AV boy next room ♥ [Yaoi]

ลำดับตอนที่ #2 : ### D I A R Y . 100%

THE★ FARRY

D I A R Y .


 

          "ถ่ายเซ็ตนี้เสร็จ  มีเซ็ตอื่นต่อมั้ยครับ?" เสียงนุ่มของชายหนุ่มผู้เป็นช่างภาพดังขึ้น  หลังจากเสียงกดชัตเตอร์ครั้งสุดท้ายสิ้นสุดลง



          "ไม่มีแล้วจ่ะ" ทีมงานตอบพลางช่วยกันเก็บอุปกรณ์ต่างๆ  ร่างสูงเก็บกล้องตัวโปรดของตนใส่กระเป๋า  และเตรียมตัวที่จะไปร้านกาแฟของเพื่อนสนิททันที



          "เลโอคะ!  เดี๋ยวก่อนค่ะๆ !" เสียงใสตะโกนไล่หลังของร่างโปร่งที่กำลังเดินไปลานจอดรถ  เขาหันกลับมามองต้นเสียงด้วยท่าทีงงๆกับสาวน้อยที่เขาเพิ่งถ่ายแบบชุดชั้นใน ให้เธอเสร็จไปเมื่อครู่



          "หืม..?"



          "วันนี้โซเอ้จะจัดปาร์ตี้น่ะค่ะ เลโอไปด้วยกันมั้ยคะ?  พี่ๆทีมงานหลายคนก็ไปด้วย" เธอแอบหลบสายตาคมของเขาอย่างเขินอายพลางบิดตัวไปมา



          "ไม่ล่ะ  ขอบใจที่ชวน" เขาหันหลังกลับเดินไปที่รถด้วยท่าทีเรียบเฉย  คงเป็นเพราะวันนี้เขาเหนื่อยมาทั้งวันแล้วล่ะมั้ง จะให้ไปปาร์ตี้ต่อก็คงไม่ไหว



          "แต่..เออ.. มีพี่ๆที่โซเอ้รู้จักหลายคนเลยนะคะ  ที่อยากคุยเรื่องงานกับเลโอน่ะ" เธอก็ยังคงเดินตามตื้อมาจนถึงรถคันสวย



          "..." เลโอไม่ตอบอะไร  เขาขึ้นไปยังด้านคนขับแล้วรีบขับออกรถไปโดยไม่สนใจสาวน้อยที่ยืนอยู่ข้างรถเลย



          "เลโอ!  ไอ้คนบ้า!"

..ไม่รู้สิ..ทำไมช่วงนี้รู้สึก..เบื่อ..เบื่อผู้หญิง..?



ถึงแม้ผมจะเป็นช่างภาพที่เลือกรับเฉพาะงานถ่ายแบบแนวเซ็กซี่  แถมยังเป็นลูกค้าวีไอพีของหลายๆผับอีก 



แต่ทำไม..มันถึงน่าเบื่อแบบนี้  อาจจะเป็นเพราะว่ามันคงถึงจุดอิ่มตัวแล้วสินะ..

.


.


.
 
 

          ผมเดินหัวเสียเข้ามาในร้านเดอะกูคอฟฟี่  ซึ่งเป็นร้านของเพื่อนผมเอง  ทำไมทำงานวันนี้มันรู้สึกเหนื่อยๆก็ไม่รู้ เฮ้อ..


 

          "ไงไอ้เจ้าป่า" ไอ้เซนท์  เพื่อนสนิทของผมเดินเข้ามาทัก  เซนท์เป็นเจ้าของร้านเดอะกูแห่งนี้  มันกับผมเรียนจบสาขาเดียวกัน  แต่มันกลับไม่อยากออกไปทำงานข้างนอก  เลยตั้งใจว่าจะมาตั้งร้านกาแฟเล็กๆทำ


 

          "เหนื่อยว่ะ  ขอกาแฟดำถ้วยดิ"


 

          "เหนื่อยอะไรวะ  มึงไปถ่ายรูปน้องโซเอ้ไม่ใช่หรอไง  ภรรยาในอนาคตกูเลยนะเว้ย"


 

          "กูเบื่อว่ะ" ผมพูดพลางฟุบโต๊ะ



 

          "เบื่อก็ลาออกมาเฝ้าร้านกาแฟแทนกูดิ  เดี๋ยวกูจะรับงานถ่ายแบบน้องโซเอ้เอง ฮ่าๆ"

          "มึงจะไปชงกาแฟดำมาให้กูได้รึยังครับไอ่คุณเพื่อน - -" ผมเงยหน้ามองมันอย่างเซ็งๆ  เซนท์ชูนิ้วโป้งมาให้เป็นเชิงงอนแล้วเดินกลับไปที่เคาน์เตอร์  ต้องให้ได้ไล่ - -


 

          "พี่เลโอจ๋า~ จิ้มๆ" เสียงหวานขอใครบางคนดังขึ้นข้างหูผม  - -   กำลังจะฟุบหลับอยู่แล้ว  ยังมีคนมากวนอีก



          "ไง" ผมหันไปมองรัคกี้ที่ยืนแอบอยู่ด้านหลัง  รัคกี้เป็นหนักงานของร้านและยังเป็นเด็กมัธยมอีกด้วย  ตอนแรกผมไม่ค่อยสนิทเท่าไหร่  เพราะผมก็ไม่ได้เป็นคนชอบทักคนอื่นอื่นอยู่แล้ว  แต่ผมต้องมาร้านนี้ทุกวันไง  มันเลยทำให้ผมกับรัคกี้รู้จักกัน  และก็เริ่มนสนิทกันพอสมควร


 

          "ทำไมวันนี้ทำหน้าบูดเป็นตูดลิงแบบนั้นล่ะ" รัคกี้เดินอ้อมมานั่งตรงข้ามผม


 

          "เหนื่อยๆนิดหน่อย"



          "ทำหน้าบูดไม่หล่อนะพี่เลโอ  ต้องยิ้มเข้าไว้ เข้าใจป่ะ"



          "ไม่ทำ - -"


 

          "ต้องทำดิ  จะได้หล่อๆ  แบบนี้ไง หล่อเหมือนรัคกี้  ต้องยิ้มแบบนี้ :D " รัคกี้ฉีกยิ้มกว้างมาให้ผม  เฮ้อ..เข้าใจนะว่าเด็กมัธยมมักทำตัวต๊องๆบ๊องๆ  แต่ผมไม่มีอารมณ์ยิ้มตอนนี้หรอก

 

          "ไปทำงานไป - -" ผมพูดเชิงไล่  เพราะผมอยากอยู่เงียบๆ  รัคกี้ยู่ปากพลางยื่นนิ้วโป้งมาทางผมเหมือนกับไอ้เซนท์ แล้วลุกไปทำงานต่อ - -   นี่ติดเชื้อนิ้วโป้งมากันหรอไง


 

          ผมนั่งดูบรรยากาศรอบๆร้านกาแฟแห่งนี้  พลางสูดกลิ่นกาแฟอ่อนๆไปด้วย  ร้านกาแฟแห่งนี้ถือว่าเป็นร้านยอดนิยมเลยก็ว่าได้  มีคนมาใช้บริการไม่ขาดสาย  แต่คนก็ไม่พลุกพล่านจนเกินไป  ทำให้ดูสงบและเป็นที่พักผ่อนที่ดีสำหรับผม


 

          "ไงเลโอ  วันนี้สั่งกาแฟดำอีกแล้วนะ -.-" ซี..เพื่อนข้างบ้านไอ้เซนท์เดินมาเสิร์ฟกาแฟให้ผม  คนนี้ก็เหมือนกับรัคกี้  แต่จะดูเป็นผู้ใหญ่กว่า  เพราะอายุก็พอๆกับผมเนี้ยแหละ


 

          "ไม่รุ้จะสั่งอะไร" ผมคนกาแฟในแก้วแล้วยกขึ้นมาดมเล่นก่อนจะค่อยๆจิบ


 

          "นายเป็นช่างภาพที่ถ่ายพวกแนวนู้ดๆใช่ป่ะ" - - ผมแนวเซ็กซี่ครับ  แต่ก็มีนู้ดบ้าง


 

          "อื้ม ทำไม"



          "แล้วนายถ่ายพวกดารา AV บ้างรึเปล่า"


 

          "ก็มีบางคน"


 

          "งั้นนายก็รู้จักคนนั้นด้วยสิ  โน้นอ่ะๆ  ที่นั่งคนเดียวตรงนั้น ><" ซีชี้ให้ผมดู  ผมมองตามนิ้วไปก็พบกับ.. เออ..ไม่รู้ว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย  เพราะมองเห็นแต่ด้านหลัง



          "ไม่รู้สิ"


 

          "เนโกะ  นายเคยถ่ายคนนี้มั้ย" เนโกะ..ไม่เคยได้ยินชื่อนี้นะ ชื่อผู้หญิง?


 

          "ไม่เคย"


 

          "เสียดายจัง  เขาเป็นนายเอก AV แหละ  มาดื่มกาแฟร้านนี้ด้วย  น่ารักจัง ชอบๆ -/-" ซียืนดิ้นพล่านอยู่ข้างๆผม - - นายเอก AV?


 

          "นายดูหนังแบบนี้ด้วยหรอ" ซีหยุดดิ้นกับคำถามของผมพลางยกถาดปิดหน้า


 

          "ไม่ใช่นะ  เออ..พอดีว่าเพื่อนส่งลิ้งค์มาแกล้งน่ะ  แต่คนนี้ก็น่ารักจริงๆนะ"


 

          "หรออออ" ผมว่าซีต้องเป็นเกย์ชัวร์ๆ  ผมทำเป็นไม่สนใจพลางยกกาแฟขึ้นมาจิบต่อ


 

          "เลโอออ  ไปถ่ายรูปให้หน่อยนะ  อยากถ่ายรูปกับเนโกะอ่ะ" ซีไม่รอผมตอบพลางจูงมือผมไปหานายเอก AV คนนั้นทันที



          "เออ..คุณครับ  คุณคือเนโกะใช่มั้ยครับ  ผมขอถ่ายรูปด้วยได้มั้ย" ซีเข้าไปสะกิดคนตรงหน้า  คนที่ชื่อเนโกะไม่ตอบพลางก้มหน้าเปิดประเป๋าหยิบเงินมาวางไว้บนโต๊ะแล้วลุกออกไป  ..ทำให้ผมเห็นเพียงด้านข้างของเขาเท่านั้น


 

          "เฮ้ย! ทำไมเป็นคนหยิ่งแบบนี้อ่ะ  เซ็ง TT"


 

          "..." ผมไม่ตอบอะไร  แต่ก็น่าสงสัยอยู่  ทำไมเขาถึงต้องหลบหน้าหลบตาขนาดนั้นด้วย  ซีบ่นไปพลางเก็บของบนโต๊ะไป  ผมกำลังจะเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะ  แต่สายตาก็เหลือบไปเห็น..สมุดเล่มหนึ่ง

 

.


.


.
 
 

15 ปีแล้วสินะ..ที่พวกคุณจากผมไป..
 

Neko
31/12/2012 23.50 น.

ได้โปรด..ปล่อยผมไป
 

ผมไม่อยากทำแบบนี้อีกแล้ว..
 

Neko
05/01/2013 01.23 น.

เขาบอกว่าจะหาที่พักใหม่ให้ผม..
 

ผมอยากอยู่ในที่เงียบๆ..  ที่ที่มีผมเพียงคนเดียว..
 

Neko
21/01/2013 20.44 น.





ถ้าเลือกได้.. ผมจะไม่เลือกเดินในเส้นทางอาชีพนี้


ถ้าเลือกได้.. ผมขอเป็นคนธรรมดา ที่ใช้ชีวิตเรียบง่ายเป็นอิสระ


และ  ถ้าเลือกได้.. ผมอยากให้ 'ครั้งแรก' ของผมกับคนที่ผมรัก..


ทุกคนมักมีความจำเป็นบางอย่างที่ไม่สามารถบอกเล่าออกมาเป็นคำพูดได้


ผมก็เช่นกัน.. ถึงแม้บางครั้งผมดิ้นรนที่จะหนีมัน


แต่ทุกครั้ง..  ผมไม่เคยทำได้สำเร็จเลย


ผมอยากเป็นคนธรรมดาที่ใช้ชีวิตกับคนที่ผมรัก


แต่ตอนนี้..  คนที่ผมรักได้พากันจากผมไปหมดแล้ว


ผมไม่เหลือใครอีก..


ถึงผมจะท้อและเหนื่อยแค่ไหน แต่ผมเชื่อว่า..


สักวัน.. ผมจะได้เป็นอิสระ


สักวัน.. ผมจะได้อยู่กับคนที่ผมรัก


และ สักวัน.. จะมีคนที่พร้อมยอมรับในตัวผมด้วยใจจริง..


Neko
29/01/2013 00.10 น.



 

          ผมนอนพลิกอ่านสมุดเล่มที่เก็บได้เมื่อตอนเย็นกลับไปกลับมา  ความจริงแล้วสมุดเล่มนี้มีกุญแจล็อกไว้  แต่ในเมื่อความอยากรู้อยากอ่านของผมมันพุ่งกระชูด  ผมเลยสะเดาะกุจแญซะเลย  ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องยากสำหรับผมอยู่แล้ว


 

          แต่ความรู้สึกผมตอนนี้..ผมกลับรู้สึกผิดที่เปิดสมุดเล่มนี้อ่าน  เพราะมันเป็นไดอารี่ของคนที่ชื่อเนโกะ  และเนื้อหาข้างในนี้  เหมือนเป็นการระบายบางอย่าง  ที่เขาอดทนกับมันมานาน  ซึ่งผมก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่และผมคิดว่า  ตอนนี้เจ้าของไดอารี่เล่มนี้  คงกำลังกระวนกระวายเพราะหาไดอารี่ไม่เจอแน่ๆ


 

          แน่นอนว่าผมจะต้องเอาไปคืนให้เขา..ถ้าเราได้เจอกันนะ

.


.


.
 
 

 

..มันหายไป..ไดอารี่ของผมหายไป..


 

          "หาอะไรอยู่หรอที่รัก" ชายผมดำขลิบเดินเข้ามากอดคนตัวเล็กจากทางด้านหลังพลางซุกไซร้ที่ซอกคอขาว  กลิ่นครีมอาบน้ำอ่อนๆจากตัวอีกคนทำเขาแทบจะอดใจไม่ไหว  และผิวที่ขาวเนียนน่าสัมผัสแบบนี้..มันทำให้เขาแทบไม่อยากจะปล่อยคนตัวเล็กตรงนี้นี่หลุดมือไป..ในคืนนี้


 

          "ปล่อย..ปล่อยผม" ร่างเล็กขัดขืนพลางปัดมืออีกคนออก  ตอนนี้เขากำลังหาของสำคัญ..ที่มันหายไปหลังจากเขาออกไปสูดอากาศข้างนอก..หรือจะหายที่ร้านกาแฟ


 

          "หืม..ทำไมดื้อล่ะ  หรือต้องให้ฉันกระตุ้น" มือของร่างสูงค่อยๆสอดเข้าไปใต้เสื้อตัวบาง  เขาลูบวนไปทั่วร่างของอีกคน  แล้วไปหยุดอยู่ตรงทียอดอกสีสวยนั้น  ถึงร่างเล็กจะขัดขืนแค่ไหน  แต่เขาก็รู้ดีว่าไม่สามารถรอดพ้นเงื้อมมือของผู้ชายคนนี้ไปได้อย่างแน่นอน


 

          "ขอร้อง..ปล่อยผม"


 

          "ขอร้องไปก็เปล่าประโยชน์  เป็นเด็กดีของฉัน..แล้วฉันจะให้สิ่งที่เธอต้องการ" เขาเลื่อนมือไปคลึงสะโพกสวยของอีกคน แน่นอน...ว่าเขารู้จุดอ่อนของแมวน้อยตัวนี้ดี  เพียงแค่เขาสัมผัสมัน..แมวน้อยที่ดื้ออยู่ตอนนี้ก็จะกลายเป็นแมวน้อยแสนเชื่องทันที


 

          "..."


 

          "เป็นเด็กดีแบบนี้สิ  ค่อยน่ารักขึ้นมาหน่อย  แมวน้อยของฉัน..."





 

Talk Talk Talh
สวัสดี สวีดัด.. 555555
มาแล้ววววว ตอน1มาแล้ว 5555
อัพครบ 100% แล้วนะเออ
เรื่องนี้เป็นการบรรยายของพระเอกเป็นส่วนใหญ่
อาจจะบ่นในใจไม่ค่อยเยอะ
เพราะพระเอกเราขรึมมาก 5555555
พิมพ์ผิดหรือตกหล่นอะไรยังไง ก็ขออภัยด้วยนะแจ่ะ
อย่าลืม..เม้นเพื่อนกำลังใจนะครับ (y)

ปล. ไม่สนับสนุนนักอ่านเงา :)