คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [Chanyeol x Yoona] ღ We got married : Part 2
ღ We got married
“เธอไม่ลืมอะไรนะ เหม่ง”แทยอนขับรถมาจอดบริเวณลานจอดรถ วันนี้จะเป็นวันแรกของการถ่ายรายการ We got married เธอก็เลยมาส่งน้องสาวที่กองถ่ายพร้อมกับกับกระเป๋าเสื้อผ้า
“ไม่ลืมแน่ค่ะ แต่ถึงลืมก็คงขี้เกียจกลับไปเอาแล้ว^^”ยุนอาพูดพลางหยิบกระเป๋าเดินทางออกมาจากหลังรถ
“ย๊า....พี่ชักตื่นเต้นแทนเธอแล้วสิ ก่อนมาเนี่ย พี่ลองดูรายการ We got married ของคู่อื่นๆมาก่อนแล้วล่ะ คิดแล้วเขินชะมัด >///< ยัยเหม่งของพี่”แทยอนพูดพร้อมกับทำท่าบิดตัวไปมาเพราะความเขิน(?)
“ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ พี่แทยอน”
“ไปเถอะ นั่นพี่ฮเยรินกวักมือเรียกอยู่โน่นน่ะ”แทยอนลากน้องสาวตัวสูงไปหาผู้จัดการที่ยืนกวักมือเรียกอยู่ไม่ไกล
“เดี๋ยวเราจะเริ่มถ่ายกันแล้วนะ อ่ะนี่ สคริปแบบคร่าวๆคอนเซ็ปต์รายการเป็นอย่างนี้นะ”ฮเยรินยื่นกระดาษสคริปแผ่นเล็กๆให้กับยุนอา
“คู่รักเฮฮา?”
“ใช่ รายการเขาถึงได้เลือกเธอสองคนไง”
“ค่ะ”ใบหน้าหวานฉีกยิ้มกว้าง โฮะๆๆๆๆๆเรื่องแบบนี้ยุนถนัดมาก
“ยิ้มแบบนี้แสดงว่ามีแผนในใจล่ะสิ ยัยเหม่ง”แทยอนมองหน้ายุนอาทีกำลังยิ้มกรุ้มกริ่มราวกับกำลังวางแผนชั่วร้ายไว้ในใจ
“แน่นอนค่ะ พี่แท เดี๋ยวเจอยุนแผลงฤทธิ์แน่”
“เริ่มกันเลยนะครับ 3 2 1 Start!”โปรดิวเซอร์ให้สัญญาณและเริ่มถ่ายทันที
“บ้านสวยจัง”ยุนอาพูดพึมพำเบาๆพร้อมกับหันไปยิ้มให้ชานยอลที่อยู่ข้างๆก่อนจะเดินนำเข้าบ้านไปก่อน
ภายในบ้านตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์สีขาวเป็นส่วนใหญ่ ตกแต่งด้วยเครื่องประดับสไตล์ยุโรปและให้ความรู้สึกแบบธรรมชาติด้วยพืชพรรณไม้สวยงามที่ตกแต่งอยู่ตามมุมต่างๆของตัวบ้าน ร่างบางเดินเข้าไปในห้องนอนที่มีเตียงนอนใหญ่สีขาวอยู่กลางห้อง และเฟอร์นิเจอร์หรูหรา หญิงสาวยอมรับว่าบ้านหลังนี้ถูกใจเธอไม่น้อยเลยทีเดียว
“ชานยอล เอากระเป๋ามานี่ เดี๋ยวฉันจัดกระเป๋าให้”ยุนอาลากกระเป๋าของชานยอลและตัวเองมาวางอยู่หน้าตู้เสื้อผ้าและเริ่มลงมือจัดของเก็บเข้าตู้
“ขอบคุณครับ ที่รัก^^”ใบหน้าคมคลี่ยิ้มออก ไม่วายขโมยหอมแก้มนิ่มไปฟอดใหญ่ เล่นเอาซะยุนอาหน้าขึ้นสีระเรื่อ ก่อนจะหันไปยิ้มให้สามีที่เดินยิ้มร่าไปนอนอยู่บนเตียง ทั้งที่ข้างในมันเต้นเร่าๆจนแทบจะระเบิดกลายเป็นโกโก้ครันซ์(?)อยู่แล้ว
“อ๊า~~~ ยุนอา~~~~ พี่เขินแทนเธอจังเลย >////<”แทยอนถ่ายรูปนั้นไว้ได้ทัน ร่างเล็กทำหน้าเขินสุดขีด(เอ่อ...แทแทใจเย็นนะ แทๆ#อินานะ)
“นี่ แล้วกลางวันเราจะกินอะไรกันครับ?”
“อยากจะกินอะไรล่ะ?”
“ผมอยากกิน......ไก่ตุ๋นโสมอ่ะ”
“งั้นลุก เดี๋ยวไปซื้อของมาทำ”
“พี่มาดึงผมลุกสิ ;)”ชานยอลพูดพร้อมกับทำหน้ายียวนใส่ภรรยาสุดสวยที่ตอนนี้เขาสังเกตได้ว่ามีประกายไฟลุกอยู่ในตากลมของร่างบาง
“ชานยอล ลุกขึ้นเร็ว~~”ยุนอาทิ้งตัวลงข้างเตียงและพยายามสะกิดให้คนตัวโตลุกขึ้น
“พี่ไม่ดึงผมขึ้นไปอ่ะ”
“ชานยอล ลุกขึ้น!”ถึงจะเปล่งเสียงดังขึ้นเหน่อยนึงแต่ใบหน้าหวานก็ยังคงยิ้มคงที่ไว้เพื่อไม่ให้ใครรู้ว่าเธอกำลังหงุดหงิดอย่างแรง!! มือบางออกแรงดึงชานยอลขึ้นมา
“ลุกแล้วครับๆๆ”ชานยอลนิ่วหน้าเล็กน้อยนอกจากจะกระชากแรงแล้วยังเอาเล็บจิกเขาอีก ยุนอาหันหลังให้กล้องและส่งสายตาอาฆาตให้ร่างสูงพร้อมกับปากมุบมิบๆที่จับใจความได้ว่า “สมน้ำหน้า” แหม จริงๆเลย คุณภรรยาเนี่ย = =
“เดี๋ยวผมขับเอง”
“ไม่ เดี๋ยวพี่ขับเอง”
“ไม่ๆๆ เดี๋ยวผมขับเอง”
“ไม่ ชานยอล พี่จะขับ”
“ต้องให้สามีขับสิครับ พี่ยุนอา”
“ไม่ต้องทำตามค่านิยมนักก็ได้ ให้พี่ขับ”
“ไม่ ผมจะขับ”บทสนทนาเริ่มจะร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ ทั้งสองยืนจ้องหน้ากันอยู่หน้ารถอย่างเอาเป็นเอาตาย ยุนอาพยายามคว้ากุญแจรถในมือหนาของชานยอล แต่ก็ไม่ได้ซะที
“เดี๋ยวเสียเวลานะครับ พี่ยุนอา ให้ผมขับเถอะ”
“ก็ได้!”เมื่อเห็นว่ายังไง๊ ยังไง ไอ้เจ้าเด็กเอ๋อชานยอลนี่คงไม่ยอมเอากุญแจรถให้เธอแน่นอน ยุนอาก็ได้แต่ทำหน้าบึ้งเดินขึ้นไปนั่งบนรถ
“ก็แค่นี้แหละ”ชานยอลเดินขึ้นรถตามขึ้นมาพร้อมกับใบหน้าอันร่าเริง
“ชานยอล ไปเอาตะกร้ามาซิ”ใช้เวลาไม่นาน ทั้งสองก็มาถึงซุปเปอร์มาร์เก็ตแห่งหนึ่ง ชานยอลวิ่งมาพร้อมกับตะกร้าสีแดงในมือ
“เครื่องสมุนไพร...อืม อันนี้ อันนี้ แล้วก็อันนี้”ยุนอาหยิบเครื่องสมุนไพรสำหรับเมนูไก่ตุ๋นโสม ก่อนจะเดินนำไปอีกเพื่อหยิบส่วนผสมอีกอย่าง
“ต่อไปก็เป็นไก่”
“ทางนู้นอ่ะครับ พี่เห็นมั้ยครับ”
“อึ้ม ไก่อยู่ทางนั้นเหรอ?”
“เปล่าครับ ทางนั้นอ่ะไม่ใช่ J”
“=_________________________=” <<<<สีหน้ายุนอา
“^ [+++++++++++++++++++++++] ^” <<<<สีหน้าชานยอล
“พูดเพื่อ?”
“ก็พี่ไม่สนใจผมเลยอ่ะ ผมก็เลยเรียกร้องความสนใจไง^^”ชานยอลพูดไปยิ้มไปด้วยสไตล์แฮปปี้ไวรัสชานยอล ยุนอากลอกตาไปมาอย่างเหนื่อยหน่าย เจ้าเด็กเอ๋อ นี่จริงๆเลย!
“ฉันจะรู้สึกขอบคุณนายอย่างแรง ถ้านายหยุดพูดนะ ชานยอลเพราะตอนนี้ฉันรำคาญนายมากๆเลย”
“ก็ได้ ผมเงียบก็ได้”ใบหน้าคมสลดลงอย่างเห็นได้ชัด ร่างสูงเม้มปากเบาๆและเดินตามหญิงสาวไปอย่างเงียบๆ
“...........................”
“............................”
“.............................”
“เอ่อ นายไม่ต้องเงียบขนาดนั้นก็ได้นะ ชานยอล - -“เงียบไปซะนาน จนยุนอารู้สึกผิดนิดๆกับใบหน้าหงอยๆของชานยอล อย่างกับเด็กถูกแม่ดุ
“............................”
“นี่ งอนหรือไง”
“............................”
“โอเค พี่ขอโทษ”
“............................”
“อยากจะเงียบอย่างนี้ต่อไปใช่มั้ย? งั้นเงียบไปนะ ห้ามพูดขึ้นมาเชียว”ยุนอาเดินนำร่างสูงที่ทำหน้าเหมือนยีราฟหงอย(?) ไปแบบไม่แคร์ เชอะ! ฉันไม่ผิด บู้! -3-
“เท่าไหร่คะ?”หลังจากซื้อวัตถุดิบสำหรับทำอาหารครบหมดทุกอย่างแล้ว ยุนอาก็จัดการไปจ่ายเงินที่แคชเชียร์ทันที
“หนึ่งหมื่นวอนค่ะ”
“นี่ค่ะ”
“ขอบคุณที่มาใช้บริการนะคะ”พนักงานแคชเชียร์ยิ้มหวานให้กับยุนอา ร่างบางยิ้มกลับไปก่อนจะช่วยกันถือของกับชานยอลไปที่รถ
ภายในรถอันเงียบสงัดราวกับป่าช้า= = ต่างคนต่างไม่ปริปากพูดอะไร คนนึงดูท่าจะตั้งใจขับรถน่าดู ส่วนอีกคนก็มองทางไปเรื่อยเปื่อย ให้ตายสิ! ยุนอาเกลียดบรรยากาศแบบนี้ที่สุด ถ้าเธออยู่กับแทยอนและยูรินะ ป่านนี้ คงเม้ามอยกันไม่หยุดแล้วล่ะ-*-
“นี่ ไม่คิดจะพูดอะไรเลยจริงๆเหรอ”แน่นอนคำตอบที่รับกลับมาก็คือ....ความเงียบเช่นเคย
“ก็นายชอบพูดกวนประสาทพี่ พี่ก็เลยบอกให้นายเงียบ แต่พี่ไม่ได้โกรธนายนะ ย๊า!! แล้วนายจะงอนพี่ทำไมเนี่ย!!!”ยุนอาเริ่มรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังพูดอยู่คนเดียว แต่ไม่รู้อะไรดลใจให้ร่างบางยืดตัวออกไปหอมแก้มสามีขี้งอนซะงั้น
เอี๊ยดดดดดดดด!!!
“โอ๊ย!! นายจะเบรกแล้วทำไมไม่บอกกันก่อนละเนี่ย?!”จู่ๆชานยอลก็เบรกรถกะทันหัน จนยุนอาเกือบจะพุ่งออกไปนอกรถอยู่แล้ว = =*
“ผมไม่ได้งอนพี่ซะหน่อย”
“อ้าว พูดได้แล้วเหรอ?”
“ผมก็แค่อยู่นิ่งๆเงียบๆเท่านั้นเอง เผอิญมีภรรยาเพี้ยนบ่นไม่หยุดอยู่คนเดียวแล้วก็มาขโมยหอมแก้มผมซะงั้นอ่ะ”
“ = [ ] =!!!!!! ฉันทำอารายลงป๊ายยยยย!!!”ดวงตากลมดุจกวางเบิกกว้างด้วยความตกใจ แล้วเมื่อกี๊......ม่ายยยยยยยยย!!! อยากจะเอาหัวโขกรถให้รู้แล้วรู้รอดเลย
“ฮ่ะๆ แต่ผมไม่ว่าอะไรถ้าพี่จะทำอีกนะ ;)”
“เงียบไปเลย ไอ้เอ๋อ!!!!”ดวงตากลมส่งสายตาค้อนขวับไปให้ร่างสูงที่ขับรถอยู่ข้างๆก่อนจะสะบัดหน้าที่กำลังร้อนฉ่าไปทางอื่น
“ครับๆๆ เงียบก็ได้”จากนั้นเจ้าตัวก็ขับรถต่อ และเพื่อไม่ให้เงียบเกินไป ชายหนุ่มจัดการเปิดเพลงและร้องคลอตามไปเบาๆ
“I lost my mind นอรึล ชอ อึม มันนัซซึล แต นอ ฮานา แบ โก โม ทึน กอซ อึน get in slow motion แนเก มัลแฮจวอ อิ เก ซารางอิรามยอน”
“เสียงเพี้ยนชะมัด -*-“เสียงใสๆขัดขึ้นมาทันที ทำเอาคนถูกว่าขำออกมาน้อยๆ อะไร นี่เขาตั้งใจร้องสุดๆแล้วนะเนี่ย
“ผมว่าผมร้องเพราะแล้วน้า”
“นี่อ่ะนะ เพราะของนาย เพี้ยนซะจนเพลงเกือบเสีย-*-“
“งั้นเดี๋ยวผมแรพแทนก็ได้”พูดจบ ชานยอลก็จัดการเปลี่ยนเพลงทันที เพลงช้าๆเพราะๆความหมายซึ้ง เข้ากับบรรยากาศในรถ ชานยอลทั้งร้องและแรพไปด้วย คนที่นั่งฟังอยู่ข้างๆเผลอยิ้มออกมาน้อยๆ ความจริงเสียงทุ้มๆหนาๆของเขาเป็นเสน่ห์อีกแบบหนึ่ง ชานยอลแรพได้เก่งมาก แต่ทักษะการร้องเพลงของเขาก็ไม่แพ้กันเลยทีเดียว
“จบแล้ว เพราะมั้ยครับพี่ยุนอา ^^”ชานยอลถามทั้งๆที่ยังมองไปยังทางข้างหน้า ใบหน้าคมคลี่ยิ้มกว้างแบบที่ชอบทำ
“ก็ดีอ่ะ”ยุนอาพยายามทำหน้าแบบไม่ใส่ใจอะไรมากนัก แต่ความจริงแล้วน่ะ...เพราะมากๆเลยล่ะ
“เหรอครับ ผมดีใจนะที่พี่ชอบ”
“พี่ยังไม่ได้พูดว่าพี่ชอบนะ นายคิดเองเออเองได้ไง”
“ผมสังเกตจากหน้าพี่ พี่ยิ้มตอนผมร้องด้วยล่ะ แสดงว่าพี่ชอบ;)”
“-3-“ร่างบางคิดในใจ ทำไมฉันถึงไม่เคยหลอกใครเนียนเลยซะทีเนี่ยยยยยยย-*-
“อี๋ พี่ใส่ผักชีลงไปด้วยเหรอ ผมไม่ชอบอ่ะ-*-“ชานยอลทำหน้าราวกับเจอตัวอะไรบางที่น่าเกลียดน่ากลัว เมื่อยุนอาจัดการใส่รากผักชีลงพร้อมกับโสมเพื่อให้น้ำซุปหอมขึ้น
“= = ซุปที่ไหนเขาไม่ใส่รากผักชีล่ะ?”
“ผมไม่อยากให้ใส่อ่ะ มันเหม็น”
“ไม่ได้ ผักชีน่ะมีประโยชน์มาเลยนะ รู้ไหม กินสดยังได้”
“พี่ยุนอาทำอะไรน่ะ?”ร่างสูงเบิกตากว้าง เมื่อคุณศรีภรรยายัดผักชีสดๆเข้าปากไปคำโต และเริ่มรับรู้ถึงสัญญาณอันตรายในดวงตากลมของคนตรงหน้า
“ชานยอลมาหาพี่เร้ววววววว!!”ชานยอลวิ่งหนีขึ้นชั้นบนอย่างไม่รอช้า จะอะไรอีกซะล่ะ ก็ยุนอาเล่นกินผักชีเข้าไปแล้วแกล้งเอาหน้าเข้ามาใกล้เข้าน่ะสิ
“ม่ายยยยยย!!! พี่อย่าเข้าใกล้ผมนะ อย่า!!!!!”ร่างสูงวิ่งหนีเข้าไปหลบอยู่ในตู้เสื้อผ้า ยุนอาขำเราะชอบใจไม่หยุด เสียงหนาๆตะโกนอู้อี้ออกมาจากตู้เสื้อผ้าบอกให้เธอไปคายผักชีออกเดี๋ยวนี้ แหม แกล้งมาเยอะแล้ว ขออิมยุนแกล้งคืนหน่อยเถอะ อิย่ะฮ่ะฮ่าๆๆๆ XD
“ฮ่าๆๆๆๆๆ ออกมาเลยนะชานยอล นายอยากให้พี่หอมแก้มไม่ใช่เหรอ มาเร้วๆๆๆ พี่อยากหอมแก้มนายนะ 555555”ยุนอาหัวเราะลั่นตามฉบับเหม่งยุน ใบหน้าตื่นๆของชานยอลโผล่พ้นตู้เสื้อผ้าออกมาหน่อยก็ถูกคุณภรรยาพ่นลมหายใจผักชีใส่ทันที จนต้องรีบหุบเข้าไปอย่างเต่า - -*
“พี่ยุนอา พี่ไปบ้วนปากเดี๋ยวนี้เลย ผมจะอ้วกอยู่แล้ว!!!”
“55555555+ ไปก็ได้”ร่างบางแกล้งทำเป็นเดินไปและไปหลบอยู่หลังผนังใกล้ๆกับตู้เสื้อผ้า เมื่อเห็นว่าไม่มีเสียงอะไรแล้ว ชานยอลก็ค่อยๆออกมาจากตู้เสื้อผ้าและค่อยๆย่องลงไปดูด้านล่าง ใบหน้าคมยังคงมีร่องรอยของการตื่นกลัวอย่างเห็นได้ชัด โดยที่ไม่รู้อะไรเลยว่าเหม่งยุนแอบอยู่ข้างหลัง ใบหน้าหวานฉีกยิ้มอย่างชั่วร้าย จังหวะนี้แหละ!!!
“ชานยอลลลลลลลลลลล!!!!!!”เสียงใสตะโกนเข้าใบหน้าหล่อของชานยอลอย่างจัง กลิ่นผักชีอบอวนไปทั่ว จนเขารู้สึกเหมือนกำลังจะโดนผักชีฆ่า-*-
“พี่ยุนอา!!!! ไปบ้วนปากเดี๋ยวนี้! ผมจะอ้วกอยู่แล้ว!”ชานยอลรีบยกคอเสื้อขึ้นมาปิดจมูกทันทีพลางดันร่างบางที่กำลังหัวเราะแบบสะใจสุดยอดเข้าห้องน้ำทันที
“ฮ่ะๆๆๆ 55555 ดูหน้านายดิ โอ้ย มันฮามากอ่ะ 5555”ขนาดเข้ามาในห้องน้ำแล้วหัวเราะไม่หยุด จนชานยอลรู้สึกหมั่นไส้ขึ้นมาตะหงิดๆ
“พี่ยุนอา บ้วนปากเดี๋ยวนี้ ด่วนๆเลย!”
“555+ โอเคๆ พี่บ้วนก็ได้ ฮ่ะๆ”ยุนอายังมีอาการขำค้างอยู่นิดๆ ขนาดกำลังบ้วนปากอยู่ก็ยังจะขำ แต่ติดที่สายตาพิฆาตของชานยอลก็เลยต้องจำใจบ้วนปากไปทั้งๆที่ยังจะหัวเราะอยู่นั่นแหละ- -*
“เสร็จละ โอเคยัง?”ไม่รู้อะไรมันดลใจให้ยุนอา แกล้งยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆร่างสูงพร้อมกับหลับตาทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ชานยอลทำหน้าตกใจหน่อยๆที่เล่นเข้ามาใกล้ซะขนาดนี้ ใกล้ซะจนลมหายใจรดหน้ากัน ใบหน้าคมขึ้นสีน้อยๆ เห้ย! นี่เขากำลังเขินอยู่เหรอเนี่ย!
“ย๊า~~ ยัยยุนนนนนนนน >//////<”แทยอนกรีดร้องอยู่เงียบๆ(?)ไม่ใช่แค่เธอ ทีมงานก็ยังรู้สึกเขินแทนชานยอลจริงๆ
ยุนอาลืมตาขึ้นมาเหมือนจะรู้สึกตัวว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ แต่มันเหมือนมนต์สะกดบางอย่างตรึงให้เธอสบตากับคนตรงหน้านี้ ดวงตาสีนิลที่ดูลึกลับน่าค้นหา.... ใบหน้าทั้งสองใกล้กันมากขึ้นเรื่อยๆจนกระทั่งริมฝีปากหนาประทับลงบนริมฝีปากบางเบาๆ ไร้ซึ่งการรุกล้ำใดๆ เป็นจูบที่ส่งผ่านความรู้สึกบางอย่างให้กัน
“ *0*!!! Oh My God!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”ตอนนี้ท่านลีดเดอร์แทแทแทบจะลงไปกลิ้งกับพื้น ย๊ากกกกกกกกส์!!! นี่มันยอลยุนชัดๆ!!
“อะ เอ่อ พี่ต้มซุปไว้ข้างล่าง เดี๋ยวลงไปดูก่อนนะ -////-“ดูเหมือนว่ายุนอาจะเริ่มได้สติก่อน หญิงสาวรีบถอนริมฝีปากกลับมาและรีบวิ่งลงไปข้างล่างทันที ทิ้งไว้แต่ชานยอลที่ยืนยิ้มอย่างกับคนบ้าอยู่คนเดียว-*-
“ให้ตายสิ!! ยุนอา! เธอทำอะไรเนี่ย!! บ้าชะมัด!”มือบางจับหน้าตัวเองที่ตอนนี้มันทั้งแดงแล้วก็ร้อนฉ่าอย่างช่วยไม่ได้
“บ้าๆๆๆๆ!!! จริงๆเล้ย ยุนอา!”ร่างเพรียวทึ้งหัวตัวเองไปมา ในหัวของเธอหยุดคิดเรื่องเหตุการณ์เมื่อกี๊ไม่ได้เลย อ๊าาาาาาาาา!!!! > [ ] <!!!!!!
“อ๊ะ! พี่ทำอะไรเนี่ย น้ำซุปลวกใส่มือหมดแล้ว”ชานยอลที่พึ่งจะเดินลงมา เห็นเจ้าตัวกำลังคนน้ำซุปไปมาด้วยสีหน้าเหม่อลอยไม่ได้รู้ตัวเลยว่าน้ำซุปกระเด็นใส่มือแล้ว
“ห้ะ? น้ำซุปเหรอ? โอ๊ยๆๆๆ ร้อนๆๆ”ดูเหมือนว่ายุนอาพึ่งจะรู้ตัว ร่างบางสะบัดมือไปมาด้วยความเจ็บและรีบไปล้างมือทันที
“=___________= ให้ผมช่วยทาให้มั้ย?”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่ทำเอง นายเคี่ยวน้ำซุปไป”ชานยอลแอบขำน้อยๆกับท่าทางเปิ่นๆของคุณภรรยา ก่อนจะหันไปเคี่ยวน้ำซุปต่อ
“ยุนอา! เธอนี่ เฉิ่มเบ๊อะ จริงๆเลย! ขนาดน้ำซุปร้อนๆลวก ยังไม่รู้ตัวอีก ฮึ่ยยยย!!!”เสียงใสบ่นอิดๆออดๆอยู่คนเดียวบนเตียงนุ่มขณะที่กำลังทายาให้ตัวเองอยู่
“พี่ยุนอาครับ!! เสร็จหมดแล้ว ให้ผมตักข้าวให้มั้ยครับ?”เสียงทุ้มๆของชานยอลตะโกนขึ้นมาจากด้านล่าง
“โอเค ตักเลย เดี๋ยวพี่ตามลงไป!!!”ยุนอาตะโกนลงไปพร้อมกับเก็บยาเข้าไปในกล่องและนำมันไปวางไว้ที่เดิมก่อนจะเดินลงไปด้านล่าง
“ทำไมตักข้าวให้พี่น้อยอย่างนี้อ่ะ-3-“ทันทีที่วางก้นงามๆลงบนเก้าอี้ ศรีภรรยาอิมยุนก็เริ่มบ่นอีกรอบกับปริมาณข้าวที่ชานยอลตักให้ แค่นี้ ใครมันจะไปอิ่ม!
“0.0 นี่ก็เยอะแล้วนะครับ”
“เอามานี่ พี่จะตักเอง”มือบางดึงเอาทัพพีจากมือของร่างสูงมาจัดการตักเองไปอีกซักสองสามทัพพี (เอ่อ...เหม่ง นั่นกินหรือสวาปามนั่น-*- #อินานะ) ชานยอลมองหญิงสาวอย่างอึ้งๆก่อนจะไปนั่งที่ตัวเอง
“พี่นี่กินเยอะจังเลยนะครับ”
“พี่กินปกติ นายนั่นแหละ กินข้าวอย่างกับแมวดม-*-“ชานยอลมองดูข้าวในจานของตัวเองสลับกับจานของยุนอาแล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย เอ่อ....เขากินข้าวเหมือนแมวดมจริงๆเหรอ-*- เขาเป็นคนที่กินเยอะที่สุดในวงแล้วนะ!
“กินเถอะๆ เดี๋ยวกับข้าวจะเย็นหมด”
“นี่ ลองกินผักชีด้วยสิ”ยุนอาตักชิ้นเนื้อไก่ขึ้นมาพร้อมกับผักชีด้วย ทำเอาคนเกลียดผักชีรีบถอยห่างโดยสัญชาตญาณทันที
“ไม่เอาอ่ะ (- ^ - )( - ^ -)”
“กิน”
“ไม่”
“น่า ชานยอล อร่อยนะเชื่อพี่สิ ถ้านายไม่กิน พี่เสียใจมากนะ”ชานยอลทำท่าลังเลเล็กน้อยก่อนจะอ้าปากกินไก่ที่ยุนอาป้อนให้
“เป็นไง อร่อยใช่มั้ยล่ะ?^^”
“ครับ”พอกินเข้าจริงๆมันก็แย่เท่าไหร่ ก็อร่อยไปอีกแบบนะ J
หลังจากกินเสร็จแล้ว ยุนอาก็จัดการสวมบทบาทแม่บ้านอีกครั้ง ร่างบางเก็บจานมารวมๆกันเพื่อนำไปล้าง และเอาเสร็จอาจที่เหลือไปทิ้ง
“เดี๋ยวผมล้างเอง”
“ไม่ เดี๋ยวพี่ล้างเอง”
“พี่ไม่ต้องล้าง เดี๋ยวผมล้างให้”
“ไม่ นายไปนั่งเฉยๆไป พี่จะล้าง”
“แต่พี่เจ็บมืออยู่นะ”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า พี่มันหญิงถึก เรื่องแค่นี้ไม่เป็นปัญหา
“พี่ยุนอา”
“ชานยอล”ในที่สุดก็เกิดศึกชิงจาน(?)น้อยๆขึ้นมา ต่างคงต่างไม่มีใครยอม แต่สายตาที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นสูงทำให้ยุนอาต้องยอมแพ้เจ้าเด็กเอ๋อนี่จนได้
“โอเค ก็ได้”
“^^”
ยุนอาเดินขึ้นไปชั้นบน และล้มตัวลงนอนบนเตียงอย่างเหนื่อยอ่อน มือบางคลำหารีโมททีวีและเริ่มเปิดทีวีหาช่องที่ตนเองอยากดู
“อะไรเนี่ย? ไม่มีช่องเบ็นเท็นหรือไง!”ยุนอาเปลี่ยนช่องแล้วเปลี่ยนช่องอีก มีแต่ช่องข่าว รายการเพลง แต่ไม่มีช่องการ์ตูนเบ็นเท็นของเธอเลยซักนิด!
“โอ๊ะ! EXO-K นี่นา”หลังจากเปิดไปมาอยู่หลายช่อง เจ้าตัวก็สะดุดกับช่องรายการเพลงที่ถ่ายทอดภาพบรรยากาศในงาน Korea Song ที่เอ็กโซเคไปร่วมงาน แต่โซนยอชีแดไม่ได้ไปเนื่องจากติดงานอื่น
ดวงตากลมโตดุจกวางจ้องทีวีตาแทบไม่กระพริบ เธอยอมรับว่าเธอก็เป็นแฟนเอ็กโซตัวยงเหมือนกับแทยอน ถึงกับขั้นเคยเต้นโคฟเวอร์เพลง History เลยล่ะ อุ๊ปส์! อย่าบอกใครนะคะ จุ๊ๆๆ ><
“อ่า...ดูดีสุดๆเลย”ยุนอามองดูการแสดงอย่างหลงใหล โดยเฉพาะหนุ่มร่างสูง ตำแหน่งแรพเปอร์ของวง ที่พึ่งจะตัดผมมาใหม่ ทำให้เขาดูดีไม่น้อย ย๊ากกกกกกส์ หล่อชะมัดเลย!! (ที่แท้เหม่งมันเป็นแฟนเกิร์ลอิหยอยนี่เอง 555+ #อินานะ)
รายการเพลงถ่ายทอดบรรยากาศของงานไปเรื่อยๆ คนตัวเล็กที่นอนอยู่บนเตียงเหมือนจะเริ่มง่วงๆ หนังท้องตึงหนังตาหย่อน = = ประกอบกับบรรยากาศวันนี้ที่กำลังเย็นสบาย ทำให้ยุนอาเข้าสู่นิทราไปในไม่ช้า
“อ้าว หลับซะละ”ร่างสูงที่พึ่งจะล้างจานเสร็จเดินขึ้นมาก็พบว่าภรรยาหลับปุ๋ยไปซะแล้ว ชานยอลเดินไปปิดทีวีก่อนจะเดินกลับมาห่มผ้าห่มให้กับร่างบาง ดวงตาคมเป็นประกายจ้องมองหญิงสาวพร้อมกับคลี่ยิ้มบางๆออกมา ใบหน้าคมเลื่อนเข้าไปใกล้กับใบหน้าของคนที่กำลังหลับไม่รู้เรื่อง ก่อนจะจุมพิตเบาๆที่ปากบาง
“หลับฝันดีนะครับ เจอกันตอนเย็นครับ ที่รัก^^”ชานยอลค่อยๆเดินออกจากห้องไปและปิดประตูอย่างเบามือ ปล่อยให้ร่างบางได้นอนหลับฝันหวานอยู่ในห้องโดยปราศจากการรบกวนใดๆ
.......................................................................................................................................................................
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!! น่ารักมากตอนนี้! อินานะมันแต่งไปเขินไป >< เพราะอินานะไม่เคยแต่งแนวนี้อ่ะค่ะ ถนัดแต่อะไรที่มันบู๊ เจอแบบนี้ก็เหงื่อตกนิดนุงแต่ก็พยายามทำให้มันหวานๆโรแมนติกมากที่สุด เห็นยุนกินผักชีแกล้งยอล แล้วนึกถึงจ่าสิกที่โดนยุนกินแตงกวาแล้วพ่นลมหายใจใส่ 5555 XD หวังว่ารีดเดอร์คงจะชอบกันนะคะ^^ อ่านแล้วเม้นๆด้วยน้า รักรีดเดอร์ทุกคน จุ๊บุๆๆๆ
ปล.ใครไม่เม้นเจอโด้เหวี่ยงกับแพนด้าตบแน่!!!! (มีเฮียคริสเป็นตัวอย่างด้วย-*-)
ความคิดเห็น