ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    secret world online (S.W.O) {yaoi}

    ลำดับตอนที่ #4 : chapter3 : witch

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 5.74K
      52
      22 เม.ย. 58

    :)  Shalunla




    chapter3

    - เเม่มด&เรื่องวุ่นๆ -

     
    ถ้าถามว่าบรรยากาศตอนนี้เป็นยังไง...บอกได้เลยว่าให้คุณลองนึกถึงนิยายหรือหนังเเฟนตาซีไรงี้ ผมโผล่มาใจกลางเมืองที่ไม่ทราบชื่อ ตรงหน้าผมเป็นรูปปั้นอัศวินตัวเท่าควายทำท่าเหมือนพวกซุปเปอร์ฮีโร่เห่ยๆอยู่ ตึกรอบๆตัวก็ถูกตกเเต่งไปทางยุโรบตะวันตกโบราณๆ มีผู้คนมากมายอยู่มีทั้งชุดเเบบเดียวกับผมก็มีบางคนที่ใส่เกราะถือดาบไล่จึ้มไอเยลลี่หลากสีที่ลอยไปลอยมา หลังจากที่มองคร่าวๆเเล้วก็พอเดาได้ว่านี่คือเกมที่กำลังเป็นที่นิยมกันมากกกก(ลากเสียงยาวๆ)ในขณะที่ผมไม่รู้จัก เเละที่ๆผมอยู่ก็น่าจะเป็นเมืองเเห่งการเริ่มต้น(?)ละมั้ง ก่อนที่ผมกำลังหาทางไปไอตึกเริ่มต้นบ้าบอนั่น ไปถามใครก็ไม่มีใครรู้ว่ามันอยู่ไหน ไหนยัยนั่นบอกว่าให้ไปถามที่นั่นเเต่ดันไม่มีใครรู้เนี่ยนะ!!! ว่าเเล้วก็เซงจิต ระหว่างเดินเล่นดูของนู่นนี่ไปเรื่อยสายตาก็ไปสะดุดตากับกระท่อมเก่าๆที่ไม่น่ามาตั้งอยู่ในเมืองได้เลย ว่าเเล้วดาร์กก็พาร่างของตัวเองมาอยู่หน้ากระท่อมจนได้  รู้สึกเหมือนกระท่อมจะมีรังสีเเปลกเเผ่ออกมายังไงก็ไม่รู้ ขนลุกชะมัด เเต่ด้วยความอยากรู้อยากเห็นจึงค่อยๆเอามือพลักไปที่บานประตูด้วยความกล้าๆกลัวๆ
     
    เเอ้ดดด....
     
     
    เสียงประตูนี่ไม่ต้องมาบิ้วต์กูเล๊ยยย เเค่นี้คนตูดกูก็ลุกเเล้วเนี่ย!!
     
     
    "อ่าว! ว่าไงพ่อหนุ่มน้อยมาทำอะไรรึ"เสียงเเหบๆดังขึ้นทันทีเมื่อเข้ามา ก็พบหญิงเเก่ๆคนหนึ่งอยู่ในชุดสีดำยาวคลุมถึงเท้ากับมองเเหลมปีกกว้างสีเดียวกับชุดเหมือนพวกเเม่มดตามนิยายที่เคยอ่าน
     
    "คะ..คือผมอยากถามทางหน่อยนะครับ"ดาร์กตอบเสียงกล้าๆกลัวๆ 
     
    "หืม....เเล้วจะไปที่ไหนรึ"หญิงชราคนเดิมถามยิ้มๆเเต่เป็นยิ้มที่ดูน่ากลัวแปลกๆ
     
    "ตึกเริ่มต้นนะครับ พอจะรู้บ้างไหมครับ"ดาร์กตอบยิ้มๆ เเต่รู้สึกว่าจะเป็นยิ้มที่ฝืดที่สุดตั้งเเต่เคยยิ้มมา
     
     
    "ที่นี่เเหละจ่ะตึกเริ่มต้น"ยายพูดพร้อมยิ้มกว้างเเต่บางครั้งผมว่ามันก็กว้างเกินไปนะ เเต่เดี๋ยวนะ..ที่นี้งั้นหรอ!!!
     
    "ทำไมไม่มีคนเลยหล่ะครับ"ดาร์กกวาดตามองสภาพในกระท่อมอีกรอบมันประกอบไปด้วยโซฟารับเเขกเก่าๆตรงกลางห้องกับเคาต์เตอร์โทรมๆที่เต็มไปด้วยขี้ฝุ่นเท่านั้น มันเหมือนเป็นร้านขายของที่ใกล้เจ๊งซะมากกว่า
     
    "อืม..ยายก็ไม่รู้เหมือนกันทั้งๆที่ยายอุส่าห์สร้างเด่นๆผู้เล่นจะได้มองเห็นชัดๆตอนเข้าเมืองมาเเท้ๆ"ยายเเม่มดทำท่าเหมือนผิดหวัง เด่นอ่ะเด่นจริง เเต่มันคงมีคนเข้านะยายนะ-  -
     
    "งั้นผมต้องทำยังไงบ้างครับ"ก็ยัยnpcตอนเเรกบอกเเค่ว่าให้มาถามไอตึกเริ่มต้นนิหน่า....
     
    "อ่า...อย่างเเรกนะ...ทำความสะอาดจ้ะ"ยายพูดพร้อมยิ้มกว้างอีกรอบ เเต่แปปนะ...
     
    "เอ๋!!!!!!!"
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     













     
     
     
     
    'ทักษะทำความสะอาดเลื่อนขึ้นเป็นระดับที่ 10ค่ะ'
     
    "ระ..เรียบร้อยเเล้วครับยาย"จะว่าไปทำความสะอาดนี่มันก็เหนื่อยเหมือนกันนะเนี่ย
     
    "โอ้! ขอบใจๆคงจะเหนื่อยสินะมานั่งพักก่อนๆ"ยายพูดก่อนจะเดินเข้าไปในหลังเคาต์เตอร์ที่ถูกดาร์กทำความสะอาดเรียบร้อยเเล้ว
     
    "อ้ะ! เเบมือมาสิ"ยายพูดก่อนที่ดาร์กจะเเบมือออกไปอย่างงงๆ
     
    'ผู้เล่นดาร์ก ได้รับ มีดระดับC  1เล่มค่ะ'
    'ผู้เล่นดาร์ก ได้รับ กระเป๋าหนังกระรอกระดับC  1ใบค่ะ'
    'ผู้เล่นดาร์กได้รับ อาหารกล่องระดับ C 3 กล่องค่ะ'
    'ผู้เล่นดาร์กได้รับ ยาเพิ่มเลือดระดับC 5ขวดค่ะ'
    'ผู้เล่นดาร์กได้รับ น้ำดื่มระดับC 3กระติกค่ะ'
    'ผู้เล่นดาร์กได้รับ เงิน 1000 ซิวเวอร์ ค่ะ'
    'ผู้เล่นดาร์กได้รับ กล่องไม้สุ่มไอเทม 1กล่องค่ะ'
    'ของทั้งหมดที่ได้รับจะถูกนำไปเก็บไว้ที่คลังค่ะ'
     
     
    "อ่า...ยังไม่หมดนะเมื่อกี้เป็นของที่ระบบจะต้องเเจกทุกคนอยู่เเล้วหน่ะ ส่วนนี่เป็นของที่ช่วยยายทำความสะอาด"
     
    'ผู้เล่นดาร์กได้รับ คัมภีร์ต้องห้ามระดับA 1เล่มค่ะ'
    'ผู้เล่นดาร์กได้รับ ชุดหนังจิ้งจอกระดับA 1ชุดค่ะ'

     
    "คือ..."ยังไม่ทันที่ดาร์กจะได้อ้าปากยายก็ชิงพูดขึ้นซะก่อน

     
    "ส่วนนี่เป็นรางวัลพิเศษสำหรับคนที่เข้าร้านยายเป็นคนเเรก"

     
    'ผู้เล่นดาร์กได้รับกล่องเพชรสุ่มไอเทม 1กล่องคะ'
    'ผู้เล่นดาร์กได้รับ ไข่ปริศนาระดับS 1ใบค่ะ'

     
    "คือว่ามีคนบอกให้ผมมาถามสิ่งที่อยากรู้ที่นี่อ่ะครับ"ดาร์กบอกจุดประสงค์เเรกที่มาที่นี่
     
    "อ่าๆ...เจ้ามาถูกที่เเล้วหล่ะ เเล้วมีอะไรจะถามรึ"ยายรี่ตาพินิจคนตรงหน้าเล็กน้อย
     
    "เอ่อคือ...ผมขอข้อมูลทุกอย่างของเกมส์นี้เลยได้ไหมครับ"ดาร์กถามด้วยความไม่มั่นใจ เขาจะให้ไหมฟร่ะ? 

     
    "กล้าขอนะพ่อหนุ่มน้อย "สงสัยจะขอเยอะไปเเฮะ เเหะๆ 

     
    "เเล้วไม่ได้หรอครับ"เอาวะๆลองถามดูหน่อย

     
    "ยายคงบอกอะไรไม่ได้มากหรอกนะมันตามคอนเซ็ปเกมส์หน่ะนะพ่อหนุ่ม..."ใครสร้างเกมส์วะเดี๋ยวพ่อจะตามไปฆ่า-*-


     
    "เเต่ขอเเนะนำนะ รู้วิธีเปิดหน้าต่างระบบใช่ไหม?"ยายมองหน้าเพื่อหาคำตอบผมจึงพยักหน้าให้น้อยๆ

     
    "นั่นเเหละๆมันก็เหมือนๆกับหน้าต่างสถานะนั่นเเหละ"ยายพูดพลางจิ้มๆที่ขมับเป็นท่าทางประกอบ  

     
    "ลองเช็คดูสิ"พอยายพูดจบผมก็ทำตามทันทีผมนึกถึงหน้าต่างระบบ เเต่คิดยังไงมันก็ไม่ออกมาซักที ลองเเล้วลองอีกผลก็ยังเป็นเหมือนเดิม

     
    "ยายครับ  ทำไมผมถึงเปิดไม่ได้"เมื่อพยายามเเล้วไม่ได้จึงลองเงยหน้าถามคนที่น่าจะพึ่งได้(?)ที่สุด

     
    "อุ้ยตายจริง!  ยัยเอมลืมให้มาหรอเนี่ย"ประโยคหลังนี่เบาจนเเทบไม่ได้ยินเเต่เพอิญหูผมดี พอดีกับที่ยายทำหน้าตกใจเเบบลืมอายุ(= =)ก่อนจะลุกไปค้นๆอะไรหลังเคาร์เตอร์ซักพัก

     
    "อ่า...ยายขอโทษทีนะจ้ะ สงสัยnpcที่สร้างตัวเขาลืมให้มาหน่ะ ที่ร้านยายก็มีเเต่เเบบสร้อยซะด้วย งั้นเอาเป็นสร้อยเเทนได้ไหมจ่ะ"เห..ยัยnpcนั่นลืมเอาของให้ผมด้วย นี่ถ้าไม่มาเจอยายก่อนผมคงเล่นไม่ได้เลยสินะ-  -

     
    "ยังไงก็ได้ครับ"

     
    'ผู้เล่นดาร์กได้รับสร้อยกางเขน ระดับA 1เส้นค่ะ เนื่องจากเป็นไอเทมผูกติดจะไม่สามารถ ถอด หาย ชำรุด ขโมย ปล้น หล่นหาย ทิ้ง หรือโอนได้ค่ะ'
     
     
    ทันทีที่เสียงหายไปก็ปรากฏสร้อยกางเขนสีดำสนิทบนคอของดาร์ก

     
    "เอ้าๆลองเปิดดูอีกทีสิจ้ะ"เมื่อยายพูดดังนั้นดาร์กก็ลองนึกถึงหน้าต่างระบบอีกครั้ง
     

     
              ค่าสถานะ             
     
      ชื่อ:ดาร์ก            คลาส:-      ระดับ:1
     
    HP:350/350      MP:4000/4000
     
    Atk:13
     
    Def:19
     
    Str:22
     
    Agi:86
     
    Vit:21
     
    Dex:92
     
    Int:48
     
    Luk:74
     
    ความอ่อนล้า:10/100   ความหิว:10/100
     
    เผ่าพันธุ์:มนุษย์
     
    ชนชั้น:ชาวบ้าน
     
    อาชีพ:-
     
    ฉายา:-
     
    ปาร์ตี้:-
     
    กิล:-
     
    ทักษะ: ทำความสะอาด   ระดับ10
            -สามารถทำความสะอาดพื้นที่โดนรอบในรัศมี5เมตรค่ะ
     
    ผู้ติดตาม:-
     
    สัตว์เลี้ยง:-
     
     
    "เจ้าเห็นเเล้วใช่ไหมค่าสถานะต่างๆหน่ะ..มันเอามาจากเจ้าในโลกอีกฝั่งหน่ะนะ"อืม..คงจะหมายถึงโลกจริงสินะ ที่เรียกว่าโลกอีกฝั่ง
     
    "เเล้วค่าสูงสุดมันเท่าไหร่หรอครับ"
     
     
    "หนึ่งร้อย"ห้ะ!? ไหงค่าโจมตี ป้องกัน ความอึดมันต่ำเตี้ยเรี่ยดินอย่างนี้หล่ะว๊า ผมออกจะเเข็งเเรง(?) ระบบต้องมีอะไรผิดพลาดเเน่ๆ ใช่ๆ ต้องมีอะไรผิดพลาด..ซักอย่าง
     
    "ทำไมรึ..ทำหน้าเหมือนเจอนกบินได้"ยายครับ..นั่นมุขหรือเปลือกหอยครับ- -
     
    "แหมๆไม่ต้องทำหน้าเครียดสรุปเป็นอะไรจ้ะ"ยายพูดเสียงติดตลกก่อนจะยกชาขึ้นมาจิบ
     
    "ก็ค่าสถานะผมมัน..."จะว่าไงดีหล่ะ เเต่ไม่ทันได้คิดยายก็ขัดขึ้นซะก่อน
     
    "ไหนๆ ขอยายดูหน่อย"เมื่อยายบอกผมก็เปิดหน้าต่างระบบขึ้นมาให้คนอื่นสามารถเห็นได้เเล้วเลื่อนไปให้ยายดู
     
    "เห้ย!!!!!!!!!!"นี่ค่าสถานะของผมมันต่ำจนยายเผลอร้องออกมาเลยหรอ ㅠ ㅠ
     
    "นี่มันต้องมีอะไรผิดพลาดเเน่ๆ"ใช่ๆต้องมีอะไรผิดพลาดเเน่ๆ
     
    "เดี๋ยวขอตรวจสอบเเปปนะจ้ะ"ยายพูดก่อนจะเดินไปหลังร้าน 
     
     
     
     
     



     
     
     
     
     

     
     
     
    "นี่! ค่ามันไม่สูงไปหน่อยหรอ"เสียงของยายดังออกมาจากหลังร้าน ผมว่ายายคงลืมตัวพูดเสียงดังออกมา เพราะตอนเเรกพยายามเงี่ยหูฟังเท่าไหร่ก็ได้ยินเพียงเเว่วๆเเค่นั้น

     
    "เออๆ เเค่นี้เเหละ เเล้วก็อย่าลืมไปเฉ่งยัยเอมด้วยหล่ะ" หลังจากนั้นก็เงียบไป ก่อนจะปรากฏร่างของยายออกมาจากทางหลังร้าน ถ้าผมคิดไม่ผิดคนที่ชื่อ 'เอม' น่าจะเป็นคนที่ห้องสร้างตัวละครสินะ

     
    "ตรวจสอบเเล้วไม่มีอะไรผิดพลาดจ้ะ"นี่ผมผอมเเห้งเเรงน้อยขนาดนั้นเลยหรอ ถึงโลกจริงผมอาจจะไม่ค่อยได้ออกกำลังกายซักเท่าไหร่เเต่ผมเป็นผู้ชายนะเออ! 

     
    "เเต่..."

     
    "อ่า..ต่อนะ ตรงเมนูมันจะมีคลังใช่ไหมหล่ะ"ผมทำท่าจะเเย้งเเต่ก็ถูกเสียงเเหบพร่าขัดขึ้นอีกครั้ง
    ผมก็ได้เเต่พยักหน้าตอบไป นี่จะไม่ฟังกันเลยใช่ไหมนะ...เฮ้อ!

     
    "เเล้วไม่สงสัยเรอะ? ว่ามคลังเก็บของเเล้วจะมีกระเป๋าไว้ทำไม?"นั่นสินะ..

     
    "ก็อาจจะเป็นเพราะคลังมีพื้นที่จำกัด???"ผมว่าพลางเอียงศรีษะน้อยๆอันเป็นเชิงถาม ยายมองหน้าผมครู่นึงก่อนจะกล่าวต่อ

     
    "ก็อาจจะใช่..เเต่...มันมีอะไรมากกว่าที่เจ้าคิด"ยายพูดพลางยิ้มเจ้าเล่ห์ ให้ตายสิ!ผมไม่ชอบเลยการที่เหมือนเขารู้เเต่เราไม่รู้ เขาไม่บอก เหมือนกุมความลับอะไรซักอย่าง มันเป็นสิ่งที่ผมเกลียด!! ความเป็นรองคนอื่น!!

     
    "เเล้วยังไงครับ??"ผมลองหยั่งเชิงนิดๆว่าจะตอบมาอย่างไร  ยายหรี่ตาลงเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยปาก

     
    "ข้าก็ไม่รู้สิน๊าา~ คงต้องค้นหาเองซะเเล้วซิน๊าพ่อหนุ่มน้อย~"เสียงเเหบๆอันเป็นเอกลักษณ์ของเจ้าตัวเอ่ยขึ้นอย่างสนุกที่ได้เเกล้งคนข้างหน้า  ดาร์กได้เเต่ส่งสายเย็นๆให้เท่านั้น
     
     
    'ผู้เล่นดาร์กได้รับทักษะ จิตสังหารรดับ1ค่ะ'
    เสียงผู้หญิงในหัวดังขึ้นเป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ในรอบวัน
     
     
    "อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิจ้ะ!ถ้าข้าบอกไปก็โดนตัดเงินเดือนสิใครจะรับผิดชอบเล่า"ในที่สิหญิงเเก่ก็ทนไม่ไหวเผยธาตุเเท้ออกมาจนได้ จนดาร์กเผลอยิ้มออกมา..เป็นยิ้มที่เขาชอบที่สุด..รอยยิ้มของผู้ชนะ..

     
    "งั้นผมไม่รบกวนเเล้วนะครับ"ดาร์กเดินออกจากกระท่อมไปทันที โดยไม่ทันฟังอีกคน


     
    "พ่อหนุ่มๆ!!!"

     
    "อ่าว..ไปซะเเล้วลืมบอกเรื่องกล่องสุ่มไอเทมกับเลเวล ทักษะ อาวุธ อาชีพ เผ่าพันธุ์ เงิน สัตว์เลี้ยง สายพลัง เเล้วก็ธาตุไปเลยเเฮะ ไม่เป็นไรหรอกมั้งนิดเดียวเอง(นิดเดียวบ้านเพ่เเกหรออออ)"ก่อนที่หญิงเเก่จะเดินกลับเข้าหลังร้านไป
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
    ทางด้านดาร์ก
     
     
    "เหมือนจะได้กล่องสุ่มมาเเฮะ เเต่เดี๋ยวนะเมื่อกี้พูดเรื่องกระเป๋างั้นหรอ.."ดาร์กพึมพำกับตัวเองก่อนจะลองเปิดคลังเช็คของที่มีทั้งหมด โดยไม่ได้มองรอบตัวว่ามีผู้เล่นกลุ่มนึงกำลังมองเขาอยู่
     
     
    -ชุดหนังจิ้งจอก   ระดับA
    ประเภท:เสื้อผ้า

     
    คุณสมบัติ:หากถูกโจมตีจะลดพลังโจมตี10%จากพลังทั้งหมดที่โจมตีมา โดยจะต้องโดนตรงเสื้อผ้าโดยตรงเท่านั่นรวมถึงเวทย์มนตร์ต่างๆ
     
    ความทนทาน100/100
     

     
    อืมๆโอเคอยู่ผมกดสวมใส่ทันที อย่างน้อยก็ดีกว่าชุดเริ่มต้นที่ไม่มีอะไรเลยอ่ะนะ อ่อ! ลืมบอกไปอย่างพวกเสื้อผ้ามันจะปรับให้พอดีกับผู้เล่นคนนั้นๆเพื่อไม่เป็นที่ลำบากเวลาของดรอปหรือซื้อเเต่ในเเต่ละชุดก็จะมีคุณสมบัติต่างกันไป

     
     
    ต่อไปก็....
     
    -กระเป๋าหนังกระรอก     ระดับC
    ประเภท:ของเครื่องใช้
     
    คุณสมบัติ:สามารถเก็บของได้100ช่องเเต่ละช่องสามารถเก็บของชนิดเดียวกันได้ไม่จำกัด
     
    คุณสมบัติพิเศษ:เมื่อเสียชีวิตโอกาศที่ของจะตกมีประมาณ0.5%
     
    ความทนทาน:100/100
    อ่อ! ที่เเท้ก็เพราะว่าไอคุณสมบัติพิเศษของไอเทมสินะที่ยายไม่ยอมบอก ผมกดใช้ทันทีก่อนจะเอาไอเทมทุกอย่างยัดลงกระเป๋า  ที่เหลือเอาไว้ก่อนละกันขอลองเปิดที่สุ่มไอเทมก่อน  ผมเป็นคนที่ชอบเสียงโชคมากถึงมากที่สุดไม่รู้ทำไม เพราะผมดวงดีละมั้ง? เลยชอบ
     

     
    ผมหยิบกล่องคริสตัลขึ้นมาก่อนจะหาวิธีเปิด  มันเปิดยังไงวะ ไอกล่องสี่เหลี่ยมทรงลูกบาศก์ที่ทำด้วยคริสตัลทั้งหกด้าน ทั้งเขย่า เเงะ ทุบ ยังไงมันก็ไม่เปิดซักที ในจังหวะที่เจ้าตัวกำลังยุ่งๆกับการหาวิธีเปิดกล่องก็ได้มีคนมายืนล้อมไว้เสียเเล้ว

     
    "สาวน้อย..ทำอะไรอยู่เอ่ย พี่ขอได้ไหมกล่องนั้นเเลัวก็ตัวน้องหน่ะ..."เสียงทุ้มออกต่ำที่ฟังดูน่ากลัวชอบกล   ว่าไงนะ..สาวน้อยงั้นหรอ..

     
    "เมื่อกี้ว่ายังไงนะพี่ชาย"ดาร์กกัดฟันพูดพลางมองไปยังชายร่างใหญ่ตรงหน้าที่ผมสูงเพียงเเค่อกของเขา เเต่ว่า..เขาดันเอ่ยคำที่ผมเเสนเกลียดออกมา..

     
    "สาวน้อย...ทำอะไรอยู่หล่ะหืม..พี่ขอนะกล่องกับตัวน้องหน่ะ"ผู้ชายร่างยักษ์ที่หน้าตาไม่ต่างจากคำว่าโจรซักเท่าไหร่นักพูดขึ้นก่อนจะก้มลงมามองดาร์กพลางเลียริมฝีปากอันน่าขยักเเขยงของตัวเอง

     
    "สาวน้อยบ้านเเกดิ!!!"ไม่เพียงเเค่พูดดาร์กปล่อยหมัดลุ่นๆเข้ากลางหน้าของไอร่างยักษ์ผู้โชคร้ายเเต่นั่นเหมือนการสะกิดนอกจากจะไม่เจ็บเเล้วยังเหมือนการไปกระตุกหนวดเสืออีกด้วย

     
    "กล้านักนะ..พวกเเกจับนังนั้นไป!!!"ชายคนนั้นบอกลูกน้องของตัวเองที่บัดนี้ได้มาล้อมดาร์กไว้หมดเเล้ว  นี่มันหมาหมู่นี่หว่า!!! 

     
    ยังไม่ทันได้คิดหาทางรอดพวกมันก็กระโจนเข้ามาหวังจับตัวดาร์กไ่ม่รอช้าใช้จังหวะนั้นก้มเเล้วฝ่าพวกมันออกมา ก่อนจะใช้วิชาขั้นสูงที่ใช้บ่อยที่สุด.....
     
     
     
     
     
     
     










     
     
     
    ติดเกียร์หมาสิคร้าบบบบ!!!
     
     

     





























     
    'ทักษะเเดช เลื่อนเป็นระดับ 3 ค่ะ'
    'ทักษะวินด์วอกค์เลื่อนขึ้นเป็น  ระดับ13 ค่ะ'
    นี่ก็วิ่งมาตั้งนานถึงผมจะเร็วกว่าพวกมันมากเเต่จำนวนมันก็เยอะกว่าก็เป็นอุปสรรค์อยู่ดียิ่งตอนนี้ผมก็เหนื่อยขึ้นทุกทีๆ หนังตาเริ่มหนักขึ้นๆ
     
    "เห้ย ! มันอยู่นั่น"ผมหันไปตามเสียงก็ต้องเบิกตากว้างอย่างตกใจอะไรกันนักหนาเนี่ยเเค่ไปต่อยหน้าลูกพี่มันทีเดียวถึงกับตามผมอย่างกับผมไปฆ่าบุพการีของมันซะงั้น ยิ่งพูดยิ่งงุดหงิด ผมไม่ค่อยชอบการถูกไล่ต้อนอย่างที่เป็นอยู่  ในระหว่างที่จะออกวิ่งอีกครั้ง ก็มีอะไรไม่รู้ฉุดเเขนผมเข้าไปในตรอกที่ไหนซักที่ ในขณะที่หนังตาที่หนักอึ้งค่อยๆปิดลง
     
     
    'เนื่องจากความล้าเกินขีดจำกัดทำให้ผู้เล่นติดสถานะ สลบ  ค่ะ'นี่เป็นเสียงสุดท้ายก่อนที่ผมจะสลบไป...



    -------------------------------------------------------
    มันเป็นบทที่ยาวววววววที่สุดตั้งเเต่เคยเเต่งมาเบย
    อ่า~~เเล้วก็ขอบคุนทุกเม้นนะฮัฟ*w* จะตั้งใจเเต่งเต็มที่เบย
    จุบุๆ


    เเก้ไขคำผิดครั้งที่1: 30/9/57<<<แก้ให้เเล้วเด้อครัช

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×