[Fic Digimon]"โรงเรียนดิจิมอน"ใครไม่ซ่าอย่ามาท้าเฟ้ย!!!

ลำดับตอนที่ #13 : บทเรียนที่ 11 เริ่มเรียนวันเเรก (กว่าจะได้เรียนกันซักที)

     ช่วงนี้ผมไม่ค่อยสบาย เลยมาอัฟได้นิดหน่อยครับ

                                                                               ***************************

        เช้าวันรุ่งขึ้น ปี 1 ห้องสุดยอด

      “วิชาแรกที่จะต้องเรียนวันนี้......อังกฤษ”มาซารุมองตารางสอนแล้วหน้าเบ้ วันนี้เป็นในที่ทั้งห้องต้องเรียนวิชาเหมือนกันหมด นั่นคือ อังกฤษ ญี่ปุ่น เลข การงาน คอม สุขศึกษา สุดท้าย พละ "ใครสอนหว่า"

       “Hallo! Goodmorning”อาจารย์ที่เข้ามาสอนเป็นครูสาวท่าทางอ้อนเเอ้น ในมือกลับอุ้มตุ๊กตาหน้าตาเหมือนจอมอนิเตอร์ "I'm Amano nene. Nice to meet you."เเละเธอก็ชูตุ๊กตาที่อุ้มมาให้เห็น"It is Moonitamo"

         "สวัดดีค่ะนักเรียนทุกคน ครูชื่ออามาโนะ เนเนะ มาสอนภาษาอังกฤษ ส่วนนี่ก็คือโมนิตามอน เป็นผู้ช่วยค่ะ"นักเรียนมองไปที่ครูเนเนะเป็นตาเดียวสลับกับตุ๊กตาที่เธอถือมา เสียงใครที่ไหนไม่รู้(ผมขอสงวนชื่อไว้ดีกว่าครับ-->ตังเม)ดังจากหลังห้อง

         "เเล้วตุ๊กตานั้นจะทำอะไรได้อะครู"ไม่ทันไร ตุ๊กตานั้นกลับกระโดดจากมือของเนเนะไปยังนักเรียนที่อยู่หลังห้อง

         "กระผมมีหน้าทีช่วยคุณเนเนะคอยสอดส่องดูเเลทุกคนในห้อง ขอฝากตัวด้วยขอรับ"เเล้วบทเรียนก็เริ่มต้นขึ้นโดยมีโมนิตามอนคอยดูเเละ ใครหลับก็โดนโมนิตามอนซัดซักที่สองที

                                                                                 ///////////////////
         ภาษาญี่ปุ่นอาจารย์ไทกิเริ่มชั่วโมงเรียนเเบบสบายๆ ไม่ซีเรียส เเค่เพียงตอบคำถามอาจารย์ได้ ชั่วโมงนั้นก็จะกลายเป็นเวลาสวรรค์ไปเลย เเต่ใครตอบไม่ได้ก็ตายลูกเดียว

                                                                                /////////////////////////

        ถึงจะเรียนวิชาคณิตกับอาจารย์ซาซึมะ เรนทาโร่ไม่ได้ยากเย็นมากมาย เเต่วิธีการสอน การคำนวนรวมทั้งสายตาที่เเหลมคมภายใต้เเว้นสีดำคมกริบเรียบเนี๊ยบเป็นมีดคุไน

                                                                                ///////////////////

        วิชาการงาน พวกผู้หญิงเรียนการบ้านงานเรือนกับอาจารย์คุโรซาคิ มิคิ เเละมีมี่เป็นผู้ช่วยสอน ส่วนผู้ชายได้ลงไปลุยดินปลูกสวนกับอาจารย์ยูชิมะ ฮิโรชิ ที่นั่งตกปลาดูนักเรียนปลูกต้นไม้ที่บ่อปลากลางสวนในร่มปล่อยให้พวกนักเรียนชายไปลุยกันกลางเเดดเเปร้งๆ

                                                                                ///////////////////////

       ตามมาด้วยวิชาคอม อาจารย์ลี จางยูที่เป็นพ่อของเจ็นเลีย เห็นใจเหล่านักเรียนชายที่พึ่งจบจากลุยดินลุยโคลนมา เลยถือว่าเป็นวิชาหนึ่งที่พวกนักเรียนจะได้พักผ่อนกันพอสมควร

                                                                                  /////////////////////

      เเละตามนั่งหลับในชั่วโมงสุขศึกษา เเต่ต้องเนียนๆเข้าไว้ไม่งั้นอาจารย์ชิราคาวะ เมกุมิจะล่องลอยหนังสือหรืออะไรก้ตามที่อยู่รอบๆใส่ไปไม่ยั้งมือ

                                                                                  //////////////////////

     สุดท้าย เรียนพละ ตลอดชั่วโมงมีการทดสอบสมรรถภาพร่งกายให้วิ่งรอบโรเรียนมีไทจิให้กำลังใจด้วยการโยนลูกบาศใส่ไม่ยั้ง เเน่ล่ะเจ้าโทมะทำได้ดีกว่าใครๆทั้งหมด รองลงมาเป็นมาซารุ ไดสึเกะ ฝาเเฝดโคจิกับโคอิจิ เคน ส่วนทามาโอะเผลอสะดุดขาตัวเองล้มพอ เลยต้องเข้าห้องพยาบาลก่อน ส่วนผู้หญิงก็ทดสอบสมรรถภาพร่างกายในโรงยิมเเบบสบาบๆ เเถมยังได้ดูยามาโตะซ้อมดนตรีไปพลางๆ

                                                                                  /////////////////////

    ห้อง 013

     "หิว~~~~ว เเต่ไม่มีเเรง"พอมาถึงห้อง หลายๆ คนต่างก็ฟุบลงเตียง เจ็นเลียกับทาคาโตะออกไปหาอะไรกินข้างนอก ทาเครุเเละก็ไดสึเกะ ทั้งที่ห้องอยู่ข้างๆกลับมานอนในห้องสยองขวัญ โทมะหายไปไหนก็ไม่รู้ ทามาโอะนั่งอยู่ทีเตียงตัวเอง แผลที่ขาถูกพันด้วยผ้าพันน้อยๆ

     "เหนื่อยขนาดนั้นเลยหรอ"ทามาโอะถาม ไดสึเกะจ้องหน้าเขม้ง ไม่ได้ลุกจากเตียงของทาคาโตะ

     "วิ่งรอบโรงเรียนไม่เท่าไหร่หรอก เเต่รุ่นพี่ไทจิเล่นขว้างไม่ยั้งมือจนพักไม่ได้"ยังกับว่าใครต่อใครต่างก็หมดเเรงข้าวต้มกันทั้งนั้น ทามาโอะยักไหล่เเทนคำตอบ ในใจก็คิดอยู่หน่อยๆว่า ดีนะที่ตูล้ม

      เเอ๊ดดด....

      โทมะเดินเข้ามาในห้องพร้อมถุงพลาสติกจากร้านในโรงเรียน

       "ลุกมากินซะเจ้าเซ่อ"เจ้าตัวทิ้งถุงลงกับพื้นดังปั้งก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป พวกมาซารุลุกขึ้นมาดู... ข้าวกล่องสำหรับ 5 คนตามด้วยขนมต่างๆอีกเพียบ ฝันไปป่าวหว่า..

      “แก...ซื้อมาให้กินเหรอ?”มาซารุตะโกนถามโทมะที่อยู่ในห้องน้ำ

     “นอกซะจากว่าพวกนายไม่กิน”เสียงหงุดหงิดตอบมาทำให้มาซารุและไดสึเกะมีแรงลงจากเตียงไปหาของกินทันที ส่วนทาเครุค่อยๆลงไปร่วมวงด้วยตามด้วยทามาโอะ ทั้งสี่คนนั่งล้อมวงกินข้าวเย็นขณะที่ประตูห้องน้ำเปิดออกมา โทมะในชุดลำลองบนหัวเปียกมีหยดน้ำเกาะพราว(พึ่งสระผม)เดินออกมาหยิบข้าวกล่องไปกล่องนึงแล้วแยกตัวไปนั่งกินคนเดียว

       “ไอ้นั่นมันจะห่วงอ่านหนังสืออะไรนักหนา?”มาซารุเอ่ยพลางมองโทมะที่กินไปอ่านหนังสือไป สิ้นเสียงโทมะก็หันไปมองมาซารุเขม่ง เเทนที่จะพูดกับเจ้าตัว กลับไปพูดกะทามาโอะกำลังประลองเเย่งชิงขนมกับได
สึเกะมีทาเครุให้กำลังใจ

      "เเละก็ทามาโอะ เด็กผู้หญิงที่ชื่อฮิคาริรอนายอยู่ข้างล่าง ไปหาเธอซะ"

                                                                          *********************

        หลังจากที่ผมพึ่งหายเป็นหวัด เพื่อนๆในห้องของผมต่างคนต่างเอาสัตว์มาเลี้ยง ตัวล่าสุดเป็นกุ้งที่สวยๆเเพงๆ ผมก็ซื้อจากเพื่อนมาตัวหนึ่ง สองร้อยกว่าบาท สีส้ม พึ่งลอกคราบตอนที่ผมกำลังอัพนิยายตอนนี้ จู่เสียงประตูก็เปิดดังปั้ง!!!คนที่โผล่ออกมา เป็นพวกที่อยู่ใน04 ทั้งนั้น

     ทาคุยะ-->เมื่อไหร่ชั้นจะมีบท!! ตังเม อยากตายนักใช่ไหม

      ตังเม-->ก็ๆๆๆๆๆ ขอเถอะทาคุจัง ชั้นพึ่งโดนพี่ไทจิชวดมาไม่นานเองนะ

      ทาคุยะ-->อย่ามาเเก้ตัวดีกว่าน่า(เตรียมงั้งมือชก)

      โคจิ-->(คว้ามือทาคุยะไว้ทันก่อนจะชกผม)ทาคุยะ ชกเจ้านี่ไปจะได้อะไร ตังเมกุ้งสวยดีนะ

       ตังเม-->ขอบใจ จะซื้อต่อไหมล่ะ

       ทาคุยะ-->นายพูดได้นี่ นายมีบทกับโคอิจิไปเเล้ว

       ตังเม-->ของดีมีไว้รอ เคยได้ยินสุภาษิตนี้มะ

        04-->ไม่

         ตังเม-->งั้นเดี๋ยวจะหาบทให้ที่หลังละกัน เพราะผมมีสัญญาที่ให้กับพี่ยามาโตะไว้เเล้ว ต่อคิวไว้ละกัน

         ทาคุยะ-->อย่าลืมล่ะ ไปเถอะ(จากนั้น 04 ก็เดินออกไปจากห้อง)

         หน่อ.ช่วงหน้าจะเป็นช่วงของคู่ยามาโตะกะไทจิ ทามาโอะกะฮิคาริ เเละก็ทาเครุกะไดสึเกะครับ