนเดินตามเสียงเพลงนั้นไปอย่างช้าๆ เขาเอาหูแนบกับกำแพง ดูเหมือนว่าเสียงกีต้าร์จะมาจากห้องถัดไปนี้นะ คนตัวเล็กกวาดสายตาไปทั่วๆห้องแล้วก็พบกับประตูอีกบานนึง ดูเหมือนว่ามันจะเป็นประตูบานเดียวกับที่ชานยอลพิงในตอนแรกที่พวกเขาเจอกัน
Look into your heart and you’ll find love love love
ลองมองเข้าไปในหัวใจ และคุณก็จะพบแต่คำว่า รัก รัก รัก
เสียงฮัมเพลงและกีต้าร์ยังคงดังต่อไป แบคฮยอนเดินตรงไปที่ประตูบานนั้นแล้วบิดลูกบิดช้าๆและก็เบาที่สุดแล้วสอดสายตาเข้าไปในห้อง ก่อนจะสอดตัวเข้าไปในห้องอย่างถือวิสาสะ
ร่างสูงที่นั่งยกขาข้างนึงวางไว้บนเข่าอีกข้างนึงกำลังตั้งหน้าตั้งตาเล่นกีต้าร์พร้อมกับฮัมเพลงอย่างมีความสุข เหมือนเขากำลังหลุดเข้าไปในห้วงภวังค์ของเพลง ทำให้เขาไม่รู้ตัวเลยเลยว่าแบคฮยอนเดินเข้ามา
Cause our time is short This, this, this is our fate, I'm yours
เพราะเวลาของพวกเราแสนสั้น สิ่งนี้คือพรมลิขิต ผมเป็นของคุณ
‘แปะ แปะ แปะ’
เสียงกีต้าร์สิ้นสุดลงพร้อมกับเสียงตบมือแปะๆของคนที่ยืนแอบฟังอยู่นานเป็นนาที
“เพราะจัง นายเล่นกีต้าร์เป็นด้วยหรอ?” แบคฮยอนเอ่ยปากถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
“เป็นสิ นี่เห็นแมวเล่นอยู่หรือไง” ชานยอลค่อยๆวางกีต้าร์ลงบนขาตั้งกีต้าร์อย่างระวัง
“แมวอะไรทำไมปากหมา นี่นายกำลังพูดจากวนประสาทคนที่นายกำลังขอความช่วยเหลืออยู่นะ” แบคฮยอนยืนกอดอกทำหน้ามุ่ย
“อ่า~ บีอานเน่..(ขอโทษ)” ชานยอลพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อนแต่สีหน้าท่าทางเขายังคงนิ่งสนิทเหมือนเดิม
ซึ่งดูยังไงมันก็ไม่น่าจะสัมพันธ์กันเท่าไหร่
“นี่นายกินอะไรผิดปะเนี่ย? เมื่อวานไม่เห็นเป็นแบบนี้”
“โทษทีๆ ผมไม่อยากให้คุณเบื่อไง อุตส่าห์ปล่อยมุขไม่ขำหรอ?”
“นั้นเรียกมุขหรอ -3- ไม่ขำเลยสักกะนิด”
“อ่า คุณดูน่ากลัวจัง –[]-‘’ อีกอย่างผมไม่ค่อยชอบให้มาฟังผมเล่นกีต้าร์หน่ะ”
"ทำไมอะ?" แบคฮยอนถามแล้วมองตามชานยอลที่กำลังเดินกลับไปที่ห้องนอนแล้วเดินตามไป
"ก็แค่อยากเล่นให้กับแค่คนที่อยากให้ฟังเท่านั้นอะ"
"อ่อ ขอโทษแล้วกันที่ไปแอบฟัง" แบคฮยอนเดินกลับไปนั่งที่เตียงนอนเหมือนเดิม
"นอนเถอะนี่ใกล้เช้าแล้ว" ชานยอลหันไปมองนาฬิกาที่วางอยู่ข้างเตียง
แบคฮยอนค่อยๆเอนตัวลงนอน แล้วหยิบผ้าห่มสีขาวขึ้นมาคุมถึงอก
"ถ้าคุณหายไปก่อนที่จะนอนหลับแบบเมื่อคืนบ่อยๆ มันจะทำให้คุณไม่สามารถเข้ามาในนี้ได้อีกและผมก็จะติดต่อกับคุณยากขึ้น"
“อ่อ แล้วเจอกัน” แบคฮยอนกระชับผ้าห่มสีขาวอีกครั้งแล้วหลับตาลง
BACK TO NORMAL PART ☆彡
ภาพทุกๆอย่างกำลังกลายเป็นสีขาวอีกครั้ง เขาค่อยๆลืมตาในขณะที่ห้องที่เคยมืดสนิทเปลี่ยนเป็นสว่างจากแสงแดดตอนเช้า ในขณะที่ชานยอลยืนมองแบคฮยอนอยู่ที่ปลายเตียง..
แบคฮยอนลุกขึ้นไปอาบน้ำ ชานยอลเลยถือโอกาสเดินไปทั่วๆห้อง เขาเดินวนไปวนมาหลายรอบแค่แบคฮยอนก็ไม่ออกมาสักที
“นี่มันเกือบจะ 1 ชั่วโมงแล้วนะ” ชานยอลบ่นพึมพำขึ้นมาขณะที่ทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาที่ห้องนั่งเล่น
“เป็นอะไรไปรึป่าวเนี่ย” ชานยอลลุกขึ้นจากโซฟาแล้วไปยืนอยู่หน้าห้องน้ำ ความจริงจะให้เขาโผล่เข้าไปในห้องน้ำเลยก็ได้แต่เขาไม่ค่อยจะอยากแบคฮยอนตอนไม่ใส่เสื้อผ้าสักชิ้นเท่าไหร่หรอกนะ
ชานยอลเอาหูแนบกับประตูเพื่อฟังเสียงแต่เหมือนเขาจะลืมไปว่า เขาไม่สามารถแตะวัตถุอะไรได้ ตัวของเขาเลยพุ่งเข้าไปในห้องน้ำทันที
“เห้ย!” ชานยอลเผลอร้องออกมา เต่เขาก็ยังมีสติมากพอที่จะยกมือขึ้นมาปิดหน้าแล้วหันหน้าไปทางประตู
“...!” แบคฮยอนสะดุ้งเฮือกเมื่อรู้สึกว่าได้ยินเสียงบางอย่างออกมา
“หูฟาดมั้งเรา” ร่างบางหันไปสนใจหน้าตัวเองที่อยู่ในกระจกขณะที่กำลังเช็ดผมอยู่ คนตัวสูงค่อยๆหันมาทางแบคฮยอนแล้วค่อยๆเอานิ้วออกทีละนิ้ว
“เห้อ” ชานยอลถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อเห็นว่าแบคฮยอนแต่งตัวทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว
‘ออกไปรอของนอกดีกว่า’ ชานยอลคิดในใจก่อนที่จะหันหลังเตรียมจะออกจากห้องน้ำ
“หยุด!” จู่ๆแบคฮยอนก็พูดขึ้นมา ทำเอาชานยอลสะดุ้งเฮือกแล้วหันกลับมามองแบคฮยอนที่ยังคงจ้องมองตัวเองในกระจกอยู่
“นายเห็นฉันหรอ? ขอโทษฉันไม่ได้ตั้งใจเข้ามาแอบดูนายนะ” ชานยอลยกมือขึ้นไหว้เหนือหัวแล้วหลับตาปี๋
“จะหยุดหล่อได้ไหมเนี่ยแบคฮยอน ฮ่าๆๆ” แบคฮยอนชี้เงาตัวเองในหระจกแล้วหัวเราะออกมาอย่างมีความสุข
=____= << นี่คือหน้าของชานยอลตอนนี้
“คนอะไรวะโครตหลงตัวเอง” ชานยอลยิ้มบางๆแล้วส่ายหัวเบาๆแล้วเดินออกจากห้องน้ำไป
17.30 น.
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วจนมาถึงตอนเย็น ระหว่างวันแบคฮยอนไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากนอนเล่น ดูทีวีแล้วก็กินๆๆ ทำเอาชานยอลหลับไปหลายตลบ
แบคฮยอนเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นกางเกงยีนส์สีซีดขาดเข่ากับเสื้อ HBA สีเทาที่เขาชอบใส่ ขับรถออกจากคอนโดแล้วมุ่งหน้าไปร้านอาหารที่นัดเซฮุนกับลู่หานไว้
เขามาถึงร้านอาหารในไม่กี่นาทีต่อมาเพราะร้านอาหารที่สองคนนั้นนัดไว้อยู่ไม่ไกลจากคอนโดเขามากนัก แบคฮยอนเดินเข้าร้านมาอย่างงงๆเพราะตอนนี้คนเต็มร้านไปหมด เขากวาดตัวไปทั่วๆร้านเพื่อหาเพื่อนของเขา
‘แบคฮยอน ทางนี้ๆ’
แบคฮยอนเห็นผู้ชายร่างสูงยืนโบกมือหยอยๆขมุบขมิบปากเรียกเขาอยู่ที่ทางขวาของร้าน เขาพยักหน้าน้อยๆแล้วเดินไปหาทันที
“มานานยัง?” แบคฮยอนถามขณะที่ทิ้งตัวนั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้ามเซฮุนซึ่งมีลู่หานนั่งอยู่ข้างๆ
“พึ่งมาเองๆ ขอบคุณที่มานะ” ลุ่หานยิ้มกว้างให้แบคฮยอน
“วันเกิดลู่หานทั้งที ทำไมจะไม่มาหล่ะ! ว่าแต่วันนี้ว่างหรอปกติเห็นทำงานเกือบทุกวันเลยนิ?”
“พอดีวันนี้บริษัทเขามีปาร์ตี้กันหน่ะแล้วก็เลยขอปีกตัวออกมา เขาเห็นว่าเป็นวันเกิดเลยอนุญาต”
ชานยอลที่พึ่งวิ่งตามแบคฮยอนมานั่งลงที่เก้าอี้ว่างข้างๆแบคฮยอน หลังจากที่เขาหาทางอยู่นานที่จะเข้าร้านนี้มาได้ แล้วเขาก็ต้องตกใจเมื่อเห็น...
“บริษัท PCY เขาไม่ไล่พนักงานเก่งๆออกกับอีแค่หนีปาร์ตี้หรอกหน่า เพื่อนของตัวเองก็ไม่อยู่แล้วนิ” เซฮุนเอื้อมแขนยาวไปโอบแฟนตัวเอง
ถึงบางอ้อเลยครับ... แบคฮยอนก็ว่าทำไมชื่อนี้มันคุ้นๆ ซึ่งอีกคนก็ตกใจไม่แพ้กับเขา..
“ลู่หาน!! นายเป็นแฟนกับเซฮุนหรอ?” ชานยอลร้องออกมาเสียงดังในขณะที่ไม่มีคนได้ยินเขา บทสนทนาบนโต๊ะอาหารยังคงดำเนินต่อไป
ก็ลู่หานเป็นเลขาและเพื่อนสนิทของผมเองครับ – ปาร์คชานยอล
อย่าลืม! คอมเม้นกันเยอะๆนะค่ะ รออ่านอยู่ ♥
ทวิตอะไรอย่าลืมติดแท็กด้วยนะค่ะ ♥
#FICDREAMING
ความคิดเห็น