Page 1:
Naruto Ch 343 : ใจแข็ง
Side-Text : เกิดอะไรขึ้นกับเด็กหนุ่มที่ครั้งนึงเคยพูดไว้ว่า "ถึงแม้ชั้นจะต้องมอบชีวิตให้กับเขาชั้นก็ยอม..."
Page 2:
Text : นินจาจำนวนมากพ่ายแพ้ให้กับพลังของซาสึเกะ !
นินจาต๊อกต๋อย : อั่ก...
นินจาต๊อกต๋อย : อูย...
โอโรจิมารุ : เธอไม่มีวันเอาชนะอิทาจิได้หรอกนะ ถ้าหากเธอยังไม่ใจแข็งพอน่ะ
Page 3:
ซาสึเกะ : สำหรับเขา ชั้นจะไม่มีวันใจอ่อน...
ซาสึเกะ : ต่อให้เขาจะมาคุกเข่าอ้อนวอนชั้นก็ตาม
โอโรจิมารุ : (ไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วนเลย...)
โอโรจิมารุ : (สมัยก่อน ผู้คนต่างก็เรียกเราว่าอัจฉริยะ... แต่ในตอนนั้น ชั้นก็ยังเทียบกับเธอนี่ในตอนนี้ไม่ได้เลย...)
Page 4:
โอโรจิมารุ : (ใกล้ถึงเวลาแล้วล่ะ...)
โอโรจิมารุ : (ที่เธอจะกลายเป็นของชั้น...!)
Page 5:
Page 6:
นารูโตะ : โอ๊ยยย !!
นารูโตะ : น่าเบื่อชิบเป๋งเลย ทำไมมือซ้ายมันใช้ยากจังง๊ะ...
Page 7:
ซากุระ : กระดูกหักตั้งหลายที่เลยแหนะ... วิชานั่นมีผลกระทบต่อร่างกายของนายไม่น้อยเลยนะ
ซากุระ : ห้ามใช้มันอีกจนกว่าจะถึงตาจนจริงๆล่ะ เข้าใจไหม !
ซากุระ : ยิ่งเธอใช้มันมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งฆ่าตัวเองชัดๆ
นารูโตะ : ฮ่า... ชั้นน่ะ ไม่เป็นอะไรหรอก ตราบใดที่ยังมีเธอรักษาให้น่ะ !
ซากุระ : ไม่เป็นไรซะทีไหนล่ะ !
ซากุระ : คาถาแพทย์มันไม่ได้ช่วยรักษาทุกอย่างให้หายขาดได้หรอกนะ !
นารูโตะ : ตอนนี้... ชั้นรู้สึกดีมากเลยล่ะ... มีความสุขสุดๆเลย
ซากุระ : หือ ?
Page 8:
นารูโตะ : ชั้นรู้สึกเหมือนว่าพวกเราสองคนก้าวตามจนใกล้ถึงตัวซาสึเกะแล้ว
ซากุระ : เห้อ ก็ได้ๆ
ซากุระ : เอาตะเกียบนายมาให้ชั้นสิ
นารูโตะ : (หา... ซากุระจังจะ...)
นารูโตะ : (ป้อนเรา...?)
Page 9:
ซาอิ : อ้าปากสิ อะ...อั่มมม ~!
นารูโตะ : แว๊กกกกก !!
นารูโตะ : ไอบ้าาา มันร้อนนะเฟ้ย ! แล้วใครใช้ให้สะเออะแกมาป้อนชั้นฟะ !!!!
คาคาชิ : ว่าไง
ซาอิ : เวลาเพื่อนมีปัญหา เพื่อนก็ต้องช่วยเพื่อนสิ ชั้นอ่านมาจากหนังสือเรื่องมิตรแท้น่ะ
นารูโตะ : ลืมหนังสือบ้านั่นไปเลย ! อย่างนายน่ะ ต้องไปอ่านวิธีอ่านสีหน้าคนแล้ว !! เล่นทำลายบรรยากาศเสียหมดเลย !!
ซากุระ : อ้าว ครูคาคาชิค่ะ !
คาคาชิ : มีอะไรกันหรอ ? ดูท่าจะสนุกกันใหญ่เลยนะ
นารูโตะ : จากซากุระจังกลายเป็นครูคาคาชิ... ให้ตายเส่ะ !
Page 10:
ซากุระ : ครั้งนี้ ครูไม่ได้ไปนอนบนเตียงผู้ป่วยแล้วหรอเนี่ย
คาคาชิ : ตกใจหรอ เธอคงคิดว่านั่นกลายเป็นธรรมเนียมหลังจากที่ชั้นออกต่อสู้ทุกครั้งละสิ
คาคาชิ : ก็นะ... ครั้งนี้จบลงได้โดยที่ชั้นไม่จำเป็นต้องใช้เนตรวงแหวนกระจกเงาหมื่นบุปผานี่
คาคาชิ : แต่ถ้าเธอไม่ได้มาเมื่อตอนที่ชั้นกำลังเข้าตาจนน่ะ
คาคาชิ : ชั้นก็คงต้องใช้มัน
คาคาชิ : แล้วป่านนี้ก็คงลงเอยที่เตียงผู้ป่วยไปแล้ว !
คาคาชิ : ฮ่ะ ฮ่ะ
Page 11:
คาคาชิ : เธอมาได้ไกลแล้วนะ นารูโตะ
คาคาชิ : อย่างน้อยเธอก็เท่าเทียมกับชั้นแล้ว... หรือไม่ก็อาจจะเหนือกว่าชั้นแล้วก็ได้
คาคาชิ : แต่คาถาที่แข็งแกร่งนั่นก็สร้างโอกาสเสี่ยงสูงต่อผู้ใช้
คาคาชิ : อย่าลืมเรื่องนี้เด็ดขาดละ
นารูโตะ : ครับ...
Page 12:
โอโรจิมารุ : แค่ก! แค่ก !
คาบูโตะ : ใกล้ถึงขีดกำจัดแล้วนะครับ...
คาบูโตะ : ครั้งนี้คงต้องใช้ยาขั้นที่สิบสำหรับร่างกายของคุณแล้ว...
คาบูโตะ : เห้อ... เดี๋ยวผมจะไปเอามาให้นะครับ
คาบูโตะ : รอซักแปปนะครับ
Page 13:
โอโรจิมารุ : หึหึ... เคี๊ยะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า !
คาบูโตะ : ...
โอโรจิมารุ : ฮ่ะฮ่ะ...
โอโรจิมารุ : แค่ก ! แค่ก !
Page 14:
Page 15:
โอโรจิมารุ : (...จักระของหมอนั่น...)
โอโรจิมารุ : (แต่มันไม่เคยใช้จักระเหนี่ยวมือรูปร่างแบบนี้เลยนี่นา...)
โอโรจิมารุ : แกเป็นใคร ?
Page 16:
Page 17:
โอโรจิมารุ : ชั้นว่าแล้ว... ว่ามันจะต้องเป็นแบบนี้
ซาสึเกะ : ชั้นไม่มีอะไรที่จะต้องเรียนรู้จากแกอีกต่อไปแล้ว
ซาสึเกะ : ...และชั้นก็ไม่มีวันใจอ่อน...
ซาสึเกะ : ต่อให้แกมาคุกเข่าอ้อนวอนก็ตามชั้นก็ตาม
Side-Text : เขาทั้งสองต่างรู้ว่าวันนี้ต้องมาถึง การต่อสู้ครั้งสุดท้ายระหว่างลูกศิษย์กับอาจารย์ !
Trans by Bonedz
ความคิดเห็น
รอติดตามนะครับ
PS. หนังสือไม่อ่าน ช้านนนน ขอให้แก สอบตก 555 เข้าจายยยยปะ ว่า สอบตกแน่ๆ แกเอ๋ย 555 สาธุ! โอมเพี้ยง (ถ้าแกไม่อ่านหนังสือนะ จำไว้ 555) ( เล่นแต่เกมส์ เดี๋ยวช้าน จะเสกเกมเข้าท้องแก 555 เอาป่าว)