คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [YunJae]Brown Sugar Cappuccino -3
[3/5]
แจจุง:ความเชื่อใจ....ความไว้ใจ...และความเข้าใจ เป็นสิ่งที่คู่รักทุกคู่ต้องมีให้กัน...ผมเป็นคนแบบนั้นนะ แต่ตอนนี้ ผมชักจะเริ่มมีมันน้อยลง
กึก กึก
“หืม....” เสียงความเคลื่อนไหวอะไรบางอย่าง ดังขึ้นข้างหูของคิม แจจุงที่นอนหลับอย่างสบายอารมณ์ ทำให้ขนตายาวสวยจำต้องเผยอขึ้นมามองรอบข้าง ภาพที่ปรากฏตรงหน้าดวงตากลมโตก็คือ...
“เฮ้ย!!ยุนโฮ!!ทำอะไรเนี่ย” ร่างใหญ่ของคนรักที่อยู่ด้วยกันมามากกว่า 3 ปี กำลังขึ้นคร่อมตัวเขาอยู่ แถมมือของเจ้าตัวกำลังสอดเข้าไปใต้ร่มผ้าอีกต่างหาก เจ้าของริมฝีปากเรียวยิ้มแบบเจ้าเล่ห์ให้คนสวยตรงหน้า
“อ้าว~ก็เห็นไม่ยอมตื่น ฉันก็เลยกะจะเริ่มปลุกนายไงล่ะ^^” ...ปลุกบ้านไหนมันตั้งท่าแบบนี้ว่ะ!!=[]=^^ หมีตัวนี้ไม่เคยเปลี่ยนไปเลย ตั้งแต่ที่ร่างบางเสียตัว(?)ให้ไปเมื่อ 3 ปีที่แล้ว ก็ยังคงความหื่นได้อย่างเสมอต้นเสมอปลาย ช่างเป็นคนที่มีอุดมการณ์จริงๆ
“พอเลย!!เมื่อคืนก็ตั้งหลายรอบแล้ว ฉันเหนื่อยเป็นนะ!!” ร่างเล็กผลักหมีหื่นลงจากตัวพร้อมลุกขึ้นนั่ง “แล้วนี่ไม่ไปทำงานรึไง”
“คือวันนี้ฉันมีนัดกับคุณยุนอา บริษัทในสังกัดอีกแล้วน่ะ กว่าจะถึงมันก็ประมาณเที่ยงยุนโฮเลยกะจะปลุกแจจุงเพื่อจะไปส่งที่บริษัทไง^^” ชายหนุ่มว่าพลางลากแจจุงไปที่ห้องน้ำ เพื่อเป็นสัญญานว่ารีบๆได้แล้ว โดยที่ไม่ได้สังเกตเห็นปฏิกิริยาบางอย่างของคนรักเลย
“...นัดกับผู้หญิงอีกแล้วงั้นสิ..” เสียงหวานพึมพำเบาๆ ด้วยความขุ่นเคืองใจ พร้อมกับปลดเสื้อผ้าตัวโปรดไปด้วย แต่ก่อนจะได้ชำระร่างกายก็ดันมีหน้าหล่อๆของใครบางคนชะเง้อเข้ามา
“แจ~จะให้ฉันช่วยเปลี่ยนมั้ย จะได้เร็....อุ้บ!!” “หยุดพูด แล้วเอาหน้าหื่นๆของนายไปไกลๆเลยนะ!!” เสื้อผ้าท่อนบนของคนตัวเล็กถูกประทับลงบนใบหน้าของคนที่เสนอตัวเข้ามาช่วย จนคนตัวใหญ่กว่าทำหน้างอนเหมือนเด็กก่อนจะเดินออกไปด้วยสภาพหมาหงอย “ฮึ่ม!!!ยุนโฮนี่มัน...” ...หื่นได้ทุกที่ทุกเวลา!!
ซ่า ซ่า...
หยาดน้ำเป็นสายตกลงมากระทบบนร่างกายที่ได้รูปราวกับถูกประติมากรรมมาอย่างประณีต ดวงหน้าสวยมองบนร่างกายตนที่มีแต่รอยประทับของคนรักแล้วเริ่มคิด ...มันก็ตั้งหลายปีแล้วที่เราอยู่กันเหมือนคนรัก รู้กันและกันทุกอย่าง
เพียงแต่ว่า..ฉันเริ่มกลัว กลัวว่านายจะมีใครนอกจากฉันรึเปล่า เพราะเวลานายออกไปทำงานหรือนัดเจอใครที่ฉันไม่รู้จัก นายมักจะกลับดึกเสมอ ฉันเข้าใจว่ามันเป็นงานแต่มันก็ทำให้อดคิดไม่ได้....ฉันรู้ ฉันรู้ว่ายุนโฮยังรักแจจุงอยู่...จากการกระทำและสายตา...
“แต่ถึงยังไง..ฉันก็กลัวว่าสายตาที่มองมาจะไม่เหมือนเดิมในสักวันหนึ่ง..”ดวงตาคู่สวยจมอยู่ในความคิด และคงอีกนานหากคนข้างนอกไม่มาเร่งเขาให้ออกไป...
++++++++++++++++++++++++++++++++
+หน้าบริษัท คิม คอปเปอเรชั่น +
“งั้น...ฉันไปก่อนนะแจ มีอะไรโทรมาได้เลยล่ะ^^” ชายหนุ่มกล่าวพร้อมประทับรอยจูบไว้บนแก้มเนียนของคนตรงหน้า แล้วขับรถออกไปปล่อยให้แจจุงมองตามการเคลื่อนไหวนั้นจนลับตา...
“...อยากรีบทำงานแล้ว รีบกลับบ้านจังเลยน้า..” แต่เขาก็รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ ในเมื่อเขาเป็นถึงประธานบริษัท ร่างบางถอนหายใจพลางเดินขึ้นลิฟต์ไปเพื่อไปถึงห้องทำงานชั้นบนของตน
“...อ้าว คุณแจจุงมาแล้วหรือคะ พอดีเลยค่ะ คุณ
ขาเล็กก้าวเท้าเข้าห้อง ทรุดนั่งลงที่เก้าอี้ตัวเดิมที่ใช้เป็นประจำ “...การ์ดเชิญงั้นเหรอ สงสัยคงจะเป็นเรื่องงานวันเกิดของชางมินสินะ” ... ชางมินจะว่าไปเขาก็ไม่ได้เจอตั้งนานแล้วตั้งแต่จุนซูไปต่างประเทศ ...เขารู้จักชางมินใกล้กับเวลาที่รู้จักจุนซู เหตุผลไม่ใช่อะไรหรอก เพราะชางมินเป็นน้องชายแท้ๆของเพื่อนรักเขานะเอง
“ชักจะคิดถึงจุนซูขึ้นมาซะแล้วสิ...หืม?” เสียงโทรศัพท์ที่จะต่อมาจากหน้าห้องดังขึ้นเป็นการชะงักความคิดถึงเพื่อนรักของเขาเอาไว้ทันที แจจุงยกหูโทรศัพท์ขึ้น “ครับ..”
‘คุณแจจุงคะ วันนี้คุณยุนอาจะมาคุยธุระกับคุณนะคะ อย่าลืมล่ะ’ เสียงใสกล่าวอย่างเคยชิน เลขาสาวที่ทำงานกับประธานหน้าสวยมานานรู้ว่าเจ้านายตนเองนั่นนิสัยดีและขี้ลืมขนาดไหน ยิ่งเธอก็สนิทกับเขาพอสมควรด้วย ก็เลยพูดตักเตือนได้อย่างเป็นธรรมชาติ แต่เสียงปลายสายนั่นจู่ๆก็เปลี่ยนไป
‘ว่ายังไงนะครับ… คุณยุนอาบริษัทลูกของประธานชอง ยุนโฮนั่นน่ะหรือครับ’
‘ใช่ค่ะ ไม่ทราบว่ามีอะไร..’
‘...ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมไม่ลืมนัดหรอก ขอบคุณมากที่เตือน ’ พูดจบมือเรียวก็วางหูโทรศัพท์ด้วยอารมณ์คุกรุ่น ...ยุนโฮ...ดูเหมือนนายจะโกหกฉันนะ...ถ้าคุณยุนอาข้ออ้างของนายมาที่นี่ แล้วตอนนี้นายนัดกับใครเอาไว้!? ร่างบางหงุดหงิดจนไม่มีอารมณ์จะทำงาน รีบลุกขึ้นแล้วเตรียมตัวออกนอกบริษัททันที ...งานอะไรไม่สงไม่สนแล้ว!! รอฉันให้ดีเถอะ ชอง ยุนโฮ!!
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
+ตัดมาทางยุนโฮ+
“ช้าจริงๆเลย ทำไมช้าอย่างนี้ว่ะเนี่ย” เสียงบ่นเหมือนหมีอดน้ำผึ้งดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ตั้งแต่ที่เขามานั่งรอในสนามบินแล้ว “ไอ้ยูชอน แม่งช้าได้อีก กรูเมื่อยแล้วนะโว้ย!!แล้วนี่ถ้าแจจับได้ว่าเราโกหกล่ะก็...==;;” แค่คิดก็สยองจนขนลุกตั้งเคารพธงชาติแล้วล่ะ...ความจริงเขาไม่อยากโกหกเมียรักเลย ถ้าไม่ติดที่ว่าเขาอยากเซอไพรส์แจจุงให้รู้จักเพื่อนรักที่กลับมาจากอเมริกาพร้อมกับใครคนหนึ่ง...
“โว้ย!!ไอ้ยุนโฮ กรูอยู่นี่โว้ย มองใครอยู่ได้ฟ่ะ” เสียงแหบเสน่ห์ของใครบางคนดังมาจากข้างหลังคนที่เริ่มจะหัวฟูเพราะกลัวเมียโกรธ นัยน์ตาสีสนิมเหล็กรีบหันไปมองต้นเสียงทันที เพื่อนรักของเขา ปาร์ค ยูชอนที่ทักทายด้วยสภาพที่เรียกว่าฝรั่งจ๋ามากมาย ไม่ได้เจอหน้าเพื่อนเขาซะนาน เขาก็คิดถึงจนต้องยิ้มทักทายกลับไปทันที แล้วก็ต้องเหลือบไปเห็นร่างเล็กอีกคนที่เป็นสาเหตุให้เขาต้องโกหกแจจุง
“ว่าไงยุนโฮ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”
“อืม จุนซู” ถูกแล้ว ร่างตรงหน้าที่ดูเหมือน...ไม่ใช่ดูเหมือนสิ ต้องบอกว่าเป็น แฟนของเพื่อนรักเขา ก็คือ คิม จุนซู เพื่อนของแจจุงนั่นเอง ตอนแรกที่เขารู้จากปากยูชอนก็ตกใจจนตกเก้าอี้เหมือนกัน ตอนแรกก็กะจะบอกแจจุงทันที ..แต่ว่า ไอ้เพื่อนรักของเมียเขาน่ะสิห้ามเอาไว้ ด้วยเหตุผล... ‘ไม่ต้องบอกหรอก เพราะว่าฉันก็กำลังจะกลับไปแล้วจะบอกด้วยตัวเองเลย อยากให้แจจุงทำหน้าตกใจน่ะ มันคงสนุกน่าดู^^’ อืม...สมเป็นเพื่อนแจจริงๆ เอ๊ะ= =หรือว่าที่เขาสมหวังกับแจจุงได้เป็นเพราะคนๆนี้รึเปล่า...เออ ช่างมันเถอะ= = จะยังไงก็ช่าง แค่ตอนนี้ได้กอด จูบ ลูบคลำแจก็พอแล้ว
“เฮ้ยๆ ไอ้ยุนโฮ ไม่ต้องมามองเมียกรูตาเยิ้มเลยเฟ้ย” หน้าไก่ๆของเพื่อนผมเข้ามาใกล้ ผมต้องรีบตอกกลับโดยด่วนไม่งั้นจะหาว่าเสียชื่อยุนโฮหมด “กรูจะจ้องเมียเมิงทำไมว่ะ ถ้ากรุสนใจกรูดักตีหัวลากขึ้นเตียงไปแล้วล่ะ!! แค่กำลังใช้ความคิดเฟ้ย” จุนซูที่มองการเถียงอยู่ก็ยิ้มอย่างพอใจ ..อืม ดูเหมือนยุนโฮจะหื่นอย่างที่ยูชอนพูดจริงๆด้วย หึหึ ดีแล้วล่ะยุนโฮหื่นเยอะๆนะแล้วไปจับกดแจให้น่วมเลย โอ๊ะ!!บางคนอาจจะเข้าใจผมผิดได้นะฮะ^^แต่ที่อยากให้ยุนโฮจับเพื่อนรักกดน่ะ มันเป็นการแสดงความรักของผมเลยนะ อยากให้เพื่อนมีความสุขน่ะ^^~
“เออช่างๆ ว่าแต่แจจุงของแกเลิกงานเมื่อไหร่ “
“ก็...อีกสักพักน่ะ งั้นเราไปนั่งคุยกันที่ไหนสักที่ดีมั้ย?” ผู้มาใหม่สองคนพยักหน้าเห็นด้วย แล้วก็เคลื่อนย้ายตัวเองไปยังสวนสาธารณะแถวใจกลางเมือง เพราะจุนซูอยากนั่งดื่มด่ำบรรยากาศที่เกาหลีหลังจากไม่ได้กลับมาเสียนาน ในเมื่อเมียขอยูชอนจะไม่จัดให้ได้ยังไงล่ะ? ใช่มั้ย~ แล้วมากดดันยุนโฮให้ทำตามอีกต่างหาก
...................
“ว่าแต่ ยุนโฮจะไปร่วมงานของชางมินด้วยกันมั้ย?” จุนซุเอยถามร่างใหญ่ตรงหน้าที่นั่งนิ่งเหมือนคิดว่าลืมอะไรบางอย่างไปรึเปล่า? ..ทำให้คนกำลังคิดอยู่ต้องหันมาตอบคำถาม “ชางมินน้องนายน่ะเหรอ ก็กะจะไปพร้อมแจจุงล่ะนะ” ร่างเล็กพยักหน้ารับ ดีเหมือนกันมีคนมากเยอะๆก็ยิ่งสนุก หลังจากนั้นก็กลับไปคุยเล่นกับคนรักต่อ
“...เหมือนเราจะลืมอะไรไปบางอย่างแฮะ...” ชายหนุ่มพึมพำจนคนเป็นเพื่อนต้องละความสนใจด้านนี้บ้าง “เป็นไรไปว่ะ ยุนโฮ ไม่ได้ขี้มารึไงกัน” ...กล้าพูดออกมาได้นะยูชอน เข้าใจมั้ยเนี่ยว่าเขาก็มียางอาย...ก็มีบ้างน่ะแหละ แล้วดันพูดซะเสียงดังอีกต่างหาก ทำเอาจุนซูที่นั่งฟังถึงกับหลุดหัวเราะ
“ฮะๆๆ จริงเหรอยุนโฮ”
“จะบ้าเหรอไง!!ใครมันจะมาปวดขี้ตอนนี้ อีกอย่างถึงจะปวดก็จะไปขี้ที่บ้านเพราะมีโถส้วมที่เมียรักทำความสะอาดไว้อย่างเรียบร้อย ทุกอย่างต้องเป็นฝีมือแจเท่านั้นฉันถึงจะยอมทำตาม!!” ร่างสูงยื่นคำขาด จุนซูก็ยิ่งหัวเราะออกมามากขึ้น ...อะไรจะรักเมียขนาดน้านนน!!! จนหัวเราะเสร็จก็รู้สึกชักจะคอแห้ง
“นี่เดี๋ยวฉันมานะ จะไปซื้อน้ำให้น่ะ จะเอาอะไรบ้าง” พอรอให้คนทั้งสองบอกยี่ห้อน้ำที่ชอบเสร็จก็เดินออกไปทันที ปล่อยให้ฝ่ายรุกสองคนนั่งคุยกันต่อ
“ว่าแต่ถามหน่อย เมิงไปเจอจุนซูของเมิงยังไง ที่ไหน เมื่อไหร่กันเนี่ย?”
“จะถามทำไม?==ไม่รู้สักเรื่องเมิงจะขาดใจตายรึไง”
“ตายสิ!!ก็กรูชอบเจือกเรื่องชาวบ้าน!! แล้วถามจริง...จุนซูเสร็จเมิงรึยังว่ะ?” ดวงตาสีสนิมเหล็กเปล่งประกายจนคนเป็นเพื่อนอดอยากถีบมันไม่ได้ ทีเรื่องชาวบ้านตาเป็นประกายเชียวนะไอ้ยุนโฮ...ทีเรื่องของตัวเองล่ะ ทำหน้าเป็นหมีอมโรค..
“เหอะ!!ฝีมืออย่างกรู!!ไม่เสร็จก็ไม่ใช่ยูชอนแล้ว!!”
“เหรอแล้วเป็นยังไง?” ....ไอ้...เวร=_=^^เอ็งจะถามจนรู้ไปถึงกางเกงในของจุนซูเป็นสีอะไรเลยรึไงว่ะเนี่ย!? ”อย่านึกว่ากรูจะบอก ของดีเทคนิคไม่ต้อง ขอเก็บไปไว้คนเดียว!!ถ้ากรูถามแบบนี้กับเมิงว่าแจจุงบนเตียงเป็นยังไงเมิงจะว่ายังไงบ้างล่ะ= =”
“ก็เมิงยังไม่ได้ถาม แค่ถ้าเฉยๆ กรูก็เลยยังคิดไม่ออก”
“ไอ้...!!!” ปะทะฝีปากกันเสร็จยูชอนก็กระโจนเข้าปล้ำ(?)ยุนโฮทันทีแบบไม่มีแสตนด์อิน แลกความรักกันอย่างลึกซึ้งจนหมีหื่นไม่ได้สังเกตถึงฝีเท้าของใครบางคนที่เริ่มจะเข้ามาใกล้ตัวพร้อมกับรัศมีความโกรธที่กระจายรอบทิศจนเกาหลีมุงแถวนั้นรีบสลายตัวออกไปทันที
“...ชอง...ยุนโฮ”
“อะไรวะคนกำลังยุ่ง...เฮ้ย!!แจจุง!!!” งานเข้าแล้วไงกรู...ในที่สุดแจจุงก็ตามมาเจอสามีตัวเองจนได้ ใบหน้ายามนี้ของคนสวยชักจะไม่สวยแล้วเพราะไอเย็นที่แผ่ออกมามันหนาวยิ่งกว่าขั้วโลกเหนือติดลบเสียอีก
“จะ..จะ..แจจุง มาได้ยังไงจ้ะที่รัก~” คิดเอาความหวานเข้าข่มแต่ขอโทษเถอะ ไม่ได้ผลหรอก.... นัยน์ตาสีนิลมองคนตรงหน้าอย่างเรียบนิ่งจนทำเอายูชอนที่มองอยู่ถึงกับสะดุ้งไม่ได้ ยุนโฮหลับตาปี๋เตรียมถูกด่า...
“ฮึก...ฮือ...” ผิดคาด!!เสียงที่ได้ยินหลังจากชื่อตัวเองนั้นกลับกลายเป็นเสียงสะอื้นในลำคอ ยุนโฮลืมตาขึ้นมองอย่างตระหนกแล้วภาพที่เห็นคือ ใบหน้าที่งดงามของแจจุงเต็มไปด้วยหยดน้ำตาใส ไหลรินลงมาไม่ได้ขาด ร่างสูงรีบลุกขึ้นพร้อมตรงเข้าไปหวังปลอกใจคนรัก
“ไม่ต้องมาแตะฉัน!!” มือเล็กปฏิเสธมือออกไปอย่างไม่ใยดี แต่ดวงตาคู่สวยก็ยังมีน้ำตารื่นอยู่ตลอด “นาย...นายโกหกฉัน..ว่าไปทำงานแต่กลับ...อยู่กับหมอนี่!!!อธิบายมาสิ!!”
“ไม่ใช่นะแจจุง!!ไอ้หมอนี่มันเป็น...”
“ไม่ต้องพูดเลย!!” อ้าว= =ไม่ให้พูดแล้วจะบอกให้อธิบายเพื่อครับ >>ยุนโฮ “เห็นกันอยู่จะๆว่านายกับหมอนี่กำลังจู๋จี๋กัน!!”
“ดูยังไงฉันจู๋จี๋กับไอ้หมอนี่ล่ะแจจุง!!ฉันกำลังกัดกะมันนะ!!” ร่างสูงพยายามพูดให้แจหายโกรธ พลางหวังให้จุนซูรีบกลับมาเคลียร์โดยเร็ว
“นายชอบเล่นsmกับฉันจะตาย!!อย่ามาแก้ตัว!!” ยูชอนหันไปมองเพื่อนตัวเองอย่างอึ้ง นี่เพื่อนกรูมีรสนิยมแบบนี้เหรอเนี่ย...โอ้ว==
“ยะ..ยอมรับว่าชอบเล่น..แต่!!มันไม่ใช่ในเวลาแบบนี้!!”
“ทีนายเล่นกับฉันทุกที่ทุกเวลาเลย!! หยุด..หยุดเลย ฉันไม่ทนแล้ว!!สวยๆไม่ชอบ ชอบห้อยๆมากกว่า!!ไปไกลๆฉันเลยนะ!!ฮือออ “ พูดจบก็วิ่งร้องไห้ไปอย่างสโลว์โมชั่นยังกับนางเอกละครหลังข่าว ยุนโฮมัวแต่อึ้งที่เจอประโยคนี้เข้าไป ...เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลยถ้าเข้ามาร่วมพูดกันหน่อยก็คงไม่เป็นแบบนี้แล้วล่ะ...
“ไอ้ยูชอน!!ทำไมเป็นคนแบบนี้วะ ช่วยพูดหน่อยก็ไม่ได้!!” เมื่ออะไรก็ไม่ได้ดั่งใจจึงรีบหาเหยื่อระบายอารมณ์ใส่ทันที นัยน์ตาสีรัตติกาลรีบหันค้อนทันที “ขนาดเมิงยังเถียงไม่ขึ้นแล้วไอ้ชู้รักอย่างฉันมันจะเถียงได้ไงว่ะ โดนตอกกลับตังแต่คำแรกออกจากปากแล้ว!!”
“ชู้รักบ้าอะไร!!เมิงทำกรูขนลุกหมดแล้วนะโว้ย!! อะ จุนซู” ยุนโฮเมื่อมองเห็นร่างเล็กอีกคนที่เพิ่งมาถึงก็รีบเข้าไปหาทันที ...ทำไมไม่กลับมาให้เร็วกว่านี้วะเนี่ย!? ตั้งท่าจะจับแขนแล้วแต่โดนเพื่อนรักที่เริ่มรักน้อยลงกระแทกออก
“อย่ามาแตะเมียกรูเฟ้ย!!” ทำไมวันนี้ใครๆก็ไม่ให้แตะตัวเนี่ย!!ยังกับตัวเชื้อโรคเลยT^T “จุนซู..คือว่า..”
“รู้แล้วล่ะ==เดี๋ยวฉันช่วยเอง” ห๊า!?รู้ได้ยังไงเนี่ย เมื่อคนตัวเล็กเห็นหมีทำหน้างงก็รีบเฉลยออกมา “เพราะฉันยืนหลบหลังเสาตอนที่แจจุงมาอาละวาด^^ “ อืม...ประเสริฐมากเลยครับไอ้คุณจุนซู!!! ถ้ารู้แล้วทำไมไม่รีบออกมาช่วย!!จะทำให้เรื่องมันวุ่นวายทำไมวะเนี่ย!? คิดได้แต่ไม่กล้าพูดเดี๋ยวแฟนเพื่อนไม่ช่วย
“งั้นเดี๋ยวกรูจะไปรอที่บ้านนะ ค่อยตามมา” ชายหนุ่มพยักหน้าตั้งท่าจะกลับไปที่รถเพื่อลองไปคุยกะเมียรักที่บ้านสักหน่อย ก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงคนรอบข้าง
“คนนั่นไง...ที่ชอบห้อยๆมากกว่าสวยๆ” โว้ยยยย=[]=!!เข้าใจผิดกันไปใหญ่แล้ว!!ถ้าคืนดีกับแจได้ล่ะก็จะทบต้นทบดอกเลยคอยดูสิ!!
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
+บ้าน ยูชอน+
“ซิกๆ ฮือ หมีเสียใจ...ฮืออ” คนตัวใหญ่แต่ดันทำตัวปัญญาอ่อนมาร้องไห้คร่ำครวญอยู่ที่โซฟาบ้านคนอื่น สาเหตุไม่ใช่อะไรหรอก ภรรยาไม่ยอมให้เข้าบ้าน...T_Tก็เลยต้องระเห็จมาอยู่ที่บ้านยูชอนเป็นกขค.
“เออๆ กรุเข้าใจนะว่าเมิงเสียใจแต่ทำไมต้องมาพักบ้านกรูเนี่ย!!เสียเวลาปั๊มลูกหมด!!” ป้าบ!! พูดจบก็โดนคลีบโลมาฟาดหัวเข้าให้ “หยุดหื่นก่อน มาคุยกันเรื่องของแจจุงก่อนเถอะ==”
“ซิกๆ จุนซูคิดจะทำยังไงล่ะ ช่วยคิดหน่อยสิ” หมีเริ่มหมดหล่อ...==
“ฉันคิดไว้แล้วว่าจะไปหาแจจุง เหมือนกับว่าเพิ่งกลับมาแล้วเป็นคนจัดการเรื่องเอง” จุนซูเผยรอยยิ้มมั่นใจว่าแผนนี้ต้องสำเร็จ เพราะแจจุงก็โดนเขาหลอกมาหลายครั้งแล้ว^^~
“แล้วจะให้ฉันได้เจอแจจุงที่ไหนล่ะ?” มอบตำแหน่งบัญชาการให้คนตัวเล็กของห้องทันที ได้ยินแบบนี้รอยยิ้มน่ารักจนยูชอนอยากจับกดก็เผยออกมา “นายจะไปงานวันเกิดของชางมินใช่มั้ยล่ะ?นั่นแหละที่ๆเราจะจัดการแจจุงให้อยู่หมัด~”
“ไม่ต้องห่วงนะ เดี๋ยวฉันจัดการให้เองจะไปขอความร่วมมือจากชางมินให้...งั้น ไปล่ะนะ” จู่ๆคนตัวเล็กก็ลุกขึ้นทำเอาคนรักสำลักคำถามแทบไม่ทัน “จะ จะไปไหนเหรอจุนซู”
“อ้าว~ก็ไปบ้านแจจุงไง จะได้จัดการให้เสร็จๆ”
“ไม่นะ!!แล้วคืนนี้ฉันก็ต้องอยู่กับยุนโฮสองคนน่ะสิ!!” ...สยองตายชัก ไม่เห็นหน้าหวานๆแต่ดันมาเห็นหน้าหมีๆตอนนอนแทน== ยุนโฮก็เหมือนกัน ..รับไม่ได้
“ไม่เห็นจะเป็นอะไร เป็นชู้รักกันอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ไปจริงๆล่ะน้า~” ริมฝีปากบางยิ้มสะใจเมื่อเห็นสองคนกะลังนั่งอึ้ง แล้วเดินออกจากบ้านไม่สนใจเสียงที่ลอยตามหลังมาเลย
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
มาลงต่อแล้ว!!>< หลังจากดองไว้นานนนนมากกกก=[]=!!!! โฮกกก
ในที่สุดแจก็ผิดใจกับหมีจนได้!!><~ กว่าจะได้เขียน เฮ้อ=[]=;; ขอบคุณคนที่ยังติดตามอ่านนะคะ^^
ปล.conceptเดิม=[]=รักคนอ่าน อยากจุ้บุ จุ้บุคนเม้นค่า>3<~
ความคิดเห็น