สรุปสั้น ๆ คือกองเซ็นเซอร์ประจำบ้าน (แม่) มักจะแอบมาดูนิยายที่เราพิมพ์ไว้ในคอมพ์ฯ สิ่งที่ท่านไม่ชอบที่สุดคือ...ความตายของตัวละครกับฉากอย่างว่าน่ะ...ถ้าเจออาจโดนแบนได้ทุกเมื่อ
ความจริงเรื่องนี้เราเขียนก่อนที่จะมีข่าวเรื่องนักเรียนอเมริกาฆ่าตัวตายเพราะถูกกลั่นแกล้งออกมาซะอีก
เนื่องจากระยะหลังนี้ส่วนใหญ่เราไม่ค่อยดูพวกละครไทยหลังข่าวหรือก่อนข่าวหรือจักร ๆ วงศ์ ๆ แล้วเนื่องจากเจอแต่พล็อตเรื่องซ้ำซาก ที่บ้านก็ติดเคเบิ้ลเลยหันไปดูพวก Law & Order แทน
เราว่าพล็อตเรื่องเขาดีนะสอดแทรกเรื่องเกี่ยวกับกฎหมาย จิตวิทยา ไว้ในละครซึ่งสามารถนำไปใช้ในชีวิตจริงได้ด้วย บางตอน...รู้ทั้งรู้ว่าตัวละครนี้ผิดแต่ก็ไม่สามารถจัดการได้เพราะติดขัดเรื่องตัวบทกฎหมาย หรืออิทธิพลของตัวละครนั้น ๆ
ในตอนที่เราดูมีหลายตอนที่เกี่ยวข้องกับชีวิตวัยรุ่นอเมริกัน ส่วนใหญ่มักโดนกลั่นแกล้งเพราะต่างชาติ ต่างผิวสีกัน ซึ่งแม่ก็บอกว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา ธรรมชาติ ไม่มีใครเขาอยากเห็นคนอื่นดีกว่าตัวเองหรอก และก็โบ้ยมาทางเราที่เคยอ่านประวัติศาสตร์ของพวกยุโรปสมัยศตวรรษที่สิบสามหรือยุคกลางว่าน่าจะรู้นะพวกนั้นคิดยังไงกับคนที่มีความเห็นแตกต่างน่ะ
แล้วก็บ่นต่อว่ามันบอกว่าพวกเรางมงายเรื่องผีสางเทวดา แล้วดูมันเอาปรัชญาของตะวันออกไปมั่วแหลกผิดเพี้ยนหมด (ความจริงพูดรุนแรงกว่านี้อีกโดยเฉพาะอารมณ์ืไม่ดีในหลาย ๆ เรื่องเลยไม่อยากเอามาเขียน)
เราก็เลยบอกว่าเออ...พวกเรามันโง่ที่งมงายเรื่องภูตผี (แต่ลองไปดูช่องไซไฟของมันดิหนักข้อยิ่งกว่าอีก) แต่ของพวกมันพัฒนายิ่งกว่าคือการก้าวหน้าถึงขั้นทำสัญญากับปีศาจ
ลองคิดเอาเองก็แล้วกันว่าใครมันงมงายกว่ากัน?แล้วแบบนี้มันยังจะมีหน้ามาว่าพวกเราได้อีกเรอะ?...ขอถามหน่อย
ว่าไปว่ามารู้สึกจะออกนอกเรื่องอีกแล้วแฮะ
สรุปแล้วเรากำลังเขียนนิยายประเภทไหนอยู่กันแน่หว่า...แฟนตาซี...สืบสวนสอบสวน...ระทึกขวัญ เพราะมันชักจะเริ่มมั่วแล้วแฮะ...แต่ที่แน่ ๆ ไม่ใช่นิยายรักชัวร์
อยากจะเขียนเป็นแบบไลท์โนเวล จบเป็นตอน ๆ ไป...แต่ไป ๆ มา ๆ ท่าจะยาวกว่าที่คิดแฮะ
ความคิดเห็น