คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : บทที่12: Punish
ัNCออนะะ ที่เ่าที่เิม
.ลาึ
มาร์ลอบมอใบหน้าเนียนที่นอนอยู่บนออน้วยวามรัและวามโหยหาอย่าสุหัวใ
มาร์ไม่รู้ว่าทำไมแบมแบมถึิะไป และ็รู้ว่านทำเินไป
แ่ถ้าย้อนเวลาลับไปไ้มาร์็ไม่ิะแ้ไหรอ ยัไมัน็้อออมาเป็นแบบนี้ล่ะ
“ ไม่รู้ว่าเร็วเินไปไหม
แ่ไม่มีทาไหนะรั้ไว้ไ้เลย” มาร์เอ่ยพร้อมับหยิบอยาออมา
ำนวนยาที่อยู่ในอมีทั้หม15เม็
ามำสั่อแพทย์ือ้อทานเม็แรหลัามีเพศสัมพันธ์ทันที
และเม็อื่นๆให้ทานามหลั แ่ทว่าหลัานี้ห้ามมีเพศสัมพันธ์ลอารทานยา
และ้อทานิ่อันนว่ายาะหม
ยาไม่มีผล้าเียแ่ะทำให้เลือเมื่อยาเม็สุท้ายออฤทธิ์
ถ้าเลือแสว่าร่าายเริ่มสร้ามลูและผลิไ่
ถูแล้วล่ะ…มันือยาปลูถ่ายมลู
“ ฮยออโทษที่้อทำ…” มาร์แะยาออ่อนะใ้ปาาบไว้ และัสินใป้อนยานั้นผ่านารูบ
ร่าายแบมแบมอบรับูบอมาร์โยรับเอายานั้นเ้าไป้วยทันที
“ อือ…ฮยอ”
“
แบมแบม…” อนนี้ร่าายแบมแบมลืนยานั้นเ้าไปแล้ว
แ่แบมแบม็เริ่มรู้สึัวแล้วเ่นัน
“ ผมินอะไร” แบมแบมถามเสียแหบ
“ ไม่มีอะไรหรอ ันแู่บ นายิไปเอ” มาร์เอ่ย
“ ฮยอ…ผมอโทษ”
“
รู้ใ่ไหมว่าทำอะไรผิ” มาร์เอ่ยถามเสียแ็
“ ผม…”
“
ันไม่อโทษหรอนะ เพราะทุอย่าที่ทำือั้ใ” มาร์เอ่ยอีรั้
“ ผมำเป็น้อลับ”
“
นายมีเหุผลอะไร” มาร์เอ่ยถามเสียแ็
“ ผม…เออ…ผม…ือผม็มีาน้อทำ”
“
านอะไร”
“
….”
“
บอมาสิว่าานอะไร”
“
ือที่บ้านผมทำร้านอาหาร…ใ่ๆ…ผม้อลับไปู” แบมแบมอ้าถึธุริอนเออีแล้ว แบมแบมไม่อยาบอ
ไม่รู้อะไรลใแบมแบมเหมือนัน แ่ะเอ่ยปาบอใบหน้าอบรราแฟนลับ็ลอยึ้นมา
แบมแบมทำใไม่ไ้ริๆ
“ รอันหน่อย อเ้าไปุยับบริษัท่อน” มาร์ว่านิ่ๆ
“ ุยอะไรันรับ!” แบมแบมใเมื่อไ้ยินแบบนี้
“ ะุยเรื่ออนาย อีไม่นานะบินไปเล่นอนเสิร์ที่LAอยู่แล้ว ะไ้พานายไปทะเบียนเลย” มาร์ว่า แบมแบมถึับพูไม่ออไม่รู้ะพูอะไรอีแล้ว
“ ฮยอ…”
“
นอนเถอะ อีสัพัันะพาไปมโพ” มาร์ว่า
่อนะล่อมแบมแบมให้หลับไปอีรั้หนึ่
แบมแบมเอ็ไม่อยาิอะไรทั้นั้นเมื่อมาร์ลูบผมเบาๆแบมแบม็เริ่มล้อยหลับลไปทันที
หลัาที่แบมแบมหลับาอมาร์ไปแล้ว
มาร์็รีบอุ้มแบมแบมเ้าไปอาบน้ำ พร้อมใส่เสื้อผ้าให้เสร็สรรพ่อนะอุ้มแบมแบมไปึ้นรถัท่านอนและนำเสื้อลุมอนเอมาห่มให้แบมแบมเรียบร้อย
และมาร์็เ้าไปเ็เอ้าท์ออาโรแรม
และเินลับมาที่รถเพื่อับรถมุ่หน้าไปยัมโพ มาร์ำนวเวลามาพอสมวร
ิว่าน่าะถึมโพอนเ้าๆ เพราะนี่็ลาึแล้ว
.โรแรม
ินยอที่ื่นนอนเป็นนแร
เมื่ออาบน้ำแ่ัวเสร็เรียบร้อย ินยอ็รีบลมาทาน้าวเ้า
สสัยะเป็นืนแรที่ินยอนอนเ็มอิ่ม เพราะเวลามีทัวร์อนเสิร์ที่ไลๆ
รูมเมทประำโรแรมือ เบีับยูยอม และมาร์ับินยอ
แ่เมื่อมาร์ไม่อยู่ินยอเลยรอบรอห้อนอนนเียว
อีอย่า็ไม่้อนอนับเบี…
เป็นารนอนหลับเ็มที่ืนแรโยที่ไม่้อมาระแวอะไร
“ แบมแบม!!!” ินยอนใ
เพราะในะที่ลมาทาน้าวเ้าที่ห้ออาหารอโรแรม
็พบว่ามาร์ำลัพยุแบมแบมเ้ามา้านในพอี
ินยอรีบถลาเ้าไปหาและ่วยมาร์ประอ
“ ินยอฮยอ…”
“
ทำไมหน้าีแบบนี้ มาร์ฮยอรับ โมโหถึนาทำแบบนี้เลยหรอ” ินยอเาสภาพแบมแบมไ้ไม่ยา
เพราะสภาพแบมแบม มันเหมือนอนที่นเอโนเบีระทำำเราไม่มีผิ
มีประสบาร์็แบบนี้อ่ะนะ
“ แบมแบมไปทาน้าวรับ” มาร์เลี่ยที่ะุยับินยอ
่อนะโอบเอวประอแบมแบมไปนั่ที่โ๊ะ ่อนะเินไปัอาหารมาให้แบมแบมทาน
ินยอมอาม่อนะถอนหายใเฮือให่
“ แบมแบม…โอเไหม” ินยอเอ่ยถาม
“ ินยอฮยอ…ผม…ผมไม่รู้ว่าวระเอายัไ่อไปรับ” แบมแบมเอ่ยอย่าหมแร
“ โธ่! แบมแบม” ินยอเอ็ไม่รู้ะ่วยยัไ
“ ผม…ผมเป็นห่วาน…เป็นห่วยอแ” แบมแบมเอ่ย
เพราะหลัาที่เป็นอมาร์แล้ว แบมแบม็ไม่รู้ว่าะทำยัไ่อ
ไม่ล้าทำมาร์โรธ และไม่ล้าหนี เพราะ็รู้ว่านทำผิับมาร์ไว้มา
มาร์ถึไ้ร้ายแบบนี้
“ าน…านอะไร” ินยอเอ่ยถาม แบมแบมเยหน้ามอินยออย่าไม่รู้ว่าวรพูวามริีไหม
“ ินยอฮยอ…ผม…”
“
อ้าว! แบมแบม นายมาอยู่ที่นี่ไ้ไ ทำไมหน้าีั” เป็นยูยอมที่เ้ามาััหวะทัู้่อีแล้ว
ยูยอมนี่ะััหวะทุรอบเลยหรอไ
“ ป่วยนิหน่อยน่ะ
เี๋ยวนายไปอยาเมเนเอร์ฮยอให้หน่อยนะ” เป็นินยอที่ิพู
“ รับินยอฮยอ” ยูยอมรับำ่อนะเินไปหาเมเนเอร์ฮยอามำสั่อินยอ
“ แล้วะเอาไ่อแบมแบม” ินยอเอ่ยถามอย่าอไม่ไ้
“ ผมไปไหนไม่ไ้แล้วรับ…ผม…ฮึ…ไปไม่ไ้แล้ว” แบมแบมเอ่ยอย่านไร้หนทา
“ ถามรๆนะแบมแบม…อยาลับไทยรึเปล่า” ินยอเอ่ยถาม
“ ฮึ…อยารับ…แ่อนนี้ไม่แล้ว…ผม…ผมไม่มีทาเลือ” แบมแบมเอ่ยอบ
ินยอถอนหายไป่อนะึแบมแบมเ้ามาอ
“ เ้มแ็ไว้นะ
มาร์ฮยอรันายมานะแบมแบม รอทุอย่าเ้าที่ ันเื่อว่า…มาร์ฮยอะพานายลับไปเอ” ินยอเอ่ยปลอบแบมแบม แบมแบมพยัหน้า
“ ริๆนะรับ”
“
ริสิ” เป็นอีเสียที่อบแทน แบมแบมผละออาินยอหันไปมอนอบ
“ มาร์ฮยอ…”
“
มานี่มา” มาร์เรียแบมแบมให้เ้าไปหา แบมแบมเินไปอย่าว่า่าย
มาร์รวบแบมแบมเ้ามาอ่อนะูบลบนมับเบาๆ
“ ไม่้อลัวอะไรทั้นั้น
ันะพานายลับไทยเอ” มาร์เอ่ยให้สัา แบมแบมไ้แ่เหม่อลอยอยู่ในอ้อมอมาร์อย่าไม่รู้ว่าวระทำอย่าไร่อไปี
“ อย่ามัวแ่อันอยู่เลยรับ
มาิน้าวเถอะ” ินยอว่า โีที่โรแรมัห้อไว้ให้เป็นส่วนัว
นนอะแยไปทานที่ห้ออาหารอื่น ไม่ั้นนะเป็น่าวให่โแน่ๆ
ไออลอมเย็นาอวารันมาอปลอบและแสวามรัแบบอ่อนโยนแบบนี้ หายาสุๆ
“ ินเยอะๆนะ” มาร์เอ่ย
“ ยาไ้แล้วรับินยอฮยอ” ยูยอมเินเ้ามาพร้อมับยาที่ไปอเมเนเอร์ฮยอมาให้แบมแบม
“ เี๋ยวินเสร็็ินยาะนะ รู้ไหม” ินยอว่า
แบมแบมพยัหน้าๆเบาๆ่อนะลมือทานอาหารรหน้า
“ ไ้่าวมาว่าแบมแบมเปิร้าอาหารที่ไทยนี่
อยาไปลอิมั” ยูยอมเอ่ยึ้นมาลาโ๊ะทาน้าว
เพราะพึ่นึไ้ว่าเพื่อนเยบอแบบนี้ไว้
“ อื้ม…ร้านอาหารเาหลี้วยนะ” แบมแบมว่า
“ ไปไทยวหน้า้อลอะแล้ว” ยูยอมเอ่ย
“ แบมเยบอว่าอนอยู่ไทย
พอเรียนบ็่วยที่บ้านทำานใ่ไหม” ินยอเอ่ยถาม
มาร์เอ็พอรู้เพราะเป็นนถามแบมแบมเอว่าอนอยู่ไทยทำอะไร
“ ะ…รับ…”
“ บอัษรแ่ันทำร้านอาหาร
ไม่รสายเลยนะ” มาร์ว่า
“ ฮยอ! นี่มันานอบ้านผม” แบมแบมเถีย มาร์หยิแ้มร่าบาเบาๆ เพราะแบมแบมเริ่มลับมาร่าเริแล้ว
“ รับๆรู้แล้ว…ว่าแ่เบีไปไหนะล่ะ” มาร์เอ่ยถาม
“ เบีฮยอออไปที่ัอนเสิร์แล้วรับ
เห็นว่ามีทำโว์ร่วมับวอื่นเลยออไปัิวอีรอบ
“ ้าว็ไม่ินหรอ” ินยอเอ่ยถาม
“ เมเนเอร์ฮยอัารแล้วรับ…ห่วเา็บอ อย่าปาแ็น้า” ยูยอมแล้แวินยอ
“ ยูยอม!”
“ ันเอ็ไม่รู้ิว
ยัไ็รีบไปที่ัอนเสิร์เถอะ” มาร์ว่า
“ แล้วแบมแบมล่ะรับ” ินยอเอ่ยถาม
“ เอาไป้วย ทิ้ไว้ไม่ไ้” มาร์อบแ่นี้
่อนะัารป้อนยาแบมแบมเสร็สรรพเมื่อเห็นว่านรัทาน้าวเสร็แล้ว
เหมือนแบมแบมะรู้ะารรม ว่ามาร์ไม่ปล่อยให้ลาสายาแล้วล่ะ
อโทษริๆนะยอแ…
.สถานที่ัาน
แบมแบมอนนี้นั่เะะอยู่หลัเวที
ฟัไม่ผิหรอเะะริๆ เพราะนอื่นวิ่ันวุ่นวายไปหม
มาร์เอ็ไม่ไ้นอนแทบทั้ืน แ่ลับพลัเหลือเฟือมา
เพราะแบมแบมเห็นแรมาร์ไม่เลย วิ่ไป้อมหลายรั้ ่อนะมาแ่หน้าแ่ัว
เินไปุยิว วิ่ไปนู้นนี่อย่ามืออาีพสุๆ
แบมแบมิว่าารัระบบารทำานที่เาหลีเนี่ย่อน้าละเอียและเป็นั้นอนแบบสุๆ
ทุอย่าเหมือน้อผ่านาร้อม และารวาแผนที่่อน้าี ผิลับที่ไทยสุๆ
ศิลปินอไทยส่วนให่ะไม่มีารมาั้อมเท่าไร
อย่ามา็แ่รันทรูเทียบีย์ับนันรีและเรียมเพล่าๆ
เวลาพลา็พลา่ายๆเลย
“ โอ๊ะ! อโทษรับ” แบมแบมที่ำลัะลุึ้น
ั้ใว่าะเินไปเอาน้ำมาให้มาร์เพราะูท่ามาร์ะเหนื่อย
แ่ทว่าันไปนับไออลนอื่นะนี่
“ แบมแบม!”
“ หืม…เนล์?” แบมแบมๆ เพราะเนล์เป็นไออลวTCN ไออลที่พึ่เปิัวมาสๆร้อนๆ
แน่นอนที่ประเทศไทยถือว่าเป็นที่ฮือฮามา เพราะนานๆทีะมีเ็ไทยไปโอินเอร์
แบมแบมนอาเป็นศิลปิน
หรือเยเล่นบรราละร่าๆนานแล้ว แ่อีหนึ่บทบาทที่ไ้ทำือารเป็นวีเ แน่นอน่อที่แบมแบมประำอยู่เป็น่อรายารเี่ยวับเพลK-POP เนื่อาทาทีมานเห็นว่าแบมแบมเรียนเอภาษาเาหลี
มีวามรู้เรื่อภาษา แบมแบมเลยไ้รับหน้าที่นี้
แ่อีประารหนึ่อาะเป็นเพราะ
บรราแฟนลับิว่าแบมแบมเป็นแฟนบอยวGOT้วย และแบมแบม่อน้าให้วามใส่ใเี่ยวับวารเาหลี แบมแบมเลยไ้รับเลือให้เป็นวีเ
อาะเป็นารโีอแบมแบมเพราะทุรั้ที่มีไออลไปแสอนเสิร์ที่ไทย
แบมแบมะไ้รับหน้าที่เป็นพิธีรบ้า และลอารทำานอแบมแบม วGOTยัไม่เยมีิวมาแสที่ประเทศไทยเลย
“ ว้าว! ไ้เอนัอเมือไทยที่นี่ไ้ไเนี่ย” เนล์เอ่ย้วยภาษาไทยอย่ายินี
นานๆทีะมีนพูภาษาไทยเหมือนัน อีอย่าแบมแบม็เป็นนั
“ ือ…เออ…”
“ รู้ไหม
อนนี้ทา่ายะส่ันไปโปรโมที่ไทยแล้ว” เนล์ว่า
“ ริหรอ! ีใ้วยนะ นไทยที่นู้นอบวTCNมาๆเลยนะ พวเาั้ารอแบบสุๆว่าเมื่อไระไปโปรโมที่ไทยบ้า” แบมแบมเอ่ยลับไป
อนนี้ทัู้่ำลัสนทนาเป็นภาษาไทย แน่นอนไม่มีใรรู้ ้านมาร์เอ็มอมาๆ
แ่็ไม่ไ้ถามอะไร เพราะไม่รู้ว่าทัูุ้่ยอะไรัน
“ ว่าแ่นายมาทำอะไรที่นี่” เนล์ถามอีรั้
่อนะมอป้ายห้อยออแบมแบม
“ หืม…ส๊าปวGOT ที่ไทยไม่มีานหรอแบมแบมถึมาหาานเสริม” เนล์ถามๆ เพราะเท่าที่ำไ้
แบมแบมัในหมู่วัยรุ่นที่ไทยแบบสุๆเลยนะ ะไม่มีานเลย…เป็นไปไ้ไ
็น้อสาวอเนล์น่ะ
อบแบมแบมเอาะมาๆ สมัยที่แบมแบมประว เห็นพ่อแม่เล่าให้ฟัอยู่
ว่าเอาเินไปโหวให้แบมแบมะหมเลย
“ เนล์…อร้อล่ะ
เรื่อนี้เ็บไว้เป็นวามลับ่อนไ้ไหม” แบมแบมเอ่ย เนล์มอหน้าแบมแบมอย่าไม่เ้าใ
“ แบมแบม! ุยอะไรอยู่น่ะ” มาร์ทีู่เหมือนุยานเสร็แล้ว
็เินมาหาแบมแบมที่ำลัุยับเนล์อยู่
“ สวัสีรับมาร์ฮยอ” เนล์โ้ศีรษะทัทายมาร์
“ สวัสีเนล์ มาหายูยอมหรอ” มาร์เอ่ยถาม เนล์ีหน้าบึ้ึทันที
“ ไม่ใ่รับ แ่ผ่านมาเยๆเถอะ
ไป่อนนะแบมแบม ไว้่อยุยัน ันไม่บอใรหรอ” เนล์ว่าับมาร์้วยประโยภาษาเาหลี
แ่หันมาพูับแบมแบม้วยภาษาไทย
ถึอนนี้ะๆ
แ่็รอให้แบมแบมบอเอีว่า เนล์ไม่ไ้อบยุ่เรื่ออใรสัเท่าไร
“ อบในะ” แบมแบมเอ่ยบอ
“ รู้ัันหรอ”
“ เออ…ไม่หรอรับนไทยเหมือนัน็เลยุยอะไรันเรื่อยเปื่อย” แบมแบมเลือที่ะเลี่ยวามริ
แบมแบมรู้ว่านปิบัวามลับับมาร์ไว้หลายอย่า
อีอย่ามาร์ไม่อบนโห และแบมแบม็ไม่รู้ ว่าถ้าบอไปเรื่อะยุ่ยารึเปล่า แบมแบมลัวมาร์ะทำอะไรที่าไม่ถึ
เพราะะนั้น
ารเป็นศิลปินอแบมแบมะยัเป็นวามลับ่อไป
.ประเทศไทย
ยอแอนนี้ำลัเินวนไปวนมาอยู่ที่สนามบิน
อีอย่ายอแิ่อแบมแบมไม่ไ้เลย สัาถูัออไป แถมอนนี้เวลาเรื่อลออแบมแบม็เลยมานานมาแล้ว
ไม่มีทาีเลย์แน่นอนเพราะยอแเ็แล้ว แ่นี่็ผ่านมาไ้เป็นั่วโม
แบมแบม็ไม่มีทีท่าว่าะออาเเลย
“ แบมแบม…หรือะไม่ลับมานะ” ยอแอนนี้ิใร้อนรุ่มไปหม
เพราะไม่รู้ะเอายัไ่อไปี
“
หึหึ…ลว่าไุเออาร์…แบมแบมล่ะ” ยอแสะุ้เมื่อมีเสียหนึ่ัึ้น้านหลันเอ
“ ท่านประธาน!” ยอแใเมื่อเห็นแ็สันยืนออมอนเออยู่
“ อนนี้านิ่อเ้ามามามายเลยรู้ไหม…รู้ไหมว่าบริษัทเสียหายไปเท่าไร” แ็สันเอ่ยเสียเย็นนับไ้
ยอแนลุไปหม
“ ผม…ผม…ือ...แบมแบมอาะลับอีเที่ยว็ไ้รับ” ยอแว่าเสียสั่น
แ็สันเยหน้ามอนที่แถนสี้าแทบถลอ
“ หึ…พรุ่นี้อนเย็น
รุาไปพบผมที่บริษัท้วยนะ…ผมะรอำระี” แ็สันพูบ็เินาไปทันที
ยอแมอามแผ่นหลัอแ็สัน้วยวามหวาลัว
ยอแไม่ไ้มีวามโรธแบมแบมเลยที่ไม่ลับมา
ยอแมีแ่วามเป็นห่วแบมแบมเ็มไปหม เพราะแบมแบมไม่มีทาทิ้านและทิ้ยอแ
แ่้อมีเหุผลอะไรแน่ๆที่ทำแบมแบมไม่สามารถลับมาไ้
และประธานหวั
ือสิ่ที่น่าลัวที่สุ
.....
ทำไม้อ…อนเย็นัน!
*****************************************************************************************
เห็นอมเม้น์แล้วใพุ่เร็วมา เลยเอามาลแถมให้่ะ 555
สำหรับอนหน้า ปล.NCิๆันไม่ไหวเลยอ่าาาาาา อนหน้าอาะมีNCนะ แ่ไรท์อเวลาอาทิย์หนึ่ นานไปใ่ไหมล่ะ ไรท์ิสอบมิเทอม่ะ อเวลาอาทิย์เียวเนอะถ้าพ้นอาทิย์หนึ่ไปแล้วามทวไ้เลยยยยย
ไรท์ยัไม่ให้แบมท้ออนนี้หรอ เรื่อนี้แบมินนแรเลย555 อแปลนิหน่อยเรื่อที่แล้วไรท์ให้เือนหนึ่ เรื่อนี้เอา15วันพอเนอะ เนื้อเรื่อ่อานี้ไม่สปอยล่ะ แ่แบมไ้ลับไทยแน่นอน 55555
#ฟิมบ้ามฟ้า
@Booppay_pum
ความคิดเห็น