คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : Chap.XIII ผู้เล่นชื่อแดง
CHAPTER XIII.
ผู้เล่นชื่อแดง
“นี่มันหมายความว่ายังไง! เราตกลงกันไว้แล้วนี่! อธิบายมา!!”
“เฮอะ! อย่ามาตลกน่า ทำไมพวกเราจะต้องอยู่กับเธอด้วย ไม่เห็นจะได้เรื่องเลย มาอยู่กับทรีนดีกว่าตั้งเยอะ” ผู้เล่นสองในห้าแค่นเสียงอย่างดูถูกในขณะที่อีกสามคนฉีกยิ้มอย่างผู้ชนะ
“เธอควรจะส่งผลึกน้ำแข็งนั่นมาให้พวกเราก่อนที่จะกลายเป็นแสงไปนะ” หญิงสาวหนึ่งในสองคนตอนแรกพูดขึ้นเหยียดๆ
“แคลร์! ทำไมเธอพูดแบบนี้! เราเป็นเพื่อนกันนะ!” หญิงสาวร้องอย่างสิ้นหวัง
“น่ารำคาญชะมัด ทรี! จัดการเลยเถอะ เสียเวลาเปล่า” เธอหันไปพูดกับชายหนุ่มวัยเดียวกันที่ยิ้มรับคำพูดนั้น
ถัดไปสามร้อยเมตรจากที่เรย์นาจัดการกับต้นไม้ต้องสาปมีผู้เล่นห้าคนกำลังรุ่มผู้เล่นหญิงสาวคนหนึ่งอยู่ เธอเป็นสาวสวยผมสีน้ำตาลอายุน่าจะมากกว่าเรย์นาประมาณสองปี เนื้อตัวเต็มไปด้วยคราบโคลนและรอยไหม้จากเวทมนตร์ แสงสีแดงจากการเรียกใช้เวทมนตร์ธาตุไฟปรากฏขึ้นยิ่งทำให้ผู้เล่นหญิงที่น่าสงสารหน้าซีดยิ่งขึ้น ในจังหวะที่เวทมนตร์นั้นถูกยิงออกมาเธอก็หลับตาปี๋รอรับบอลไฟขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางเกือบหนึ่งเมตรที่จะพุ่งเข้าหาตน
ชายในชุดนักเวทหรือ’ทรี’สะบัดมือเบาๆ เพื่อกระตุ้นให้ทักษะทำงานซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่เรย์นากระโดดเข้ามาขวางและตวัดเรเปียร์ปัดเวทมนตร์เหล่านั้นจนสลายไป หญิงสาวที่ถูกช่วยค่อยๆ ไว้ลืมตาขึ้นและพบว่าตนยังปลอดภัยดี
“เป็นอะไรรึเปล่า” เรย์นาถามพร้อมยื่นมาให้ผู้เล่นคนนั้น เธอมองตาค้างเธอไม่คิดด้วยซ้ำว่าจะมีใครเสียเวลามองผู้เล่นที่ไม่มีบทบาทอะไรตีกัน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าจะมีใครมาช่วย
“…ขอบคุณค่ะ” เธอวางมือบนมือของเรย์นาและดันตัวเองขึ้นมา เด็กสาวในชุดเกราะหันหลับไปทางผู้เล่นทั้งห้าคนอีกครั้ง ห้าคนนั้นออกอาการหงุดหงิดที่มีคนมาขวางอย่างไม่ปิดบังและอยู่ในสภาพเตรียมพร้อมที่จะโจมตีเธอได้ทันที
“ฉันนี่เป็นคนดีเกินไปจริงๆ..” เรย์นาเปรยกับตัวเองอย่างเหนื่อยใจ ภาพผู้เล่นห้าคนรุมผู้หญิงคนเดียวทำให้เธอขัดใจจนเข้ามาแทรกการต่อสู้ ..หรือเรียกว่าการโจมตีจากฝ่ายเดียวก็ไม่ผิดนัก.. เป็นครั้งที่สองตั้งแต่เริ่มเล่นเกมนี้
เวทสารพัดสีถูกเรียกมาอยู่ในมือของผู้เล่นสามคนส่วนอีกสองคนนั้นตั้งท่าดูเชิงไว้ก่อน เรย์นาเหลือบไปมองเล็กน้อยด้วยสายตาดูถูก ‘แค่ผู้เล่นธรรมดาคนเดียวถึงกับต้องรุมกันแสดงว่าพวกนี้ก็แค่ปลายแถว ‘กระจอก’ สิ้นดี’
ผู้เล่นทั้งห้าที่มีชื่อเสียงและชื่อเสียในแถบนี้เมื่อเห็นสายตาของเธอก็เกิดอาการเดือดจัดเลือดขึ้นหน้า เวททั้งสามธาตุที่ถูกเตรียมไว้ทำงานทันทีเพียงแค่พวกเขาสะบัดมือแต่ไม่ทันที่เวททั้งสามจะได้แสดงประสิทธิภาพของมันเรย์นาก็ปรากฏตัวที่หน้าทั้งห้าคนซึ่งอยู่ถัดไปเกือบสิบเมตรด้วยช่วงเวลาพริบตาเดียว
“ไม่รู้รึไงว่าระยะแค่นี้อะไรจะเร็วกว่ากัน” เธอพูดอย่างเย็นชา มือข้างขวาจับที่ปลอกดาบข้างเอวส่วนมือซ้ายนั้นจับด้ามดาบพร้อมที่จะชักออกมาทุกเมื่อ
“พวกเรายังไม่ได้ลงมืออะไรเลยนะ! ไม่รู้รึไงว่าทำร้ายผู้เล่นชื่อเขียวแล้วชื่อจะกลายเป็นสีแดง” สองในห้าพูดอย่างลนลาน คนประเภทนี้เป็นประเภทที่เรย์นาซึ่งมีจิตวิญญาณของ’อัศวิน’เต็มตัวรังเกียจนัก ‘ทำได้ทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองรอด’
“ชื่อแดง? สำหรับฉัน แค่ชื่อแดงน่ะ.. ไม่เห็นจะลำบากตรงไหน” เสียงกริ๊ก! ดังขึ้นเมื่อดาบถูกดึงออกมาจากฝัก ผู้เล่นทั้งห้าได้แต่หน้าซีดหวาดกลัวโดยไร้ทางสู้
สี่ในห้าเป็นนักเวทพวกเขาร่ายเวทไม่ทัน ส่วนอีกหนึ่งคนที่เป็นนักดาบก็มัวแต่กลัวจนไม่อาจตอบโต้ เรเปียร์ฟันกลางลำตัวของชายคนแรกจนขาดครึ่งต่อด้วยแทงทะลุตำแหน่งหัวใจของผู้เลานที่ยืนติดกัน ในเวลาสั้นๆ ผู้เล่นทั้งห้าถูกสังหารอย่างไร้ความปราณี ยังดีที่เกมนี้ไม่สมจริงขนาดสร้างอวัยวะภายในให้เหมือนกับมนุษย์จริงๆ จะมีก็เพียงเลือดเท่านั้นที่ยังทำให้ผู้เล่นทั่วไปอกสั่นขวัญแขวนได้
เรย์นาไม่สนใจว่าทั้งห้าจะกลับมาแก้แค้นหรือไม่เธอแค่อยากจัดการพวกนั้น ไม่มีเหตุผลอื่น ของที่ดรอปจากผู้เล่นกลุ่มนั้นพร้อมเงินอีกจำนวนหนึ่งถูกกวาดเข้าหน้าต่างระบบโดยอัซลานทันที เขาฉลาดและโลภพอที่จะเก็บของทุกชนิดโดยไม่ต้องรอคำสั่ง เรย์นาเบ้ปากเล็กน้อยเมื่อชุดเกราะของตนเปื้อนเลือดหลายแห่งเธอกวักมือและหน้าต่างระบบก็ปรากฏออกมา ชุดหรืออุปกรณ์ที่อยู่ในหน้าต่างระบบเป็นเวลาไม่ต่ำกว่าสามชั่วโมงจะถูกทำความสะอาดโดยอัตโนมัติ
เธอไม่บ้าพอที่จะใส่ชุดเกราะหนักๆ เดินรอบเมืองให้ดูเท่หรือรวยเหมือนที่พวกผู้เล่นส่วนใหญ่มักจะทำ ไหนๆ ก็จะกลับเมืองอยู่แล้วเธอจึงเปลี่ยนไปอยู่ในชุดลำลองธรรมดาเหมือนกับผู้เล่นที่เข้ามาใน GWO เพียงแค่เยี่ยมชมเมือง
“ภาพบาดตาไปรึเปล่า ขอโทษด้วยนะถ้าทำให้กลัว” เรย์นาหันไปยิ้มให้กับผู้เล่นสาวที่เธอช่วยไว้ อัศวินมักจะอ่อนโยนกับผู้หญิงเป็นพิเศษแน่นอนเรย์นาก็ถูกจัดอยู่ในประเภทนี้
“มะ- ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณจริงๆ นะคะที่ช่วยฉันไว้“ หญิงสาวหน้าแดงและรีบก้มหัวขอบคุณเธอ แม้ว่าเรย์นาจะดูเด็กกว่าก็ตาม
“ขอฉันเลี้ยงข้าวเป็นการตอบแทนได้มั้ยคะ ..ตะ- แต่ถ้าไม่สะดวกก็ไม่เป็นไรนะคะ”
“ได้สิ ฉันยังไม่ค่อยรู้จักเมืองนี้เลยด้วย” เรย์นายิ้มรับข้อเสนอนั้น และทั้งคู่รวมกับอัซลานอีกหนึ่งก็กลับเมืองไปท่ามกลางสายตาสนใจของผู้เล่นหลายคน
“นั่นเอลินาไม่ใช่เหรอ”
“เธอมาทำอะไรที่นี่กันน่ะ! มีคนมากับเธอด้วย!!”
“เอลินาเหรอ! ฉันเป็นแฟนคลับเขาเลยนะ เป็นคนที่เก่งจริงๆ!”
เสียงผู้เล่นดังฮือฮาโยประเด็นอยู่ที่ทั้งสามคนที่เดินเข้าเมืองมา ทั้งที่การแต่งตัวของพวกเธอไม่โดดเด่นแม้แต่น้อยแต่ก็สามารถดึงความสนใจของผู้เล่นบริเวณนั้นแทบทั้งหมดได้และเป้าสายตาก็คือพรีส(นักบวช)สาวที่เรย์นาพึ่งช่วยเอาไว้ หนึ่งคนใส่เสื้อแจ็คเก็ตกางเกงขาสามส่วนและรองเท้าคอมแบ็ตแบบที่พวกทหารชอบใส่กัน อีกคนใส่ชุดคลุมสีขาวไม่ต่างจากพรีสทั่วไปส่วนคนสุดท้ายใส่เกราะเบาสีดำแดงที่แสนจะธรรมดา ทั้งสามเลือกที่จะเมินผู้เล่นเหล่านั้นและตรงไปที่ร้านอาหารเพียงร้านเดียวในเมืองอัลทราสแห่งนี้
“ขอแนะนำตัวก่อนนะคะ ฉันชื่อเอลินา เป็นผู้เล่นสายพรีสค่ะ” เธอพูดช้าๆ สไตล์ผู้หญิงเรียบร้อย
“ฉันเรย์นา นี่อัซลาน” สั้นๆ แต่ได้ใจความ ..เป็นคำที่เหมาะสมที่สุด
“ไม่ต้องสุภาพกับพวกเรามากก็ได้ มัน… ออกจะน่าอึดอัดไปหน่อย” เรย์นาพูดอย่างไม่จริงจังนัก ท่าทางสบายๆ ของเธอทำให้เอลินารู้สึกผ่อนคลายลง
“ดูเหมือนเธอจะมีชื่อเสียงพอสมควรนะ” อัซลานว่าพร้อมกับตักอาหารจากจานของเรย์นาเข้าปากอย่างรวดเร็ว
“ฉันเป็นพรีสกึ่งวิศวกรจากอาณาจักรหลักน่ะค่ะ ทักษะด้านงานจิปาถะก็อยู่ในระดับที่ใช้ได้แต่ทักษะการต่อสู้นี่ต่ำจนน่าหนักใจเลยล่ะ” เอลินาถอนหายใจให้กับความไร้ฝีมือของตนในขณะที่เรย์นาและอัซลานกำลังจะทำสงครามกันกลางโต๊ะอาหาร
“เป็นวิศวกรด้วยเหรอ สุดยอดไปเลยนะ” เรย์นาชมจากใจจริงหลังจากเอาคืนอัซลานด้วยการยึดจานพิซซ่าทั้งจานมาเป็นของตน
“ถ้าเรย์นาอยากให้ฉันสร้างหรือว่าออกแบบอะไรให้ก็บอกเลยนะ ฉันเต็มใจทำ ที่จริงฉันก็มีทักษะของสถาปนิกด้วยเธอจะได้ไม่ต้องไปหาให้วุ่นวาย เกมนี้สถาปนิกกับวิศวกรหายากมากเลย”
'เอาไว้ระดับสูงๆ กว่านี้ก็จะไปยึดเมืองสักเมืองอยู่หรอก แต่ตอนนี้คงไม่ไหว' เธอคิดอยากเสียดาย และเอลินาก็ชี้ทางสุดอันตรายให้เรย์นาโดยไม่รู้ตัว
ทั้งคู่คุยเรื่องสัพเพเหระกันนานพอสมควร เอลินาได้บอกว่าหนึ่งในห้าคนที่จัดการไปนั้นมีพวกชื่อแดงอยู่ด้วย หรือก็คือผู้เล่นที่ลงมือใส่เอลินาเป็นครั้งแรกเพราะอยู่ในสถานการณ์เฉียดตายระบบจึงนับว่าเป็นการ PK ให้ไปรับเงินได้ที่ ‘ที่ว่าการการล่าหัวแดงทุกชนิด’ เรย์นามองว่ามันออกจะน่าตกใจที่ยังมีคนที่ความสามารถในการตั้งชื่อต่ำพอๆ กับอัซลานอยู่บนโลกใบนี้ ทั้งคู่ได้แลกชื่อเพื่อนกันและเอลินาก็เป็นรายชื่อแรกในระบบเพื่อน ของเธอ
หลังจากเรย์นาซื้อของที่จำเป็นต้องใช้อย่างยาเพิ่มเลือดและยาฟื้นฟูค่ามานาเป็นที่เรียบร้อยก็ตรงไป ‘ที่ว่าการการล่าหัวแดงทุกชนิด’ ทันที ความจริงแล้วในตอนนี้เธอก็เป็นหนึ่งในพวกหัวแดงเช่นกันเพราะได้ฆ่าผู้เล่นชื่อเขียวไปถึงสี่คนแต่นั่นไม่สำคัญ..อย่างน้อยก็สำหรับเธอ หากมีผู้เล่นคนไหนคิดจะจัดการกับเธอ เรเปียร์ระดับ S เล่มนี้จะเป็นสิ่งสุดท้ายที่คนคนนั้นจะได้เห็น และอัซลานก็จะไม่ยอมให้เป็นเช่นนั้น ด้วยฝีมือของสัตว์อสูรระดับจักรพรรดิไม่มีทางที่พวกผู้เล่นกระจอกจะทำอะไรได้
เวลาเที่ยงคืนไม่ใช่เวลาที่เหมาะจะมาเดินในตรอกมืดๆ แต่ด้วยเพราะเป็นผู้เล่นชื่อแดงจึงไม่มีโจรหน้าไหนกล้าเข้ามาปล้น ที่ทำการที่ว่านี้อยู่ในตรอกแคบๆ แถวชานเมืองอัลทราสที่ไม่มีใครสนใจ เรย์นาเปิดประตูไม้เก่าๆ ที่เขียนเด่นเป็นสง่าว่า ‘ที่ว่าการการล่าหัวแดงทุกชนิด’
เสียงเปิดประตูดังเอี๊ยดอ๊าดเรียกความสนใจจากใครก็ตามที่อยู่ภายในนั้นได้เป็นอย่างดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคนที่เปิดประตู้เป็นพวกผู้เล่นชื่อแดง สายตานับสิบคู่จับจ้องมาที่เรย์นาอย่างประเมินค่าแค่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เธอสนใจ เด็กสาวที่ดูสบายๆ จนเกินไปเดินตรงไปที่เคาน์เตอร์ซึ่งเขียนว่า ‘จ่ายเงินให้ผู้ล่า’
“มารับเงิน” คำอธิบายสั้นๆ ดังจากปากแขก
แม้ว่าท่าทางที่เธอแสดงออกมานั้นจะดูราวกับว่ากำลังอยู่ท่ามกลางทุ่งดอกไม้อันไร้พิษภัยแต่สิ่งที่คนพวกนั้นไม่รู้คือเธอเตรียมพร้อมอยู่ตลอดเวลา ดาบที่เหน็บข้างเอวสามารถบั่นคอผู้เล่นที่คิดจะลองดีได้ไวเท่าที่ต้องการ เช่นเดียวกับอัซลานที่พร้อมจะใช้เวทสังหารหมู่ทันที แต่มืออาชีพก็คือมืออาชีพทั้งคู่ไม่แสดงอาการอะไรออกมานอกจากยืนรอเงิน
“ขอตรวจสอบก่อนนะ… สังหารผู้เล่นทรี พวกหัวแดงที่น่ารำคาญ” ชายที่ยืนประจำเคาน์เตอร์พูดเบาๆ
“ใจกล้าดีนะ ไม่มีใครเคยล่าหมอนั่นมาก่อน จะมีก็เธอคนแรกนี่แหละ” เขาพูดด้วยท่าทีที่ต่างจากตอนแรก แวบแรกที่ชายคนนี้เห็นเรย์นาที่เป็นหนึ่งในพวกหัวแดง เขาแสดงออกว่ารังเกียจอย่างไม่ปิดบัง แต่เมื่อเขาตรวจสอบผู้เล่นที่เธอจัดการไปกลับมีท่าทีชื่นชม
“ทำไมล่ะ”
“ทรีมันเป็นพวกหัวแดงแบบเล่นกลุ่ม ปกติมันจะเป็นชื่อปกตินี่แหละไม่ค่อยขึ้นแดง เวลามันจะฆ่าใครก็จะล่อคนนั้นไปหาพวกสัตว์อสูรระดับสูงๆ เป็นวิธีการที่มือไม่เปื้อนเลือดน่ะ”
“แต่ก็มีบ้างที่มันติดหัวแดง ถึงตอนนั้นปาร์ตี้จะคุ้มกันให้ถ้าจะล่าทรีตอนหัวแดงก็ต้องจัดการกับปาร์ตี้ที่เหลือซึ่งเป็นพวกผู้เล่นธรรมดาด้วย สรุปก็คือถึงจะจัดการได้แต่คนคนนั้นก็จะกลายเป็นหัวแดงแทนยังไงล่ะ” เขาอธิบายอย่างละเอียด เรย์นาไม่เคยคิดมาก่อนว่าการจะฆ่าผู้เล่นสักคนนี่จะต้องวางแผนอะไรให้มันมากมาย เธอไม่สนด้วยซ้ำถ้าจะกลายเป็นผู้เล่นชื่อแดงหากมีพวกชื่อปกติมาหาเรื่องและเธอเผลอฆ่าไป
หลังจากที่สาเหตุการเป็นผู้เล่นชื่อแดงของเรย์นาถูกเปิดเผยแรงกดดันทั่วห้องก็พลันหายไปหลายคนคลายมือจากดาบและหันไปพูดคุยกันต่อ เสียงสนทนาตามประสาผู้เล่นทั่วไปกลับมาดังขึ้นอีกครั้งไม่ได้สนใจเธออีก เรย์นาหรี่ตาลงเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าผู้เล่นระดับสูงสามคนเดินตรงมาหาเธอด้วยความเคยชินมือของเธอเลื่อนไปแตะด้ามดาบโดยอัตโนมัติ
“วางใจเถอะ พวกเราไม่ได้มาหาเรื่อง” หนึ่งในสามคนนั้นพูดขึ้นพร้อมกับยกมือแสดงถึงความต้องการที่จะไม่สู้
“พวกเรามาจากกิลด์คอฟฟิน ออฟ ชูอา* เป็นกิลด์นักฆ่า”
“กิลด์เราต้องการความสามารถของเธอ สนใจเข้าร่วมกับเหล่าชูอารึเปล่า”
*คอฟฟิน ออฟ ชูอา (coffin of tueur) คำว่า tueur (ชูอา) เอามาจากภาษาฝรั่งเศสแปลอังกฤษ - Coffin of killer
ความคิดเห็น