Pg 1:
Naruto 342 : คิง !
SideText : มุมมองที่ดีที่สุดมักจะอยู่บนที่สูงเสมอ มันเจ๋งสุดๆไปเลยล่ะ !... ปีนขึ้นกันไป เสต็ปบายเสต็ป !
Toad Kanji: สเต็ป
Pg 2:
ปั๊กคุง : เจอจนได้ !
ชิกามารุ : กำลังเสริมงั้นหรอ ?
ชิกามารุ : เหอะ พวกนายมาช้ากันไปหน่อยนะ
ซากุระ : หาาา ? ชิกามารุ... อย่าบอกนะว่านายโค่นแสงอุษาได้ด้วยตัวเองน่ะ !?
ซาอิ : นายนี่น่าทึ่งไปกว่าที่ชั้นคิดอีก
Pg 3-4:
ชิกามารุ : นี่เป็นหนึ่งในหน้าที่ที่ชั้นต้องทำ ไม่เป็นไรหรอก...
ซากุระ : อื้อหือ...
ชิกามารุ : แล้วคนอื่นๆหล่ะ ?
ซากุระ : เราสองคนแยกตัวออกมาเพื่อมาช่วยนายน่ะ...
ซาอิ : ชั้นว่าเรากลับไปหาพวกเขากันเถอะ
อิโนะ : ชั้นไม่อยากเชื่อเลยนะเนี่ย ว่าอย่างนายน่ะ จะใช้ร่างจริงทำให้มันเขวได้...
โจจิ : ฮิฮิ... นายเองก็ฉลาดไม่น้อยเลยนะ นารูโตะ แต่ยังไม่ถึงขั้นชิกามารุหรอกนะ !
นารูโตะ : เฮ้... อย่าเอาชั้นไปเทียบกับหมอนั่นเซ่ ไม่ยุติธรรมซะเลย...
ยามาโตะ : ชั้นละทึ่งจริงๆที่เธอใช้วิชาใหม่ได้ถึงตั้งสามครั้ง... ทั้งๆที่ระหว่างการฝึกน่ะ แค่สองครั้งก็ถึงขีดจำกัดของเธอแล้ว
Pg 5-6 :
คาคาชิ : (หลังจากที่พลาดไปในครั้งแรกแล้ว นารูโตะวางแผนแผนการใหม่ที่จะทำให้เขาโจมตีอีกฝ่ายโดนได้เร็วจริงๆ...)
คาคาชิ : (เขาแข็งแกร่งขึ้น...)
คาคาชิ : (จนก้าวข้ามเราไปแล้ว...)
คาคาชิ : (ใช้คาถาที่แม้แต่ชั้นและรุ่นที่สี่ก็ยังไม่สามารถคิดค้นมันให้สำเร็จได้)
คาคาชิ : (คงถึงการกำเนิดครั้งใหม่ที่เขาจะได้เปลี่ยนแปลงโลกของเราแล้วสินะ...)
คาคาชิ : (เธอจะรับรู้รึเปล่านะ ?)
คาคาชิ : (เธอน่ะอยู่ในนั้นมาตลอดเวลา... เบื้องหน้าในสายตาของเขา...)
คาคาชิ : (เขาแข็งแกร่งขึ้นเยอะเลยล่ะ)
คาคาชิ : (ซาสึเกะ)
ยามาโตะ : พวกเราเองก็กลับหมู่บ้านกันเถอะครับ รุ่นพี่
คาคาชิ : อื่มมม...
Pg 7-8 :
ยามาโตะ : พวกเราจะเดินทางกลับโคโนฮะกันแล้ว ทุกๆคน
อิโนะ : แล้วครูคาคาชิไปไหนละค่ะ ?
ยามาโตะ : ไปจัดการเรื่องที่เหลืออยู่น่ะ...
คาคุซึ : อั่ก...
คาคุซึ : ทำไม...เด็กอย่าง...พวกแก...เอาชนะ...ชั้น...
คาคาชิ : โอ้... สำหรับคนที่เคยสู้กับโฮคาเงะรุ่นที่หนึ่งอย่างคุณแล้ว... แน่นอนว่าพวกเราก็ยังคงเป็นเด็กอยู่วันยังค่ำ
คาคาชิ : แต่สำหรับพวกเราแล้ว คุณก็เหมือนกับชายชราที่พ่ายแพ้เพราะสติคิดของตัวเอง
คาคาชิ : นั่นทำให้คุณนอนหมดสภาพอยู่อย่างนี้ รอเวลาสุดท้ายของคุณ
คาคาชิ : การกำเนิดครั้งใหม่ย่อมผ่านพ้นสิ่งเดิมๆไปได้อยู่แล้ว
คาคาชิ : มันก็คือวัฏจักรห่วงโซ่ชีวิตที่ไม่มีวันสิ้นสุดนั่นแหละ
Pg 9-10 :
ซึนาเดะ : ทำได้ดีมาก ทุกคน
ซึนาเดะ : แต่ยังคงมีแสงอุษาเหลืออยู่รอบนอก ยังไงก็อย่าประมาทหล่ะ...
ซึนาเดะ : เอาละ ในตอนนี้สิ่งที่พวกเธอทุกคนควรได้รับคือการพักผ่อน
ชิกามารุ : คุณออกมาเดินเล่นหรอครับ ?
คุเรไน : !
Pg 11-12 :
คุเรไน : เธอคงไม่มีคู่เล่นหมากรุกด้วยแล้วสินะ หือ ?
คุเรไน : เธอเป็นถึงลูกศิษย์คนโปรดของอาสึม่าเลยนี่... เธอเองก็คงจะเหงาไม่น้อยสินะ ใช่ไหมละ...
ชิกามารุ : เขาสอนผมเรื่องต่างๆมากมาย...ทั้งเรื่องที่สำคัญและควรจริงจัง ตลอดไปจนถึงเรื่องไร้สาระ
ชิกามารุ : หมากล้อมก็แค่หนึ่งในนั้นเท่านั้น
ชิกามารุ : ถ้าผมบอกว่าผมไม่ได้เหงา มันก็โกหกอยู่ดีนั่นแหละ
ชิกามารุ : และผมก็ไม่สามารถที่จะทำตัวเป็นเด็กแล้วร้องไห้ฟูมฟายไปได้ตลอดหรอก
ชิกามารุ : ตอนที่ผมยังเป็นเด็ก ผมมักจะปัดความรับผิดชอบแทบทุกเรื่องไปเพราะความรู้สึกขี้เบื่อ นั่นทำให้ผมทำเรื่องนู้นนี่ผิดพลาดอยู่ตลอดเวลา... และทุกครั้งอาสึม่าก็มาช่วยปกป้องผมอยู่เสมอ
ชิกามารุ : เขาเป็นครูที่ประหลาดที่ผมเองก็ยังอ่านใจไม่ออก แต่สำหรับผมแล้ว เขาเป็นผู้ใหญ่ที่ยอมเยี่ยมที่สุดไปเลย
ชิกามารุ : และตอนนี้ก็ถึงคราวผมแล้ว
Pg 13-14 :
ชิกามารุ : เมื่อเด็กคนนั้นเกิดออกมา ถึงคราวผมที่จะต้องปกป้องเขาอย่างสุดชีวิต
ชิกามารุ : มันคงจะทำให้ผมได้กลายเป็นผู้ใหญ่ที่เยี่ยมไปได้เหมือนกันน่ะ !
คุเรไน : ขอบใจนะ...
ชิกามารุ : ให้ตายดิ พ่อนี่ฝีมือดีกว่าอาสึม่าเยอะเลย
ชิกาคุ : ใช้ Silver General เนี่ยนะ หือ...
ชิกามารุ : มันเป็นหนทางที่ดีที่สุดในการปกป้องคิงโดยปราศจากการสละชีพตัวหมากอื่นๆ
ชิกาคุ : งั้นถ้าแกคิดจะหนี ทางนี้ก็จะเจออัศวินขวางไว้
ชิกาคุ : ไม่ว่า Gold ของแกจะเดินไปไหนก็เหอะ ก็โดนบิชอพกินอยู่ดีนั่นแหละ อัศวินนี่เจ๋งใช่ไหมละ...
Pg 15-16 :
ชิกามารุ : ถ้าเปรียบเทียบตัวหมากกับนินจาโคโนฮะแล้ว นั่นแหละคือผม
ชิกาคุ : หือ ?
ชิกามารุ : อาสึม่าบอกผมไว้อย่างนั้น
ชิกาคุ : ฮ่า ฮ่า... เขาเข้าใจแกดีจังนะ..
ชิกาคุ : ถ้าอย่างนั้น ใครคือ คิง ละ ?
ชิกามารุ : เด็กคนนึงที่ซักวันจะเติบโตเป็นยอดนินจาแห่งโคโนฮะ
ชิกามารุ : เขานั่นแหละ คือคิง
ชิกาคุ : แกนี่เข้าใจซะทุกอย่างเลยนะ...
ชิกาคุ : หึหึ... รุกฆาต
ชิกามารุ : อะไรนะ !
ชิกาคุ : อย่างแกน่ะ ยังไม่แข็งแกร่งพอที่จะปกป้องคิงหรอกนะ มันต้องแข็งแกร่งกว่านี้ !
ชิกามารุ : ให้ตายดิ !
Page 17:
ซาสึเกะ : หมดรึยัง ?
นินจา : อั่ก...
นินจา : โอยยย...
นินจา : อู้ยยย...
โอโรจิมารู : เธอไม่ได้ฆ่าพวกมันเลยนี่นา
โอโรจิมารู : นุ่มนวลเกินไปนะ ซาสึเกะคุง
ซาสึเกะ : ชั้นมีคนอื่นที่ชั้นอยากจะฆ่าอยู่แล้ว
Text : โอโรจิมารูกำลังทำอะไรอยู่ !? แผนการของเขาคืออะไร ?
ความคิดเห็น