คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : 일곱
เฮุน พาร์ท
นี่ผ่านมาไ้เือบั่วโมว่าแล้วที่ผมยืนอยู่หลัเสาแบบนี้
ผมั้ใที่ะเินมาหาุหมอประำัวเพื่อวนทำิรรมหรรษา
แ่ไม่รู้ทำผมสอเท้าอผมถึหยุึไม่ล้าเินเ้าไปเมื่อเห็นว่าุหมอัวเล็นั่อยู่ับพี่ายอผมสอ่อสอ้วยท่าทาล่อแหลม
ไม่รู้ว่าทำไมุหมอัวเล็นั่นถึยอมให้พี่ายอผมึ้นร่อมไ้อย่าสบายใ
ทั้ที่เป็นนหวเนื้อหวัวแทบายแ่ทำไมถึลับยอมพี่อผม
อยาะเินเ้าไประานัวเล็ออมาแล้ว่าให้หนำใแ่ผม็ไ้แ่ยืนัฟันอยู่แบบนั้น
เมื่อเห็นว่ายืนอยู่รนี้นานเินไปผม็เริ่มเปลี่ยนุยืนใหม่แทน
ผม่อยๆ เิน้าวามุหมอัวเล็ไปทีละ้าว ทีละ้าวไม่ใล้ไปไม่ไลไป
ไม่มีเหุผลที่้อมาทำแบบนี้ทั้ที่ผมเป็นนเอ่ยปาร้อห้ามไม่ใหุ้หมอัวเล็เ้ามาในห้ออผมเอแท้ๆ
แ่ผมันมาทำัวเป็นโริอยิามีวิอุหมอแทน อยาะเอาหัวโำแพสัล้านทีให้สมอเสื่อมาย
ผมเฝ้ามอวหน้าหวานที่อยียิ้มแย้มแ่มใสให้ับบุลารภายในบ้าน
ผมอบวาู่นั้นยามมันมอมาที่ผม ผมอบผิวเนียนนุ่มนั่นเวลาที่ไ้สัมผัสมัน
ผมอบลิ่นายหอมเวลาไ้ใล้ิ ผมอบ.. ริมฝีปาอวบอิ่มนั่นที่หวานราวับลูอม
ไม่เพียเปล่านึิ
นิ้วเรียวยึ้นมาแะที่ริมฝีปาหยัอน
ผมัะรู้สึเมื่อยแ้มทั้สอ้าอัวเอธแล้วรอยยิ้มที่ไม่รู้ว่าเผลอยิ้มเมื่อไหร่แ่เป็นเพราะนึย้อนไปถึเหุาร์บนห้อนั่นและเป็นเพราะเผลอยิ้มามนัวเล็้วยแหละมั้
" สวัสี่ะุาย "
" สวัสีรับ "
ผมเอ่ยทัทายสาวใ้ที่ผ่านไปมาแล้วมอผม้วยสายาสสัย
ะไม่ให้สสัยไ้ยัไะมีใรบ้ายืนแอบหลั้นไม้แล้วพันัว้วยผ้าลุมสีาว
" มายืนทำอะไรรนี้ะ "
" เียบ่อน
ผมสะรอยามุหมออยู่ "
ผมรนิ้วลที่ปาัวเอเป็นเิบอว่าห้ามส่เสียั
สาวใ้ทั้สอนพยัหน้าเป็นเิรับรู้่อนะเินาไป
และิรรมเฝ้านัเรียนผู้้อสสัยเหมือนในแฮร์รี่
พอเอร์็เิึ้นมาราวับยอูือแฮร์รี่และผมือมัลฟอย์
ผมหรี่าลเพราะแสแที่แยาาาที่เล็อยู่แล้ว็ันมาเล็ว่าเิมอี
" น่าเบื่อ
อยาไปในเมือั "
"
อยู่ห้อผม็ไม่ไ้น่าเบื่อแล้ว "
ผมยู่ปาแล้วบ่นอุบอิบเพียลำพัเมื่อนัวเล็บ่นึ้นมาลอยๆ
" หิวแหะ
ั้แ่เ้ายัไม่ไ้ิน "
" เอาแ่บัับให้ผมิน
ัวเอล่ะไม่ิน " อยาะทำโทษนัวเล็ให้สาแ่ใ
ล้าียัไเอาแ่ให้ผมิน้าวส่วนัวเอไม่ิน
โนผมแะเรื่อน้ำหนันิหน่อยทำมาเป็นอน
" หยุมอผมแบบนี้ไ้แล้ว
" อะไรใรมออะไร ผมหันลับไปมอทั่วบริเวแ่ที่สวน็ไม่มีใรนอาผม
สาวใ้ แล้ว็ุหมอนี่น่าแล้วุหมอัวเล็หมายถึใรันนะ
" ุนั่นแหละ "
ุไหนอี หรือว่าุหมอัวเล็นี่มีสัมผัสที่หแบบนั้นเหรอ แม่เ้า .________.
" เฮุน ุนั่นแหละ "
" หมอเห็นผมไ้ไอ่ะ "
" ิว่าลุมผ้าแบบนั้นะไม่เ่นเินไปเหรอ
" หมออะไรโรเ่เลยนาลุมผ้าแล้วยัะมาเห็นไ้อี
ผมยู่ปา่อนะถอผ้าลุมล่อหนนี่ออแล้วเินไปนั่้าุหมอัวเล็แทน
" หมอลา "
" หาว่าผมโ่ ? "
ริๆ ็โ่มั้แ่ถ้าพูออไปุหมอมีหวัไ้โรธผมแน่เลย
"
แล้วหมอมาทำอะไรที่นี่นเียว "
" ผ่อนลาย
พี่ายอุเามาปั่นประสาทผม " อย่าน้อยหมอเา็มีีที่ไม่โหผมเลย ผมเอนหัวบพิไหล่แบอุหมอ
ผมับมือเล็ให้มาวารที่หัวผมแล้วับมันลูบอย่าแผ่วเบา ไม่รู้สิ..
น้อยนนัที่ผมะยอมให้เล่นหัวผมแบบนี้
ถึแม้ว่าอนแรผมะเป็นนเริ่มแ่อนนีุ้หมอ็ล้อยามลูบผมให้แทน
" ผมรู้แล้ว
ผมเห็นหมทุอย่า "
" ุสะรอยามผมเหรอ ?
"
"
ั้แ่ที่ห้ามไม่ใหุ้เ้าห้อผมแล้ว "
ผมำับารระทำอัวเอที่เผลอทำลไป้วยวามไม่รู้
"
ทำไมุถึอารม์แปรปรวนบ่อยนั
ผมเ้าใว่าุเป็นโรนะแ่ทำไมอาารอุถึสลับไปมาไ้อย่ารวเร็ว "
ผมเหลือบามอใบหน้าหวานที่ำลัรุ่นิเี่ยวับเรื่ออผม
ีใที่เายัมีผมเป็นส่วนหนึ่ในวามิอเา
"
เพราะมีหมอเป็นัวแปรมั้ "
" ัวแปร ? "
เสียหวานเอ่ยทวน้ำประโยอผมอีรั้ ริๆ
ผมว่าหมอโ่นะพูอะไรทีเียวไม่เ้าใหรอ
" ็เพราะเป็นหมอ
อารม์ผมถึไม่ที่ "
" แล้วถ้าไม่มีผม
อารม์ุถึะที่แบบนั้นเหรอ ? " เ้าใอะไรยาะริ
นี่เรียนบหมอมาไ้ยัไ
" หมอัะพูมาแล้วนะ "
" ็ผมอยารู้นี่ "
ปาอิ่มยู่ใส่ผมเห็นแล้ว็อใไม่ไหว ผมเอื้อมมือไปึปาอิ่มให้ยานห้อยลมา
มือเล็าที่ลูบผม็ย้ายมาีมือผมทันที รอยสีแาฝ่ามืออรหัน์นั่นมันใ่ะแรน้อยเสียเมื่อไหร่ีมาแ่ละทีนึว่า้าฟาวมาใส่มือผม
" หมอ
ทำไมหมอถึอยามาเป็นหมอเหรอ "
" ที่บ้านอยาให้เป็น
็เลย้อเป็น "
" ทำไมไม่ทำามใัวเอ "
ผมเยหน้ามอน้าายที่เยหน้ามอฟ้าอยู่
" ถ้ามันทำไ้็ีสิ
เี๋ยวนี้ารทำานเป็นหมอเป็นอะไรที่นเาอยาเป็นมันทำให้มีหน้ามีาในสัมมั้
ผมเอ็ไม่รู้ "
หัวทุยนั่นส่ายไปมาแววาที่เยสุสาว็หม่นแสลราวับเปลวเทียนที่ใล้ับมอ
" แล้วหมออยาทำานอะไร "
" ผมเหรอ อืม..
อยาเปิร้านนม "
"
เรามาลอเปิร้านันูไหม " ผมียิ้มนาหยี
มันีไม่หยอถ้าะลอไ้ทำอะไรบาอย่าแบบริัู
" มันทำไ้่ายๆ
ที่ไหนันล่ะุ " ุหมอัวเล็ลั้นำเอาไว้ มัน็ริ
ว่าะสร้าร้านว่าะหาเลที่ั้ไ้มัน็นาน
แถมยิ่เป็นร้านเปิใหมู่่แ่็เยอะอี
"
แล้วหมอไม่อยาลอทำเหรอ "
" ไม่รู้สิ
แล้วุล่ะอยาทำานอะไร " ุหมอัวเล็อบลับมา้วยำถาม ผมเหรออยาทำานอะไร
?
" นแบบผมะไปทำอะไรไ้ เป็นโรแถมยัเ้าับใรไม่เ่อี่าหา
"
"
ุเป็นโรนะไม่ไ้เป็น่อยหรือพิาร ทำไม้อูถูัวเอนานั้น "
"
ถ้ามีนิแบบหมอ็ี "
ไม่ใ่ว่าไม่เยลอทำผมเยไปออานับพี่ายนโอบ้านแ่เมื่อทุนรู้ว่าผมเป็นอะไร็ีัวออห่าเพราะวามลัวไม่็ีสอหน้าอยาะมาสนิทับผมเพราะหวัะับผมทั้นั้น
นทุวันนี้ผมเลยเลือที่ะอยู่บ้านีว่า
" ใระมอุยัไุะสนใทำไม
ุแ่ทำหน้าที่อุให้ีที่สุ็พอแล้ว "
" แล้วหมอเยมีแฟนไหม "
เห็นว่าน้าายบอว่าัวเอเวอร์ิ้น็อยาะลอรู้ว่าเยมีแฟนมา่อนรึเปล่า
" ไม่เยมีอ่ะ "
"
ไม่ิอยาะมีแฟนบ้าเหรอ "
ใ่ว่าุหมอัวเล็นี่ะไม่มีเสน่ห์่อนรอบ้าสัหน่อย
ุหมออผมออะห้นาาน่ารัแถมยัิใี้วย้ำทำไมถึไม่มีแฟนมา่อนเลยนะ
" วุ่นวาย ไม่อยามี "
" หมอนี่็แปลน
แล้วสเป็หมอเป็นแบบไหนเหรอ ? "
" ็อบนัวสู หุ่นี
หน้าาีแล้ว็รวย ? "
"
ปััยเบื้อ้นอารมีแฟนรึไ ทำไมถึเลือันที่พวนี้ "
" เอาริๆ
็ไม่ใ่แบบนั้นหรอ "
" แล้วแบบไหน ? "
ถ้าไม่ใ่แบบนั้นแล้วะอบพวที่เี่ยวับหน้าาทำไมนี่หมอเามีระบวนารทาวามิบ้ารึเปล่าเนี่ย
" ็ถ้าอบใรึ้นมาแล้ว
สเป็ที่เราั้ไว้มัน็ไม่มีวามหมายหรอ "
" ั้นถ้าสมมิหมออบผม
สเป็ที่หมอั้ไว้มัน็ไม่มีวามหมายแบบนั้นใ่ไหม "
"
แล้วทำไมผม้ออบุ้วย "
" ็แ่ถามเยๆ เอ
หรือว่า.. " ผมหรี่ามอุหมอัวเล็อย่ามีเลศนัย
ว่าันว่านที่ร้อนัวือนที่ทำริแบบนี้ผม็ยิ้มรุ้มริ่มทันที
ผมเยิบเ้าไปใล้นัวเล็นิับที่วาแนอเ้าอี้นั่
พวแ้มใสแ่านที่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอาาศร้อนหรือเพราะอะรีนาลินที่สูบีภายในร่าายันแน่
" ะบ้าหรือไัน "
" ไม่บ้า
แ่็ไม่แน่ที่หมอะอบผมนะ็ผมทั้สู หล่อ หุ่นีและ็รวย หมอเ็รู้นี่ "
ผมับมือเล็นั่นให้สัมผัสหน้าท้ออผม
็พอะรู้ว่าัวเอมีวามหน้าาีมาแ่ไหน็ูาใบหน้าอุหมอัวเล็ที่ำลัแเห่อร้อนไปหม
" หล่อว่าุ็มี "
" ใรที่หล่อว่าผม ? "
ผมเลิิ้วมอ ในโลนี้ยัมีนหล่อว่าผมอีเหรอ
" ุอี้ฟานไ
เาหล่อรสเป็ผมเลย "
" หมอนั่นมันเ้าู้ะาย
สนใมันทำไมัน ผมสิีหล่อเหลาเทพบุรทำไมไม่สนใ " ผมมวิ้วมุ่นในบ้านหลันี้มันะไปมีใรที่หล่อว่าผมนานั้นเลย
านยอล แบฮยอน
อี้ฟานพวเา่า็้อยว่าผมทั้นั้นเลยไม่เห็นะมีใรหล่อเท่าผมทั้นั้นแหละ
"
ผมไม่ิแบบนั้นนว่าผมะรู้ัเาริๆ "
" หมออ่ะ นมีแ่ั้เยอะแยะทำไมถึไปอบหมอนั่น้วย
" ผมยอมล่าถอยออมาเมื่อนัวเล็รียิ้มออมาเหมือนผู้นะ
รู้หรอว่าะแหย่ให้ผมอารม์เสีย
" ผมะอบใร็เรื่ออผมน่า
"
.
.
.
.
.
" ะเรื่ออหมอไ้ยัไ
็ในเมื่อผมอยาให้หมออบผม "
" ... "
" หลับีว่า ่วัเลย
" ไม่รอให้สิอุหมอัวเล็ลับมา
ผม็เอนัวเอาหัวหนุนหน้าันุ่มนิ่มอุหมอะเอ
นึถึใบหน้าหวานที่ทำหน้าเหวอมัน็ลไม่เบา
นอาะเป็นหมอแล้วยัเป็นลาเฟ่รึเปล่า็ไม่รู้ทำไมถึอบทำัวให้ผมำนันะ
เฮุน พาร์ท
เฮุนอา..
..ะไปไหน ?
ัน้อไปแล้วนะ
ไม่.. ะไปไหนุยับผม่อน ไม่
อย่าไป !
ไม่
.
.
.
อย่าไปนะหมอ
" เฮุน เป็นอะไร "
ผมเย่าัวนัวสูที่ำลัทำสีหน้าเร่เรียทั้ที่ำลัหลับอยู่
เหื่อเม็โเริ่มผุพรายามใบหน้าไ้รูปนแทบเหมือนับว่านัวสูไปวิ่าฝนมา
แ่ผมเย่าเท่าไหร่มันเา็ไม่ยอมื่นสัที
" ไม่.. อย่า.. "
" ื่น เฮุนื่น "
ผมเพิ่มแรเย่ามาว่าเิม
ริมฝีปาหยัพึมพำอะไรสัอย่าที่ผมไม่่อยะับใวามไ้ว่าเาำลัพูถึอะไร
ใบหน้ามสะบัไปมามือไม้็เริ่มไม่อยู่สุปัไปทานั้นทีรนี้ทีเี่ยวโนหน้าผม็มี
" หมอ.. หมออย่าไป หมอ "
" ผมไม่ไปไหน
แ่ื่น่อนเถอะ " ไม่รู้หรอว่าเาฝันอะไรแ่เาละเมอเรียผมะนอสสัยไม่ไ้
ในเมื่อเย่าไม่รู้สึัวผม็ออแรันผลัเาลพื้นโรมให่
เฮุนเบะปาร้อราออมาเบาๆ ้วยวามเ็บปว สมน้ำหน้า ปลุีๆ แล้วไม่ยอมื่น
" อะไรันหมอ ผมเ็บ.. "
เฮุนยันัวลุึ้นมายืนปัเศษใบไม้ที่เาะิามเสื้อผ้าอนพร้อมับยิำถามใส่ผม
" ุฝันร้าย
ผมปลุเท่าไหรุ่็ไม่ยอมื่นเลย "
" ริเหรอ ? "
"
ทำไม้อทำหน้าแบบนั้น้วย ุฝันลามเหรอ "
ผมหรี่ามอับผินัวสูที่ใบหน้าีเผือราวับเอผีริมฝีปาเม้มเ้าหาันนเือบเป็นเส้นร
วามนั่นไม่แม้แ่ะมอาผมเหมือนเย เาำลัปิบัอะไรผมอยู่รึไผมแ่ิมาไปเอแหละมั้
" อื้ม ผมฝันลาม "
" ุหมมุ่นเินไป "
" แล้วผม้อทำยัไ "
"
อยาลอไปออำลัายบ้าไหม ผมะพาุไป " ริๆ ผม็มีวิธีแ้เรียให้นพวนี้ือารทำิรรมอะไร็ไ้ที่หรรษาเหมือนใน้อสอบที่ว่าหามีอารม์ทาเพศวรทำอย่าไร
ปิ๊ป่อ
ถู้อนะรับ
วรพาเาไปเะบอล
.
.
" ออำลัายเหรอ ? "
" ใ่
สนใไหมผมะไปวนนในบ้านให้มาเล่น้วย " ผมียิ้มให้เฮุน
อย่าน้อยผม็ไม่้อมาทนนั่สบเสี่ยมภายในบ้านเหมือนไม่มีนบแบบนี้
ที่ริผมเอ็อยามีเพื่อนแ่แถวนี้็มีแ่ป่า ป่า ป่าและป่าทั้นั้น
" แล้วเราะเล่นอะไรัน
? "
" ไปเะบอลัน "
"
าสั้นเะบอลไ้้วยเหรอ "
" อยาโนผมเะ้านอูไหม
" ผมเท้าเอวมอนัวสูที่ยยิ้มปริ่มใที่เห็นผมร้อนัว าสั้นแล้วไเะ้านอเาไ้แล้วันแหละ
!
หลัาที่ลันแล้วผม็เินามหาสมาิภายในบ้านอย่าเหล่าพี่ายอุายนสุท้ายอบ้าน
ไหนๆ
็ไปออำลัายแล้ว็ถือเรื่อระับมิรรอบรัวไป้วยเลยีว่า
และอนนี้พวเราทั้ห้าน็มาสถิอยู่บนรถ้วยวามเียบสบ ยเว้นเสียแ่..
เมี้ยว
.
.
.
เฮุนพแมวมาเล่นบอล้วย
ผมิยัไที่วนพวเาไปเะบอลสภาพแ่ละนนาอยู่ในุนับอลยัูหล่อเหลาเหมือนนายแบบูเปอร์โมเลที่มีออร่าวามหล่อระายไปทั่ว
อนนี้รถเ้าสู่เในเมือเรียบร้อยแล้ววันนี้ผมเ้าเมือเป็นรั้ที่สออวันีใมาที่ไ้ลับเ้ามาพบปะฝูน
" หมอ "
" ว่าไ "
ผมเหลือบมอเฮุนที่สะิแนผม
"
บอลมันเล่นห้านไ้้วยเหรอ "
" ไม่ไ้ "
" แล้วทำไมมาันแ่นี้ล่ะ
"
" ถามพี่ให่อนายูสิ "
ผมพยัเพยิหน้าไปทาอี้ฟานที่มีวามมุ่มั่นในารทำานมาเาหอบแฟ้มเอสารมามายึ้นรถมา้วยวามอุสาหะ
ใบหน้าหล่อม้มมอเอสาร้วยแววาริัูเป็นอีมุมหนึ่ทีู่สมาร์ทมานผมอใเผลอมอไม่ไ้
มีบ่อยรั้ที่ผมเผลอมอนเาร็ัวแล้วมอลับมา
" พี่ "
" ว่าไเฮุน "
ผมไ้แ่นิ่เียบฟับทสนทนาระหว่าสอพี่น้อ
" บอลมันเล่นห้านไม่ไ้
"
"
เพื่อนอแบฮยอนับานยอละมาเล่น้วย " เพื่อน ? นพวนี้มีเพื่อน้วยเหรอ
? น่าแปลใที่มีนบนพวนี้้วย
แปลประหลายัมีนบอีผมอุ้มสายไหมึ้นมาวาที่ั่อนะลูบนมัน้วยวามเพลิเพลิน
" อบแมวเหรอรับ "
"
มัน็น่ารัีไม่ใ่เหรอรับ " ผมละสายาาารสนทนาอสอพี่น้อมามอแบฮยอน
ระบายยิ้มอ่อนให้นที่ะโหน้ามาถาม
" ผมอเล่นมัน้วยไ้ไหมรับ
? " ผมหอหนี่อนะส่สายามอ้อนให้แบฮยอน
ใบหน้ามนั่นยับเ้ามาระิบ้าหูอผมนน่าลัว
" ็เล่นสิรับ
แล้ว่วยยับออไป้วยรับ "
" ทำไมเหรอรับ ลัวเหรอ
? "
"
ผมไม่อบให้ใรเ้าใล้รับ " ผมสบาเรียวอเา
ริมฝีปาหยัยิ้มที่มุมปาอย่าอบใที่ถูผมปิเสธสัมผัสอเา
แบฮยอนพยัหน้าเป็นเิรับรู้ว่าเ้าใ
"
แ่ผมอบเ้าใล้นะรับ "
" โริรึไุ "
ผมมวิ้วพยายามะัมือัวเอลับแ่ว่าแบฮยอน็ึรั้มันเอาไว้
ผมไม่เ้าใว่านบ้านนี้เาเป็นอะไรทำไม่ถึไ้พูยาพูเย็นฟัภาษานไม่รู้เรื่อรึไ
" ผมเปล่าโริ
ผมแ่อยาลูบนแมวรับ "
"
แ่ทีุ่ลูบนั่นมันมืออผม " ผมเสีย่ำพยายามไม่เสียันนอื่นรู้
แบฮยอนยันั่ยิ้มราวับไม่รู้สึรู้สาอะไร
" แบฮยอน หยุไ้แล้ว "
อบุสวรร์
ผมหันไปมอ้นเสียทุ้มอย่าอี้ฟานที่เยหน้าปรายามอน้อายัวเอที่ยิ้มเหมือนนโริ
ผม่อมหัวให้อี้ฟานเป็นเิอบุแ่เาูเหมือนะไม่ไ้สนใอะไรผมเลย้วย้ำ
ิว่าหล่อแล้วะหยิ่ยัไ็ไ้ั้นเหรอ ?!
" พี่ิะทำอะไร "
" ็แ่อยาะลูบนแมว "
"
แมวนั่นมันลูอผมับหมอ นอื่นไม่มีสิทธิ์ "
เฮุนปัมืออแบฮยอนออ่อนะึัวผมให้สไล์เ้าไปหาัวเอ
" อย่ามาน่า "
" ยุ่ริ " ใ่
แบฮยอนยุ่ับผมมาเลย อยาะเอาสายไหมฟาหน้าเาให้ายะเลย
"
นายนี่หาเรื่อุหมอัวน้อยลอเลยนะ "
" ใรัวน้อยไม่ทราบ "
ผมเิหน้ามอานยอลที่ใส่หูฟัฟัเพลอยู่แ่ไม่รู้ทำไมถึไ้ยินเรื่อที่ผมุยัน
" หรือะให้เรียว่าอ้วน
? "
" โหย ไอ่นหูา "
" 555555555 หูาั้นเหรอุหมอ
" ผมอ้าปา้าเสียหัวเราะที่หลุัาปาอบุลทั้หมในรถยเว้นผมมันทำให้ผมสสัยว่ามันมีอะไรแปลนัรึไับำ่าอผม
นาอี้ฟานยัเยหน้าาอเอสารนั่นมาหัวเราะับเหล่าน้อายัวเอเลย
"
ไม่มีน่าเาแบบนี้มานานแล้วนะ "
" ุนี่สุยอริๆ เลย
"
" รับ ? "
ผมไ้แ่านรับอย่าๆ
สุท้าย็ไม่มีำอธิบายอะไรเพิ่มเิมให้ผมเ้าในอประโยออี้ฟานที่บอว่าไม่มีนเรียานยอลแบบนี้มานานแล้ว
อย่าน้อยบรรยาาศบนรถมัน็ไม่ไ้เียบรึมเหมือนเมื่อสัรู่เพราะานยอลเป็นนุนวนวามรึรื้นให้โยารเปิเพละนลั่นรถแ่ที่มันมีมาว่านั้น็ือานยอลแรพโว์พวเราทั้สี่นแ่มันเป็นเรื่อธรรมาที่ทุนินแล้วยเว้นผม
ไม่น่าเื่อว่านไร้สาระอย่าเาะทำเรื่อพวนี้ไ้้วย
และแบฮยอน็โว์สิลารร้อเพลให้พวเราฟั้วยอย่าน้อยนั่นมัน็ทำให้ผมเลิ้มไปับมันนเือบะลืมเรื่อที่เาวยโอาสับมือผม
" ถึสโมสรแล้ว
ลันไ้แล้ว " อี้ฟานเ็บเอสาร่อนะปิเพลอานยอลล พวเราทั้ห้านทยอยลารถ
ผมวาสายามอรอบสโมสรบอลที่ว้าและให่โสมับานะอนบทอนมีเินะริ
" เยมาที่นี่ไหม "
" เย "
ผมเลิิ้วอย่าแปลใ ไม่ิว่านป่วยอผมะเยออาบ้านมา้วย
" อบเล่นบอลรึเปล่า "
" ไม่ เลียบอลที่สุ "
" ประสาท
ไม่อบแล้วทำไมไม่บอแ่แร " รู้ี้ผมะไ้พาเาไปเล่นอย่าอื่น
ถ้าให้มาำใเล่นแบบนี้เาะเรียหนัแทนรึเปล่าเนี่ย
นี่มันราววยอะไรอผมันแน่ ผมับเฮุนและสายไหมในอ้อมออนัวสูเินรั้ท้ายอลุ่มเราผ่านามสนามีฬามามายที่ถูแบ่เอาไว้
" ทานี้ "
" รับ "
ผมานรับแบฮยอน่อนะเินเ้าไปในสนามเ็ที่ไ้ยินาานยอลพู
" ... "
" เป็นอะไร ? "
ผมหันไปมอนัวสูที่เิน้มหน้าามผมมา
ไม่รู้ว่าเาเป็นอะไรแ่็อห่วไม่ไ้ผมไม่ไ้พยามาะ้วย
" เปล่า "
" ั้นามมา "
ผมึายเสื้ออนัวสูให้เินามมา อย่าน้อย็พาไปหาพวพี่ายอเา็ไ้
ผมไม่รู้ว่าพวเาำลัยืนุยอะไรับนลุ่มหนึ่แู่ะสนิทันมา
ผมพาเฮุนเินเ้าไปอย่าเียบๆ ส่วนนัวสู็ว้าอผมไปับแน่นราวับหวาลัวอะไรบาอย่า
"
นีุ่หมอนใหม่อบ้านเรา "
" สวัสีรับ "
ผมโ้หัวให้เหล่าเพื่อนานยอลและแบฮยอน
อย่าน้อย็วรทำวามรู้ัไว้แ่สายาอผมันไปสะุับนผิวแทนนหนึ่
" ุ ? "
" ำผมไ้้วยเหรอ
ีใั "
ให้ทายว่าผมเอใร
.
.
.
ิม อิน !
" รู้ัันเหรอ ? "
" ไม่ / ใ่พี่ "
อยาะระโถีบนผิวแทนนั่นให้ถลาไปับพื้นสนามบอล
อี้ฟานมอสลับไปมาระหว่าผมับเาที่ยืนมอันราวับู่อริแ่าิปา่อน
นี่ผมมีวสมพศ์ับนบ้าแบบนพวนี้รึเปล่านะ
" อโทษที่มา้านะ "
ผมเบี่ยสายาไปมอนมาใหม่ที่วิ่มา้วยวามเหนื่อยล้า
แ่นั่นไม่เท่าับแรที่ำลับีบที่ฝ่ามืออผม
าฝ่ามือที่บีบสุแรแล้วเฮุน็เพิ่มแรมาว่าเิมนแทบะหัมือผมให้แหลสลายไปเลยแ่ถึแบบนั้นผม็เลือที่ะให้เาบีบมัน่อไป
" ็ยัีว่าไม่มาน่า "
"
ไ้่าวว่าเามา้วยนี่ ไหนล่ะ ? " นที่เป็นหัว้อสนทนาที่ผมเาไม่ยาว่าือใร
ผม็พอะเาออแล้ว
.
.
.
.
.
.
.
.
" สวัสี เฮุน "
" หมอ"
?
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
© ทอล์ ทอล์ !!
© ื้อ
นไ้เราลายไปเป็นสอเอร์แอบสะรอยามุหมอะแล้ว ส่วนแบฮยอนมัน็อบลวนลาม ._. แล้วัวละรที่โผล่มาใหม่ะือใรันนะ
?
© เราะเอันในอนาหน้า
แล้วมาิามัน่อไป
© สวัสีรั
© #นไ้พิเศษอยอู
ความคิดเห็น