บารามอส อีกหนึ่งความทรงจำ

ลำดับตอนที่ #18 : เรื่องเล่าของโร 100%

                      แฮะๆๆๆๆพอลองคิดดูดีๆแล้วเหมือนว่าโรคุงเค้าจะไม่มีบทเลยอะ เพราะงั้นให้เจ้าตัวเค้าแสดงไปหนึ่งตอนเต็มๆกันไปเลยดีกว่าเนอะ

                                                 
                                    ตัวเอกอะหลบไปตรงนี้ที่ของผม!!!

                  สวัดดีครับทุกท่านผมโร เซวาเรส-_- ขอทานน้อยผู้ถูก(นักเขียน)ลืมครับ เฮ้อจะว่าไปทำไมชีวิตผมถึงได้รันทดนักนะ ขอเจอเรื่องดีๆหน่อยไม่ได้หรือไง ต้องระเห็จออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก พอโตขึ้นก็ดั๊นอกหัก ตอนนี้ก็ยังถูกลืมอีกคิดดูดิอะไรมันจะโชคร้ายขนาดนี้นะ TT^TTสาวๆบ้านไหนอยากเป็นโชคดีของผมบ้างครับ^_^(กำลังรับสมัครอะ) 

                เอาล่ะเข้าเรื่องกันเลยล่ะกัน  วันนี้หลังจากที่ตื่นนอนขึนมาและกำลังจะไปโรงอาหารอยู่ๆผมก็ได้ยินเสียงดังพลั่กพอหันไปตามเสียงก็พบเข้ากับ.....

 "ไอ้บ้านี้แกลืมเรื่องที่นัดกันไว้ใช่ม่ะ  ตายซะเหอะ">[]<***เสียงเฟรินดังขึ้นอย่างอารมณ์เสีย
 "เฮ้ยใจเย็นดิเฟริน   คาโลมันคงไม่ได้ตั้งใจมั้ง" =_=;;คิลร้องห้าม
 "ตกลงแกเป็นพวกใครกันแน่ว่ะคิล" =[]=**เฟรินตวาดถามเซ็งๆ
 "ก็พวกของแกสองคนนะแหละใจเย็นน่า  เฮ้ยคาโลอย่าเอาแต่เงียบดิ มาง้อมันหน่อย" >[]<คิลยังพยายามห้ามทัพไม่ให้เฟรินฆาตกรรมแฟนหนุ่มอย่างยากเย็น
 "....."คาโลยังงัวเงียงงๆเนื่องจากทำงานหนักเกินเลยโต้กลับไม่ถูก  ได้แต่นั่งเอ๋อโดนเฟรินชกไปหนึ่งหมัด @[]@;;

           ใช่ครับทุกท่านผมไปเจอพวกมันทะเลาะกันอีกแล้ว คนรักกันบ้าอะไรฟ่ะทะเลาะกันได้ครบสามเวลาหลังอาหาร  อีกคนเรื่อยเปื่อยปากหมาไปวันๆ อีกคนบ้างานจนเกือบลืมกินข้าว ไม่รู้ว่าคบกันมาถึงตอนนี้ได้ยังไงให้ตายเหอะ อ้าวไปๆมาๆผมไปวิจารย์คนอื่นทำไมเนี้ยเข้าเรื่องๆ และหลังจากกินข้าวเสร็จแล้วกำลังจะไปห้องสมุดก็เจอ.....=_=;;

               เอาอีกคู่แล้วไงครับยัยแองจี้กับครี้ดมีเรื่องกันอีกแล้ว อีกคนชอบประสาทส่วนอีกคนก็วีนแตกตลอดจะไปกันรอดได้มั้ยเนี้ย หลังจากที่ป้อมอัศวินมีคู่รักเยอะขึ้น มันก็เหมือนสนามรบเข้าไปทุกที ไหนใคร?ใครบอกว่าความรักเป็รสิ่งที่ทำให้โลกสวยงามไง ป้อมอัศวินมันจะพังอยู่แล้วนะ!!! ดูตัวตึกที่เต็มไปด้วยรอยมีดของพี่ลอเรนซ์สิ ทั้งๆที่บอกรักนักรักหนาแต่สุดท้ายก็ยังขว้างมีดไปเฉียดพี่ลูคัสเล่นอยู่ดี!!!พี่แกเป็นผู้หญิงนะแถมเป็นแฟนท่านด้วย ถึงจะถึกจนไม่น่าเป็นห่วงก็เถอะ


              เฮ้อเอาเข้าไปป้อมเราเนี้ยพอดูจากภายนอกแล้วใครจะคิดว่ามีคู่รักอยู่ในป้อมตั้งหลายคู่=_=;; หรือผมควรไปหาเอานอกป้อมดี? นั้นอาจเป็นวิธีที่ดีกว่า เพราะไอ้ที่ดีๆหน่อยโดนซอยไปหมด จากที่ขาดแคลนอยู่แล้วก็ยิ่งขาดเข้าไปใหญ่ อะผนังป้อมลอกออมาอีกแล้วแหะ ดูจากขนาดที่ลอกกับรอยลอกของผนังก็พบว่ามันเป็นรอยหมัดของมาทิลด้า อืมสงสัยกัสจะลืมวันเกิดเธอเมื่อวานละมั้ง ให้ตายสิผู้ชายป้อมเราเนี้ยไม่มีความละเอียกอ่อนเอาซะเลยเนอะ ส่วนผู้หญิงเองก็ใช่ย่อยหมัดหนักซะ.... เฮ้อ!!!

                  ไปจิบชาดีกว่าเผื่อจะสดใสขึ้นเห็นร่องรอยการนองเลือดแต่เช้าแล้วชักจะหม่นหมอง กลิ่นหอมอ่อนๆของชากับบรรยากาศในสวน ทำให้ผมเคลิ้มได้ตลอดเลยแฮะ เฮ้อในที่สุดก็หนีความวุ่นวายมาได้สักที ตื่นมาก็เจอแต่คนเอะอะโวยวายแต่เช้ามันก็แย่เหมือนกันนะ ป้อมอัศวินนี่มีแต่พวกบ้าพลังคงจะมีแต่ผมคนเดียวละมั้งที่ชอบใช้สมอง แน่ล่ะในด้านปัญญาพวกปีเดียวกันสู้ผมไม่ได้สักคน ขนาดคาโลยังโดนผมกับเฟรินแล้วก็คิลช่วยกันปั่นหัวอยู่บ่อยๆ 


                   หึเจ้าคาโลมันน่าแกล้งน้อยซะเมื่อไหร่  รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆแล้วละ ก็ท่านพ่อของพวกผมเป็นเพื่อนกันนี่นา... เจ้าคาโลมันเป็นคู่แข่งตั้งแต่เด็กนะน่ะ ผลัดกันแพ้ชนะมาตลอด แต่ที่แพ้แล้วเจ็บใจมากที่สุดคงเป็นเรื่องนั้นล่ะมั้ง...เจ็บใจชะมัดเลย อย่างนี้เค้าเรียกว่ารักแท้แพ้ใกล้ชิดรึเปล่านะ เพราะใกล้และสนิทยิ่งกว่าใครเจ้านั้นเลยได้ไปครอง.. 

                เฮ้ยผมเผลอเศร้าได้ไงเนี้ยเสียภาพพจน์หมด (เสียมานานแล้วแกอะ) เอาล่ะรอบตัวเราก็มีหลายเรื่องที่อยากลืม อยากให้เป็นอย่างที่หวังแต่ทำไม่ได้ แต่ถึงจะเป็นแบบนั้น ก็คงจะต้องทำใจยอมรับแล้วเดินต่อ ถ้ามัวแต่หันไปดูข้างหลังเดี๋ยวไม่ได้เดินไปไหนกันพอดี ใครมีปัญหาอะไรอยู่ก็สู้เข้านะผม โร เซวาเรส เป็นกำลังใจให้ เท่ป่ะ!!(เออเอ็งเท่-_-)อย่างงนะครับที่เห็นว่านักเขียนผู้ติงต๊องมาหลายตอน มันจะมีสาระขึ้นมาบ้าง เชื่อผมเถอะสาระของเจ๊แกอยู่ได้ไม่นานหรอก (ไอ้นี่อยากโดนตัดบทเรอะ=[]=**)


                    "ไงโรมานั้งจ๋อยหาเห็บอะไรแถวนี้ว่ะ"นั้นไงเสียงมาแต่ไกลเลยนะ คืนดีกันแล้วอะดิ "พอดีถูกเพื่อนทิ้งกันหมดเลยไม่มีอะไรทำนะ อยากมาเล่นหมากรุกเป็นเพื่อนชั้นสักตามั้ยล่ะ"ผมตอบ "เฮ้ยไม่เอาอะเล่นจนเบื่อล่ะ นี่ๆพี่ลูคัสบอกว่าจะเล่นเกมส์ล่ะ ไปด้วยกันปะ"หือ...พี่ลูคัสแกจะเล่นไรอีกเนี่ยคงไม่ได้เล่นแปลกๆอะไรหรอกนะผมสงสารพี่ลอเรนซ์  ไม่อยากให้พี่แกปวดหัวมากไปกว่านี้แล้วอะ

                   "เออ ไปด้วยล่ะกัน"ผมว่าผมไปด้วยดีกว่า พี่น้องคู่นี้ยิ่งชอบคิดอะไรแปลกๆ ไปดูหน่อยถ้าเห็นท่าไม่ดีค่อยหนี "แล้วชวนคิลไปด้วยดีกว่า"ว่าเสร็จตัวแสบก็วิ่งไปตามเพื่อนซี้เจ๊แกทันที จะก่อเรื่องเฮ้ยเล่นสนุกคิลเองก็เป็นคนที่ขาดไม่ได้  "จะให้ตามครี้ดด้วยมั้ยล่ะ"ผมตะโกนถาม เฟรินชะงักหันมาตะโกนตอบทันที "ใช่เลยไอ้นี่ก็ขาดไม่ได้เด็ดขาด"

                                             
                       หลังจากแยกกันไปตามตัวเพื่อนๆแล้ว ผมก็เดินไปตามระเบียงพรางนึกไปว่าอย่างครี้ดมันจะไปอยู่ที่ไหนได้  เดินๆไปก็เจอเข้าเรนอนคนสวยของเจ้าคิลเข้าให้ "หวัดดีเรนอน เธอเห็นครี้ดบ้างป่ะ"ผมเดินเข้าไปถามทันที "ไม่ค่ะชั้นเพิ่งแยกกับคุณคิลมาเมื่อกี้นี้เองค่ะ คุณโรมีอะไรรึเปล่าค่ะเดี๋ยวเรนอนจะช่วยหา" หวาสมชื่อแม่พระแห่งป้อมจริงๆใจดีชะมัด "ไม่ล่ะเดี๋ยวผมหาเองดีกว่า แล้วคิลมันไปทางไหนล่ะ เฟรินตามตัวมันอยู่นะ" ผมถามต่อ ไม่เจอครี้ด เจอคิลก็ยังดีวะ "คุณคิลเดินไปทางโรงอาหารนะค่ะ" 


                   เมื่อได้คำตอบผมก็เดินตามไปทันที แล้วก็พบจริงๆนั้นล่ะกำลังกินข้าวอยู่นั้นแหละ "เฮ้ยคิดเฟรินมันตามให้ไปเล่นอะ" ผมบอก "เอาอีกแล้วเหรอ แรกๆก็สนุกอยู่หรอก แต่เล่นแผลงๆบ่อยๆมันก็เบื่อได้เหมือนกันนา...=[]=;;"ไม่น่าเชื่อว่าคำนี้จะออกมาจากปากแกเลยวะเพื่อน-_-;; "คราวนี้มันว่าไม่แผลงแล้วอะ แต่ต้องเล่นเป็นกลุ่มใหญ่ ไปดูกับมันหน่อยเหอะเผื่อมีอะไรจะได้หยุดทัน"คิลพยักหน้าเห็นด้วยแล้วเดินตามมา
 
                   "จริงด้วยถ้ามันว่าแค่เล่นๆก็ชวนมาเล่นกันทั้งป้อมดิ เฟรินจะได้ตุกติกไม่ได้"อืมผมว่าก็ดีอะ "งั้นก็จัดการเลยคิล"พอผมเอ่ยปากตกลงคิลก็เขียนจดหมายเวทย์ไปให้เพื่อนทั้งหมดทันที เอาล่ะในเมื่อจะเล่นทั้งทีก็เอาให้มันกลายเป้นการละเล่นครั้งใหญ่ของป้อมอัศวินกันไปเลย!!!

                "โหกะจะเล่นกันเงียบไหงเรียกมาเกือบทั้งป้อมเงี้ย"เฟรินเอ่ยปากบ่นเซ็งอย่างขัดใจ "แล้วพี่ลูคัสจะเล่นอะไรฮะ"คิลหันไปถามคนต้นคิด "ตอนแรกว่าจะเล่นไพ่..."ลูคัสพูดไม่ทันจบดีก็โดนแทรกขึ้นมา "ไม่ได้นา...ไพ่ถือเป็นการพนันผิดกฎโรงเรียน"โรเวนที่คราวนี้นึกสนุกมาเล่นด้วยเอ่ยเตือน "รู้ล่ะน่าเพราะเงี้ยถึงต้องเปลี่ยน....เออ...เอาเงี้ยเล่นซ่อนหากันเหอะ"โฮ่...เล่นซ่อนหาก็ดีดิไม่ได้เล่นนานแล้วเหมือนกัน "ใช้ป้อมอัศวินทั้งป้อมเป็นไง" เฟรินเสนอ พี่ลูคัสยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วตอบ "เสียใจด้วย เราจะใช้ทั้งโรงเรียนพระราชาต่างหากล่ะ!!!"ว่าแล้วว่าพี่แกต้องคิดอะไรไม่ธรรมดาไว้แหงๆ=_=

                                   
                          "เฮ้ยได้ที่ไหนพี่ปราสาทขุนนางจะยอมเหรอ เค้าไม่ให้เราไปป่วนแหงไหนจะพวกอาจารย์อีก"คิลเริ่มรู้สึกว่ามันไม่เหมาะอย่างแรง ขืนทำป้อมอัศวินโดนหมายหัวแน่!!! "ไม่เป็นไรชั้นอนุญาต"เสียงเอ่ยยินยอมดังมาจากข้างหลังและจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก อาเธอร์เจ้าชายแห่งซาเรสที่มีแววตาเจ้าเล่ห์โผล่มาให้เห็นอยู่เสมอ "เอ๊ะวันนี้รุนพี่มาแปลกนะฮะ"ปากพาซวยของเฟรินยังคงทำงานได้ดีเสมอ "ไม่มีอะไรหรอกเฟริน ชั้นแค่อยากเล่นด้วยเหมือนกันนะ555 แต่ไม่มีของรางวัลมันจะสนุกตรงไหนจริงมะ" อาเธอร์ตอบยิ้มๆดูท่าพี่แกคงอารมณ์ดีน่าดู

                    "ท่านเหงาถึงกับต้องมาเล่นกับป้อมเราเชียวเหรอท่าอาเธอร์"โรเวนถามยิ้มหวานพร้อมถ้อยคำเชือดเฉือน "แน่นอนเพราะปราสาทขุนนางไม่มีใครมาเล่นไร้สาระ มีแต่พวกเอาการเอางานทั้งนั้น..น่าภูมิใจ"เอ่อเหมือนพี่ท่านจะด่าเราอ้อมๆว่าเป็นพวกไร้สาระอะ "ท่านที่เป็นคนปราสาทขุนนางก็ยังคิดจะเล่นไร้สาระกับป้อมอัศวิน?" โรเวนเปรยขำๆ แน่นอนก่อนที่เหล่าป้อมอัศวินจะเปลี่ยนจากเล่นซ่อนหามาเป็นโต้วาที ย่อมมีผู้กล้าเข้ามาห้ามทัพ(เพราะกลัวอดเล่น) 

                    "ดีจังได้ท่านอาเธอร์อนุญาตเราก็คงได้เล่นซักที แต่ควรจะทำยังไงกับพวกอาจารย์ดีล่ะ"^_^ลูคัสถามแทรกสงครามเย็นด้วยรอยยิ้มหวานหยดย้อย แต่แววตาบอกว่าถ้าวันนี้ลูคิน่า เกรเดเวลหรืออีกนามลูคัส ซาโดเรียซาตานคนสวย อดเล่นวันนี้ล่ะก็พวกเขาจะไม่ได้หลับฝันดีไปอีกเป็นเดือนแหงๆ ฝีมือการวางยาของพี่แกไม่รู้จริงๆว่าจะงัดมาใช่เมื่อไหร่ อาเธอร์กระแอ่มไอหนึ่งครั้งแล้วตอบกลับ "อ้อพวกอาจารย์ออกไปตรวจดูรอบเมือพรุ่งนี้บ่ายถึงจะกลับ ส่วนเรื่องของรางวัลก็เอาเป็น....ใครโอน้อยออกแพ้ต้องมาเป็นเจ้ามือหาของรางวัล พร้อมเป็นกรรมการตัดสิน!!!!" โอน้อยออก...พี่เค้าไปโดนอะไรกระแทกหัวมาแน่ๆ=[]=;;

                       "เอางั้นก็ได้ถึงจะปัญญาอ่อนไปหน่อยก็เถอะ กติกา แบ่งเป็นทีมหากับทีมซ่อนกรรมการหนึ่งเวลาคือเที่ยงคืนถึงหกโมงเช้า ฝ่ายหาต้องเก็บฝ่ายซ่อนให้หมดถ้าเหลือแม้แต่คนเดียวฝ่ายซ่อนก็ชนะจบเกมส์ทันทีที่ป้าที่โรงอาหารทำอาหารเสร็จ!!!"เอ่อ...พี่โรเวนฮะกติกาสุดท้ายเนี้น....โคตะระเห็นแก่กินเลยฮะ
                   

                            
                         "ว้ากทำไมเป็นชั้นได้ล่ะ"เสียงโวยวายดังลั่นจนป้อมทรุดของเฟริน ทำเอาคนรอบๆปิดหูกันเป็นแถว "ช่วยไม่ได้นะเฟริน นายดันเป่ายิ๊งฉุบแพ้"และแล้วเราก็ได้เจ้าภาพจัดงานแข่งขันในที่สุด.... "เราจะเริ่มการแข่งขันโดยมี เจ้าหญิงองค์งามแห่งบารามอส เป็นเจ้าภาพ.....ขอเสียงปรบมือด้วยค้าบบบบบ"ครี้ดที่ดูจะดี๊ด๊าเป็นพิเศษกล่าวล้อยิ้มๆ "เตรียมของรางวัลไว้ล่ะเฟริน เอ้าทุกคนแยกย้ายกันไปเตรียมตัว แล้วเจอกันตอน5ทุ่มอย่าลืมล่ะ

                 ผมว่าผมชักจะมีบทน้อยลงไปทุกที พอไปถามเจ๊บลูลี่แกก็บอกว่า...(อ้าวเออใช้ลืมเลยตอนของแกนี้นะ) ว้ากกกกกกฮือๆๆๆผมเป็นพวกเดียวกับโดโรโระเรอะถูกลืมได้ตลอดTT[]TT
มีภาคสองต่อค้าบบบบบรอไปก่อน