ยังบริสุทธิ์อยู่

ผมจ้องมองกระดาษแผ่นน้อยๆที่ขวาสะอาดบริสุทธิ์ ดั่งทารกน้อยที่เพิ่มตื่นลืมตาดูโลก แล้วสติสัมปชัญญะทั้งหมดก็หลุดหลงเข้าไปในโลกอันไร้ราคี มันช่างบริสุทธิ์ผุดผ่องอะไรเช่นนี้  นี่หากเปรียบเป็นสิ่งมีชีวิต คงเปรียบได้ดั่งทารกน้อยที่เพิ่งคลอดออกมา ลืทมตาโตใสเปิดกว้าง เพื่อค้นหาสิ่งต้องสงสัยบนโลกไบกว้าง ทารกแรกเกิดจึงไม่ต่างกับกระดาษที่เพิ่งแกะออกมาจากห่อ ซึ่งเปรียบเหมือนครรมารดา โอ้...มันช่างบริสุทธิ์ ทั้งมลทินและราคี รวมทั้งความผิดอันไดก็ไม่เคจยกระทำ ขนาดพูดปดมดเท็จก็ยังไม่มี แล้วปาบไดเลยจะมีติดตัว ก็ขนาดมกหรือมแลงหวี่ตัวจ้อยเล็กจิ๋วก็ยังไม่เคยฆ่า ฮือๆๆ แล้วกระผมจะทำลายสิ่งบริสุทธิ์นั้นลงได้ยังไงเล่า....ฮือๆ

..............................................................
การฝึกที่จะเขียนการ์ตูนผมได้อะไรมากมาย แค่เพียงแค่กระดาษธรรมดาๆมันก็ได้สอนอะไรๆผมหลายอย่าง สิ่งที่ได้อย่างสำคัญเลยก็คือประสปการที่จะช่วยเราฝ่าฟันอุปสักขวากหนามในชีวิตในอนาคต
ทารกน้อยที่เพิ่งคลอดออกจากครรมารดาคือสิ่งบริสุทธิ์ เหมือนดั่งกระดาษA4ที่เพิ่งแกะออกจากกล่อง กระดาษมันมีพื้นผิวที่ขาวสะอาดบริสุทธิ์ผุดผ่อง แต่ใช่ว่าชีวิตมันจะยังขาวสะอาดบริสุทธิ์ตลอดไป เมื่อกระดาษถูกแกะออกมา สักวันหนึ่ง มันต้องถูกใช้ มันต้องเดินทางตามทางชีวิตของมันในที่สุด ชีวิตมันดั่งกระดาษที่ขึ้นเตรียมอยู่บนเครื่องพริ้นเตอร์ หรือบนโตะนักขีดๆเขียนๆ นั้นก็เป็นเส้นทางที่อยู่ในหน้าที่ของมัน ชีวิตที่เราเดินไป เราใช้มันไป มันจะหม่นหมอง มืดดำ มีลวดลาย หรือมีสีสัน มันก็อยู่ที่คุณ อันเป็นผู้กำหนด จากชีวิตน้อยๆ เติบโตขึ้นมา มันก็จะกำหนดขีวิตเรา ซึ้งหมายถึง\"ชีวิตเรากำหนดชีวิตเรา\"  คุณไม่เข้าใจเหรอ  (อาจหมายถึงสิ่งที่เราเขียนจะขายมาแลกข้าวกินได้ป่าวนี่)
คุณอาจจะคิดว่าเรายังเด็ก ชีวิตเราถูกเสี้ยมสอนโดยคนที่โตกว่า และสังคมรอบข้างบีบรัดตัวเราด้วยโลกที่โหดร้าย ให้ต้องเดินไปตามสายทางของสังคม ดั่งถูกดึงเข้าเครื่องปริ้นเตอร์ ไม่อาจฝืนชะตาสังคม แต่ไม่ว่ามันจะดีจะชั่ว เราต่างหากที่เป็นคนกำหนดชีวิตตัวเราเอง ก่อนอื่นเราต้องนึกซิว่า \"เรามาจากไหน\"  มาจากรังใข่ใช่ไหม แต่ขอเรียกง่ายๆว่ามาจากกล่อง หรือห่อกระดาษ เพราะเราเป็นA4 คำตอบมันง่ายๆแต่ไม่ง่าย เพราะเมื่อเรามาจากกล่อง เราจะต้องเดินทางเข้าสู่สังคมอันเปรียบดั่งเครื่องปริ้นเตอร์ หรืออยู่ในมือนักเขียน อันว่ามันคือโลก ที่คนทุกคนคือคนๆเดียวกัน เพราะเราก็เป็นอย่างที่สังคมมันเป็น เราเป้นคนดี อ๋อ นั้นก็เพราะเรารู้จักคิด แต่ถ้าเราเป็นคนเลว เราก็โทษสังคม โทษคนพริ้นเตอร์ คิดยังงั้นรึ ไม่ใช่แล้วมั้ง จริงอยู่เราไม่ได้ทำตัวเองให้มีสี หรือตัวหนังสือ มันจะมีได้เพราะต้องมีคนเขียน หรือคนปริ้น แต่สิ่งที่ติดตัวเราไป อาจไปสอนใครให้คิด แล้วกลับมาเขียนสิ่งใหม่ จะดีขึ้น หรือแย่ลง มันต้องเริ่มจากการค่อยๆเปลี่ยนของคนรุ่นแรก