คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #115 : ~ Happy Family 2 ~ # 16 (100%)
“ นอนนิ่งๆห้ามขยับนะเดี๋ยวยุนไปเอายามาให้ ” ยุนโฮบอกเสียงดุหลังจากที่วางแจจุงลงบนเตียงเรียบร้อยแล้วมือหนาดึงมาห่มขึ้นมาคลุมกายให้คนรักก่อนจะเดินไปหยิบยามาให้
แต่มีหรือที่แจจุงจะยอมฟังมือขาวดันตัวเองลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงก่อนจะยกมือขึ้นกอดยกมองร่างสูงที่กำลังเดินหาถุงยาบำรุงรอบห้อง
“ ไม่เห็นยุนบอกแจเลยว่าเคยเป็นแฟนกับทิฟฟานี่ ” เสียงหวานเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงปกติ แต่น้ำเสียงที่ฟังดูปกติของแจจุงกลับสามารถทำให้คนที่กำลังหยิบถุงยาในกระเป๋าชะงักได้
“ ทิฟฟานี่บอกแจเหรอ ” ยุนโฮหันกลับมามองพร้อมกับคิ้วหนาที่ขมวดนิดๆก่อนจะหยิบถุงยาบำรุงแล้วเดินกลับมาที่เตียง ในเมื่อแจจุงรู้เรื่องแล้วเขาก็ไม่จำเป็นที่จะปิดเอาไว้
ไม่ใช่ว่ายุนโฮไม่อยากบอกเรื่องทิฟฟานี่กับแจจุงแต่เพราะร่างสูงเห็นว่ามันไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรในเมื่อเขาเลิกลากับหญิงสาวนานแล้วและไม่คิดที่จะกลับไปคืนดีอีกยุนโฮคิดว่าถ้าบอกไปมันจะรกสมองของแจจุงเปล่าๆ
“ ใช่.....เธอบอกว่ายุนเคยรักเธอมาก ” ท้ายประโยคบอกเสียงแผ่ว ถึงจะพยายามบอกว่าเรื่องระหว่างยุนโฮกับทิฟฟานี่มันเป็นอดีตไปแล้วแต่มันก็อดที่จะรู้สึกหน่วงๆไม่ได้เมื่อเผลอคิดว่าก่อนที่จะมาเจอเขายุนโฮเลยรักคนอื่นมาก่อน
“ แต่ตอนนี้คนที่ยุนรักมากที่สุดคือแจกับลูก ” บอกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนหากแต่เต็มไปด้วยความมั่นคง เขาเคยรักทิฟฟฟานี่มากก็จริงแต่นั่นมันเป็นอดีตไปแล้วแต่ในปัจจุบันและอนาคตแจ
จุงคือคนที่เขารักมากที่สุด
ยุนโฮไม่รู้หรอกนะว่าทิฟฟานี่กลับมายุ่งกับเขาทำไมแต่การที่หญิงสาวจงใจบอกถึงความสัมพันธ์ในอดีตระหว่างเธอกับเขาให้แจจุงรู้มันทำให้ยุนโฮรู้สึกว่าเธอคงไม่มาดีแน่ๆ
“ ถ้าเธอขอคืนดี ยุนจะกลับไปหาเธอรึเปล่า ” วูบหนึ่งที่ดวงตาคู่สวยฉายแววหวั่นไหว ถึงแม้จะมั่นใจในตัวยุนโฮแต่ในเมื่อทิฟฟานี่ประกาศตัวชัดเจนขนาดนี้แจจุงเชื่อว่าเธอคงไม่ยอมรามือง่ายๆแน่
แจจุงจะไม่ระแวงเท่านี้เลยถ้าหากทิฟฟานี่จะสู้กันซึ่งๆหน้าแต่สิ่งที่แจจุงกลัวคือการแอบแทงข้างหลัง เพราะเขาไม่สามารถรู้ได้เลยว่าทิฟฟานี่จะใช้วิธีไหนเพื่อให้ได้ยุนโฮกลับไปร่างบางก็ได้แต่หวังว่าหญิงสาวจะไม่ใช้วิธีสกปรกเพื่อทำลายครอบครัวของคนอื่น
“ ยุนจะกลับไปทำไม ในเมื่อตอนนี้ยุนมีความสุขกับครอบครัวของเราที่สุด ” ลำแขนแข็งแรงรั้งกายบางเข้ามากอด เขาไม่รู้ว่าระหว่างที่นั่งอยู่ด้วยกันทิฟฟานี่คุยอะไรกับแจจุงบ้างแต่ที่
ยุนโฮรู้ในตอนนี้คือแจจุงกำลังหวั่นไหว
“ แจกลัว.... ทิฟฟานี่บอกว่าเธอจะทำให้ยุนกับไปรักเธอให้ได้” แค่คิดว่าถ้าหญิงสาวทำสำเร็จแจจุงก็เหมือนจะหายใจไม่ออกแล้ว
“ แค่เชื่อใจยุน ว่ายุนรักแจกับลูกมากที่สุดแค่นี้แจก็ไม่ต้องกลัวอะไรแล้ว แจเชื่อใจยุนมั๊ยครับ ? ”
“ เชื่อสิ ” พยักหน้าอยู่กับอกแกร่ง แจจุงเชื่อใจและไว้ใจยุนโฮเสมอแต่คนที่แจจุงไม่ไว้ใจคือผู้หญิงที่เชื่อทิฟฟานี่ต่างหากล่ะ ถึงจะไม่ค่อยชอบมีเรื่องกับใครแต่แค่มองตาแจจุงก็รู้แล้วว่าผู้หญิงคนนี้ร้ายไม่เบา “ แต่... ”
“ ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น... ” ยุนโฮส่ายหน้าบอกยิ้มๆบอกให้แจจุงสบายใจ “ เราแต่งงานกันมากี่ปีแล้ว ” มือหนาลูบหัวทุยเบาๆเพื่อปลอบประโลมคุณแม่คนเก่งที่กำลังอยู่ในช่วงอ่อนไหว
“ สามปี ” เสียงหวานดังอู้อี้อยู่กับอก คิ้วสวยขมวดมุ่นเมื่ออยู่ๆยุนโฮก็ถามเรื่องนี้แต่แค่ได้รับอ้อมกอดอุ่นๆจากยุนโฮมันก็ทำให้แจจุงคลายกังวลไปได้มากทีเดียว
“ สามปีแน่เหรอ ” เสียงทุ้มถามย้ำพร้อมกับที่มุมปากหยักมีรอยยิ้มนึกสนุก แจจุงแน่ใจเหรอว่าพวกเขาแต่งงานกันมาแล้วสามปีแต่เท่าที่เขาจำได้มันมากกว่านั้น
ตากลมชายมองค้อนคนรักรู้เลยล่ะว่ายุนโฮอยากให้ตอบแบบไหน เสียงหวานเอ่ยตอบออกไปทั้งๆที่ใบหน้าสวยเริ่มขึ้นสี “ สามปีทางนิตินัย แต่ทางพฤตินัยน่ะหกปี ”
เสียงทุ้มหัวเราะเบาๆด้วยความชอบใจก่อนจะกดจมูกลงบนกลุ่มผมนุ่มด้วยความเอ็นดูเมื่อใบหน้าสวยเบียดเข้ากับหน้าอกแข็งแรงทันทีที่พูดจบ รุ่นนี้แล้วยังจะอายอีกเหรอแจจุง
ถ้าตามกฎหมายแล้วเขากับแจจุงแต่งงานกันสามปีเหมือนที่แจจุงบอกตอนแรกน่ะถูกแล้ว แต่นั่นคือการแต่งงานครั้งที่สองเพราะครั้งแรกเขากับแจจุงแต่งงานกันตั้งแต่ตอนที่เราสองคนมีอะไรกันครั้งแรก ยุนโฮจำได้ว่าหลังจากที่มีอะไรกันในคืนนั้นตื่นเช้าขึ้นมาเขาก็ขอแจจุงแต่งงานทันที การตัดสินใจครั้งนั้นมันไม่ใช่ทำไปเพื่อแสดงความรับผิดชอบแต่ที่ยุนโฮทำไปในตอนนั้นก็เพราะแจจุงคือคนที่ทำให้เขาอยากใช้ชีวิตอยู่ด้วยตลอดไป นึกถึงตอนนั้นแล้วก็อดที่จะยิ้มขำไม่ได้มันช่างเป็นการขอแต่งงานที่ไม่โรแมนติกเอาซะเลยเพราะนอกจากจะไม่มีแหวนแต่งงานแล้วเขายังขอแจจุงแต่งงานในสภาพที่ไม่มีเสื้อผ้าติดกายด้วยกันทั้งคู่
มือหนาค่อยๆรั้งร่างบางของคนรักออกจากอ้อมกอดก่อนจะจับไหล่บางทั้งสองข้างเอาไว้ หน้าคมยื่นเข้าไปใกล้จนหน้าผากชิดกันตาเรียวจ้องเข้าไปในช่วงตาคู่สวยก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ หกปีที่ผ่านมา....ยุนยังพิสูจน์ให้แจเห็นไม่พออีกเหรอว่ายุนรักแจกับลูกมากแค่ไหน ?”
“ พอสิ....ทุกอย่างที่ยุนทำแจรับรู้ ”
“ เพราะฉะนั้นไม่มีอะไรที่แจต้องกังวล เพราะในชีวิตนี้ยุนไม่ต้องการใครอีกแล้วนอกจากแจกับลูก ”
“ ยุน...แจขอโทษ ” บอกด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิด
เขาไม่น่าเก็บเรื่องที่ทิฟฟานี่พูดมาคิดจนเกือบทำร้ายความรู้สึกของยุนโฮเลยจริงๆ ทั้งๆที่ผ่านมายุนโฮทำเพื่อเขากับลูกมาตลอดเราสองคนผ่านอุปสรรคหลายอย่างมาด้วยกันกว่าที่จะมีวันนี้ได้แค่นี้มันก็น่าเป็นเครื่องพิสูจน์ได้แล้วว่าความรักที่เรามีให้กันและกันมันมั่นคงมากแค่ไหน นึกแล้วแจจุงก็อดที่จะโมโหตัวเองไม่ได้เรื่องใหญ่กว่านี้เขากับยุนโฮยังผ่านมาได้แต่แค่เรื่องที่ผู้หญิงคนหนึ่งคิดเองเออเองทำไมต้องคิดมากให้มันเสียสุขภาพจิตด้วย
“ แจไม่ต้องขอโทษหรอก....เพราะอย่างน้อยแจก็ทำให้ยุนรู้ว่าถึงจะลูกสามแล้วแต่แจก็ยังหวงยุนอยู่ ” รอยยิ้มล้อๆปรากฏอยู่บนปากหยัก บางทีนี้อาจจะเป็นข้อดีข้อเดียวที่ทิฟฟานี่มาที่นี่ด้วยก็ได้
“ สามีทั้งคนจะไม่ให้หวงได้ยังไง ” ถึงจะลูกสิบก็จะหวงสามีและพ่อที่ดีแบบนี้ไม่ได้หาได้ง่ายๆตามท้องตลาดนะจะบอกให้
เสียงหัวเราะเบาๆดังอยู่ภายในห้องนอนพร้อมๆกับเกมส์จ้องตาที่ไม่มีใครคิดที่จะสายตาไปก่อน สายตาที่เต็มไปด้วยความรักสองคู่กำลังสื่อให้อีกฝ่ายเห็นถึงความรู้สึกข้างใน ความรักที่นับวันยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆตามกาลเวลามันแน่นแฟ้นจะจนไม่มีที่ว่างให้ใครเข้ามาแทรกได้
มือคู่นี้ไม่ปล่อยออกจากกันฉันใด ใครก็เข้ามาแทรกกลางไม่ได้ฉันนั้น
“ ยุน...จูบแจหน่อยสิ ” เสียงหวานเอ่ยขึ้นมาท่ามกลางความเงียบก่อนจะย่นจมูกอย่างน่ารักเมื่อพ่อหมีแกล้งทำตาโตตกใจ
“ นี่ใช่แจจุงตัวจริงหรือเปล่าเนี่ย ” เสียงทุ้มถามแกมหยอก รู้ว่าที่แจจุงเรียกร้องแบบนี้ก็เพราะร่างบางต้องการเพิ่มความมั่นใจให้กับตัวเอง แต่นานๆทีจะเห็นแจจุงเป็นฝ่ายขอให้เริ่มก่อน
ยุนโฮก็ขอแซวหน่อยละกันเพราะทุกทีเขาสะกิดแทบตายกว่าคุณภรรยาคนสวยจะยอม
“ อยากรู้ว่าตัวจริงหรือเปล่า ก็ชิมดูสิ ” พูดเองก็เขินเอง แจจุงนายต้องบ้าไปแล้วแน่ๆที่พูดออกไปแบบนั้นนายลืมไปแล้วเหรอว่าชองยุนโฮหื่นแค่ไหน
“ อืม...คงต้องเป็นแบบนั้น ”
ยิ้มเอ็นดูปรากฏบนหน้าคมก่อนที่ปากหยักจะค่อยๆทาบทับลงบนกลีบปากอิ่ม แจจุงปิดเปลือกตาลงช้าๆเพื่อรอรับสัมผัสที่ร่างสูงกำลังจะมอบให้ ยุนโฮค่อยๆดูดดื่มกลีบปากสีสวยอย่างใจเย็นก่อนจะขบเม้มสองสามทีแจจุงก็ยอมเปิดทางให้เข้าไปกวาดเอาความหวานในช่องปาก เรียวลิ้นทั้งสองไล่ต้อนกันอย่างไม่มีใครยอมใคร
เสียงหายใจหอบกระเส่าดังออกมาจากช่องว่างของกลีบปากก่อนที่ยุนโฮจะต้องจำใจปล่อยปากอิ่มให้เป็นอิสระเมื่อแจจุงแทบจะขาดอากาศหายใจ แขนแกร่งช้อนร่างบางขึ้นมานั่งบนตักก่อนจะซุกไซร้ไปตามซอกคอขาวเสียงหอบของแจจุงเป็นเครื่องปลุกอารมณ์ในกายเขาได้เป็นอย่างดีดูท่าว่าภรรยาคนสวยจะสร้างงานให้คุณสามีซะแล้ว
ถ้าเขากดแจจุงตอนนี้ตัวเล็กในท้องจะโกรธเขามั๊ยนะ
ยุนโฮค่อยๆดันแจจุงลงนอนราบกับเตียงก่อนที่กายหนาจะตามขึ้นไปคร่อม ถึงแม้จะแอบกลัวว่าเจ้าตัวเล็กในท้องจะโกรธแต่ความต้องการที่มีมากจนยากจะควบคุมทำให้ยุนโฮไม่อาจปล่อยร่างหอมหวานนี้ไปได้
“ อื้ม ... ” เสียงหวานดังแทรกช่องอากาศที่เหลือว่างเพียงน้อยนิด ตากลมหลับพริ้มรอรับสัมผัสที่ร่างสูงกำลังจะมอบให้
แขนเรียวตวัดโอบรอบลำคอแกร่งก่อนจะอาศัยจังหวะที่ยุนโฮปล่อยกลีบปากอิ่มให้เป็นอิสระเพื่อไปคลอเคลียอยู่กับซอกคอขาวแขนเรียวรั้งคอแกร่งเข้ามาชิดก่อนจะขบเม้มแรงๆให้เกิดรอย แจจุงจงใจสร้างรอยนั้นไว้นอกร่มผ้าเพื่อให้ทิฟฟานี่สังเกตเห็นได้ง่ายอยากจะรู้เหมือนกันว่าเจ้าของเขาแสดงความเป็นเจ้าของขนาดนี้แล้วหญิงสาวจะทำยังไงต่อไป
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ในขณะที่ทุกอย่างกำลังจะเป็นไปตามวิถีทางที่ควรจะเป็นเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นขัดจังหวะของคนทั้งคู่ เสียงเรียกที่ดังอยู่หน้าห้องเป็นสัญญาณบอกว่าลูกหมีทั้งสองกลับมาจากเล่นน้ำแล้ว แจจุงผลักยุนโฮออกทันทีที่สติกลับมาครบก่อนจะรีบวิ่งไปเปิดประตูให้ลูกน้อยทั้งสองทิ้งให้พ่อหมีนอนค้างอยู่บนเตียง มือหนายกมือขึ้นขยี้ผมแรงๆด้วยความขัดใจลูกนะลูกจะรีบขึ้นมาทำไมคุณพ่อคุณแม่กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มอยู่แล้วเชียว
“ ครับๆ เปิดแล้วลูก ” เสียงหวานตะโกนบอกออกไปเมื่อจังหวะในการเคาะประตูดังถี่ขึ้นเรื่อยๆ
“ คุณแม่หนูหนาว ” มุนบินวิ่งเข้าไปกอดขาผู้เป็นแม่ทันทีที่ประตูห้องเปิดออก แจ
จุงหัวเราะเบาๆก่อนจะยื่นมือไปรับลูกหมีคนเล็กที่ตัวสั่นไม่แพ้พี่ชายมาจากชางมิน
“ ขอบใจนะ ”
“ ไม่เป็นไรครับ.....พี่จุนซูฝากบอกว่าเจอกันตอนหกโมงเย็นนะ ” ชางมินยิ้มบอกว่าไม่เป็นไรเขาเต็มใจที่จะดูแลหลานรักทั้งสอง มือหนายื่นไปดึงแก้มยุ้ยของหลานสาวเบาๆก่อนจะเดินกลับลงไปข้างล่าง
แจจุงจัดการปิดประตูห้องก่อนจะก้มลงดูลูกหมีทั้งสองที่ตอนนี้เปียกไปทั้งตัว นี่ถ้าไม่หนาวจนตัวสั่นแบบนี้คงไม่ยอมขึ้นจากน้ำง่ายๆสินะ แจจุงจูงมุนบินพร้อมกับอุ้มเยอึนเข้าไปในห้องก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆเมื่อพ่อหมีที่นั่งอยู่อยู่บนเตียงส่งสายตามองค้อนลูกรักโดยที่ลูกหมีทั้งสองไม่ได้รู้ตัวเลยว่าตัวเองกำลังถูกพ่อหมีงอนหลังจากค้อนลูกน้อยพอเป็นพิธีแล้วยุนโฮจึงเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาให้
“ หนาวมากมั๊ยลูก ” ถามด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นปากเล็กทั้งสองนั้นซีดจนน่ากลัวเขาไม่น่าปล่อยให้มุนบินกับเยอึนเล่นน้ำนานขนาดนี้เลยจริงๆ
“ หนาวมากๆเลยคุณแม่ ” มุนบินเงยหน้าบอกพร้อมกับยกแขนให้คุณแม่คนสวยถอดเสื้อออกให้ก่อนจะเดินไปให้พ่อหมีใช้ผ้าเช็ดตัวห่อตัวให้ กายเล็กสั่นเล็กน้อยด้วยความน้ำจากการแช่น้ำเป็นเวลานาน
“ งั้นเดี๋ยวหนูไปอาบน้ำกับคุณพ่อนะลูก อาบเสร็จจะได้มาห่มผ้าอุ่นๆแล้วเดี๋ยวคุณแม่จะไปอุ่นนมมาให้ ” บอกพรางรั้งร่างลูกสาวคนเล็กเข้ามากอดพร้อมกับโยกตัวไปมาเพื่อส่งผ่านไออุ่นไปยังเจ้าตัวเล็ก
“ ถ้าหายหนาวแล้วหนูพาน้องสาวไปเล่นน้ำอีกได้มั๊ยอ่ะคุณแม่ ” เล่นน้ำทะเลสนุ๊กสนุกมุนบินอยากไปเล่นอีกอ่ะมุนบินจะไปเตะบอลกับคุณอาจุนซู
“ ไม่ได้ครับ ..... วันนี้คุณพ่ออนุญาตให้หนูกับน้องสาวเล่นได้แค่นี้ ” เสียงทุ้มเบสของพ่อหมีดังแทรกขึ้นดับความหวังของเจ้าตัวเล็ก ปากหยักแอบยกยิ้มขันเมื่อตาคมทันเห็นมุนบินยู่ปากด้วยความขัดใจ
คุณพ่อไม่ได้อยากขัดใจหนูนะลูกชายแต่หนูมาขัดจังหวะคุณพ่อกับคุณแม่ก่อนเองคุณพ่อเลยขอเอาคืนซะหน่อยถือว่าหายกันก็แล้วกันเนอะ
“ แต่หนูอยากเล่นต่อนี่นา น้องสาวก็อยากเล่นเหมือนกันเนอะ ” น้ำเสียงเอาแต่ใจถูกนำมาใช้อีกครั้งท้ายประโยคยังไม่วายดึงน้องสาวมาเป็นพวกของตัวเองอีกต่างหาก และในเมื่อพี่ชายเอ่ยปากชวนขนาดนี้มีหรือน้องสาวที่ติดพี่ชายยิ่งกว่าอะไรอย่างเยอึนจะไม่เห็นด้วยใบหน้าน่ารักนั้นพยักขึ้นลงแรงๆ
“ หนูเล่นน้ำป๋อมแป๋ม ” ยิ้มโชว์ฟันซี่เล็กอย่างมีความสุขเมื่อนึกถึงน้ำทะเลที่พึ่งจากมา
แจจุงส่ายหน้ายิ้มๆให้กับสองพี่น้องที่เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยตัวสั่นขนาดนี้ยังคิดจะกลับลงไปเล่นน้ำอีกเด็กหนอเด็ก แขนเรียวอุ้มเยอึนขึ้นมาไว้ในอ้อมกอดก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำโดยมี
ยุนโฮอุ้มมุนบินตามมา
“ วันนี้หนูต้องสระผมทั้งสองคนนะลูก ” ร่างป้อมๆทั้งสองถูกวางลงในอ่างอาบน้ำก่อนที่แจจุงจะรีบแย่งขวดยาสระผมมาจากยุนโฮ “ เดียวแจสระให้ลูกเอง ยุนแค่ถูสบู่ก็พอ ” เสียงหวานบอกพร้อมรอยยิ้มล้อเลียน
ขืนเขาให้ยุนโฮสระผมให้ลูกมีหวังเจ้าตัวเล็กทั้งสองได้ร้องไห้ลั่นบ้านเพราะยาสระผมเข้าตาแน่ๆ ถึงแม้ยุนโฮจะใช้ความระมัดระวังมากแค่ไหนแต่สุดท้ายมันก็ยังเข้าตาลูกอยู่ดีจนตอนนี้มุนบินกับเยอึนไม่กล้าให้ยุนโฮสระผมให้แล้ว
“ แต่บางทีวันนี้ลูกอาจจะอยากให้ยุนสระให้ก็ได้นะ ใช่มั๊ยลูกวันนี้มุนบินกับเยอึนอยากให้คุณพ่อสระผมให้ใช่มั๊ยครับ ” ยุนโฮยังไม่ละความพยายามมันต้องมีสักวันสิที่เขาสระผมให้ลูกได้โดยที่เจ้าตัวเล็กไม่งอแง แต่แล้วคำตอบของลูกน้อยทั้งสองก็ทำเอายุนโฮแทบอยากจะร้องไห้พร้อมใจกันส่ายหัวรัวๆก่อนจะรีบเกาะขอบอ่างเดินไปหาที่พึ่งอย่างคุณแม่คนสวย
“ ไม่อาว ว ว ”
“ ไม่เอา....หนูจะให้คุณแม่สระให้ ”
.................................................................
แจจุงเดินออกมาจากห้องนอนอีกครั้งหลังจากอาบน้ำให้เยอึนกับมุนบินเสร็จแล้ว ร่างบางกำลังจะลงไปอุ่นนมมาให้เด็กๆที่ตอนนี้ยุนโฮกำลังแต่งตัวให้อยู่ใบหน้าสวยวาดยิ้มบางๆเมื่อได้ยินเสียงของยุนโฮดังเล็ดลอดออกมาจากในห้องพร้อมกับเสียงหัวเราะคิกคักของเด็กๆ
แต่งตัวให้ลูกหมีพร้อมกันสองคนมันใช่เรื่องง่ายซะที่ไหนล่ะ
แต่ยังไม่ทันที่ขาเรียวจะได้ก้าวเหยียบบันไดเสียงที่เริ่มคุ้นหูของหญิงสาวเพียงหนึ่งเดียวในทริปนี้ก็ดังขึ้นมาซะก่อน
“ หายปวดหัวแล้วเหรอค่ะคุณแจจุง ” ถ้อยคำที่ใช้ยังคงสุภาพเหมือนเดิม หากแต่น้ำเสียงที่เอ่ยออกมานั้นกลับฟังดูไม่เป็นมิตรเอาเสียเลย
ขาเรียวที่กำลังก้าวเดินหยุดชะงักก่อนจะหันกลับมาตอบเพื่อไม่ให้เป็นการเสียมารยาท “ ก็ดีขึ้นมากแล้วฮะ ”
“ อาการดีขึ้นเร็วจังเลยนะค่ะ ” หญิงสาวยกมือขึ้นกอดอกก่อนจะเดินเข้ามาชิดแล้วใช้สายตาไล่มองแจจุงตั้งแต่หัวจรดเท้า ยอมรับว่าเธออิจฉาใบหน้าสวยงามที่ไร้การปรุงแต่งด้วยเครื่องสำอางตรงหน้านี้ นิ้วเรียวถูกยกขึ้นมาเคาะปลายคาง “ เอ๊.....หรือว่าอันที่จริงแล้วคุณแจจุงไม่ได้ป่วยเลย ” ยิ้มเหยียดบอกให้ร่างบางรู้ว่าเธอรู้ทันทุกอย่าง
แจจุงกระตุกยิ้มเย็นๆที่มุมปากเมื่อพอจะรู้ว่าทิฟฟานี่กำลังหาเรื่องจับผิด แต่จับผิดแล้วไงอ่ะเขาไม่แคร์อยู่แล้วเพราะทุกอย่างที่ทำไปแจจุงตั้งใจทำให้หญิงสาวรู้ตัวว่ากำลังยุ่งอยู่กับคนที่มีเจ้าของแล้ว และในเมื่อหญิงสาวไม่คิดที่จะเป็นมิตรด้วยมาตั้งแต่ต้นแล้วทำไมแจจุงต้องทำดีกับคนที่คิดจะทำลายครอบครัวคนอื่นด้วย
“ ผมไม่สบายจริงๆ ” บอกเสียงเรียบก่อนที่รอยยิ้มร้ายๆที่น้อยคนนักจะมีโอกาสได้เห็นจะปรากฏขึ้นบนปากอิ่มแต่มันก็แค่เพียงชั่วครู่เท่านั้น “ แต่พอดีว่าสามีผมเขาดูแลดีมาก ผมก็เลยหายเร็วกว่าปกติน่ะฮะ ”
เสียงหวานจงใจเน้นคำว่าสามีเป็นพิเศษเพื่อย้ำให้ทิฟฟานี่รู้ว่าผู้ชายที่เธอกำลังตามตอแยอยู่ตอนนี้มีภรรยาแล้ว และเขาก็รักและเอาใจใส่ภรรยาของเขามากหรือถ้าจะพูดง่ายๆแจจุงต้องการแหย่ให้ทิฟฟานี่อิจฉาเล่นไงล่ะ
“ งั้นเหรอค่ะ...คุณแจจุงนี่โชคดีจังเลยนะค่ะ ” ถึงแม้น้ำเสียงจะฟังดูปกติแต่ข้างในใจของหญิงสาวแทบจะระเบิดด้วยความอิจฉา
“ ฮะ ผมโชคดีที่มียุนโฮเป็นสามี .....ถ้าคุณทิฟฟานี่ไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวนะฮะจะไปอุ่นนมให้ลูก ” กายบางหันหลังกลับทันทีที่พูดจบไม่ได้สนใจเคยว่าคู่สนทนากำลังอยู่ในอารมณ์ไหน
ทิฟฟานี่มองตามแผ่นหลังบอบบางเกินชายด้วยสายตาริษยามือทั้งสองข้างกำแน่นเพราะดูเหมือนว่าแจจุงจะเหนือกว่าเธอทุกอย่าง เธอจะยอมแพ้แบบนี้ไม่ได้ไม่มีอะไรที่เธออยากได้แล้วไม่ได้หญิงสาวเดินตามแจจุงลงไปช้าๆถ้าหากไม่มีแจจุงยุนโฮจะต้องกลับมาหาเธอแน่นอนปากที่ฉาบด้วยลิปสติกสีสดยกยิ้มเข้าข้างตัวเอง
ยุนโฮต้องเป็นของทิฟฟานี่คนนี้คนเดียวเท่านั้น
“ แจ....ทิฟฟานี่คุณทำอะไรน่ะ ”
“ โอ๊ย ! ”
***** อั๊ยยะ ตอนนี้ยังไม่มี NC แต่อีกไม่นานหมีได้กดเมียแน่ๆ555 ช่วงนี้อาจจะอัพช้าหน่อยนะค่ะ
เพราะยุ่งๆอยู่กับตอนพิเศษนี่ก็พึ่งแต่งของเล่มหนึ่งครบ เหลือของเล่มสอง ฟิคเรื่องอื่น
อาจจะไม่อัพเลยจนกว่าจะจัดการตอนพิเศษของเรื่องนี้เสร็จ พูดถึงตอนพิเศษแต่งไป
ก็นั่งงงตัวเองไปทำไมแต่งไปแต่งมาถึงได้มี NC ทุกตอนเลยอ่ะ สงสัยช่วงนี้หมั่นไส้แจจุง
ที่ทำตัวน่ารักน่าฟัดก็เลยจัดให้พ่อหมีฟัดหนักๆซะเลย 5555
***** ช่วงนี้อากาศหนาวแล้ว อย่าลืมรักษาสุขภาพกันด้วยนะค่ะแล้วเจอกันตอนหน้าคร่า ^^
ความคิดเห็น