^
แค่อยากลงรูป นัมบะเซมไป ...
ฮิโระสุดแสนจะเท่ โฮกก TT ยินดีด้วยกับการหมั้นนะคะ *ช้าไปไหมแต่ช้ำใจที่สุดเลย !
.
.
.
.
.
.
26/09/09 วันเสาร์ ... เริ่มเรียนคอร์สไวยากรณ์
เริ่มต้นจากตอนเช้า
อายขอบอกว่านอยมาก
รู้อยู่นะว่าพ่อกับพี่สาวจะไปชะอำกัน
แต่วันก่อนหน้าที่จะไป อายบอกแล้วว่า วันที่ไปปลุกด้วยนะ เจ๊ซักผ้าให้ด้วยไม่มีผ้าใส่แล้ว
*พี่สาวอายมีหน้าที่ซักผ้า
แต่ทว่าคุณเธอก็ไม่ทำ
และเสื้อผ้าอายก็ยังไม่ได้ซัก โอ้.. พระเจ้า !
ตื่นมาก่อนที่คุณท่านทั้งสองจะเสด็จออกไป
นอยมาก นอยที่สุด นอยจนอยากจะตะโกนออกไปว่า
"ให้ตายเถอะ! ขอร้องอะไร เคยทำให้ไหมเนี่ย"
อายเลยตื่นขึ้นมาฟังเพลงสงบสติอารมณ์ ตอนนั้นเป็นเวลาตีห้าครึ่ง
กว่านอนจริงๆตอนตี 2 (เป็นคนหลับยาก)
คิดในใจเลยว่า "กูจะไปเรียนรู้เรื่องไหมฟะ ?"
หึหึ = =^^^ < สภาพสีหน้าตอนเช้า สังเกต อยู่ในโหมดนอยเต็มที่
ข้าวเช้าไม่มี
ข้าวเที่ยงไม่ได้กิน
กว่าจะมีอะไรตกถึงท้อง ก็นู้น เมื่อตอนเรียนเสร็จ กลับถึงบ้าน
บ่ายสามครึ่งนู้นแน่ะ กว่าอายจะได้กินข้าวมื้อรวม *เช้า+เที่ยง
ตอนเช้านอย เซ็ง เบื่อ
TT เลยตั้งหน้าตั้งตาอาบน้ำ แต่งตัว เตรียมของไปเรียนภาษาญี่ปุ่น
หลังจากที่จบคอร์สอักษรไปได้สองสัปดาห์
ขาไป .. ไม่เท่าไร เพราะฝนทำท่าจะตก
*อายดันเจอกำไลทองตกอยู่บนที่นั่งในรถเมล์ คนดีค่ะ ไม่เก็บไว้หรอก กลัว ..
เลยเอาไปให้กระเป๋ารถเมล์ ว่ามีคนทำตกไว้
*แต่ขากลับเนี่ยสิ ร้อนตับแตก มีรถชนกันด้วย อย่างน่ากลัวเลย ชนกันหลายคัน
อายไปถึงที่หน้าคาร์ฟูตอน 10 โมง 15
มีเวลา 15 นาทีในการเดินไปให้ถึงอีกฟากหนึ่งของเซียร์ -*-
อายเดินไม่คิดชีวิตเลย ไม่สนใจด้วยว่าใครจะมองยังไง
เดินด้วยความเร็วสุดขีด15 นาที ทันจนได้ ...
พอไปถึงก็รับหนังสือ กระเป๋า และเซ็นต์ชื่อนิดๆหน่อยๆ
คอร์สนี้อายเรียนที่ห้อง 103 ค่ะ ครั้งที่แล้วเป็น 205 ห้องสุดท้าย
อยากบอกว่า ชอบห้องเก่ามากกว่าเยอะเลย เพราะใหญ่กว่า แอร์เย็นกว่าด้วย !
แถมเลขก็เหมือนใน PV-Shadow เลยชอบเป็นพิเศษ
แฮะๆ ...
เพื่อนในห้องใหม่ไม่คุ้นเลย แต่มีคุ้นหน้าสามสี่คน
ซึ่งหนึ่งในนั้นคือพี่เจี๊ยบ ที่อายสนิทที่สุด
*แต่พี่เจี๊ยบมาช้า อายเลยหลุดไปนั่งกับพี่อีกคน ตอนแรกนึกว่าพี่เขาจะไม่มาซะแล้ว
อย่างแรก ที่จะพูดถึงเกี่ยวกับคอร์สวันนี้
คือ เพื่อนในห้อง !
คนแรกเป็นคุณลุงคนหนึ่ง นั่งหน้าอาย ซึ่งดูถ้าจะเก่งใช่ย่อย
อายคิดว่าคุณลุงเขามาเรียน เพราะจะทำธุรกิจนะ
*เพราะส่วนใหญ่ก็เป็นแบบนั้นพี่บุ๋มที่นั่งข้างๆ เรียนปี 4 แล้ว
ธรรมศาสตร์ซะด้วย *เรียนสายวิทย์มาก่อน
แอบปลื้มค่ะ เพราะพี่เขาเป็นฝ่ายทักอาย *เล่นเอาอายรู้สึกผิดขึ้นมาทันที
ที่นั่งด้านขวามือของอาย ริมห้องฝั่งขวา ด้านหน้าเป็นผู้ชายสองคน
ม.ปลายแน่นอน อายจำชื่อเขาไม่ได้ แต่ก็แอบแหล่อยู่อ่ะ ฮ่าฮ่า น่ารักดี
*สู้ฮิโระไม่ได้หรอก ก๊ากกก
*จั๊มฟ์หลุดไปอีกรอบ?
ถัดลงมาเป็นเพื่อนในคอร์สเก่า อายจำชื่อไม่ได้อ่ะ?
ごめんね！！
แต่พี่ที่เรียนมหาลัย คนนี้ก็เก่ง พี่อีกคนที่ใส่แว่นก็เก่ง
ถัดลงมาอีก
เป็นคนที่อายจำชื่อได้ขึ้นใจมาก ปลื้มปิติ *เขียนงี้รึเปล่าเนี่ย?
พี่เขาหน้าเหมือนแฟนคลับเด็กลุง อายเลยนั่งจ้อง เหมือนจริงๆนะ
คนข้างๆดูเก่งเหมือนกัน ฮ้า... ห้องนี้มีแต่คนเก่งๆ
แล้วก็กลุ่มนักเรียนม.ปลายที่นั่งหลังห้อง 5 คน
ดูเก่งเหมือนกันนะ *พี่ผู้ชายคนหนึ่งพูดว่า จิริ ให้ยืนขึ้นตอนเรียนเสร็จด้วย
เซนเซถึงกับขำเลย
แต่อายข้องใจอยู่เรื่องหนึ่ง มีพี่ผู้หญิงในกลุ่มเนี่ย ที่ใส่ร้องเท้าไนกี้คู่เดียวกับ
คู่โปรดของอาย บอกว่าเรียนพื้นฐานกับอาจารย์ที่โรงเรียน
ซึ่งอาจารย์ชื่อ อินทัช คุ้นไหม คุ้นไหม?
อยากจะเข้าไปถามมาก ใช่อาจารย์เอวบางรึเปล่าเพ่?
*ขอวิบัติหน่อย เพราะอยากถามแบบนี้จริงๆ
พอเป็นนักเรียนหลังห้องก็จะกลายเป็นกลายห้อง
ซึ่งเป็นคุณยายกับหลาน ชื่อแปลกๆ
อายคิดว่าเขาคงเป็นคนจีน
เพราะชื่อ ลิลี่ (ใช่ไหม?) กับอะไรสักอย่าง
หลานชายดูเด็กกว่าอายสักปีสองปี อยากจะบอกว่าพูดมาก
แต่อายคิดว่าน่าจะเป็นกล้าแสดงออกมากกว่า
มีอยู่ช่วงหนึ่ง น้องเขาหาว แล้วมีเสียง ฮะ ฮะ ฮะ ออกมา
คุณยายหันไปตีแก้มแล้วขำคิกคัก อายหันไปเห็นพอดี
เห็นแล้วมันอดยิ้ม อดขำ เพราะความน่ารักไม่ได้
*อิจฉาน้อง ผิวข๊าว ขาว
และที่นั่งข้างหลังอาย ก็คือพี่เจี๊ยบ กับพี่อีกคนหนึ่ง
ซึ่งโลกมันกล๊มกลมเนาะ เพราะพี่คนนี้เป็นเพื่อนกับรุ่นพี่คนสนิทในชุมนุมของอาย พี่เตย
พี่เขาถามอายเลย รู้จักเตยไหม?
เฮะๆ จะไม่รู้จักได้ยังไงล่ะคะ อยู่ชุมนุมด้วยกันมาตั้งสองปี
หมดแล้ว กับเพื่อนในห้อง !
ห้องนี้ถือว่าเป็นห้องที่เก่งมากเลยนะ ทุกคนตั้งใจเรียนกันมากๆเลย
ทำเอาอายตั้งใจไปด้วย
^
ปกติไม่ตั้งใจรึไงห้ะ?
มาถึงเรื่องเซนเซกันบ้าง
เซนเซคนเก่าที่สอนอาย คือ ยูกิ โทชิ โทชิเซนเซ
คิดถึงเซนเซมากเลย นึกว่าเซนเซจะได้สอนอายคอร์สนี้อีก
แต่ครั้งนี้เป็น เซนเซที่ชื่อว่า อาคิยามะ *ยามาด้าาา ! เกี่ยว?
秋山
ตัวคันจิเขียนแบบนี้ เซนเซถาม ทำไมอายอ่านออก
อายอ่านออกแค่ตัวหลังค่ะ ตัวหน้ามั่ว แล้วดันมั่วถูก
*บันไซ~ เขาเรียกมั่วอย่างมีหลักการ ชื่อ ยามะ อ่านง่ายออก
รู้สึกมั่นใจขึ้นมาทันที ว่าตูมั่วคันจิถูก อิยะฮ่ะฮ่า
เท่าที่สังเกตมา เซนเซทั้งสองคนเหมือนกันอย่างหนึ่งคือ อารมณ์ขัน
และใส่ใจนักเรียนดีมาก ถึงแม้ว่าจะพูดอะไรไม่ค่อยเข้าใจไปบ้าง
แต่อายว่า อายเข้าใจนะ *ฟังคนต่างชาติพูดไทยจนชินแล้ว เหอๆ
เซนเซถามว่า รู้ไหมว่าทำไม
คนญี่ปุ่นถึงใช้ ちゅうごく かんこく にほん เป็นตัวฮิรางานะ
ในเมื่อประเทศอื่นๆ ใช้คาตากานะ
อายก็มั่วเลยค่ะ เพราะคิดว่า ญี่ปุ่น จีน ดัดแปลงตัวอักษรมาจากของจีน ！
เซนเซนหน้าเอ๋อเลย แต่พอจะรักษาน้ำใจ เข้าใจว่าอายจะสื่ออะไร
ปลื้มนะ ปลื้มตรงนี้แหละ อาคิยามะเซนเซ~
คนสุดท้ายคือครูไทย
ครั้งก่อนเป็นอาจารย์ผู้หญิง ใจดี เรียบร้อย เสียงหวานๆ
แต่ครั้งนี้เป็นอาจารย์ผู้ชาย ซึ่งตอนอาจารย์เข้ามาในห้องครั้งแรก
ขอบอกว่า อายกลัว ... อายกลัวอาจารย์ผู้ชายหนุ่มๆ
*ไม่รู้เป็นอะไร ชอบเรียนกับอาจารย์แก่ๆมากกว่า
แต่อาจารย์ก็ทำให้อายปลื้มได้
ถึงจะสอนเร็ว แต่ก็มองนักเรียนอยู่เสมอ
สิ่งหนึ่งที่เหมือนกันทั้งหมดของครูที่ สสท.
คือความใส่ใจนักเรียน
ชักจะเริ่มรัก สสท ขึ้นมาซะแล้วสิ ..
ปล.อายมาบ่นอะไรไว้บ้างเนี่ย ?
ปล2.ถึงไม่มีคนอ่าน อ่านคนเดียวก็สนุกดีเหมือนกันนะ *บ้าไปแล้ว
ปล3.อายชอบเขียนไดอารี่ กับ บล็อคแบบนี้มากๆเลย
ปล4.ช่วงนี้กำลังบ้า Hana Kimi กับเพลงของวง Orange Range ค่ะ ชอบมากๆ
ทั้ง ฮานะ หรือเพลง อิเคไน ไทโย *เรียงเป็น ABC ไม่ได้ สุดจะชอบอ่ะ!
^
แล้วใครจะอยากรู้ไปกับอายล่ะจริงไหม ฮ่าฮ่า
ปล5.ช่วงนี้อากาศปั่นปวน รักษาสุขภาพด้วยนะทุกคน !
ปล6.หึหึ พ่อกับพี่สาวคิดผิดแล้วที่ทิ้งบ้านไว้กับอาย แม้จะผ่านไปคืนเดียว
คำว่า รก ปรากฎแน่ๆ หึหึหึหึหึ *น่ากลัว ...
ปล5. ภาษาญี่ปุ่น ไม่ยากอย่างที่คิดนะจ้ะ
แต่บางคนอาจจะบอก มันยากกว่าที่คิด TT ฮือๆ
*แต่อายคิดว่าถ้าใจรัก ตั้งใจ มุ่งมั่น ยังไงก็ต้องทำได้อยู่แล้วล่ะ เนาะ!!
:: By ::
アイです。
MOONLIGHT ☽
アイです。
MOONLIGHT ☽
ความคิดเห็น